บททั้งหมดของ หมวย...อย่าดื้อ!: บทที่ 11 - บทที่ 20

หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 10"หมวยมาเผด็จศึก!""ทำไมดูไม่สดใสเลย นอนดึกเหรอ" ปูเป้ถามขึ้นมาในเช้าวันใหม่ที่ดูจะไม่ค่อยสดใสสำหรับหมวยเล็กเท่าไร เพราะหลังจากแยกกับพี่รหัสเจ้าตัวก็เดินซึมๆ มานั่งกับเพื่อนๆ ที่โต๊ะประจำโดยไม่ทักทายกันสักคำ"เออ เป็นเด็กเป็นเล็ก ทำอะไรไม่ยอมหลับยอมนอน" หลินเดินถือจานข้าวกลับมาได้ยินพอดี"หมวยไปร้านเหล้าหลังมอมา" หมวยเล็กฟุบหน้าลงกับแขนตัวเองอย่างง่วงๆ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อเพื่อนๆ เสียงดังขึ้นมา"อะไรนะ/ว่าไงนะ!?""เบาๆ ซี่~ หลินกับเป้จะเสียงดังทำไมเนี่ย" ร่างบางทำหน้ามุ่ย เอานิ้วแตะปากจุ๊ๆ ไม่ให้เพื่อนส่งเสียงดังรบกวนคนอื่น"ไปกับใคร" ปูเป้เริ่มซัก"ไปได้ไง แอบไปเหรอไอ้หมวย ฉันจะฟ้องเฮีย!" หลินแกล้งขู่ แต่มีหรือที่หมวยจะกลัว ก็ไปด้วยกันนี่เนอะ"ฟ้องไปเล้ย ม่ายกลัววว~" เจ้าเด็กแสบพอจะมีรอยยิ้มซนๆ ขึ้นมาบ้าง"เอาดีๆ ไปกับใคร" ปูเป้เริ่มจริงจัง กลัวเพื่อนจะแอบไปคนเดียว แล้วถ้าพี่รหัสมารู้ทีหลังคงถึงคราวโลกล่มสลาย เตรียมตัวตายได้เลย"ก็ไปกับพี่เสือนั่นแหละ" หมวยยิ้มแห้งๆ ใครจะกล้าไปคนเดียวกันเล่า"แล้ว...มีอะไรเกิดขึ้นป้ะ" ปูเป้ขยับเข้ามากระแซะ

หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 12"อย่าทำตัวน่ารักให้มันมาก""หิวจังเลยยยย หมวยจะตายแล้ว หมดแรงจะใช้ชีวิต" เสียงโอดครวญดังมาจากเจ้าเด็กแก้มกลม ก่อนที่ร่างนั้นจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะงอแงอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์วันเวลาได้ผ่านพ้นไปจนมาถึงช่วงสอบปลายภาคของเหล่านักศึกษา ภาพที่เห็นจนชินตาในทุกวันคือทุกคนต่างจับกลุ่มนั่งติวหนังสืออยู่ตามมุมต่างๆ อย่างเคร่งเครียด หมวยเล็กกับเพื่อนเองก็เช่นกัน"ติวสิบนาที กินสามชั่วโมง เอาอะไรมาหิว ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!" หลินมองเศษซากถุงขนมที่เพื่อนตัวเล็กเพิ่งกินไปก่อนนั่งเท้าเอวมองตาดุอย่างไม่ยินยอม"หมวยอยากกินช็อกโกแลตอ่า" หมวยเล็กเงยหน้าขึ้นมางอแงเหมือนเด็กถูกขัดใจ งื้อออ หมวยรู้สึกน้ำตาลตก ขืนติวต่อหมวยต้องหน้ามืดแน่ๆ เลย TT"งอแงกับพวกฉันก็ไม่ได้หรอกจ้า ผัวมีทำไมไม่อ้อนเอาฮะ" หลินกลอกตาแต่ก็ไม่วายชี้ทางว่าถ้าอยากกินนักก็ใช้แฟนซื้อมาให้ ไม่ต้องเสียเวลาเดินไปซื้อเอง"มึงอย่าลืมว่าขนมกองนี้เฮียเป็นคนซื้อมาให้ เขาก็อ่านหนังสือเหมือนกัน อย่าไปรบกวนบ่อยเลย เกรงใจ" ปูเป้เป็นคนแย้งขึ้นมา เรื่องเสบียงตอนติวหนังสือนั้นพี่รหัสของหมวยเล็กไม่ยอมปล่อยให้เจ้าตัวอดอยากอยู

หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 14"เขาเป็นแฟนหมวย เข้าใจนะคะ!""พะ พี่เสือ!? อื้ออออ" หมวยเล็กร้องเสียงหลงเมื่อโดนปล้นจูบโดยการถูกกักขังไว้ใต้ร่างกายสูงใหญ่ของคนรัก เสือจงใจตะโบมจูบน้องอย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่เว้นช่วงให้ได้หายใจ เพราะต้องการกำราบคนปากแจ๋วไม่ให้ใจกล้าท้าทายความอดทนของเขาอีก"ยอมแพ้หรือยัง" เขาผละออกมาถามเมื่อคนตัวเล็กขัดขืนจนหมดเรี่ยวแรง"แฮ่ก โอ๊ย เหนื่อยง่ะ" พอเริ่มหายใจสะดวกหมวยเล็กก็โวยวายบ่นออกมาพลางหอบหายใจ"หึ มีอะไรกันเหนื่อยกว่านี้อีก ไม่อยากเหนื่อยก็อย่าท้า" เสียงทุ้มปรามาสคนอ่อนหัด"แต่...หลินบอกว่าคนเป็นแฟนกันต้องมีอะไรกันทุกคนนี่นา" หมวยเล็กทำหน้าดื้อดึงไม่อยากจะยอมรับ เพราะเพื่อนๆ เป่าหู เอ๊ย สอนอะไรมาหลายอย่าง"ไอ้มีมันได้มีอยู่แล้วแหละ แค่ยังไม่ใช่ตอนนี้" เสือบอกน้องอย่างจริงจัง เขาอยากปล่อยไปตามธรรมชาติมากกว่า จะมีตอนไหนก็ตอนนั้นไม่ต้องพยายาม เขารอได้เสมอ"ง่ะ ทำไมอ่า หมวยไม่สวยไม่เซ็กซี่ใช่มั้ยล่ะ" เจ้าเด็กยังคงยึดคำเพื่อนบอก การที่แฟนปฏิเสธจะมีอะไรด้วยมันมีเหตุผลไม่กี่อย่างหรอก"ไม่เกี่ยวเลย พี่ไม่อยากรีบร้อน เรายังอยู่ด้วยกันอีกนาน อย่าไปฟังค

หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 16"ลูกทิพย์(?)"ช่วงเวลาแห่งการพักผ่อนผ่านพ้นไปแล้ว นอกจากความสนุกและเหน็ดเหนื่อยในการเที่ยวเล่นทุกคนยังหอบเอาความทรงจำดีๆ กลับมาเก็บไว้ให้ได้นึกถึงกันไปอีกนานแสนนานหมวยเล็กที่ใช้พลังงานหมดไปกับการเที่ยวเล่นกลับมาก็สลบเหมือด ไม่ทำอะไรเลยไปหนึ่งวันเต็มๆ ถ้าไม่มีพี่รหัสคอยลากไปอาบน้ำกินข้าวคาดว่าเจ้าเด็กก็คงจะเอาแต่นอนอืดอยู่บนเตียงทั้งวันเป็นแน่เมื่อฟื้นคืนชีพกลับมาแล้วในวันถัดมาหมวยเล็กก็จำต้องจากลาเตียงนอนนุ่มแสนรักลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปลองชุดเพื่อนเจ้าสาวที่บ้านของพี่เสือ ซึ่งเธอก็เคยเข้านอกออกในบ้านเขาไม่ต่างจากบ้านตัวเอง เพราะพี่รหัสพาไปแนะนำกับคนที่บ้านตั้งแต่ช่วงที่รู้จักกันแรกๆ แล้ว ซึ่งตอนนั้นเธอก็ยังงงๆ ว่าเขาพาไปที่บ้านทำไม เป็นแค่น้องรหัสเองจำต้องสนิทกับครอบครัวพี่รหัสขนาดนี้เลยเหรอ จนมารู้ว่าเขาชอบเธอนั่นแหละเลยพอจะเข้าใจอะไรมากขึ้น"พี่โซซซซซ~" เจ้าเด็กใช้เสียงนำไปก่อนตัวหลังแม่บ้านบอกว่าพี่โซดาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นคนเดียว ส่วนคุณพ่อคุณแม่ออกไปข้างนอกสักพักถึงจะกลับ เธอเลยไม่ต้องเกรงใจผู้ใหญ่"หมวยเล็กกก~" โซดาใช้เสียงแบบเดียวกั

หมวย...อย่าดื้อ!Writer : Aile'Nตอนที่ 18"ขอกินก่อนได้มั้ย"ในที่สุดวันแต่งงานของโชดาและเชนทร์แฟนหนุ่มก็มาถึง โดยที่ทั้งคู่ตกลงจัดงานพิธีแค่ช่วงเย็น ไม่ได้จัดพิธีเช้าเพราะไม่อยากเหนื่อยจนเกินไป หมวยเล็กที่อยู่ในชุดราตรีสีชมพูอ่อนเครื่องหน้าทรงผมจัดเต็มกว่าวันลองชุดยืนต้อนรับแขกอยู่กับเสือที่อยู่ในชุดสูทสีดำเต็มยศตั้งแต่งานเริ่มแม้จะไม่รู้จักใครเพราะส่วนใหญ่ที่มาเป็นญาติและคนรู้จักของบ่าวสาวแต่เจ้าเด็กก็อาศัยความสดใสร่าเริงของตัวเองต้อนรับพวกเขาได้อย่างไม่เก้อเขิน บวกกับหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มเลยทำให้ดาวเด่นของงานในตอนที่บ่าวสาวยังไม่ปรากฏตัวกลายเป็นหมวยเล็กไปโดยปริยายทว่าแขกเหรื่อไม่เพียงแต่พูดถึงเธอ คนข้างกายที่มีศักดิ์เป็นน้องชายเจ้าสาวหรือก็คือลูกคนเล็กของบ้าน 'พิชญเดชา' นั้นสุขุมและหล่อเหลาได้ผู้เป็นพ่อมาอย่างไม่ผิดเพี้ยน พ่อแม่หลายบ้านที่รู้จักกันพยายามจะแนะนำลูกสาวของตัวเองให้เขารู้จักเพื่ออยากสานสัมพันธ์ทว่าก็ต้องหน้าชาไปตามๆ กันเพราะชายหนุ่มรู้ทันชิงแนะนำตัวสาวน้อยข้างกายว่าเป็นคนรักดักไว้ก่อนจะได้พูดอะไรเสียอีกเมื่อแขกเหรื่อมากันครบและถึงกำหนดเริ่มพิธีการเสือก็พาน้องเข้าไปด