เข้าสู่ระบบแชร์
หัวใจวิศวะ - 17
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 17:05:14บทที่เกี่ยวข้อง
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 18
Chapter 1818.00 น." เอาละน้องๆ เงียบกันหน่อยค่ะ นี่จะเป็นกิจกรรมสุดท้ายของการรับน้อง " กิจกรรมสุดท้าย ฉันก็เห็นว่าครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี้ ครั้งนี้ขอให้สุดท้ายจริงเถอะ" พร้อมที่จะรับเกียร์รุ่นรึยังไง "" พร้อมแล้ว " ดูทุกคนตื่นเต้นกันจัง แต่อย่าว่าคนอื่นเลยฉันก็ตื่นเต้น ไม่รู้ว่าฉันจะทายถูกรึเปล่า" ก่อนที่เราจะไปเฉลยสายรหัส เรามาชมการแสดงของพี่ว๊ากของพวกเรากันก่อนดีกว่า " สิ้นคำของพี่นาว พวกพี่ว๊ากก็เดินขึ้นมาบนเวทีเรียกเสียงฮือฮาให้กับคนทุกคน ถึงว่าทำไมตอนเจอกันพี่กันต์ถึงแต่งตัวหล่อแปลกๆ แต่จะว่าไปพี่กันต์แต่งตัวแบบไหนก็หล่อหมดอะ" เห้ย คิดไรอยู่วะ " ทำไมฉันต้องไปชมพี่กันต์ด้วยเนี่ย" พี่เค้าหล่อกันทุกคนเลยอะแก "" ใช่ โอ้ยยพ่อของลูก "" พี่กันต์น่ะของฉันนะยะ " และก็บลาๆๆๆ จะชมอะไรหนักหนา หน้าตาก็งั้นๆ ทุกคนแหละ โดยเฉพาะพี่กันต์ หน้าตาก็งั้นๆ แหละ" พวกพี่เค้าเล่นดนตรีกันเป็นด้วยดิ ดูดีทุกมุมมองจริงๆ " เพื่อนฉันนี่ก็เอากับเค้าด้วย" เห้ยดูดิ พี่กันต์เป็นคนร้องด้วยว่ะ " เมย์สะกิดแขนให้ฉันดู แล้วจะสะกิดฉันทำไมเนี่ย" เนยแกว่าเหมือนพี่กันต์มองมาทางนี้ไหมวะ "" เออ แกว่างั้นไหมวะแอมป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 19
Chapter 19" พี่พาแอมป์มาที่นี่ทำไมอะ " ที่นี่ที่ฉันหมายถึงก็คือคอนโดพี่กันต์ ถามว่าทำไมรู้ก็ตอนนั้นไงจำกันได้ไหม และนั่นเลยทำให้ฉันจำได้และก็ไม่เข้าใจว่าจะพาฉันมาทำไม ลากฉันมาตั้งแต่ลงจากรถนี่ฉันยังไม่ได้กลับหอตัวเองเลยด้วยซ้ำก็พาฉันมาที่คอนโดพี่กันต์ แล้วหรือว่าพี่มันจะ" อย่าพูดมาก เข้ามาได้แล้วจะยืนอยู่ให้ใครมาอันเชิญ "" ไม่แอมป์ไม่เข้า ให้ตายยังไงแอมป์ก็ไม่เข้า " เมื่อความคิดเรื่องอย่างว่าเข้ามาในหัวฉัน เป็นตายร้ายดียังไงฉันก็ไม่เข้า นี่กะจะพาฉันมาทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็อ้างว่าจะให้ฉันมาเป็นเบ๊ใช่ไหม" ทำไม? กลัวอะไร " ยังจะถามอีก" ละ...แล้วพี่กันต์จะให้แอมป์เข้าห้องพี่ไปทำไมอะ " ฉันถามพี่กันต์ไป พี่กันต์ก็ดูงงๆ กับคำถามฉัน" แล้วการที่ผู้ชายพาผู้หญิงมาที่ห้อง เค้ามาทำอะไรกันล่ะ " หึ้ยย ขนลุกซู่เลยเหอะ คำพูดไม่เท่าไหร่แต่ไอ้ที่วางกระเป๋าลงแล้วเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ นี่ดิ อย่านะ ฉัน...ฉันโป๊ก!!" โอ้ย!! " ก็พี่กันต์มันดีดผากฉัน" หลับตาทำไม คิดอะไรอยู่วะ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกหน่า "" เชื่อได้เหอะ " พูดไปแต่มือก็ยังลูบหน้าผากตัวเองอยู่" ฉันไม่เอาใครถ้าเค้าไม่เต็มใจ "" ไว้ใจได้ที่ไห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 20
Chapter 20ตุ้บ !!" โอ้ย ทำบ้าอะไรเนี่ย " คนกำลังเคลิ้มเลย แต่ตอนนี้พังครับ พังหมดแล้ว ลูกชายผมก็คงจะพัง ตอนแรกก็คิดว่าแอมป์ก็คงจะยอมผมไปแล้ว ก็เห็นเคลิ้มตามกันอยู่ดีๆ แต่อยู่ๆ ก็ใช้เข่ากระแทกเข้ามาที่ลูกชายผมเฉยเลย แล้วถ้าถามว่าเป็นไง บอกเลยครับ จุก!!" ก็พี่คิดจะทำอะไรล่ะ " แอมป์ถามผมกลับมา ตอนนี้สีหน้าก็เอาเรื่องอยู่นะ แต่มันไม่ได้ทำให้ผมกลัวเลยสักนิด" แล้วห้องเนี่ยก็เก็บต่อเองแล้วกัน แอมป์ไม่ทำแล้ว ไปละบาย " พูดจบคุณเธอก็เดินออกจากห้องผมไปหน้าตาเฉยเลยครับ ไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรหน่อยรึไงวะ#แอมป์" เห้อ เกือบไปแล้วไหมล่ะ " เกือบไปแล้วจริงๆ ดีนะที่ดึงสติตัวเองกลับมาทันไม่งั้นได้เสียตัวให้พี่กันต์มันแน่ๆ แต่เอาจริงๆ ก็เคลิ้มตามไปแล้วแหละ แต่อยู่ๆ มันก็คิดขึ้นมาได้ว่าฉันกับพี่กันต์ไม่ได้เป็นอะไรกัน การที่ฉันไปมีอะไรกับพี่กันต์ครั้งก่อนมันก็มากเกินไปแล้ว ส่วนพี่กันต์น่ะเหรอ หึ จะคิดอะไรได้ล่ะ ก็คงจะชินละมั้งก็เอากับผู้หญิงมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว แต่ฉันนี่ดิ อีกอย่างฉันก็ไม่อยากจะเป็นผู้หญิงใจง่ายด้วยแต่จะว่าไปปากพี่กันต์แม่งก็น่าจูบเหมือนกัน แถมนิ่มอีกต่างหาก" เห้ย คิดบ้าอะไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 21
Chapter 21" ไปช้อปปิ้งกันปะ " เมย์ถามหลังจากที่เก็บของแล้วเดินออกจากคลาสเรียน" ฉันไป ได้ข่าวว่าเครื่องสำอางลดอยู่ "" แกอะแอมป์ไปปะ "" เอ่อ...ฉันก็อยากไปนะ แต่วันนี้ไม่ว่างว่ะ โทษทีนะ " ก็น่าจะรู้กันอยู่ว่าเพราะอะไร" เอ้าเหรอเสียดายจัง " เมย์พูดแบบเสียดายจริงๆ" อือ ไว้วันหลังนะขอตัวก่อน " พูดจบฉันก็รีบเดินออกมาทันที เพราะพี่กันต์มันนัดให้ไปรอหลังมอตอนสี่ครึ่ง ซึ่งตอนนี้ก็ปาเข้าไปสี่โมงยี่สิบแล้ว" แม่ง! คนอุตส่าห์รีบ ไม่เห็นแม้แต่เงา " แต่พอฉันมาถึงก็ไม่มีแม้แต่เงาพี่กันต์เลย ฉันนี่วิ่งหน้าตั้งมาตั้งแต่หน้าคณะ" ทำไมนานจังวะ " ฉันยืนรอต่อพักใหญ่แต่พี่กันต์มันก็ยังไม่มา จะไม่รอแล้วนะเว้ย" โทษทีรอนานไหม " แต่พอฉันกำลังจะกลับเสียงพี่กันต์ก็ดังขึ้นมาซะก่อน" ไม่นานเหอะ เกือบชั่วโมงเอง " ค่ะฉันรอมาเกือบชั่วโมง" โทษที รุ่นพี่แม่งเรียกประชุมกระทันหัน "" ไม่ได้อยากรู้ " แต่ก็แอบงงนิดๆ ว่าจะอธิบายทำไม" กวนตีนเหรอไปขึ้นรถ "" วันนี้จะให้ทำไรอะ " ฉันถามหลังจากขึ้นรถมาแล้ว" ยังไม่ได้คิด แต่เดี๋ยวแวะหาไรกินก่อน "" โอเค " หลังจากนั้นทั้งรถก็ตกอยู่ในความเงียบ ก็จะพูดอะไรล่ะ ไม่รู้จะพูดอะไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 22
Chapter 22- 16.45 น. - " จะไปดีไหมวะ หรือไม่ไปดี แต่นี่ก็ยังเหลือเวลาอยู่ จะไปหรือไม่ไปดี วะ " ไม่ต้องงกันค่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นแอมป์คนนี้คนเดิมจ้า กำลังคิดอยู่ว่าจะไปซื้อน้ำดีไหม คืออยู่ๆ ก็อยากน้ำโกโก้เฉย นี่พูดถึงแล้วความอยากมันก็มีมากขึ้น แต่ก็ยังลังเลว่าจะไปซื้อดีไหม ร้านมันก็ไม่ได้ไกลหรอกนะแต่ไอ้ที่ลังเลนี่ก็เพราะเดี๋ยวต้องไปเจอพี่กันต์ไงกลัวพี่มันรอ เออไม่ได้กลัวพี่กันต์ขนาดนั้นแต่เกรงใจ ใช่จะให้คนที่แก่กว่ามารอได้ไงจริงไหม" เอาวะ เดี๋ยวค่อยหาคำแก้ตัว " ตัดสินใจได้แล้วคะ สรุปคือจะไปซื้อ ถ้าไปถึงช้าค่อยหาข้ออ้างเอาตุ้บ!!เชี้ย!! เพราะเมื่อกี้เดินๆ อยู่พอตัดสินใจได้เลยหันลำกลับแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยทำให้ชนกับคนที่เดินตามหลังมา" ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆ " ฉันรีบก้มขอโทษเค้าแล้วรีบก้มเก็บพวกหนังสือ ชีท แล้วก็ของที่เค้าถือ ถ้าของเค้าเสียหายขึ้นมาจะทำไงวะทีนี้ ซวยจริงๆ แอมป์เอ้ย" ไม่เป็นไร แต่คราวหลังอย่าไปเดินแบบนี้ที่ไหนอีกนะ " เสียงนี้มันคุ้นๆ" พี่ต้น!! " ไอ้เราก็คิดว่าใคร" อืมพี่เอง จะไปไหนเห็นเดินพึมพำอยู่คนเดียวตั้งนาน พอจะเดินเข้ามาทัก แอมป์ก็หันหลังกลับมา " นี่คือเห
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 23
Chapter 23 nc18+" แล้วเธอคิดว่าถ้าคนที่มั่วแต่ไม่ยอมรับว่าตัวเองมั่ว กับคนที่โคตรมั่วแม่งได้กันเองแม่งจะเป็นไงวะ " ผมพูดพร้อมเหยียดยิ้มไปให้แอมป์" พี่จะทำอะไร อย่าเข้ามานะ " จำเป็นไหมที่ผมต้องฟังเสียงแอมป์ ผมตอบให้ครับว่าไม่จำเป็น" บอกว่าอย่าเข้ามาไง " ผมไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้นแหละ เดินเข้าไปหาแอมป์เรื่อยๆ ดูดิ้ว่าจะหนีไปได้สักกี่น้ำ แต่ผมบอกเลยว่าเข้ามาในถ้ำเสือคิดจะออกไปง่ายๆ มันไม่มีทางตุ้บ!! นั่นไงครับหนีไปไหนไม่รอดหรอก เพราะอะไรนะเหรอ หึ ก็แม่ง คิดจะหนีแต่เสือกเดินถอยหลังแล้วไงต่อเหรอ ก็ล้มไง แต่ล้มลงไปที่โซฟา ซึ้งนั่นแหละครับคือสิ่งที่ผมต้องการ ผมไม่รอช้ารีบตามไปคร่อมตัวแอมป์ไว้ทันที" พี่อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ "" ทำอะไรบ้าๆ ที่ไหน ก็แค่จะทำให้เธอดูว่ามันจะเป็นไง " ก็อย่างที่บอกว่าถ้าคนมั่วกับคนโคตรมั่วได้กันเองแม่งจะเป็นไง" แอมป์ขอโทษที่ด่าพี่ไปแบบนั้น แอมป์แค่โมโหที่พี่มาว่าแอมป์ อื้อ.... " ผมก้มลงไปจูบปากแอมป์ พูดมากน่ารำคาญว่ะ" เก็บปากไว้ครางเถอะที่รัก อย่าเสียเวลาอธิบายอะไรอีกเลย "" เพราะฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัว จากผู้หญิงมั่วๆ แบบเธอ!!! " ผมมองคนผิดไปจริงๆ คิดว่าแอมป์จะไม่เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 24
Chapter 24" อื้อ แต่เอาไปอธิบายไปนะ มันน่าฟังกว่า " พี่กันต์พูดจบก็เริ่มขยับสะโพกขึ้นลง" ถ้าจะฟัง อ้ะ ก็ฟังดีๆ " คือจะบ้าปะวะให้พูดไปแล้วเอ่อ เอาไปแล้วมันจะฟังรู้เรื่องชาติไหน" ถ้าอยากอธิบายก็ห้ามต่อรอง " พี่กันต์พูดไปแล้วเริ่มเด้งสะโพกใส่ฉันเรื่อยๆ จนตอนนี้สติฉันเริ่มจะแตกอีกแล้ว" พี่กันต์ อ้ะ "" ครับ ว่าไงหื้ม " เสียงที่ออกมายิ่งทำให้ฉันเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วจริงๆ มันเป็นเสียงที่โคตรจะเซ็กซี่ แล้วไหนจะมือที่ลูบไล้ไปตามตัวฉันอีก" หยุดก่อนดะ อ้ะ อื้อ ได้ไหม " คือเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วไง พี่กันต์เล้าโลมเก่งฉิบหาย เอาตรงๆ ตอนนี้ก็เริ่มมีความรู้สึกแบบนั้นไง แต่อยากจะอธิบายก่อนแล้วค่อย เออนั้นแหละต่อได้ไหมล่ะ" ทำไม ซี๊ด ไม่ชอบเหรอหรืออยากจะให้กระแทกแรงกว่านี้ " อื้อหือ พี่มันไม่พูดเปล่าจ้า กระแทกแรงๆ เข้ามาจริงๆ ทั้งจุกและก็เสียว" ฟังแอมป์พูด ให้จบก่อนแล้วจะทำอะไรต่อก็ได้แล้วแต่พี่เลยละกัน " สาบานว่าไม่ได้ปูทางให้พี่มันจริงๆ -_- ''#กันต์ตอนนี้ผมกำลังมองหน้าแอมป์ที่กำลังหลบผมอยู่ ประโยคเมื่อกี้คือทำผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย คือแอมป์กำลังสมยอมผมใช่ไหม ใช้คำนี้ได้ไหมวะ 555" พูดจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 25
Chapter 25" เป็นอะไร " เนยถามฉัน" เออ ดูกระวนกระวายแปลกๆ " เมย์ถามฉันอีกคน" ไว้ค่อยอธิบายวันหลังนะ ไปและบาย " ฉันพูดไปพร้อมกับรีบโกยสมุด ชีทและปากกาลงกระเป๋าตัวเองด้วยความเร็วแสงแล้วรีบใส่เกียร์หมาวิ่งไปร้านป้า พี่กันต์นัดสี่โมงครึ่ง อีกสิบห้านาทีมันจะถึงเวลานัดแล้ว ความจริงฉันควรจะเลิกสี่โมงจริงไหม แต่วันนี้อาจารย์ดันสอนเกินเวลา พออาจารย์ออกไปฉันก็เลยต้องรีบแบบนี้ไง" เฮ้อออออ " ฉันกำลังยืนโกยอากาศเข้าปอดหลังจากมาถึงร้านป้า ไม่รู้ว่าสายไหมนะ แต่นี่ก็มาเร็วสุดแล้ว" ตรงเวลาดี " ไม่นานเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นด้านหลัง" ใครมันจะกล้าสายวะ "" ว่าอะไรนะ " หูดีอีก ขนาดพูดเบาแล้วนะ" เปล่า แล้วทำไมวันนี้นัดร้านป้า " ปกติให้ฉันไปรอที่รถตลอด" กินข้าว ไปนั่งได้แล้ว จะยืนกินไง? " กินข้าว แล้วที่อีนี่วิ่งมาคือ? มาเพื่อกินข้าว ? ถามจริง ?" อ้ะ! " เชี้ยเจ็บ พอจะเดินตามพี่มันความรู้สึกเจ็บตรงกลางร่างกายก็เล่นงานฉัน เมื่อกี้วิ่งลืมเจ็บแต่ตอนนี้มันเจ็บโคตรๆ" เป็นอะไร " พี่กันต์หันมาถามฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบใครจะกล้าตอบว่าเจ็บตรงนั้น ทนไว้แอมป์ ทนไว้ ฉันพยายามกดความเจ็บไว้แล้วเดินตามพี่กันต์ไป มันก็
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27
บทล่าสุด
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 52
Chapter 52ตอนนี้ใจผมมันโคตรปวดหนึบเลยครับ ทั้งคำพูดแล้วก็น้ำเสียงที่แอมป์พูดออกมามันสื่อไปในทางที่ผมจะต้องผิดหวัง เอาจริงๆ ผมก็เตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่พอเจอเข้าจริงๆ มันก็คงยอมรับง่ายๆ ไม่ได้หรอก ใช่ไหมล่ะครับผมขอย้อนกลับไปในวันที่ผมกลับจากเชียงใหม่ จำได้ไหมครับที่ผมบอกว่ามีธุระต้องทำ นี่แหละครับธุระผม ผมกลับมาเตรียมแผนเพื่อขอคืนดีคนดีของผม ที่ผมเลือกจะไม่เคลียร์เรื่องทั้งหมดในวันที่แอมป์ไปคอนโด จริงๆ ผมก็แอบดีใจนะครับที่แอมป์ไปคอนโด ตอนแรกก็นึกว่าจะใจอ่อนกลับมาหาผมแต่เปล่าครับ แอมป์คิดถึงหมูกรอบ ตอนนั้นก็นอยด์เหมือนกัน มีเมียทั้งคนแต่เมียกลับคิดถึงหมามากกว่าผัว เข้าเรื่องที่เคลียร์ต่อครับ ตอนแรกที่เคลียร์กันจบผมก็รู้สึกมีหวังมานิดหน่อยเพราะอย่างน้อยแอมป์ก็ยกโทษให้แสดงว่าเธอก็เริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว แต่แอมป์ก็ยังยืนยันที่จะอยู่ในฐานะพี่น้องห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ แต่ขอโทษนะครับ ที่ผมทำแบบนั้นไม่ได้เพราะผมมีวิธีง้อขั้นสุดยอดและเป็นไม้ตายขั้นสุดยอดรออยู่ แต่แล้วใครจะคิดว่าทุกอย่างมันจะจบแบบนี้" เพราะว่าตอนนี้.... "" ไม่พูดออกมาได้ไหมคนดี พี่คงทนฟังไม่ได้ " การกระทำของแอมป์มันก็บอกออกมาหมดแล้ว
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 51
Chapter 51ฉันเดินออกไปด้านหน้าด้วยความรู้สึกอยากจะเดินไปต่อยหน้าไอ้คนที่เรียกฉันด้วยสรรพนามนั้นจริงๆ ไม่รู้จะจองเวรฉันไปถึงไหน" นับสิครับ มองหน้าผม แล้วคุณนับได้เหรอ " ไอ้....." ค่ะ 1... 2... 3... 6.... 10....15.....25...... "" ครบไหมครับ "" แปปนึงค่ะ " คือฉันยังนับไม่เสร็จไงแล้วมาถามแบบนี้ฉันจะตอบได้ไงวะ" อ่าา งั้นนับต่อสิครับ "" ค่ะ " ฉันรับคำก่อนจะหันหน้ามานับต่อ แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ฉันนับถึงไหนแล้ว เห้อ นับใหม่ก็ได้วะ" ตกเลขเหรอครับคุณรุ่นน้อง นานแล้วเนี่ย " ฉันนับไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงกวนประสาทฉันมาอีกครั้ง" 59....65.....70.... "" ผมคุยกับคุณอยู่นะครับ " อีกนิดนึง" 79....82... "" นี่คุณ "" พี่ช่วยเงียบสัก 5 นาทีจะได้ไหมค่ะ อยากให้นับเสร็จเร็วแต่พี่ก็พูดทำลายสมาธิอยู่ได้ " ก็เพราะมันไม่ใช่ครั้งสองครั้งไง นี่มันครั้งที่ 5 แล้วที่ฉันต้องนับใหม่ ก็ไอ้คนบ้าที่อยู่ข้างๆ ชวนคุยบ้างล่ะ กวนประสาทฉันบ้างล่ะ ทำให้ฉันต้องนับใหม่เป็นครั้งที่ 5 แล้ว" ดุซะด้วย "" พี่กันต์!!!! " ฉันหมดความอดทนสุดๆ ไปเลยค่ะ ทำให้ฉันต้องเรียกชื่อเค้าไปแบบนั้น" ครับผม " ดูยังไม่รู้สึกผิดอะไรสักนิด" เล
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 50
Chapter 50" อื้ม ขอบคุณนะที่ยังให้อภัยคนอย่างพี่ " และเราสองคนก็ยิ้มให้กัน อย่างน้อยๆ ช่วงเวลาแบบนี้เราก็ยังยิ้มให้กันได้อยู่" ขอบคุณพี่เหมือนกัน "" แล้วนี่จะอยู่กินข้าวกันก่อนไหม พี่พึ่งกลับมาจากซื้อของมาเลย "" เอ่อ… ไม่ดีกว่าค่ะ แอมป์กลับไปกินพร้อมเมย์ดีกว่า " เพราะเมย์มันก็ซื้อของไปทำอาหารเยอะอยู่เหมือนกัน ส่วนคนที่ต้องทำน่ะเหรอ หนีไม่พ้นฉันค่ะ" โอเค เอางั้นก็ได้ งั้นอยู่เล่นกับหมูกรอบไปก่อนแล้วกันนะ "" อื้ม " ฉันก็อยากจะถามออกไปนะว่าพี่กันต์จะไปไหน แต่คงไม่มีสิทธิ์ที่จะถามแล้วไหม..." อื้อ " ฉันนั่งบิดขี้เกียจอยู่บนพรมหน้าโซฟา เพราะนั่งเล่นกับหมูกรอบอยู่สักพักจนหมูกรอบคงจะเหนื่อยแล้ว ก็ดูหมูกรอบตอนนี้สิ นอนหลับปุ๋ยอยู่เลย" เมื่อยชะมัด "" ก็นั่งเล่นกับหมูกรอบไม่ขยับไปไหนเลยหนิ " เสียงพี่กันต์ที่ดังหลังจากจบคำพูดของฉันทำให้ฉันได้สติ ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว" แหะๆ ก็จริง " พูดจบฉันก็ยืนบิดตัวอีกสองสามที" งั้นแอมป์กลับก่อนดีกว่า " ตอนนี้ก็เริ่มจะมืดแล้ว รีบกลับคอนโดไปทำอาหารดีกว่า ตอนนี้แม่นางเมย์คงรอนานแล้ว" เดี๋ยวพี่ไปส่ง "" ไม่เป็นไรดีกว่า แอมป์กลับเองได้ "" บอ
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 49
Chapter 49" จะไปหาไรกินเอาไรปะ "" กูเอาคาปูแก้วนึง "" ไม่เอา "" โอเค "" งั้นกูไปนะ "" น้ำ ขอน้ำ "" ห้ะ? ใครเอาน้ำไร "" อะไรของมึงไอ้นนท์ กูยังไม่ได้พูด "" ถ้าไม่ใช่มึง มึงเหรอไอ้แทน "" ไม่ใช่กู "" กูเนี้ยะ ขอน้ำให้กูหน่อย "" เห้ย!!! ไอ้กันต์ "" เออ กูเองนี่แหละ พวกมึงช่วยหยุดแหกปากแล้วเอาน้ำให้กูก่อนได้ไหม " ผมตื่นมาก็รู้สึกคอแห้งมากๆ ผมรู้สึกตัวก็ตอนที่พวกมันคุยกันนี่แหละครับ" เดี๋ยวกูตามหมอให้ " หลังจากที่ไอ้นนท์เอาน้ำให้ผมแล้ว ไอ้ทอยก็ออกไปตามหมอ10 นาทีผ่านไป" ขอบคุณมากนะครับ "" ไงมึงหายซ่าเลยไหม " เป็นไอ้ทอยที่พูดขึ้นมาเป็นประโยคแรกหลังจากหมอออกไป" ก็คงอีกสักพักแหละ " ผมตอบมันไปยิ้มๆ" กูบอกแล้วว่าให้พักผ่อนก่อนก็ยังจะมาให้ได้ เป็นไงล่ะมึง " และก็เป็นไอ้นนท์ที่พูดตามมา" ช่างเรื่องกูก่อน พวกมึงมากันได้ไงวะ " เพราะตอนมาที่นี่ผมมาคนเดียว" ก็น้องแอมป์เค้าโทรบอก พอพวกกูรู้เรื่องก็รีบมากันเลย " ไอ้ทอยตอบผมด้วยสีหน้าจริงจัง พอมันพูดชื่อคนที่ผมรักและคงจะไม่มีโอกาสที่จะกลับไปอยู่ในจุดเดิมได้แล้ว ผมก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา" แล้วมึงง้อสำเร็จแล้วใช่ปะ " ไอ้นนท์ถามผมด้วยความอยา
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 48
Chapter 48ตุบผลั๊วะ!!!!ตุบผลั๊วะ ผลั๊วะ!!!" ลุกขึ้นมา ทำไมแค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วเหรอวะ "" มะ....ไม่ " ผมค่อยๆ พยุงร่างของตัวเองที่ล้มลงไปนอนกับพื้นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ขึ้นมาใหม่" ยังไงก็จะไม่ยอม " ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด" หึ อึดดีหนิ งั้นเจออีกหมัดเป็นไง " พูดจบมันก็ซัดหมัดมาที่หน้าของผมเต็มๆผลั๊วะ !!แต่หมัดนี้เหมือนจะหนักกว่าหมัดครั้งก่อนๆ หรือเป็นเพราะร่างกายผมมันรับไม่ไหวแล้วกันแน่ ถึงทำให้ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลางไปหมดแล้ว แต่ไม่ได้ผมจะยอมแพ้ไม่ได้ ผมพยายามที่จะพยุงร่างของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง แต่มันก็เริ่มจะไม่มีแรงขึ้นทุกที" หึ ถ้าไม่ไหวก็ยอมแพ้แล้วกลับบ้านมึงไปเถอะ กูไม่อยากเจ็บมือกูอีกแล้ว " ยิ่งคำพูดของมันยิ่งทำให้ผมต้องลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ยังไงผมก็ไม่ยอม ผมมาถึงเชียงใหม่ ผมจะไม่ยอมกลับไปมือเปล่าแน่ๆ" ไม่ กูจะไม่ยอมแพ้ ยังไงกูก็ต้องคุยกับแอมป์ให้ได้ "" เหรอวะ เอาตัวเองให้รอดก่อนไหม ก่อนจะไปคุยกับแอมป์ ดูสารรูปตัวเองก่อน จะตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีก " มันย่อตัวลงมาคุยกับผมที่นอนเอาศอกค้ำกับพื้นไว้" ต่อให้กูต้องตาย กูก็ยอม " ต่อให้วันนี้ผมจะต้องโดนอาร์มมันซ้อมจนผมต้องตาย ผมก็
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 47
Chapter 47" ไปลานหน้ามอกันไหม "" ไป ไปๆ "" ฉันไม่ได้ถามแก "" หึ้ย ก็แอมป์อยากไป "" ก็บอกอยู่เนี่ยว่าไม่ได้ถามแก ไปไหมแพร " นอกจากจะไม่สนใจฉันแล้วยังเมินฉันอีก" อะไรวะพี่อาร์ม " ฉันเริ่มชักสีหน้าใส่พี่อาร์ม คนเค้าอยากไปก็ไม่ให้ความสนใจเลย" แกนั่นแหละอะไร ฉันชวนเมียฉัน ฉันไม่ได้ชวนแก " หื้มม เมีย" แต่นี่น้องนะ " จะมาเห็นผู้หญิงดีกว่าน้องไม่ได้" แล้วยังไง? " นอกจากพี่อาร์มจะไม่สำนึกแล้วยังไม่แคร์ฉันอีก" ได้พี่อาร์มได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม " ฉันจ้องหน้าพี่อาร์มอย่างเอาเรื่อง จะเล่นแบบนี้กับคนอย่างแอมป์เหรอ หึ เดี๋ยวเจอกันแน่" พี่แพรไปลานหน้ามอกันนะ แอมป์อยากไปอ่ะ " หึ ในเมื่อบอกไอ้พี่ชายสารเลวมันไม่ยอมสนใจก็อ้อนเมีย เอ้ย แฟนมันเอาละกัน" อยากไปเหรอ" หึหึ" ช่ายยย ไม่ได้ไปนานแล้วอะ " เมื่อก่อนฉันอยู่นี่ก็ไปบ่อย เพราะจะชอบไปแอ๋วหนุ่ม 555 ชื่อมันก็บอกอยู่ว่าลานหน้ามอ ลานหน้ามอเป็นลานคนเดินที่มาเปิดหน้ามหาลัยชื่อดังของย่านนี้ เพราะงั้นหนุ่มๆ เพียบจ้า กลับมาทั้งทีก็เลยอยากไป เออจริงสิ ฉันอยู่ที่เชียงใหม่มาได้ 2 วันแล้ว อาการก็ดีขึ้นมั้ง ไม่ฟุ้งซ่านดี" อะไรอะแพร ทีเราถามไม่เห็นตอบเราเล
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 46
Chapter 46" สวัสดีค่ะพี่ๆ พี่กันต์เป็นยังไงบ้างคะ " หลังจากรู้เรื่องฉันก็นั่งแท็กซี่มาที่โรงพยาบาลตามที่พี่นนท์บอก ตอนนี้มีเพื่อนพี่กันต์รออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินทั้งพี่นนท์ พี่ทอย พี่แทน" ยังไม่รู้เลย หมอยังไม่ออกมาน่ะ " พี่นนท์ตอบฉันมา" เมื่อไหร่จะออกมาว่ะ นานแล้วเนี่ย " เสียงพี่ทอยบ่นออกมา" มันเกิดอะไรขึ้นคะ " ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย คนอย่างพี่กันต์ไปทำอะไรมาถึงขั้นรถคว่ำแบบนี้ ปกติก็เป็นคนที่ขับรถเร็วแต่ก็ค่อนข้างที่จะระวังแล้วทำไมถึงรถคว่ำได้" พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆ มันก็วิ่งออกมาหลังจากดูคลิปจบ พี่เห็นว่ามันออกมานานแล้วเลยโทรดูว่าอยู่ไหน " พี่นนท์เล่ามาถึงตรงนี้แล้วก็เงียบไป" แล้วไงต่อคะ " ถ้าแค่หายไปแล้วมันจะรถคว่ำได้ไง" มันคงเป็นเพราะพี่ พี่ไม่รู้ว่ามันขับรถพอมันรับสาย ก็ได้ยินเสียงดังมากแล้วสายก็ตัดไป สักพักก็มีคนโทรมาบอกว่ามันรถคว่ำ " เล่าจบพี่นนท์ก็ดูซึมไปเลย" อย่าโทษตัวเองเลยค่ะพี่นนท์ ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก " ฉันก็ได้แต่ปลอบพี่นนท์ไป ส่วนพี่เค้าก็หันมายิ้มบางๆ ให้ฉัน ก่อนจะมองไปยังประตูที่ดูท่าแล้วจะไม่เปิดออกมาง่ายๆ20 นาทีผ่านไป" นานเกินไปแ
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 45
Chapter 45โชคดีแค่ไหนที่ห้องนี้มีคอมอยู่ผมไอ้นนท์ ไอ้ทอยจึงเดินตามกันไปเปิดดู ใจผมมันรู้สึกหวิวๆ ยังไงไม่รู้ มันเริ่มกังวล เริ่มกลัวภาพที่เคลื่อนไหวอยู่บนจอมันเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดในห้องพยาบาล แล้วมันจะเอามาให้ผมทำไม ผมกำลังจะลุกออกไป ไม่อยากเห็นภาพบาดตา บาดใจ แต่ไอ้ทอยก็กดไหล่ผมให้นั่งก่อน จนสุดท้ายผมก็ต้องยอมนั่งลง ภาพมันก็ยังคงเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ จนมาถึงตอนที่แอมป์กับไอ้ต้นเดินเข้ามา มันจะดีกว่านี้ถ้าภาพที่ผมเห็นอยู่ไม่ใช่แบบที่ผมคิด สองคนนั้นเดินประคองกันมา" หึ นี่เหรอที่อยากให้กูดู " ผมหัวเราะในลำคออย่างสมเพชตัวเอง" ใจเย็นดิวะ ลองดูก่อน "" เออ ไอ้แทนคงไม่ได้อยากให้มึงดูแค่นี้หรอก " ทำไมไม่มีใครเข้าใจผมเลยวะ ผมไม่อยากดู มันเจ็บ" เหี้ย!!! " ในเมื่อมันให้ผมนั่งต่อ ผมเลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่น แต่ผ่านไปสักพักเสียงไอ้นนท์ก็ดังขึ้น ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปดู ภาพที่ผมเห็นมันทำให้หัวใจผมบีบตัวรัดแน่น เหมือนมีมือมาบีบมันแล้วค่อยๆ คลายออกแล้วบีบมันแรงขึ้นอีก" อ้าวเห้ย !! มึงจะไปไหน " เสียงไอ้ทอยคนแรกเลยที่ทักผมขึ้น" ...... "" เห้ย เพื่อนถามครับ " ผมไม่ตอบมันแล้วรีบวิ่งไปหน้าคณะทันที
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 44
Chapter 44" ให้อยู่เป็นเพื่อนก่อนไหม " เสียงพี่ต้นพูดอยู่ข้างๆ ฉัน" ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ " ฉันตอบไปด้วยเสียงที่ปกติ และยิ้มบางๆ ให้พี่ต้น" อืม "" แอมป์ คิดดีแล้วเหรอ" ฉันกำลังจะเดินจากกับพี่ต้น แต่พี่ต้นถามขึ้นมาก่อน" แอมป์คิดดีแล้ว " ถึงพี่ต้นไม่พูดว่าเรื่องอะไร แต่ฉันรู้ว่าพี่ต้นหมายถึงอะไร" แต่ .... "" เป็นแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว " ฉันรู้ว่าพี่ต้นจะพูดอะไร แต่ฉันคิดว่าให้มันจบแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว" เห้ออ ตามใจแล้วกัน งั้นพี่กลับแล้วนะ มีอะไรก็โทรมาได้ " สงสัยคงจะหมดปัญญาที่จะพูดกับฉันแล้วแหละ เลยถอยไป" โอเคค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ "หลังจากแยกกับพี่ต้นฉันก็ปลีกตัวมาสงบสติอารมณ์ตัวเองที่สวนสาธารณะใกล้ๆ คอนโด ถ้าจะถามว่าทำไมถึงไม่กลับคอนโดเลย บอกเลยว่าฉันยังไม่พร้อมที่จะต้องกลับไปเผชิญกับความจริง ถึงจะตัดสินใจแล้วว่ามันต้องจบแบบนั้น แต่ใจมันก็ยังยอมรับไม่ได้ สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดคือการที่พี่กันต์เชื่อผู้หญิงคนนั้นมากกว่าฉัน แต่ฉันคงสำคัญตัวเองผิดไปสินะ" หึ " ฉันหัวเราะในลำคอนึกสมเพชตังเองมากๆ ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลลงมากอีกรอบ ฉันไม่ได้อยากให้มันไหล แต่มันห้ามไว้ไม่ได้ ทำไมฉ
