บททั้งหมดของ ป่วนหัวใจยัยเลขา (คุณค่าของความรัก): บทที่ 21 - บทที่ 30

“ยอดการผลิตงานสัปดาห์ที่แล้ว เป็นไปตามเป้าหมาย ไม่พบว่ามีงานเสียหาย งานเครม หรืองานมีตำหนิ ขอบใจพวกเราทุกคน ที่ทำงานกันอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ถ้ามีอะไรต้องการ ขาดเหลืออะไร อยากได้อะไรเป็นพิเศษ แจ้งผ่านหัวหน้าแต่ละแผนกมานะ ฉันยินดีรับฟัง “น้ำวุ้นยืนมองนายใหญ่ที่ยืนตรงหน้าด้วยความตกใจ เธอคิดว่าเค้าเป็นช่างซีเนียร์ที่มาทำโอทีวันหยุด ไม่คิดว่าผู้บริหารจะตรวจโรงงานด้วยตัวเองแบบนี้”คุณจอมทัพโคตรเท่ห์ มาดโคตรดี “ ลูกน้องคุยกันข้างๆแล้วหูเธอก็ดับลง เค้าคือคุณจอมทัพ เมื่อวานเธอด่าเค้าไปหรือเปล่า ก็ว่าไม่นะ อาจจะค้อนใส่ เสียงแข็งบ้างก็เท่านั้นเองเสียงปรบมือดังขึ้นเป็นก่อนที่แต่ละแผนกจะแยกย้ายกันไปทำงาน จอมทัพยืนมอง หญิงสาวที่จมูกเขียวช้ำเดินแยกไปกับช่างหนุ่มๆหลายคนแล้วอมยิ้มออกมา ตัวนิดเดียว เป็นช่างด้วย เก่งจริงเด็กสมัยนี้ผู้จัดการแต่ละแผนกคอยยืนส่งนายตรงหน้าประตู แล้วนายใหญ่ก็บอกออกมา “จะเดินตรวจโรงงานหน่อย แยกย้ายเลย เดี๋ยวจะตามไปที่แผนกเอง “เสียงเครื่องตัดเหล็ก ตัดชิ้นงานดังเป็นจังหวะ วันทำงานแบบนี้แสงไฟส่องสว่างทั้งหมด หนุ่มๆช่างในแผนก มองหน้าช่างใหม่ด้วยความสนใจ“น้องวุ้น ไปโดนใครต่อย

โต๊ะทำงานใหม่เอี่ยมถูกนำมาวางตรงมุมด้านใน มีฉากพาทิชั่นกั้นเอาไว้เล็กน้อย เพื่อความเป็นส่วนตัว ต่างจากห้องช่าง ที่ไม่มีอะไรกั้น ทุกคนพูดคุยกันได้อย่างเป็นกันเอง ทีมวิศวกรนี้ เป็นทีมหัวกะทิของบริษัท ทุกคนเป็นคนเก่ง มีความสารถ และมีความเป็นตัวของตัวเองอยู่สูง งานแต่ละโมเดลที่ได้รับมา จะเป็นการระดมความคิดเห็นของทุกคน และนำมาปรับให้เข้ากับสเปคที่ลูกค้าต้องการหัวหน้าใหญ่ใส่ชุดทำงานแบบพนักงานออฟฟิศ ทักทายลูกน้องคนใหม่ในแผนกด้วยความเอ็นดู แผนกนี้มีเสมียนเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่เป็นความสดชื่นให้หนุ่มๆ วันนี้มีสาวน้อยเข้ามา ทำให้ทีมวิศวกรตื่นเต้นไม่น้อย“พี่เป็นผู้จัดการแผนก ชื่อ พี่อ้วน มีอะไรก็มาบอกพี่ได้ ยกเว้นเรื่องเงิน “ ผู้จัดการบอกติดตลก ก่อนจะมองน้องใหม่ แล้วบอกออกมา“หาชุดใหม่ใส่ด้วยนะ ไม่ใส่ช้อปห้องช่างนะ ตรงนี้เป็นส่วนของออฟฟิศ บางทีต้องเจอลูกค้าข้างนอก หาชุดสุภาพมาใส่ เอาที่สะดวก ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่พร้อม ก็ใส่ช้อปมาก่อนก็ได้ “มือบางยกมือไหว้พี่ๆในแผนกนับสิบคนที่กำลังมองมา ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อ เสมียนสาวยิ้มให้กับน้องใหม่ ก่อนจะหยิบโน้ตบุ้คเครื่องเก่ามาวางไว้ให้“พี

“รีบกิน จะได้รีบกลับ “ คนหน้าดุบอกเสียงเข้มแล้วตักอาหารที่อยู่ตรงหน้าเข้าปากอย่างรวดเร็ว สายตาคมดุมองที่คนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู จมูกม่วงช้ำจางลงไป แต่ใบหน้าใสยังดูน่ามองรถพอร์ชจอดตรงหน้าทางเข้าโรงงาน ที่มีไฟส่องสว่าง ประตูเปิดออก พร้อมกับของที่หิ้วพะรุงพะรังในมือ“ขอบคุณมากนะคะ คุณจอมทัพ น้ำวุ้นจะไม่ลืมเลยว่าคุณใจดีมีเมตตากับน้ำวุ้นมากเเค่ไหน “รอยยิ้มของเจ้านายยิ้มออกมา แล้วพยักหน้าให้เธอลงรถไป ก่อนที่เค้าจะขับรถกลับบ้านของตัวเองเสื้อผ้าที่ซื้อมาในวันนี้ราคาหลายพันบาท มันเกินที่คิดเอาไว้มาก น้ำวุ้นมองในแง่ดีว่า เค้าคงอยากชดเชยอุบัติเหตุในวันนั้น จึงพาเธอไปจัดการเค้าคงไม่คิดจะมาจีบเด็กกะโปโลอย่างเธอ และเธอก็รู้ดีว่า เค้าไม่มีวันชายตามองเธอหรอก ฝันไปเถอะน้ำวุ้นเอกสารนับสิบแผ่นที่ซีเนียร์สั่งปริ้นท์ออกมาและบอกให้เธอช่วยจัดการเรียงให้เป็นชุด เพื่อนำไปเสนองานผู้จัดการในวันนี้ ทำให้น้ำวุ้นต้องเร่งมืออย่างรวดเร็ว หัวหน้าแผนกมองน้องใหม่ที่สวมชุดทำงานเป็นสาวออฟฟิศแล้วบอกเสียงเรียบ“วันนี้มีประชุมกันข้างบน ขึ้นไปคอยฟังนายเค้าคอมเม้นท์ด้วยนะ “ทีมพัฒนาผลิตภัณฑ์เดินขึ้นไปบนออฟฟิศนายที่อยู่ด้า

จอมทัพมองแฟ้มใบเสนองานตรงหน้าแล้วมองคนที่ถือเอกสารมาส่ง   “ผู้จัดการเค้าว่าไหม ใส่ชุดอะไรมาทำงาน “ คนถูกดุ พยักหน้าทันที   เธอโดนดุเรื่องเครื่องแต่งกายอีกแล้ว น้ำวุ้นบ่นในใจ   “ว่าค่ะ แต่วุ้นขอถามได้ไหมคะ ทำไมพี่ผู้ชายใส่ยีนส์ได้ละคะ แล้วทำไมวุ้นถึงใส่ไม่ได้ “  “ไม่ชอบชุดที่ซื้อให้หรอไงเรา “ เค้าย้อนถาม   “ชอบค่ะ แต่มันระวังยาก เวลาเข้าโรงงานกลัวเปื้อน เวลานั่งก็ต้องคอยระวังไม่ให้โป๊ด้วย “   “แต่มันสุภาพ เวลาเจอผู้ใหญ่ เวลาไปเจอลูกค้า ดีกว่าใส่ยีนส์เสื้อเชิ้ตแบบน

รถพอร์ชขับเข้ามาจอดตรงหน้าหอหญิงเกือบสี่ทุ่มแล้ว คนข้างล่างหอยังนั่งคุยกันอยู่หลายคน จึงหันมามองรถหรูคันคุ้นตาที่จอดสงบนิ่งคนบนรถทำตัวชะงักเมื่อเห็นว่ามีคนจำนวนไม่น้อย ให้ความสนใจว่าใครจะเป็นคนลงจากรถไป    “กลัวหรอ ถึงไม่กล้าลง “ คำถามของคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย ทำให้เธอไม่กล้าตอบ แต่ยกมือไหว้แล้วรวบของลงจากรถไปทันที    รถสีดำยังคงจอดนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อน ปล่อยให้เธอเดินกลับขึ้นห้องพักไปก่อน แล้วจึงขับออกไป น้ำวุ้นถอนหายใจออกมา เพราะสายตาคนที่มองอยู่ มองอย่างไม่เป็นมิตรเลย     วันนี้วันหยุด เป็นเสาร์แรกที่เธอได้หยุดงาน แสงแดดตอนเช้าส่องเข้ามาในห้อง พร้อมกับงานบ้านหลายอย่างรออยู่ สัปดาห์นี้ เธอจะสวยไปทำงานทุกวันเลย คอยดูแล้วกัน อยากจะบ่นนัก เรื่องเสื้อผ้า    ตระกร้าเสื้อผ้าถูกหยิบลงไปซักที่เครื่องซักผ้าข้าง