Home / โรแมนติก / หัวใจวิศวะ / หัวใจวิศวะ - 12

หัวใจวิศวะ - 12

Author: ยีนเด่น

Last Updated: 2024-11-24 22:24:51

Chapter 12

" อารมณ์ดีมาจากไหนวะ "

" ไอ้นี่ เพื่อนคุยด้วยก็ไม่คุย "

" ..... "

" กูว่าอาการแบบนี้ คงได้สาวเด็ดว่ะ "

" กูเห็นด้วยกับมึงว่ะไอ้ทอย "

" นินทากูเสร็จยัง " ผมถามไอ้ทอยกับไอ้นนท์เพราะตั้งแต่ผมมานั่งมันก็พูดเรื่องผมไม่หยุดสักที ทำไมการที่ผมอารมณ์ดีนี่มันแปลกเหรอ

" แล้วเมื่อวานตามน้องเค้าทันปะ " ไอ้แทนหันมาถามผมหน้านิ่ง แต่คำถามของมันนี่ไม่ได้นิ่งเลยจริงๆ เพราะไอ้สองตัวที่เหลือหันมามองหน้าผมแบบจริงจังมาก

" ตามเติมอะไรของมึงไอ้แทน " ผมนี่รีบตอบแทบไม่ทัน

" เออนั่นดิ ปล่อยให้พวกกูลุยกับเพื่อนรักมึงอยู่ ส่วนมึงก็หายไป เลย " ไอ้ทอยเสริม เออเกิบลืมไปเลยเรื่องไอ้โย

" กูว่านะ มึงต้องไปโซเดมาคอมกับน้องเค้าแน่เลยว่ะ ใช่ป่ะ "

" โซเดมาคอมพ่องมึงดิไอ้นนท์ "

" มึงก็คิดได้แต่เรื่องแบบนี้เนอะไอ้สัส " ไม่ใช่ผมนะแต่เป็นไอ้ทอย

" เอ้า มึงก็รู้นิสัยเพื่อนมึงอยู่ " จะบอกว่ากูมั่วไม่เลือกว่างั้น

" แต่นั่นมันรุ่นน้องคณะเรา " น้องในคณะนั่นแหละเพื่อนทอย กูเอาหมดถ้าเค้าสนองมา

" พี่น้องท้องชนกันไงเพื่อน " ผมยอมครับหาทางให้ผมมีอะไรกับน้องมันให้ได้ แต่เออผมก็มีจริงแล้วไง แต่แค่ไม่พูดเดี๋ยวน้องจะเสียหาย

Locked Chapter

Continue to read this book on the APP

Previous Chapter Next Chapter

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 52
Chapter 52ตอนนี้ใจผมมันโคตรปวดหนึบเลยครับ ทั้งคำพูดแล้วก็น้ำเสียงที่แอมป์พูดออกมามันสื่อไปในทางที่ผมจะต้องผิดหวัง เอาจริงๆ ผมก็เตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่พอเจอเข้าจริงๆ มันก็คงยอมรับง่ายๆ ไม่ได้หรอก ใช่ไหมล่ะครับผมขอย้อนกลับไปในวันที่ผมกลับจากเชียงใหม่ จำได้ไหมครับที่ผมบอกว่ามีธุระต้องทำ นี่แหละครับธุระผม ผมกลับมาเตรียมแผนเพื่อขอคืนดีคนดีของผม ที่ผมเลือกจะไม่เคลียร์เรื่องทั้งหมดในวันที่แอมป์ไปคอนโด จริงๆ ผมก็แอบดีใจนะครับที่แอมป์ไปคอนโด ตอนแรกก็นึกว่าจะใจอ่อนกลับมาหาผมแต่เปล่าครับ แอมป์คิดถึงหมูกรอบ ตอนนั้นก็นอยด์เหมือนกัน มีเมียทั้งคนแต่เมียกลับคิดถึงหมามากกว่าผัว เข้าเรื่องที่เคลียร์ต่อครับ ตอนแรกที่เคลียร์กันจบผมก็รู้สึกมีหวังมานิดหน่อยเพราะอย่างน้อยแอมป์ก็ยกโทษให้แสดงว่าเธอก็เริ่มใจอ่อนบ้างแล้ว แต่แอมป์ก็ยังยืนยันที่จะอยู่ในฐานะพี่น้องห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ แต่ขอโทษนะครับ ที่ผมทำแบบนั้นไม่ได้เพราะผมมีวิธีง้อขั้นสุดยอดและเป็นไม้ตายขั้นสุดยอดรออยู่ แต่แล้วใครจะคิดว่าทุกอย่างมันจะจบแบบนี้" เพราะว่าตอนนี้.... "" ไม่พูดออกมาได้ไหมคนดี พี่คงทนฟังไม่ได้ " การกระทำของแอมป์มันก็บอกออกมาหมดแล้ว
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 51
Chapter 51ฉันเดินออกไปด้านหน้าด้วยความรู้สึกอยากจะเดินไปต่อยหน้าไอ้คนที่เรียกฉันด้วยสรรพนามนั้นจริงๆ ไม่รู้จะจองเวรฉันไปถึงไหน" นับสิครับ มองหน้าผม แล้วคุณนับได้เหรอ " ไอ้....." ค่ะ 1... 2... 3... 6.... 10....15.....25...... "" ครบไหมครับ "" แปปนึงค่ะ " คือฉันยังนับไม่เสร็จไงแล้วมาถามแบบนี้ฉันจะตอบได้ไงวะ" อ่าา งั้นนับต่อสิครับ "" ค่ะ " ฉันรับคำก่อนจะหันหน้ามานับต่อ แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ฉันนับถึงไหนแล้ว เห้อ นับใหม่ก็ได้วะ" ตกเลขเหรอครับคุณรุ่นน้อง นานแล้วเนี่ย " ฉันนับไปเรื่อยๆ ก็มีเสียงกวนประสาทฉันมาอีกครั้ง" 59....65.....70.... "" ผมคุยกับคุณอยู่นะครับ " อีกนิดนึง" 79....82... "" นี่คุณ "" พี่ช่วยเงียบสัก 5 นาทีจะได้ไหมค่ะ อยากให้นับเสร็จเร็วแต่พี่ก็พูดทำลายสมาธิอยู่ได้ " ก็เพราะมันไม่ใช่ครั้งสองครั้งไง นี่มันครั้งที่ 5 แล้วที่ฉันต้องนับใหม่ ก็ไอ้คนบ้าที่อยู่ข้างๆ ชวนคุยบ้างล่ะ กวนประสาทฉันบ้างล่ะ ทำให้ฉันต้องนับใหม่เป็นครั้งที่ 5 แล้ว" ดุซะด้วย "" พี่กันต์!!!! " ฉันหมดความอดทนสุดๆ ไปเลยค่ะ ทำให้ฉันต้องเรียกชื่อเค้าไปแบบนั้น" ครับผม " ดูยังไม่รู้สึกผิดอะไรสักนิด" เล
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 50
Chapter 50" อื้ม ขอบคุณนะที่ยังให้อภัยคนอย่างพี่ " และเราสองคนก็ยิ้มให้กัน อย่างน้อยๆ ช่วงเวลาแบบนี้เราก็ยังยิ้มให้กันได้อยู่" ขอบคุณพี่เหมือนกัน "" แล้วนี่จะอยู่กินข้าวกันก่อนไหม พี่พึ่งกลับมาจากซื้อของมาเลย "" เอ่อ… ไม่ดีกว่าค่ะ แอมป์กลับไปกินพร้อมเมย์ดีกว่า " เพราะเมย์มันก็ซื้อของไปทำอาหารเยอะอยู่เหมือนกัน ส่วนคนที่ต้องทำน่ะเหรอ หนีไม่พ้นฉันค่ะ" โอเค เอางั้นก็ได้ งั้นอยู่เล่นกับหมูกรอบไปก่อนแล้วกันนะ "" อื้ม " ฉันก็อยากจะถามออกไปนะว่าพี่กันต์จะไปไหน แต่คงไม่มีสิทธิ์ที่จะถามแล้วไหม..." อื้อ " ฉันนั่งบิดขี้เกียจอยู่บนพรมหน้าโซฟา เพราะนั่งเล่นกับหมูกรอบอยู่สักพักจนหมูกรอบคงจะเหนื่อยแล้ว ก็ดูหมูกรอบตอนนี้สิ นอนหลับปุ๋ยอยู่เลย" เมื่อยชะมัด "" ก็นั่งเล่นกับหมูกรอบไม่ขยับไปไหนเลยหนิ " เสียงพี่กันต์ที่ดังหลังจากจบคำพูดของฉันทำให้ฉันได้สติ ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว" แหะๆ ก็จริง " พูดจบฉันก็ยืนบิดตัวอีกสองสามที" งั้นแอมป์กลับก่อนดีกว่า " ตอนนี้ก็เริ่มจะมืดแล้ว รีบกลับคอนโดไปทำอาหารดีกว่า ตอนนี้แม่นางเมย์คงรอนานแล้ว" เดี๋ยวพี่ไปส่ง "" ไม่เป็นไรดีกว่า แอมป์กลับเองได้ "" บอ
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 49
Chapter 49" จะไปหาไรกินเอาไรปะ "" กูเอาคาปูแก้วนึง "" ไม่เอา "" โอเค "" งั้นกูไปนะ "" น้ำ ขอน้ำ "" ห้ะ? ใครเอาน้ำไร "" อะไรของมึงไอ้นนท์ กูยังไม่ได้พูด "" ถ้าไม่ใช่มึง มึงเหรอไอ้แทน "" ไม่ใช่กู "" กูเนี้ยะ ขอน้ำให้กูหน่อย "" เห้ย!!! ไอ้กันต์ "" เออ กูเองนี่แหละ พวกมึงช่วยหยุดแหกปากแล้วเอาน้ำให้กูก่อนได้ไหม " ผมตื่นมาก็รู้สึกคอแห้งมากๆ ผมรู้สึกตัวก็ตอนที่พวกมันคุยกันนี่แหละครับ" เดี๋ยวกูตามหมอให้ " หลังจากที่ไอ้นนท์เอาน้ำให้ผมแล้ว ไอ้ทอยก็ออกไปตามหมอ10 นาทีผ่านไป" ขอบคุณมากนะครับ "" ไงมึงหายซ่าเลยไหม " เป็นไอ้ทอยที่พูดขึ้นมาเป็นประโยคแรกหลังจากหมอออกไป" ก็คงอีกสักพักแหละ " ผมตอบมันไปยิ้มๆ" กูบอกแล้วว่าให้พักผ่อนก่อนก็ยังจะมาให้ได้ เป็นไงล่ะมึง " และก็เป็นไอ้นนท์ที่พูดตามมา" ช่างเรื่องกูก่อน พวกมึงมากันได้ไงวะ " เพราะตอนมาที่นี่ผมมาคนเดียว" ก็น้องแอมป์เค้าโทรบอก พอพวกกูรู้เรื่องก็รีบมากันเลย " ไอ้ทอยตอบผมด้วยสีหน้าจริงจัง พอมันพูดชื่อคนที่ผมรักและคงจะไม่มีโอกาสที่จะกลับไปอยู่ในจุดเดิมได้แล้ว ผมก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา" แล้วมึงง้อสำเร็จแล้วใช่ปะ " ไอ้นนท์ถามผมด้วยความอยา
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 48
Chapter 48ตุบผลั๊วะ!!!!ตุบผลั๊วะ ผลั๊วะ!!!" ลุกขึ้นมา ทำไมแค่นี้ก็ทนไม่ได้แล้วเหรอวะ "" มะ....ไม่ " ผมค่อยๆ พยุงร่างของตัวเองที่ล้มลงไปนอนกับพื้นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ขึ้นมาใหม่" ยังไงก็จะไม่ยอม " ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด" หึ อึดดีหนิ งั้นเจออีกหมัดเป็นไง " พูดจบมันก็ซัดหมัดมาที่หน้าของผมเต็มๆผลั๊วะ !!แต่หมัดนี้เหมือนจะหนักกว่าหมัดครั้งก่อนๆ หรือเป็นเพราะร่างกายผมมันรับไม่ไหวแล้วกันแน่ ถึงทำให้ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลางไปหมดแล้ว แต่ไม่ได้ผมจะยอมแพ้ไม่ได้ ผมพยายามที่จะพยุงร่างของตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง แต่มันก็เริ่มจะไม่มีแรงขึ้นทุกที" หึ ถ้าไม่ไหวก็ยอมแพ้แล้วกลับบ้านมึงไปเถอะ กูไม่อยากเจ็บมือกูอีกแล้ว " ยิ่งคำพูดของมันยิ่งทำให้ผมต้องลุกขึ้นสู้อีกครั้ง ยังไงผมก็ไม่ยอม ผมมาถึงเชียงใหม่ ผมจะไม่ยอมกลับไปมือเปล่าแน่ๆ" ไม่ กูจะไม่ยอมแพ้ ยังไงกูก็ต้องคุยกับแอมป์ให้ได้ "" เหรอวะ เอาตัวเองให้รอดก่อนไหม ก่อนจะไปคุยกับแอมป์ ดูสารรูปตัวเองก่อน จะตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีก " มันย่อตัวลงมาคุยกับผมที่นอนเอาศอกค้ำกับพื้นไว้" ต่อให้กูต้องตาย กูก็ยอม " ต่อให้วันนี้ผมจะต้องโดนอาร์มมันซ้อมจนผมต้องตาย ผมก็
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 47
Chapter 47" ไปลานหน้ามอกันไหม "" ไป ไปๆ "" ฉันไม่ได้ถามแก "" หึ้ย ก็แอมป์อยากไป "" ก็บอกอยู่เนี่ยว่าไม่ได้ถามแก ไปไหมแพร " นอกจากจะไม่สนใจฉันแล้วยังเมินฉันอีก" อะไรวะพี่อาร์ม " ฉันเริ่มชักสีหน้าใส่พี่อาร์ม คนเค้าอยากไปก็ไม่ให้ความสนใจเลย" แกนั่นแหละอะไร ฉันชวนเมียฉัน ฉันไม่ได้ชวนแก " หื้มม เมีย" แต่นี่น้องนะ " จะมาเห็นผู้หญิงดีกว่าน้องไม่ได้" แล้วยังไง? " นอกจากพี่อาร์มจะไม่สำนึกแล้วยังไม่แคร์ฉันอีก" ได้พี่อาร์มได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม " ฉันจ้องหน้าพี่อาร์มอย่างเอาเรื่อง จะเล่นแบบนี้กับคนอย่างแอมป์เหรอ หึ เดี๋ยวเจอกันแน่" พี่แพรไปลานหน้ามอกันนะ แอมป์อยากไปอ่ะ " หึ ในเมื่อบอกไอ้พี่ชายสารเลวมันไม่ยอมสนใจก็อ้อนเมีย เอ้ย แฟนมันเอาละกัน" อยากไปเหรอ" หึหึ" ช่ายยย ไม่ได้ไปนานแล้วอะ " เมื่อก่อนฉันอยู่นี่ก็ไปบ่อย เพราะจะชอบไปแอ๋วหนุ่ม 555 ชื่อมันก็บอกอยู่ว่าลานหน้ามอ ลานหน้ามอเป็นลานคนเดินที่มาเปิดหน้ามหาลัยชื่อดังของย่านนี้ เพราะงั้นหนุ่มๆ เพียบจ้า กลับมาทั้งทีก็เลยอยากไป เออจริงสิ ฉันอยู่ที่เชียงใหม่มาได้ 2 วันแล้ว อาการก็ดีขึ้นมั้ง ไม่ฟุ้งซ่านดี" อะไรอะแพร ทีเราถามไม่เห็นตอบเราเล
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 46
Chapter 46" สวัสดีค่ะพี่ๆ พี่กันต์เป็นยังไงบ้างคะ " หลังจากรู้เรื่องฉันก็นั่งแท็กซี่มาที่โรงพยาบาลตามที่พี่นนท์บอก ตอนนี้มีเพื่อนพี่กันต์รออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินทั้งพี่นนท์ พี่ทอย พี่แทน" ยังไม่รู้เลย หมอยังไม่ออกมาน่ะ " พี่นนท์ตอบฉันมา" เมื่อไหร่จะออกมาว่ะ นานแล้วเนี่ย " เสียงพี่ทอยบ่นออกมา" มันเกิดอะไรขึ้นคะ " ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย คนอย่างพี่กันต์ไปทำอะไรมาถึงขั้นรถคว่ำแบบนี้ ปกติก็เป็นคนที่ขับรถเร็วแต่ก็ค่อนข้างที่จะระวังแล้วทำไมถึงรถคว่ำได้" พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆ มันก็วิ่งออกมาหลังจากดูคลิปจบ พี่เห็นว่ามันออกมานานแล้วเลยโทรดูว่าอยู่ไหน " พี่นนท์เล่ามาถึงตรงนี้แล้วก็เงียบไป" แล้วไงต่อคะ " ถ้าแค่หายไปแล้วมันจะรถคว่ำได้ไง" มันคงเป็นเพราะพี่ พี่ไม่รู้ว่ามันขับรถพอมันรับสาย ก็ได้ยินเสียงดังมากแล้วสายก็ตัดไป สักพักก็มีคนโทรมาบอกว่ามันรถคว่ำ " เล่าจบพี่นนท์ก็ดูซึมไปเลย" อย่าโทษตัวเองเลยค่ะพี่นนท์ ไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอก " ฉันก็ได้แต่ปลอบพี่นนท์ไป ส่วนพี่เค้าก็หันมายิ้มบางๆ ให้ฉัน ก่อนจะมองไปยังประตูที่ดูท่าแล้วจะไม่เปิดออกมาง่ายๆ20 นาทีผ่านไป" นานเกินไปแ
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 45
Chapter 45โชคดีแค่ไหนที่ห้องนี้มีคอมอยู่ผมไอ้นนท์ ไอ้ทอยจึงเดินตามกันไปเปิดดู ใจผมมันรู้สึกหวิวๆ ยังไงไม่รู้ มันเริ่มกังวล เริ่มกลัวภาพที่เคลื่อนไหวอยู่บนจอมันเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดในห้องพยาบาล แล้วมันจะเอามาให้ผมทำไม ผมกำลังจะลุกออกไป ไม่อยากเห็นภาพบาดตา บาดใจ แต่ไอ้ทอยก็กดไหล่ผมให้นั่งก่อน จนสุดท้ายผมก็ต้องยอมนั่งลง ภาพมันก็ยังคงเคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ จนมาถึงตอนที่แอมป์กับไอ้ต้นเดินเข้ามา มันจะดีกว่านี้ถ้าภาพที่ผมเห็นอยู่ไม่ใช่แบบที่ผมคิด สองคนนั้นเดินประคองกันมา" หึ นี่เหรอที่อยากให้กูดู " ผมหัวเราะในลำคออย่างสมเพชตัวเอง" ใจเย็นดิวะ ลองดูก่อน "" เออ ไอ้แทนคงไม่ได้อยากให้มึงดูแค่นี้หรอก " ทำไมไม่มีใครเข้าใจผมเลยวะ ผมไม่อยากดู มันเจ็บ" เหี้ย!!! " ในเมื่อมันให้ผมนั่งต่อ ผมเลยหยิบมือถือขึ้นมาเล่น แต่ผ่านไปสักพักเสียงไอ้นนท์ก็ดังขึ้น ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปดู ภาพที่ผมเห็นมันทำให้หัวใจผมบีบตัวรัดแน่น เหมือนมีมือมาบีบมันแล้วค่อยๆ คลายออกแล้วบีบมันแรงขึ้นอีก" อ้าวเห้ย !! มึงจะไปไหน " เสียงไอ้ทอยคนแรกเลยที่ทักผมขึ้น" ...... "" เห้ย เพื่อนถามครับ " ผมไม่ตอบมันแล้วรีบวิ่งไปหน้าคณะทันที
หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 44
Chapter 44" ให้อยู่เป็นเพื่อนก่อนไหม " เสียงพี่ต้นพูดอยู่ข้างๆ ฉัน" ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ " ฉันตอบไปด้วยเสียงที่ปกติ และยิ้มบางๆ ให้พี่ต้น" อืม "" แอมป์ คิดดีแล้วเหรอ" ฉันกำลังจะเดินจากกับพี่ต้น แต่พี่ต้นถามขึ้นมาก่อน" แอมป์คิดดีแล้ว " ถึงพี่ต้นไม่พูดว่าเรื่องอะไร แต่ฉันรู้ว่าพี่ต้นหมายถึงอะไร" แต่ .... "" เป็นแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว " ฉันรู้ว่าพี่ต้นจะพูดอะไร แต่ฉันคิดว่าให้มันจบแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว" เห้ออ ตามใจแล้วกัน งั้นพี่กลับแล้วนะ มีอะไรก็โทรมาได้ " สงสัยคงจะหมดปัญญาที่จะพูดกับฉันแล้วแหละ เลยถอยไป" โอเคค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ "หลังจากแยกกับพี่ต้นฉันก็ปลีกตัวมาสงบสติอารมณ์ตัวเองที่สวนสาธารณะใกล้ๆ คอนโด ถ้าจะถามว่าทำไมถึงไม่กลับคอนโดเลย บอกเลยว่าฉันยังไม่พร้อมที่จะต้องกลับไปเผชิญกับความจริง ถึงจะตัดสินใจแล้วว่ามันต้องจบแบบนั้น แต่ใจมันก็ยังยอมรับไม่ได้ สิ่งที่ฉันเสียใจที่สุดคือการที่พี่กันต์เชื่อผู้หญิงคนนั้นมากกว่าฉัน แต่ฉันคงสำคัญตัวเองผิดไปสินะ" หึ " ฉันหัวเราะในลำคอนึกสมเพชตังเองมากๆ ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆไหลลงมากอีกรอบ ฉันไม่ได้อยากให้มันไหล แต่มันห้ามไว้ไม่ได้ ทำไมฉ

Share

หัวใจวิศวะ - 12

You may also like

สตรีขี่ม้าออกศึก

สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา

Share

หัวใจวิศวะ - 12

Related chapters

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 13

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 14

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 15

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 16

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 17

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 18

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 19

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 20

Latest chapter

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 52

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 51

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 50

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 49

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 48

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 47

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 46

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 45

หัวใจวิศวะ หัวใจวิศวะ - 44

You may also like

สตรีขี่ม้าออกศึก

สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา