บททั้งหมดของ หัวใจวิศวะ: บทที่ 11 - บทที่ 20

Chapter 12" อารมณ์ดีมาจากไหนวะ "" ไอ้นี่ เพื่อนคุยด้วยก็ไม่คุย "" ..... "" กูว่าอาการแบบนี้ คงได้สาวเด็ดว่ะ "" กูเห็นด้วยกับมึงว่ะไอ้ทอย "" นินทากูเสร็จยัง " ผมถามไอ้ทอยกับไอ้นนท์เพราะตั้งแต่ผมมานั่งมันก็พูดเรื่องผมไม่หยุดสักที ทำไมการที่ผมอารมณ์ดีนี่มันแปลกเหรอ" แล้วเมื่อวานตามน้องเค้าทันปะ " ไอ้แทนหันมาถามผมหน้านิ่ง แต่คำถามของมันนี่ไม่ได้นิ่งเลยจริงๆ เพราะไอ้สองตัวที่เหลือหันมามองหน้าผมแบบจริงจังมาก" ตามเติมอะไรของมึงไอ้แทน " ผมนี่รีบตอบแทบไม่ทัน" เออนั่นดิ ปล่อยให้พวกกูลุยกับเพื่อนรักมึงอยู่ ส่วนมึงก็หายไป เลย " ไอ้ทอยเสริม เออเกิบลืมไปเลยเรื่องไอ้โย" กูว่านะ มึงต้องไปโซเดมาคอมกับน้องเค้าแน่เลยว่ะ ใช่ป่ะ "" โซเดมาคอมพ่องมึงดิไอ้นนท์ "" มึงก็คิดได้แต่เรื่องแบบนี้เนอะไอ้สัส " ไม่ใช่ผมนะแต่เป็นไอ้ทอย" เอ้า มึงก็รู้นิสัยเพื่อนมึงอยู่ " จะบอกว่ากูมั่วไม่เลือกว่างั้น" แต่นั่นมันรุ่นน้องคณะเรา " น้องในคณะนั่นแหละเพื่อนทอย กูเอาหมดถ้าเค้าสนองมา" พี่น้องท้องชนกันไงเพื่อน " ผมยอมครับหาทางให้ผมมีอะไรกับน้องมันให้ได้ แต่เออผมก็มีจริงแล้วไง แต่แค่ไม่พูดเดี๋ยวน้องจะเสียหาย

Chapter 14" ไงครับน้อง ท่าทางขนมอร่อย " ฉันไม่รู้ว่าใครพูด" ก็อร่อยดีค่ะ จะลองดูป่ะ " ฉันถามพี่นนท์ ก็พอจัดการขนมชิ้นนั้นเสร็จฉันก็มองว่าใครพูด พอจะจำพี่นนท์กันได้ใช่ป่ะ" ก็ดีครับ แต่ขอกินที่มันอยู่ในมือได้ป่ะ " เออนี้พึ่งรู้ว่าพี่นนท์มันก็เห็นแก่กิน" ได้ดิ " ฉันบอกพี่มัน" ไหน ๆก็ถือแหละ ป้อนหน่อยดิ " ป้อน ??" อ๊า เร็วดิ " เออป้อนก็ป้อนปึก อยู่ๆก็ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรมาโดนโต๊ะ พอหันไปมองเจอพี่กันต์ เอาจริงตั้งแต่วันนั้นก็ไม่เจอพี่มันอีกเลย" โทษทีตีนมันลั่น "" ลั่นแรงเนอะเพื่อน " พี่นนท์แซว" เอ้าแล้วพวกมึงจะยืนหล่อกันอีกนานป่ะครับ นั่งดินั่ง " ที่นั่งนี่ขอพวกฉันยังวะ" พวกน้องหาพี่รหัสกันเจอยังครับ " พอพวกพี่ทอยกับพี่แทนนั่งพี่นนท์ก็ถาม ส่วนไอพี่กันต์มันนั่งนานแล้วซึ่งมันข้างๆฉันเลยจ้า" ยังค่ะ " เนยตอบ" รีบหานะ เดี๋ยววันเฉลยไม่มีพี่รหัสจะโดนทำโทษ และก็อดได้เกียร์ " เอออันนั้นรู้แล้ว" พวกพี่เป็นห่วง ใช่ไหมวะไอกันต์ " ฉันเลยหันไปมองพี่มันแต่พี่มันก็แค่ทำหน้านิ่งๆก็จะพยักหน้าน้อยๆ ฉีกโบทอกมาไงวะ หน้าตึงฉิบหาย" ปกติพวกพี่ถามรุ่นน้องแบบนี้ทุกคนเหรอ" ฉันถาม เริ่มจะหมั่นไส้ไ

Chapter 16" แอมป์ตื่น " ตอนนี้ถึงที่พักแล้วแต่แอมป์ไม่ตื่นสักที ผมปลุกแอมป์จะ20 นาทีแล้วมั้งเนี่ย คนอื่นเค้าลงกันไปหมดแล้ว เหลือแค่ผมกับแอมป์ที่ยังอยู่บนรถ แต่แอมป์นี่ก็นะ ขี้เซาฉิบหาย" อีก 5 นาที "" 5 นาทีรอบที่ห้าแล้วยัยบ้า ตื่นสักทีดิวะ!! " ใช่ครับพูดแบบนี้มาห้ารอบแล้วและผมก็รอ จนตอนนี้ความอดทนของผมเริ่มจะไม่มีแล้ว ผมไม่ชอบรออะไรนานๆ หรืออะไรที่ชอบขัดผม ผมไม่ชอบแพ้" โอ้ยก็บอกว่าอีก 5 นาทีไงวะ " แอมป์พูดทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา เออดีงั้นกูทิ้งให้นอนบนรถนี่แหละแม่ง" งั้นก็นอนบนนี้คนเดียวไปเลย " พูดจบผมก็เก็บของแล้วเดินออกจากตรงนั้นทันที" นี่แม่งไม่คิดจะตื่นจริงๆ ดิวะ ตื่นได้แล้วเค้าลงกันไปหมดแล้ว " ไม่รู้เพราะห่าเหวอะไรทำให้ผมต้องเดินขึ้นมาปลุกแอมป์อีกรอบ ความจริงจะปล่อยไว้แบบนี้ก็ได้" คนจะนอนก็จะปะ....เห้ยพี่กันต์ " เออพึ่งจะตกใจ เจริญแหละ" ลุกได้แล้ว เค้าลงกันไปห้องพักหมดแล้ว " ผมบอกแอมป์อีกรอบก่อนจะเดินนำไปก่อนตุบ !!#แอมป์เชี้ย!!! แม่งเอ้ย จะมาเป็นตะคริวอะไรตอนนี้ ใครเคยเป็นบ้างแบบเวลานั่งทับขาตัวเองนานๆ หรือนั่งนานแล้วตะคริวจะกิน ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังเป็น มันชาไปทั้งขาเลย ไม่

Chapter 1818.00 น." เอาละน้องๆ เงียบกันหน่อยค่ะ นี่จะเป็นกิจกรรมสุดท้ายของการรับน้อง " กิจกรรมสุดท้าย ฉันก็เห็นว่าครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี้ ครั้งนี้ขอให้สุดท้ายจริงเถอะ" พร้อมที่จะรับเกียร์รุ่นรึยังไง "" พร้อมแล้ว " ดูทุกคนตื่นเต้นกันจัง แต่อย่าว่าคนอื่นเลยฉันก็ตื่นเต้น ไม่รู้ว่าฉันจะทายถูกรึเปล่า" ก่อนที่เราจะไปเฉลยสายรหัส เรามาชมการแสดงของพี่ว๊ากของพวกเรากันก่อนดีกว่า " สิ้นคำของพี่นาว พวกพี่ว๊ากก็เดินขึ้นมาบนเวทีเรียกเสียงฮือฮาให้กับคนทุกคน ถึงว่าทำไมตอนเจอกันพี่กันต์ถึงแต่งตัวหล่อแปลกๆ แต่จะว่าไปพี่กันต์แต่งตัวแบบไหนก็หล่อหมดอะ" เห้ย คิดไรอยู่วะ " ทำไมฉันต้องไปชมพี่กันต์ด้วยเนี่ย" พี่เค้าหล่อกันทุกคนเลยอะแก "" ใช่ โอ้ยยพ่อของลูก "" พี่กันต์น่ะของฉันนะยะ " และก็บลาๆๆๆ จะชมอะไรหนักหนา หน้าตาก็งั้นๆ ทุกคนแหละ โดยเฉพาะพี่กันต์ หน้าตาก็งั้นๆ แหละ" พวกพี่เค้าเล่นดนตรีกันเป็นด้วยดิ ดูดีทุกมุมมองจริงๆ " เพื่อนฉันนี่ก็เอากับเค้าด้วย" เห้ยดูดิ พี่กันต์เป็นคนร้องด้วยว่ะ " เมย์สะกิดแขนให้ฉันดู แล้วจะสะกิดฉันทำไมเนี่ย" เนยแกว่าเหมือนพี่กันต์มองมาทางนี้ไหมวะ "" เออ แกว่างั้นไหมวะแอมป

Chapter 20ตุ้บ !!" โอ้ย ทำบ้าอะไรเนี่ย " คนกำลังเคลิ้มเลย แต่ตอนนี้พังครับ พังหมดแล้ว ลูกชายผมก็คงจะพัง ตอนแรกก็คิดว่าแอมป์ก็คงจะยอมผมไปแล้ว ก็เห็นเคลิ้มตามกันอยู่ดีๆ แต่อยู่ๆ ก็ใช้เข่ากระแทกเข้ามาที่ลูกชายผมเฉยเลย แล้วถ้าถามว่าเป็นไง บอกเลยครับ จุก!!" ก็พี่คิดจะทำอะไรล่ะ " แอมป์ถามผมกลับมา ตอนนี้สีหน้าก็เอาเรื่องอยู่นะ แต่มันไม่ได้ทำให้ผมกลัวเลยสักนิด" แล้วห้องเนี่ยก็เก็บต่อเองแล้วกัน แอมป์ไม่ทำแล้ว ไปละบาย " พูดจบคุณเธอก็เดินออกจากห้องผมไปหน้าตาเฉยเลยครับ ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรหน่อยรึไงวะ#แอมป์" เห้อ เกือบไปแล้วไหมล่ะ " เกือบไปแล้วจริงๆ ดีนะที่ดึงสติตัวเองกลับมาทันไม่งั้นได้เสียตัวให้พี่กันต์มันแน่ๆ แต่เอาจริงๆ ก็เคลิ้มตามไปแล้วแหละ แต่อยู่ๆ มันก็คิดขึ้นมาได้ว่าฉันกับพี่กันต์ไม่ได้เป็นอะไรกัน การที่ฉันไปมีอะไรกับพี่กันต์ครั้งก่อนมันก็มากเกินไปแล้ว ส่วนพี่กันต์น่ะเหรอ หึ จะคิดอะไรได้ล่ะ ก็คงจะชินละมั้งก็เอากับผู้หญิงมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว แต่ฉันนี่ดิ อีกอย่างฉันก็ไม่อยากจะเป็นผู้หญิงใจง่ายด้วยแต่จะว่าไปปากพี่กันต์แม่งก็น่าจูบเหมือนกัน แถมนิ่มอีกต่างหาก" เห้ย คิดบ้าอะไ