บทที่ 3

"ประธานกู้"

ประธานเฉินหยุดลงอย่างกะทันหัน ในวงการธุรกิจไม่มีใครไม่รู้จักคนที่มีหน้าตามีตำแหน่งอย่างกู้ซีเฉิง

"คุณมาได้ไงครับ?"

กู้ซีเฉิงไม่ชายตาแลเขาแม้แต่หางตา แต่มองไปที่ถังหมิงเค่อที่น้ำตาเอ้อล้นเต็มตา

เธอก็คือเด็กสาวเมื่อคืนที่ร้องไห้เสียงหวานในอ้อมแขนของเขา...

ทันใดนั้นเขาก็ยกมือขึ้นแล้วตบไปที่เฉินเผิงเทาอย่างแรง จนเขาล้มลงกระแทกพื้น!

"ถุย!"เฉินเผิงเทาถุยฟันที่ติดเลือดออกมา

สามคนพ่อแม่ลูก ตกใจจนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ

กู้ซีเฉิงกระตุกยิ้มมุมปาก น้ำเสียงเย็นชาไร้ความรู้สึก แต่กลับเหมือนคมเหมือนใบมีดบางๆ

"คนของผม คุณกล้าแตะเหรอ?!"

เฉินเผิงเทานอนกลิ้งอยู่ที่บ้าน เขากุมปากตัวเอง พูดจาไม่ชัด

ตัวสั่นงึกๆ

"ประธานกู้ ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นคนของคุณ ผมยังไม่เคยแตะต้องเธอเลยครับ จริงๆนะ! ขอร้องเถอะครับ ปล่อยผมเถอะ!"

กู้ซีเฉิงไม่เชื่อคำพูดเขา หันไปมองถังหมิงเค่อ"เคยไหม?"

ถังหมิงเค่อส่ายหัวงงๆ"ไม่เคยค่ะ..."

"ไปซะ!"

"ขอบคุณครับประธานกู้"

เฉินเผิงเทาหันตัววิ่งไปอย่างหกล้มคลุกคลาน

ครอบครัวตระกูลฉี มองหน้ากันไปมา

กู้ซีเฉิงก้มตัวลงและประคองเธอคิดมา

ปลายนิ้ว ลูบไล้ใบหน้าของเธออย่างนุ่มนวล เช็ดน้ำตาออกให้เธอ

"ร้องไห้ทำไม?ไม่ต้องกลัวนะ มีผมอยู่ จะไม่มีใครกล้าทำร้ายคุณอีกแล้ว"

เสียงทุ้มต่ำแหบแห้งตรงตามมาตรฐานเป๊ะ

ถังหมิงเค่อหน้าแดง"คุณรู้จักฉันเหรอคะ?"

"เมื่อคืน..."

พูดถึงเมื่อคืนนี้ กู้ซีเฉิงก็พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล"ห้อง 7203 ที่โรงแรมหวังเฉา ผมกับคุณ เข้าใจยัง?"

เมื่อคืนนี้เหรอ?

โรงแรมหวังเฉา?

เธอกับเขาเหรอ?

สามคนพ่อแม่ลูกตกใจจนพูดไม่ออก

สามคนพร้อมใจกันนึกออกทันทีโดยไม่ต้องพูดออกมา

ฉีอินอินไม่ได้โกหก เมื่อคืนเธอไปจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไมถึงไปขึ้นเตียงชายคนนี้ได้!

และเขาก็ดูเหมือนจะไม่ได้เห็นหน้าตารูปลักษณ์ฉีอินอิน

เขาคิดว่าคนเมื่อคืนคือถังหมิงเค่อ

ถังหมิงเค่อยกมือทาบตรงหัวใจตัวเอง "ไม่ทราบว่าคุณคือใครคะ?"

กู้ซีเฉิงยกยิ้มมุมปาก"กู้ซีเฉิง"

กู้! ซี! เฉิง!

ในเจียงเฉิงใครบ้างไม่เคยได้ยินสามคำนี้?

ประธานบริษัทกู้กรุ๊ป ผู้มีอำนาจมีอิทธิสูงสุดในเมืองเจียงเฉิง เป็นคนติดดิน ไม่เคยปรากฏตัวต่อสื่อ ไม่คิดว่าเขาจะอายุน้อยและหล่อขนาดนี้

ถังหมิงเค่อหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม หัวใจเต้นเร็วขึ้นอีก

นี่คือโอกาสของเธอ!

ในเมื่อกู้ซีเฉิงเข้าใจผิด งั้นเธอเนี้ยแหละคือผู้หญิงที่ใช้เวลาอยู่กับเขาเมื่อวานมาหนึ่งคืนเต็ม!

ถังหมิงเค่อพยักหน้า:"เมื่อวานฉันเข้าห้องผิด...ไม่ทราบว่าวันนี้คุณมา?"

กู้ซีเฉิงจ้องหน้าเธอ พยายามนึกความทรงจำเมื่อคืน น่าเสียดาย นึกไม่ออกเลย

แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆแค่นี้ เขาไม่สนใจหรอก

"คุณเป็นคนของผมแล้ว ผมกำลังหาภรรยาพอดี เราแต่งงานกันเถอะ"

แต่งงาน!

สามคนถูกเรื่องเซอร์ไพรนี่ทำตกใจจนมึนงงไปหมด ดีใจจนพูดไม่ออก

เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ตอบกลับ กู้ซีเฉิงขมวดคิ้ว:"ทำไมไม่พูดอะไรเลย? ไม่ยินดีเหรอ? "

"ยินดีค่ะ!"

ถังหมิงเค่อได้สติกลับมา ก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย"ฉันยินดีค่ะ"

กู้ซีเฉิงพอใจ"เรื่องการแต่งงาน ผมจะจัดการเอง คุณรอเป็นเจ้าสาวก็พอ"

"เอาตามคุณเลยค่ะ"เสียงของถังหมิงเค่อนุ่มนวล เผยให้เห็นว่าอารมณ์ดี

ไม่ใช่แค่เธอ แต่ฉีป๋อเหนียนและถังเสี่ยวเวยต่างก็ล่องลอยอยู่ในความสุขอันมหาศาลนี้

ถ้าถังหมิงเค่อได้แต่งงานกับกู้ซีเฉิง สิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่ก็คือความร่ำรวยมหาศาล!

…

บ้านตระกูลกู้

กู้ลั่วผูวางกำไลหยกกลับใส่กล่องแล้วดันมันไปให้ฉีอินอิน "เก็บไว้เถอะ เดิมทีก็ให้หนูอยู่แล้ว"

"ค่ะ ผู้อาวุโสกู้"

"ยังเรียกผู้อาวุโสกู้อยู่อีก?"

กู้ลั่วผูถอนหายใจ

"ตอนนั้นแม่หนูช่วยชีวิตฉันไว้ ฉันเลยให้สร้อยข้อมือนี้ เพื่อผูกพันสัญญาการแต่งงานระหว่างหนูกับซีเฉิง หลายปีที่ผ่านมาเราขาดการติดต่อกัน ไม่คิดเลยว่าแม่หนูจะเสียไปแล้ว"

"โชคดีที่หนูหาที่นี่เจอโตขนาดนี้อีก ควรแต่งงานได้แล้วล่ะ ยังไม่เรียกคุณปู่อีกเหรอ?"

"..."

ฉีอินอินเรียกไม่ออก

ช่วงเวลาสุดท้ายก่อนแม่จะจากไป แม่บอกเธอเกี่ยวกับสัญญานี้ไว้ แต่ก็พูดกับเธอว่า อย่าคิดจริงจัง ไม่ควรทำอะไรหวังผลนะ

ที่เธอมาที่นี่วันนี้ ไม่ใช่เรื่องสัญญาแต่งงาน เธอแค่จะยืมเงินให้จ่ายค่ารักษาน้องชาย

แม่ช่วยชีวิตกู้ลั่วผูไว้ พวกเขาคงจะให้ยืมใช่ไหมนะ? เธอจะคืนให้แน่ๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือก ความคิดที่จะมาขอยืมเงินตระกูลกู้จะไม่มีเลยด้วยซ้ำ

ฉีอินอินคิดทบทวนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า: "ผู้อาวุโสกู้คะ ที่ฉันมาวันนี้ไม่ใช่เพื่อ..."

มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา

กู้ลั่วผูพูด:"ซีเฉิงกลับมาแล้วเหรอ!"

คนที่มาก็คือกู้ซีเฉิง

เพราะรับปากคุณปู่แล้วว่าจะกลับมา เขาจึงไม่ได้อยู่ที่บ้านตระกูลฉีนานนัก พูดเรื่องแต่งงานเสร็จแล้วก็กลับมาที่หรันหวัน

ตั้งใจจะบอกเรื่องนี้กับคุณปู่พอดี ให้ผู้เฒ่าคนนี้ดีใจ

กู้ซีเฉิงก้าวขาเข้าไปข้างใน แสงไฟส่องให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลา เขามีท่าทางสง่างาม ดูเหมือนอารมณ์ดีอยู่ไม่น้อย

เดินเข้ามาพร้อมพูดว่า:"ปู่ครับ ผมกลับมาแล้ว มากินข้าวเล่นหมากรุกกับ..."

จู่ๆเขาก็ชะงักหยุดเดิน

เขาเห็นฉีอินอิน

หญิงสาวรูปร่างสูงและผอมบาง ผิวขาวสะอาดและใบหน้าที่สวยงามจนไร้ที่ติ

กู้ลั่วผูดึงหลานชายอย่างมีความสุข

"ซีเฉิง นี่คู่หมั้นหลาน อินอิน เตรียมตัวนะ เตรียมแต่งอินอินเข้าตระกูล"

"สวัสดีค่ะ"ฉีอินอินลุกขึ้นอย่างประหม่า ก่อนจะพยักหน้าให้กู้ซีเฉิง

กู้ซีเฉิงขมวดคิ้ว อารมณ์ดีๆเมื่อครู่หายหมด

เธอก็คือคู่หมั้นที่หายไปนานของเขาที่คุณปู่พูดถึง?

ถ้าเธอมาที่นี่เร็วกว่านี้สักสองวัน เพื่อคุณปู่แล้วเขาจะยอมแต่งงานกับเธอ

แต่ตอนนี้เขามีถังหมิงเค่อแล้ว เขาเปลี่ยนเธอจากเด็กสาวกลายเป็นหญิงสาว และยังให้คำมั่นสัญญาเรื่องจะแต่งงานกับเธอด้วย

เขาจะทิ้งเธอไม่ได้

ในสายตาเขา เขายอมรับคนอื่นไม่ได้แล้ว

กู้ซีเฉิงมองฉีอินอิน ก่อนจะพูดปฏิเสธ: "คุณปู่ครับ ผมแต่งกับเธอไม่ได้"

"ว่าอะไรนะ?"กู้ลั่วผูชะงัก

"คุณปู่ครับ ผมมีผู้หญิงที่จะต้องแต่งงานด้วยแล้ว..."

"บ้านแกสิ!"กู้ลั่วผูพูดขัดเขา ไม่เข้าใจว่าหลานชายที่เคยกตัญญูอยู่ดีๆ จะไม่เชื่อฟังเขาได้ไง

"พูดจาไร้สาระ!"

กู้ซีเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขึ้น"ผมไม่ได้พูดไร้สาระ แต่ผมไม่แต่งด้วย"

สายตาที่เขาจับจ้องไปที่ฉีอินอิน เย็นชาเสียจนแทงลึกถึงกระดูก "เรื่องคู่หมั้นวัยเด็กแบบนี้ คุณคิดจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"หุบปาก! แกจะทำให้ปู่โมโหตายหรือไง!"

กู้ลั่วผูกุมหัวใจ หอบหายใจถี่หนัก

"ตั้งแต่เด็กปู่สอนแกว่าไง? เป็นคนต้องรู้คุณคน ต้องรู้จักตอบแทน พูดแล้วต้องรักษาคำพูด! นี่แกกำลังจะทำให้ปู่ลำบากใจนะ! อา..."

ทันใดนั้นกู้ลั่วผูก็หลับตาลง ล้มลงไปทันที

"คุณปู่!"

"ผู้อาวุโสกู้คะ!"

ในตอนนี้กู้ลั่วผูถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน หลังจากช่วยชีวิตเขาไว้ได้ เขาได้ถูกย้ายไปยังห้องผู้ป่วย

หลังจัดการเรื่องเสร็จ กู้ซีเฉิงก็เจอฉีอินอินอยู่ที่ห้องโถงใหญ่

ฉีอินอินนั่งกุมมืออย่างไม่สบายใจ ทั้งกังวลและรู้สึกผิด "ผู้อาวุโสกู้ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?"

"อืม" สีหน้ากู้ซีเฉิงแย่มาก

"งั้นก็ดีค่ะ"

รู้ว่าเขากำลังรำคาญเธอ ฉีอินอินเลยพูดว่า"รบกวนคุณฝากบอกผู้อาวุโสกู้ทีนะคะ ฉันไม่ได้มาด้วยเรื่องแต่งงานค่ะ"

ไม่คิดยิ่งกว่าว่ากู้ลั่วผูจะป่วยเพราะยืนกรานเรื่องคำสัญญาหมั้นหมายแต่งงาน

เพราะงั้นเธอเลยไม่มีหน้าที่จะเอ่ยปากขอยืมเงิน

"ในเมื่อผู้อาวุโสกู้ไม่เป็นอะไรแล้ว ฉัน..."

ยังไม่ทันพูดจบก็ถูกกู้ซีเฉิงขัดจังหวะ ดวงตาที่มืดมนเย็นยะเยือกถึงกระดูก

"ตอนนี้ปล่อยคุณไปไม่ได้หรอกนะ คุณทำวุ่นวายแบบนี้จะไม่รับผิดชอบเหรอ?"

ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ปู่คงไม่ป่วย

คุณปู่ใช้ชีวิตทั้งชีวิตให้ความสำคัญกับความซื่อสัตย์และสัจจะมาก ปู่มองว่าความสัจจะสำคัญกว่าชีวิต เขาไม่สามารถเอาชีวิตคุณปู่มาเสี่ยงได้

แววตาของกู้ซีเฉิงมีทั้งรอยยิ้มเย็นชาไร้ความรู้สึกแฝงอยู่

"คุณอยากให้ผมเป็นหลานอกตัญญูที่ทำให้ปู่โมโหจนตายเหรอ?​ งานแต่งนี่ต้องแต่ง"

ฉีอินอินชะงัก เขาบอกว่าแต่งงานเหรอ?

เธอตั้งใจจะปฏิเสธ แต่พอจะอ้าปากกลับไม่รู้จะพูดอะไร

กู้ลั่วผูป่วย เธอก็มีส่วนรับผิดชอบ ถ้าเธอไม่มาที่บ้านตระกูลกู้...

กู้ซีเฉิงมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะพูดออกมา "เรามาทำข้อตกลงกัน สัญญาการแต่งงานแค่ในนาม ไม่มีความสัมพันธ์จริง แค่ให้ปู่เห็นเท่านั้น พอปู่ฟื้นตัวดีค่อยหย่า"

ข้อตกลงการแต่งงาน

งี้นี่เอง