All Chapters of หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก: Chapter 161 - Chapter 170

390 Chapters

บทที่ 161

เมื่อเขากล่าวจบ แล้วจัดแจงเสื้อผ้า จากนั้นก้าวขาอย่างมั่นคงเข้าไปในจวนเจิ้นกั๋วกง เพื่อไปตามธิดาศักดิ์สิทธิ์ของเขาเวินเฉวียนเซิ่งที่ไม่เข้าใจคำพูดของเป่ยเฉินหยวนขมวดคิ้วในใจยังคงระแวง “เจ้าเป่ยเฉินหยวนจำต้องตามเวินซื่อมาให้ได้ตกลงต้องการทำสิ่งใด?”ในไม่ช้า เวินเฉวียนเซิ่งได้รู้คำตอบอย่างรวดเร็วเวินซื่อกับเป่ยเฉินหยวนเข้ามาในจวนเจิ้นกั๋วกง เมื่อนั่งลงจึงเอ่ยถาม “ใต้เท้าเจิ้นกั๋วกง ตอนนี้ข้ากับอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนมาถึงแล้ว บังอาจถามสักคำคนสกุลเวินอยู่ในจวนทั้งหมดหรือไม่?”เวินเฉวียนเซิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อยกลับท่าทีการถามของเวินซื่อ แต่เนื่องด้วยเป่ยเฉินหยวนอยู่ข้างกาย สุดท้ายเขาไม่ได้ว่าอะไร“นอกจากบุตรชายคนโตฉางอวิ้นและบุตรชายคนรอง คนอื่นล้วนอยู่ในจวน”เวินฉางอวิ้นและเวินจื่อเฉินล้วนไปขอลาหยุดพวกเขาคนหนึ่งเป็นขุนนางในราชสำนัก อีกคนยังเล่าเรียนอยู่ในสำนักศึกษาเมื่อคืนเวินจื่อเยวี่ยถูกพิษจนหมดสติกะทันหัน ในครอบครัวน้องชายล้มลงสองคน ในฐานะพี่ใหญ่และพี่รองเวินฉางอวิ้นกับเวินจี่อเฉิงย่อมต้องกลับมาดูแลที่บ้านดังนั้นทั้งสองคนจึงไปขอลาหยุดตั้งแต่เช้า“เพื่อหลีกเลี่ยงการเข้าใจผิด
Read more

บทที่ 162

อยากคลี่คลายเรื่องนี้นั้นง่ายมาก เวินซื่อแทบไม่ต้องคิดก็รู้ว่าพิษที่ทำให้เวินจื่อเยวี่ยกระอักเลือดหมดสติใครเป็นคนลงมือในงานเลี้ยงเมื่อคืน เวินจื่อเยวี่ยดูเหมือนยังดี ๆ อยู่ เพราะฉะนั้นพิษที่ว่าเขาอาจจะโดนตอนกลับมาแล้วก็ได้ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ ภายในเวลาอันสั้น คนที่ลงมือวางยาพิษไม่น่าจะสามารถลบร่องรอยทั้งหมดออกไปได้ดังนั้นตอนนี้วิธีที่ง่ายที่สุดคือตรวจค้นทันที“เป็นไปไม่ได้!”เมื่อได้ยินคำขอของเวินซื่อ เวินเฉวียนเซิ่งปฏิเสธอย่างไม่ลังเล“จวนเจิ้นกั๋วกงของข้าใช่ว่าใครที่ไหนอยากตรวจค้นก็สามารถค้นได้ ต่อให้อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนอย่างท่านก็ไม่มีอำนาจนั้น!”เป่ยเฉินหยวนแค่นหัวเราะ เขาเตรียมเอ่ยปาก แต่เวินซื่อที่อยู่ข้างกันดึงชายเสื้อเขากะทันหันเป่ยเฉินหยวนนิ่งไปครู่หนึ่ง แต่ไม่ได้ว่าอะไรส่วนคนที่กล่าวแทนเขาคือเวินซื่อเวินซื่อยิ้ม “อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนย่อมไม่มีอำนาจนั้น แต่ขอใต้เท้าเจิ้นกั๋วกงโปรดมองสถานะตอนนี้ของท่านให้ชัดเจน ไม่ใช่ข้ากับท่านอ๋องที่ต้องการมาจวนเจิ้นกั๋วกงให้ได้ แต่ท่านเป็นคนขอร้องให้พวกเรามา”“น้องห้า เหตุใดจึงปฏิบัติต่อท่านพ่อเช่นนี้...”เวินฉางอวิ
Read more

บทที่ 163

แต่หลังจากเวินซื่อได้ยินคำพูดของเขา กลับส่ายหน้า “ไม่ต้อง ข้ารู้ว่าใครเป็นคนวางยาพิษ ดังนั้นครั้งนี้ข้าจัดการเอง”นางไม่เพียงจะจัดการเรื่องนี้ แต่จะจัดการผู้อยู่เบื้องหลังที่อวดดีคนนั้นด้วยท้าทายนางครั้งแล้วครั้งเล่า คิดว่านางเป็นแมวป่วยหรืออย่างไร?หากไม่สั่งสอนให้เข็ดหลาบเสียบ้าง เกรงว่าภายหลังคงไม่จบไม่สิ้นกันสักทีดังนั้นบทสรุปสุดท้ายคือ เวินซื่อมา เป่ยเฉินหยวนที่ไม่วางใจจึงตามมาด้วย“แน่นอน ใต้เท้าเจิ้นกั๋วกงสามารถปฏิเสธคำขอของข้าได้ แต่ท่านต้องตรึกตรองให้ดี อาการของคุณชายสามดูเหมือนจะหนักหนาสาหัส ก็ไม่รู้ว่าจะยืนหยัดได้อีกนานเท่าใด?”มุมปากเวินซื่อยกขึ้นเล็กน้อยยามนี้ทั้งที่นางสวมชุดสีฟ้าทะเล แต่วาจาที่กล่าวออกมากลับโหดร้ายทารุณกายสวมชุดโพธิสัตว์ ปากคาบดาบเปื้อนเลือดเมตตาหรือ?เมื่อมองเวินซื่อที่เป็นเช่นนี้ จิตใจเป่ยเฉินหยวนรู้สึกเพียงหวาดหวั่นไม่น้อยหัวใจที่อยู่ตรงหน้าอกยิ่งเต้นตึกตักระรัวไม่หยุดทั้งที่ก่อนหน้านี้สวดมนต์ให้เขาฟัง ยังบริสุทธิ์ไร้ราคี ราวกับเทพธิดามาเยือนโลกมนุษย์ทว่าเวินซื่อในยามนี้ยิ่งทำให้เขาไม่อาจถอนตัวเป่ยเฉินหยวนเผลอลูบหน้าอกตัวเองแย่
Read more

บทที่ 164

“หงอวี้ ด้านนอกเกิดเรื่องอะไรขึ้น เหตุใดด้านนอกจึงเอะอะเสียงดัง?”ภายในห้องของเวินอวี้จือ เวินเยวี่ยนั่งอยู่ข้างเตียง ขมวดคิ้วเอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์หงอวี้ย่อตัว “บ่าวจะออกไปดูเดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”เพิ่งจะเดินไปถึงหน้าประตูห้อง นอกเรือนมีคนจำนวนหนึ่งเดินเข้ามา แต่ละคนสวมชุดเกราะสีดำ มีดาบตรงเอว ท่าทางดุดัน ทำให้หงอวี้ตกใจจนหน้าซีด“พวกเจ้าเป็นใคร? ที่นี่คือเรือนของคุณชายสี่แห่งจวนเจิ้นกั๋วกง พวกเจ้าบุกเข้ามาทำไม? !”“ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนกับธิดาศักดิ์สิทธิ์เรียนเชิญ ให้คุณชายสี่และคุณหนูหกของพวกเจ้าไปเรือนส่วนหน้ากับพวกเรา”เวินเยวี่ยที่ได้ยินความเคลื่อนไหวผิดปกติรีบออกมาตรวจดู พลันได้ยินเข้าพอดี สีหน้านางเปลี่ยนเล็กน้อย “อ๋องผู้สำเร็จราชการแทนหรือ?”เหตุใดชายผู้นั้นจึงมาอีกแล้ว?เวินเยวี่ยรู้แต่แรกว่าวันนี้เวินเฉวียนเซิ่งต้องพาตัวเวินซื่อกลับมาแน่นอน เพราะนี่คือแผนการของนางตั้งแต่แรกรอให้เวินซื่อกลับมาถึง นางจึงจะโยนความผิดเรื่องวางยาพิษทำร้ายพี่ชายไปให้เวินซื่อทั้งหมดแต่นึกไม่ถึงว่าอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนจะตามมาด้วยเวินเยวี่ยกัดฟันกรอด แล้วเข้าไปสอบถาม “ไม่ทราบว่าท่านอ
Read more

บทที่ 165

สำหรับการกระทำเล็กน้อยของนาง เวินซื่อได้แต่แค่นเสียง ไม่ได้อยู่ในสายตาเพราะตอนนี้เป็นเพียงการสั่งสอนเล็กน้อยเท่านั้น ต่อไปถึงจะเป็นรางวัลชิ้นใหญ่ที่นางมอบให้เวินเยวี่ย“ในเมื่อทุกคนมาครบแล้ว เช่นนั้นเริ่มกันเถอะ”เวินซื่อกล่าวเสียงเรียบ ตั้งแต่ต้นจนจบ นางไม่มองเวินจื่อเยวี่ยกับเวินอวี้จือบนพื้นแม้แต่ครั้งเดียวท่าทีเช่นนี้ทำให้เวินจื่อเฉินรู้สึกขมขื่นอยู่ในใจอย่างอดไม่ได้เป่ยเฉินหยวนหันมองเวินเฉวียนเซิ่ง “เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็น จากนี้ต้องรบกวนเจิ้นกั๋วกงไปตรวจค้นพร้อมข้า”เวินเฉวียนเซิ่งไม่พูดสิ่งใดแต่ในใจเวินเยวี่ยกลับกระตุกวาบ นางเอ่ยถามโดยแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง “ท่านพ่อ คนมากมายขนาดนี้จะทำสิ่งใดเจ้าคะ?”เวินเฉวียนเซิ่งถึงได้เอ่ยขึ้น “ท่านอ๋องกับธิดาศักดิ์สิทธิ์สงสัยว่าคนวางยาพิษอยู่ในจวน ดังนั้นจึงต้องตรวจค้น”สีหน้าเวินเยวี่ยเกือบจะควบคุมเอาไว้ไม่อยู่อะไรคือคนวางยาพิษอยู่ในจวน?ไม่ได้ชัดเจนว่าเป็นเวินซื่อแล้วหรือ?ทำไมออกไปเพียงครั้งเดียว ก็กลายเป็นต้องค้นจวนแล้วล่ะ? !ในใจเวินเยวี่ยเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีทันทีนางนึกย้อนไปอย่างละเอียดเ
Read more

บทที่ 166

กระจกร้าวยากจะเหมือนเดิม...เวินจื่อเฉินชะงักอยู่ที่เดิมเขาไม่ต้องการคำนี้เขาต้องการกระจกร้าวกลับมาเหมือนเดิม จะกลายเป็นยากจะเหมือนเดิมได้อย่างไร?คำตอบนี้ทำให้เวินจื่อเฉินปวดใจ จนแทบจะยืนไม่ติดของขวัญที่เขามอบให้เวินซื่อคือกระจกหยกลายหงส์และนางฟ้าหนึ่งบาน อย่าว่าแต่เมืองหลวง ทั่วทั้งราชวงศ์ต้าหมิงก็มีเพียงไม่กี่บานเขารู้ตัวว่าทำให้น้องสาวไม่พอใจ น้องสาวจึงโกรธเขามากดังนั้นเขาแทบจะทุ่มหมดตัวเพื่อแลกมาจากสหาย ก็เพื่อมอบให้เวินซื่อเขาคิดว่า บางทีเช่นนี้อาจทำให้น้องสาวหายโกรธได้บ้าง?หากน้องสาวสามารถเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่บนของขวัญ จะยิ่งดีมากแต่เขานึกไม่ถึง เวินซื่อเข้าใจได้จริง ๆ แต่คำตอบที่เขาได้รับกลับทำให้เวินจื่อเฉินหวาดกลัว“ไม่ เพราะของขวัญไม่ดี พี่รองไม่เลือกให้ดี...”เวินจื่อเฉินมองเวินซื่อแล้วส่ายหน้าไม่หยุด เขาฝืนยิ้มพร้อมกล่าว “น้องห้าอย่าโกรธพี่ เดี๋ยวพี่รองจะเลือกให้เจ้าใหม่อีกหนึ่งชิ้น ไม่ ชิ้นเดียวไม่พอ ต้องเลือกหลายชิ้น น้องห้าเจ้าอยากได้สิ่งใด? พี่รองจะซื้อให้เจ้าหมดเลย!”ขอเพียงไม่เอ่ยคำพูดนั้น!เวินจื่อเฉินราวกับถูกสะกดเขามองเวินซื่อที่นั่งอย
Read more

บทที่ 167

เมื่อได้ยินหัวหน้ากองทัพธงดำกล่าวเช่นนี้ เวินฉางอวิ้นกับเวินจื่อเฉินไม่อาจขัดขวางได้แต่มองดูพวกเขายกน้องสามน้องสี่ออกไปพร้อมกันเพียงไม่นาน คนทั้งหมดไปถึงสถานที่แห่งหนึ่งเดิมทีแววตาเวินเยวี่ยไม่แยแส แต่เมื่อเริ่มเข้าไปใกล้สถานที่หนึ่งในไม่ช้าก็เริ่มเปลี่ยนไปโดยเฉพาะเมื่อเห็นทุกคนรายล้อมอยู่ตรงหน้าบ่อน้ำร้างด้านหลังห้องเก็บฟืน นางสั่นสะท้านไปทั้งตัวเมื่อพวกนางมาถึง เป่ยเฉินหยวนกับเวินเฉวียนเซิ่งที่อยู่ข้างบ่อน้ำต่างทยอยเงยหน้ามอง“หาสิ่งใดพบหรือ?”เวินซื่อก้าวขาเข้าไป พลันเห็นถุงกระดาษไขที่ถูกนำออกมาจากบ่อน้ำร้าง สิ่งที่ถูกห่อไว้ด้านในคือเป็ดทอดกรอบครึ่งตัว“ให้คนตรวจสอบแล้ว พิษที่อยู่บนนี้กับพิษที่อยู่ในตัวคุณชายสามคือพิษชนิดเดียวกัน”เวินซื่อได้ยินดังนั้น อมยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น “ลงมือจากเป็ดทอดกรอบที่เวินจื่อเยวี่ยชอบกินมากที่สุด ดูท่าจะเข้าใจเขาไม่น้อย”เวินจื่อเฉินที่อยู่ด้านหลังเงยหน้ามองนางครั้งหนึ่งเวินเยวี่ยพยายามใจเย็นอย่าลนลาน อย่าลนลาน!ต่อให้หาเจอแล้วทำอะไรได้ ไม่มีใครยืนยันได้ว่านางเป็นคนทำ!“ยังมีอะไรอีก?”เวินซื่อเอ่ยถามเป่ยเฉินหยวนยิ้ม “ยังมีขวดยาขวดหน
Read more

บทที่ 168

“เถ้าแก่ภัตตาคารเฟิ่งเซียนหรือ?”“ถูกต้อง เพื่อสะดวกต่อการซักถาม ข้ากับธิดาศักดิ์สิทธิ์ได้ส่งคนไปเชิญเถ้าแก่ภัตตาคารเฟิ่งเซียนมาที่นี่แล้ว”เป่ยเฉินหยวนยืนอยู่ข้างกายเวินซื่อ รูปร่างสูงใหญ่โน้มตัวปกคลุมร่างอรชรเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มเหมือนนางแล้วมองดูทุกคนในสกุลเวิน“พวกเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเป็ดทอดกรอบนี่ต้องเป็นเป็ดทอดกรอบของภัตตาคารเฟิ่งเซียน?”สุดท้ายเวินเฉวียนเซิ่งทำใจไม่ได้ที่สุดท้ายเมื่อความจริงเปิดเผย บุตรสาวที่น่าสงสารของเขาคนนี้จะน่าเวทนาขนาดไหนดังนั้นจนมาถึงขนาดนี้แล้ว เวินเฉวียนเซิ่งก็ยังคิดหาวิธีช่วยเวินเยวี่ยปกปิดความจริงกระนั้นคนที่เขาต้องเผชิญหน้าในวันนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เขาจะกำราบอยู่ในกำมือ แต่เป็นสองคนที่แตกต่างจากคนธรรมดาทั่วไปอย่างเช่นเป่ยเฉินหยวนหากจะบอกว่าเขาเวินเฉวียนเซิ่งคือจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ตัวหนึ่ง ถ้างั้นเป่ยเฉินหยวนก็คือหมาป่าที่ดุร้ายโหดเหี้ยมตัวหนึ่งเขาสามารถทำให้เจิ้นกั๋วกงที่มีอำนาจล้นมือในราชสำนักยอมกล้ำกลืนก้มหัวต่อหน้า ไม่เพียงเพราะในมือเขามีทหารอยู่ในมือหลายแสนนาย ยังมีฝีมือฆ่าคนโดยไม่กระพริบตาของเขาเวินเฉวียนเซิ่งกล้าเคาะโต๊ะใส่เขา แ
Read more

บทที่ 169

เป่ยเฉินหยวนรู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไปแล้วเขาเป็นถึงอ๋องผู้สำเร็จราชการแทนที่อยู่ใต้ผู้เดียวอยู่เหนือคนนับหมื่น มีแต่เขาที่เอ่ยปากใช้คนอื่น แต่ยามนี้เขากลับชอบความรู้สึกที่ถูกนางหนูคนนี้เรียกใช้โดยไม่มีสาเหตุ ดังนั้นเมื่อเวินซื่อเอ่ยขึ้น เขาจึงเงยหน้าอย่างดีใจทันทีพร้อมทำท่าหากเวินเฉวียนเซิ่งไม่ลงมือ เขาจะเข้าไปช่วยจริง ๆ เวินเฉวียนเซิ่งจะปล่อยให้เขาช่วยได้อย่างไร?เวินเฉวียนเซิ่งสีหน้าถมึงทึงหลังจากลังเลอยู่สักครู่ เขาจึงหันมองผู้ที่หลบอยู่ด้านหลังเวินฉางอวิ้น จากนั้นท่ามกลางสายตาไม่อยากจะเชื่อของลูกชายหลายคน เขาเอ่ยชื่อคนคนหนึ่ง...“เยวี่ยเอ๋อร์ ออกมา”คำสั้นๆ เพียงสี่พยางค์ ทำให้เวินเยวี่ยก่นด่าเวินซื่ออยู่ในใจนับครั้งไม่ถ้วนนางแพศยา นางแพศยา นางแพศยา!สมควรตาย ทำไมตอนนั้นนางไม่วางยานางแพศยาเวินซื่อผู้นี้ให้ตายๆ ไปซะ? !ตอนนี้เวินเยวี่ยแทบอยากย้อนเวลากลับไปเมื่อสองเดือนก่อน อยากจะวางยาพิษเวินซื่อให้ตายก่อนที่นางจะออกจากจวนเจิ้นกั๋วกง!ตอนนั้นต่อให้ท่านพ่อรู้ว่านางเป็นคนวางยาพิษ ก็คงไม่ทำอะไรนางแน่นอนแต่ตอนนี้สายไปแล้ว คนชั่วผู้นี้อาศัยฐานะที่ฝ่าบาทพระราชทานให้ อาศั
Read more

บทที่ 170

เวินเยวี่ยกัดริมฝีปาก สมองแล่นอย่างบ้าคลั่งในที่สุดก็มีความคิดหนึ่งปรากฏ เหมือนนึกถึงบางอย่างผิวเผินนางยังแสร้งทำสีหน้าน่าสงสาร “เยวี่ยเอ๋อร์เองก็ไม่รู้ หงอวี้บอกข้าแค่ว่านางไม่สบาย อยากไปหาหมอ ส่วนเรื่องอื่นเยวี่ยเอ๋อร์ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ หากพี่รองสงสัย ก็ให้หงอวี้ออกมา แล้วพี่รองถามนางต่อหน้าดีหรือไม่?”ระหว่างที่พูด นางแอบส่งสายตาที่บอกใบ้และเต็มไปด้วยการตักเตือนให้หงอวี้ที่อยู่ด้านข้างหงอวี้ที่เข้าใจทันทีร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัวในขณะที่ทุกคนหันมองนาง นางเห็นกับตาว่าคุณหนูของนางอ้าปากพูดโดยไร้เสียงหลายคำอย่าลืมครอบครัวของเจ้าวินาทีนั้น หงอวี้ราวกับตกลงไปในหลุมน้ำแข็ง เย็นเยือกไปทั้งใจเสียงดังตุบ!สุดท้ายหงอวี้ที่ยอมรับชะตากรรมคุกเข่าลงพื้น พร้อมร้องไห้ “บ่าวทำเองเจ้าค่ะ ทุกอย่างไม่เกี่ยวกับคุณหนูของข้า...”“เป็ดทอดกรอบบ่าวไปซื้อในนามของคุณหนู ยาพิษบ่าวก็แอบวางยาเอง หลังจากวางยาแล้วบ่าวกลัวเรื่องจะแดงขึ้นมา จึงกำจัดยาพิษแล้วนำขวดไปซ่อนไว้ในห้องคุณชายสี่ ทุกสิ่งทุกอย่างบ่าวเป็นคนทำเองเจ้าค่ะ”“หงอวี้ นึกไม่ถึงว่าข้าเชื่อใจเจ้าขนาดนี้ เจ้ากลับกล้าวางยาพวกพี่ชายลับหลัง
Read more
PREV
1
...
1516171819
...
39
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status