บททั้งหมดของ เสน่หาวิชามาร: บทที่ 41 - บทที่ 50

“ขยะสังคมคือมึงต่างหาก ไอ้ชั่ว!” ผัวะ! แดนไตรอดกลั้นไม่ไหว พุ่งเข้าตะบันหน้าอีกฝ่ายจนเรียกเลือดชั่วให้ท่วมปากได้สำเร็จ อติชนไม่น้อยหน้า เขาเจ็บแค้นใจตั้งแต่เสียบัวหอมไปเลยสู้กลับ “พ่อแม่ของลูกจันตายเพราะขนยาเสพติดข้ามชาติและถูกประหารเว้ย ลูกจันมีพ่อไม่มีแม่แล้ว ไม่มีบ้านที่ไหน ไม่มีที่ไปที่ไหนเพราะเป็นเด็กกำพร้าบ้านแตกสาแหรกขาดเว้ย!” ตะเบ็งเสียงคล้ายอัดอั้นปมในใจที่ตนก็เป็นเด็กกำพร้าเช่นกัน ตั้งแต่เกิดจนโตเด็กกลุ่มนี้ถูกเหยียดหยามว่าเป็นขยะสังคมที่สร้างปัญหาให้กับประเทศเสมอมา โอกาสและความหวังความมั่นคงในชีวิตมันน้อยกว่าคนอื่น เปราะบางกว่าคนอื่นบัวหอมร้องไห้สงสารความร้านรานที่เกาะกินใจสามี กว่าพี่ตุ่นของเธอและลูกจันจะฝ่าฟันปัญหาชีวิตจนมายืนอยู่จุดนี้มันไม่ง่ายเลย สกาวเดือนคือความภาคภูมิใจของแดนไตร เขาทุ่มเทเลี้ยงดูเด็กสาวคนนี้มาด้วยความรักและความทะนุถนอม แต่สุดท้ายความภาคภูมิใจของเขากลับถูกคนชั่วช้าทำลายลงเพียงเพราะความอิจฉาและต้องการเล่นสนุก เท่านั้นเอง อติชนเหมือนคนขี้อิจฉาที่ทนเห็นคนอื่นได้ดีกว่าตนไม่ได้ โดยเฉพาะคนนั้นคือแดนไตร เด็กวัดที่สอบชิงทุนไปเรียนต่อจนจบปริญญาเอกที่อเมริกาป

อาจารย์สาวล้างหน้าล้างตาก่อนจะเริ่มแต่งหน้าใหม่ด้วยแป้งพับและลิปสติกที่พกพามาด้วย จนกระทั่งพร้อมที่จะเข้าไปในงานอีกครั้งจึงเดินออกมา แต่กลับพบเจอร่างสูงของคนที่ไม่ต้องการเห็นหน้ามากที่สุดยืนขวางไว้“ขอทางด้วยค่ะ” ไม่อยากมองหน้าเขาให้สะเทือนใจ มือบางยกขึ้นลูบท้องด้วยความสงสารเด็กในท้องที่พ่อเขาไม่ยอมรับแล้วยังปรักปรำว่าเป็นเด็กที่เกิดจากชู้ของแม่“จะรีบไปไหนเล่าคนสวย เจอหน้าผัวเก่าทั้งที ไม่ทักทายกันดีๆหน่อยเหรอ” นพพลเดินตามมาที่ห้องน้ำ เขาตามมาหาเรื่องโดยเฉพาะ“ถ้าจะพูดไม่ดีก็ไม่ต้องพูดกัน หย่ากันแล้วก็ให้ขาดกันไปเลย” นึกถึงใบหย่าที่เขาส่งทนายมาหว่านล้อมและข่มขู่ให้เซ็นแล้วยังเจ็บปวดใจ เขาไม่ฟังเธอเลยแม้แต่น้อย“งั้นมาล่ำลากันหน่อยไหมล่ะ” นพพลรำคาญตัวเองที่ยังต้องการเห็นหน้าผู้หญิงร่านราคะคนนี้ ทั้งๆที่เกลียดและต้องการหย่าให้จบๆแต่ก็ยังอยากจะเห็นหน้าเธออยู่ก่อนตัดสินใจลากอดีตภรรยาไปที่หลังสวนลับตาคน แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้แต่อาจารย์สาวกลับไม่โวยวาย ซ้ำยังก้มหน้าซอยเท้าตามแรงลากจูงจนชายหนุ่มมั่นใจว่าสวนไม้ดัดเขาวงกตนี้มันปลอดจากสายตาคนถึงหันมาตะเบ็งเสียงใส่“ไอ้ตุ่นมันมีดี

ทุกๆคืนเด็กสาววัยสิบแปดร้องไห้รังเกียจตัวเอง ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาสกาวเดือนเลี้ยงตัวเองด้วยการเร่ร่อนและหาเงินจากการยอมนั่งให้นักท่องเที่ยวลูบคลำเรือนร่าง หลังจากคืนนั้นเธอโซเซมาเรื่อยๆจากบ้านชองอติชนจนถึงท่ารถโดยสาร เธอปีนหลังคารถโดยสารและเกาะมาจนถึงสถานีขนส่งเมืองชายทะเล เมืองชายทะเลมีแหล่งท่องเที่ยวยามราตรีมากมาย ที่แห่งนี้คือที่ที่ทำให้เธอได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ หวนนึกถึงเมื่อครั้งถูกไล่ออกจากบ้านอย่างโซซัดโซเซ ด้วยความที่ไปตัวเปล่า วิธีเอาตัวรอดในยามคับขันคือการฉกชิงวิ่งราว วันนั้นเธอได้กระเป๋าเงินจากนักท่องเที่ยวกระเป๋าหนักคนหนึ่งที่มันเมาแอ๋พยายามจะถามซื้อบริการทางเพศ เธออาศัยจังหวะทีเผลอชิงกระเป๋าเงินมันมาได้ พอให้อยู่รอดในเมืองชายทะเลแห่งนี้ได้ระยะหนึ่ง จนไปทำงานเสิร์ฟอาหารในผับบาร์วันนี้มีคำสั่งตรงพิเศษมาถึงบาร์เครื่องดื่มว่าให้สกาวเดือนขึ้นไปคอยชงเหล้าให้กับแขกวีไอพีที่มาเปิดห้องฉลองร่วมลงทุนด้วยกัน หญิงสาวไม่รู้ว่าใครเป็นแขกคนสำคัญที่จะเอาเงินเป็นแสนมาถมเป็นค่าเหล้าให้ร้านคาราโอเกะแห่งนี้ แต่น่าจะไม่ใช่คนธรรมดาๆเขาน่าจะมีฐานะเพราะได้สั่งเหล้าที่ดีที่สุดและแพงที่สุดในร้านมา

ค่ำคืนที่ชายหาดว่าวุ่นวายแล้ว ค่ำคืนที่บ้านเศวตรฉัตรก็ไม่น้อยหน้า คืนนี้ทั้งคืนคนท้องเกือบห้าเดือนยังพลิกไปพลิกมาไม่ยอมนอนเสียที ก่อนจะสะกิดสามีให้ตื่นขึ้นมาฟังเธอ “พี่ตุ่น ตื่นเดี๋ยวนี้”แดนไตรบิดตัวไปมาด้วยความเกียจคร้าน รู้สึกตัวพร้อมทั้งเริ่มมีอาการเหนื่อยเพลียจากการพักผ่อนไม่เพียงพอ“มีอะไรเหรอน้องบัว” เสียงแหบติดงัวเงียถามผู้เป็นภรรยา ตายังลืมไม่ขึ้นด้วยซ้ำ เอื้อมคว้าสะเปะสะปะไปกดเปิดไฟตรงหัวเตียงให้แสงสว่าง ขยี้ตาและหันมาหาภรรยาสาวหน้ามน“ตื่นก่อนค่ะ ตื่นก่อน” มือเล็กๆยังเขย่าตัวของผู้เป็นสามีราวกับยาหลังอาหาร“มีอะไรครับ เป็นอะไร”“น้องบัวอยากกินขนมถั่วแปป”“ตอนตีสี่เนี่ยนะ” สายตางัวเงียขึ้นสูงสุดมองไปที่นาฬิกาแขวนพนัง“บัวอยากกินขนมถั่วแปปค่ะ” ยังชัดเจนในความต้องการพร้อมๆกับที่แดนไตรง่วงนอนและไม่ต้องการจะตื่นหรือถูกรบกวน “พี่ตุ่นน้องบัวอยากกินขนมจริงๆ ช่วยไปซื้อขนมถั่วแปปให้น้องบัวกินหน่อยนะคะ” ซบหน้าลงกับไหล่ของอีกฝ่ายและอ้อนเสียงหวาน“นี่มันตีสี่นะครับ จะมีร้านขนมเปิดได้ยังไง” ถ้าหากต้องการเค้กหรือขนมขบเคี้ยว ร้านสะดวกซื้อเปิดทั้งวันทั้งคืนยังพอมี แต่ถ้าต้องการขนมไทยที่วัตถุ

ไม่กี่เดือนนักบัวหอมและแดนไตรก็ได้มีโอกาสชื่นชมลูกสาวตัวน้อย เด็กหญิงอัยยานางฟ้าตัวน้อยแก้วตาดวงใจของพ่อและแม่ คุณพ่อสุดหล่อหวงลูกสาวและหลงเมียรักที่ตอนนี้เป็นสาวอวยอิ่มแบบคุณแม่หลังคลอดยิ่งกว่าสิ่งเสพติด จะต้องหอบหิ้วมาที่ทำงานด้วยทุกวัน“ว่าไงเด็กเนื้อเยอะ เที่ยงนี้กินอะไรดีครับ” คนที่กำลังอุ้มลูกตั้งคำถามขึ้น ทีแรกบัวหอมนึกว่าเขาพูดคุยกับลูกสาวแต่พอหันมาเห็นว่าสายตาล้อเลียนมองมาทางเธอถึงบางอ้อว่าเด็กเนื้อเยอะที่เขาเรียกมาตลอดนั้นไม่ได้เรียกลูก แต่ล้อเลียนเธอเอง“นี่ที่พี่ตุ่นพูดว่าเด็กเนื้อเยอะคือบัวตลอดไม่ได้หมายถึงลูกนี่นา” คุณแม่มือใหม่เสียความมั่นใจ หันมาสำรวจตัวเองพบว่าช่วงนี้เธออ้วนขึ้นกว่ายี่สิบกิโลจริงๆ จากเมื่อก่อนเอวบางร่างน้อย ตอนนี้พุงยื่นเพราะรูปร่างยังไม่เข้ารูปมดลูกยังไม่เข้าอู่“ก็ใช่น่ะสิ” มองภรรยาสาวด้วยความเอ็นดูก่อนจะส่งลูกน้อยกลับไปนอนในเปลเด็กแรกเกิด จากนั้นเดินมาหาคนที่กำลังจับส่วนเกินในร่างกายด้วยความคิดมาก“เนื้อเยอะ แต่บัวว่าแบบนี้ก็เซ็กซี่ดีนะคะ” ก่อนจะหัวเราะร่าเริง บัวหอมคนเดิมเพิ่มเติมคือมองโลกในแง่ดีมากขึ้นหลังค้นพบว่าการมองอะไรในแง่ลบมันเหนื่อยและมัน