บททั้งหมดของ (จบแล้ว ) 70‘s หยางซีซีฮองเฮาทะลุมิติพร้อมมือวิเศษ: บทที่ 81 - บทที่ 90

บทที่ 82 จางอี้เฉิงตกงาน / ขายพันธบัตรเพราะการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในประเทศจีน ทำให้โรงงานหลายแห่งที่เคยเป็นของรัฐเริ่มที่จะไม่สามารถดำเนินการต่อไปได้เนื่องจากการบริหารที่ไม่มีประสิทธิภาพและการแข่งขันจากตลาดเสรีที่เริ่มเปิดกว้างขึ้น ขณะที่โรงงานเอกชนหลายแห่งกลับเริ่มเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว เช่นโรงงานของตระกูลหยางซึ่งตอนนี้สินค้าของพวกเขามีชื่อเสียงมาก ยิ่งได้ดาราดังอย่างหลินเซี่ยงเหม่ย มาเป็นพรีเซ็นเตอร์ด้วยแล้วทำให้สินค้าของโรงงานตระกูลหยางนั้นแทบผลิตสินค้าไม่ทันเลยทีเดียว ซึ่งแตกต่างจากโรงงานของจางอี้เฉิงที่กำลังประสบปัญหา เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถแบกรับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นอย่างมากได้ และคำสั่งซื้อที่เข้ามาก็ลดลงอย่างมาก ทำให้เกิดข่าวลือโหมกระพือไปทั่วว่าโรงงานแห่งนี้อาจจะต้องปิดตัวลงเช่นเดียวกับโรงงานอื่น ๆ ที่ไม่สามารถปรับตัวได้ทัน.ภายในห้องพักพนักงานของโรงงาน จางอี้เฉิงและเพื่อนร่วมงานต่างนั่งอยู่ในบรรยากาศที่เงียบเหงาและอึมครึม เสียงกระซิบพูดคุยถึงข่าวลือเรื่องการปิดโรงงานกำลังแพร่สะพัดไปทั่ว ทำให้ทุกคนต่างวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด“เธอได้ยินข่าวลือนั่นไหม? เขาบอกว่าโรงงานของเรา

บทที่ 84: ลาออกจากกองทัพหลังจากที่หยางเฟยหลงได้เสี่ยงชีวิตช่วยเหลือนายกรัฐมนตรีซ่งเทียนหลงจากการลอบสังหารสำเร็จ ความกล้าหาญและความมุ่งมั่นของเขาไม่เพียงแต่สร้างความประทับใจให้กับประชาชนทั่วไป แต่ยังทำให้นายกรัฐมนตรีซ่งเทียนหลงซาบซึ้งในความสามารถและจิตวิญญาณของเขาอย่างลึกซึ้ง ยมทูตที่หยางเฟยหลงได้ต่อรองเพื่อขอชีวิตของนายกรัฐมนตรีนั้นได้ทำให้ซ่งเทียนหลงรับรู้ถึงความพยายามของหยางเฟยหลง ยิ่งทำให้เขาตระหนักถึงความสำคัญและความห่วงใยที่หยางเฟยหลงมีต่อประเทศและประชาชนวันหนึ่ง หลังจากที่นายกรัฐมนตรีฟื้นตัวจากบาดแผลและสามารถกลับมาทำงานได้อีกครั้ง เขาได้เชิญหยางเฟยหลงมาพบที่ทำเนียบนายกรัฐมนตรี บรรยากาศในห้องทำงานของนายกรัฐมนตรีเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมและจริงจัง แต่เมื่อหยางเฟยหลงเดินเข้ามาในชุดทหารที่ดูองอาจหล่อเหลาและสง่างาม นายกรัฐมนตรีซ่งเทียนหลงถึงกับเห็นออร่าที่เปล่งออกมาจากร่างของหยางเฟยหลง ราวกับเขากำลังมองฮ่องเต้เดินเข้ามาในห้อง ทำให้นายกรัฐมนตรีถึงกับอยากจะลุกขึ้นและลงไปคุกเข่าแล้วเอ่ยว่า 'ขอพระองค์อายุยืนหมื่นปี หมื่น ๆ ปี' เลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม นายกรัฐมนตรีก็เพียงยิ้มออกมาอย่างอบอุ

บทที่86 จบการศึกษา / ย้ายมาปักกิ่ง หยางซีซี หานหรูอี้และหยางไป่หลงหลังจากที่เรียนที่มหาวิทยาลัยมาเป็นเวลา 4 ปี และตอนนี้พวกเขาทั้งสามก็จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยแล้วโดยหยางซีซีนั้นจบแพทย์ด้วยคะแนนเป็นอันดับที่หนึ่ง ส่วนหานหรูอี้นั้นก็ได้คะแนนมาเป็นอันดับที่หนึ่งในด้านการบริหารเช่นกันเช่นเดียวกับหยางไป่หลงที่ได้คะแนนอันดับหนึ่งในสาขาวิชาวิทยาศาตร์และอิเล็กทรอนิค หยางซีซีนั้นได้กลายเป็นแพทย์อย่างเต็มตัว ด้วยความมุ่งมั่นและทักษะที่ยอดเยี่ยม เธอได้รับการยอมรับอย่างรวดเร็วว่าเป็นแพทย์ผู้มีชื่อเสียง การรักษาที่มีประสิทธิภาพและความสามารถในการวินิจฉัยที่เฉียบแหลมของหยางซีซี ทำให้โรงพยาบาลต่างๆ ทั่วประเทศต้องการตัวเธอ ทุกคนในวงการแพทย์ต่างพูดถึงเธอในฐานะดาวรุ่งแห่งวงการแพทย์ที่ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็นำพาความสำเร็จมาให้โรงพยาบาลนั้นๆก่อนที่หยางซีซีจะย้ายไปโรงพยาบาลปักกิ่ง แพทย์และพยาบาลในโรงพยาบาลเซี่ยงไฮ้ต่างก็รู้สึกเสียดายและอาลัยอาวรณ์ต่อการที่เธอจะต้องไปอยู่ที่อื่น หลายคนเข้ามาพูดคุยกับเธอในวันสุดท้ายที่ทำงานที่นี่"หมอหยาง พวกเราคงจะคิดถึงคุณมากเลยนะคะ " พยาบาลคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ เธอ

บทที่ 88 หลบหนีเช้าวันต่อมา หยางซีซีตื่นสาย ข้างกายของเธอไม่มีใครอยู่แล้ว ส่วนเจ้าฮ่องเต้บ้าพลังคนนั้นก็คงจะไปทำงานแล้วกระมัง… เธอลงมาที่ห้องอาหารเป็นเวลาเกือบ 10 โมงเช้า ร่างกายของเธอยังคงรู้สึกปวดเมื่อยจากความเหน็ดเหนื่อยที่ถูกหยางเฟยหลงเคี่ยวกรำมาทั้งคืน ลำคอแหบแห้งเพราะการกรีดร้องหนัก ผิวพรรณดูซีดเซียวและใต้ตามีรอยคล้ำเพราะแทบไม่ได้พักผ่อน บนโต๊ะอาหารไม่มีใครอยู่แล้ว ในขณะที่เธอกำลังเดินไปหาอะไรดื่มแก้กระหายและทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้น ขณะเดินมานั่งที่โต๊ะ หานหรูอี้ก็เดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับไข่ลวกสี่ใบและสลัดอกไก่ที่เธอตั้งใจใส่เนื้อไก่เยอะเพื่อ…บำรุง"อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่ซีซี ท่าทางเมื่อคืนจะ 'หนัก' เอ่อ...จะเหนื่อยมากเลยนะคะ? มิน่าหล่ะพี่เขยดูกระปรี่กระเป่ามากเชียว..." หานหรูอี้พูดพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์และมีหยักคิ้วให้เธอเล็กน้อยด้วย"ใต้ตามีรอยคล้ำเชียว" ถามเสร็จก็จ้องเขม็งรอคำตอบหยางซีซีเหลือบตามองแวบหนึ่ง และหน้าของเธอก็แดงซ่าน ก่อนจะกระแอมเล็กน้อยพลางเชิดหน้าขึ้นและตอบว่า"เมื่อคืนพี่อ่านตำราแพทย์ดึกไปหน่อยนะ" จากนั้นก็ยกชาขึ้นดื่มและก้มหน้าลงเล็กน้อย"พี่อ่านตำราแพทย์หรอกหรือคะ

บทที่ 90 ตั้งครรภ์ / ฉันเป็นเมียแกไงล่ะ..ไอ้บ้า!!!ครอบครัวหยางย้ายมาอยู่ที่ปักกิ่งได้หลายเดือนแล้ว ตอนนี้ทุกคนในบ้านต่างก็ยุ่งอยู่กับงานของตัวเอง พี่รองและสะใภ้รองหยางจิ้งและหยางฟู่เหยาไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ทั้งสองมักจะลงไปที่เซินเจิ้นหรือจงไห่เพื่อดูที่ดินที่พวกเขาได้กว้านซื้อเอาไว้ โดยมีคนของนายพลเซี่ยจงติดตามไปด้วยและจัดการเรื่องการซื้อขายที่ดิน ซึ่งเมื่อนายพลเซี่ยลงมือแล้ว อะไรที่คิดว่าเป็นอุปสรรคต่างก็แหวกทางออกให้พวกเขาอย่างไม่ยากเย็นนักหยางเฟยหลงมีอาการแปลก ๆ ตั้งแต่เวียนหัว คลื่นไส้ อยากทานของเปรี้ยว ไปจนถึงการรู้สึกอ่อนเพลียโดยไม่ทราบสาเหตุ ทุกเช้าเขาตื่นขึ้นมาแล้วถามหาน้ำมะนาวหรือผลไม้ที่มีรสเปรี้ยวอย่างส้มเขียวหวาน หยางซีซีมองสามีด้วยสายตาขำขันในขณะที่เขานั่งทานมะม่วงดิบด้วยท่าทางพยายามกลบเกลื่อนอาการแพ้ท้องนั้นวันหนึ่งหยางเฟยหลงตื่นขึ้นแต่เช้าพร้อมกับอาการคลื่นไส้อย่างหนัก เขารีบลุกจากเตียงและวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่ออาเจียน เสียงอาเจียนดังออกมาจากห้องน้ำทำให้ทุกคนในบ้านต่างตกอกตกใจ หยางซีซีรีบเดินไปดูพร้อมกับความเป็นห่วง เมื่อเธอเปิดประตูห้องน้ำ เห็นหยางเฟยหลงนั่งทรุดอยู่กับพ