All Chapters of (จบแล้ว ) 70‘s หยางซีซีฮองเฮาทะลุมิติพร้อมมือวิเศษ: Chapter 51 - Chapter 60

บทที่ 51 หงส์ขาวไป่หลิงในท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่องอย่างนุ่มนวล ไป่หลิงนางพญาหงส์ขาวที่สง่างาม กำลังสยายปีกสีขาวอันใหญ่โตและสูงส่งของมันอย่างเงียบสงบอยู่บนแท่นหินไม่ไกลจากหุบเหวที่เจ้านายของมันหยางซีซีได้ร่วงหล่นลงไป แสงจันทร์กระทบกับขนปีกที่เปล่งประกายดุจแสงดาวบนท้องฟ้า แววตาของมันเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและรู้สึกถึงภารกิจอันยิ่งใหญ่ที่รออยู่เบื้องหน้า มันรับรู้ถึงจิตวิญญาณของเจ้านายของมันที่อยู่ที่ไหนสักแห่งเพราะความเชื่อมโยงด้วยพันธะแห่งเลือดที่มันได้ทำเอาไว้ตั้งแต่เกิด มันมีหน้าที่สำคัญที่จะต้องทำให้สำเร็จ เสียงหวิวของสายลมพัดผ่าน ปลุกทุกสิ่งให้ยิ่งนิ่งเงียบราวกับรอคอยเวลาเสียงของปรมาจารย์หัตถ์เทวะดังก้องผ่านความเงียบสงบ แฝงด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ “ไป่หลิง ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องตามหาเจ้านายของเจ้าแล้ว ข้ารู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่ เพียงแต่นางหลุดหลงมิติไปเท่านั้น เจ้าในฐานะสัตว์เทพเคียงคู่กายของนางมาตั้งแต่แรกเกิด ด้วยพลังแห่งพันธะที่เจ้าได้ทำเอาไว้กับนาง เจ้าคือความหวังเดียวของข้าที่จะตามหานางในยามนี้”ปรมาจารย์หยิบขวดหยกเล็กๆ ที่เปล่งประกายแสงนวลจากมือ ยื่นส่งให้ไป่หลิงที่จ้องมองด้วยแ

บทที่ 54 ท่านสามารถขอพรได้หนึ่งข้อ…ท่านปรารถนาสิ่งใด?ขณะที่ห้องของเจ้าสี่ หยางไป่หลงนั้นคนในครอบครัวกำลังสอบสวนเขาอยู่ใน ฝั่งหยางเฟยหลงที่นอนพักอยู่ในห้องพักนั้น จู่ๆ จี้หยกวิเศษก็ปรากฏบนฝ่ามือของเขา ไม่ถึง1นาทีมันก็เกิดความร้อนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ความร้อนนั้นแผ่ซ่านผ่านผิวหนังจนเขาต้องปล่อยจี้ลงจากมือทันที จากนั้นจี้กระจกก็ลอยขึ้นมาในอากาศ ความประหลาดนี้เกิดขึ้นในเสี้ยววินาที ขณะที่เขาพยายามตั้งสติ ทันใดนั้นห้องทั้งห้องก็เต็มไปด้วยแสงสว่างเจิดจ้า แสงนั้นเปล่งประกายออกมาจาก จี้กระจกวิเศษ ที่ลอยอยู่ในอากาศ แสงเจิดจรัสสาดส่องไปทั่วห้องจนหยางเฟยหลงต้องหรี่ตาลงเพื่อป้องกันดวงตาจากแสงจ้า"เกิดอะไรขึ้น?"เขาพึมพำเบาๆ แต่ก่อนที่จะทันได้หาคำตอบ อากาศรอบตัวเขาเริ่มสั่นสะเทือนขึ้นมาหยางเฟยหลงรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาเบาหวิวขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับถูกยกขึ้นจากพื้นโดยแรงที่ไม่อาจต้านทานได้ แสงสว่างรอบตัวเขายิ่งจ้า จนในที่สุดร่างของเขาก็เหมือนถูกดูดกลืนเข้าไปในแสงนั้นเมื่อแสงสว่างจางลง หยางเฟยหลงพบว่าตัวเองยืนอยู่ในสถานที่แปลกตา ท้องฟ้าสีม่วงครามเต็มไปด้วยดวงดาวที่ระยิบระยับราวกับเพชร บรรยากาศรอบตัว

บทที่ 55 ชุบชีวิตหยางซีซีไม่รอช้า เธอรีบลุกขึ้นทันทีจากนั้นก็หันไปบอกหยางเฟยหลงให้นอนพักเสีย หยางเฟยหลงมองภรรยาของเขาด้วยความชื่นชม ในสถานการณ์ฉุกเฉินเช่นนี้ เธอยังคงสงบนิ่งและพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้อื่น มันอดไม่ได้ที่จะบอกว่าเขาภูมิใจในตัวเธอความจริงเขาก็อยากจะไปด้วยแต่ด้วยสภาพของเขาเกรงว่าจะไปเป็นภาระมากกว่าหยางซีซีเดินไปที่ห้องและหยิบกระเป๋ายาสมุนไพรที่เธอทำเอาไว้ จากนั้นทั้งสองก็รีบเดินไปยังที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้านทันที หยางซีซีรีบก้าวเข้าไปในบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน ทันทีที่เธอเดินผ่านประตู เสียงพูดคุยและเสียงร้องเรียกด้วยความกังวลของผู้คนรอบข้างก็ดังเข้ามาในหู บรรยากาศในบ้านนั้นอึดอัดและเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและมีหลายคนร้องไห้ คนมากมายกำลังล้อมรอบเตียงที่หัวหน้าหมู่บ้านนอนอยู่ บางคนมีสีหน้าซีดเซียว บางคนพยายามช่วยทำอะไรสักอย่างแต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนมีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้ประตู“ทำไมถึงไม่พาไปโรงพยาบาล? หากถูกงูพิษกัด ต้องพาไปที่โรงพยาบาลสิ พวกเขามียาฉีดแก้พิษงูนะ!”เสียงของเธอสั่นด้วยความเครียดและหวาดกลัวเธอคือหลีเหม่ยลูกสาวของหัวหน้าหมู่บ้านนั้นเอง เธอมอง

บทที่ 57 เด็กหาย ep 2ขณะนั้นเองหยางซีซีรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่ผิดปกติ เธอหันมองไปยังใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งที่อยู่ในมุมมืดห่างออกไป ดวงตาของเธอจับจ้องไปยังบางสิ่งที่ยืนอยู่ในความมืด สายตาของมันมองตรงมาที่เธอ ราวกับกำลังจับตามองและเรียกเธอ“ใครกัน...” หยางซีซีพึมพำเบาๆ ใจของเธอเต้นแรงขึ้น เธอรู้สึกได้ถึงความลึกลับบางอย่างในอากาศร่างนั้นกวักมือเรียกเธอเบาๆ จากความมืด มันไม่ได้ดูเป็นอันตราย แต่กลับแฝงไปด้วยความเร้นลับ หยางซีซีมองไปทางหยางฟู่หลงกับคุณพ่อหยางที่กำลังคุยกับทหารก่อนจะตัดสินใจเดินไปยังต้นไม้นั้น….."คุณยาย? ไม่ใช่สิ… เจ้าไม่ใช่คน.!!." หยางซีซีกระซิบออกมาด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย หัวใจของเธอเต้นแรง ในขณะที่เธอเดินเข้าไปใกล้ร่างที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า สิ่งที่เธอเห็นไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นวิญญาณของหญิงชราคนหนึ่ง—ใบหน้าซีดเซียว แววตาว่างเปล่า ร่างของเธอดูโปร่งใสแต่ยังคงรูปโฉมของคนที่เสียชีวิตไปแล้วนานแสนนานหญิงชรายิ้มบางๆ รอยยิ้มที่ดูอ่อนโยนแต่กลับแฝงไปด้วยความลึกลับ "ฮองเฮากำลังมองหาเด็กสองคนอยู่หรือไม่?"หยางซีซีประหลาดใจ รู้สึกถึงความหนาวเยือกที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เสียงของหญิงชราท

บทที่ 59 การเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญในปี 1976 ไม่ทันไร เวลาก็ผ่านไป 2 เดือนแล้วอาการของหยางเฟยหลงเกือบจะหายเป็นปกติ เขาสามารถเดินไปมาได้เหมือนคนปกติ เพียงแต่เพื่อความไม่ประมาทเขายังคงถือไม้เท้าเอาไว้อยู่เล็กน้อยเพื่อประคองตัวส่วนงานก่อสร้างบ้านหลังใหม่ของพวกเขาก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาแล้ว บนที่ดินผืนใหม่ที่พวกเขาตั้งใจจะสร้างบ้านหลังใหญ่ตอนแรกคุณพ่อหยางกังวลเรื่องการหาวัสดุก่อสร้างเพราะในช่วงเวลานั้นวัสดุต่างๆ ต้องสั่งจากโรงงานของรัฐ ซึ่งจำเป็นต้องใช้คูปองและรอคิวอย่างยาวนานแต่เรื่องที่ทุกคนคิดว่ายากกลับถูกคลี่คลายอย่างง่ายดายเมื่อหยางซีซีเดินทางไปที่เซี่ยงไฮ้เพื่อพบนายพลหลงเหยียนปัง เพียงไม่นานหลังจากนั้น รถบรรทุกจากโรงงานก็เริ่มทยอยขนอิฐ หิน ดิน กระเบื้อง เหล็ก และอุปกรณ์ก่อสร้างอื่นๆ มายังหมู่บ้านของพวกเขา ชาวบ้านและหัวหน้าหมู่บ้านหลีหยวนที่หายป่วยแล้ว ต่างมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยความตกใจ พวกเขาไม่คาดคิดว่าบ้านหยางจะได้รับวัสดุก่อสร้างอย่างรวดเร็วเช่นนี้หลายคนพากันพูดกันว่า การที่บ้านหยางสามารถหาวัสดุมาได้อย่างรวดเร็วนั้น น่าจะเป็นเพราะหานหรูอี้ น้องสาวของหยางซีซีที่มาจากปักกิ่ง