บททั้งหมดของ (จบแล้ว ) 70‘s หยางซีซีฮองเฮาทะลุมิติพร้อมมือวิเศษ: บทที่ 31 - บทที่ 40

เช้าวันต่อมาหยางซีซีและหยางฟู่หลงก็ตรงไปที่โกดังอีกครั้งจากนั้นทั้งสองก็ช่วยกันนำของออกมาวางเรียงเอาไว้เช่นเดียวกับเมื่อวานเพียงแต่วันนี้ พวกเขาเอาออกมามากกว่าเดิม 1 เท่า เมื่อจัดของทุกอย่างเสร็จ ตอนนี้ทั้งสองก็ออกมารอให้เหอเจียจิ้งมารับของ เมื่อถึงเวลา8.00 น ตามเวลานัดหมายของพวกเขาเหอเจียงจิ้งก็มาถึงโกดังพร้อมลูกน้องคนสนิท 2-3 คน พวกเขาตรงไปเช็คของตามที่ตกลงทันที ไม่นานพวกเขาก็เดินออกมาและพยักหน้าเป็นอันเข้าใจกันว่าของได้ครบ เขาให้ลูกน้องอีกคนจัดการเรื่องเงินให้หยางซีซีทันที คราวนี้ไม่มีการตรวจสอบคุณภาพของสินค้าแล้ว เพราะว่าของที่เธอส่งให้เขาเมื่อวาน พอพวกเขากระจายไปตามตลาดมืดแต่ละแห่ง คนที่กำลังหาซื้อของอยู่ต่างก็รุมล้อมแย่งกันซื้อราวกับพวกเขาแจกให้ฟรี ทั้งๆ ที่ราคาที่เขาขายนั้นแพงขึ้นมาจากที่หยางซีซีขายให้เขาตั้ง 1 เท่า และเพียงไม่นาน เนื้อสัตว์ 3 ตัน ผัก ผลไม้ที่เขาได้ไปก็หมดลง ตอนที่เขาเห็นคนแย่งกันซื้อเขายังตกตะลึงเลย…เมื่อลูกน้องจัดการขนของเพื่อไปกระจายตามตลาดมืดเหอเจียงจิ้งก็เดินมาหาหยางซีซี“เรื่องบ้านที่พวกคุณต้องการ ตอนนี้ผมสามารถหาให้ได้เพียง 1 หลังเานั้น เพราะว่าตอนนี้อย

บทที่ 34 คนที่ฉันแย่งชิงมาจากมือของปรโลกย่อมไม่ปล่อยให้ตายไปง่ายๆ“คุณเป็นใครครับ” ฟู้ต้าเฉินเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เย้ยหยัน “คุณรู้หรือเปล่าว่าการพูดจาแบบนี้ หากว่าทางการได้ยินเข้าคุณมีสิทธิ์ที่จะถูกจับได้นะครับ” เขาพูดไปพลางยิ้มเยาะ ซึ่งทำให้หยางซีซีรู้สึกถึงความดูถูกอย่างชัดเจนเขาเดินเข้าใกล้หยางซีซีและยกมือขึ้นเล็กน้อยเหมือนจะชี้ไปที่นิ้วของเธอที่เพิ่งยกขึ้นจากข้อมือของคุณชายฉู่“อีกอย่างหากว่าการที่คุณแค่แปะนิ้วที่ข้อมือ แล้วสามารถบอกโรคบอกอาการได้ละก็ พวกผมคงไม่ต้องเสียเวลาไปเรียนหมอมาจากเมืองนอกเมืองนาเพื่อตรวจอาการคนไข้หรอก”ฟู้ต้าเฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่มีความดูถูกและความไม่เชื่อถืออย่างชัดเจน เขาทำให้แน่ใจว่าเขาได้แสดงความไม่เห็นด้วยและท้าทายวิธีการรักษาแบบแผนจีนที่หยางซีซีใช้อย่างชัดเจนไปเลย ฟู้ต้าเฉินจัดไป 2 ดอก จากนั้นก็มองจ้องไปที่หญิงสาวที่ยืนนิ่งอยู่อย่างท้าทายหยางซีซีเลิกคิ้วเล็กน้อยและปลายตามองไปที่ชายหนุ่มที่หมอหูเรียกว่าหมอฟู้หมอเจ้าของไข้คุณชายฉู่ หมอหูจิ้นหยวนนั้นเห็นท่าทางของ'คุณพ่อ'ของเขา เขาจึงรีบเดินมาหาหมอฟู้ทันที เพราะอย่างที่ทราบกันว่ากว่าจะเรียนจบเป็นหม

บทที่ 36 หากเลี้ยงไม่เชื่องก็แค่กำจัดทิ้งไป..ก่อนที่ยมทูตเตรียมจะจากไป เขาไม่ลืมที่จะจัดการเก็บรวบรวมเหล่าวิญญาณอาฆาตที่แอบแฝงและกัดกินอยู่ในร่างของฉู่เจี้ยนหลานมาเป็นเวลานาน วิญญาณเหล่านั้นถูกพลังจากหัตถ์เทวะของฮองเฮากดดันจนไม่สามารถที่จะอยู่ในร่างของชายคนนี้อีกต่อไปได้ เขาจึงดึงออกมาจากร่างอย่างไร้ความปราณี พวกมันถูกมัดตรึงด้วยโซ่ตรึงวิญญาณที่เป็นอาวุธคู่กายของยมฑูตนั้นเอง และด้วยพลังอำนาจของยมทูต เหล่าวิญญาณจึงไม่อาจหนีรอดหรือแอบซ่อนอีกต่อไป ก่อนที่จะถูกนำพากลับไปยังแดนของเขาอย่างรวดเร็วการมาครั้งนี้ของยมทูตจึงถือว่าประสบความสำเร็จอย่างเต็มที่ ไม่เพียงแต่ได้รับวิญญาณอาฆาตที่คอยแฝงตัวอยู่ในร่างของฉู่เจี้ยนหลานกลับไปเป็นของตน แต่ยังได้รับของเซ่นไหว้มากมายจากฮองเฮาที่สัญญาว่าจะมอบให้ยิ่งไปกว่านั้น ฮองเฮาผู้สูงส่งที่มีอำนาจสูงยิ่งในโลกของมนุษย์ ยังติดหนี้ค้างน้ำใจเขาไว้ การที่ได้รับคำมั่นสัญญานี้เป็นสิ่งที่มีค่ามาก เพราะคำขอของผู้ที่มีบารมีเทียบเท่ามังกรทองนั้นถือเป็นเรื่องที่ยมทูตไม่สามารถปฏิเสธได้ง่ายๆ เมื่อได้รับคำมั่นสัญญาและของเซ่นไหว้แล้ว การเดินทางครั้งนี้ของเขาจึงคุ้มค่าและม

บทที่ 37 เมิงชิงเหยียน ep 1 ขณะนั้นเองที่หน้าประตูก็มีเสียงเคาะ“คุณหนูค่ะ นายท่านให้มาเชิญค่ะ” เป็นเสียงของสาวใช้ที่กำลังเรียกอยู่เมิงชิงเหยี่ยนหันมองไปทางประตูห้องเมื่อได้ยินเสียงเคาะเบาๆ เสียงของสาวใช้ที่เรียกเธออยู่ทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์ความคิด เธอปรับสีหน้าให้ดูอ่อนโยนและสงบนิ่ง ดวงตาใสซื่อและรอยยิ้มบางๆ ที่ฝืนยิ้มออกมาให้ดูเป็นธรรมชาติ"ได้!! บอกคุณพ่อว่า เดี๋ยวฉันออกไป"เมิงชิงเหยียนตอบกลับเบาๆ ด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นมิตร ราวกับหญิงสาวที่แสนอ่อนโยนที่เธอแสดงให้เห็นมาตลอดหลังจากนั้นเธอก็เดินไปที่กระจกบานใหญ่ ใบหน้าของเธอยังคงแสดงความสงบเรียบง่าย แต่ลึกลงไปในดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่แทบจะไม่สามารถปกปิดได้แล้ว. เธอหลับตาและสั่นศีรษะเล็กน้อยก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ดวงตาของเธอกลับมาสดใสเหมือนกวางน้อยอย่างที่เป็นแล้ว เธอแตะผมเบาๆ ให้เข้าที่ และจัดผ้าพันคอสีอ่อนให้เรียบร้อย ก่อนที่จะสูดลมหายใจลึกเพื่อควบคุมความรู้สึกภายใน‘ต้องแสดงออกให้เป็นธรรมชาติ... อย่างที่เคยทำมาตลอด’ เธอคิดในใจขณะที่เตรียมตัวออกไปเผชิญหน้ากับนายท่าน เมิงชิงเหยี่ยนรู้ดีว่าทุกอย่างที่เธ

บทที่ 40 เซ่นไหว้ยมทูตดำ / เดินทางกลับบ้านก่อนที่จะออกจากคฤหาสน์ของตระกูลหลง หลงอี้ถังได้นัดหมายที่จะจัดการเรื่องเรือนสี่ประสานและอาคารที่ทางตระกูลหลงได้มอบให้ท่านหมอหยางโดยพวกเขานั้นหมายกันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ที่จะไปดูและหลงอี้ถังจะทำการเอาชื่อของหยางซีซีเข้าเป็นเจ้าบ้านและจัดการเอกสารให้เรียบร้อยเองซึ่ง ซึ่งหยางซีซีก็พยักหน้าด้วยความพอใจหลังจากที่หยางซีซีบอกสิ่งที่ควรบอกกับท่านนายพลหลงแล้วเธอพี่ใหญ่ฟู่หลงและหมอหูจิ้นหยวนก็กลับออกมาปล่อยให้ทางคฤหาสน์ของท่านนายพลหลงจัดการเรื่องภายในของตัวเอง ระหว่างทางที่จะกลับไปที่บ้านที่ซื้อมาใหม่จากเหอเจียจิ่ง หมอหูจิ้นหยวนหันมองหยางซีซีครั้งแล้วครั้งเล่า สีหน้าของเขาดูเครียดและไม่มั่นคง ทุกครั้งที่มองเธอ เขามักจะถอนหายใจเหมือนมีเรื่องที่กังวลใจ ในที่สุด หยางซีซีก็อดทนไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ชัดเจน“หมอหูมีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ”หูจิ้นหยวนเหลือบตามองพ่อของเขาแวบหนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจพูดขึ้นมา ในใจของเขายังสับสนแต่ก็รู้ว่าต้องการคำตอบ“มันจะเป็นอย่างที่พ่…หมอหยางพูดจริงๆ หรือครับ ที่เกี่ยวกับท่านผู้นำ?”หยางซีซีคงนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะตอ