เข้าสู่ระบบแชร์
หัวใจวิศวะ - 29
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 20:07:46บทที่เกี่ยวข้อง
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 30
Chapter 30" ทั้งหมด 1,500 บาท ค่ะ " พนักงานบอก ส่วนพี่กันต์ก็นั่งมองหน้าฉันอยู่" เร็วดิ พี่เค้ารออยู่นะ " ฉันส่งยิ้มให้พี่กันต์" ฝากไว้ก่อนเถอะ " นี่ฉันไม่ได้ผิดนะ ก็พี่กันต์ให้ฉันเลือกร้านเอง ฉันก็เลยเลือกร้านที่คิดว่าน่าจะแพงที่สุดก็แค่นั้น แถมยังสั่งอาหารที่แพงที่สุดมากิน แต่ขอบอกเลยรสชาติสู้ร้านป้าข้างหอฉันก็ไม่ได้" นี่ครับ " อีพนักงานนี่ก็เหมือนกัน ยืนยิ้มอยู่ได้ โดนตัวไหนมาเหรอคะ" แฮ่ม " พอฉันทำเสียงขัดจังหวะนาง นางก็หันมามองหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ สองมาตรฐานชัดๆ" เงินทอนค่ะ " ช่วยเลิกทำตัวเหมือนว่าโลกนี้มีกันอยู่แค่สองคนได้ไหมค่ะพี่พนักงาน แอมป์ก็นั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคนช่วยให้ความสนใจหน่อย ส่วนพี่กันต์นี่ก็มองตาเป็นมันเชียวนะ" ไปกันเถอะที่รักน้องอยากดูหนังด้วยอ่า " อยากเมินฉันกันนัก แอมป์เลยจัดให้ดอกหนึ่งค่ะ แค่ทำเสียงอ่อยๆ บวกกับมือที่ค่อยๆ เอื้อมไปจับมือพี่กันต์มากุมไว้แค่นั้น" ห้ะ? " พี่กันต์หันมาทำหน้าเหวอใส่ฉัน ไม่ให้ความร่วมมือกันเลย" จะขัดใจน้องเหรองั้นคืนนี้ก็อดนะ " ฉันจงใจพูดคำว่าอดเน้นๆ คงจะเข้าใจนะว่าฉันหมายถึงอะไร นะคะพี่พนักงาน" เอ่อ งั้นขอตัวก่อนน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 31
Chapter 31นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้วที่ฉันอยู่คอนโดพี่กันต์ ถามว่าทำไมไม่กลับหอ อยากกลับค่ะ เคยขอกลับแล้ว แต่ก็โดนด่าชุดใหญ่เลย แถมยังบอกอีกว่า' ถ้ากลับไปอยู่ที่หอก็เตรียมตัวตายคาเตียงได้เลย ' เท่านั้นแหละค่ะ ก็ไม่เคยแม้แต่จะขอกลับหอไปเลยช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันกับพี่กันต์ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ไม่ว่าจะไปมอ ไปกินข้าว กลับคอนโด จนคนเริ่มมองและก็คงจะคิดกันไปต่างๆนานา" ตกลงแกกับพี่กันต์นี่เป็นไรกันวะ " เหมือนไอ้สองคนนี้ ที่กำลังนั่งสอบสวนฉันอยู่" ไม่รู้ " ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไรกัน จะเป็นพี่รหัสกับน้องรหัสฉันว่ามันก็ไม่ใช่ เพราะเอ่อ... ฉันกับพี่กันต์ก็เออนั่นแหละนะ แต่จะบอกว่าเป็นแฟนกันก็ไม่ใช่อีก เพราะพี่กันต์ไม่เคยจะพูดถึงอะไรทำนองที่เราจะเป็นแฟนกัน จะให้ฉันถามมันก็ยังไงๆ อยู่" เอ้า ไม่รู้ได้ไงวะ " เนยถามด้วยความอยากรู้" ฉันไม่รู้ " บางทีฉันกับพี่กันต์อาจจะเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกก็ได้" แล้วแกเคยถามพี่กันต์ปะ "" ไม่เคย " ใครมันจะไปกล้าถาม" ฉันว่าแกควรถามนะเว้ย ตอนนี้คนทั้งคณะเค้าว่าแกอะเป็นเด็กในสังกัดพี่กันต์ไปแล้ว " เมย์บอกฉันด้วยหน้าตาเคร่งเครียด"
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 32
Chapter 32" อยากให้แอมป์อยู่? "" อยู่ในฐานะอะไร? เด็กของพี่น่ะเหรอ" ฉันถามด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ" ฉันไม่เคยพูดว่าเธอเป็นเด็กฉัน! " พี่กันต์พูดด้วยเสียงที่ค่อนข้างจะดังมากกว่าปกติ" แล้วแอมป์กับพี่เราเป็นอะไรกัน " ไหนๆ โอกาสที่จะถามมันมาถึงแล้วก็ถามให้มันจบๆ ไปเลย" แล้วเธออยากเป็นอะไร " พี่กันต์ย้อนถามฉัน" แอมป์จะอยากเป็นอะไรมันไม่สำคัญ มันสำคัญที่ว่าพี่กันต์ให้แอมป์เป็นอะไรกับพี่มากกว่า " ถึงฉันอยากเป็นแฟนแต่ถ้าเค้าอยากให้ฉันเป็นแค่เด็กที่เค้าจะทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ถ้าเค้าเบื่อ การที่ฉันอยากเป็นแฟนมันก็ไม่สำคัญอะไร" ..... " พอฉันพูดแบบนั้นกลับไปพี่กันต์ก็เงียบแล้วเหยียบรถให้เร็วกว่าเดิม และไม่ปริปากพูดอะไรอีกเลย เท่านี้ฉันก็เข้าใจแล้ว ว่าฉันมันก็ไม่ต่างกับที่แจมพูด สักวันเค้าก็จะเขี่ยทิ้ง#กันต์ตอนนี้ผมมาถึงคอนโดแล้ว พอผมจอดรถเสร็จแอมป์ก็เปิดประตูลงจากรถไป ไม่พูดอะไรเลยสักคำ ผมเข้าใจว่าเธอเป็นอะไร ผมก็อยากตอบ แต่ว่าที่ผ่านมามันยังไม่ชัดเจนอีกเหรอวะว่าผมอยากให้เธอเป็นอะไร ผู้หญิงนี่ไม่เข้าใจกับการกระทำที่ทำให้เหรอวะ' มีเหี้ยไร ถ้าไม่สำคัญมึงโดนดี 'พอรับสายมันก็ด่าผมทันทีเลยครับ ผมจนป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 33
Chapter 33 nc 18+" เป็นแฟนกันไหม "" ห้ะ!? เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะ " ฉันว่าเมื่อกี้ฉันต้องฟังผิดแน่ๆ" เป็นแฟนกันไหม คราวนี้ชัดยัง " ยิ่งกว่าชัดอีก ก็พี่กันต์เล่นก้มลงมากระซิบข้างรูหูฉันขนาดนี้ ไม่ชัดก็บ้าแล้ว แต่ที่บ้าไปกว่านั้นคือหัวใจของฉันที่มันเต้นแรงเหมือนได้ยินเสียงเพลงสามช่า" ว่าไง " ไอ้นี้ก็เร่งจัง ไม่เข้าใจคนที่ทำตัวไม่ถูกบ้างรึไง" ขอคิดก่อนแปปนึงไม่ได้รึไง " ฉันพูดไปแบบนั้นแหละทั้งที่ในใจนี่อยากจะตอบเต็มทนแล้ว แต่ขอเล่นตัวแปปนึง" อืม คิดดีๆ ก่อนตอบล่ะ " พี่กันต์เว้นช่วงคำพูดไว้ จนฉันต้องมองหน้าเพราะอยากรู้ว่าจะพูดอะไรต่อ" เพราะถ้าคำตอบไม่ตรงกับที่พี่คิด พี่จะเอาน้องจนกว่าคำตอบจะตรงกับพี่ " ขู่ฉันเหรอแถมคำขู่นี้ก็ติดเรทซะด้วย" แล้วคำตอบของพี่คืออะไร " ฉันถามหยั่งเชิงไป" น้องก็ลองทายมาสิครับ " พี่กันต์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์" ถ้าให้ทายก็คงจะตกลงเป็นแฟน " ฉันพูดไปก็สังเกตพี่กันต์ไปด้วย และดูเหมือนฉันจะทายถูกเพราะพี่กันต์ดูโอเคมากๆ" แต่ถ้าให้แอมป์ตอบ แอมป์ขอตอบว่า " ฉันก็ขอเว้นคำให้เติมบ้างแล้วกัน" ว่าอะไร " พี่กันต์เลิกคิ้วถาม" ไม่ตกลงค่ะ " พอฉันตอบปุ๊บ พี่กันต์ก็ดูหน้าเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 34
Chapter 34" แอมป์ แอมป์ แอมป์ตื่น " นี่แม่งหลับหรือซ้อมตายวะ ผมปลุกแอมป์ตั้งแต่ 9 โมงนี่ปาเข้าไปจะเที่ยงอยู่แล้วยังไม่ตื่นอีก แต่ก็เข้าใจแหละครับ ก็เล่นเอากันซะฟ้าเหลืองเลยหนิ จะโทษผมก็ไม่ได้นะ ก็น้องมันอยากท้าทายผมเอง" อื้อ ขออีก 5 นาที " ครับ พูดแบบนี้มาตั้งแต่ 9 โมงนั่นแหละ" แอมป์ไม่ตื่นพี่จะจับปล้ำแล้วนะ " กูหิวครับ รอน้องตื่นกูได้เป็นโรคกระเพาะพอดีครับ" ห้ะ จะไปปั๊ม ไปเลยไม่ไป " นั่นหูเหรอครับ กูบอกจะปล้ำครับ ไม่ได้ไปปั๊ม" แอมป์ " ผมลดเสียงลงมาต่ำสุดแล้วครับ ถ้ายังไม่ตื่นกูจับปล้ำทำเมียอีกรอบแน่ๆ คนยิ่งหิวๆ อยู่" เรียกอะไรหนักหนาเนี๊ย คนจะนอน " ดูน้องมันครับ ขนาดหลับยังโวยวายผมอีก" ว๊าย!!! " ครับ ผมพูดคำไหนคำนั้น ไม่ตื่นก็ปล้ำแม่ง" อื้อ พี่จะทำอะไร " ได้ผลครับ แค่ผมจับแอมป์ให้นอนหงายแล้วก็คร่อมน้องเอาไว้ น้องก็ตื่นทันที ไม่ได้ตื่นแต่ตัวนะครับ หน้านี่แม่งโคตรตื่น" ก็จะปล้ำไง " ผมพูดไปแบบสบายๆ" ตลก " น้องพูดออกมาแบบไม่เชื่อ" ไม่ได้พูดให้ตลก " กูจริงจังครับ" อื้อ พี่กันต์ ไม่เอา " ไม่เอาแต่ก็ยังหลุดเสียงออกมา" ยังเจ็บอยู่เลย " แอมป์พูดออกมาเบาๆ แต่แม่งโคตรจี้ว่ะ" อื้อ~
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 35
Chapter 35" ยังไงๆ ทำไมวันนี้มาพร้อมกันวะ " เสียงพี่นนท์แซวมาตั้งแต่ไกล" มีจับมือกันด้วยว่ะ " และเสียงแซวก็ยังมาเป็นระยะ" พี่กันต์ปล่อยได้แล้ว อายเค้า " ฉันหันไปกระซิบพี่กันต์ ก็เล่นจับมือตั้งแต่ลงมาจากรถ แถมตลอดทางเดินก็ยังมีคนมองตลอด" ก็ช่างดิ จะแคร์ทำไม " พี่กันต์ไม่แคร์แต่ฉันแคร์ค่ะ ก็คนมันไม่ชินปะวะที่อยู่ๆ ก็มีคนมอง พี่กันต์อาจจะชิน ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว ก็เค้าออกจะฮอต" ปล่อยได้แล้วมั้ง สงสารคนไร้คู่อย่างพวกกูหน่อย " เสียงพี่นนท์ก็ยังไม่หยุดแซว จนตอนนี้ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว ยิ่งแซวฉันก็ยิ่งเขิน" พอๆ ดูดิแอมป์เขินหน้าแดงหมดแล้ว " หื้ม ยิ่งพูดแบบนี้ไม่ได้ช่วยให้เขินน้อยลงเลย กลับเขินมากกว่าเดิมอีกนะคะพี่ทอย -_-" หยุดทั้งสองคนนั่นแหละ แซวจนเมียกูเขินทำไรไม่ถูกแล้วเนี่ย ”เพี๊ยะ!!" โอ้ยตีพี่ทำไม " ยัง ยังมีหน้ามาถาม" ยังจะถามอีก ปล่อยได้แล้วแอมป์จะไปหาเพื่อน " ขืนยังยืนอยู่ตรงนี้ฉันคงโดนแซวหนักกว่านี้แน่ๆ" รีบ? " พี่กันต์ถาม ซึ่งถามว่ารีบไหมมันก็ไม่หรอก แต่ป่านี้สองคนนั้นคงถึงแล้ว ถ้าฉันไปช้าคงจะโดนพวกมันกินหัวแน่ๆ" เมย์กับเนยคงรอแล้ว "" งั้นเดี๋ยวไปส่ง " พอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 36
Chapter 36 แล้วเวลาอันแสนเศร้าของอีแอมป์คนนี้ก็มาถึง เมื่อทุกคนเริ่มอิ่มกันหมดแล้ว หันไปมองพี่กันต์ก็เห็นสายตาอันชั่วร้ายวิบวับอยู่ในสายตาตลอดเวลา" อ้ะอีเมย์ตังค่าน้ำ " ฉันยื่นแบงก์ยี่สิบให้เมย์ไป ขอยื้อเวลาอีกสักนิด นิดเดียวก็ยังดี" เห้ยไม่ต้อง กูดิต้องจ่ายให้มึง " แล้วก็กลายเป็นมันที่ยื่นตังกลับมาให้ฉัน" เออ ของกูด้วยอ้ะ " เหมือนไอ้เนยก็พึ่งจะนึกออกว่าต้องจ่ายฉัน แต่ความจริง ฉันก็ไม่ได้จ่ายเองอะ งั้นฉันคงต้องเอาตังให้พี่กันต์ถูกไหม" พวกแกไม่ต้องจ่ายฉัน จ่ายคนนู้น " ฉันบอกพวกมันแล้วก็เอาตังของตัวเองยื่นให้พี่กันต์" ไม่เป็นไรเก็บไว้เหอะ แค่นี้พี่เลี้ยงได้ "" ชิ้ ทำป๋า " ฉันจิ๊ปากใส่พี่กันต์" ทำป๋าที่ไหน แค่นี้ผัวเลี้ยงเมียได้สบายครับ เพื่อนเมียผัวก็เลี้ยงได้ "" พี่กันต์!! " ฉันแทบจะเอาชามก๋วยเตี๋ยวตีหัวพี่กันต์ มีอย่างที่ไหนคบกันยังไม่ถึงสามวันมาเรียกผัว เรียกเมีย ในที่สาธารณะแบบนี้" โอ้โห กูยอมครับ " เสียงพี่นนท์เจ้าเก่าเจ้าเดิมค่ะ จะมีช็อตไหนไหมที่พี่นนท์จะไม่แซว" กูคนจริง " ไอ้นี่ก็ไม่ใช่ย่อย เล่นกับพี่นนท์ไปด้วย เห็นใจฉันหน่อยไหมส่วนไอ้เมย์กับเนยนี่ไม่ต้องพูดถึง มั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 37
Chapter 37" ช่วยหน่อยไหม " เสียงพี่กันต์ดังออกมาจากห้องครัว" ไม่เอาอะ พี่ทำเหอะ " ฉันก็ตอบกลับส่วนมือก็สไลด์หน้าจอโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ และที่ตอบไปแบบนั้นก็ไม่ได้จะไม่ช่วยแต่ขอส่องไอจีหลัวแปป" เออดีแม่ง ใส่ปรอทให้ขี้แตกเลยดีไหมวะ " เสียงคนแก่บ่นค่ะ" กล้าอ๋อ "เคร้ง!!!" เห้ย.... มาตั้งแต่ตอนไหน " ขอเวลาขำแปปนะ" ก็ตั้งแต่จะใส่ปรอทให้แอมป์กินอะ " ฉันพูดและก็มองพี่กันต์แบบเอาเรื่อง" สรุปกล้าเหรอ" ฉันอามือค้ำกับเคาน์เตอร์ครัวแล้วมองหน้าพี่กันต์" หึ ไม่กล้าหรอก "" ก็นึกว่าจะแน่ " ฉันยิ้มเยาะพี่กันต์" ใส่ยาอะไม่กล้า แต่แบบนี้อะกล้า " อะไร" อะ..อื้ออออ " ชัดค่ะ อะไรที่ว่ากล้านี่รู้ชัดแล้วค่ะว่าอะไรปึก ปึก" อื้อ หวาน " พี่มึงทำหน้าแบบพอใจมากค่ะ แต่น้องจะขาดอากาศหายใจตายอยู่แล้ว ถ้าไม่ทุบอกพี่มันเมื่อกี้คงไม่ยอมถอนจูบออกง่ายๆแน่นอน" ทำคนเดียวไปเลย ไม่ช่วยแล้ว " ฉันพูดแค่นั้นแล้วเดินออกมาเลย ขืนอยู่ต่อได้เสียตัวก่อนกินข้าวแน่ๆ ยิ่งมีคดีติดตัวอยู่ แต่อาจจะไม่โดนก็ได้ พี่มันอาจจะลืมไปแล้ว" รีบไปไหนอะ มาช่วยกันก่อนดิ " ดูพี่กันต์มันยังกัดไม่ปล่อย" ไม่ช่วยแล้ว!! " ฉันก็เลยหันกลับไปตอบเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-28
บทล่าสุด
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 52
Chapter 52ตอนนี้ใจผมมันโคตรปวดหนึบเลยครับ ทั้งคำพูดแล้วก็น้ำเสียงที่แอมป์พูดออกมามันสื่อไปในทางที่ผมจะต้องผิดหวัง เอาจริงๆ ผมก็เตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่พอเจอเข้าจริงๆ มันก็คงยอมรับง่ายๆ ไม่ได้หรอก ใช่ไหมล่ะครับผมขอย้อนกลับไปในวันที่ผมกลับจากเชียงใหม่ จำได้ไหมครับที่ผมบอกว่ามีธุระต้องทำ นี่แหละครับธุระผม ผมกลับมาเตรียมแผนเพื่อขอคืนดีคนดีของผม ที่ผมเลือกจะไม่เคลียร์เรื่องทั้งหมดในวันที่แอมป์ไปคอนโด จริงๆ ผมก็แอบดีใจนะครับที่แอมป์ไปคอนโด ตอนแรกก็นึกว่าจะใจอ่อนกลับมาหาผมแต่เปล่าครับ แอมป์คิดถึงหมูกรอบ ตอนนั้นก็นอยด์เหมือนกัน มีเมียทั้งคนแต่เมียกลับคิดถึงหมามากกว่าผัว เข้าเรื่องที่เคลียร์ต่อครับ ตอนแรกที่เคลียร์กันจบผมก็รู้สึกมีหวังมานิดหน่อยเพราะอย่างน้อยแอมป์ก็ยกโทษให้แสดงว่าเธอก็เริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว แต่แอมป์ก็ยังยืนยันที่จะอยู่ในฐานะพี่น้องห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ แต่ขอโทษนะครับ ที่ผมทำแบบนั้นไม่ได้เพราะผมมีวิธีง้อขั้นสุดยอดและเป็นไม้ตายขั้นสุดยอดรออยู่ แต่แล้วใครจะคิดว่าทุกอย่างมันจะจบแบบนี้" เพราะว่าตอนนี้.... "" ไม่พูดออกมาได้ไหมคนดี พี่คงทนฟังไม่ได้ " การกระทำของแอมป์มันก็บอกออกมาหมดแล้ว
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 51
Chapter 51ฉันเดินออกไปด้านหน้าด้วยความรู้สึกอยากจะเดินไปต่อยหน้าไอ้คนที่เรียกฉันด้วยสรรพนามนั้นจริงๆ ไม่รู้จะจองเวรฉันไปถึงไหน" นับสิครับ มองหน้าผม แล้วคุณนับได้เหรอ " ไอ้....." ค่ะ 1... 2... 3... 6.... 10....15.....25...... "" ครบไหมครับ "" แปปนึงค่ะ " คือฉันยังนับไม่เสร็จไงแล้วมาถามแบบนี้ฉันจะตอบได้ไงวะ" อ่าา งั้นนับต่อสิครับ "" ค่ะ " ฉันรับคำก่อนจะหันหน้ามานับต่อ แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ฉันนับถึงไหนแล้ว เห้อ นับใหม่ก็ได้วะ" ตกเลขเหรอครับคุณรุ่นน้อง นานแล้วเนี่ย " ฉันนับไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงกวนประสาทฉันมาอีกครั้ง" 59....65.....70.... "" ผมคุยกับคุณอยู่นะครับ " อีกนิดนึง" 79....82... "" นี่คุณ "" พี่ช่วยเงียบสัก 5 นาทีจะได้ไหมค่ะ อยากให้นับเสร็จเร็วแต่พี่ก็พูดทำลายสมาธิอยู่ได้ " ก็เพราะมันไม่ใช่ครั้งสองครั้งไง นี่มันครั้งที่ 5 แล้วที่ฉันต้องนับใหม่ ก็ไอ้คนบ้าที่อยู่ข้างๆ ชวนคุยบ้างล่ะ กวนประสาทฉันบ้างล่ะ ทำให้ฉันต้องนับใหม่เป็นครั้งที่ 5 แล้ว" ดุซะด้วย "" พี่กันต์!!!! " ฉันหมดความอดทนสุดๆ ไปเลยค่ะ ทำให้ฉันต้องเรียกชื่อเค้าไปแบบนั้น" ครับผม " ดูยังไม่รู้สึกผิดอะไรสักนิด" เล
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 50
Chapter 50" อื้ม ขอบคุณนะที่ยังให้อภัยคนอย่างพี่ " และเราสองคนก็ยิ้มให้กัน อย่างน้อยๆ ช่วงเวลาแบบนี้เราก็ยังยิ้มให้กันได้อยู่" ขอบคุณพี่เหมือนกัน "" แล้วนี่จะอยู่กินข้าวกันก่อนไหม พี่พึ่งกลับมาจากซื้อของมาเลย "" เอ่อ… ไม่ดีกว่าค่ะ แอมป์กลับไปกินพร้อมเมย์ดีกว่า " เพราะเมย์มันก็ซื้อของไปทำอาหารเยอะอยู่เหมือนกัน ส่วนคนที่ต้องทำน่ะเหรอ หนีไม่พ้นฉันค่ะ" โอเค เอางั้นก็ได้ งั้นอยู่เล่นกับหมูกรอบไปก่อนแล้วกันนะ "" อื้ม " ฉันก็อยากจะถามออกไปนะว่าพี่กันต์จะไปไหน แต่คงไม่มีสิทธิ์ที่จะถามแล้วไหม..." อื้อ " ฉันนั่งบิดขี้เกียจอยู่บนพรมหน้าโซฟา เพราะนั่งเล่นกับหมูกรอบอยู่สักพักจนหมูกรอบคงจะเหนื่อยแล้ว ก็ดูหมูกรอบตอนนี้สิ นอนหลับปุ๋ยอยู่เลย" เมื่อยชะมัด "" ก็นั่งเล่นกับหมูกรอบไม่ขยับไปไหนเลยหนิ " เสียงพี่กันต์ที่ดังหลังจากจบคำพูดของฉันทำให้ฉันได้สติ ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว" แหะๆ ก็จริง " พูดจบฉันก็ยืนบิดตัวอีกสองสามที" งั้นแอมป์กลับก่อนดีกว่า " ตอนนี้ก็เริ่มจะมืดแล้ว รีบกลับคอนโดไปทำอาหารดีกว่า ตอนนี้แม่นางเมย์คงรอนานแล้ว" เดี๋ยวพี่ไปส่ง "" ไม่เป็นไรดีกว่า แอมป์กลับเองได้ "" บอ
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 49
Chapter 49" จะไปหาไรกินเอาไรปะ "" กูเอาคาปูแก้วนึง "" ไม่เอา "" โอเค "" งั้นกูไปนะ "" น้ำ ขอน้ำ "" ห้ะ? ใครเอาน้ำไร "" อะไรของมึงไอ้นนท์ กูยังไม่ได้พูด "" ถ้าไม่ใช่มึง มึงเหรอไอ้แทน "" ไม่ใช่กู "" กูเนี้ยะ ขอน้ำให้กูหน่อย "" เห้ย!!! ไอ้กันต์ "" เออ กูเองนี่แหละ พวกมึงช่วยหยุดแหกปากแล้วเอาน้ำให้กูก่อนได้ไหม " ผมตื่นมาก็รู้สึกคอแห้งมากๆ ผมรู้สึกตัวก็ตอนที่พวกมันคุยกันนี่แหละครับ" เดี๋ยวกูตามหมอให้ " หลังจากที่ไอ้นนท์เอาน้ำให้ผมแล้ว ไอ้ทอยก็ออกไปตามหมอ10 นาทีผ่านไป" ขอบคุณมากนะครับ "" ไงมึงหายซ่าเลยไหม " เป็นไอ้ทอยที่พูดขึ้นมาเป็นประโยคแรกหลังจากหมอออกไป" ก็คงอีกสักพักแหละ " ผมตอบมันไปยิ้มๆ" กูบอกแล้วว่าให้พักผ่อนก่อนก็ยังจะมาให้ได้ เป็นไงล่ะมึง " และก็เป็นไอ้นนท์ที่พูดตามมา" ช่างเรื่องกูก่อน พวกมึงมากันได้ไงวะ " เพราะตอนมาที่นี่ผมมาคนเดียว" ก็น้องแอมป์เค้าโทรบอก พอพวกกูรู้เรื่องก็รีบมากันเลย " ไอ้ทอยตอบผมด้วยสีหน้าจริงจัง พอมันพูดชื่อคนที่ผมรักและคงจะไม่มีโอกาสที่จะกลับไปอยู่ในจุดเดิมได้แล้ว ผมก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา" แล้วมึงง้อสำเร็จแล้วใช่ปะ " ไอ้นนท์ถามผมด้วยความอยา
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 48
Chapter 48ตุบผลั๊วะ!!!!ตุบผลั๊วะ ผลั๊วะ!!!" ลุกขึ้นมา ทำไมแค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วเหรอวะ "" มะ....ไม่ " ผมค่อยๆ พยุงร่างของตัวเองที่ล้มลงไปนอนกับพื้นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ขึ้นมาใหม่" ยังไงก็จะไม่ยอม " ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด" หึ อึดดีหนิ งั้นเจออีกหมัดเป็นไง " พูดจบมันก็ซัดหมัดมาที่หน้าของผมเต็มๆผลั๊วะ !!แต่หมัดนี้เหมือนจะหนักกว่าหมัดครั้งก่อนๆ หรือเป็นเพราะร่างกายผมมันรับไม่ไหวแล้วกันแน่ ถึงทำให้ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลางไปหมดแล้ว แต่ไม่ได้ผมจะยอมแพ้ไม่ได้ ผมพยายามที่จะพยุงร่างของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง แต่มันก็เริ่มจะไม่มีแรงขึ้นทุกที" หึ ถ้าไม่ไหวก็ยอมแพ้แล้วกลับบ้านมึงไปเถอะ กูไม่อยากเจ็บมือกูอีกแล้ว " ยิ่งคำพูดของมันยิ่งทำให้ผมต้องลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ยังไงผมก็ไม่ยอม ผมมาถึงเชียงใหม่ ผมจะไม่ยอมกลับไปมือเปล่าแน่ๆ" ไม่ กูจะไม่ยอมแพ้ ยังไงกูก็ต้องคุยกับแอมป์ให้ได้ "" เหรอวะ เอาตัวเองให้รอดก่อนไหม ก่อนจะไปคุยกับแอมป์ ดูสารรูปตัวเองก่อน จะตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีก " มันย่อตัวลงมาคุยกับผมที่นอนเอาศอกค้ำกับพื้นไว้" ต่อให้กูต้องตาย กูก็ยอม " ต่อให้วันนี้ผมจะต้องโดนอาร์มมันซ้อมจนผมต้องตาย ผมก็
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 47
Chapter 47" ไปลานหน้ามอกันไหม "" ไป ไปๆ "" ฉันไม่ได้ถามแก "" หึ้ย ก็แอมป์อยากไป "" ก็บอกอยู่เนี่ยว่าไม่ได้ถามแก ไปไหมแพร " นอกจากจะไม่สนใจฉันแล้วยังเมินฉันอีก" อะไรวะพี่อาร์ม " ฉันเริ่มชักสีหน้าใส่พี่อาร์ม คนเค้าอยากไปก็ไม่ให้ความสนใจเลย" แกนั่นแหละอะไร ฉันชวนเมียฉัน ฉันไม่ได้ชวนแก " หื้มม เมีย" แต่นี่น้องนะ " จะมาเห็นผู้หญิงดีกว่าน้องไม่ได้" แล้วยังไง? " นอกจากพี่อาร์มจะไม่สำนึกแล้วยังไม่แคร์ฉันอีก" ได้พี่อาร์มได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม " ฉันจ้องหน้าพี่อาร์มอย่างเอาเรื่อง จะเล่นแบบนี้กับคนอย่างแอมป์เหรอ หึ เดี๋ยวเจอกันแน่" พี่แพรไปลานหน้ามอกันนะ แอมป์อยากไปอ่ะ " หึ ในเมื่อบอกไอ้พี่ชายสารเลวมันไม่ยอมสนใจก็อ้อนเมีย เอ้ย แฟนมันเอาละกัน" อยากไปเหรอ" หึหึ" ช่ายยย ไม่ได้ไปนานแล้วอะ " เมื่อก่อนฉันอยู่นี่ก็ไปบ่อย เพราะจะชอบไปแอ๋วหนุ่ม 555 ชื่อมันก็บอกอยู่ว่าลานหน้ามอ ลานหน้ามอเป็นลานคนเดินที่มาเปิดหน้ามหาลัยชื่อดังของย่านนี้ เพราะงั้นหนุ่มๆ เพียบจ้า กลับมาทั้งทีก็เลยอยากไป เออจริงสิ ฉันอยู่ที่เชียงใหม่มาได้ 2 วันแล้ว อาการก็ดีขึ้นมั้ง ไม่ฟุ้งซ่านดี" อะไรอะแพร ทีเราถามไม่เห็นตอบเราเล
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 46
Chapter 46" สวัสดีค่ะพี่ๆ พี่กันต์เป็นยังไงบ้างคะ " หลังจากรู้เรื่องฉันก็นั่งแท็กซี่มาที่โรงพยาบาลตามที่พี่นนท์บอก ตอนนี้มีเพื่อนพี่กันต์รออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินทั้งพี่นนท์ พี่ทอย พี่แทน" ยังไม่รู้เลย หมอยังไม่ออกมาน่ะ " พี่นนท์ตอบฉันมา" เมื่อไหร่จะออกมาว่ะ นานแล้วเนี่ย " เสียงพี่ทอยบ่นออกมา" มันเกิดอะไรขึ้นคะ " ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย คนอย่างพี่กันต์ไปทำอะไรมาถึงขั้นรถคว่ำแบบนี้ ปกติก็เป็นคนที่ขับรถเร็วแต่ก็ค่อนข้างที่จะระวังแล้วทำไมถึงรถคว่ำได้" พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆ มันก็วิ่งออกมาหลังจากดูคลิปจบ พี่เห็นว่ามันออกมานานแล้วเลยโทรดูว่าอยู่ไหน " พี่นนท์เล่ามาถึงตรงนี้แล้วก็เงียบไป" แล้วไงต่อคะ " ถ้าแค่หายไปแล้วมันจะรถคว่ำได้ไง" มันคงเป็นเพราะพี่ พี่ไม่รู้ว่ามันขับรถพอมันรับสาย ก็ได้ยินเสียงดังมากแล้วสายก็ตัดไป สักพักก็มีคนโทรมาบอกว่ามันรถคว่ำ " เล่าจบพี่นนท์ก็ดูซึมไปเลย" อย่าโทษตัวเองเลยค่ะพี่นนท์ ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก " ฉันก็ได้แต่ปลอบพี่นนท์ไป ส่วนพี่เค้าก็หันมายิ้มบางๆ ให้ฉัน ก่อนจะมองไปยังประตูที่ดูท่าแล้วจะไม่เปิดออกมาง่ายๆ20 นาทีผ่านไป" นานเกินไปแ
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 45
Chapter 45โชคดีแค่ไหนที่ห้องนี้มีคอมอยู่ผมไอ้นนท์ ไอ้ทอยจึงเดินตามกันไปเปิดดู ใจผมมันรู้สึกหวิวๆ ยังไงไม่รู้ มันเริ่มกังวล เริ่มกลัวภาพที่เคลื่อนไหวอยู่บนจอมันเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดในห้องพยาบาล แล้วมันจะเอามาให้ผมทำไม ผมกำลังจะลุกออกไป ไม่อยากเห็นภาพบาดตา บาดใจ แต่ไอ้ทอยก็กดไหล่ผมให้นั่งก่อน จนสุดท้ายผมก็ต้องยอมนั่งลง ภาพมันก็ยังคงเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ จนมาถึงตอนที่แอมป์กับไอ้ต้นเดินเข้ามา มันจะดีกว่านี้ถ้าภาพที่ผมเห็นอยู่ไม่ใช่แบบที่ผมคิด สองคนนั้นเดินประคองกันมา" หึ นี่เหรอที่อยากให้กูดู " ผมหัวเราะในลำคออย่างสมเพชตัวเอง" ใจเย็นดิวะ ลองดูก่อน "" เออ ไอ้แทนคงไม่ได้อยากให้มึงดูแค่นี้หรอก " ทำไมไม่มีใครเข้าใจผมเลยวะ ผมไม่อยากดู มันเจ็บ" เหี้ย!!! " ในเมื่อมันให้ผมนั่งต่อ ผมเลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่น แต่ผ่านไปสักพักเสียงไอ้นนท์ก็ดังขึ้น ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปดู ภาพที่ผมเห็นมันทำให้หัวใจผมบีบตัวรัดแน่น เหมือนมีมือมาบีบมันแล้วค่อยๆ คลายออกแล้วบีบมันแรงขึ้นอีก" อ้าวเห้ย !! มึงจะไปไหน " เสียงไอ้ทอยคนแรกเลยที่ทักผมขึ้น" ...... "" เห้ย เพื่อนถามครับ " ผมไม่ตอบมันแล้วรีบวิ่งไปหน้าคณะทันที
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 44
Chapter 44" ให้อยู่เป็นเพื่อนก่อนไหม " เสียงพี่ต้นพูดอยู่ข้างๆ ฉัน" ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ " ฉันตอบไปด้วยเสียงที่ปกติ และยิ้มบางๆ ให้พี่ต้น" อืม "" แอมป์ คิดดีแล้วเหรอ" ฉันกำลังจะเดินจากกับพี่ต้น แต่พี่ต้นถามขึ้นมาก่อน" แอมป์คิดดีแล้ว " ถึงพี่ต้นไม่พูดว่าเรื่องอะไร แต่ฉันรู้ว่าพี่ต้นหมายถึงอะไร" แต่ .... "" เป็นแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว " ฉันรู้ว่าพี่ต้นจะพูดอะไร แต่ฉันคิดว่าให้มันจบแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว" เห้ออ ตามใจแล้วกัน งั้นพี่กลับแล้วนะ มีอะไรก็โทรมาได้ " สงสัยคงจะหมดปัญญาที่จะพูดกับฉันแล้วแหละ เลยถอยไป" โอเคค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ "หลังจากแยกกับพี่ต้นฉันก็ปลีกตัวมาสงบสติอารมณ์ตัวเองที่สวนสาธารณะใกล้ๆ คอนโด ถ้าจะถามว่าทำไมถึงไม่กลับคอนโดเลย บอกเลยว่าฉันยังไม่พร้อมที่จะต้องกลับไปเผชิญกับความจริง ถึงจะตัดสินใจแล้วว่ามันต้องจบแบบนั้น แต่ใจมันก็ยังยอมรับไม่ได้ สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดคือการที่พี่กันต์เชื่อผู้หญิงคนนั้นมากกว่าฉัน แต่ฉันคงสำคัญตัวเองผิดไปสินะ" หึ " ฉันหัวเราะในลำคอนึกสมเพชตังเองมากๆ ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลลงมากอีกรอบ ฉันไม่ได้อยากให้มันไหล แต่มันห้ามไว้ไม่ได้ ทำไมฉ
