บททั้งหมดของ ขาใหญ่ไล่ล่าภรรยาท้องอ่อน: บทที่ 1 - บทที่ 10

ฉีอินอินรุดกลับบ้านบนโซฟาในห้องรับแขกมีชายหนุ่มวัยกลางคนรูปร่างอวบอ้วนและหัวล้านนั่งอยู่ สีหน้าโกรธเคืองจ้องมองถังหมิงเค่อ"อีแค่ดาราคนหนึ่ง ผมรับปากแล้วนี่ว่าจะขอคุณแต่งงาน! กลับทำตัวกล้าแกร่ง ปล่อยให้ผมต้องรอคุณทั้งคืนเนี้ยนะ?"ถังหมิงเค่ออดทนต่อคำเหยียดหยาม พยายามไม่พูดว่าตาเฉินหัวล้านนี่ใช้อ้างแบบนี้หลอกผู้หญิงมาทุกครั้ง ถึงเขาจะยินดีแต่งงานจริง แต่ก็เป็นกับดับ ใครจะโดดกันล่ะ?โชคร้ายเธอแท้ๆ ที่ถูกเขาเล็งเข้าให้แต่ดีที่พ่อแม่รักเธอ เลยให้ฉีอินอินไปแทนเธอแต่ไม่คิดเลยว่าฉีอินอินจะหายหัวเอาตัวรอด!ถังเสี่ยวเวยอยู่ข้างๆอย่างระมัดระวัง"ประธานเฉินคะ ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ เด็กไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ความ คนใหญ่คนโตแบบคุณอย่าถือโทษเด็กตัวเล็กๆเลยค่ะ"ฉีป๋อเหนียนพูดเสียงอ่อน:"คุณใจเย็นก่อนนะครับ""ใจเย็นเหรอ?"เฉินเผิงเทากลืนความโกรธไม่ลง"ไม่มีทางซะหรอก!ถ้าคุณหนูถังไม่เต็มใจ ผมก็ไม่บังคับ!คุณก็รอล้มละลายเข้าคุกได้เลย!"ลุกขึ้นและเดินออกไปด้วยความโกรธก่อนจะชนเข้ากับฉีอินอินเฉินเผิงเทาตกตะลึง หญิงสาวที่ไหนสวยขนาดนี้?ใบหน้าที่ไม่มีเครื่องสำอาง แต่เครื่องหน้าสวยงามมาก ใบหน้าที่เต

ฉีอินอินเข้าใจ แต่การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เธอส่ายหัวอย่างลังเล"ไม่จำเป็นมั้งคะ? คุณโน้มน้าวผู้อาวุโสกู้ดีๆ..."แต่ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกขัดจังหวะแล้วสีหน้าของกู้ซีเฉิงไม่เปลี่ยนอะไร เขาพูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ "ตามเงื่อนไขคือผมจะให้เงินชดเชยคุณ "เงินชดเชย? ฉีอินอินชะงักเล็กน้อย ไม่มีคำปฏิเสธออกมาจากปาก น้องชายยังรอค่ารักษาอยู่นี่เดิมทีที่เธอมาบ้านตระกูลกู้ก็เพื่อเงินพอเห็นได้ชัดว่าเธอเริ่มสั่นคลอน กู้ซีเฉิงก็พูดอีก:"ขอแค่คุณยินดี คุณขอได้เลยเอาเท่าไหร่"ฉีอินอินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้า "ค่ะ งั้นฉันยินดี"กู้ซีเฉิงหลุบตาต่ำ ปกปิดสายตาเย็นชาผู้หญิงที่ยอมขายตัวเองเพื่อเงินนี่ ช่างเป็นผู้หญิงไร้ค่าจริงๆก็ดี ต่อไปจะได้จัดการง่ายขึ้น"ผมจะเตรียมสัญญาเอง พรุ่งนี้เช้า เอาเอกสารประจำตัวไปด้วย เจอกันที่อำเภอ""ค่ะ"เช้าวันถัดมา ฉีอินอินก็รออยู่ตรงประตูอำเภอเมื่อคืนเธอไม่ได้นอนดีทั้งคืน สมองยังคงงงๆอยู่ จนกระทั่งกู้ซีเฉิงปรากฏตัวเขาเดินเข้ามาช้าๆ ฉีอินอินพยายามยิ้มให้"กู้ซีเฉิง"กู้ซีเฉิงไม่แม้แต่จะมองเธอสักนิด เขาเดินผ่านเธอนำเข้าไปเลย"ตามมาสิ!""อ๋อ ค่ะ"

ในห้องฉีเฉิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ สวมชุดคนไข้ที่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยน้ำซุปไม่ใช่แค่นั้น แม้แต่ผมก็ยังมี ข้าวและกับข้าวติดซอสอยู่บนหน้าเขา จนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดๆ พยาบาลวัยกลางคนกำลังถือช้อนข้าว ก่อนจะตักข้าวป้อนเข้าปากเขาอย่างแรงๆ"กิน! กินเร็วสิ!ไอ้ขยะ จะเปิดปากยังทำไม่ได้! ต่ำกว่าหมูหมาอีกนะ! โอ้ย..."ทันใดนั้น ผมก็ถูกดึงไปข้างหลังอย่างแรง ทำให้เธอเจ็บปวดร้องอย่างหมู เธอเอ่ยปากด่าทออย่างรุนแรง"ใครวะ?ปล่อยแม่นะ!""แม่เหรอ? "ดวงตาของฉีอินอินแดงก่ำทั้งคู่ ร่างกายเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว"แม่ใครกัน? พวกหมาปากไม่ดี! แกล้งเด็กคนหนึ่งเนี้ยนะ ตีเขาเหรอ? คนในครอบครัวเขายังไม่ได้ตายหมดนะ!"พูดไป มือก็ไม่ผ่อนแรงกลับแน่นขึ้น จนทำให้พยาบาลคนนั้นรู้สึกเหมือนหนังศีรษะจะถูกดึงออกมา"เจ็บเจ็บเจ็บ! ปล่อยนะ!"ดูยัยพพยาบาลขี้ขลาด กลัวคนแข็งแกร่งกว่า หน้าสั่นหงึกๆ ขอร้อง "ไม่ทำแล้วค่ะ ไม่กล้าแล้ว"ฉีอินอินสะบัดแขนจนคนล้มลงกับพื้นเธอยกกล่องข้าวขึ้นมา ตักข้าว เปิดปากพยาบาลออก และกลอกปากเข้าไปอย่างหยาบคาย"ไม่ชอบให้คนป้อนแบบนี้หรือไง กินให้มันดีๆ!""หา ฮือ"ช้อนเหล็กเกือบทำให้ปากข

ฉีอินอินอาศัยอยู่ที่ห้องหลินอู่มาทั้งวันตกตอนกลางคืน ฉีอินอินมองดูเวลา เธอแบกเป้แล้วออกจากบ้านไป คืนนี้เธอมีงานพาร์ทไทม์ต้องทำ หลังอายุครบสิบแปด ถังเสี่ยวเวยก็ไม่ให้เงินเธออีกเธอใช้ทุนการศึกษาและงานพาร์ทไทม์เลี้ยงตัวเองมาส่วนบัตรที่กู้ซีเฉิงให้มา เธอใช้แค่จ่ายค่ารักษาให้ฉีเฉิง นอกนั้นเธอก็ไม่คิดจะใช้และไม่ควรใช้ด้วยที่ทำงานฉีอินอินอยู่ที่มี่เส่อมี่เส่อเป็นสถานที่พักผ่อนที่มีชื่อเสียงของมหาเศรษฐีในเมืองเจียงเฉิง เป็นสถานที่ที่คนรวยมารวมตัวกันฉีอินอินทำงานเป็นหมอนวดและนักฝังเข็มที่นี่เธอมีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนปัจจุบัน แต่เพื่อหารายได้เสริม เธอเลยเลือกเรียนวิชาการนวดแผนจีนและการฝังเข็มโดยเฉพาะเนื่องจากแพทย์ฝึกหัดเองก็ค่อนข้างยุ่ง เธอทำงานชั่วคราว โดยคำนวณค่าจ้างตามจำนวนลูกค้าและเวลาบริการ ไม่มีเวลาทำงานที่ตายตัวรายได้อาจจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับพนักงานประจำ แต่เพียงพอให้เธอเลี้ยงดูตัวเองแม้ว่าจะมีแขกที่ไม่หวังดีต่อเธอ แต่ฉีอินอินก็ดูแลตัวเองได้ดีและสามารถรับมือได้เป็นอย่างดีฉีอินอินตอกบัตรและเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ได้ยินหัวหน้าตะโกนเรียกเธอ:"อินอิน มีแขก!""ได้

ไม่มีงานพาร์ทไทม์แล้ว ฉีอินอินต้องระวังในการใช้ชีวิต ต้องหางานพาร์ทไทม์ให้เร็วที่สุดอย่างไรก็ตาม ก็ตามที่เธอคาดไว้ เนื่องจากงานฝึกงานของเธอเองนั้นยุ่งมาก เวลาไม่ค่อยอิสระ การหางานพาร์ทไทม์จึงไม่ดีนัก เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ฉีอินอินพยายามหางานในทุกโอกาสที่มี หิวก็แค่กัดขนมปังไปสองคำ ร่างกายผอมลงเพราะความหิววันนี้ก็เช่นกัน ฉีอินอินเลิกงานกะดึกแล้วตั้งใจจะไปหางานต่อ"ฉีอินอิน"จูเพ่ยเพ่ย เพื่อนนักศึกษาฝึกงานมาตบที่ไหล่เธอ "ผู้อาวุโสอู๋เรียกไปที่ห้องทำงานอะ"ฉีอินอินชะงัก "รู้ไหมเรื่องอะไร?""ไม่รู้"จูเพ่ยเพ่ยส่ายหัว"ฉันไปเก็บเลือดก่อนนะ เธอรีบไปเถอะ""ค่ะ"ฉีอินอินขมวดคิ้ว เหตุการณ์นี้ดูคุ้นๆเธอไม่รอช้า รีบไปที่ออฟฟิศของผู้อาวุโสทันทีหัวหน้าฝ่ายการรักษาผู้ป่วยใน ซึ่งก็เป็นหัวหน้าฝึกสอนของเด็กฝึกงานด้วยฉีอินอินเคาะประตู:"ผู้อาวุโสอู๋ เรียกหนูเหรอคะ?""อืม"ผู้อาวุโสมองเธอแวบหนึ่งแล้วพยักหน้าเขาอ้าปากอย่างงงๆเล็กน้อย"อินอิน ฉันได้รับการแจ้งมาว่าเธอถูกระงับการฝึกงานแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปไม่ต้องมาที่นี่อีกนะ"ฉีอินอินร่างกายสั่นสะท้าน ม่านตาของเธอหดเล็กลง"ทำไมถึงเป็น