"Did you eat the chocolates that I sent you?" So tama nga ang hinala ko na sa kanya galing ang kahon na puno ng tsokalate. "I bought it myself, Baby. I know those are your favorites. You liked it?""I do." Tipid kong sagot sa kanya, gusto ko pang dagdagan ang sagot ko pero baka mali-mali na naman ang masabi ko. Dalawang salita pa nga lang yun, alanganin pa ako. Minsan hindi ko maintindihan ang sarili ko, nakakaintindi naman ako ng ingles pero hirap talaga ako kapag ako na ang nagsasalita. Hirap pagsamahin ng mga salita. Kahit anong practice ko bumabaluktot talaga ang dila ko. Mabuti nalang talaga itong si Kuya Lexus matyaga sa pagtuturo at pagwaswasto sa akin. Pero minsan nakakahiya na rin. "You do?" Tanong nya. Tumango ako at nakita ko ang pagguhit ng matamis na ngiti sa mga labi niya. May mali ba sa sinabi ko?"Soon Baby, not now."Ako naman ang napakunot noo. Di ko gets ang ibig nyang sabihin dun. "Which one you like the most? The one in the middle right?" May ibang kahuluga
Pareho kaming dalawang tulala pagkatapos ang nangyari. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Nag-iinit ang buong mukha ko at pakiramdam ko namumula ang aking pisngi. Si Kuya Lexus naman ay mukhang nagulat din sa ginawa niyang paghalik sa akin. Hindi dapat yun tatama sa labi ko kung hindi lang ako umilag. Dapat sa pisngi ko lang yun kaso naging malikot ako at sa labi ko tumama. Kasalanan ko. "I'm not sorry for kissing you, but, I feel guilty that you're not yet in the right age." Mahina at halos pabulong niyang sabi. Hindi ito makatingin sa akin. Parehas kaming diritso ang tingin sa harapan kahit wala naman kaming tinitingnan doon.Malakas ang paghugot nito ng buntong hininga, matagal na tulala at mukhang pinag-iisipan ang mga salitang lalabas sa kanyang bibig. Ako naman, sobrang lakas ng kaba ng dibdib k na para akong nabibingi. Hindi ako nagsasalita dahil pinapakalma ko ang aking sarili. Natatakot akong baka atakehin ako ng hika ko kapag hindi ko nakontrol ang pagrigodon ng p
"Sa susunod matuto kang magpaalam. Ang sakit mo sa ulo." Ang sakit pakinggan pero yun naman kasi ang totoo. Masakit ako sa ulo. Hindi lang naman sya ang unang nagsabi sa akin ng ganun. Hindi ko lang inaasahan na maririning ko sa mula kanya. Hindi ako pumasok hanggat tuluyang nawala si Kuya Lexus sa paningin ko. Umaasa ako na balikan niya ako at hayaang sumama para makapagpaliwanag sa kanya pero hindi iyon nangyari. Talagang iniwan niya akong mag-isa sa labas. Umiiyak ako habang nakatingin sa mga pinamili kong pasalubong para sa kanila. Gusto ko lang naman sana makabawi. Gusto ko lang sila pasayahin dahil alam kung stress at namo-mroblema na sila nitong nagdaang araw pero mali pala ang ginawa ko. Pati si Milagring at Mariposa galit ngayon sa akin. Baka pati si Ate Chichay magagalit din kapag nalaman nya ang ginawa ko. Pero sige lang naiinitindihan ko naman kung bakit sila nagagalit sa akin. "Naku sa tatlong alaga ni Chichay ikaw lang ata ang pasaway. Ikaw lang yung madala
Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakaupo sa tabi ng kalsada. Iyak lang ako ng iyak. Hindi ko na alintana ang mga taong dumadaan sa paligid ko na napapatingin sa akin. Pwede naman na akong umuwi pero wala akong lakas maglakad. Pakiramdam ko lahat ng lakas ko naubos nung tumakbo ako palayo sa kanya kanina. Akala ko dati yung sakit na dinanas ko noong maliit pa lang ako, yun na yun. Sagad na, wala nang mas sasakit pa, pero meron pa pala. Kung sa pagkain pa, pinafree-taste lang pala ako, free trial kung hanggang saan ang kakayanin ko. Kung magustuhan ko ba ang lasa o hindi. Pwes sinasabi kong hindi! Sino ang nagpauso nitong pananakit na 'to? Bakit hindi pwedeng maging masaya lang? Sa dinami dami ng taong pwedeng magfree trial bakit ako pa? Hindi naman ako nagvolunteer!Pero sa dami ng tanong nanakit sa akin itong kay Kuya Lexus ako pinaka nasaktan. Naniwala kasi ako sa sinabi niya, sa mga pangako nya sa akin na kahit anong mangyari hindi niya ako sasaktan. Pero isang pagkakamal
"Who are you? Why are you here? Are you related to this thief?" Dinuro nya ako pero tinabig ng lalaki ang kamay niya. Umiiyak pa rin ako sa isang sulok. Yung lalaking pumasok at ang doktora lang ang nag-uusap ngayon. Lahat ng iba pa ay tahimik din. Tiningnan ko yung babaeng nagpapasok sa akin kanina pero hindi na ito makatingin sa akin. Umiiyak din ito. Akala ko pa naman mabait sya pero parehas lang din pala sya sa iba. Hindi pa nga tapos ang isang problema ko, meron na agad kasunod. Gusto ko lang naman magtingin-tingin sa mga alahas nila. Wala naman akong balak magnakaw. Kung alam ko lang na ganito ang aabutin ko sana pala nagkasya na lang ako sa pagsilip doon sa labas kanina. Kasalanan ko rin dahil ambisyosa ako. Ambisyosang wala naman sa lugar. Alam ko namang hindi ko afford ang mga alahas nila pero nagpadala pa rin ako sa pagka-ambisyosa ko. Kung sana nilugar ko ang pagka ambisyosa ko wala ako dito ngayon. "Magkasabwat siguro kayo ano? Sige lang parating na ang mga pulis. Mas
"Ooouch!!! What the fuck did you do?" Malakas at umiiyak na sigaw ni Amanda hawak ang tyan niya. "Ahm? Sinipa ka, I think?" Nakakaloko at nang-uuyam na sagot ni Milagring sa kanya. "Ano sa palagay mo? Hindi ba masakit? Gusto mo ng replay?" "Caleb help me." Tawag niya sa lalaki pero hindi man lang sya nito tinulungan. Ang mga mata nito ay nakatingin sa akin. "Psycho! You and your friends are crazy!" "Oh! Are we? " Tinakpan ni Milagring ang bibig nya gamit ang bakanteng kamay."But yeah you're right. We're more than crazy. Especially me, I'm not so very mabait, I shoot people in the head when I'm bored. Wanna try?" Hindi sumagot ang babae pero malakas itong napatili ng kunwaring pinutok ni Milagring ang baril. "Bang! Bang!" Panggaya ni Milagring sa putok ng baril. Pagkatapos malakas itong tumawa ng makita niyang tinakpan ni Amanda ang tenga niya. "Gusto mo iputok ko ng totoo? Sagot!" Napapikit ako dahil akala ko ipuputok niya ulit ang baril. "Milagring, tama na..." Tawag
Trigger Warning: Contains sensitive scenes. (If may pinagdadaanan ka, please skip.)Eight years later..."Hi Luna, why are you alone?"Natigil ako sa pagbabasa ng libro ko pagkarinig ko sa malambing na boses ng isang babae. Pag-angat ko ng tingin ang magandang kulay ng mga mata nya ang sumalubong sa akin. Palakaibigan itong ngumiti sa akin. Nahihiya man ngumiti ako pabalik sa kanya. She is the famous model Samantha Corrine Dela Vega. Mayaman, maganda, matalino at higit sa lahat mabait. Lahat na ata ng magagandang katangian nasa kanya na. Sa lahat ng mga mayayamang nakakasalamuha ko si Sam lang ata ang hindi matapobre. Madaming lalaking nagkakagusto kay Sam, madamin din gustong makipagkaibigan sa kanya. She is so sweet and kind. Mahilig mangamusta. Kapag kausap mo sya hindi mo aakalain na sya ang nag-iisang prinsesa at bunsong anak ng may-ari ng Dela Vega Airwyas. Sam is so humble.Mula ng pumasok ako dito sa university sya at si Belle Marie ang masasabi kong naging kaibigan ko. Sil
"Miss, are you okay?" Someone asked in his thick English accent but I didn't mind looking at his face. I remained seated looking at nowhere. Nagtataka nga ako bakit pa ito huminto para lang tanungin ako. Hindi niya naman ako kilala. "Ayows kha lhang?" Ulit niyang tanong.Do I look like I'm okay? Sitting near the road side gutter with my two big bags beside me, looking miserable, my hair is everywhere, eyes and face were swollen and crying like a lost kid? Para akong batang galing pakipagsabunutan tapos natalo kaya ayan, heto umiiyak sa tabing daan. Hindi ko pa napansin na may punit ang damit ko sa sobrang pagmamadali ko kanina. Parang deja vu lang itong nangyayari sa akin. Paulit-ulit nalang at lagi pang sa tabi ng daan. Mabuti nalang ngayon ay walang ulan. Pero this time hindi na ganun kasakit para sa akin. I feel like this is the best decision I've ever made my whole life.All my life ako ang palaging naghahabol sa mga tao. Palaging ako nalang ang naghahanap ng pagmamahal, pa
Nagising ako kaninang umaga na mabigat ang loob. Maganda naman ang tulog ko kagabi, may natapos akong isang desinyo, nagawa ko lahat ng mga assignments ko at maaga akong natulog pero bad mood ako nang magising. Wala naman akong buwanang dalaw pero beast mood talaga ako. Lahat na lang ata ng mga nakikita ko pangit sa aking paningin. Pero hindi naman ako nang-aaway o naghahanap ng gulo, tahimik lang ako at ayaw ko na kinakausap. Kahit si Papa napansin ang pagiging tahimik ko kanina kaya binilin lang ako kay Lexus. Hindi na rin ito nagtanong pa. Napansin ko nga pala kay Papa kapag ganitong sa tingin nya wala ako sa mood, hindi niya rin ako kinakausap. Yun bang tipong he respects my silence, ganun. Siguro ganun ang upbringing ng ibang lahi. Pero sa gabi tinatanong nya ako kung kamusta ang araw ko. May mga panahon talaga na ganito ako. Mabigat ang pakiramdam ko kahit wala namang nangyari sa akin. Maybe, unconsciously madami akong iniisip. Ang daming gumugulo sa utak ko. Malakas ako
"Why are you here again? I already wired you the fifty thousand payment for your service."Natigil ako sa pagguguhit ng mga bagong desinyo ng gagawin kong mga bracelets pagkarinig ko sa boses ni Daddy na may kausap sa pintuan. Andito na naman sya, hindi talaga nadadala. Ibig sabihin din ba totoo yung paniningil niya para sa paglinis ng sasakyan ni Dad at nang mga tauhan niya?"Good evening po Sir, magpapaalam po sana ako. Aakyat po sana ako ng ligaw sa anak niyo po." Kunot noo ko akong napatingin sa kanila at sakto namang nagpang-abot ang tingin naming dalawa ng lalaking kausap ni Papa. Hindi ko pa man sabihin alam niyo naman siguro kung sino ang tinutukoy ko. Nakapagpalit na ito ng damit ngayon, maayos at pormal na ang suot. White polo shirt na hapit sa malapad niyang dibdib at namumutok na braso. Pinaresan niya ito ng maong na pantalon at puting sapatos. Ito yung nakasanayan kong porma niya dati mukhang bagets kahit na matanda na. Bagong paligo na rin at kahit na malayo ito amoy k
I was nervous when the day came that my mother and father has too see each other again, after quite a long time. And I was scared at the same time sa maaring gawin ni Papa kay Mama. Hindi ko pa alam kung paano sya magalit. Sa kabilang banda, hindi ko pa man nakikita si Mama nararamdaman ko na ang galit niya. Parang nakikita ko na sa utak ko ang magiging reaksyon nya 'pag nakita niya si Papa na kasama ako. Sigurado akong magagalit ito, siguro isusumpa niya kaming dalawa ni Papa kung bakit pa kami nagpakita ulit sa kanya. I know how my mother hated my father. Bukambibig nya sa akin dati na papatayin nya si Papa kapag nabigyan sya ng pagkakataon. I can't help but feel sad. I feel that my broken heart broke into pieces again. This is not what I prayed for. This is not the kind of reunion I pictured in my brain. Hindi ito ang gusto kong mangyari. Nalulungkot ako na sa ganitong pagkakataon kami magkikitang muli. Lumaki akong walang ibang hinihiling kundi, sana dumating ang araw na ma
"What?!" Parang nagsabayang bigkas kaming apat sa lakas ng mga boses namin pero si Lexus ay mukhang nagulat pa na ganun ang magiging reaksyon namin. Napahawak pa ako sa aking dibdib sa sobrang pagkabigla. Para akong nabingi. Kulang ang salitang gulat para ipaliwanag ang reaksyon ko. Ang tatay ko na kanina kalmado na ay muling kinasa ang baril at tinutok sa kanya. Pagtingin ko kay Kuya North nakita ko ang pag-igting ng panga nya at ang muling pagtutok ng baril nya sa pangit na Sandoval. Si Kuya Ford naman, bagamat nagulat ay pumalakpak pa. "Forda gow Kuya!" Gusto ko pag-umpugin ang ulo nilang magkakapatid. Para talaga silang may mga saltik. Ito na siguro ang tinatawag na reject at may factory defect sa lahi ng mga Sandoval. Hindi naman kasi ganyan si Kuya Gustavo at Kuya Gaston. Mukhang maayos din naman yung dalawang kambal na Thunder at Hunter. Silang dalawa lang ang bagsak sa quality inspection kaya ganito kung umasta. Payapa na sana eh, maayos at kalmado na ang lahat pero
"Where's my daughter?" My heart hammered inside my chest as I stared at the old man. He is tall, well built body and probably in his late 50's. Parang syang yung bida sa mga pelikulang pinapanood ko dati, yung si Sylvester Stallone. His hair is gray, his stubbles are growing, his wrinkles are showing but nevertheless he looks fine. He still looks handsome for his age. He looks like an action star in his black tuxedo. He is holding a gun and he's pointing it to the old and ugly Sandoval who's now looking at him like a scared cat. Nakasalampak pa rin ito sa sahig, may maliit na sugat ang gilid ng kanyang labi. Nakatingin lang sa matandang lalaki at sa isa pa dahil hindi lang isa kundi dalawang baril ang nakatutok sa kanya. Ang isa galing kay Kuya North at ang isa naman ay galing sa matandang kamukha ko. "Wow! Si Rambo! Ang astig! Tatay mo Ning?" Mahinang tanong ni Kuya Ford sa akin. Hindi ko sya magawang sagutin dahil hindi ko rin alam kung sya ba ang tatay ko. Pero base sa mukha
"Miss, are you okay?" Someone asked in his thick English accent but I didn't mind looking at his face. I remained seated looking at nowhere. Nagtataka nga ako bakit pa ito huminto para lang tanungin ako. Hindi niya naman ako kilala. "Ayows kha lhang?" Ulit niyang tanong.Do I look like I'm okay? Sitting near the road side gutter with my two big bags beside me, looking miserable, my hair is everywhere, eyes and face were swollen and crying like a lost kid? Para akong batang galing pakipagsabunutan tapos natalo kaya ayan, heto umiiyak sa tabing daan. Hindi ko pa napansin na may punit ang damit ko sa sobrang pagmamadali ko kanina. Parang deja vu lang itong nangyayari sa akin. Paulit-ulit nalang at lagi pang sa tabi ng daan. Mabuti nalang ngayon ay walang ulan. Pero this time hindi na ganun kasakit para sa akin. I feel like this is the best decision I've ever made my whole life.All my life ako ang palaging naghahabol sa mga tao. Palaging ako nalang ang naghahanap ng pagmamahal, pa
Trigger Warning: Contains sensitive scenes. (If may pinagdadaanan ka, please skip.)Eight years later..."Hi Luna, why are you alone?"Natigil ako sa pagbabasa ng libro ko pagkarinig ko sa malambing na boses ng isang babae. Pag-angat ko ng tingin ang magandang kulay ng mga mata nya ang sumalubong sa akin. Palakaibigan itong ngumiti sa akin. Nahihiya man ngumiti ako pabalik sa kanya. She is the famous model Samantha Corrine Dela Vega. Mayaman, maganda, matalino at higit sa lahat mabait. Lahat na ata ng magagandang katangian nasa kanya na. Sa lahat ng mga mayayamang nakakasalamuha ko si Sam lang ata ang hindi matapobre. Madaming lalaking nagkakagusto kay Sam, madamin din gustong makipagkaibigan sa kanya. She is so sweet and kind. Mahilig mangamusta. Kapag kausap mo sya hindi mo aakalain na sya ang nag-iisang prinsesa at bunsong anak ng may-ari ng Dela Vega Airwyas. Sam is so humble.Mula ng pumasok ako dito sa university sya at si Belle Marie ang masasabi kong naging kaibigan ko. Sil
"Ooouch!!! What the fuck did you do?" Malakas at umiiyak na sigaw ni Amanda hawak ang tyan niya. "Ahm? Sinipa ka, I think?" Nakakaloko at nang-uuyam na sagot ni Milagring sa kanya. "Ano sa palagay mo? Hindi ba masakit? Gusto mo ng replay?" "Caleb help me." Tawag niya sa lalaki pero hindi man lang sya nito tinulungan. Ang mga mata nito ay nakatingin sa akin. "Psycho! You and your friends are crazy!" "Oh! Are we? " Tinakpan ni Milagring ang bibig nya gamit ang bakanteng kamay."But yeah you're right. We're more than crazy. Especially me, I'm not so very mabait, I shoot people in the head when I'm bored. Wanna try?" Hindi sumagot ang babae pero malakas itong napatili ng kunwaring pinutok ni Milagring ang baril. "Bang! Bang!" Panggaya ni Milagring sa putok ng baril. Pagkatapos malakas itong tumawa ng makita niyang tinakpan ni Amanda ang tenga niya. "Gusto mo iputok ko ng totoo? Sagot!" Napapikit ako dahil akala ko ipuputok niya ulit ang baril. "Milagring, tama na..." Tawag
"Who are you? Why are you here? Are you related to this thief?" Dinuro nya ako pero tinabig ng lalaki ang kamay niya. Umiiyak pa rin ako sa isang sulok. Yung lalaking pumasok at ang doktora lang ang nag-uusap ngayon. Lahat ng iba pa ay tahimik din. Tiningnan ko yung babaeng nagpapasok sa akin kanina pero hindi na ito makatingin sa akin. Umiiyak din ito. Akala ko pa naman mabait sya pero parehas lang din pala sya sa iba. Hindi pa nga tapos ang isang problema ko, meron na agad kasunod. Gusto ko lang naman magtingin-tingin sa mga alahas nila. Wala naman akong balak magnakaw. Kung alam ko lang na ganito ang aabutin ko sana pala nagkasya na lang ako sa pagsilip doon sa labas kanina. Kasalanan ko rin dahil ambisyosa ako. Ambisyosang wala naman sa lugar. Alam ko namang hindi ko afford ang mga alahas nila pero nagpadala pa rin ako sa pagka-ambisyosa ko. Kung sana nilugar ko ang pagka ambisyosa ko wala ako dito ngayon. "Magkasabwat siguro kayo ano? Sige lang parating na ang mga pulis. Mas