All Chapters of ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม: Chapter 451 - Chapter 456

เมื่อเห็นสภาพของเขา กู้ชูหน่วนก็ยิ่งมั่นใจในข้อสันนิษฐานของตน อี้เฉินเฟยป่วย อีกทั้งยังเป็นโรคที่ร้ายแรงมากด้วย ที่ผ่านมาไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีการใดกดเอาไว้ ทำให้ดูจากภายนอกไม่ออก ทว่ายามนี้โรคกำเริบ พลังชีวิตภายในร่างของเขาจึงสลายไปเรื่อยๆ ด้วยความรวดเร็ว โดยเฉพาะอวัยภายในที่แห้งเหี่ยวลงไปอย่างทันตาเห็น คล้ายกับร่างกำลังเน่าเปื่อยจากภายในสู่ภายนอก กู้ชูหน่วนกอดเขาไว้แน่น “พี่ใหญ่เฉินเฟย ไม่ว่าท่านจะเป็นโรคใด ข้าจะพยายามรักษาท่านให้หายดีให้ได้” กลิ่นหอมที่คุ้นเคยของหญิงสาวลอยมาแตะปลายจมูก สายตาของอี้เฉินเฟยเผยแววความเจ็บปวด เขาพยายามดิ้นให้หลุดออกจากกู้ชูหน่วน ทว่ากู้ชูหน่วนกลับกอดแน่นขึ้นเรื่อยๆ ไม่ยอมปล่อยเขาเลยแม้แต่น้อย ก่อนจะสัมผัสได้ถึงไอสังหารที่ครุกรุ่นอยู่ในภายร่าง อี้เฉินเฟยจึงได้รู้ว่าคำสาปเลือดในร่างของเขากำเริบอีกแล้ว ร่างของเขาไม่เพียงแต่เน่าเปื่อยจากภายในสู่ภายนอกอย่างรวดเร็ว ทั้งยังเจ็บปวดทรมานราวกับตายทั้งเป็น ยิ่งไปกว่านั้นไอสังหารของเขาก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมที่จะสูญเสียสามัญสำนึกจนทำร้ายกู้ชูหน่วนได้ทุกเมื่อ อี้เฉินเฟยสั่นสะท้าน เขายังไม่ลืมว่

นางผู้นี้ทำเอาเขาเป็นห่วงเสียยกใหญ่ เพื่อนาง เขาถึงขั้นไม่คิดจะแก้พิษ สองขาก็ไม่ต้องการจะรักษาแล้ว อีกนิดเดียวก็จะแก้มัดออกไปตามหานางแล้ว “นายท่าน พบตัวพระชายาแล้ว อยู่ที่ที่ราบบนหุบเขาฝั่งตะวันตก พระชายาได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย แต่ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่ใด เหล่าองครักษ์ลับกำลังไปรับพระชายากลับมา” “นอกจากนี้ ผู้ที่อยู่กับพระชายาด้วยยังมีประมุขชิงแห่งสำนักซิวหลัว แต่ประมุขชิงได้รับบาดเจ็บสาหัส อาการปางตาย พระชายากำลังช่วยรักษาอย่างสุดกำลัง ผมดกดำของประมุขชิงไม่รู้เพราะเหตุใดกลับกลายเป็นสีขาวทั้งหมดเพียงชั่วข้ามคืน” หลีลั่วไม่กล้าบอกว่าความสัมพันธ์ของประมุขชิงและพระชายาไม่ธรรมดา ทำได้เพียงแค่รายงานสถานการณ์ของพระชายาอย่างละเอียด ดวงตาที่นิ่งขรึมของเย่จิ่งหานมีความลุ่มลึก และตะลึง ผมดกดำกลายเป็นสีขาวเพียงชั่วข้ามคืน ? เขาผ่านเรื่องใดมากันแน่ หรือเขาจะเป็นคนเผ่าอวี้เช่นเดียวกับเสด็จแม่ของตน บนโลกนี้ มีเพียงแค่ผู้ที่ถูกคำสาปเลือด และคำสาปเลือดออกฤทธิ์โดยสิ้นเชิงแล้ว ผมดกดำถึงสามารถกลายเป็นสีขาวชั่วข้ามคืนได้ หากผมดำขลับของเขากลายเป็นสีขาวเพราะถูกคำสาปเลือด ก็หมายความว

"ข้าถามเจ้าคำถามสุดท้าย หากข้าช่วยเผ่าอวี้ตามหาแก้วมังกรได้ การลงมือครั้งนี้ คนเผ่าอวี้จะฟังคำสั่งข้าได้หรือไม่" "แน่นอนว่าได้" นายหญิงก็คือหัวเผ่าอวี้ ชาวเผ่าอวี้ทั้งหัวดำและหัวขาวผู้ใดบ้างจะไม่ฟังคำสั่งนาง "ได้" กู้ชูหน่วนยกยิ้มมุมปาก สายตาฉายแววมุ่งมั่น ต่อให้ระวังแล้วพายุฝนก็ยังเกิด เช่นนั้นก็ให้พายุลมฝนโหมกระหน่ำให้แรงยิ่งกว่าเดิมไปเลย อีกด้าน เยี่ยเฟิงนำขนมกลีบบุหงาไปให้ฮองเฮาฉู่ เขาคลี่ยิ้ม แม้จะหดหู่ ทว่ากลับแฝงไว้ด้วยความสุข "ฮูหยิน ที่นี่มีแต่โขดหิน ดอกไม้ใบหญ้ายากจะเติบโต แต่ที่ราบของเขาด้านนั้นกลับมีต้นหญ้าเขียวขจี อีกทั้งยังมีดอกไม้สดบานสะพรั่งอยู่ไม่น้อย ข้าจึงทำขนมกลีบบุหงามาให้ ท่านลองชิมดูว่ารสชาติถูกปากหรือไม่ แค่กแค่ก..." "เจ้าบาดเจ็บหนักขนาดนี้ ยังจะไปวุ่นกับเรื่องพวกนี้ทำไม" "ไม่ใช่ปัญหา" นางไม่ได้กินอะไรมาหลายวันแล้ว คิดว่าคงต้องหิวมากเป็นแน่ ขนมกลีบบุหงามีไม่มากนัก คงเพราะกลีบดอกไม้มีจำกัด แต่ทุกชิ้นล้วนแต่ทำด้วยความประณีต อีกทั้งรูปร่างของขนมแต่ละชิ้นก็ไม่เหมือนกัน เห็นได้เลยว่า เขาตั้งใจทำด้วยใจจริงๆ ขนมกลีบบุหงาไม่เพียงแต่มีกลิ่นห