All Chapters of Forced to Marry the Cold-Hearted Billionaire: Chapter 231 - Chapter 240

"Wow! Ang ganda mo, Mama!"Mula sa likuran ni Alec, napasinghap si Anri sa tuwa, sabay palakpak ng maliliit niyang kamay."Ikaw na yata ang pinakamagandang mama sa buong mundo!" bulalas niya nang may paghanga, kumikislap ang mga mata habang patakbong lumapit kay Irina. "Mama, sino bumili ng damit mo? Ang ganda-ganda!"Sandaling natigilan si Irina. Paano niya iyon sasagutin?Saglit siyang tumingin kay Alec, ngunit nang magtagpo ang kanilang mga mata, agad niyang ibinaba ang paningin. Ang totoo, hindi niya kayang itanggi—Sukat na sukat sa kanya ang damit. Ang istilo, ang laki, kahit ang panloob na suot niya—lahat perpekto.Ayaw man niyang aminin, pero… kilalang-kilala siya nito. Sobra."Ikaw, masamang tao! Ikaw ba ang bumili ng damit para kay Mama?" biglang tanong ni Anri kay Alec, nakapamewang na parang munting imbestigador.Ni hindi pa nga nakakapagsalita nang maayos si Irina, pero agad nang nahulaan ng anak niya ang totoo. Matalino. Sobrang talino. Walang duda, namana niya ito rito.

Maya-maya lang, napansin ni Irina na may kakaiba. Matigas ang katawan ng lalaki, hindi pantay ang paghinga, at mainit ang balat—hindi sa paraang nakasanayan niya, kundi parang may lagnat.Mabilis na lumitaw ang pag-aalala sa kanyang mga mata. “Ikaw… anong nangyayari sa’yo?” tanong niya, kinakabahan."‘Wag kang gumalaw," utos nito, may bahid ng pagpipigil sa tinig.Kumunot ang noo ni Irina. "May sakit ka ba? Nilalagnat ka ba? Tatawag ako ng doktor! Hindi kita kayang buhatin mag-isa—"Bigla siyang napatigil. Hindi sumagot si Alec.Sa halip, isang iglap lang, sinipa niya ang kumot palayo, tumayo mula sa kama, at walang anumang saplot na dumaan mismo sa harap niya.Natulala si Irina.Agad na namula ang kanyang mukha.Wala man lang itong alinlangan nang kunin ang tsinelas at isuot iyon—na para bang walang ibang tao sa silid.At parang naramdaman nito ang reaksyon niya, kaya lumingon ito, may bahagyang pangisi sa labi.“Hindi mo pa ba ‘yan nakikita dati?”Lalong uminit ang kanyang mga pisng

Si Anri ay isang matalim na bata—mabilis matuto at mas mabilis kumilos.Nung nasa kindergarten siya, kapag may naglakas-loob na magsalita ng masama tungkol sa kanyang ina, agad niya itong kakasuhan at pipilitin silang umatras.Ngunit sa pagkakataong ito, pagkatapos ng isa na namang laban, hindi naging ayon sa inaasahan ang lahat. Hindi lang inaway ng guro ang kanyang ina, kundi kinailangan pa nilang magbayad ng malaking multa.Nag-isip sandali si Anri, saka tumingin kay Greg at seryosong nagsabi, "Tito Greg, wag mo na akong tawaging 'little princess.' Hindi ko gusto. Dapat 'little bastard' na lang ang tawag mo sa'kin. Kung madalas ko itong marinig, siguro masasanay ako... at hindi na ako mangbubugbog."Sabi niya ito ng may inosenteng tono, walang kahit kaunting masamang intensyon. Ngunit biglang lumamig ang buong kwarto. Tumaas ang kilay ni Alec at nagmukhang seryoso si Greg.Ibinaling ni Irina ang kanyang ulo pababa, at naramdaman ang kalungkutan. Matapos ang mahabang katahimikan, si

Ang kagandahan na nasa harap niya ay lumampas sa lahat ng kanyang inaasahan.Si Irina, na palaging malamig at detached, ay hindi kailanman nagpakita ng ganitong kaswal at relaxed na itsura. Nandiyan na siya ngumiti sa mga pagkakataong kasama ang kanyang ina—isang matamis at inosenteng ngiti, tulad ng ngiti ng isang high school na babae.Ngunit ito… iba. Malaon niyang tinitigan siya—mabagal, parang isang malumanay na alindog na may seduktibong alon na parehong nakakagulat at mahirap tanggihan.Napatigil si Alec, isang saglit na nagulat."Sa tingin mo, maganda ba?" tanong ni Irina sa isang magaan at walang pakialam na tono.Mula pagkabata hanggang sa pagdadalaga, hindi niya kailanman inisip na ang kanyang kagandahan ay magiging bagay na dapat hangaan o gamitin para sa kapakinabangan ng iba. Hindi pumasok sa kanyang isipan iyon, kahit na pagkatapos ng dalawang taon sa kulungan.Nanatili siyang determinado, nag-aaral ng disenyo ng arkitektura kay Amalia, nangarap na balang araw ay makalab

Habang nagsalita si Irina, isang alon ng pag-aalala ang kumalat sa buong kuwarto. Ang private lounge, na dati ay puno ng usapan, ay naging magulo.Sa mga nakaraang araw, kumakalat ang mga tsismis sa buong bansa—si Alec daw ay may nahuling babae mula sa ibang lugar, at sinasabing may galit siya rito.Ngayon, nang marinig ang mga salita ni Irina, naging malinaw. Siya ang babaeng iyon. Dinala siya dito… Balak ba niyang gawing regalo sa kanyang mga kapatid?Lumapit si Alec, ang malamig at walang awang tingin ay nakatuon kay Irina. Ang mga labi niya ay dumampi sa tainga ni Irina habang bumulong siya, "So eager to claim your identity?"Nananatiling walang ekspresyon si Irina. "Oo."Walang iba. Wala siyang dahilan para magpaliwanag. Walang pangangailangan magtanong. Hindi pa niya alam kung paano magtanong. Basta sumunod lang siya sa pagkilos ni Alec.Titig na titig si Alec sa kanya, hindi makapagsalita.Putang ina, ang babaeng ito.Bigla siyang nagnanais na hipuin ang leeg ni Irina—para lang