All Chapters of (จบแล้ว ) 70‘s หยางซีซีฮองเฮาทะลุมิติพร้อมมือวิเศษ: Chapter 61 - Chapter 70

บทที่62 ตาบอดหยางซีซีและหานหรูอี้ยังคงเดินดูของไปรอบๆ ร้านขายของเก่าที่ดูเก่าแก่และเงียบสงบ ราวกับเวลาในร้านนี้เดินช้ากว่าโลกภายนอก ทุกมุมของร้านเต็มไปด้วยข้าวของโบราณที่ถูกกาลเวลาทิ้งไว้ แต่ดูเหมือนว่าไม่มีสิ่งใดจะน่าดึงดูดใจไปกว่าภาพวาดที่หยางเฟยหลงถืออยู่หานหรูอี้เดินสำรวจร้านด้วยความสนใจหลายรอบ จนในที่สุดเธอก็พบหนังสือเก่าๆ สามสี่เล่มที่ซุกซ่อนอยู่ในชั้นวาง เธอหยิบมันขึ้นมาอย่างตั้งใจ เล่มหนึ่งเป็นหนังสือภาษาจีนโบราณที่ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมและการแพทย์ อีกเล่มเป็นหนังสือสอบเกาเข่าฉบับเก่าที่ใช้สอบเข้ามหาวิทยาลัยก่อนที่จะมีการปิดประเทศ หานหรูอี้พลิกหน้ากระดาษด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะตัดสินใจหยิบมันไปด้วยเมื่อได้ของที่ต้องการมาแล้ว ทั้งหยางเฟยหลง หยางซีซี และหานหรูอี้จึงออกจากร้านขายของเก่า บรรยากาศภายนอกต่างจากในร้านมาก แสงแดดอ่อนๆ ที่ส่องลอดผ่านเมฆหนา ทำให้บรรยากาศรอบข้างดูสงบบริเวณนี้คงจะไม่ค่อยมีใครอยากมามากนั้นนั่นเองระหว่างทางกลับบ้าน หยางซีซีอดไม่ได้ที่จะหันไปมองภาพวาดในมือหยางเฟยหลงอีกครั้ง ภาพนั้นยังคงมีเสน่ห์และเต็มไปด้วยชีวิต ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใด มันย

บทที่ 64 ขยายอำนาจในห้องนอนหรูหราที่ประดับด้วยผ้าม่านสีเข้มและเฟอร์นิเจอร์ไม้แกะสลัก เฟิงอวี้ชิงและเซียวจ้านนอนเคียงข้างกันบนเตียงหลังจากเสร็จกามกิจ เสียงนาฬิกาโบราณที่ตั้งอยู่มุมห้องดังเบาๆ เข็มสั้นชี้ไปที่ตัวเลขเที่ยงคืนแต่ทั้งสองยังคงตื่นตัวและเต็มไปด้วยพลังร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งคู่ยังคงตระกองกอดกันเอาไว้เซียวจ้านลุกขึ้นมานั่งและเอื้อมมือไปหยิบบุหรี่มาจุด สูดควันลึกเข้าไปก่อนจะปล่อยออกมาเป็นสาย เขามองไปที่เฟิงอวี้ชิงที่ค่อยลุกขึ้นจากเตียงอย่างยั่วเย้าสายตาของเธอไม่ได้คลาดจากร่างกายอันหล่อเหลาและแข็งแกร็งของเซียวจ้านแต่อย่างใด จากนั้นก็เดินเปลือยเปล่าไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง ร่างกายของเธอเป็นเงาสะท้อนในกระจก ดวงตาของเธอเย็นชาแต่แฝงไปด้วยความทะเยอทะยานเธอเดินไปยังโต๊ะใกล้ๆ เพื่อรินไวน์แดงใส่แก้ว เซียวจ้านมองตามเธอไป ดวงตาของเขาวาววับขึ้นด้วยความต้องการและชื่นชมในความงดงามของรูปร่างอันเย้ายวนของเธอ เฟิงอวี้ชิงยิ้มเล็กน้อยขณะเดินกลับมาที่เตียง ส่งแก้วไวน์ให้เขาหนึ่งแก้วก่อนจะยกแก้วของเธอขึ้นจิบเบาๆดวงตาทั้งคู่ประสานกัน แววประกายแห่งความกระหายอำนาจและเงินทองเด่นชัดราวกับไม่อาจปิดบังได

บทที่ 66 ร้านตำนานหมูตุ๋นตระกูลหยางเมื่อครอบครัวหยางตัดสินใจที่จะเปิดร้านหมูตุ๋นตระกูลหยาง ทุกคนในครอบครัวต่างก็รู้ดีว่าความสำเร็จของร้านนี้ขึ้นอยู่กับการทำงานร่วมกันและการแบ่งหน้าที่ที่ชัดเจน หยางจิ้งพี่รองของครอบครัว ได้รับมอบหมายหน้าที่สำคัญในการออกไปหาทำเลสำหรับร้านในเมืองหาวโจว เขาตื่นเต้นกับภารกิจนี้ เพราะเขารู้ดีว่าการเลือกสถานที่ที่เหมาะสมจะเป็นกุญแจสำคัญในการดึงดูดลูกค้า"ผมจะออกเดินทางไปเมืองหาวโจวตั้งแต่พรุ่งนี้เช้า เพื่อหาเช่าร้านที่อยู่ในทำเลที่ดี" หยางจิ้งกล่าว อย่างมั่นใจ ขณะนั่งล้อมวงกับทุกคนที่โต๊ะอาหารในบ้าน “ผมคิดว่าแถบตลาดใหญ่ในหางโจวน่าจะเป็นทำเลที่เหมาะ เพราะมีคนผ่านไปมามาก แต่ต้องดูก่อนว่ามีอาคารเหลือหรือเปล่า”“ทำไมพี่รองไม่ขอให้คุณเฉียงจงช่วยหาล่ะครับ แก๊งมังกรคุ้มเมืองหางโจวอยู่พวกเขาต้องรู้ว่าต้องไหนมีอาคารว่างแน่” เจ้าสี่ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เอ่ยขึ้นมาเมื่อรู้ว่าพี่รองจะเข้าไปหาร้านหยางซีซีพยักหน้าเป็นการเห็นด้วย “ได้งั้นพรุ่งนี้พี่จะไปหาพี่เฉียงจงก็แล้วกัน อาจจะง่ายอย่างที่เจ้าสี่บอก”ส่วนสาวๆ ของครอบครัวหยางทั้งหมด ต่างก็เตรียมตัวเรียนรู้การทำอาหารสูตร

บทที่ 68 อุทกภัยครั้งใหญ่ ep 1"ดูเหมือนว่าหมู่บ้านของท่านและพื้นที่บริเวณข้างเคียงจะประสบกับอุทกภัยครั้งใหญ่ ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า"เสียงของไป่หลิงเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ราวกับรับรู้ถึงพลังลึกลับบางอย่างส่งสัญญาณเตือนมาถึงมัน"อะไรนะ!" หยางซีซีรีบหันมามองไป่หลิง ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ"น้ำท่วมใหญ่หรือ!?"ไป่หลิงพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะกล่าวต่อ"ใช่… ข้าเห็นภาพน้ำที่ไหลบ่ามาจากภูเขา น้ำป่าเหล่านั้นจะท่วมเข้ามาอย่างรวดเร็วและรุนแรง ราวกับพญามัจจุราชที่พร้อมจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างในเส้นทางของมัน กระแสน้ำมืดดำและเชี่ยวกรากพัดพาเอาทั้งดินหินและต้นไม้ใหญ่เข้ามาด้วย หมู่บ้านของท่านรวมถึงหมู่บ้านใกล้เคียงอาจจะถูกกลืนหายไปในกระแสน้ำ ชีวิต ทรัพย์ทั้งหมด สูญสลายไปกับสายน้ำ"หยางซีซีเงียบไปชั่วครู่ ความคิดต่างๆ เริ่มผุดขึ้นในหัวของเธอ ภัยพิบัติที่จะมาถึงนี้เป็นเรื่องใหญ่ และหากไม่รีบทำอะไร ทุกคนในหมู่บ้านจะตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล "ข้าเกรงว่าพวกเขาจะไม่ยอมเชื่อข้า หากว่าบอกว่าจะมีฝนตกหนักจนน้ำท่วม เพราะว่าตอนนี้อากาศมันก็แห้งแล้งมากฝนไม่ตกมานานแล้วนะ?"เพร

บทที่ 70 ความเสียหายที่ถูกทิ้งเอาไว้แสงแดดยามเช้าทอแสงลงมายังหมู่บ้านหลี่ฮวา เมื่อหมอกจางลงและน้ำลดลงไปทีละน้อย ความเสียหายที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลังกลายเป็นภาพที่ปวดใจ บ้านเรือนที่เคยตั้งอยู่เรียงรายกันอย่างสงบเงียบตอนนี้กลายเป็นเศษซากที่พังทลาย ไม่มีใครคาดคิดว่าน้ำป่าที่โหมกระหน่ำจะทำให้หมู่บ้านที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของชาวบ้านกลายเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังในเวลาเพียงข้ามคืน อาฉิงยืนมองบ้านของตัวเองที่ตอนนี้เหลือเพียงแค่เสาคานที่ถูกน้ำพัดจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม ดวงตาของเธอเริ่มพร่ามัวด้วยน้ำตาที่ไหลรินออกมาอย่างไม่อาจหยุดได้ เสียงของเด็กเล็กๆ ที่ร้องไห้ตามหาพ่อแม่ดังขึ้นมาจากที่ไกลๆ เสียงนั้นสะท้อนให้เห็นถึงความเจ็บปวดที่ทุกคนในหมู่บ้านกำลังเผชิญ"ผมไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเรา" เสียงของอาเฉิน ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอเอ่ยขึ้นเบาๆ เขามองไปรอบๆ ด้วยแววตาเศร้าเหมือนกับที่อาฉิงรู้สึก อาเฉินเป็นเพื่อนบ้านของเธอที่บ้านถูกน้ำพัดพังไปไม่ต่างกัน พวกเรามีความรู้สึกร่วมกัน นั่นคือความสูญเสียที่ยากจะหาคำมาอธิบายได้"เราต้องทำยังไงต่อไป" อาฉิงถามเบาๆ แม้จะรู้ว่าคำตอบมันย