Lahat ng Kabanata ng Sandoval Series #3 : Beneath the Moonlight Caleb Lexus Sando: Kabanata 11 - Kabanata 20

"How is she?" Hindi ko alam kung gaano ako katagal natulog pero pagkagising ko ang pamilyar na boses ng isang lalaki ang una kong narinig. Tatlong salita lang mula sa kanya pero tandang-tanda ko pa ang mapang-asar na boses na yun. Kahit limang taon na ang lumipas, naalala ko pa rin kung sino ang may-ari nun. Pero ang tanong bakit sya nandito? Saang ospital ba ako nadala nina Ate?Naalala ko may lalaking kumuha sa akin mula kay Ate Chichay bago ako nawalan ng malay, possible kayang sya yun? Natatandaan niya pa kaya ako? Hindi naman na siguro, limang taon na ang lumipas. Tsaka sino ba ako para maalala niya? "Hinihintay nalang po naming magising si Ningning, Sir. Na-check na po sya ng doktor kanina. Okay naman na daw po yung result ng laboratory test nya. Kailangan lang daw magpahinga ng ilang araw tapos pwede na kaming lumabas." Boses yun ni Ate Chichay."How old are you again, Chiara?""Sixteen po.""Oh! So that explains. Tsk! tsk! Anyway, don't call me, Sir. Kuya Gus won't like it

"Good day, Kuya Lexus! How is you today? Finish gym?"Maaga palang nandito na ako sa penthouse ni Kuya. Sabado ngayon at wala kaming pasok. Maaga ako pumunta dito dahil gusto ko maaga matapos ang mga gawain ko. Pero sa totoo lang halos wala naman talaga akong trabaho dito sa kanya, mas madami pa nga ang pahinga ko at nood ng tv kapag nandito ako sa penthouse ni Kuya. Pagdating ko kanina ay sya namang pag-alis ni Kuya dahil pumunta itong gym kaya ngayon lang talaga kami nakapag-usap. Tapos ko na ang mga gawaing bahay. Nakapaglaba na ako gamit ang washing machine niya at nakapaglinis na rin. Nakapagsaing na rin ako dahil si Kuya ang magluluto ng tanghalian.Ganito ang routine naming dalawa tuwing sabado. Ggawin niya ang mga kailangan nyang gawin at gagawin ko din ang trabaho ko. Magluluto sya ng ulam at sabay kaming managhalian, tuturuan nya ako sa mga assignments ko, pagkatapos papasok ito sa silid niya para magtrabaho habang ako naman ay gagawa ng mga bagong burloloy na binebenta k

"Kuya Lexus, ano ba? Bitawan mo nga kamay ko!" Kanina niya pa ako hawak. Pilit kong kinukuha ang kamay ko mula sa pagkakahawak niya pero ayaw niya talaga. Pinagtitinginan na kami ng mga tao at namumula na ako sa kahihiyan. Pumipiglas ako habang sya ay diritso lang ang lakad at walang pakialam sa mga taong nakatingin sa amin. Para akong nakababatang kapatid na nahuli ng kuyang nagbubulakbol sa mall. Umalis kami sa restoran ng hindi man lang nagpapaalam kay Kuya Ford. Akala ko nagbibiro lang ito nang sinabi niyang uuwi na kami pero hindi pala. Diritso kaming lumabas ng walang lingon-lingon. Naiwan pa ang mga gamit na pinamili ko doon sa loob. Gusto kong kunin ang kamay ko sa kanya dahil babalikan ko ang mga pinamili ko. Kahit na hindi na ako kakain kasama si Kuya Ford basta makuha ko lang yung mga pinamili kong gamit. Sayang ang pera ko kung mawala lang din yun. "Kuya ano ba—""Stop wiggling Selene or else I will carry you." Masungit nitong putol sa akin saka nakipagsukatan ng tingi

Pareho kaming dalawang tulala pagkatapos ang nangyari. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Nag-iinit ang buong mukha ko at pakiramdam ko namumula ang aking pisngi. Si Kuya Lexus naman ay mukhang nagulat din sa ginawa niyang paghalik sa akin. Hindi dapat yun tatama sa labi ko kung hindi lang ako umilag. Dapat sa pisngi ko lang yun kaso naging malikot ako at sa labi ko tumama. Kasalanan ko. "I'm not sorry for kissing you, but, I feel guilty that you're not yet in the right age." Mahina at halos pabulong niyang sabi. Hindi ito makatingin sa akin. Parehas kaming diritso ang tingin sa harapan kahit wala naman kaming tinitingnan doon.Malakas ang paghugot nito ng buntong hininga, matagal na tulala at mukhang pinag-iisipan ang mga salitang lalabas sa kanyang bibig. Ako naman, sobrang lakas ng kaba ng dibdib k na para akong nabibingi. Hindi ako nagsasalita dahil pinapakalma ko ang aking sarili. Natatakot akong baka atakehin ako ng hika ko kapag hindi ko nakontrol ang pagrigodon ng p

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakaupo sa tabi ng kalsada. Iyak lang ako ng iyak. Hindi ko na alintana ang mga taong dumadaan sa paligid ko na napapatingin sa akin. Pwede naman na akong umuwi pero wala akong lakas maglakad. Pakiramdam ko lahat ng lakas ko naubos nung tumakbo ako palayo sa kanya kanina. Akala ko dati yung sakit na dinanas ko noong maliit pa lang ako, yun na yun. Sagad na, wala nang mas sasakit pa, pero meron pa pala. Kung sa pagkain pa, pinafree-taste lang pala ako, free trial kung hanggang saan ang kakayanin ko. Kung magustuhan ko ba ang lasa o hindi. Pwes sinasabi kong hindi! Sino ang nagpauso nitong pananakit na 'to? Bakit hindi pwedeng maging masaya lang? Sa dinami dami ng taong pwedeng magfree trial bakit ako pa? Hindi naman ako nagvolunteer!Pero sa dami ng tanong nanakit sa akin itong kay Kuya Lexus ako pinaka nasaktan. Naniwala kasi ako sa sinabi niya, sa mga pangako nya sa akin na kahit anong mangyari hindi niya ako sasaktan. Pero isang pagkakamal