"กู้ซีเฉิง"ฉีอินอินรู้สึกแปลกๆที่พิงอยู่ในอ้อมแขนของกู้ซีเฉิง แนบอยู่กับอกเขาจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นนี่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ"ปล่อยฉันลงเถอะ ฉันไม่เป็นไร ""ไม่เป็นไรเหรอ?"กู้ซีเฉิงในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาและมืดมน "แค่จะท่าทางเหมือนหมดสติอะนะ"ฉีอินอินยิ้มเธอพอรู้แล้วผู้ชายคนนี้อารมณ์ไม่ดี แถมยังพูดจาแย่——น่าเสียดายดันเกิดเป็นผู้ชายหล่อ"ไม่เป็นอะไรจริงๆ ฉันแค่...หิวแล้ว น้ำตาลในเลือดต่ำ ขาอ่อนแรงนิดหน่อย""ไปกินข้าวกัน!"โรงพยาบาลอยู่ใกล้เขาหมิงปาน แต่กลับไปที่รีสอร์ทนั้นยุ่งยากเกินไป กู้ซีเฉิงจึงหาที่ร้านอาหารใกล้ๆเนื่องจากทำเลที่ตั้งห่างไกล ทำให้ร้านอาหารไม่มีคนมากนัก และเมนูก็ธรรมดา กู้ซีเฉิงดูหงุดหงิดเล็กน้อย "ไม่มีอะไรน่ากินเลย เลือกๆสักอย่างละกัน""ฉันกินได้หมดแหละ"ฉีอินอินพูดพร้อมกับอมลูกกวาดที่เพิ่งขอจากพนักงานมาเมื่อกี้"สามารถเติมให้อิ่มท้องได้ก็พอ""คุณนี่ไม่เลือกเลยนะ"กู้ซีเฉิงเทน้ำสองแก้ว ให้เธอหนึ่งแก้ว"อายุยังน้อยๆ ร่างกายอ่อนแอขนาดนี้อะนะ?"การพูดจาเยาะเย้ยแบบนี้ฉีอินอินชินแล้ว เลยพูดอธิบายว่า"ร่างกายของฉันดี แต่มีปัญหาน้ำตาลในเล
ฉีอินอินก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจ กู้ซีเฉิงไปหาแฟนสาวก็เป็นเรื่องที่สมควรทำเพียงแต่กู้ซีเฉิงไปหาถังหมิงเค่อแล้ว แถมตัดสายเธอด้วย งั้นเขาคงไม่มาสนใจเธอแล้วดูเหมือนว่าเธอจะต้องเดินกลับคนเดียวฉีอินอินลุกขึ้น ออกมาจากห้องอาหารพอออกจากประตูใหญ่ร้านอาหาร เธอก็งงทันทีเขาหมิงปานนี่เธอมาเป็นครั้งแรก เมื่อกี้เธอนั่งรถมาแบบมึนๆงงๆ ไม่รู้เลยว่า——ที่นี่มันช่างรกร้าง!ใกล้ๆ ไม่มีสถานีรถไฟฟ้า และไม่มีรถไฟใต้ดิน คนที่มาที่นี่ส่วนใหญ่ขับรถมาเอง ดังนั้นจึงไม่เห็นเงาของแท็กซี่เลย ฉีอินอินหยิบโทรศัพท์ออกมา เตรียมเรียกรถผ่านแอปผลคือที่นี่ห่างไกลเกินไป ไม่มีใครยินดีที่จะรับงานเลย"เดินไปตรงข้างหน้าแล้วกัน"ไม่มีทางเลือกอื่น ฉีอินอินทำได้แค่พึ่งขาตัวเอง ไม่รู้ว่าพอถึงถนนใหญ่ เธอจะหารถได้ไหมทว่าพอออกจากเขตของร้านอาหารบริเวณนี้ก็แทบจะไม่มีไฟถนนเลยตลอดสองวันที่ผ่านมาฝนตกหนัก ถนนเดินยากมากฉีอินอินคลำทางในที่มืด อยู่ๆเท้าก็หยุดชะงัก"เกิดอะไรขึ้น?"ฉีอินอินโน้มตัวลงตรวจดู ดูเหมือนจะติดอยู่ในโคลนเธอออกแรงดึงขาออกมาอย่างแรง จนกระทั่งดึงออกมาได้ แต่รองเท้ากลับหายไปข้างหนึ่งฉีอินอินอยากจะร้องไห้
"ปล่อยนะ ปล่อย!"น้ำตาของฉีอินอินจะไหลออกมาอยู่แล้ว มือของผู้ชายคนนี้เหมือนกับคีมเลย"ดิ้นอะไรนักหนา"กู้ซีเฉิงไม่ปล่อย เรื่องคืนนี้เป็นเขาเองที่ผิดแต่เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ชัดเจนอยู่ว่ามันเป็นความรู้สึกผิดและความกังวล แต่เมื่อเห็นเธอพูดคุยและหัวเราะกับผู้ชายแปลกหน้าที่ขับมาเซราติ ความโกรธก็พุ่งขึ้นมาริมฝีปากบางเปิดออกเบาๆ คิดขอโทษ"ผม...""ฉันไม่อยากคุยกับคุณแล้ว"ฉีอินอินไม่อยากฟัง เขาทิ้งเธอแล้วยังมาโมโหใส่เธออีก มีเหตุผลอะไร?เธอขยับแขนออก พอขยับหลุดดันไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคงนัก เลยถอยหลังไปหลายก้าว จนทำให้ฝ่าเท้าที่บาดเจ็บเจ็บขึ้นมาเจ็บจนเธอร้องออกมา"โอ้ยโอ้ย..."ท่าทีนี้ทำให้กู้ซีเฉิงหยุดลง เขาขมวดคิ้ว"คุณกำลังเล่นละครอะไรอยู่?"ฉีอินอินพูดอย่างหงุดหงิด"ยังไงคุณเป็นคนตาบอดอยู่ดี ไม่จำเป็นต้องเล่นให้คุณดู!"ผู้หญิงคนนี้ เขาก็ไม่จำเป็นต้องไปยุ่งกับเธอ!กู้ซีเฉิงกำลังจะเดินไป เมื่อเขาหันหลังหลับมาก็เห็นรอยสีแดง — — ที่ชายกระโปรงฉีอินอินเลือดเหรอ? เธอได้รับบาดเจ็บเหรอ?"เกิดอะไรขึ้น?"กู้ซีเฉิงขมวดคิ้วเดินเข้าไปใกล้เธอ"บาดเจ็บเหรอ?"เขายื่นมือออกไป"ให้ผมดู..
ฉีอินอินมองกู้ซีเฉิงด้วยสีหน้าสงบๆ:"นี่คือมาม่าไง ฉันกำลังรอมันสุกอยู่"นี่อธิบายอะไรกันผู้หญิงคนนี้ตั้งใจให้ตัวเองเดือดร้อนหรือไงกู้ซีเฉิงอดกลั้นความไม่พอใจ ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่ค่อยดีนัก แต่เธอก็เพิ่งช่วยเขาเรื่องใหญ่ๆมาเขาไม่เข้าใจแต่ก็จะไม่ถามไม่อะไรเขาก็ให้บัตรกับเธอไป แต่เธอก็ยังหางานทำและกินบะหมี่สำเร็จรูปก่อนอื่นต้องแก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้า"อย่ากินเลย! มาม่าอร่อยตรงไหน? ผมจะซื้ออย่างอื่นให้คุณแน่""ไม่ต้อง ฉัน..."แต่กู้ซีเฉิงดึงเธอไปที่โซนอาหาร "อยากกินอะไร?"ฉีอินอินมองนิ่งๆ ไม่พูดสักคำ"ไม่พูดเหรอ"กู้ซีเฉิงขมวดคิ้วที่สวยงาม"งั้นผมตัดสินใจให้"พูดแล้ว เขาก็หยิบซูชิแซลมอน นมสด และไข่ตุ๋นจากชั้นวางไปจ่ายเงินแล้วหันกลับมาส่งให้ฉีอินอิน"กินเถอะ"ฉีอินอินเม้มปากไม่พูดแล้วก็ไม่รับทันใดนั้น เธอสองตาจ้องมองตรงไปที่ถนนฝั่งตรงข้ามผ่านประตูกระจก. หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างกะทันหัน การหายใจก็ไม่เป็นจังหวะตามไปด้วย!ถึงแม้ว่าเธอจะเห็นเพียงแค่เงาหลังและท้ายทอย แต่เธอก็ยังจำได้ว่า——คือเซี่ยหลิงหยุน!มีเพื่อนอีกสองคนอยู่ข้างๆ พวกเขาหัวเราะพูดคุยกันเดินไปเรื่อยๆจนเ
"ครับ"มองไปที่ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมืดมนของกู้ซีเฉิง แพทย์ตอบด้วยความตื่นเต้น"แค่อายุครรภ์ยังสั้นมาก แค่สามสัปดาห์+ เธอเป็นลมเพราะน้ำตาลในเลือดต่ำ ทำให้อาการตั้งครรภ์ออกเร็ว ไม่อย่างนั้นในเวลาสั้นขนาดนี้ โดยทั่วไปจะไม่สามารถตรวจพบ..."ฮึดวงตากู้ซีเฉิงเย็นชาและเยือกเย็น เขายิ้มนิ่งๆ เขาลุกขึ้น เปิดม่าน"ฉีอินอิน ได้ยินหรือยัง?"ฉีอินอินรู้สึกอ่อนแรงทั้งตัว พยักหน้าอย่างอ่อนแรง "อืม""งั้นคุณจะทำยังไง?"กู้ซีเฉิงพูดราวไม่แยแสอะไร"หนู..."ฉีอินอินจับชายเสื้อไว้ ไม่ตอบอะไรเลยจริงๆเธอก็รู้สึกตกใจ——นี่เธอท้องงั้นเหรอ!คือคืนนั้นที่โรงแรมหวังเฉา!คืนนั้นเธอตื่นเต้นเกินไป ไม่ได้สนใจเลยว่าผู้ชายคนนั้นได้ใช้วิธีคุมกำเนิดไหมดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ในฐานะที่เป็นแพทย์ เธอกลับประมาทขนาดนี้ ทำผิดพลาดที่โง่เขลาแบบนี้ได้ไง!เธอไม่ได้พูดอะไรอยู่นาน สายตาของกู้ซีเฉิงเย็นชามากขึ้น สายตาเยาะเย้ยที่ไม่มีเสียงแผ่ซ่านทั่วนัยน์ตา"อย่าบอกนะ คุณจะเก็บลูกคนนี้?"ถึงแม้ว่า พวกเขาจะแค่ในนามไม่ได้มีความสัมพันธ์จริงถึงแม้ว่า แม่ของเธอมีพระคุณต่อคุณปู่แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะสามารถทนได้ท
เพราะเรื่องการตั้งครรภ์ ฉีอินอินในช่วงนี้เลยมีเรื่องให้คิดมาก ทำอะไรก็ไม่รู้สึกสนุกสนานการหางานพาร์ทไทม์ก็ทำได้แต่ทางออนไลน์อยู่คนเดียวมักฟุ้งซ่าน ส่วนใหญ่ฉีอินอินเลยอยู่กับหลินอู่ที่นี่หลินอู่กลับมา ฉีอินอินก็บ่นว่า"กลับมาสักทีนะ ถ้าไม่กล้ามาอีก ฉันจะหิวตายแล้ว""ไหนฉันดูหน่อย"หลินอู่หัวเราะแล้วจับหน้าอกเธอ "แหม หิวจนเล็กเลยนะ""ฮ่าฮ่าฮ่า"ฉีอินอินหัวเราะ "อาหยุน เธอมันเจ้าเล่ห์""รีบลุกขึ้น ไปกินข้าวข้างนอกกัน!""ได้สิ"สองพี่น้องไปที่ถนนหลังมหาวิทยาลัยเจียงต้า ที่นี่จะคึกคักขึ้นในตอนกลางคืนมีตั้งแต่บาร์บีคิวกลางแจ้ง ขายรถเข็นอาหาร ร้านใหญ่จนถึงร้านอาหารระดับดาว มีทุกอย่าง ครบครันในตอนที่กำลังคิดว่าจะกินอะไรอยู่ ก็ถูกคนหนึ่งตบที่ไหล่"หลินอู่ ฉีอินอิน บังเอิญจัง"เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายและศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยของพวกเขาฉีอินอินหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไรหลินอู่มอง"บังเอิญอะไร มหาวิทยาลัยเจียงต้าใครบ้างไม่มากินข้าวที่นี่?"แล้วก็กวนประสาทเขา "จีบได้เสร่อมากนะ อะไร หรือคิดจะเลี้ยงเหรอ?"เดิมทีคิดว่าจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามตกใจ แต่เพื่อนคนนั้นกลับยิ้มและพยักหน้า"ได้
ฉีอินอินไม่พูดอะไร แต่หลินอู่กลับจ้องเขม็งไปทางนั้น "ปากเสีย"อวี้เหลียงก็ไม่มีอะไรแค่หัวเราะ"นี่ปากเสียเหรอ? แค่พูดความจริงเท่านั้นเอง ตอนนั้นพวกนายสองคนทำให้เด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงทั้งโรงเรียนอิจฉาตายเลยแล้ว!""หุบปาก! พูดพอแล้วหรือยัง?""ยังนะ"อวี้เหลียงดูเหมือนจะตั้งใจ เขาถามอีก"ทำไมถึงเลิกกัน?ความสัมพันธ์ดีขนาดนั้น เราทุกคนคิดว่าจะไปถึงที่สุดแบบชุดนักเรียนยันชุดแต่งงานงี้""นี่เป็นคำถามที่ต้องถามอินอินแล้วแหละ"เซี่ยหลิงหยุนที่ไม่พูดมาตลอด จู่ๆ ก็เริ่มพูด ตาของเขาจ้องมองไปที่เธออย่างจดจ้อง"เธอต่างหากไม่เอาฉัน"ตุ้บฉีอินอินที่กำลังกัดซี่โครงชิ้นหนึ่งอยู่ มันก็ตกลงบนโต๊ะทันทีไม่ทันตั้งตัวเลยเขาพูดว่าอะไร? เธอไม่ต้องการเขา? ฮ่า ที่พูดมาก็ดูจะไม่ผิดนะ"งั้นเหรอ" อวี้เหลียงจับอินอิน แล้วถามเค้น "อินอิน ทำไมอะ หลิงหยุนไม่ดีตรงไหน?"ในใจมีความรู้สึกขมขื่นและเจ็บปวดแผ่ซ่านออกมาฉีอินอินหัวเราะเบาๆ"เรื่องนานละ จำไม่ได้ เพราะเขาไม่ซื้อข้าวเช้าให้มั้ง"คำตอบชัดเจนและไม่จริงใจหลินอู่อึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง"ก็จริง"อวี้เหลียงตบเซี่ยหลิงหยุนที่ไหล่"ผู้หญิงนะ มักจะโกรธเพราะเ
ถนนหลังมหาวิทยาลัยเจียงต้ามีร้านขายของกินที่คึกคักที่สุดในตอนกลางคืน"เถ้าแก่ สั่งข้าวผัดใบชะพลูสองจาน!"หลินอู่มือหนึ่งกอดฉีอินอิน มือหนึ่งลูบท้อง บ่น"อวี้เหลียงน่ารำคาญจริงๆ ทำฉันเสียเวลากินข้าว"ฉีอินอินก็หิว หิวจนกลืนน้ำลาย"อาอู่ ฉันอยากกินวอลนัทกรอบ""ได้! ไปเดี๋ยวนี้แหละ"หลินอู่ตอบรับอย่างสบายๆ ก่อนจะรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงมองเธอด้วยสายตาสงสัย"ช่วงนี้กินเยอะขึ้นนะ มืดๆแบบนี้ จะกินมากไปหน่อยไหม? ไม่กลัวอ้วนเหรอ?"ฉีอินอินมีความทุกข์ที่พูดไม่ได้เธอเองก็รู้สึกได้แล้วว่า เธอกินเก่งขึ้นกว่าเดิม และก็รู้ว่าเป็นเพราะในท้องมีเจ้าตัวเล็กอยู่"ผัดข้าวเสร็จแล้ว!""ค่ะ"หลินอู่หยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมแสกนจ่ายฉีอินอินถามว่า:"เท่าไหร่?ฉันจะโอนให้""ไม่ต้อง""ต้องสิ"ทะเลาะกันได้ไม่ถึงหนึ่งวินาที จู่ๆข้างๆ มีเสียงเข้ามาเป็นเสียงต่ำและอ่อนโยน"เถ้าแก่ ผมจ่ายมา ""ใคร?"สองคนเงยหัวขึ้นมอง อึ้งไปเลยใบหน้าด้านข้างของเซี่ยหลิงหยุน ภายใต้การสะท้อนของแสงและเงา ปกคลุมด้วยแสงนุ่มนวล โครงหน้าอันโดดเด่น ราวกับเทพเจ้าฉีอินอินตอบสนองโดยสัญชาตญาณ คิดจะขวางเขา "ไม่ได้! นายอย่
เรื่องสุสานก็เอาตามนี้แล้วกันไม่เพียงเท่านั้นเซี่ยหลิงหยุนยังได้หาผู้เชี่ยวชาญด้านฮวงจุ้ย กำหนดวันและเวลาที่ดีไว้แล้วด้วยวันนั้นอากาศแจ่มใส มีลมเบาๆชินเสี่ยวจูและหลินอู่มาอยู่เป็นเพื่อนกับฉีอินอินพอไปถึงสุสาน เซี่ยหลิงหยุนก็มารออยู่ที่นั่นตั้งแต่เช้าแล้วฉีอินอินชะงัก ก่อนจะเบนสายตาไปทางอื่นหลินอู่ขมวดคิ้ว แล้วจ้องชินเสี่ยวจู:"เขามาที่นี่ได้ไง?""ฉันจะไปรู้ได้ยังไง?"ชินเสี่ยวจูตีหน้าหนา แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้"อินอิน"ถึงจะถูกเมินเฉยใส่ แต่เซี่ยหลิงหยุนก็ไม่สนใจ"ฉันมาส่งคุณป้า เรื่องนี้ถ้าฉันไม่รู้ก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้ารู้แล้วยังไม่มาอีก มันรู้สึกผิดน่ะ"หลินอู่รีบโตทันที"นายยังมีความรู้สึกแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ?""อาอู่"ฉีอินอินดึงหลินอู่ไว้แล้วส่ายหัวให้เธอ หลินอู่ก็สงบปากลง ไม่พูดอะไรอีกฉีอินอินมองเซี่ยหลิงหยุน"ขอบคุณที่มานะ"วันนี้วันฝังศพแม่เธอ เธอไม่อยากมาทะเลาะกันตรงนี้ จะทำให้แม่ไม่สงบสุขเซี่ยหลิงหยุนดีใจ"ไม่เป็นไร"ควรทำอยู่แล้วประโยคนี้ เขาพูดในใจอย่างเงียบๆ พิธีฝังศพ ผ่านไปอย่างราบรื่นฉีอินอินคุกเข่าหน้าป้าย น้ำตาไหลแต่ทว่าไม่มีเสียงร้อง หลินอู่ยืน
หน้าหล่อเหลาแฝงไปด้วยความมืดมนและความไม่พอใจอย่างรุนแรงของชายหนุ่มยื่นมาอยู่ใกล้แค่เพียงนิ้วเดียว แต่เขาไม่ได้ทำอะไรเธอน่าจะยังโกรธอยู่ แล้วคงไม่ใช่เรื่องอื่นใดถ้าไม่ใช่เรื่องสร้อยข้อมือเขาเป็นผู้ชาย และเขาก็ทำตัวไม่เหมาะสมจริงๆกู้ซีเฉิงพูด:"เรื่องสร้อยข้อมือผมผิดจริง แต่คุณเข้าใจผิดแล้ว เดิมทีจะให้คุณอยู่แล้ว"เสียงดังไม่ได้ ต้องรักษาหน้าไว้บ้างฉีอินอินชะงัก ทำไมถึงมาพูดเรื่องนี้? เขากำลังอธิบายให้เธอฟังเหรอ มาขอโทษ?"คุณ คุณว่าอะไรนะ?"ไม่อยากจะเชื่อตอนนี้กู้ซีเฉิงรู้สึกโกรธจนขึ้นหน้า"ไม่ได้ยินก็ช่างมันเถอะ!"การต้องมาอธิบายนี่ก็สุดขีดจำกัดเขาแล้วนะ ผู้หญิงคนนั้นยังจะให้เขาพูดซ้ำอีก?สมุดภาพนั่นก็ไม่ดูแล้วความอยากรู้อยากเห็นเมื่อกี้ ถูกความโกรธในตอนนี้กลบไว้แล้ว"อาซัว ไป""เอ่อ พี่รอง"พอพวกเขาเดินออกไป หลินอู่ก็รีบเข้ามาใกล้ทันทีมองไปที่สมุดภาพในมือของฉีอินอิน "อ๋อ เล่มนี้ใช่ไหม ฉันจำได้ว่ามันเป็นสมุดภาพของเพื่อนตอนเด็กเธอปะ?""อืม"ฉีอินอินพยักหน้า เป็นเรื่องที่ผ่านมานานมากแล้วทั้งสองคนย้ายของไปคุยกันไปหลินอู่:"หลายปีต่อมานี่พวกเธอเคยเจอกันบ้างไหม"
"อินอิน"หลินอู่เขย่าฉีอินอิน เรียกเธอ"มาหาเธอหรือเปล่า?"ฉีอินอินเลยเงยหน้าขึ้นมองข้างๆ พวกเขา มีรถปากานีสีเงินเทา ขับช้าๆ เหมือนกำลังเดินเล่น พอเห็นเธอเงยหน้าขึ้นมา รถก็จอด โจวซัวผลักประตูรถลงมา"อินอิน จะไปไหนเหรอ ถือของหนักแบบนี้ ขึ้นรถ พี่รองบอกจะไปส่ง"พูดไปแล้ว ก็มาจับที่จับกระเป๋าเดินทาง เตรียมจะยก"ไม่ต้อง!"ฉีอินอินกลับไม่ปล่อยมือ แถมปฏิเสธอย่างเย็นชา "ฉันถือเองได้ค่ะ""นี่..."โจวซัวลำบากใจ ได้แต่มองไปทางเบาะหลังมองผ่านกระจกรถ กู้ซีเฉิงก็เห็นอยู่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น เส้นประสาทในสมองเขาตึงเครียดขึ้นมาทันทีทันใดนั้นเขาก็ลงจากรถ เดินผ่านโจวซัวมาถือกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะสั่งเสียงเย็นชาว่า:"เปิดฝากระโปรง""ครับ พี่รอง!"ของง่ายๆ เขายกกระเป๋าเดินทางใส่ไว้ท้ายรถฉีอินอินรู้สึกตกใจและหงุดหงิด เธอวิ่งไปจับแขนของเขา"คุณทำอะไร?นี่คือของของฉัน! วางลง! ฉันไม่อยากนั่งรถคุณ!""หุบปาก!"กู้ซีเฉิงกดเสียงต่ำ ตะคอกเบาๆเขาเกิดความรู้สึกอยากตีเด็กขึ้นมากะทันหัน! เธออายุน้อยกว่าเขาห้าปี ก็ถือว่าเป็นเด็กเหมือนกัน!แต่เธอเป็นเด็กผู้หญิง เขาเลยทำอะไรไม่ได้ให้เธอสองทางเล
ฉีอินอินมองชายหนุ่มที่ดูเย็นชาและสง่างามด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะยิ้มเยาะตัวเอง"ฉันผิดเอง ฉันเข้าใจผิด คิดว่าสร้อยข้อมือนี้เป็นของขวัญให้ฉัน ตอนนั้นคุณควรบอกฉันนะว่าฉันคิดผิดน่ะ"เธอพูดอะไร?กู้ซีเฉิงตามไม่ทันไปชั่วขณะได้แต่ฟังเธอพูดต่อไป"ประธานกู้ ในอนาคตของขวัญที่ให้แฟน อย่าให้คนอื่นแบบสุ่มสี่สุ่มห้าอีกนะ ถ้าฉันเอาไปแล้ว คุณต้องมาซื้ออีกอันเพื่อชดเชยให้แฟน ไม่ยุ่งยากตายเหรอ?"พูดจบแล้ว ก็หันหลังเดินออกไปกู้ซีเฉิงสีหน้าดำคล้ำ เดาว่าเธอคงได้เจอกับถังหมิงเค่อมาล่ะสิ? แล้วเจอกันที่ไหน?นี่ไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญคือ เธอเห็นถังหมิงเค่อใส่สร้อยข้อมือนั้นเพราะงั้นเลยไม่มีความสุขเหรอ?ทำไม?ต่อให้ไม่มีความสุขไม่โอเค ก็ควรเป็นถังหมิงเค่อสิ ทำไมเป็นเธอได้มือสร้อยข้อมือ เดิมทีคือจะให้เธออยู่แล้วฉีอินอินเปิดประตู ในขณะเดียวกันโจวซัวก็เข้ามาเขายิ้มทักทายเธอ"อินอินคุยกับพี่รองเสร็จแล้วเหรอ?"ฉีอินอินไม่สนใจเขาแต่จู่ๆกลับหันหลังมามองกู้ซีเฉิง"กู้ซีเฉิง ฉันจะไม่หย่ากับคุณ"แล้วกัดฟันพูดเสริมว่า"อะไรที่ไม่ใช่ของฉัน ฉันไม่เอา แต่อะไรที่เป็นของฉัน คนอื่นก็เอาไปไม่ได้!"พูดจบก็เดิ
"เสี่ยวเวย หรือว่า...""ยังจะรออะไรอยู่? ไม่ให้เงินพวกแกหรือไง? รีบขุดให้ฉัน!"ถังเสี่ยวเวยไม่เปิดโอกาสให้ฉีป๋อเหนียนได้พูด แถมท่าทางเขายิ่งทำให้เธอโมโหด้วยซ้ำ"ถ้ายังชักช้าอยู่ ฉันจะร้องเรียนพวกคุณ"คิดดูแล้ว ข่มขวัญไม่พอ ต้องดุร้ายมากขึ้น"รู้จักประธานกู้ กู้ซีเฉิงใช่ไหม? เขาเป็นแฟนลูกสาวฉัน! ทำให้ฉันไม่พอใจ ก็เหมือนทำให้ลูกสาวฉันไม่พอใจ ทำให้ลูกสาวฉันไม่พอใจ นั่นคือทำให้ประธานกู้ไม่พอใจ!"เดิมทียังลังเลว่าจะขุดต่อหรือไม่ พอได้ยินคำนี้ก็ไม่ลังเลอีกต่อไปในเมืองเจียงเฉิง ใครบ้างไม่รู้จักกู้ซีเฉิง?นั่นคือบุคคลที่กระทืบเท้าก็ทำให้เมืองเจียงเฉิงต้องสั่นสะเทือน"ขุด!""ไม่..."ฉีอินอินตกใจทำอะไรไม่ถูก เธอวิ่งเข้าไปโดยไม่สนอะไร พยายามขวางพวกเขาไว้แต่เธอจะเป็นคู่ต่อสู้ของผู้ชายที่ตัวใหญ่และแข็งแรงหลายคนได้ยังไงกัน?"โอ้ย!"ในระหว่างที่เธอผลักดันเบียดเสียด มือเธอก็ได้รับบาดเจ็บ จนเลือดไหลออกมาทำให้คนไม่กี่คนนั้นตกใจ แล้วทุกคนก็หยุดลง"น่ารำคาญจริงๆ"ถังหมิงเค่อเลิกแขนเสื้อขึ้น เธอเดินไปจับฉีอินอินข้างหน้า "หลบไปซะ! ไม่จบไม่สิ้นสักทีนะ"ตอนที่ถูกจับอยู่นั่น ฉีอินอินก็ต้อง
ฉีอินอินชะงักไปเล็กน้อย ลังเลจะขึ้นรถทำไมเซี่ยหลิงหยุนถึงมาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเจียงต้าได้ ขึ้นรถเขาจะดีเหรอ? แต่ตอนนี้เธอช่างเรื่องนี้ไปก่อน"ขอบคุณนะ ไปสะพานเฉิงซีจิ่วเซียน"สะพานจิ่วเซียน——สุสานฝั่งตะวันตกของเมืองเซี่ยหลิงหยุนคุ้นเคยกับที่นี่ พวกเขาคบกันมาตั้งแต่เด็ก หลายปีนั้นทุกวันครบรอบวันตายของเฟิงจือชาน เขาจะมาไว้อาลัยเป็นเพื่อนเธออยู่เสมอแค่ ทำไมวันนี้เธอถึงรีบขนาดนี้? เพราะอะไร?เขาไม่ได้ถามมากนัก เหยียบคันเร่ง "ได้"พอถึงที่ รถยังไม่ทันจอดสนิท ฉีอินอินก็รีบลงจากรถไป จนเกือบจะล้ม"อินอิน!"เซี่ยหลิงหยุนสายตาเฉียบคมและมือก็ว่องไว ช่วยเธอไว้ได้ทัน "ระวังหน่อยสิ""ฉันไม่เป็นไร"ฉีอินอินรีบพูด"ขอบคุณที่มาส่งฉัน รบกวนเวลานายเลย นายไปธุระเถอะ"พูดจบแล้ว หันหลังวิ่งไปข้างหน้าที่ด้านหลัง เซี่ยหลิงหยุนกำลังตกตะลึง เธอทำตัวห่างเหินกับเขาแบบนี้ได้ไง?เขาทำตัวเองนี่เนอะ ก็สมควรแล้วเขาหยุดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เซี่ยหลิงหยุนก้าวไปข้างหน้าตามทิศที่ฉีอินอินไปหลุมศพพวกเขาเริ่มทำการขุดแล้ว!ฉีป๋อเหนียน ถังเสี่ยวเวย แล้วก็ถังหมิงเค่อ ทั้งสามคนอยู่หมด"ฉีป๋อเหนียน!"ใบหน้
"ว้าย——"ฉีอินอินได้สติอีกครั้ง เธอตะโกนออกมา ปิดแก้มแล้ววิ่งออกจากห้องน้ำอย่างรวดเร็วให้ตายเถอะพระเจ้า!เธอทำอะไรลงไป?ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ เธอเป็นหมอ เห็นผู้ชายมีอะไรให้ตกใจนักหนา?ใช่ แบบนี้แหละฉีอินอินพยายามสงบสติอารมณ์ ค่อยๆ ใจเย็นลงกู้ซีเฉิงยังไม่ออกมา เธอเลยต้องรอเขาอยู่ เธอได้บทเรียนมาแล้ว ก็เลยไม่กล้าเดินไปไหนหรือมองไปที่ไหนมั่ว ๆเห็นบนโต๊ะข้างเตียง มีกล่องเครื่องประดับวางอยู่ พอเปิดออกแล้ว ข้างในมีสร้อยข้อมือประดับเพชรอยู่ฉีอินอินพึมพำ:"สวยจัง""ชอบไหมล่ะ?"ทันใดนั้นเสียงของกู้ซีเฉิงก็ดังขึ้น เขาออกมาแล้วก็เดินมานั่งที่ขอบเตียง"หา?"แก้มฉีอินอินร้อนเล็กน้อย รู้สึกเขินอาย"อะไรนะ""ถามว่าคุณชอบไหม"กู้ซีเฉิงหยิบสร้อยข้อมือนั้นขึ้นมา นี่คือโจวซัวเพิ่งส่งมาเลยนะทำไมต้องถามเธอ?ในช่วงเวลาที่สบตากันฉีอินอินก็รู้สึกแปลกๆ เธอรีบหันไปอีกทางแล้วพูดๆออกไปว่า:"ชอบ""งั้นผมให้" กู้ซีเฉิงยิ้ม เธอชอบจริงด้วย"หา?"ฉีอินอินเบิกตาโต ให้เธอเหรอ?"ไม่ๆๆ" เธอโบกไม้โบกมือ "ฉันไม่เอา ทำไมฉันต้องเอาด้วยล่ะ?"สีหน้าของชายหนุ่มไม่พอใจเท่าไหร่ "ก็บอกแล้วไง ของขวัญขอบคุณ"ฉีอ
ฉีอินอินหัวเราะและส่ายหัว"ฉันแค่อยากบอกว่า ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ช่วยเหลือฉันจากความไม่ยุติธรรม"กู้ซีเฉิงชะงัก เขาได้ยินผิดหรือเปล่า?อือ จู่ๆเขาก็กุมแผล เจ็บ"กู้ซีเฉิง?" ฉีอินอินย่อตัวลงอย่างกังวลแล้วแตะที่หน้าท้องเขาเธอเงยหน้ามองเขา ดวงตาของเธอให้ความรู้สึกสวยงามและลึกลับในนั้นมีเพียงกู้ซีเฉิงกู้ซีเฉิงใจกระตุก ทว่าวินาทีต่อมาก็ดับฝันฉีอินอินเอ่ยปากบ่น"ก็บอกอย่าทำกิจกรรมรุนแรง! คุณดันไปตีกับคนอื่นเนี้ยนะ! ฉันว่าคุณคงอยากเข้าห้องผ่าตัดอีกรอบสินะ!"ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนเร็วกว่าพลิกหนังสืออีก เมื่อกี้ยังขอบคุณเขาอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?กู้ซีเฉิงจับมือเธอไว้ "ผมทำเพราะใครล่ะ? ถ้ารำคาญก็ไม่ต้องมายุ่ง"ทำตัวเป็นเด็กอีกละ? ฉีอินอินเริ่มจะเบื่อนิสัยนี้แล้ว"ฉันผิดเอง ปากไวไปหน่อยน่ะ ไม่ได้รำคาญอะไรคุณเลยนะ ไปตรวจก่อนเถอะ ดูอาการก่อน"กู้ซีเฉิงยอมทำการตรวจอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่สถานการณ์ยังดีอยู่ นอกจากผิวปริแตกแล้ว ก็ไม่มีอะไรที่ร้ายแรงไปกว่านี้ฉีอินอินถอนหายใจ เข็นเขากลับห้องพัก"ไม่คิดเลยว่าเรื่องเมื่อคืนนี้คุณจะไปเห็นเข้า แต่เรื่องมันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด"เธออธิบายว่า "เสี่
"หา..."ชินเสี่ยวจูร้องเสียงดัง เงยมองด้วยความตกใจ หน้าตาไร้เดียงสาจ้องมองไปที่กู้ซีเฉิงในเวลานี้เขาไม่สนใจอำนาจและสถานะของกู้ซีเฉิงแล้ว อย่างน้อยๆเขาก็เป็นคุณชายเล็กของตระกูลชินนะ!"กู้ซีเฉิง คุณเป็นบ้าเหรอ? ผมไม่เคยมีเรื่องกับคุณ คุณมาต่อยผมทำไม? "พูดไปแล้ว เขาก็ลุกขึ้นมา ท่าทางพร้อมจะมีเรื่องแต่เจิ้งเล่ยเจิ้งกังได้รีบยืนขวางหน้ากู้ซีเฉิง"คุณชายชินครับ คุณช่วยผ่านพวกเราสองคนไปก่อนเถอะ!"สองคนนี้ดูเหมือนจะเป็นทหารมืออาชีพ อาจจะเป็นหน่วยพิเศษด้วยเผลอๆ แน่นอนว่าเขาสู้ไม่ได้"ไอ้เหี้*เอ้ย!"ชินเสี่ยวจูด่าทอออกมา"แจ้งตำรวจ!พ่อทนความอัปยศนี่ไม่ไหวแล้ว!""อัปยศเหรอ"กู้ซีเฉิงที่ไม่เปิดปากพูดมาตลอด ยิ้มเย็นชาหัวเราะเยาะเย้ย"มีใครอัปยศกว่าผู้หญิงที่คุณไปหลอกล้อเล่นเขาด้วย?"คือ?ชินเสี่ยวจูช็อคไปแล้วเขามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงมากมาย และแต่ก็วางท่าทีไว้แค่รักสนุกเท่านั้นแต่ให้ความสำคัญกับความเต็มใจของกันและกันทุกคน เขาไม่เคยเล่นกับใครเลยนะ นี่อัปยศยิ่งกว่าเดิมอีก"คุณก็พูดสิ ผมไปเล่นกับใคร? ทำไมถึงต้องโกรธขนาดนี้ ผมไปเล่นกับผู้หญิงคุณหรือไง? "ก็ใช่!กู้ซีเฉิงเกือบจะพูด