All Chapters of เมีย(ชัง)รักของพี่มาร์ค: Chapter 21 - Chapter 30

“จะกลับสวีเดนค่ะ สนุกพอแล้วและเบื่อแล้วตอนนี้ ส่วนใบหย่าและงานแต่งงานก็ไม่ต้องห่วงนะคะ ใบหย่าไวน์จะเซ็นให้ค่ะ ส่วนงานแต่งงาน พี่ก็แต่งกับคุณแพรที่รักนักรักหนาเลยค่ะ รักกันมากนักนี่ถึงได้พากันมาอยู่ที่บ้านตอนที่พ่อวินกับคุณย่าไม่อยู่”“อย่ามาทำนิสัยเด็กๆ กับพี่นะไวน์” เขาคว้าข้อมือเล็กพร้อมกระชากร่างเล็กของหล่อนเข้ามาหาตนอุ๊ย!เธอดันมือตัวเองกับหน้าอกของเขาไว้เพื่อไม่ให้ร่างตัวเองบดเบียดไปกับร่างใหญ่ของเขา“ถึงจะหย่าให้ไงคะ และจะกลับสวีเดนด้วย”คำพูดของวรนิษฐ์ทำให้เขารู้สึกใจหายวาบและเจ็บปวดแปลบๆ ขึ้นมาในอก“แล้วลูกล่ะ? เธอจะบอกพ่อกับแม่เธอยังไงถ้าท้องเธอโต แถมเธอก็แพ้ท้องด้วย”“ลูกไม่เห็นมีอะไรนี่คะ เพราะลูกก็อยู่ในท้องไวน์ อีกอย่างเรื่องพ่อกับแม่ของไวน์ พี่มาร์คไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ เดี๋ยวไวน์จะอธิบายเอง พี่มาร์คไม่ได้อยากรับผิดชอบเราสองคนอยู่แล้ว เพราะคนที่รักและห่วงใยคือคนที่อยู่ในครัว และก็ปล่อยได้แล้วค่ะ” เธอขืนตัวเองในอ้อมกอดเขา แต่เขากลับรัดแน่นกว่าเดิม“ไม่ปล่อย ตัวก็ยังรุมๆ อยู่ ไปพักเถอะ และห้ามไปไหนทั

“ขอโทษด้วยนะมาร์ค แม่ของแพรท่านก็เป็นแบบนี้แหละ”“ไม่เป็นไรครับ ผมก็หวังว่าท่านจะเห็นใจแพร สงสารแพร ผมกลับแล้วนะแพร ตอนนี้ท่านก็กลับมาแล้ว”“อือ...ขอบใจนะที่ช่วยตลอดมาและช่วยทุกอย่าง”“มาร์คเต็มใจ และเงินถ้าไม่มีก็ไม่ต้องคืนก็ได้ มาร์คช่วยเหลือด้วยใจ”“แต่เงินมันไม่ใช่น้อยๆ นะมาร์ค และมันก็หลายครั้งแล้ว”“งั้นแพรก็ทยอยใช้คืนไปเรื่อยๆ ก็แล้วกันจนกว่าจะหมด มาร์คไม่เร่งรัดหรอก เพราะมาร์คไม่ได้จำเป็นต้องใช้เงินอยู่แล้ว” เขาบอกเธอก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วหยิบแก้วน้ำที่เหลือครึ่งแก้วบนโต๊ะขึ้นมาดื่มหมดแก้วแล้วเดินออกจากคาเฟ่ไปทันที และทันทีที่เขาจากไป แม่ของแพรไหมก็เดินออกมาจากหลังร้าน“ไหนบอกเลิกกันแล้ว ทำไมคุณมาร์คยังมาใช้หนี้ให้แกอีกนังแพร” นางถามทันที“เลิกกันค่ะ แต่เขาใจดีสงสารแพรเลยมาช่วยค่ะ”“นังโง่! ทำไมไม่ปล่อยให้ท้องจับเขาให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปฮึ”“แพรทำไม่ได้หรอกค่ะ อีกอย่างตอนนี้มาร์คก็มีเมียและลูกแล้ว”“นังลูกโง่! เพราะแกดีแบบนี้ไงถึงได้โดนคนอื่นฉกไปแบบนี้ นังลูกโง่!” พูดจบก็เดินไปยังประตูร้านทันที

มนัสวินรู้แล้วว่าลูกสะใภ้ตนเองอยู่ไหนเลยสบายใจไม่เป็นห่วง เพราะเธอยังอยู่เมืองไทย และอยู่กับป้าของเธอ ส่วนลูกชายของเขานั้นเหรอ ไม่รู้หายหัวไปไหนตั้งแต่เมื่อวานจนตอนนี้ยังไม่กลับมาบ้านเลย และเช้านี้แม่ของเขาก็กลับมาจากวัดพร้อมกับพรคนสนิท“ยิ้มอะไรพ่อวิน”“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับแม่สะอาง ก็แค่เมียหลานชายคุณแม่หนีไปน่ะ”“ตายจริง! แล้วมานั่งยิ้มทำไมฮึ! แล้วทำไมไม่ไปตามหาล่ะพ่อวิน”“ตามทำไมครับ หนูไวน์ไม่ได้ไปไหนไกลหรอก และหนูไวน์จะหย่ากับไอ้ลูกหมาของเราด้วยนะครับ ผมโทรหาหนูไวน์เมื่อเช้านี้ หนูไวน์บอกแบบนั้น” เขาบอกคนเป็นแม่ พอได้รู้ว่าเธออยู่ไหนก็โทรหาเธอทันทีเพื่อถามว่าเป็นอย่างไรบ้างอยู่กับคุณป้า“แล้วตามาร์ครู้รึยังว่าเมียอยากจะหย่า” นางพูดพร้อมหยิบชาร้อนตรงหน้าขึ้นมาจิบดื่ม“รู้ครับ รู้ตั้งแต่วันที่หนูไวน์จะหนีแล้ว”“แล้วมันไปไหน ไอ้ลูกหมาของเรา”“ไม่รู้สิครับ ไปตั้งแต่เมื่อวานจนตอนนี้ยังไม่กลับ ไม่รู้ไปอกหักที่ไหน ผมว่ามันต้องรักหนูไวน์แล้วแน่ๆ แม่สะอาง”“มันรักนานแล้วนะ แต่มันน่ะไม่รู้ใจตัวเอง ตามาร์คมันพว

มโนภฤศดับเครื่องยนต์แล้วลงมาจากรถก้าวเดินยาวๆ เข้าไปในตัวบ้านทันที โดยมีไอ้เขียดวิ่งตามนายไปด้วยติดๆ แล้วมโนภฤศก็หยุดเท้าที่จะเดินขึ้นบันไดแล้วหันมาถามไอ้เขียดทันทีว่าห้องของวรนิษฐ์อยู่ไหน       “ห้องเมียกูอยู่ไหน?”       “เอ่อ...ไอ้เขียดไม่รู้ครับนาย”       “ไม่ได้เรื่อง กูหาเอง” แล้วเขาก็เดินขึ้นบันไดบ้านไป บ้านยังไม่ปิดไฟ เขาเดินขึ้นไปแล้วรัวมือเคาะประตูห้องทุกห้อง ห้องแรกไม่มีคนมาเปิด ห้องที่สองก็เงียบ และห้องที่สามคุณย่ากับป้าพรเปิดประตูออกมา       “มาแล้วเหรอตามาร์ค” สะอางถามหลานชาย       “ครับ ห้องไวน์อยู่ไหนครับ”       “หาเองสิ” นางตอบแล้วก็ปิดประตูใส่หน้าหลานชายทันที ส่วนมโนภฤศก็ทำอะไรไม่ได้ เคาะห้องข้างห้องคุณย่าต่อ และคนที่เปิดออกมาคือพ่อของเขา“ไวน์อยู่ไหนพ่อ”       “ไม่รู้ หาเอาเอง” แล

“เกี่ยวอะไรกับแพร แพรก็อยู่ส่วนแพร อย่าไปดึงคนอื่นมาวุ่นวายในเรื่องของเราสองคน อีกอย่างอย่ายุ่งกับแพร”       “แตะต้องไม่ได้เลยนะคะ งานเยอะก็กลับไปเถอะค่ะ เพราะเดี๋ยวพ่อแม่ไวน์มา ไวน์ก็จะกลับสวีเดนแล้ว”       “ไวน์จะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ไวน์ต้องอยู่ที่ไทย เพราะไวน์เป็นเมียพี่”       “เมียที่พี่ไม่รักไม่ต้องการแต่แรกน่ะเหรอคะ แค่หย่าให้ไวน์ก็สิ้นเรื่องค่ะ พอเถอะ ไวน์ไม่อยากพูดแล้วเหนื่อย อยากพักผ่อน ส่วนข้าวผัดไข่ขอบคุณนะคะ ถึงเราจะหย่ากัน ไวน์ก็ให้พี่เป็นพ่อเขาเหมือนเดิมค่ะ ไปมาหาสู่เขาได้ค่ะ เขาไม่มีปมแน่นอนค่ะ ไวน์จะสอนเขาอย่างดีเลยค่ะ” พูดจบเธอก็เดินจากไปเข้าไปในบ้าน พร้อมกับปล่อยน้ำตาใสๆ ไหลอาบสองแก้มนวล       “โธ่เว้ย! เพล้ง!” มือใหญ่ปัดจานบนโต๊ะทิ้งทันทีพร้อมเดินเข้าไปในบ้าน        พริ้ง คุณย่าสะอางและมนัสวินที่นั่งพูดคุยกันในห้องนั่งเล่นหลังมื้อเช้ามองไปทางหน้าห