All Chapters of วิวาห์นอกหัวใจ: Chapter 51 - Chapter 60

“ผู้ชายที่ทระนงตัวว่าฉลาด ตายมานักต่อนักแล้วเพราะประเมินอำนาจของคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป”“ถ้าคู่ต่อสู้ของผมคือช้องนาง ท่านแม่สบายใจได้เลยครับ เพราะช้องนางไม่ต่างจากลูกไก่ในอุ้งมือของผม จะบีบก็ตายจะคลายก็ไปไหนไม่รอดครับ”แคทเธอรีนมองลูกชายอย่างหมั่นไส้ “แล้วแม่จะคอยดู วันที่พ่อชาร์ลจะตายเพราะถูกลูกไก่ในกำมือจิกเอา”ชาร์ลีหัวเราะร่วนด้วยความขบขันเพราะมั่นใจว่าสิ่งที่มารดาเตือนมันไม่มีทางเกิดขึ้นได้“ท่านพ่อออกไปทำงานแต่เช้าทุกวันเลยนะครับ”“เห็นว่าธนาคารอีกสาขาหนึ่งมีปัญหาก็เลยต้องรีบไปดู แต่ก็ดีแล้วล่ะ พ่อจะได้มีอะไรทำ ไม่ต้องมาเหงาอยู่กับบ้านเหมือนแม่”ชาร์ลีระบายยิ้ม “ความจริงผมว่าท่านพ่อกับท่านแม่ควรจะหาเวลาไปเที่ยวรอบโลกกันบ้างนะครับ”“แม่ก็กำลังปรึกษากับพ่อของลูกเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แม่อยากให้พ่อเขาพักผ่อนบ้างน่ะ เห็นบอกวางมือๆ มาตั้งนานแล้ว แต่ก็ยังออกไปทำงานได้ทุกวัน”“ท่านพ่อเป็นคนขยันมาตั้งแต่รุ่นหนุ่มแล้วนี่ครับ ถ้าจะให้หยุดทำงาน ท่านคงเหงาแย่ ต้องหากิจกรรมอะไรมาให้ท่านทำแทนน่ะครับ”แคทเธอรีนระบายยิ้ม ก่อนจะเอ่ยถามลูกชายเมื่อนึกขึ้นได้ “แม่ว่าจะถามหลายครั้งแล้ว เรื่องหลานแม่ว่าไ

“ตอนนั้นน้องกลัวว่าพี่ชาร์ลจะเผลอใจให้กับคุณช้องนาง น้องก็เลยสร้างละครฉากนั้นขึ้นมาค่ะ น้อง... ขอโทษนะคะพี่ชาร์ล น้องรู้ว่ามันไม่ดี แต่น้องก็โง่ที่ทำลงไป”ชาร์ลีผิดหวังไม่น้อย แต่ก็ยื่นมือมาบีบมือของไลลาเอาไว้ พร้อมกับพูดให้กำลังใจ“ไม่เป็นไรครับไลลา พี่เข้าใจความรู้สึกของไลลาดี”ไลลาช้อนตาที่มีหยาดน้ำตาของความสำนึกผิดเอ่อล้นขึ้นมองหน้าชาร์ลี“นั่นไม่ใช่เรื่องเดียวที่น้องทำผิดต่อคุณช้องนางหรอกค่ะ”“ยังมีอีกหรือ”ศีรษะของไลลาผงกเล็กน้อย ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยสีหวานจะเปล่งคำสารภาพสุดท้ายออกมาท่านแม่ แต่น้อง... กุเรื่องนี้ขึ้นมาเองค่ะ น้องขอโทษนะคะพี่ชาร์ล น้องนี่เลวจริงๆ“เรื่องความลับของเรา... คุณช้องนางไม่ได้ขู่น้องว่าจะบอก”“ไลลาไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกครับ และพี่ก็ไม่ได้ถือสาอะไรไลลาด้วย ดังนั้นอย่าคิดมากนะครับ”“งั้นพี่ชาร์ลต้องเลิกมองคุณช้องนางในทางไม่ดีนะคะ เพราะแท้จริงแล้วเธอเป็นคนดี”นี่ถ้าไลลารู้ว่าเขามองช้องนางด้วยความรู้สึกแบบไหน ไลลาคงจะต้องแปลกใจมาก“พี่ขอบใจไลลามากนะครับที่บอกความจริงนี้กับพี่”“เพราะน้องอยากให้พี่ชาร์ลมีชีวิตแต่งงานที่มีความสุขค่ะ น้องอยากให้เราสองคนมีความส

“ระยำ! นี่เธอกล้าดียังไงมาตัดสายฉันทิ้งเนี่ย ช้องนาง!”ชาร์ลีตะโกนลั่นด้วยความเดือดดาล ตอนนี้อารมณ์มากมายกำลังอัดแน่นอยู่เต็มอกโมโหเดือดดาลและโหยหาบ้าฉิบ เขาควรจะปล่อยหล่อนไป อยากไปไหนก็เชิญตามสบาย แค่ผู้หญิงหน้าตาจืดๆ คนเดียวเท่านั้น ทำไมเขาจะต้องไปเสียดายไยดีด้วยแต่...เขาขาดหล่อนไม่ได้...ชาร์ลีทรุดตัวลงนั่งบนเตียงกว้าง ดวงตาแดงก่ำ เมื่อตอนนี้รู้สึกว่าเตียงนอนมันกว้างเกินไปสำหรับการนอนคนเดียว เขาคุ้นเคยกับการนอนกอดช้องนาง และเมื่อไม่มีหล่อน เขาก็นอนไม่หลับ มันทรมานเหลือเกินชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าผาก และก็ตัดสินใจได้แล้วว่าควรจะทำยังไงดีแคทเธอรีนที่กำลังเลือกเครื่องประดับในกล่องใบสวยอยู่เงยหน้าขึ้นมองลูกชายด้วยความแปลกใจ“ทำไมหน้าเครียดจังล่ะพ่อชาร์ล หรือว่าคิดถึงหนูช้องนาง แต่มันก็เพิ่งคืนเดียวเองนะที่หนูช้องนางกลับไปบ้านน่ะ”ชายหนุ่มทรุดกายลงนั่งข้างมารดา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเครียดเขม็ง“ผมจะลาพักร้อนสักเจ็ดวันครับ”“อ้าว จะไปไหนล่ะลูก”“ผมจะไปเมืองไทยครับ”แคทเธอรีนยังไม่รู้เรื่องที่ช้องนางขอแยกทางกับลูกชายตัวเองก็ยิ้มพึงพอใจ และพูดแซว“คิดถึงเมียจน

สามวันต่อมา... ชีวิตของช้องนางก็ไม่ต่างจากหุ่นยนต์ เมื่อร่างกายของหล่อนไร้หัวใจเสียแล้ว ทุกๆ นาที ในหัวของหล่อนจะคิดถึงชาร์ลี และมันก็วน มันก็เวียนอยู่แบบนี้ จนหล่อนรู้สึกปวดร้าวราวจนแทบอยากจะหยุดหายใจหล่อนรู้ดีว่าการลืมรักมันยากเย็นแค่ไหน หากพยายามเวลาจะช่วยเยียวยารักษาแผลใจให้เอง แต่สำหรับหล่อนแล้ว เวลาก็ช่วยอะไรไม่ได้หลังมือเล็กยกขึ้นป้ายหยาดน้ำตาทิ้ง เมื่อเห็นเกสราเดินเข้ามาหา“สวัสดีค่ะอาเกส”“จะออกไปไหนแต่เช้าเลยล่ะช้องนาง”“นาง... จะออกไปซื้ออาหารสดที่ห้างแถวนี้น่ะค่ะ” หล่อนพยายามปั้นเสียงตอบให้ปกติที่สุด“ทำไมไม่ให้แม่บ้านไปซื้อล่ะ ไม่เห็นต้องลำบากเลย”“นางอยากมีอะไรทำน่ะค่ะ อยู่เฉยๆ นางรู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์เอามากๆ”เกสรายกมือขึ้นแตะท่อนแขนกลมกลึงของหลานสาวอย่างเข้าใจความรู้สึกที่เจ้าตัวกำลังพยายามเก็บซ่อนเอาไว้“งั้นก็ไปเถอะ จะได้ไม่ต้องคิดมาก”หล่อนฝืนยิ้มให้กับเกสรา ก่อนจะก้าวขึ้นรถ และขับออกไปในที่สุดเกสรามองตามท้ายรถของหลานสาวไปด้วยความเป็นกังวลไม่น้อย ก่อนจะสะดุ้ง เมื่อเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือกรีดร้องขึ้นเบอร์ที่โชว์หน้าจอโทรศัพท์ไม่คุ้นตาเลย ทำให้เกสราอดที่

“พอนางมีรายได้แล้ว นางจะ... ผ่อนใช้หนี้คุณชาร์ลค่ะ”“ฉันไม่ได้ต้องการเงินขี้ปะติ๋วของเธอหรอก เพราะกว่าเธอจะใช้หนี้สินที่อาของเธอเอาจากท่านแม่ของฉันครบ ฉันก็ขึ้นไปนอนเล่นบนสวรรค์ไม่รู้กี่ปีแล้วมั้ง” เขาประชดประชันด้วยน้ำเสียงดุกระด้างน่าหวาดกลัว“งั้นนางจะหัดซื้อลอตเตอรี่ก็แล้วกันค่ะ”คนที่ขับรถอยู่หันขวับมามองด้วยความแปลกใจ “ทำไมต้องซื้อลอตเตอรี่ด้วย ชอบเสี่ยงโชคด้วยหรือเธอน่ะ”“เปล่าค่ะ นางไม่ได้ชอบเสี่ยงโชค แต่นางต้องการถูกรางวัลที่หนึ่ง เพื่อที่จะได้มีเงินไปใช้หนี้คุณชาร์ลไงคะ”นี่เขาหัวเราะทำไมกันนะ หล่อนพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นเหรอหล่อนช้อนตาขึ้นมองเขา ก็พบว่าเขาหัวเราะจนหน้าดำหน้าแดงเลยทีเดียว ก่อนจะละสายตาจากท้องถนนมามองหล่อน“ทำไมเธอละโมบแบบนี้ล่ะ เธอถูกรางวัลที่หนึ่งมาแล้วครั้งหนึ่ง ควรจะให้คนอื่นเขาบ้าง อย่าใจแคบนักเลย”“นางไม่เคยซื้อลอตเตอรี่มาก่อนเลยในชีวิต แล้วนางจะถูกรางวัลที่หนึ่งได้ยังไงกันคะ”“ก็ฉันไงล่ะ ลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งของเธอ”เขาอมยิ้มแพรวพราว และเมื่อเห็นเครื่องหมายคำถามบนใบหน้าของหล่อนจึงอธิบายต่อ“การที่เธอได้ฉันเป็นสามีก็ไม่ต่างจากการถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หน