Home / โรแมนติก / หัวใจวิศวะ / หัวใจวิศวะ - 22

Share

หัวใจวิศวะ - 22

last update Last Updated: 2024-11-27 18:24:22

Chapter 22

- 16.45 น. -

" จะไปดีไหมวะ หรือไม่ไปดี แต่นี่ก็ยังเหลือเวลาอยู่ จะไปหรือไม่ไปดี วะ " ไม่ต้องงกันค่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นแอมป์คนนี้คนเดิมจ้า กำลังคิดอยู่ว่าจะไปซื้อน้ำดีไหม คืออยู่ๆ ก็อยากน้ำโกโก้เฉย นี่พูดถึงแล้วความอยากมันก็มีมากขึ้น แต่ก็ยังลังเลว่าจะไปซื้อดีไหม ร้านมันก็ไม่ได้ไกลหรอกนะแต่ไอ้ที่ลังเลนี่ก็เพราะเดี๋ยวต้องไปเจอพี่กันต์ไงกลัวพี่มันรอ เออไม่ได้กลัวพี่กันต์ขนาดนั้นแต่เกรงใจ ใช่จะให้คนที่แก่กว่ามารอได้ไงจริงไหม

" เอาวะ เดี๋ยวค่อยหาคำแก้ตัว " ตัดสินใจได้แล้วคะ สรุปคือจะไปซื้อ ถ้าไปถึงช้าค่อยหาข้ออ้างเอา

ตุ้บ!!

เชี้ย!! เพราะเมื่อกี้เดินๆ อยู่พอตัดสินใจได้เลยหันลำกลับแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยทำให้ชนกับคนที่เดินตามหลังมา

" ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆ " ฉันรีบก้มขอโทษเค้าแล้วรีบก้มเก็บพวกหนังสือ ชีท แล้วก็ของที่เค้าถือ ถ้าของเค้าเสียหายขึ้นมาจะทำไงวะทีนี้ ซวยจริงๆ แอมป์เอ้ย

" ไม่เป็นไร แต่คราวหลังอย่าไปเดินแบบนี้ที่ไหนอีกนะ " เสียงนี้มันคุ้นๆ

" พี่ต้น!! " ไอ้เราก็คิดว่าใคร

" อืมพี่เอง จะไปไหนเห็นเดินพึมพำอยู่คนเดียวตั้งนาน พอจะเดินเข้ามาทัก แอมป์ก็หันหลังกลับมา " นี่คือเห
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 23

    Chapter 23 nc18+" แล้วเธอคิดว่าถ้าคนที่มั่วแต่ไม่ยอมรับว่าตัวเองมั่ว กับคนที่โคตรมั่วแม่งได้กันเองแม่งจะเป็นไงวะ " ผมพูดพร้อมเหยียดยิ้มไปให้แอมป์" พี่จะทำอะไร อย่าเข้ามานะ " จำเป็นไหมที่ผมต้องฟังเสียงแอมป์ ผมตอบให้ครับว่าไม่จำเป็น" บอกว่าอย่าเข้ามาไง " ผมไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้นแหละ เดินเข้าไปหาแอมป์เรื่อยๆ ดูดิ้ว่าจะหนีไปได้สักกี่น้ำ แต่ผมบอกเลยว่าเข้ามาในถ้ำเสือคิดจะออกไปง่ายๆ มันไม่มีทางตุ้บ!! นั่นไงครับหนีไปไหนไม่รอดหรอก เพราะอะไรนะเหรอ หึ ก็แม่ง คิดจะหนีแต่เสือกเดินถอยหลังแล้วไงต่อเหรอ ก็ล้มไง แต่ล้มลงไปที่โซฟา ซึ้งนั่นแหละครับคือสิ่งที่ผมต้องการ ผมไม่รอช้ารีบตามไปคร่อมตัวแอมป์ไว้ทันที" พี่อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ "" ทำอะไรบ้าๆ ที่ไหน ก็แค่จะทำให้เธอดูว่ามันจะเป็นไง " ก็อย่างที่บอกว่าถ้าคนมั่วกับคนโคตรมั่วได้กันเองแม่งจะเป็นไง" แอมป์ขอโทษที่ด่าพี่ไปแบบนั้น แอมป์แค่โมโหที่พี่มาว่าแอมป์ อื้อ.... " ผมก้มลงไปจูบปากแอมป์ พูดมากน่ารำคาญว่ะ" เก็บปากไว้ครางเถอะที่รัก อย่าเสียเวลาอธิบายอะไรอีกเลย "" เพราะฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัว จากผู้หญิงมั่วๆ แบบเธอ!!! " ผมมองคนผิดไปจริงๆ คิดว่าแอมป์จะไม่เ

    Last Updated : 2024-11-27
  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 24

    Chapter 24" อื้อ แต่เอาไปอธิบายไปนะ มันน่าฟังกว่า " พี่กันต์พูดจบก็เริ่มขยับสะโพกขึ้นลง" ถ้าจะฟัง อ้ะ ก็ฟังดีๆ " คือจะบ้าปะวะให้พูดไปแล้วเอ่อ เอาไปแล้วมันจะฟังรู้เรื่องชาติไหน" ถ้าอยากอธิบายก็ห้ามต่อรอง " พี่กันต์พูดไปแล้วเริ่มเด้งสะโพกใส่ฉันเรื่อยๆ จนตอนนี้สติฉันเริ่มจะแตกอีกแล้ว" พี่กันต์ อ้ะ "" ครับ ว่าไงหื้ม " เสียงที่ออกมายิ่งทำให้ฉันเริ่มไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วจริงๆ มันเป็นเสียงที่โคตรจะเซ็กซี่ แล้วไหนจะมือที่ลูบไล้ไปตามตัวฉันอีก" หยุดก่อนดะ อ้ะ อื้อ ได้ไหม " คือเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วไง พี่กันต์เล้าโลมเก่งฉิบหาย เอาตรงๆ ตอนนี้ก็เริ่มมีความรู้สึกแบบนั้นไง แต่อยากจะอธิบายก่อนแล้วค่อย เออนั้นแหละต่อได้ไหมล่ะ" ทำไม ซี๊ด ไม่ชอบเหรอหรืออยากจะให้กระแทกแรงกว่านี้ " อื้อหือ พี่มันไม่พูดเปล่าจ้า กระแทกแรงๆ เข้ามาจริงๆ ทั้งจุกและก็เสียว" ฟังแอมป์พูด ให้จบก่อนแล้วจะทำอะไรต่อก็ได้แล้วแต่พี่เลยละกัน " สาบานว่าไม่ได้ปูทางให้พี่มันจริงๆ -_- ''#กันต์ตอนนี้ผมกำลังมองหน้าแอมป์ที่กำลังหลบผมอยู่ ประโยคเมื่อกี้คือทำผมใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลย คือแอมป์กำลังสมยอมผมใช่ไหม ใช้คำนี้ได้ไหมวะ 555" พูดจ

    Last Updated : 2024-11-27
  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 25

    Chapter 25" เป็นอะไร " เนยถามฉัน" เออ ดูกระวนกระวายแปลกๆ " เมย์ถามฉันอีกคน" ไว้ค่อยอธิบายวันหลังนะ ไปและบาย " ฉันพูดไปพร้อมกับรีบโกยสมุด ชีทและปากกาลงกระเป๋าตัวเองด้วยความเร็วแสงแล้วรีบใส่เกียร์หมาวิ่งไปร้านป้า พี่กันต์นัดสี่โมงครึ่ง อีกสิบห้านาทีมันจะถึงเวลานัดแล้ว ความจริงฉันควรจะเลิกสี่โมงจริงไหม แต่วันนี้อาจารย์ดันสอนเกินเวลา พออาจารย์ออกไปฉันก็เลยต้องรีบแบบนี้ไง" เฮ้อออออ " ฉันกำลังยืนโกยอากาศเข้าปอดหลังจากมาถึงร้านป้า ไม่รู้ว่าสายไหมนะ แต่นี่ก็มาเร็วสุดแล้ว" ตรงเวลาดี " ไม่นานเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นด้านหลัง" ใครมันจะกล้าสายวะ "" ว่าอะไรนะ " หูดีอีก ขนาดพูดเบาแล้วนะ" เปล่า แล้วทำไมวันนี้นัดร้านป้า " ปกติให้ฉันไปรอที่รถตลอด" กินข้าว ไปนั่งได้แล้ว จะยืนกินไง? " กินข้าว แล้วที่อีนี่วิ่งมาคือ? มาเพื่อกินข้าว ? ถามจริง ?" อ้ะ! " เชี้ยเจ็บ พอจะเดินตามพี่มันความรู้สึกเจ็บตรงกลางร่างกายก็เล่นงานฉัน เมื่อกี้วิ่งลืมเจ็บแต่ตอนนี้มันเจ็บโคตรๆ" เป็นอะไร " พี่กันต์หันมาถามฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบใครจะกล้าตอบว่าเจ็บตรงนั้น ทนไว้แอมป์ ทนไว้ ฉันพยายามกดความเจ็บไว้แล้วเดินตามพี่กันต์ไป มันก็

    Last Updated : 2024-11-27
  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 26

    Chapter 26" แล้วถ้ามันมีที่อยู่ใหม่ที่ดีกว่านี้และเธอก็สามารถดูแลมันได้ล่ะ เธอจะว่ายังไง "" พี่กันต์หมายถึงอะไร " แอมป์หันมามองผม" เดี๋ยวฉันเอาไปเลี้ยงแล้วเธอก็ไปดูแลมันไง "" พี่พูดจริง? " เห็นผมเป็นคนพูดเล่นรึไงวะ" จริง เธอก็ลองเอากลับไปคิดดูแล้วกัน " ผมรู้ว่ามันอาจจะแปลกๆ ที่จะเอาหมูกรอบไปเลี้ยงแต่ให้แอมป์ไปดูแลมัน แต่ตอนนี้มันก็เป็นทางเดียวที่ทำให้ผมได้อยู่ใกล้แอมป์" แอมป์ว่า.... "" ค่อยให้คำตอบฉันพรุ่งนี้แล้วกัน ส่วนเธอขึ้นหอไปได้แล้วดึกแล้ว " ผมรู้ว่าแอมป์คงจะไม่ตอบตกลงแน่ๆ แต่ผมอยากให้แอมป์เอากลับไปคิดก่อน ไม่อยากให้รีบตัดสินใจ" ขอบคุณที่มาส่ง แล้วก็เอ่อ.... " แอมป์จะพูดอะไรสักอย่างแต่ไม่ยอมพูดสักที" จะพูดอะไรก็พูดมา " จนผมที่ทนไม่ไหวเลยต้องเป็นคนเร่งแอมป์" ไม่มีอะไร ขับรถดีๆ แล้วกัน " ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่แอมป์ไม่ยอมพูดออกมาแค่นั้น แต่ช่างเหอะครับ เดี๋ยวค่อยเค้นเอาคำตอบวันหลังก็ได้" อืม เดินขึ้นห้องระวังๆ ด้วย ถึงห้องก็ล็อคประตูดีๆ "' เป็นห่วง ' คำนี้ผมพูดได้แค่ในใจเท่านั้นแหละ แล้วที่บอกให้ล็อคห้องให้ดีๆ นี่ก็พูดจริง หอแอมป์เป็นหอรวมและความปลอดภัยก็ไม่ค่อยจะม

    Last Updated : 2024-11-27
  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 27

    Chapter 27ตอนนี้ผมกำลังรออาจารย์ตรวจงานอยู่ ผมรอมาเกือบจะชั่วโมงแล้ว แม่งลีลาอยู่นั่นแหละกว่าจะตรวจเสร็จ พอตรวจของเพื่อนคนอื่นเสร็จก็ชวนเพื่อนคุย" แม่งเอ้ย " ผมสบถออกมาเบาๆ ตอนนี้เป็นอะไรไม่รู้ มันกระวนกระวายไปหมด" มา กันตรนที (กัน - ตะ - ระ - นะ - ที ) " แล้วเวลาของผมก็มาถึง อาจารย์เรียกงานของผมไปตรวจ ถ้าไม่เป็นการเสียมารยาทผมอยากจะบอกให้อาจารย์ตรวจให้มันเร็วกว่านี้ แต่มันคืองานที่ต้องใช้ความละเอียดเลยทำให้การตรวจงานต้องละเอียดไปด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงรอได้ แต่ตอนนี้ผมรอไม่ไหวครับ ใจมันกระวนกระวายไปหมด กระวนกระวายแบบไม่รู้สาเหตุ" งานของเธอดีมากนะ ไม่มีอะไรต้องแก้ที่เหลือก็แค่เก็บลงรายละเอียดอีกนิดหน่อย "" ครับ ขอบคุณครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ " พออาจารย์ตรวจเสร็จผมก็รีบตัดบทแล้วรีบวิ่งออกมา" มึงกูฝากงานกูไว้ที่มึงก่อนนะ " ผมบอกไอ้แทน ที่เลือกบอกไอ้แทนเพราะมันน่าจะดูแลงานผมได้ดีกว่าคนอื่น ซึ่งมันก็พยักหน้ารับ แม่งแค่พูดว่า โอเค อืม เออ มันยังไม่พูด กลัวเปลืองน้ำลายไปถึงไหนวะ" มึงจะไปไหน ไม่ไปผะ... "" ไม่ไป กูไปและ " ผมพูดขึ้นก่อนที่ไอ้นนท์มันจะพูดจบ ผมรู้ว่ามันจะชวนไปผับ ไปท

    Last Updated : 2024-11-27
  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 28

    Chapter 28" อื้อ " ฉันบิดขี้เกียจทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา นี่ฉันเผลอหลับไปตอนไหน เมื่อคืนจำได้ว่านั่งรอพี่กันต์อยู่ พูดถึงพี่กันต์ เมื่อคืนฉันก็ฝันถึงพี่กันต์ ฝันว่าพี่กันต์กลับมาแล้วก็พาฉันไปไหนสักที่แล้วที่สำคัญคือ.... เรานอนกอดกัน' อึดอัด ' นี่คือความรู้สึกถัดมาที่ฉันรู้สึก มันเหมือนมีอะไรมารัดตัวฉันไว้ หรือว่าผีอำ ยิ่งฉันมานอนแปลกที่เจ้าที่เจ้าทางอาจจะคิดว่าฉันเป็นคนแปลกหน้า และก็อาจจะคิดไปอีกว่าฉันอาจจะเป็นขโมย อาจจะมาทำอะไรไม่ดีในห้องนี้" ฮือ ลูกมาดีนะคะ เดี๋ยวก็จะกลับแล้ว อย่าทำอะไรลูกเลย " คิดได้แบบนั้นฉันก็รีบยกมือไหว้แล้วขอเจ้าที่เจ้าทางทันทีทั้งยังที่ไม่ได้ลืมตา" อื้อ บ่นอะไร " เสียงก็มา ยิ่งทำให้ฉันนอนเกร็งไปอีก แรงที่รัดตัวฉันอยู่ก็ยังรัดอยู่แบบนั้น" เป็นอะไร จะนอนเกร็งทำไม " ยิ่งฉันนอนเกร็งเสียงของเจ้าที่เจ้าทางก็ดังขึ้นมาอีก แต่ทำไมเสียงมันคุ้นๆ วะ" แอมป์ " รู้ชื่อฉันด้วย ฉันว่าไม่น่าจะใช่เจ้าที่เจ้าทางแล้วมั้ง เลยทำใจกล้าแล้วค่อยๆ ลืมตาดู" เห้อ!! พี่กันต์เองเหรอ ไอ้เราก็นึกว่า...เห้ย!! ไม่ได้ฝัน "" อะไรของเธอ " พี่กันต์ยังคงงง แต่ฉันนี่ดิหน้าชาไปหมดแล้ว ถ้าไม่ใช่ฝั

    Last Updated : 2024-11-27
  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 29

    Chapter 29" ขอโทษ "" ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง "พรึ่บ!!พูดจบพี่กันต์ก็ดึงฉันเข้าไปกอด" อึก ไอ้พี่บ้า ใครบอกว่าเป็นห่วง " ฉันได้แต่พูดอยู่กับอกพี่กันต์ พี่กันต์มันทั้งบ้า ทั้งใจร้ายเลย" แล้วหมาที่ไหนล่ะที่ทำท่าเหมือนจะร้องแล้วบอกว่าเป็นห่วง " พี่กันต์กอดฉันไว้หลวมๆ แล้วพูดออกมา" นี่พี่ว่าแอมป์เป็นหมาเหรอ" พอได้ยินแบบนั้นฉันนี่รีบดีดตัวออกห่างแล้วพูดออกมาด้วยความโมโห มีอย่างที่ไหนมาว่าคนเป็นห่วงเป็นหมา" เอ้าไหนบอกว่าไม่ได้เป็นห่วงไง แล้วจะร้อนตัวทำไม " จนได้ ฉันแพ้คนอย่างพี่กันต์จนได้" เถียงไม่ออกเลยรึไง "" หึ้ย " เบื่อคนเจ้าเล่ห์ชะมัดหมับ" เดี๋ยวจะไปไหน " ฉันที่กำลังจะสะบัดผมใส่แล้วชิ่งหนีกลับโดนพี่กันต์จับไว้ทัน" จะไปหนะ.... "" คิดดีๆ ก่อนจะตอบ " ทำไมพี่กันต์แม่งชอบรู้ทันตลอด" มานี่มา " ก็เพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไงเลยเลือกที่จะไม่ตอบแต่พอฉันเงียบพี่กันต์ก็พาฉันให้เดินตามไป จะไม่เดินตามก็ไม่ได้เล่นจับมือไม่ปล่อยขนาดนี้ แต่แปลกที่ฉันไม่พยายามแกะมือออกตุ้บ!!" ที่ก็มีเหลือตั้งเยอะปะ " ฉันถามพี่กันต์ ก็ดูพี่มันดินั่งจนจะสิงฉันอยู่แล้ว" ก็อยากนั่งใกล้ๆ " ตึกตึก ตึกตึก อากาศในห้อ

    Last Updated : 2024-11-27
  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 30

    Chapter 30" ทั้งหมด 1,500 บาท ค่ะ " พนักงานบอก ส่วนพี่กันต์ก็นั่งมองหน้าฉันอยู่" เร็วดิ พี่เค้ารออยู่นะ " ฉันส่งยิ้มให้พี่กันต์" ฝากไว้ก่อนเถอะ " นี่ฉันไม่ได้ผิดนะ ก็พี่กันต์ให้ฉันเลือกร้านเอง ฉันก็เลยเลือกร้านที่คิดว่าน่าจะแพงที่สุดก็แค่นั้น แถมยังสั่งอาหารที่แพงที่สุดมากิน แต่ขอบอกเลยรสชาติสู้ร้านป้าข้างหอฉันก็ไม่ได้" นี่ครับ " อีพนักงานนี่ก็เหมือนกัน ยืนยิ้มอยู่ได้ โดนตัวไหนมาเหรอคะ" แฮ่ม " พอฉันทำเสียงขัดจังหวะนาง นางก็หันมามองหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ สองมาตรฐานชัดๆ" เงินทอนค่ะ " ช่วยเลิกทำตัวเหมือนว่าโลกนี้มีกันอยู่แค่สองคนได้ไหมค่ะพี่พนักงาน แอมป์ก็นั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคนช่วยให้ความสนใจหน่อย ส่วนพี่กันต์นี่ก็มองตาเป็นมันเชียวนะ" ไปกันเถอะที่รักน้องอยากดูหนังด้วยอ่า " อยากเมินฉันกันนัก แอมป์เลยจัดให้ดอกหนึ่งค่ะ แค่ทำเสียงอ่อยๆ บวกกับมือที่ค่อยๆ เอื้อมไปจับมือพี่กันต์มากุมไว้แค่นั้น" ห้ะ? " พี่กันต์หันมาทำหน้าเหวอใส่ฉัน ไม่ให้ความร่วมมือกันเลย" จะขัดใจน้องเหรองั้นคืนนี้ก็อดนะ " ฉันจงใจพูดคำว่าอดเน้นๆ คงจะเข้าใจนะว่าฉันหมายถึงอะไร นะคะพี่พนักงาน" เอ่อ งั้นขอตัวก่อนน

    Last Updated : 2024-11-27

Latest chapter

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 52

    Chapter 52ตอนนี้ใจผมมันโคตรปวดหนึบเลยครับ ทั้งคำพูดแล้วก็น้ำเสียงที่แอมป์พูดออกมามันสื่อไปในทางที่ผมจะต้องผิดหวัง เอาจริงๆ ผมก็เตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่พอเจอเข้าจริงๆ มันก็คงยอมรับง่ายๆ ไม่ได้หรอก ใช่ไหมล่ะครับผมขอย้อนกลับไปในวันที่ผมกลับจากเชียงใหม่ จำได้ไหมครับที่ผมบอกว่ามีธุระต้องทำ นี่แหละครับธุระผม ผมกลับมาเตรียมแผนเพื่อขอคืนดีคนดีของผม ที่ผมเลือกจะไม่เคลียร์เรื่องทั้งหมดในวันที่แอมป์ไปคอนโด จริงๆ ผมก็แอบดีใจนะครับที่แอมป์ไปคอนโด ตอนแรกก็นึกว่าจะใจอ่อนกลับมาหาผมแต่เปล่าครับ แอมป์คิดถึงหมูกรอบ ตอนนั้นก็นอยด์เหมือนกัน มีเมียทั้งคนแต่เมียกลับคิดถึงหมามากกว่าผัว เข้าเรื่องที่เคลียร์ต่อครับ ตอนแรกที่เคลียร์กันจบผมก็รู้สึกมีหวังมานิดหน่อยเพราะอย่างน้อยแอมป์ก็ยกโทษให้แสดงว่าเธอก็เริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว แต่แอมป์ก็ยังยืนยันที่จะอยู่ในฐานะพี่น้องห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ แต่ขอโทษนะครับ ที่ผมทำแบบนั้นไม่ได้เพราะผมมีวิธีง้อขั้นสุดยอดและเป็นไม้ตายขั้นสุดยอดรออยู่ แต่แล้วใครจะคิดว่าทุกอย่างมันจะจบแบบนี้" เพราะว่าตอนนี้.... "" ไม่พูดออกมาได้ไหมคนดี พี่คงทนฟังไม่ได้ " การกระทำของแอมป์มันก็บอกออกมาหมดแล้ว

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 51

    Chapter 51ฉันเดินออกไปด้านหน้าด้วยความรู้สึกอยากจะเดินไปต่อยหน้าไอ้คนที่เรียกฉันด้วยสรรพนามนั้นจริงๆ ไม่รู้จะจองเวรฉันไปถึงไหน" นับสิครับ มองหน้าผม แล้วคุณนับได้เหรอ " ไอ้....." ค่ะ 1... 2... 3... 6.... 10....15.....25...... "" ครบไหมครับ "" แปปนึงค่ะ " คือฉันยังนับไม่เสร็จไงแล้วมาถามแบบนี้ฉันจะตอบได้ไงวะ" อ่าา งั้นนับต่อสิครับ "" ค่ะ " ฉันรับคำก่อนจะหันหน้ามานับต่อ แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ฉันนับถึงไหนแล้ว เห้อ นับใหม่ก็ได้วะ" ตกเลขเหรอครับคุณรุ่นน้อง นานแล้วเนี่ย " ฉันนับไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงกวนประสาทฉันมาอีกครั้ง" 59....65.....70.... "" ผมคุยกับคุณอยู่นะครับ " อีกนิดนึง" 79....82... "" นี่คุณ "" พี่ช่วยเงียบสัก 5 นาทีจะได้ไหมค่ะ อยากให้นับเสร็จเร็วแต่พี่ก็พูดทำลายสมาธิอยู่ได้ " ก็เพราะมันไม่ใช่ครั้งสองครั้งไง นี่มันครั้งที่ 5 แล้วที่ฉันต้องนับใหม่ ก็ไอ้คนบ้าที่อยู่ข้างๆ ชวนคุยบ้างล่ะ กวนประสาทฉันบ้างล่ะ ทำให้ฉันต้องนับใหม่เป็นครั้งที่ 5 แล้ว" ดุซะด้วย "" พี่กันต์!!!! " ฉันหมดความอดทนสุดๆ ไปเลยค่ะ ทำให้ฉันต้องเรียกชื่อเค้าไปแบบนั้น" ครับผม " ดูยังไม่รู้สึกผิดอะไรสักนิด" เล

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 50

    Chapter 50" อื้ม ขอบคุณนะที่ยังให้อภัยคนอย่างพี่ " และเราสองคนก็ยิ้มให้กัน อย่างน้อยๆ ช่วงเวลาแบบนี้เราก็ยังยิ้มให้กันได้อยู่" ขอบคุณพี่เหมือนกัน "" แล้วนี่จะอยู่กินข้าวกันก่อนไหม พี่พึ่งกลับมาจากซื้อของมาเลย "" เอ่อ… ไม่ดีกว่าค่ะ แอมป์กลับไปกินพร้อมเมย์ดีกว่า " เพราะเมย์มันก็ซื้อของไปทำอาหารเยอะอยู่เหมือนกัน ส่วนคนที่ต้องทำน่ะเหรอ หนีไม่พ้นฉันค่ะ" โอเค เอางั้นก็ได้ งั้นอยู่เล่นกับหมูกรอบไปก่อนแล้วกันนะ "" อื้ม " ฉันก็อยากจะถามออกไปนะว่าพี่กันต์จะไปไหน แต่คงไม่มีสิทธิ์ที่จะถามแล้วไหม..." อื้อ " ฉันนั่งบิดขี้เกียจอยู่บนพรมหน้าโซฟา เพราะนั่งเล่นกับหมูกรอบอยู่สักพักจนหมูกรอบคงจะเหนื่อยแล้ว ก็ดูหมูกรอบตอนนี้สิ นอนหลับปุ๋ยอยู่เลย" เมื่อยชะมัด "" ก็นั่งเล่นกับหมูกรอบไม่ขยับไปไหนเลยหนิ " เสียงพี่กันต์ที่ดังหลังจากจบคำพูดของฉันทำให้ฉันได้สติ ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว" แหะๆ ก็จริง " พูดจบฉันก็ยืนบิดตัวอีกสองสามที" งั้นแอมป์กลับก่อนดีกว่า " ตอนนี้ก็เริ่มจะมืดแล้ว รีบกลับคอนโดไปทำอาหารดีกว่า ตอนนี้แม่นางเมย์คงรอนานแล้ว" เดี๋ยวพี่ไปส่ง "" ไม่เป็นไรดีกว่า แอมป์กลับเองได้ "" บอ

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 49

    Chapter 49" จะไปหาไรกินเอาไรปะ "" กูเอาคาปูแก้วนึง "" ไม่เอา "" โอเค "" งั้นกูไปนะ "" น้ำ ขอน้ำ "" ห้ะ? ใครเอาน้ำไร "" อะไรของมึงไอ้นนท์ กูยังไม่ได้พูด "" ถ้าไม่ใช่มึง มึงเหรอไอ้แทน "" ไม่ใช่กู "" กูเนี้ยะ ขอน้ำให้กูหน่อย "" เห้ย!!! ไอ้กันต์ "" เออ กูเองนี่แหละ พวกมึงช่วยหยุดแหกปากแล้วเอาน้ำให้กูก่อนได้ไหม " ผมตื่นมาก็รู้สึกคอแห้งมากๆ ผมรู้สึกตัวก็ตอนที่พวกมันคุยกันนี่แหละครับ" เดี๋ยวกูตามหมอให้ " หลังจากที่ไอ้นนท์เอาน้ำให้ผมแล้ว ไอ้ทอยก็ออกไปตามหมอ10 นาทีผ่านไป" ขอบคุณมากนะครับ "" ไงมึงหายซ่าเลยไหม " เป็นไอ้ทอยที่พูดขึ้นมาเป็นประโยคแรกหลังจากหมอออกไป" ก็คงอีกสักพักแหละ " ผมตอบมันไปยิ้มๆ" กูบอกแล้วว่าให้พักผ่อนก่อนก็ยังจะมาให้ได้ เป็นไงล่ะมึง " และก็เป็นไอ้นนท์ที่พูดตามมา" ช่างเรื่องกูก่อน พวกมึงมากันได้ไงวะ " เพราะตอนมาที่นี่ผมมาคนเดียว" ก็น้องแอมป์เค้าโทรบอก พอพวกกูรู้เรื่องก็รีบมากันเลย " ไอ้ทอยตอบผมด้วยสีหน้าจริงจัง พอมันพูดชื่อคนที่ผมรักและคงจะไม่มีโอกาสที่จะกลับไปอยู่ในจุดเดิมได้แล้ว ผมก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา" แล้วมึงง้อสำเร็จแล้วใช่ปะ " ไอ้นนท์ถามผมด้วยความอยา

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 48

    Chapter 48ตุบผลั๊วะ!!!!ตุบผลั๊วะ ผลั๊วะ!!!" ลุกขึ้นมา ทำไมแค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วเหรอวะ "" มะ....ไม่ " ผมค่อยๆ พยุงร่างของตัวเองที่ล้มลงไปนอนกับพื้นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ขึ้นมาใหม่" ยังไงก็จะไม่ยอม " ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด" หึ อึดดีหนิ งั้นเจออีกหมัดเป็นไง " พูดจบมันก็ซัดหมัดมาที่หน้าของผมเต็มๆผลั๊วะ !!แต่หมัดนี้เหมือนจะหนักกว่าหมัดครั้งก่อนๆ หรือเป็นเพราะร่างกายผมมันรับไม่ไหวแล้วกันแน่ ถึงทำให้ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลางไปหมดแล้ว แต่ไม่ได้ผมจะยอมแพ้ไม่ได้ ผมพยายามที่จะพยุงร่างของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง แต่มันก็เริ่มจะไม่มีแรงขึ้นทุกที" หึ ถ้าไม่ไหวก็ยอมแพ้แล้วกลับบ้านมึงไปเถอะ กูไม่อยากเจ็บมือกูอีกแล้ว " ยิ่งคำพูดของมันยิ่งทำให้ผมต้องลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ยังไงผมก็ไม่ยอม ผมมาถึงเชียงใหม่ ผมจะไม่ยอมกลับไปมือเปล่าแน่ๆ" ไม่ กูจะไม่ยอมแพ้ ยังไงกูก็ต้องคุยกับแอมป์ให้ได้ "" เหรอวะ เอาตัวเองให้รอดก่อนไหม ก่อนจะไปคุยกับแอมป์ ดูสารรูปตัวเองก่อน จะตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีก " มันย่อตัวลงมาคุยกับผมที่นอนเอาศอกค้ำกับพื้นไว้" ต่อให้กูต้องตาย กูก็ยอม " ต่อให้วันนี้ผมจะต้องโดนอาร์มมันซ้อมจนผมต้องตาย ผมก็

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 47

    Chapter 47" ไปลานหน้ามอกันไหม "" ไป ไปๆ "" ฉันไม่ได้ถามแก "" หึ้ย ก็แอมป์อยากไป "" ก็บอกอยู่เนี่ยว่าไม่ได้ถามแก ไปไหมแพร " นอกจากจะไม่สนใจฉันแล้วยังเมินฉันอีก" อะไรวะพี่อาร์ม " ฉันเริ่มชักสีหน้าใส่พี่อาร์ม คนเค้าอยากไปก็ไม่ให้ความสนใจเลย" แกนั่นแหละอะไร ฉันชวนเมียฉัน ฉันไม่ได้ชวนแก " หื้มม เมีย" แต่นี่น้องนะ " จะมาเห็นผู้หญิงดีกว่าน้องไม่ได้" แล้วยังไง? " นอกจากพี่อาร์มจะไม่สำนึกแล้วยังไม่แคร์ฉันอีก" ได้พี่อาร์มได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม " ฉันจ้องหน้าพี่อาร์มอย่างเอาเรื่อง จะเล่นแบบนี้กับคนอย่างแอมป์เหรอ หึ เดี๋ยวเจอกันแน่" พี่แพรไปลานหน้ามอกันนะ แอมป์อยากไปอ่ะ " หึ ในเมื่อบอกไอ้พี่ชายสารเลวมันไม่ยอมสนใจก็อ้อนเมีย เอ้ย แฟนมันเอาละกัน" อยากไปเหรอ" หึหึ" ช่ายยย ไม่ได้ไปนานแล้วอะ " เมื่อก่อนฉันอยู่นี่ก็ไปบ่อย เพราะจะชอบไปแอ๋วหนุ่ม 555 ชื่อมันก็บอกอยู่ว่าลานหน้ามอ ลานหน้ามอเป็นลานคนเดินที่มาเปิดหน้ามหาลัยชื่อดังของย่านนี้ เพราะงั้นหนุ่มๆ เพียบจ้า กลับมาทั้งทีก็เลยอยากไป เออจริงสิ ฉันอยู่ที่เชียงใหม่มาได้ 2 วันแล้ว อาการก็ดีขึ้นมั้ง ไม่ฟุ้งซ่านดี" อะไรอะแพร ทีเราถามไม่เห็นตอบเราเล

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 46

    Chapter 46" สวัสดีค่ะพี่ๆ พี่กันต์เป็นยังไงบ้างคะ " หลังจากรู้เรื่องฉันก็นั่งแท็กซี่มาที่โรงพยาบาลตามที่พี่นนท์บอก ตอนนี้มีเพื่อนพี่กันต์รออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินทั้งพี่นนท์ พี่ทอย พี่แทน" ยังไม่รู้เลย หมอยังไม่ออกมาน่ะ " พี่นนท์ตอบฉันมา" เมื่อไหร่จะออกมาว่ะ นานแล้วเนี่ย " เสียงพี่ทอยบ่นออกมา" มันเกิดอะไรขึ้นคะ " ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย คนอย่างพี่กันต์ไปทำอะไรมาถึงขั้นรถคว่ำแบบนี้ ปกติก็เป็นคนที่ขับรถเร็วแต่ก็ค่อนข้างที่จะระวังแล้วทำไมถึงรถคว่ำได้" พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆ มันก็วิ่งออกมาหลังจากดูคลิปจบ พี่เห็นว่ามันออกมานานแล้วเลยโทรดูว่าอยู่ไหน " พี่นนท์เล่ามาถึงตรงนี้แล้วก็เงียบไป" แล้วไงต่อคะ " ถ้าแค่หายไปแล้วมันจะรถคว่ำได้ไง" มันคงเป็นเพราะพี่ พี่ไม่รู้ว่ามันขับรถพอมันรับสาย ก็ได้ยินเสียงดังมากแล้วสายก็ตัดไป สักพักก็มีคนโทรมาบอกว่ามันรถคว่ำ " เล่าจบพี่นนท์ก็ดูซึมไปเลย" อย่าโทษตัวเองเลยค่ะพี่นนท์ ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก " ฉันก็ได้แต่ปลอบพี่นนท์ไป ส่วนพี่เค้าก็หันมายิ้มบางๆ ให้ฉัน ก่อนจะมองไปยังประตูที่ดูท่าแล้วจะไม่เปิดออกมาง่ายๆ20 นาทีผ่านไป" นานเกินไปแ

  • หัวใจวิศวะ   หัวใจวิศวะ - 45

    Chapter 45โชคดีแค่ไหนที่ห้องนี้มีคอมอยู่ผมไอ้นนท์ ไอ้ทอยจึงเดินตามกันไปเปิดดู ใจผมมันรู้สึกหวิวๆ ยังไงไม่รู้ มันเริ่มกังวล เริ่มกลัวภาพที่เคลื่อนไหวอยู่บนจอมันเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดในห้องพยาบาล แล้วมันจะเอามาให้ผมทำไม ผมกำลังจะลุกออกไป ไม่อยากเห็นภาพบาดตา บาดใจ แต่ไอ้ทอยก็กดไหล่ผมให้นั่งก่อน จนสุดท้ายผมก็ต้องยอมนั่งลง ภาพมันก็ยังคงเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ จนมาถึงตอนที่แอมป์กับไอ้ต้นเดินเข้ามา มันจะดีกว่านี้ถ้าภาพที่ผมเห็นอยู่ไม่ใช่แบบที่ผมคิด สองคนนั้นเดินประคองกันมา" หึ นี่เหรอที่อยากให้กูดู " ผมหัวเราะในลำคออย่างสมเพชตัวเอง" ใจเย็นดิวะ ลองดูก่อน "" เออ ไอ้แทนคงไม่ได้อยากให้มึงดูแค่นี้หรอก " ทำไมไม่มีใครเข้าใจผมเลยวะ ผมไม่อยากดู มันเจ็บ" เหี้ย!!! " ในเมื่อมันให้ผมนั่งต่อ ผมเลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่น แต่ผ่านไปสักพักเสียงไอ้นนท์ก็ดังขึ้น ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปดู ภาพที่ผมเห็นมันทำให้หัวใจผมบีบตัวรัดแน่น เหมือนมีมือมาบีบมันแล้วค่อยๆ คลายออกแล้วบีบมันแรงขึ้นอีก" อ้าวเห้ย !! มึงจะไปไหน " เสียงไอ้ทอยคนแรกเลยที่ทักผมขึ้น" ...... "" เห้ย เพื่อนถามครับ " ผมไม่ตอบมันแล้วรีบวิ่งไปหน้าคณะทันที

  • หัวใจวิศวะ    หัวใจวิศวะ - 44

    Chapter 44" ให้อยู่เป็นเพื่อนก่อนไหม " เสียงพี่ต้นพูดอยู่ข้างๆ ฉัน" ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ " ฉันตอบไปด้วยเสียงที่ปกติ และยิ้มบางๆ ให้พี่ต้น" อืม "" แอมป์ คิดดีแล้วเหรอ" ฉันกำลังจะเดินจากกับพี่ต้น แต่พี่ต้นถามขึ้นมาก่อน" แอมป์คิดดีแล้ว " ถึงพี่ต้นไม่พูดว่าเรื่องอะไร แต่ฉันรู้ว่าพี่ต้นหมายถึงอะไร" แต่ .... "" เป็นแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว " ฉันรู้ว่าพี่ต้นจะพูดอะไร แต่ฉันคิดว่าให้มันจบแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว" เห้ออ ตามใจแล้วกัน งั้นพี่กลับแล้วนะ มีอะไรก็โทรมาได้ " สงสัยคงจะหมดปัญญาที่จะพูดกับฉันแล้วแหละ เลยถอยไป" โอเคค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ "หลังจากแยกกับพี่ต้นฉันก็ปลีกตัวมาสงบสติอารมณ์ตัวเองที่สวนสาธารณะใกล้ๆ คอนโด ถ้าจะถามว่าทำไมถึงไม่กลับคอนโดเลย บอกเลยว่าฉันยังไม่พร้อมที่จะต้องกลับไปเผชิญกับความจริง ถึงจะตัดสินใจแล้วว่ามันต้องจบแบบนั้น แต่ใจมันก็ยังยอมรับไม่ได้ สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดคือการที่พี่กันต์เชื่อผู้หญิงคนนั้นมากกว่าฉัน แต่ฉันคงสำคัญตัวเองผิดไปสินะ" หึ " ฉันหัวเราะในลำคอนึกสมเพชตังเองมากๆ ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลลงมากอีกรอบ ฉันไม่ได้อยากให้มันไหล แต่มันห้ามไว้ไม่ได้ ทำไมฉ

DMCA.com Protection Status