All Chapters of ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม: Chapter 201 - Chapter 210

382 Chapters

บทที่ 201

ณ จุดพักม้าราชทูตแคว้นจ้าวกู้ชูหน่วนกระโดดกำแพงข้ามไป ก่อนจะแอบเข้าไปในห้องนอนของอี้เฉินเฟยนางยืนกอดอกพิงประตูอยู่ด้านนอก ใบหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มเอื่อยเฉื่อย มองดูอี้เฉินเฟยที่กำลังอาบน้ำอยู่หมอกไอน้ำอบอวล สายตาที่คู่หนึ่งจ้องมองไปที่เขาโดยไม่ปิดบัง ยากที่อี้เฉินเฟยจะไม่รู้สึกตัว เขากำลังหันหลังให้กู้ชูหน่วน มุมปากยกยิ้มฝืดเฝื่อน"คุณหนูสาม เจ้าบุกเข้ามาถึงจุดพักม้ากลางดึกเช่นนี้ เพื่อมาดูข้าอาบน้ำหรอกหรือ""ภาพชายรูปงามอาบน้ำ คงจะเจริญตาน่าดู"อี้เฉินเฟยหน้าแดงก่ำทั้งร่างของเขาเปลือยเปล่า กู้ชูหน่วนยืนพิงประตูอยู่ด้านนอกด้วยเครื่องแต่งกายที่เป็นระเบียบครบถ้วน จ้องเขาตาไม่กระพริบ ช่างทำให้เขาอึดอัดยิ่งนักเขากระอักอระอ่วน "จะให้ข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนได้หรือไม่""เจ้าเปลี่ยนของเจ้าไป ข้าไม่ได้ขวางเจ้าเสียหน่อย""……"นางยืนจ้องเขาอยู่ตรงนั้น จะให้เขาเปลี่ยนได้อย่างไรระหว่างที่กำลังกลัดกลุ้ม กู้ชูหน่วนกลับหันหลังกลับไปทันควันหางตาอี้เฉินเฟยฉายแววประหลาดใจปราดหนึ่งหลายวันก่อน นางผู้นี้ยังมีท่าทีออกนอกหน้าชัดเจนขนาดนั้น วันนี้ได้โอกาสทั้งที เหตุใดนางถึงไม่เกี้ยวเขาสักหน
Read more

บทที่ 202

"ต่อให้ท่านต้องการให้ข้าไปเผ่าหมอกับท่าน อย่างไรก็ต้องให้เหตุผลกับข้าสักข้อไม่ใช่หรือ""ได้ยินมาว่าที่นั่นทิวทัศน์งดงาม ข้าจะพาเจ้าไปเดินเล่น""……"ทิวทัศน์งดงาม ?เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคนบอกว่าเขาหมายวิญญาณทิวทัศน์งดงามสาเหตุที่เขาหมายวิญญาณมีชื่อเรียกเช่นนี้ ก็เพราะหลังจากที่เข้าไปในเขาลูกนั้นแล้ว สิ่งที่จะหลงเหลืออยู่มีเพียงแค่วิญญาณเท่านั้นนางผู้นี้ ไม่อยากให้เซียวอวี่เชียนไปผจญอันตรายกับนาง แต่ตัวเองก็ไม่รู้ทางไปเผ่าหมอ ทั้งยังไม่มีความมั่นใจที่จะบุกเข้าไปช่วยคนอื่น ถึงได้ลากเขามาด้วยยังมีหน้ามาหลอกเขาว่าที่นั่นทิวทัศน์งดงามอีกแม่นางผู้นี้ โหดร้ายยิ่งนัก ไม่กลัวว่าจะพาเขาไปตายบ้างเลยแม้จะเป็นเช่นนั้น อี้เฉินเฟยก็ยังคงหาม้าเร็วที่ดีที่สุดมาสองตัว แล้วพากู้ชูหน่วนมุ่งหน้าไปยังเขาหมายวิญญาณด้วยความเร็วแสงไม่นานนัก ทั้งสองก็ไปถึงที่ตีนเขาเมื่อยืนอยู่ตรงตีนเขา กู้ชูหน่วนรู้สึกเพียงแค่ลมหนาวชวนขนหัวลุกพัดผ่าน ภายในชั้นบรรยากาศมีกลิ่นคาวเลือดจางๆ ไม่รู้ว่าบนยอดเขาจะมีคนตายไปเท่าไหร่"หลังจากเข้าไปในเขาลูกนี้ ก็จะเป็นเขตกองธงหลัน"กู้ชูหน่วนเงยหน้า ที่นี่มียอดเขาสูงต
Read more

บทที่ 203

"ไปกัน ตามข้ามา"อี้เฉินเฟยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะกุมมือที่อ่อนนุ่มของนาง พานางมุ่งไปทางทิศใต้อย่างชำนาญทางกู้ชูหน่วนกวาดสายตามองดูฝ่ามือหนาใหญ่ของเขาผาดหนึ่ง นิ้วของเขาขาวเนียนเรียวยาว อีกทั้งยังอุ่นร้อน ถูกกุมไว้ด้วยฝ่ามือใหญ่ๆ ของเขา ทำให้นางรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกความรู้สึกนั้นมาจากส่วนลึกของจิตวิญญาณ เป็นความเชื่อใจที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติกู้ชูหน่วนไม่ต่อต้านความรู้สึกนี้เขานำทางนางไปยังป้อมปราการเมืองทางทิศใต้บนป้อมปราการมีคนอยู่ประปราย ธงขนาดใหญ่ปักลายดอกกล้วยไม้แขวนอยู่ด้านบน อี้เฉินเฟยตีลูกสมุนที่อยู่รั้งท้ายแถวสองคนสลบ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าเขาออก แม้แต่หน้ากากกระโหลกบนใบหน้าก็ถอดออกมาด้วย"ใส่ชุดของพวกเขา พวกเราจะแฝงตัวเข้าไป"กู้ชูหน่วนไม่กระมิดกระเมี้ยน เพียงแต่เปลี่ยนเสื้อผ้าตรงนั้นอย่างไม่เขินอายอี้เฉินเฟยหน้าร้อนผ่าว รีบหันไปอีกทาง สายตาเอ็นดูแฝงไว้ด้วยความระอา "คุณหนูสาม ชายหญิงไม่ใกล้ชิดกัน เจ้าทำแบบนี้จะดีหรือ"กู้ชูหน่วนกลอกตามองบนใส่ไปหนึ่งทีนางก็แค่ถอดเสื้อคลุมด้านนอกออกก็เท่านั้น ด้านในยังมีเสื้อผ้าอยู่อีกหลายชิ้น มีสิ่งใดให้หลบๆ ซ่อนๆ"ข้าเสร็จแล้ว
Read more

บทที่ 204

"พวกเจ้าเร่งมือหน่อย เชลยกลุ่มนี้ถูกคัดเลือกมาอย่างพิถีพิถัน หากมีสิ่งใดผิดพลาด ต่อให้พวกเจ้ามีร้อยหัว ก็ไม่พอให้กุดหรอกนะ""ได้ได้ได้" กู้ชูหน่วนพยักหน้าหงึกๆ ท่าทางนอบน้อม ก่อนจะตามอี้เฉินเฟยขึ้นกระเช้าลำที่หนึ่งไป สายตาเยือกเย็นพลันปรากฏออกมาในที่ที่ลับตาจากผู้อื่นแล้วหากนางทายไม่ผิด ฐานะของคนเหล่านี้คงจะใกล้เคียงกับเยี่ยเฟิง ล้วนแต่ถูกส่งไปบำเรอนายท่านหลันนึกถึงเรื่องที่เยี่ยเฟิงถูกนายท่านหลันขืนใจตั้งแต่ห้าขวบ ไฟโกรธของกู้ชูหน่วนก็ลุกโชนขึ้นมาเพราะสวมหน้ากากกระโหลก และใส่ชุดโครงกระดูก พวกเขาสองคนแฝงตัวอยู่ในกลุ่มจึงไม่เป็นที่สังเกตใดๆ ผ่านไปอย่างราบรื่นตลอดเพียงแต่เมื่อถึงเขาลูกที่ห้า พวกเขาก็ถูกกันเอาไว้นอกจากแสดงป้าย พวกเขายังต้องหยดเลือดของตนลงในถ้วยที่มีน้ำอยู่ครึ่งถ้วยสมุนเผ่าหมอด้านหน้าต่างก็กัดนิ้วของตัวเอง แล้วหยดเลือดลงไปในถ้วย หลังจากที่เลือดผสมเข้ากับน้ำใสในถ้วย กลิ่นคาวเลือดก็คุ้งไปทั่ว ตามมาด้วยควันดำลอยอบอวลอยู่รอบๆกู้ชูหน่วนเหร่มองอี้เฉินเฟย ส่งสายตาถามเขาว่า ยามนี้จะบุกเข้าไปหรือหาวิธีแฝงตัวเข้าไปอี้เฉินเฟยส่งสายตาบอกให้นางวางใจ ก่อนจะกัดนิ้วตัวเอง
Read more

บทที่ 205

"พวกเจ้า...พวกเจ้าจับตัวชาวบ้านมาเช่นนี้ ไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาบ้างเลยหรือ"ได้ยินเช่นนั้น เหล่าลูกสมุนกองธงในกระเช้าต่างก็หัวเราะลั่น"กฎหมาย ? เจ้าพูดเรื่องกฎหมายกับข้าหรือ จักพรรดิเย่ยังทำอะไรพวกข้าไม่ได้ เจ้ากลับกล้าพูดเรื่องกฎหมายกับข้า เด็กน้อย เจ้าช่างใสซื่อยิ่งนัก เห็นทีพวกเจ้าจะยังไม่เข้าใจว่าตัวเองอยู่ที่ใด"เด็กหนุ่มถลึงตามองพวกเขาด้วยความโกรธผ่านเขาไปลูกแล้วลูกเล่า พวกเขาต่างก็รู้ดีว่า ยิ่งลึกเข้าไป โอกาสในการหนีรอดออกไปของพวกเขาก็ยิ่งน้อยลงไปด้วยในระหว่างที่ทุกคนกำลังสนใจอยู่ที่เด็กหนุ่มวัยสิบสามสิบสี่ปีผู้นั้น ทันใดนั้นเองเด็กหนุ่มอีกคนก็พุ่งเข้าไปกัดเข้าที่ต้นขาของผู้คุมอย่างแรงโดยไม่ให้ตั้งตัว ทำเอาต้นขาเขาเลือดอาบ"โอ๊ย...เจ็บนะโว้ย เจ้ารีบปล่อย ใครก็ได้ เตะมันออกไป"สมุนกองธงจำนวนไม่น้อยเข้ามาดึงเด็กหนุ่มหน้าตาดีผู้นั้น แต่ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ไม่ว่าพวกเขาจึงดึงอย่างไร เขาก็ยังกัดแน่นไม่ยอมหลุด ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเกลียดแค้น ราวกับอยากจะกัดขาผู้คุมให้ขาดเสียเดี๋ยวนั้น"ฉึก...""เฮือก..."ผู้คุมจ้าวใช้ดาบแทงเข้าไปที่ท้องของเขา เ
Read more

บทที่ 206

"เยี่ยเฟิงมีรูปโฉมเช่นไร คนพวกนี้ต่อให้หน้าตาดีเพียงใด ย่อมไม่มีทางเทียบกับเยี่ยเฟิงได้ ไม่เช่นนั้น นายท่านของพวกเราจะโปรดปรานเขาอยู่หลายปีหรือ""เยี่ยเฟิงไม่เพียงแค่รูปโฉมงดงาม ยังเป็นเลิศทั้งบุ๋นบู๊ ไม่ว่าผู้ใดก็ต้องชอบทั้งนั้น ได้ข่าว่า นายท่านหมู่ตานขอตัวเยี่ยเฟิงจากนายท่านของพวกเรา แต่นายท่านกลับทำใจมอบให้เขาไม่ลง""ไม่จริงน่า นายท่านหมู่ตานก็ถูกใจเยี่ยเฟิงหรือ""นอกจากนายท่านหมู่ตาน ยังมีนายท่านสุ่ยเซียน และนายท่านเสาเย่าด้วย"กู้ชูหน่วนที่พิงขอบประตูอยู่ ส่งเสียงขำออกมาอย่างอดไม่ได้ "ที่แท้กองธงทั้งสิบสองกองธง ก็ใช้ชื่อดอกไม้มาตั้งเป็นชื่อ พวกเศษสวะพวกนี้ ทำให้ชื่อดอกไม้เพราะๆ เหล่านี้แปดเปื้อนไปหมด"นึกภาพชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่สวมดอกไม้ดอกโตๆ ไว้บนหัว กู้ชูหน่วนอดขนลุกไม่ได้อี้เฉินเฟยตอบด้วยรอยยิ้ม "นอกจากนายท่านสุ่ยเซียน คนที่เหลือล้วนแต่เป็นชาย""เช่นนั้น นายท่านสุ่ยเซียนต้องตาเยี่ยเฟิงหรือ""นายท่านสุ่ยเซียนถนัดเรื่องใช้พิษ และชอบทดลองพิษกับชายงามเป็นพิเศษ นางต้องการเยี่ยเฟิง น่าไม่ใช่เพราะต้องตา แต่เพราะอยากลองพิษกับเยี่ยเฟิง"กู้ชูหน่วนหน้าเสียเหล่าลูกสมุนตรงหน
Read more

บทที่ 207

ที่แท้ก็เพิ่งมาใหม่มิน่าถึงได้รู้สึกไม่คุ้นหน้าเอาเสียเลยสมุนลั่วทักทาย "สหาย ในเมื่อมาแล้ว ก็เล่นกันให้สนุกสักสองสามตา เล่นไปเรื่อยๆ ไม่กี่ตาเดี๋ยวก็คุ้นเคยกันเอง"อี้เฉินเฟยเยื้องย่างเข้าไป อมยิ้มเบาๆ "ได้"กู้ชูหน่วนเอ่ยปากพูด "พี่ใหญ่ลั่วเป็นคนมีสัจจะชอบธรรม ข้านับถือยิ่งนัก เอาอย่างนี้แล้วกัน ให้สหายอี้เล่นแทนพี่ใหญ่สักสองสามตา หากแพ้ก็ถือว่าเขาแพ้ หากชนะถือให้เป็นของพี่ใหญ่ลั่ว"สมุนลั่วที่เดิมทียังเคลือบแคลงสงสัยในตัวกู้ชูหน่วน หลังจากที่ได้ยินกู้ชูหน่วนรู้กระทั่งชื่อของเขา ความสงสัยในใจก็หายไปสิ้นทั้งที่ในใจของเขาอยากได้จนตัวสั่น ทว่าใบหน้ากลับแสร้งทำเป็นลำบากใจ "แบบนี้จะไม่ดีกระมัง เอาเปรียบน้องอี้แย่เลย""แหม เล่นให้สนุกก็พอ เงินของพวกพ้องพี่น้องด้วยกันทั้งนั้น ผู้ใดแพ้ชนะก็เหมือนกัน"อี้เฉินเฟยลืมตาคู่สวยขึ้นมามองไปทางกู้ชูหน่วนนังเด็กคนนี้ ตัวเองไม่เล่น แล้วจะดึงเขาไปทำไมผู้ที่ต้องการช่วยเยี่ยเฟิงก็คือนาง ไม่ใช่เขาเสียหน่อยกำลังคิดจะปฏิเสธ ทว่ากู้ชูหน่วนกลับผลักเขาไปข้างหน้าแล้ว "จะอายไปใย แพ้ก็ไม่เป็นไร เจ้าเพิ่งมาใหม่ ได้รู้จักกับพี่ใหญ่มากมายเช่นนี้ นับว
Read more

บทที่ 208

สมุนหลิวหน้าเปลี่ยนสี ตวาดผู้ใต้บัญชาของตนเอง "พูดจาเพ้อเจ้อ สหายอี้จะโกงได้อย่างไร น้องลั่ว เขาปากไม่มีหูรูด เจ้าอย่าถือสาเขาเลย"ลูกเต๋าถูกเขย่าต่อไป สมุนหลิวและอี้เฉินเฟยเดิมพันกันตาแล้วตาเล่าอี้เฉินเฟยก็ชนะทุกครั้งไปสมุนหลิวปาดเหงื่อไม่หยุด สีหน้าดูร้อนรนกระวนกระวายขึ้นเรื่อยๆส่วนสมุนลั่วยิ้มปากไม่หุบ คอยนับเงินไม่ได้หยุดหย่อนสมุนคนอื่นได้แต่งงเป็นไก่ตาแตกคนผู้นี้คือเซียนการพนันหรืออย่างไรเหตุใดถึงไม่เคยแพ้เลยสักครั้งกู้ชูหน่วนมองไปยังอี้เฉินเฟยอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร สายตาใจเย็นนิ่งสงบ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยนางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม "พี่ใหญ่ลั่ว เป็นอย่างไรบ้าง สหายผู้นี้ที่ข้าพามา ไม่เลวเลยใช่ไหม""นั่นต้องเรียกว่าดียิ่งนัก ยอดเยี่ยมเหลือเกิน สหาย เจ้ารู้จักผู้มีฝีมือเช่นนี้ เหตุใดไม่แนะนำให้ข้ารู้จักตั้งแต่แรก""หากท่านชอบ ข้ายกเขาให้ท่านได้นะ"มือที่ถือเงินอยู่ของอี้เฉินเฟยสั่นระรัวยกให้เขา ?เหอะ...เด็กคนนี้ เห็นเขาเป็นสินค้าแล้วหรืออย่างไร"น้องอี้เป็นคนของเจ้า ข้าจะแย่งของรักของเจ้ามาได้อย่างไร ไม่เช่นนั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน ต่อไปหากเจ้าสะดวก ก็เอาน้องอี้มาให
Read more

บทที่ 209

อาจเพราะรังสีรอบกายของกู้ชูหน่วนที่เย็นยะเยียบ รอยยิ้มเมื่อครู่บนใบหน้าก็หายไปสมุนลั่วจึงถามด้วยความสงสัย "สหาย เจ้าเป็นอะไรไป เหตุใดสีหน้าเจ้าดูไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก""อ่อ...ไม่มีอะไร ก็แค่รู้สึกว่าโหดเหี้ยมเสียจริง""นั่นน่ะสิ ข้าก็ว่าโหดเหี้ยมนัก แต่ความจริงก็เป็นเช่นนี้ ใครใช้ให้เขาเป็นเชลยเล่า นอกเหนือจากพวกบ่าวไพร่ เดิมทีฐานะของเชลยก็ต้อยต่ำที่สุดในเผ่าหมออยู่แล้ว เยี่ยเฟิงได้รับความโปรดปรานจากนายท่านของพวกเราเนิ่นนานหลายปีเช่นนั้น ก็นับว่าไม่เลวแล้ว เจ้าดูเชลยคนอื่นๆ สิ มีผู้ใดบ้างที่มีจุดจบที่ดี"เช่นนั้นท่านรู้หรือไม่ว่าคืนนี้เยี่ยเฟิงจะถูกส่งไปที่ยอดเขาหลักช่วงกี่ยาม"เรื่องนี้ข้าก็ไม่ค่อยแน่ใจ น่าจะหลังยามจื่อไปกระมัง""พี่ใหญ่ลั่ว เหตุใดเจ้าตำหนักเจียงถึงได้เกลียดเยี่ยเฟิงนัก""แต่ก่อนเจ้าตำหนักเจียงก็เป็นบ่าวไพร่เหมือนกัน แต่เขาโชคดี ไต่ขึ้นไปเป็นเจ้าตำหนักได้อย่างไร ข้าก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก รู้เพียงแต่ว่าพ่อแม่ของเจ้าตำหนักเจียงตายอย่างทุกข์ทรมานเพราะเยี่ยเฟิง เจ้าตำหนังเจียงถึงได้เกลียดชังเยี่ยเฟิงนัก จงใจกลั่นแกล้งเขาบ่อยๆ ไม่รู้ว่าเยี่ยเฟิงต้องทุกข์ยากเพียงใดตอนอยู
Read more

บทที่ 210

สมุนหลิวคัดค้านทว่าสมุนทั้งชั้นผู้น้อยและชั้นสูงเต็มห้องต่างก็มองเขาอยู่ หากแค่นี้เขายังไม่กล้าเดิมพัน แล้วต่อไปจะเป็นลูกพี่ใหญ่ได้อย่างไรประกอบกับที่วันนี้เขาแพ้จนหมดหน้าตักแล้ว เขาเองก็อัดอั้นไฟโทสะในใจอยู่เหมือนกัน กัดฟันกรอดพูดออกไปหนึ่งประโยค "ได้ เดิมพัน""เจ้าจะเดิมพันอะไร""เรือนเก่าของข้า แล้วยังมีเรือนใหม่อีกหลัง""ได้ เจ้าแทงข้างสูงหรือต่ำ" สมุนลั่วกลัวเขาจะเปลี่ยนใจสมุนหลิวแอบซื้อเรือนหลังหนึ่งในเมืองหลวงเอาไว้ สมุนจำนวนไม่น้อยต่างก็รู้และพากันอิจฉาเขาเขาเองก็อิจฉามากเช่นกันถ้าหากชนะเดิมพันได้เรือนใหม่ของเขามา เท่ากับได้แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย"เอ่อ...แทงสูงแล้วกัน ไม่ แทงต่ำ""จะสูงหรือต่ำกันแน่""ต่ำ""น้องอี้ เช่นนั้นพวกเราลงอะไร"สีหน้าของอี้เฉินเฟยยังคงสงบนิ่งดังเดิม เขาพูดด้วยรอยยิ้ม "ในเมื่อเขาแทงต่ำ เช่นนั้นพวกเราก็แทงสูงแล้วกัน""จะแทงสูงจริงหรือ เจ้าจะลองคิดดูให้ดีอีกหน่อยหรือไม่" ครั้งนี้เขาเดิมพันเงินไปเยอะมาก จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด หากแพ้ขึ้นมาจริงๆ เงินต้นของเขาก็จะหายไปด้วย"ไม่เช่นนั้น ท่านลงเองดีไหม" อี้เฉินเฟยหลีกทางให้เขาสมุนลั่วรีบโบกมือ ม
Read more
PREV
1
...
1920212223
...
39
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status