บททั้งหมดของ ท่านประทานขา อย่ารังแกหนู: บทที่ 11 - บทที่ 20

“ค่ะๆ” สัมปันนีพยักหน้ารับ เธอยืนรออยู่ที่หน้าห้องด้วยความร้อนใจ แม้เวลาจะผ่านไปแค่ไม่กี่นาทีแต่สัมปันนีกลับรู้สึกว่านานเป็นชั่วโมง กระทั่งแม่บ้านเดินจ้ำกลับมาหน้าตาตื่นแล้วบอกว่าเดินจนทั่วทว่าก็ตามหาคุณชมดาวไม่เจอเมื่อสถานการณ์มันบีบบังคับแบบนี้สัมปันนีจึงต้องแก้ปัญหาด้วยการชงกาแฟไปเสิร์ฟให้อชิระด้วยตัวเอง สูตรไม่ได้เป็นเคล็บลับจากร้านดังอะไรแต่เป็นสูตรที่เธอชอบกินเป็นประจำ โชคดีที่วันนี้มีวัตถุดิบสำคัญพร้อมในตู้เย็นสัมปันนีตักกาแฟที่คั่วสดใหม่ใส่แก้วแบบไม่สนปริมาณด้วยซ้ำ เรียกได้ว่าตักตามใจชอบตามด้วยน้ำร้อน คนให้กาแฟละลายก่อนจะเติมน้ำมะพร้าวน้ำหอมสดๆ ลงไปอีกหน่อยก็เป็นอันเสร็จพร้อมเสิร์ฟสัมปันนียืนสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ อยู่หน้าประตูเพื่อรวบรวมความกล้า แล้วยกมือขึ้นเคาะสองสามครั้งเพื่อส่งสัญญาณให้คนที่เวลานี้นั่งทำงานอยู่ข้างในรู้ตัวว่าเธอจะเข้าไป “เข้ามาได้ครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอก เมื่อได้ยินแบบนั้นสัมปันนีจึงผลักประตูเพื่อเข้าไปข้างในโดยมืออีกข้างมีถาดพร้อมแก้วกาแฟที่กำลังโชยกลิ่นหอมกรุ่นกลิ่นกาแฟหอมๆ ทำให้อชิระละสายตาจากงานท

“อ้อเปล่าครับ พอดีผมมาหาเพื่อน แต่จำไม่ได้ว่าหลังไหน” อชิระเอ่ยบอก ขณะนั้นจมูกเขาหมือนจะได้กลิ่นหอมอะไรบางอย่างลอยมาจากภายในบ้านของสัมปันนี แต่พอเห็นว่าคนในบ้านที่คาดว่าน่าจะเป็นแม่ของเธอใช้ไม้เท้าช่วยพยุงตอนเดินก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “คุณป้าเป็นอะไรหรือครับ”“อ้อ…ถูกรถชน” วรรณีเอ่ยบอกพร้อมก้มมองขาตัวเองไปด้วย“หายดีแล้วใช่ไหมครับ”“ก็ดีขึ้นมากแล้วนะ เหลือแค่ขาข้างที่หักมันยังแปล๊บๆ ลงน้ำหนักไม่ได้เท่าแต่ก่อน แต่ก็ใช้ไม้เท้าพยุงตัวเดินไปไหนมาไหนเอา” วรรณีเอ่ยบอกอาการตัวเอง “คุณป้าทำอะไรอยู่หรือครับ กลิ่นหอมลอยออกมาจนถึงตรงนี้” เพราะยังไม่อยากกลับตอนนี้ อชิระจึงเอ่ยถามเรื่องกลิ่นหอมๆ ที่ชวนให้เกิดความสงสัยว่าคือกลิ่นอะไร “อ้อ…ป้ากำลังอบขนมสัมปันนีน่ะ”“ขนมสัมปันนี” ชื่อขนมที่ได้ยินมันสะดุดหูของอชิระ เพราะมันคือชื่อเดียวกับลูกสาวของบ้านนี้แน่นอน 

“อืม”“เป็นใคร ฉันรู้จักไหม” ตุลย์เอ่ยถามอย่างสนใจ “ไม่รู้จัก พี่รีบหายรีบกลับเพราะตอนนี้ผมอยากมีเวลาไปปั้มลูกจะแย่แล้ว”  “อะไรของนาย บทจะโสดก็โสดสนิท บทจะมีเมียอยากมีลูกก็เร็วจนตั้งตัวไม่ทัน”“ไม่ดีหรือไง”“ดี รอหน่อยแล้วกัน ฉันกลับไปแน่” “กลับมาแบบหายดีแล้วนะพี่ ไม่กลับแบบอื่น”“เออ พี่นายไม่ตายง่ายๆ หรอก แค่นี้แล้วกัน พยาบาลจับได้แล้วว่าฉันยังไม่นอน”“ครับ” อชิระเอ่ยรับก่อนจะวางสายไป จากการพูดคุยรับรู้ได้ถึงสภาพจิตใจของพี่ชายที่ยังดีอยู่ สภาพจิตใจดีก็สามารถต่อสู้กับความเจ็บป่วยได้ ส่วนเขาก็จะตั้งอกตั้งใจทำงานและปั๊มทายาทอย่างเต็มที่เช่นกัน ว่าแต่แม่ของลูกเขาจะยอมไหมนี่สิ ไม่ยอมก็ปล้ำแล้วกัน อชิระนั่งยิ้มกริ่มกับตัวเองทว่าพอพักเที่ยงรอยยิ้มที่ว่าก็เปลี่ยนมาเป็นความบึ้งตึงราวกับกำลังโกรธหรือหึงใคร

“ไม่คุ้มหรอกคะ เพราะฉันไม่ได้มีค่ากับใครมากขนาดนั้น”“ทำไมถึงด้อยค่าตัวเองแบบนั้น คนเราทุกคนมีค่าเสมอ เอาละ บอกทางไปบ้านเธอมา เดี๋ยวฉันขับรถไปส่ง” แม้จะอยากคุยอยากถามมากกว่านี้ทว่าอชิระก็เลือกที่จะตัดบทถามเรื่องเส้นทางไปบ้านของสัมปันนีแทน นั่นเพราะเธอพึ่งผ่านเรื่องน่าตกใจมาแล้วเกิดเขาเปิดเผยความลับบางอย่างเข้า กลัวเหลือเกินว่าสัมปันนีจะรับไม่ไหว “ไม่เป็นไรคะ ฉันกลับแท็กซี่ได้”“ไม่ได้ บอกแล้วไงว่าฉันจะไปส่ง” อชิระเอ่ยบอกอย่างหนักแน่นนั่นทำให้สัมปันนีไม่กล้าปฏิเสธ สุดท้ายก็ยอมบอกว่าบ้านเธออยู่ที่ไหนจากปั๊มน้ำมันมาถึงบ้านของสัมปันนีใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้น อาจเพราะนั่งรถยนต์ส่วนตัวการเดินทางจึงรวดเร็วกว่ารถสาธารณะที่เธอใช้บริการทุกวัน ตลอดทางทั้งคู่แทบไม่ได้คุยอะไรกัน บ่อยครั้งที่ความสนใจของสัมปันนีไปอยู่ที่สร้อยบนข้อมือของอชิระ ใจหนึ่งก็อยากถามอีกใจก็ไม่กล้า ส่วนประธานหนุ่มก็จงใจขยับมือซ้ายบ่อยๆ เช่นกัน กระทั่งรถเลี้ยวเข้าไปจอดหน้ารั้

เพื่อนๆ ที่นี่เขาแทบไม่มี อาจเพราะเขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศและใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นมาตลอดหลายปี เพื่อนๆ ก็พลอยห่างเหินไม่ค่อยได้คุยและเพราะแบบนั้นจึงไม่ค่อยสนิทเหมือนสมัยยังเป็นเด็ก รวมทั้งเขาเป็นคนไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเสียเท่าไหร่ ออกจะมีโลกส่วนตัวสูงอีกด้วย “เรียกว่าป้าณีเฉยๆ ก็พอ คุณเคินอย่าเรียกเลย มันไม่เหมาะกับคนอย่างป้าหรอก”“ครับ”  อชิระเอ่ยรับแม้จะอยากแย้งว่าวรรณีไม่ควรคิดอะไรเช่นนั้น แต่ยิ่งได้รับความไว้ใจเขากลับรู้สึกผิดกับเรื่องที่ได้ก่อไว้ แม้จะก่อไว้โดยไม่ได้ตั้งใจทว่ากลับอยากรับผิดชอบรวมถึงลากตัวคนก่อเรื่องที่ป่านนี้ยังอยู่ต่างประเทศมาลงโทษให้หลาบจำ  “พอจะขูดมะพร้าวเป็นไหม”“ขูดมะพร้าวเหรอครับ” อชิระเอ่ยทวนประโยคที่ได้ยินด้วยความสนใจระคนสงสัย “ใช่ ท่าทางแบบนี้ขูดไม่เป็นแน่”“เป็นครับเป็น แค่ขูดมะพร้าว สบายมาก” เพราะไม่อยากให้วรรณีผิดหวังอชิระก็รีบรับคำว่าเขานั้นขูดมะพร้าวได้อย่าง