"โจวซัวหลีกไป!"กู้ซีเฉิงผลักโจวซัวออกไป ไม่มีท่าทีโกรธเมื่อกี้อยู่เลย กลับเป็นท่าทางเย็นชาภูมิฐานตามเคยเขาตอบอย่างใจเย็นๆ " มีอะไรเหรอ? ""คุณให้พวกเขาไล่ฉันออกเหรอ?""ครับ"กู้ซีเฉิงมองเะอแวบหนึ่ง"ผมตอบแล้ว โจวซัว ไปกัน""ครับ พี่รอง...""เดี๋ยวก่อน!"ฉีอินอินรีบเดินไปหยุดข้างหน้ากู้ซีเฉิง"ฉันผิดไปแล้ว!"ฉีอินอินกัดริมฝีปากล่าง พูดด้วยน้ำเสียงต่ำต้อยเธอรู้แล้วจริงๆว่าผิด!เธออยากใช้การแต่งงานเพื่อแก้แค้นตระกูลฉี แต่กลับมองข้ามไปว่า กู้ซีเฉิงไม่ใช่คนที่เธอจะไปยุ่งด้วยได้เธอไม่รู้จักประมาณตนเอง!"ขอร้องล่ะอย่าให้พวกเขาไล่ฉันออก งานนี้สำคัญมากสำหรับฉัน!"เธออยู่ปีสุดท้ายของการเรียนแพทย์ ยังฝึกงานอยู่ แพทย์ฝึกหัดไม่มีเงินเดือน ต้องพึ่งพางานพาร์ทไทม์นี้เท่านั้น ดวงตาฉีอินอินคลุมด้วยไอชื้นบางๆ เอ่ยปากขอร้อง"ฉันไม่ควรกลับไปกลับมา เรื่องหย่า ฉันเห็นด้วยที่จะหย่า เอ่อ..."พูดยังไม่จบ มือที่มีข้อนิ้วชัดเจนของชายหนุ่มก็บีบคางของเธออย่างแรง"คุณอยากหย่าก็หย่า ไม่อยากหย่าก็ไม่หย่างี้เหรอ"กู้ซีเฉิงโกรธถึงขีดสุด ทุกส่วนในร่างกายล้วนแสดงออกถึงความโกรธรุนแรง"คุณยั่วโมโหผม
ไม่มีงานพาร์ทไทม์แล้ว ฉีอินอินต้องระวังในการใช้ชีวิต ต้องหางานพาร์ทไทม์ให้เร็วที่สุดอย่างไรก็ตาม ก็ตามที่เธอคาดไว้ เนื่องจากงานฝึกงานของเธอเองนั้นยุ่งมาก เวลาไม่ค่อยอิสระ การหางานพาร์ทไทม์จึงไม่ดีนัก เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ ฉีอินอินพยายามหางานในทุกโอกาสที่มี หิวก็แค่กัดขนมปังไปสองคำ ร่างกายผอมลงเพราะความหิววันนี้ก็เช่นกัน ฉีอินอินเลิกงานกะดึกแล้วตั้งใจจะไปหางานต่อ"ฉีอินอิน"จูเพ่ยเพ่ย เพื่อนนักศึกษาฝึกงานมาตบที่ไหล่เธอ "ผู้อาวุโสอู๋เรียกไปที่ห้องทำงานอะ"ฉีอินอินชะงัก "รู้ไหมเรื่องอะไร?""ไม่รู้"จูเพ่ยเพ่ยส่ายหัว"ฉันไปเก็บเลือดก่อนนะ เธอรีบไปเถอะ""ค่ะ"ฉีอินอินขมวดคิ้ว เหตุการณ์นี้ดูคุ้นๆเธอไม่รอช้า รีบไปที่ออฟฟิศของผู้อาวุโสทันทีหัวหน้าฝ่ายการรักษาผู้ป่วยใน ซึ่งก็เป็นหัวหน้าฝึกสอนของเด็กฝึกงานด้วยฉีอินอินเคาะประตู:"ผู้อาวุโสอู๋ เรียกหนูเหรอคะ?""อืม"ผู้อาวุโสมองเธอแวบหนึ่งแล้วพยักหน้าเขาอ้าปากอย่างงงๆเล็กน้อย"อินอิน ฉันได้รับการแจ้งมาว่าเธอถูกระงับการฝึกงานแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปไม่ต้องมาที่นี่อีกนะ"ฉีอินอินร่างกายสั่นสะท้าน ม่านตาของเธอหดเล็กลง"ทำไมถึงเป็น
เข้าไปในห้องผู้ป่วย ฉีอินอินนั่งอยู่ข้างเตียงกู้ลั่วผูถามเธออย่างยิ้มๆ"อินอิน เตรียมตัวถึงไหนแล้ว? เก็บกระเป๋าหรือยัง?"เตรียมตัวอะไร? ต้องเก็บกระเป๋าเดินทางไปไหน?ฉีอินอินชะงัก ตอบไม่ถูกกู้ลั่วผูเข้าใจได้ทันที"อะไร ซีเฉิงไม่ได้บอกหนูเหรอ? ไอ้เด็กนี่! ปู่กะแล้วว่าเขาแค่จะทำให้ปู่พอใจ!"เดิมที เป็นงานวันเกิดเพื่อนเก่าของกู้ลั่วผู ตัวเขาไม่สามารถไปได้ จึงให้กู้ซีเฉิงพาฉีอินอินไปด้วยตัวเขาแค่หวังดี เขาอายุถึงขนาดนี้ จะมองไม่เห็นปัญหาระหว่างเด็กสองคนได้ไง?ดังนั้นเขาจึงคิดหาวิธีเพื่อให้เด็กสองคนได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น"อินอิน ฟังปู่นะ"กู้ลั่วผูเป็นห่วงทั้งสองมาก "นิสัยของซีเฉิงไม่ชอบให้ใครมาบงการ แต่พวกเธอก็แต่งงานกันแล้ว ควรจะสร้างความผูกพันและใช้ชีวิตร่วมกันให้ดีๆ ใช่ไหมล่ะ?" "ครับ"ฉีอินอินโต้แย้งไม่ได้ ทำได้เพียงเชื่อฟัง"เด็กดี"กู้ลั่วผูยิ้ม"อินอิน ปู่ยกซีเฉิงให้เธอแล้วนะ"ออกมาจากห้องผู้ป่วย ฉีอินอินขมวดคิ้วแน่นหลังจากเหตุการณ์ที่โดนหยุดการฝึกงาน เธอก็ไม่อยากพบกับกู้ซีเฉิงเลยสักนิดแต่ก็เข้าใจความหมายของกู้ลั่วผู แถมเธอก็ไม่สามารถฝืนได้เธอได้รับความรักคนรอบข้างม
"ปล่อยเธอ"เขาพูดทีละคำด้วยเสียงเรียบง่าย แต่กลับทำให้โจวซัวรู้สึกไม่สบายใจบอกไม่ถูก"ครับ พี่รอง"โจวซัวรีบลนวางเธอลงขนาดนี้แล้ว เธอก็ยังไม่ตื่นกู้ซีเฉิงขมวดคิ้ว เธอคงจะไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?คุณปู่ให้เธอมาที่นี่ ถ้าเธอกลับไปฟ้องคุณปู่ คนที่ซวยก็คือเขาน่ารำคาญจริงๆ!กู้ซีเฉิงหน้าตึง เขาก้มตัวแล้วอุ้มฉีอินอินขึ้นในแนวขวาง พาเข้าไปข้างใน แล้ววางเธอลงบนเตียงในขณะเขากำลังขยับ กระโปรงเธอก็เลื่อนขึ้นมาเหนือเข่า เผยให้เห็นรอยฟกช้ำสองจุดที่เข่าของเธอนี่อะไร?กู้ซีเฉิงตกใจเล็กน้อย เพราะงั้นนี่คือที่เมื่อคืนเธอร้องว่าเจ็บเหรอ? แต่มันเกิดขึ้นได้ยังไง?ได้ใกล้กับแผ่นอกอุ่นๆ ฉีอินอินรู้สึกราวไม่อยากปล่อยไป เธอกอดคอเขาแล้วกระซิบเบาๆ: "หยุนตัว"กู้ซีเฉิงชะงักเล็กน้อย หยุนตัวเหรอ? นี่ชื่อคนเหรอ ฟังแล้วเหมือนชื่อเด็กผู้หญิงฉีอินอินจะฝันแล้วเรียกชื่อเด็กผู้หญิงไปทำไม?เข้ามาใกล้ขนาดนี้ จนเขาสามารถเห็นขนตายาวและงอนของเธอ ใบหน้าที่ละเอียดจนมองไม่เห็นรูขุมขน ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ ของเธอที่ยิ้มเล็กน้อย เหมือนกำลังทำตัวน่ารักกับเขารูปลักษณ์นี้ทำให้กู้ซีเฉิงหลงใหลในทันทีทันใดนั้น ฉีอินอิน
มากับของกู้ซีเฉิง?เด็กสาวคนนี้น่าสนใจจริงๆ ฮั่นหยวนชิงหัวเราะออกมาและมองไปที่กู้ซีเฉิง"อ๋อ งั้นวันนี้หนูมาทำอะไรกับกู้ซีเฉิงล่ะ?"รู้จักกับหลานกู้ลั่วผูมานานแล้ว ทุกอย่างดีหมด ยกเว้นก็แค่ไม่มีอารมณ์แบบคนปกติสักเท่าไร โอกาสหาได้ยากแบบนี้ ก็เลยแกล้งเขาหน่อยฉีอินอินตอบตามตรง: "คุณปู่ให้หนูตามซีเฉิงมาเพื่อมาร่วมอวยพรวันเกิดให้กับผู้อาวุโสฮั่นค่ะ""คนแก่อย่างฉันต้องต้องขอบคุณหนูด้วยนะ"ฮั่นหยวนชิงพูดกับเธอว่า "ในเมื่อมาอวยพรวันเกิดฉัน งั้นเธอเตรียมของขวัญวันเกิดอะไรให้ฉันล่ะ?"เมื่อเจอคำถามนี้ กู้ซีเฉิงก็รู้สึกสะดุดทันที แย่แล้ว เธอจะเตรียมของขวัญอะไรได้?เดิมทีฮั่นหยวนชิงก็ไม่ได้อะไรกับเขามากนักอยู่แล้ว กลัวว่านี่จะทำให้สถานการณ์แย่ลงไปอีกแต่กลับเห็นฉีอินอินพยักหน้า"เตรียมมาค่ะ"เตรียมมาจริงๆ เหรอ? กู้ซีเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย จับมือเธอไว้ดูเหมือนจะหน้าจะยิ้ม แต่จริงๆ แล้วกำลังเตือนเธออยู่"อย่าสร้างเรื่องยุ่งเหยิงให้ผมให้นะ!"ฉีอินอินผลักมือเขาออก แล้วหยิบกล่องหนึ่งใบออกจากกระเป๋า ก้มตัววางมันไว้ข้างหน้าฮั่นหยวนชิงนี่คือสิ่งที่เธอได้มาจากที่ไปวัดเฉียนเซิงวันนั้น"แค่น้ำใ
"ก็ชีวิตคนน่ะสิ!"เวลาก็คือชีวิต!สามนาทีทองช่วยชีวิต ถ้าช้าไปแม้แต่หนึ่งวินาที ฮั่นหยวนชิงอาจจะตายที่นี่ฉีอินอินรีบพูด"ต่อให้คุณไปตามหมอ ต้องรออีกนานแค่ไหน ขอฉันสองนาที! ฉันรับรองเขาจะไม่เป็นอะไร!"หนึ่งวินาที สองวินาทีฉีอินอินรีบจนเหงื่อแตกเต็มหน้าผาก "เร็วสิ ไม่มีเวลาให้คุณคิดแล้วนะ!"ในช่วงเวลาที่สำคัญมาก กู้ซีเฉิงเลือกที่จะเชื่อเธอพูดไม่ถูกว่าทำไม"ก็ได้" กู้ซีเฉิงปล่อยมือฉีอินอินตกใจรีบยื่นมือไปหาเขา"มีด!บนโต๊ะมี!""ค่ะ"กู้ซีเฉิงรู้สึกอย่างกับเป็นผู้ช่วยเธอ เขาหยิบมีดจากจานผลไม้บนโต๊ะแล้วยื่นให้เธอ"กู้ซีเฉิง คุณบ้าไปแล้วเหรอ?"เสิ่นเซียวชูมองด้วยความกลัว สีหน้าเปลี่ยนไปหมดเข้ามาจับเขาไว้"ผู้อาวุโสฮั่นเป็นใคร? คุณถึงปล่อยให้เด็กสาวคนนี้ทำตามใจชอบ? ถ้าผู้อาวุโสฮั่นเกิดอะไรขึ้นมา...""ไปซะ!"กู้ซีเฉิงไม่มีเวลาให้เขาพูดจาไร้สาระ สะบัดแขนปัดเขาออกไปส่งมีดให้กับฉีอินอิน"นี่""เอาปากกาคุณมาให้ฉัน"เธอรู้ว่าเขามีติดตัวอยู่ไม่พูดมากความ กู้ซีเฉิงหยิบปากกาออกจากกระเป๋าเสื้อให้เธอแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเธอจะทำอะไรฉีอินอินรับปากกาแล้วรีบเปิดมันออก โดยเอาฝาปาก
"กู้ซีเฉิง"ฉีอินอินรู้สึกแปลกๆที่พิงอยู่ในอ้อมแขนของกู้ซีเฉิง แนบอยู่กับอกเขาจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นนี่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ"ปล่อยฉันลงเถอะ ฉันไม่เป็นไร ""ไม่เป็นไรเหรอ?"กู้ซีเฉิงในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาและมืดมน "แค่จะท่าทางเหมือนหมดสติอะนะ"ฉีอินอินยิ้มเธอพอรู้แล้วผู้ชายคนนี้อารมณ์ไม่ดี แถมยังพูดจาแย่——น่าเสียดายดันเกิดเป็นผู้ชายหล่อ"ไม่เป็นอะไรจริงๆ ฉันแค่...หิวแล้ว น้ำตาลในเลือดต่ำ ขาอ่อนแรงนิดหน่อย""ไปกินข้าวกัน!"โรงพยาบาลอยู่ใกล้เขาหมิงปาน แต่กลับไปที่รีสอร์ทนั้นยุ่งยากเกินไป กู้ซีเฉิงจึงหาที่ร้านอาหารใกล้ๆเนื่องจากทำเลที่ตั้งห่างไกล ทำให้ร้านอาหารไม่มีคนมากนัก และเมนูก็ธรรมดา กู้ซีเฉิงดูหงุดหงิดเล็กน้อย "ไม่มีอะไรน่ากินเลย เลือกๆสักอย่างละกัน""ฉันกินได้หมดแหละ"ฉีอินอินพูดพร้อมกับอมลูกกวาดที่เพิ่งขอจากพนักงานมาเมื่อกี้"สามารถเติมให้อิ่มท้องได้ก็พอ""คุณนี่ไม่เลือกเลยนะ"กู้ซีเฉิงเทน้ำสองแก้ว ให้เธอหนึ่งแก้ว"อายุยังน้อยๆ ร่างกายอ่อนแอขนาดนี้อะนะ?"การพูดจาเยาะเย้ยแบบนี้ฉีอินอินชินแล้ว เลยพูดอธิบายว่า"ร่างกายของฉันดี แต่มีปัญหาน้ำตาลในเล
ฉีอินอินก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจ กู้ซีเฉิงไปหาแฟนสาวก็เป็นเรื่องที่สมควรทำเพียงแต่กู้ซีเฉิงไปหาถังหมิงเค่อแล้ว แถมตัดสายเธอด้วย งั้นเขาคงไม่มาสนใจเธอแล้วดูเหมือนว่าเธอจะต้องเดินกลับคนเดียวฉีอินอินลุกขึ้น ออกมาจากห้องอาหารพอออกจากประตูใหญ่ร้านอาหาร เธอก็งงทันทีเขาหมิงปานนี่เธอมาเป็นครั้งแรก เมื่อกี้เธอนั่งรถมาแบบมึนๆงงๆ ไม่รู้เลยว่า——ที่นี่มันช่างรกร้าง!ใกล้ๆ ไม่มีสถานีรถไฟฟ้า และไม่มีรถไฟใต้ดิน คนที่มาที่นี่ส่วนใหญ่ขับรถมาเอง ดังนั้นจึงไม่เห็นเงาของแท็กซี่เลย ฉีอินอินหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมเรียกรถผ่านแอปผลคือที่นี่ห่างไกลเกินไป ไม่มีใครยินดีที่จะรับงานเลย"เดินไปตรงข้างหน้าแล้วกัน"ไม่มีทางเลือกอื่น ฉีอินอินทำได้แค่พึ่งขาตัวเอง ไม่รู้ว่าพอถึงถนนใหญ่ เธอจะหารถได้ไหมทว่าพอออกจากเขตของร้านอาหารบริเวณนี้ก็แทบจะไม่มีไฟถนนเลยตลอดสองวันที่ผ่านมาฝนตกหนัก ถนนเดินยากมากฉีอินอินคลำทางในที่มืด อยู่ๆเท้าก็หยุดชะงัก"เกิดอะไรขึ้น?"ฉีอินอินโน้มตัวลงตรวจดู ดูเหมือนจะติดอยู่ในโคลนเธอออกแรงดึงขาออกมาอย่างแรง จนกระทั่งดึงออกมาได้ แต่รองเท้ากลับหายไปข้างหนึ่งฉีอินอินอยากจะร้องไห้
เรื่องสุสานก็เอาตามนี้แล้วกันไม่เพียงเท่านั้นเซี่ยหลิงหยุนยังได้หาผู้เชี่ยวชาญด้านฮวงจุ้ย กำหนดวันและเวลาที่ดีไว้แล้วด้วยวันนั้นอากาศแจ่มใส มีลมเบาๆชินเสี่ยวจูและหลินอู่มาอยู่เป็นเพื่อนกับฉีอินอินพอไปถึงสุสาน เซี่ยหลิงหยุนก็มารออยู่ที่นั่นตั้งแต่เช้าแล้วฉีอินอินชะงัก ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่นหลินอู่ขมวดคิ้ว แล้วจ้องชินเสี่ยวจู:"เขามาที่นี่ได้ไง?""ฉันจะไปรู้ได้ยังไง?"ชินเสี่ยวจูตีหน้าหนา แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้"อินอิน"ถึงจะถูกเมินเฉยใส่ แต่เซี่ยหลิงหยุนก็ไม่สนใจ"ฉันมาส่งคุณป้า เรื่องนี้ถ้าฉันไม่รู้ก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้ารู้แล้วยังไม่มาอีก มันรู้สึกผิดน่ะ"หลินอู่รีบโตทันที"นายยังมีความรู้สึกแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ?""อาอู่"ฉีอินอินดึงหลินอู่ไว้แล้วส่ายหัวให้เธอ หลินอู่ก็สงบปากลง ไม่พูดอะไรอีกฉีอินอินมองเซี่ยหลิงหยุน"ขอบคุณที่มานะ"วันนี้วันฝังศพแม่เธอ เธอไม่อยากมาทะเลาะกันตรงนี้ จะทำให้แม่ไม่สงบสุขเซี่ยหลิงหยุนดีใจ"ไม่เป็นไร"ควรทำอยู่แล้วประโยคนี้ เขาพูดในใจอย่างเงียบๆ พิธีฝังศพ ผ่านไปอย่างราบรื่นฉีอินอินคุกเข่าหน้าป้าย น้ำตาไหลแต่ทว่าไม่มีเสียงร้อง หลินอู่ยืน
หน้าหล่อเหลาแฝงไปด้วยความมืดมนและความไม่พอใจอย่างรุนแรงของชายหนุ่มยื่นมาอยู่ใกล้แค่เพียงนิ้วเดียว แต่เขาไม่ได้ทำอะไรเธอน่าจะยังโกรธอยู่ แล้วคงไม่ใช่เรื่องอื่นใดถ้าไม่ใช่เรื่องสร้อยข้อมือเขาเป็นผู้ชาย และเขาก็ทำตัวไม่เหมาะสมจริงๆกู้ซีเฉิงพูด:"เรื่องสร้อยข้อมือผมผิดจริง แต่คุณเข้าใจผิดแล้ว เดิมทีจะให้คุณอยู่แล้ว"เสียงดังไม่ได้ ต้องรักษาหน้าไว้บ้างฉีอินอินชะงัก ทำไมถึงมาพูดเรื่องนี้? เขากำลังอธิบายให้เธอฟังเหรอ มาขอโทษ?"คุณ คุณว่าอะไรนะ?"ไม่อยากจะเชื่อตอนนี้กู้ซีเฉิงรู้สึกโกรธจนขึ้นหน้า"ไม่ได้ยินก็ช่างมันเถอะ!"การต้องมาอธิบายนี่ก็สุดขีดจำกัดเขาแล้วนะ ผู้หญิงคนนั้นยังจะให้เขาพูดซ้ำอีก?สมุดภาพนั่นก็ไม่ดูแล้วความอยากรู้อยากเห็นเมื่อกี้ ถูกความโกรธในตอนนี้กลบไว้แล้ว"อาซัว ไป""เอ่อ พี่รอง"พอพวกเขาเดินออกไป หลินอู่ก็รีบเข้ามาใกล้ทันทีมองไปที่สมุดภาพในมือของฉีอินอิน "อ๋อ เล่มนี้ใช่ไหม ฉันจำได้ว่ามันเป็นสมุดภาพของเพื่อนตอนเด็กเธอปะ?""อืม"ฉีอินอินพยักหน้า เป็นเรื่องที่ผ่านมานานมากแล้วทั้งสองคนย้ายของไปคุยกันไปหลินอู่:"หลายปีต่อมานี่พวกเธอเคยเจอกันบ้างไหม"
"อินอิน"หลินอู่เขย่าฉีอินอิน เรียกเธอ"มาหาเธอหรือเปล่า?"ฉีอินอินเลยเงยหน้าขึ้นมองข้างๆ พวกเขา มีรถปากานีสีเงินเทา ขับช้าๆ เหมือนกำลังเดินเล่น พอเห็นเธอเงยหน้าขึ้นมา รถก็จอด โจวซัวผลักประตูรถลงมา"อินอิน จะไปไหนเหรอ ถือของหนักแบบนี้ ขึ้นรถ พี่รองบอกจะไปส่ง"พูดไปแล้ว ก็มาจับที่จับกระเป๋าเดินทาง เตรียมจะยก"ไม่ต้อง!"ฉีอินอินกลับไม่ปล่อยมือ แถมปฏิเสธอย่างเย็นชา "ฉันถือเองได้ค่ะ""นี่..."โจวซัวลำบากใจ ได้แต่มองไปทางเบาะหลังมองผ่านกระจกรถ กู้ซีเฉิงก็เห็นอยู่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น เส้นประสาทในสมองเขาตึงเครียดขึ้นมาทันทีทันใดนั้นเขาก็ลงจากรถ เดินผ่านโจวซัวมาถือกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะสั่งเสียงเย็นชาว่า:"เปิดฝากระโปรง""ครับ พี่รอง!"ของง่ายๆ เขายกกระเป๋าเดินทางใส่ไว้ท้ายรถฉีอินอินรู้สึกตกใจและหงุดหงิด เธอวิ่งไปจับแขนของเขา"คุณทำอะไร?นี่คือของของฉัน! วางลง! ฉันไม่อยากนั่งรถคุณ!""หุบปาก!"กู้ซีเฉิงกดเสียงต่ำ ตะคอกเบาๆเขาเกิดความรู้สึกอยากตีเด็กขึ้นมากะทันหัน! เธออายุน้อยกว่าเขาห้าปี ก็ถือว่าเป็นเด็กเหมือนกัน!แต่เธอเป็นเด็กผู้หญิง เขาเลยทำอะไรไม่ได้ให้เธอสองทางเล
ฉีอินอินมองชายหนุ่มที่ดูเย็นชาและสง่างามด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะยิ้มเยาะตัวเอง"ฉันผิดเอง ฉันเข้าใจผิด คิดว่าสร้อยข้อมือนี้เป็นของขวัญให้ฉัน ตอนนั้นคุณควรบอกฉันนะว่าฉันคิดผิดน่ะ"เธอพูดอะไร?กู้ซีเฉิงตามไม่ทันไปชั่วขณะได้แต่ฟังเธอพูดต่อไป"ประธานกู้ ในอนาคตของขวัญที่ให้แฟน อย่าให้คนอื่นแบบสุ่มสี่สุ่มห้าอีกนะ ถ้าฉันเอาไปแล้ว คุณต้องมาซื้ออีกอันเพื่อชดเชยให้แฟน ไม่ยุ่งยากตายเหรอ?"พูดจบแล้ว ก็หันหลังเดินออกไปกู้ซีเฉิงสีหน้าดำคล้ำ เดาว่าเธอคงได้เจอกับถังหมิงเค่อมาล่ะสิ? แล้วเจอกันที่ไหน?นี่ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ เธอเห็นถังหมิงเค่อใส่สร้อยข้อมือนั้นเพราะงั้นเลยไม่มีความสุขเหรอ?ทำไม?ต่อให้ไม่มีความสุขไม่โอเค ก็ควรเป็นถังหมิงเค่อสิ ทำไมเป็นเธอได้มือสร้อยข้อมือ เดิมทีคือจะให้เธออยู่แล้วฉีอินอินเปิดประตู ในขณะเดียวกันโจวซัวก็เข้ามาเขายิ้มทักทายเธอ"อินอินคุยกับพี่รองเสร็จแล้วเหรอ?"ฉีอินอินไม่สนใจเขาแต่จู่ๆกลับหันหลังมามองกู้ซีเฉิง"กู้ซีเฉิง ฉันจะไม่หย่ากับคุณ"แล้วกัดฟันพูดเสริมว่า"อะไรที่ไม่ใช่ของฉัน ฉันไม่เอา แต่อะไรที่เป็นของฉัน คนอื่นก็เอาไปไม่ได้!"พูดจบก็เดิ
"เสี่ยวเวย หรือว่า...""ยังจะรออะไรอยู่? ไม่ให้เงินพวกแกหรือไง? รีบขุดให้ฉัน!"ถังเสี่ยวเวยไม่เปิดโอกาสให้ฉีป๋อเหนียนได้พูด แถมท่าทางเขายิ่งทำให้เธอโมโหด้วยซ้ำ"ถ้ายังชักช้าอยู่ ฉันจะร้องเรียนพวกคุณ"คิดดูแล้ว ข่มขวัญไม่พอ ต้องดุร้ายมากขึ้น"รู้จักประธานกู้ กู้ซีเฉิงใช่ไหม? เขาเป็นแฟนลูกสาวฉัน! ทำให้ฉันไม่พอใจ ก็เหมือนทำให้ลูกสาวฉันไม่พอใจ ทำให้ลูกสาวฉันไม่พอใจ นั่นคือทำให้ประธานกู้ไม่พอใจ!"เดิมทียังลังเลว่าจะขุดต่อหรือไม่ พอได้ยินคำนี้ก็ไม่ลังเลอีกต่อไปในเมืองเจียงเฉิง ใครบ้างไม่รู้จักกู้ซีเฉิง?นั่นคือบุคคลที่กระทืบเท้าก็ทำให้เมืองเจียงเฉิงต้องสั่นสะเทือน"ขุด!""ไม่..."ฉีอินอินตกใจทำอะไรไม่ถูก เธอวิ่งเข้าไปโดยไม่สนอะไร พยายามขวางพวกเขาไว้แต่เธอจะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้ชายที่ตัวใหญ่และแข็งแรงหลายคนได้ยังไงกัน?"โอ้ย!"ในระหว่างที่เธอผลักดันเบียดเสียด มือเธอก็ได้รับบาดเจ็บ จนเลือดไหลออกมาทำให้คนไม่กี่คนนั้นตกใจ แล้วทุกคนก็หยุดลง"น่ารำคาญจริงๆ"ถังหมิงเค่อเลิกแขนเสื้อขึ้น เธอเดินไปจับฉีอินอินข้างหน้า "หลบไปซะ! ไม่จบไม่สิ้นสักทีนะ"ตอนที่ถูกจับอยู่นั่น ฉีอินอินก็ต้อง
ฉีอินอินชะงักไปเล็กน้อย ลังเลจะขึ้นรถทำไมเซี่ยหลิงหยุนถึงมาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเจียงต้าได้ ขึ้นรถเขาจะดีเหรอ? แต่ตอนนี้เธอช่างเรื่องนี้ไปก่อน"ขอบคุณนะ ไปสะพานเฉิงซีจิ่วเซียน"สะพานจิ่วเซียน——สุสานฝั่งตะวันตกของเมืองเซี่ยหลิงหยุนคุ้นเคยกับที่นี่ พวกเขาคบกันมาตั้งแต่เด็ก หลายปีนั้นทุกวันครบรอบวันตายของเฟิงจือชาน เขาจะมาไว้อาลัยเป็นเพื่อนเธออยู่เสมอแค่ ทำไมวันนี้เธอถึงรีบขนาดนี้? เพราะอะไร?เขาไม่ได้ถามมากนัก เหยียบคันเร่ง "ได้"พอถึงที่ รถยังไม่ทันจอดสนิท ฉีอินอินก็รีบลงจากรถไป จนเกือบจะล้ม"อินอิน!"เซี่ยหลิงหยุนสายตาเฉียบคมและมือก็ว่องไว ช่วยเธอไว้ได้ทัน "ระวังหน่อยสิ""ฉันไม่เป็นไร"ฉีอินอินรีบพูด"ขอบคุณที่มาส่งฉัน รบกวนเวลานายเลย นายไปธุระเถอะ"พูดจบแล้ว หันหลังวิ่งไปข้างหน้าที่ด้านหลัง เซี่ยหลิงหยุนกำลังตกตะลึง เธอทำตัวห่างเหินกับเขาแบบนี้ได้ไง?เขาทำตัวเองนี่เนอะ ก็สมควรแล้วเขาหยุดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เซี่ยหลิงหยุนก้าวไปข้างหน้าตามทิศที่ฉีอินอินไปหลุมศพพวกเขาเริ่มทำการขุดแล้ว!ฉีป๋อเหนียน ถังเสี่ยวเวย แล้วก็ถังหมิงเค่อ ทั้งสามคนอยู่หมด"ฉีป๋อเหนียน!"ใบหน้
"ว้าย——"ฉีอินอินได้สติอีกครั้ง เธอตะโกนออกมา ปิดแก้มแล้ววิ่งออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วให้ตายเถอะพระเจ้า!เธอทำอะไรลงไป?ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ เธอเป็นหมอ เห็นผู้ชายมีอะไรให้ตกใจนักหนา?ใช่ แบบนี้แหละฉีอินอินพยายามสงบสติอารมณ์ ค่อยๆ ใจเย็นลงกู้ซีเฉิงยังไม่ออกมา เธอเลยต้องรอเขาอยู่ เธอได้บทเรียนมาแล้ว ก็เลยไม่กล้าเดินไปไหนหรือมองไปที่ไหนมั่ว ๆเห็นบนโต๊ะข้างเตียง มีกล่องเครื่องประดับวางอยู่ พอเปิดออกแล้ว ข้างในมีสร้อยข้อมือประดับเพชรอยู่ฉีอินอินพึมพำ:"สวยจัง""ชอบไหมล่ะ?"ทันใดนั้นเสียงของกู้ซีเฉิงก็ดังขึ้น เขาออกมาแล้วก็เดินมานั่งที่ขอบเตียง"หา?"แก้มฉีอินอินร้อนเล็กน้อย รู้สึกเขินอาย"อะไรนะ""ถามว่าคุณชอบไหม"กู้ซีเฉิงหยิบสร้อยข้อมือนั้นขึ้นมา นี่คือโจวซัวเพิ่งส่งมาเลยนะทำไมต้องถามเธอ?ในช่วงเวลาที่สบตากันฉีอินอินก็รู้สึกแปลกๆ เธอรีบหันไปอีกทางแล้วพูดๆออกไปว่า:"ชอบ""งั้นผมให้" กู้ซีเฉิงยิ้ม เธอชอบจริงด้วย"หา?"ฉีอินอินเบิกตาโต ให้เธอเหรอ?"ไม่ๆๆ" เธอโบกไม้โบกมือ "ฉันไม่เอา ทำไมฉันต้องเอาด้วยล่ะ?"สีหน้าของชายหนุ่มไม่พอใจเท่าไหร่ "ก็บอกแล้วไง ของขวัญขอบคุณ"ฉีอ
ฉีอินอินหัวเราะและส่ายหัว"ฉันแค่อยากบอกว่า ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ช่วยเหลือฉันจากความไม่ยุติธรรม"กู้ซีเฉิงชะงัก เขาได้ยินผิดหรือเปล่า?อือ จู่ๆเขาก็กุมแผล เจ็บ"กู้ซีเฉิง?" ฉีอินอินย่อตัวลงอย่างกังวลแล้วแตะที่หน้าท้องเขาเธอเงยหน้ามองเขา ดวงตาของเธอให้ความรู้สึกสวยงามและลึกลับในนั้นมีเพียงกู้ซีเฉิงกู้ซีเฉิงใจกระตุก ทว่าวินาทีต่อมาก็ดับฝันฉีอินอินเอ่ยปากบ่น"ก็บอกอย่าทำกิจกรรมรุนแรง! คุณดันไปตีกับคนอื่นเนี้ยนะ! ฉันว่าคุณคงอยากเข้าห้องผ่าตัดอีกรอบสินะ!"ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนเร็วกว่าพลิกหนังสืออีก เมื่อกี้ยังขอบคุณเขาอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?กู้ซีเฉิงจับมือเธอไว้ "ผมทำเพราะใครล่ะ? ถ้ารำคาญก็ไม่ต้องมายุ่ง"ทำตัวเป็นเด็กอีกละ? ฉีอินอินเริ่มจะเบื่อนิสัยนี้แล้ว"ฉันผิดเอง ปากไวไปหน่อยน่ะ ไม่ได้รำคาญอะไรคุณเลยนะ ไปตรวจก่อนเถอะ ดูอาการก่อน"กู้ซีเฉิงยอมทำการตรวจอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่สถานการณ์ยังดีอยู่ นอกจากผิวปริแตกแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่ร้ายแรงไปกว่านี้ฉีอินอินถอนหายใจ เข็นเขากลับห้องพัก"ไม่คิดเลยว่าเรื่องเมื่อคืนนี้คุณจะไปเห็นเข้า แต่เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด"เธออธิบายว่า "เสี่
"หา..."ชินเสี่ยวจูร้องเสียงดัง เงยมองด้วยความตกใจ หน้าตาไร้เดียงสาจ้องมองไปที่กู้ซีเฉิงในเวลานี้เขาไม่สนใจอำนาจและสถานะของกู้ซีเฉิงแล้ว อย่างน้อยๆเขาก็เป็นคุณชายเล็กของตระกูลชินนะ!"กู้ซีเฉิง คุณเป็นบ้าเหรอ? ผมไม่เคยมีเรื่องกับคุณ คุณมาต่อยผมทำไม? "พูดไปแล้ว เขาก็ลุกขึ้นมา ท่าทางพร้อมจะมีเรื่องแต่เจิ้งเล่ยเจิ้งกังได้รีบยืนขวางหน้ากู้ซีเฉิง"คุณชายชินครับ คุณช่วยผ่านพวกเราสองคนไปก่อนเถอะ!"สองคนนี้ดูเหมือนจะเป็นทหารมืออาชีพ อาจจะเป็นหน่วยพิเศษด้วยเผลอๆ แน่นอนว่าเขาสู้ไม่ได้"ไอ้เหี้*เอ้ย!"ชินเสี่ยวจูด่าทอออกมา"แจ้งตำรวจ!พ่อทนความอัปยศนี่ไม่ไหวแล้ว!""อัปยศเหรอ"กู้ซีเฉิงที่ไม่เปิดปากพูดมาตลอด ยิ้มเย็นชาหัวเราะเยาะเย้ย"มีใครอัปยศกว่าผู้หญิงที่คุณไปหลอกล้อเล่นเขาด้วย?"คือ?ชินเสี่ยวจูช็อคไปแล้วเขามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมากมาย และแต่ก็วางท่าทีไว้แค่รักสนุกเท่านั้นแต่ให้ความสำคัญกับความเต็มใจของกันและกันทุกคน เขาไม่เคยเล่นกับใครเลยนะ นี่อัปยศยิ่งกว่าเดิมอีก"คุณก็พูดสิ ผมไปเล่นกับใคร? ทำไมถึงต้องโกรธขนาดนี้ ผมไปเล่นกับผู้หญิงคุณหรือไง? "ก็ใช่!กู้ซีเฉิงเกือบจะพูด