Narinig ni Irina na pumayag si Alec, kaya't napabuntong-hininga siya nang malumanay. Sa wakas, hindi na niya kailangang magsukat ng mga damit. Nakakapagod mag-try-on ng mga outfits, lalo na kapag hindi para sa sarili kundi para mapasaya ang iba—lalo siyang napapagod.“Pagod ka ba?” tanong ni Alec.Tahimik na sumagot si Irina, “Wala namang problema.”Itinaas ni Alec ang kanyang tingin at tumingin sa pangunahing saleslady. “Pakipack lahat ng pinili ko.”Nakangiti ang saleslady nang labis. “Siyempre, Mr. Beaufort! Sandali lang po.”Tumingin si Alec kay Irina. “Gusto mo ba yung mga style?”Inilihim niyang pinili ang bawat isa, kung eleganteng estilo man o simple, para magkasya sa malamig at distansyang personalidad ni Irina.Bumaba ang ulo ni Irina ng bahagya. “Wala namang anuman.”Nagkibit-balikat si Alec. Idinagdag pa ni Irina nang magaan.“May isa ka nang binili para sa akin. Hindi ba’t sayang kung bibili ka pa ng marami?” Ang tunay niyang alalahanin ay kung inaasahan niyang bayaran ni
Habang nagsalita si Irina, isang alon ng pag-aalala ang kumalat sa buong kuwarto. Ang private lounge, na dati ay puno ng usapan, ay naging magulo.Sa mga nakaraang araw, kumakalat ang mga tsismis sa buong bansa—si Alec daw ay may nahuling babae mula sa ibang lugar, at sinasabing may galit siya rito.Ngayon, nang marinig ang mga salita ni Irina, naging malinaw. Siya ang babaeng iyon. Dinala siya dito… Balak ba niyang gawing regalo sa kanyang mga kapatid?Lumapit si Alec, ang malamig at walang awang tingin ay nakatuon kay Irina. Ang mga labi niya ay dumampi sa tainga ni Irina habang bumulong siya, "So eager to claim your identity?"Nananatiling walang ekspresyon si Irina. "Oo."Walang iba. Wala siyang dahilan para magpaliwanag. Walang pangangailangan magtanong. Hindi pa niya alam kung paano magtanong. Basta sumunod lang siya sa pagkilos ni Alec.Titig na titig si Alec sa kanya, hindi makapagsalita.Putang ina, ang babaeng ito.Bigla siyang nagnanais na hipuin ang leeg ni Irina—para lang
Ang kanyang pinagkakatiwalaan.Anim na taon na ang nakalipas, noong gabing inilunsad ni Alec ang kanyang pinakamalupit na kontra-atake, muntik na niyang masira ang buong Beaufort. Ngunit sa kabila ng duming dugo, ang Beaufort Group ay nanatiling hindi apektado.Walang kahit kaunting alon.Isang korporasyon na kasinglaki nito—na nagbago ng may-ari nang magdamag—dapat ay nagdulot ng malalaking pagyanig sa buong siyudad, kung hindi man sa buong bansa. Ngunit nang pumasok si Alec sa punong tanggapan ng Beaufort Group kinabukasan, wala ni katiting na kaguluhan, walang pagsalungat.Tanging kaayusan lamang. Ang mga mataas na opisyal—ang mga matagal nang may hawak ng kapangyarihan—ay sinalubong siya nang may kasanayan, para bang alam nilang darating ang araw na ito.“Mr. Beaufort.”Mula sa sandaling iyon, napagtanto ng patriarch ng Beaufort, pati na ang ama ni Alec na si Alexander Beaufort, ang katotohanan: Ang anak nila ay hindi basta-basta.Sa mga taon, pinaalis siya, itinakwil, at tinanggi
Mas madali ang lahat habang nandoon si Alec. Pero nang lumabas siya upang sagutin ang isang tawag, biglang nakaramdam ng pangungulila si Irina.Sa maluwang na pribadong silid, naglaglagan ang mga mata sa kanya.May bahagyang ngiti sa mukha ni Jigo, habang si Kristoff naman ay nanatiling kalmado at hindi mabasa ang iniisip. Samantalang si Liam, matapos tumingin kay Jigo na para bang naghahanap ng paliwanag, ay tila nag-uusisa rin. Ilang taon siyang nanatili sa timog-kanlurang hangganan kasama si Alec, kaya bihira silang magkausap at hindi niya lubos na alam ang kasalukuyang sitwasyon.Pero may isang bagay siyang tiyak—ang kasintahan ni Alec ay si Zoey.Kung ganoon, sino itong babae?Hindi lang mga lalaki ang lihim na sinusuri si Irina. Pati ang mga babaeng nakaupo sa tabi nila ay hindi maitatangging may pagtataka sa mga titig na ipinupukol sa kanya.Kung saan may mga babae, naroon din ang tsismis.Nang wala na si Alec, tila lumuwag ang pakiramdam ng lahat, at di nagtagal, may dalawang
Hindi man lang nilingon ni Irina si Ivy. Sa halip, tahimik niyang binuksan ang gripo at sinimulang hugasan ang kanyang mga kamay, walang kahit anong bakas ng interes sa kanyang mukha."Bar girl!" Lumalim ang tono ng boses ni Ivy, may bahid ng utos at inis. "Napilayan ako. Hawakan mo ang sapatos ko. Naririnig mo ba ako?"Matapos banlawan ang pawis mula sa kanyang mga palad, sa wakas ay tumingin si Irina kay Ivy.Maganda ang babae, walang duda. Pero nakakasulasok ang kayabangan nito.Sa kabilang banda, nanatiling walang pakialam si Irina. Relaks ang kanyang tindig, at mas malamig pa ang kanyang tinig."Lumayo ka."Nagdilim ang ekspresyon ni Ivy. Galit niyang iniangat ang baba at may dramatikong pagpag ng kanyang mahahabang alon-alon na buhok, saka humarang sa daraanan ni Irina."Isa ka lang hostess! Anong karapatan mong maging bastos?" sarkastikong aniya. "Sinabihan kitang hawakan ang sapatos ko para sa ikabubuti mo! Alam mo ba kung ano ang mangyayari sa’yo? Isa ka lang laruan ni Alec.
Parang huminto ang oras sa sandaling lumabas ang mga salitang iyon mula sa labi ni Irina. Nanigas ang lahat sa silid, walang makapagsalita.Ngunit bago pa man sila makabawi, bumagsak na si Irina sa harapan ni Zian, ang kanyang tinig nanginginig sa desperasyon."I-ikaw… ano ang relasyon mo sa kapatid ko?" Ang kanyang mga kamay ay mahigpit na kumapit sa manggas ni Zian. "Alam mo ba kung nasaan siya ngayon? Ligtas ba siya? Pakiusap—sabihin mo sa akin!"Nanigas si Zian.Saglit siyang napuno ng pagkabigla, at awtomatikong umatras, ang kilos niya'y alanganin, halos parang takot.Sa lahat ng naroon, siya ang nakakaalam ng totoong kasaysayan nina Irina at Alec.Matapos niyang bumalik sa bansa, maingat niyang inilapit ang sarili sa kanyang tiyuhin at tiyahin, umaasang makapasok sa mas mataas na bilog ng kapangyarihan. Doon niya nadiskubre ang isang usapan—ang mismong impormasyon na nagbigay daan kay Alec upang mahanap sina Zeus at Irina.At mula rin sa mga bulong na iyon, nalaman niya kung gaa
"Jigo, bakit mo ako sinipa?" reklamo ni Liam.Naramdaman ni Irina ang tensyon sa hangin, kaya bigla siyang tumayo."Oo… nandito ako para pagsilbihan kayo," mahina niyang sabi.Hindi niya namalayan kung gaano na kakadilim ang ekspresyon ni Alec, pero si Ivy, agad iyong napansin.Sa isang malutong na tawa, binasag ni Ivy ang katahimikan."Naku naman! Kung sino man ang pinagsisilbihan mo, hindi ‘yon ang mahalaga ngayon." Ngumisi siya nang mapanukso. "Mas importante, may utang pa sa atin si Mr. Beaufort—tatlumpung baso ng alak bilang parusa ngayong gabi!"Lumingon siya kay Irina, may kislap ng panunukso sa mga mata."Pagkatapos mong lumagok ng tatlumpung baso, sigurado akong malalasing ka nang husto. At aminin na natin, mas masaya ang gabi kapag may tama na, ‘di ba?" Kumindat pa ito bago nagpatuloy. "Lalo na kayong mga babae… sanay na sanay kayong uminom para aliwin ang mga lalaki, hindi ba?"Wala nang hintay-hintay, agad niyang kinuha ang isang baso at pilit itinulak sa kamay ni Irina.D
Naroon si Ivy, hindi makapaniwala. "Mr. Beaufort… anong sinabi mo?"Marahil ay mali lang ang dinig niya. Hindi maaaring totoo ang narinig niya—na si Alec mismo ang nagsabing magpanggap siyang hostess. Kailanman ay hindi siya nalagay sa ganitong kahihiyan."Be a hostess," Alec repeated calmly.Nanlamig ang tingin ni Ivy at mariing sumagot, "Mr. Beaufort, hindi ba’t may kasama na kayong hostess? Hindi ako isa sa kanila, at wala akong balak na magpanggap!"Nanatiling kalmado si Alec. "Kung ganoon, sabihin mo sa akin—bakit ka narito ngayong gabi?"Mataas ang tinig ni Ivy nang sumagot siya, bahagyang itinaas ang baba. "Kasama ako ni Mr. Altamirano—""Pero ang asawa ni Mr. Altamirano ay pinsan ni Jigo, hindi ba?" putol ni Alec, payapa ngunit matalim ang pananalita. "Sabihin mo sa akin, ano ba talaga ang papel mo rito?"Napipi si Ivy."Hostess pa rin ang hostess," malamig na saad ni Alec. "Kahit ano pang pagpapanggap ang gawin niya, hindi mababago ang katotohanan."Pumikit si Ivy, pilit pini
Ang Hangin sa loob ng bulwagan ay naging malamig, parang yelo. Bawat pares ng mata ay tumingin sa magarbong dalawang pintuan. Ang dagat ng mga reporter ay tahimik na umatras, nagbigay daan ng walang salitang paggalang, nag-iwan ng malinaw na landas na napapalibutan ng mga nanginginig na balikat at nakayukong ulo.At narito na siya.Si Alec.Naka-suot ng isang navy blue na suit na tama lang sa kanyang mataas at payat na katawan, siya’y naglakad nang hindi nagmamadali, ang isang kamay ay walang pakialam na nakatago sa bulsa. Ang kanyang mata ay matalim pero malayo ang tingin, parang wala ni isa sa mga nangyayari sa silid ang karapat-dapat ng kanyang pansin—hindi ang kaguluhan, hindi ang galit. Walang nakasulat sa kanyang mukha. Walang galit. Walang awa.Hindi kailangang magalit ni Alec para maging nakakatakot.Ang katahimikan ay bumalot sa buong bulwagan. Maririnig ang pintig ng puso. Isang hininga. Isang patak ng pawis na dumaloy sa leeg ng isang tao.Maliban kay Irina.Nakatayo siyang
“Get lost!” Marco snarled as he kicked the man.Halos sabay-sabay, sumunod si Duke at pinakawalan ang pangalawang suntok—tumilapon ang lalake palabas ng bulwagan.Sa isang iglap, ang dalawang elegante at hinahangaang ginoo ng South City—na karaniwang mahinahon at maginoo—ay parang kulog na sabay sumabog. Sa lakas ng kanilang galit, napatigil sa pagkabigla ang buong hanay ng mga nakabihis na ginang at bisita.Pati si Yngrid, na kanina pa nagmamagaling, hindi na napigilan ang pilit na ngiting puno ng kaba.Samantala, si Claire ay nakaluhod na, gumagapang papalapit kay Marco habang patuloy ang pag-agos ng luha sa kanyang mukha.“Cousin… sinipa ako ni Duke—dahil sa kanya! Sinaktan niya ako dahil kay Irina… sinipa niya talaga ako, cousin…”Tinapunan siya ni Marco ng malamig na tingin at walang-awang sumagot, “Sayang, hindi ka na lang niya sinipa hanggang mamatay.”Tumigil si Claire sa pag-iyak, nanigas.Isang mabilis na galaw—hinila ni Marco palayo ang mga braso ni Claire na nakakapit sa k
Muling nabalot ng katahimikan ang buong paligid. Ni hindi na naalala ng mga reporter na kumuha ng litrato. Bago pa man sila makabawi sa pagkabigla, biglang dumating sina Marco at Juancho, magkakasunod na pumasok.“Irina! Irina, nasaan ka?”“Nasaan si Irina?”Pagkakita nila kay Irina, sabay na kumunot ang noo ng dalawang lalaki. Kagagaling lang ni Marco sa biyahe.Kaninang umaga lang, habang binibisita niya si Don Pablo sa ospital, nakita niya ang isang still shot mula sa isang video ni Irina. Agad siyang nagtangkang tumawag sa dalaga, pero nang hindi ito sumagot, inutusan niya ang mga tao niya na palayain si Linda mula sa kulungan.Una niyang plano ay tanungin si Linda sa pamamagitan ng telepono, pero bago pa man niya magawa iyon, tinawagan siya ng staff ng hotel para sabihing may maagang flight pabalik sa South City. Pinayuhan siyang magmadali kung ayaw niyang maiwan.Dahil sa pagmamadali, hindi na niya muling natawagan si Linda. Sa dami ng kailangang ayusin—mula sa security check, p
"Hey, maglayo tayo sa babaeng ito. Huwag nating hayaang makahinga siya ng mga dumi at sakit!" sigaw ng isa sa mga babae, ang boses ay puno ng poot.Ang mga babaeng ito, na kadalasang larawan ng kagandahan at pagiging marangal, ay nagpakita ng kanilang tunay na kulay—mas bihasa pa sa pamumusong kaysa sa inaasahan ng sinuman.Ang kanilang mga salita ay mas malupit kaysa sa kahit na ang pinakamahihirap na babaeng kalye, ang lason sa kanilang mga bibig ay walang pag-aalinlangan na tinatadtad si Irina. Bawat isa sa kanila ay nagtatangkang mang-insulto, na parang may takot na baka maagaw ng iba ang pagkakataong sirain siya.Ang ingay ng kanilang mga salitang masama ay parang nagpapabigat sa hangin, at bawat salitang binibitawan nila ay isang dagok kay Irina. Habang pinapanood ni Duke ang lahat ng ito, isang matinding pagsisisi ang sumikip sa kanyang dibdib.Hindi niya ito matanggap. Ang paghihirap ni Irina, sa lahat ng mga taon—siya ang may kasalanan dito.Kung sana hindi niya siya niloko n
Habang papalabas na sana si Duke kasama si Irina, isang matinding boses ang pumutol sa tensyon sa hangin.“Duke! Stop right there!”Si Yngrid iyon, ang boses niya matalim, ang mga mata ay kumikislap sa galit. Mabilis na humarap si Duke, at ang gilid ng kanyang labi ay kurbada ng malamig at may paghamak na ngisi.“Yngrid.”Malamig ang tono ng boses niya.“Huwag mong isipin na hindi ko alam ang matagal nang ugnayan ng mga Jones at ng pinsan kong si Alec. Ang nararamdaman niya para sa pamilya mo ay mas malalim pa kaysa sa nararamdaman niya para sa mga lolo’t lola niya, mas malalim pa kaysa sa mga tiyuhin at tiyahin namin. Kaya't sabihin mo nga—ikaw ba ang nag-organisa ng Banquet na ito para kay Irina?”Hindi kumilos si Yngrid. Bagkus, nagsimula siyang magbiro ng may pang-iinsulto. “Maganda. Masaya akong naisip mo rin 'yan.”Tumingin siya sa mga noblewomen na nakatayo malapit, tapos ay ibinalik ang tingin kay Irina—na nakatayo lang doon, kalmado at maayos, ang katahimikan ay mas makapangy
Pero paano naman si Duke?Sa loob ng anim na taon, ni minsan hindi ipinakita ni Duke kay Claire ang pinakamaliit na senyales ng kabaitan. Isang lalaking palaging surrounded ng mga babae—mga mapang-akit, seduktibong, magagandang babae. Pero hindi siya kailanman humawak ni isang daliri sa kanya.Minsan, iniisip ni Claire baka nga hindi na siya interesado dahil sa dami ng mga babaeng nakapaligid sa kanya, baka naman nasanay siya sa mga alindog ng mga ito. Na baka para sa kanya, ang isang katulad niya—isang tamang babae, maayos magdala sa sarili—ay walang kwenta at hindi kaakit-akit.Pero sa kabila nito, may nakuhang ginhawa si Claire sa mga pangarap na iyon. Kung hindi siya interesado sa kanya, tiyak, hindi siya magiging interesado sa ibang babae.Ngunit ngayon, winasak ang ilusyon na iyon.Nang makita niyang tinitingnan ni Duke si Irina ng ganun, ng may matinding pagmamahal at malasakit—si Claire ay nawala sa sarili. Sumabog siya.Sa galit na tumutulo sa kanyang mga mata at sa pagkakanu
Nakatayo siya, matamlay at hindi makagalaw. Isang tahimik na bagyong umiikot sa kanyang loob. May ibang darating pa ba? Darating ba si Alec?Ang eksenang ito—sobrang pamilyar. Para itong umuukit ng isang alaala sa kanyang kaluluwa mula anim na taon na ang nakakaraan. Noon, tinawag siya ng nakatatandang miyembro ng pamilya Beaufort papunta sa pugad ng mga leon. Ang buong elite na grupo ay ibinukas ang kanilang mga pangil sa kanya, winasak siya gamit ang paghuhusga at kapangyarihan.Noon, ang nakatatandang henerasyon. Ngayon, ang mga kabataan.Ang kasaysayan ay inuulit ang sarili. Iba ang mukha, ngunit pareho ang kalupitan. Noon, pinaghati-hati nila siya. Pinatahimik siya. Ipinatapon siya. Ngunit ngayon—laban sa lahat ng pagkakataon—dumating si Duke upang hilahin siya mula sa apoy.Ngunit hindi pa rin makapagsalita si Irina. Kaya't lumapit si Duke.“Irina,” sabi ni Duke, ang boses niya mababa ngunit puno ng pagmamadali, “Lahat ng ipinaglaban ng kapatid mo, ipaglalaban ko rin ngayon. Kay
Natulala si Linda at nawalan ng boses.Sa lahat ng oras na ito, patuloy niyang binabatikos si Irina kay Daniel—sinasabi ang pinakamasasakit na bagay tungkol sa kanya. Ngayon, pinagsisisihan niya ang bawat salitang binitiwan. Tuwing binabanggit niya si Irina, hindi niya ito tinatawag sa tunay na pangalan. Imbes, tinatawag niyang "gold digger," "manloloko," at minsan ay "dating kriminal."Hindi niya akalain na posibleng magkaibigan pala sila ni Irina ni Daniel. At heto siya—nagmumukhang walang pag-aalinlangan sa pagtatanggol kay Irina.Parang sinampal si Linda. Walang nakaka-expect nito. Hindi si Linda, hindi ang mga nanonood, wala ni isa. Ngunit nanatiling kalmado si Irina.Hindi siya mukhang natuwa sa pagtatanggol ni Daniel, ni hindi rin siya nagpasaring o lumaban sa mga tao. Nakatayo lang siya, mahinahon ang ekspresyon.Hindi siya masaya. Hindi rin siya galit.Sa kanyang isipan, nakulong na siya—literal man o hindi—kaya’t bakit pa niya huhubarin ang iba? Lalo na hindi ang tulad ni Da
Si Linda, na nakahawak sa kanyang braso, ay tumayo nang walang imik sandali.Pagkalipas ng ilang segundo, bigla siyang sumigaw, ang boses ay matalim at puno ng akusasyon."Daniel, hindi ba’t sinabi mong tutulungan mo akong pabagsakin ang sinungaling at blackmailer na ito? Ano'ng nangyayari ngayon? Hindi mo ba talaga siya pinapaloko, ha?"Lumingon si Daniel kay Linda na may hindi makapaniwalang mata. "Miss Linda, kung ang ‘sinungaling’ na tinutukoy mo ay ang kaibigan ko, ang tagapagligtas ko, at ang guro ko na si Irina, ngayon pa lang ay aayusin ko na ang lahat!"Walang pasabi, itinataas ni Daniel ang kanyang kamao at tinitigan si Linda nang matalim, ang mga ngipin ay nakangiti ng matindi.Napaatras si Linda, humakbang ng ilang hakbang pabalik. Nangangatog ang boses, tinanong niya, "Daniel, anong ibig mong sabihin? Ano'ng sinasabi mo, kaibigan mo, tagapagligtas mo, guro mo? Tinutukoy mo ba itong bilanggo, blackmailer, at sinungaling na ito?""Wala kang karapatang insultuhin si Irina!"