บททั้งหมดของ (จบแล้ว ) 70‘s หยางซีซีฮองเฮาทะลุมิติพร้อมมือวิเศษ: บทที่ 41 - บทที่ 50

บทที่ 41 …หยางเฟยหลง คุณคือใคร???หยางซีซีรีบเร่งเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็ว สายตาของเธอหันไปที่หยางเฟยหลงผู้เป็นสามี ซึ่งนอนอยู่บนเตียงไม้เล็ก ๆ ในห้องกลางของบ้าน เขาถูกนำกลับมาจากโรงพยาบาลด้วยอาการบาดเจ็บหนัก แขนและขาถูกพันไว้ด้วยแผ่นไม้และผ้าพันแผลที่แน่นหนา ใบหน้าของเขาซีดเผือดและเต็มไปด้วยร่องรอยความเจ็บปวดขณะนั้นเอง คุณแม่หยางก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล“สะใภ้สาม เมื่อครู่นายทหารที่มาส่งเฟยหลงบอกแม่ว่าทางโรงพยาบาลได้ทำการดูแลและจัดการดามกระดูกให้แล้ว แต่การรักษากระดูกหักนั้นจำเป็นต้องใช้เวลาอย่างน้อย 5-6 เดือนถึงจะสามารถกลับมาเดินได้อีกครั้ง เจ้าสามเห็นว่าต้องรักษานาน จึงได้ขอทางโรงพยาบาลกลับมารักษาตัวต่อที่บ้าน พวกเขาจึงได้พามาส่งและนี่เป็นยาที่พวกเขาให้เอาไว้ นี่ๆ”คุณแม่หยางหยิบถุงยาขนาดใหญ่ที่ทางแพทย์ทหารนำมาพร้อมกับหยางเฟยหลงและยื่นให้หยางซีซีดู หยางซีซีรับถุงยามาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แม้ว่าเธอจะไม่คุ้นเคยกับยาสมัยใหม่เพราะว่าเธอเป็นหมอแผนโบราณ ไม่ใช่หมอแผนปัจจุบัน เมื่อรับถุงยามาเธอเพียงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปที่หยางเฟยหลงที่สลบอยู่ เธอรู้ว่าอาจจำ

บทที่ 43 ฟื้น"ตกลงค่ะ พวกฉันซื้อ"หยางฟู่เหยาตอบตกลงด้วยน้ำเสียงมั่นใจ หลังจากนั้นเธอกับหยางจิ้งก็จัดการเรื่องการจ่ายเงินและการโอนกรรมสิทธิ์บ้านให้เสร็จสิ้น หัวหน้าซ่งเมื่อรับเงินและทำการโอนกรรมสิทธิ์บ้านแล้ว ได้บอกพวกเธอว่าขอเวลาเก็บของอีก 2 วันเพื่อย้ายออก หลังจากนั้นพวกเขาจะสามารถเข้ามาอยู่ได้ทันที ซึ่งหยางฟู่เหยาก็ตอบตกลงด้วยความยินดีช่วงบ่ายของวันนั้น สองสามีภรรยานอกจากจะไปจัดการเรื่องบ้านแล้ว หยางจิ้งยังส่งถุงขนาดใหญ่ให้พี่ใหญ่จางอี้เฉิง ภายในถุงนั้นมีของฝากที่หยางซีซีนำกลับมาจากปักกิ่ง และยังมีเนื้อสัตว์ ผัก และผลไม้เช่นเดิม จางอี้เฉิงรับถุงนั้นไว้โดยไม่ได้พูดอะไร เพราะแม้ว่าจะปฏิเสธสักแค่ไหน สองสามีภรรยานี้ก็ไม่ยอมรับคำปฏิเสธอยู่ดี อีกทั้งเขาเองก็รู้สึกชอบอาหารที่น้องสาวนำมาให้ด้วย ซึ่งทุกครั้งที่เขานำเนื้อเหล่านี้กลับบ้าน คุณแม่ของเขามักจะชมเชยเสมอ ว่าเนื้อและผักสดมาก ทานแล้วรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก และมักจะขอให้เขาหาซื้อมาบ่อยๆ แม้ว่าเขาจะไม่บอกกับคุณแม่ว่าของเหล่านี้เป็นของน้องเล็กที่ให้มา เพราะไม่อยากให้เกิดปัญหาหรือข้อขัดแย้งใด ๆ ขึ้นอีก แต่ลึก ๆ แล้วเขาก็รู้สึกขอบคุณ

บทที่ 45 ศึกแก๊งมังกรขาว&แก๊งแมงป่องแดงณ โกดังร้างใกล้ตลาดมืด เมืองหางโจวบรรยากาศในโกดังร้างแผ่ซ่านไปด้วยความตึงเครียด ชายฉกรรจ์ไม่ต่ำกว่า 150 คนยืนประจันหน้ากันอย่างดุเดือด สายตาแต่ละคนเต็มไปด้วยความเดือดดาลและกระหายเลือด พวกเขาคือสมาชิกจากสองแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในพื้นที่ แก๊งมังกรขาว ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นของเมืองหางโจว และแก๊งแมงป่องแดง กลุ่มอันธพาลจากเมืองหยางโจวที่ต้องการขยายอำนาจเข้ามาในเขตนี้โดยที่พวกเขาไม่ได้กลัวเกรงงูเจ้าถิ่นอย่างพวกแก๊งมังกรขาวเลยฉีห้าว หัวหน้าใหญ่ของแก๊งมังกรขาว ยืนอยู่แถวหน้า ในมือถือดาบยาว ร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรง เขามองไปยังกลุ่มของแก๊งแมงป่องแดงที่นำโดยชายคนหนึ่งในเสื้อโค้ทยาวสีดำ ที่ในมือเขาถือไม้หน้าสามขนาดใหญ่อยู่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความท้าทาย“ถ้าพวกแก่คิดจะยึดเมืองหางโจวของแก๊งฉันละก็ลองดูสิ!” ฉีห้าวเอ่ยขึ้นด้วยเสียงดังฟังชัด ท้าทายฝ่ายตรงข้าม“แต่ฉันขอบอกให้รู้ว่า พวกแก่ไม่มีทางชนะหรอก!”เซี่ยตงหัวหน้าแก๊งแมงป่องแดงยิ้มเยาะออกมา "แกก็พูดเก่งเหมือนกันนะฉีห้าว! แต่วันนี้เราจะได้เห็นกันว่าใครจะเป็นเจ้าของพื้นที่นี้!” ขาโบกมือให้ลูกน้อ

บทที่ 47 เฟิงอวี้ชิง/เจียงกุ้ยเฟย“อ้ากกกก!!! เจ้า...เจ้า” ...หยางฮองเฮากระอักเลือดออกมาเป็นสาย นางพยายามที่จะชี้หน้าของเจียงกุ้ยเฟย ทว่าร่างกายที่เคยแข็งแรงกลับอ่อนล้าสิ้นเรียวแรงราวกับใบไม้เหี่ยวเฉาด้วยพิษร้ายแรงที่ร่างของนางได้รับ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างมองไปยังใบหน้าของเจียงกุ้ยเฟยที่เต็มไปด้วยความชิงชังเคียดแค้น ใบหน้าที่เคยเป็นเพื่อนรักของนางมาตั้งแต่เด็กจนกระทั่งทั้งคู่ได้แต่งเข้าวังหลวงด้วยกันเจียงกุ้ยเฟยเดินเข้ามาช้าๆ เสียงหัวเราะเย้ยหยันของนางดังก้องกังวานไปทั่วบริเวณ"เจ้าคิดว่าจะหนีข้าไปได้อย่างนั้นรึ หยางซีซี! ฮ่าๆๆ"เจียงกุ้ยเฟย ผู้เคยเป็นสนมเอกที่ได้รับความโปรดปรานที่สุดในราชสำนัก บัดนี้ยืนอยู่หน้าหุบเหวที่มีเสียงลมพัดคล้ายเสียงโหยหวนของปีศาจ ร่างของหยางฮองเฮานอนนิ่งอยู่ที่พื้น เลือดสีแดงเข้มกระจายเป็นวงกว้าง รอบตัวเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์จากมีดสั้นที่อาบด้วยยาพิษ“ฮึ...ข้าว่าตอนนี้ ต่อให้เป็นหมอเทวดาก็ยากที่จะทำให้เจ้าฟื้นขึ้นมาได้แล้วล่ะ...ศึกครั้งนี้...เป็นข้าที่ชนะ!!! ฮาฮาฮา”เจียงกุ้ยเฟยหัวเราะเสียงดัง รอยยิ้มที่มุมปากแฝงไปด้วยความสะใจ ดวงตาสวยเฉี่ยวของนางส่องประกายคว

บทที่ 49 หมื่นพิษสังหารนายพลเฟิงหวงเรียกลูกสาวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น "อวี้ชิง! ลูกพ่อ มานี่สิ พ่อจะแนะนำคุณเซียวจ้านให้ลูกรู้จัก"เฟิงอวี้ชิงหันมาทางบิดา เธอยิ้มอ่อนโยนก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ ทั้งความงามและความสง่างามของเธอทำให้ผู้คนรอบข้างต้องหยุดมอง เซียวจ้านที่ยืนอยู่ข้างๆ นายพลเฟิงหวง รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา"คุณพ่อ มีอะไรหรือคะ?" เฟิงอวี้ชิงถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลนายพลเฟิงหวงยิ้มและกล่าว "อวี้ชิง นี่คือคุณเซียวจ้าน นักธุรกิจหนุ่มจากฮ่องกงที่ประสบความสำเร็จมาก พ่ออยากให้ลูกทั้งสองคนได้รู้จักกันไว้"เซียวจ้านโค้งตัวเล็กน้อยด้วยความสุภาพพร้อมกับแววตาที่มองเฟิงอวี้ชิงนั้นวาววับทีเดียว "ยินดีที่ได้พบคุณหนูเฟิงอวี้ชิง "เฟิงอวี้ชิงยิ้มเล็กน้อย “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ คุณเซียวจ้าน”นายพลเฟิงหวงมองทั้งสองด้วยความพึงพอใจ "พ่อคิดว่าลูกและคุณเซียวจ้านน่าจะมีเรื่องสนทนากันได้มาก พ่อขอตัวไปต้อนรับแขกท่านอื่นก่อน"เมื่อบิดาเดินจากไป เฟิงอวี้ชิงและเซียวจ้านก็เหลือกันอยู่สองคน บรรยากาศรอบข้างเต็มไปด้วยเสียงดนตรีและการพูดคุยของแขกในงาน แต่สำหรับเซียวจ้าน ทุกอย่างเหมือ