All Chapters of อสูรเสน่หา: Chapter 1 - Chapter 5

“อ้วก!”หญิงสาวสำรอกเอาสิ่งที่เธอพยายามเก็บกลั้นไว้ก่อนออกจากไนต์คลับเพื่อจะได้ปลดปล่อยมันในตรอกแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ห่างจากสถานบันเทิงที่เธอวิ่งออกมา มีนายันฝ่ามือกับผนังตึกและก้มลงมองบนพื้นก็เห็นแต่สิ่งที่เธอกระดกมันเข้าไปในปากแก้วแล้วแก้วเล่าตั้งแต่หัวค่ำในท้องของเธอร้อนไปหมด มันไม่มีอะไรอยู่เลยนอกจากน้ำสีทับทิมที่เธออยากกินให้ลืมทุกสิ่งที่เกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น เซบาสเตียน มิลเลอร์ หนุ่มหล่อพ่อรวยที่หลอกล้วงเอาหัวใจของเธอไปทำลายด้วยความเจ้าชู้“เฮ้...สาวน้อย เป็นอะไรไปน่ะ ไม่สบายหรือจ๊ะ?”เสียงห้าวที่ดังขึ้นเบื้องหลังทำให้มีนาหยุดชะงัก เธอมีอาการอ่อนเพลียจากการอาเจียนอย่างเห็นได้ชัด ร่างเล็กค่อย ๆ หันกลับไปมองก็พบว่ามีชายอเมริกันผิวขาวตัวโตในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สวมแจ็คเก็ตมีฮู๊ดยืนห่างจากเธอไม่กี่ก้าว เขามองมาและยื่นหน้าเข้ามาใกล้เหมือนอยากรู้“ไม่ค่ะ...ฉันไม่เป็นอะไร ฉันจะกลับแล้วล่ะค่ะ” / “แน่หรือ...ไม่เป็นไรแน่หรือ...ให้ฉันช่วยเธอดีมั้ย หน้าตาเธอดูไม่ดีเลยนะสาวน้อย”ชายคนนั้นทำให้เธอตระหนกด้วยการก้าวพรวดเข้ามาและยื้อแขนเธอไว้“เอ๊ะ! ปล่อยนะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร” มีนา

ชายหนุ่มค่อย ๆ วางร่างเล็กบอบบางลงบนเตียงขนาดใหญ่ เขาต้องช่วยดึงชายกระโปรงของชุดสีกุหลาบที่เลิกขึ้นไปถึงต้นขาขาวเนียนของหญิงสาวซึ่งเธอยังบิดตัวไปมาบนที่นอนหนานุ่ม แม็กเซ็นทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ และรู้สึกมึนงงเล็ก ๆ กับการกระทำของตัวเองในเหตุการณ์ที่ไม่เคยประสบพบ โตมาจนเป็นหนุ่มอายุตั้งสามสิบถึงจะเคยควงผู้หญิงก็ไม่เคยพาใครคนไหนมาที่บ้านและถึงขนาดเข้ามาในห้องนอนของเขาแม้แต่คนเดียว เขายังนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนหัวค่ำ ไม่ได้ตั้งใจสักนิดที่จะแอบอ้างตัวว่าเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนี้ที่เมามายแทบไม่ได้สติ แต่เขาเห็นว่าเธอกำลังถูกรังแกและแค่คิดว่าจะช่วยไว้ก็เท่านั้น แม็กเซ็นถอนหายใจทว่าก็อดไม่ได้ที่จะหันไปพิศมองดวงหน้าหวานซึ่งดวงตากลมโตคู่นั้นยังกระพริบถี่ ๆ และริมฝีปากอิ่มสวยยังพึมพำเหมือนว่าสติอันน้อยนิดยังคงทำงานอยู่ ผู้หญิงสวย ๆ แบบนี้เมาพับอยู่ข้างถนนก็เหมือนอาหารโอชะให้พวกเสือสิงห์คาบไปขย้ำก็เท่านั้น เขาคิดในใจแต่ก่อนที่จะลุกขึ้นก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินเสียงกระแอมของเธอดังขึ้น“แค่ก...แค่ก” “มีน่า คุณเป็นอะไร” ร่างสูงโถมตัวเข้าหาจนหลงลืมไปว่าเขาอยู่ในท่าคร่อมร่างหญิงสาวเอาไว้ เธอไอออกมาและเกือบสำ