All Chapters of โซนปราบคนเถื่อน: Chapter 31 - Chapter 40

"ไอ้ปราบหยุด"ตะโกนออกมาเสียงดังทั้งจับทั้งดึงรั้งให้ปราบหยุดนิ่ง"พวกมึงออกไป!!! อย่ามาจับกู!!"โฮปกับคิงเข้าล็อกปราบคนละฝั่งจับแขนคนละข้างแต่ปราบสะบัดตัวขึงแรงสู้ สองคนแทบเอาไม่อยู่"ปราบหยุด!!""โซนทิ้งกูไปแล้ว"เสียงแผ่วเบา"กูรู้แล้ว""มันบอกเลิกกู"น้ำเสียงเศร้า"พอจะรู้""ปัง!!เพล้ง!!""ไอ้ปราบมึงหยุดทำลายของก่อน"ล็อกแขนแต่ขายังเตะสิ่งของไม่หยุดคิงกับโฮปหิ้วปีกลากปราบออกมาจากตรงนั้นไปนั่งที่โซฟา "นั่ง!!" "กูบอกมึงนั่ง"คิวข่มไหล่ปราบให้นั่งลง "มึงพังของแบบนี้ถ้าน้องมาเห็นสภาพบ้านที่เคยอยู่ด้วยกันจะทำยังไง"โฮปอดที่จะพูดไม่ได้"มันกลับมาก็ดีสิ กูจะซื้อบ้านหลังใหม่ให้เลย"ปราบเขาทำอย่างที่พูดจริงๆถ้าโซนยอมกลับมา"ต่อให้มีเป็นสิบหลังมึงพังเล่นแบบนี้ก็ไม่ไหว"คิงพูดเสริม"น้องไปไหน?""-"ปราบส่ายหน้าจนหัวสั่นคลอน"รถอยู่ครบ""เพื่อนมารับ"ปราบตอบสั้นๆ"อื่อหึ..""ไม่เอาอะไรไปสักอย่างแสดงว่าตัดขาดจริง"โฮปพูดออกมาลอยๆ"ไอ้โฮปปากมึงหยุดพูดเลย"คิงขึงหน้ากัดฟันเข็นเสียงใส่เพื่อน"ความจริงนี่"โฮปยังดึงดันพูดต่อ"เออ..กูรู้แล้วแต่อย่าพึ่งพูด"คิงส่ายหน้า"ดูสภาพไม่เหลือความหล่อเลยเพื่อนกู "คิงเอี

พอรุ่งเช้ามาเป็นวันที่ปราบร้อนรนและจิตใจอยู่กับตัวที่ฟสุดแล้ววันนี้หลังจากที่ไม่มีโซนอยู่ในวงจรชีวิต4-5วันมานี้ ปราบรีบออกมาจากบ้านแต่เช้าขับรถมายังตำแหน่งที่ลีส่งให้เป็นร้านสักของเพื่อนโซนน่าจะชื่อฟาร์ถ้าผมจำไม่ผิด โซนเคยเล่าให้ฟังว่าเคยเปิดร้านสักด้วยกัน เพราะผมห้ามไม่ให้สัก ร้านที่เคยทำด้วยกันต้องปิดตัวลง "ผมดูเอาแต่ใจมากเลยนะ มาคิดดูแล้วโซนทนอยู่ด้วยได้ยังไง"แปดโมงแล้วทำไมร้านยังไม่เปิดหรือว่าวันนี้ปิดผมนั่งในรถอยู่แบบนั้นเวลาผ่านไปเกือบเก้าโมงประตูเลื่อนบานใหญ่ถูกเปิดออกมีลูกค้าเดินเข้าร้านเรื่อยๆ มองจากหน้าร้านไม่เห็นมีโซนหรือว่าลีมันได้ข้อมูลมาผิด ผมเลยลองเดินเข้าไปในร้าน"มาสักเหรอครับ"เด็กผู้ชายที่บริการต้อนรับลูกค้าอยู่เอ่ยถาม"เปล่า…โซนอยู่ที่นี่หรือเปล่า""อ้อ พี่โซนสักอยู่ครับ รู้จักกับพี่โซน?""ใช่""รอสักครู่ครับ พี่เขาสักอยู่ ให้บอกว่าใครมาหา""เออ ปราบ.."เด็กผู้ชายคนนั้นเดินหายไปสักพัก ก็เดินกลับมา.."พี่โซนบอกคุณกลับไป แล้วไม่ต้องหาที่นี่อีกเขาไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ"เด็กผู้ชายคนนั้นก็เดินไปคุยกับลูกค้าในร้านต่อ ส่วนผมก็ทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ที่ว่างอยู่ โซนไม่อยากเจอผมไ

นึกว่าไอ้ปราบมันจะถอดใจที่ไหนได้มาเกือบทุกวัน งานการไม่ทำบ้างหรือไงไล่ก็แล้วด่าก็แล้วขู่ก็แล้ว เหมือนเดิมหน้ามึนเหมือนเดิม มาบ่อยจนเกรงใจไอ้ฟาร์มันถ้าถามความรู้สึกตอนนี้ ผมก็ตอบไม่ถูก ถามว่ายังรักไหม ก็ยังรัก อยู่ด้วยกันมาตั้ง 4 ปีนี่เนอะทั้งผูกพันทั้งยังนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เรื่องดีของปราบก็มี เรื่องแย่ก็มี แต่ถ้าถามว่าอยากกลับไปคบไหมเป็นคำถามที่ตอบยากมาก ความเจ็บปวดหนึ่งเดือนที่มันทิ้งผมไป หนึ่งเดือนที่ปล่อยให้ผมใช้ชีวิตเพียงลำพังมันโคตรทรมานกับการรอใครสักคนกว่าจะผ่านไปได้แต่ละวันเหมือนใจจะขาดเวลาเดินโคตรจะช้า ยิ่งมารู้ว่ามันให้ความสำคัญกับอีกคนที่รู้จักไม่กี่เดือนมากกว่าผมที่อยู่กับมันมาตั้ง 4 ปี ผมต้องรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ ถ้าจะให้อภัยแล้วกลับไปคบกันความรู้สึกผมคงไม่เหมือนเดิมคงระแวงมากกว่าเดิมถึงปราบบอกจะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ก็เถอะ บางทีการปล่อยมือครั้งนี้มันอาจจะดีก็ได้ต่างคนต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง ได้ทบทวนตัวเองมากขึ้น แต่ปราบนี้สิดันทุรังไม่ยอมปล่อยมือเสนอหน้ามาร้านสักทุกวันวันนี้โซนรู้สึกล้า ตอนเที่ยงเลยพักออกมาว่าจะไปหาอะไรกิน อีกอย่างวันนี้ลูกค้าไม่เยอะ พอเปิดประตูอ

"ปราบ!!"เจ้าของชื่อหันมองหาตามเสียงเรียกหลังจากที่โซนเห็นปราบร้องตะโกนอย่างตกใจ พ่อโซนหันมองทั้งลูกชายและคนที่ไม่เคยเห็นหน้าสลับไปมาอย่างสงสัย"มึงมาทำอะไรที่นี่"โซนสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ตัวปราบด้วยความร้อนรนใจ โซนขบกรามแน่นกัดฟันถามคนพี่"มาหามึงไง ใครบอกมึงหนีกูมา"น้ำเสียงราบเรียบ"รู้ว่ากูหนีแล้วจะตามกูมาทำไม""มึงหนี กูก็ตามมึงแบบนี้แหละจนกว่ามึงจะกลับมาคบกับกูเหมือนเดิม"ปราบไม่มีท่าทีเกรงกลัวใดๆตอบอย่างหน้าตาเฉยชายวัยกลางคนที่เดินตามกันมากับลูกชายหันไปหาลูกชายและเอ่ยถามถึงผู้มาใหม่"ใครละตัวแสบ""อ..เอ่อ..ป..ปราบ..ป.เป็น.."โซนที่เหมือนพึ่งรู้ตัวว่าพ่อมองอยู่ก็แนะนำสั้นๆ แต่อึกอักว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรกับตัวเอง หลบสายตาปราบที่จ้องมอง "สวัสดีครับ""สวัสดี คงเป็นเพื่อนเจ้าตัวแสบสินะ"พ่อเลยคิดเองเออเองว่าเป็นเพื่อนของลูกชายและเข้าไปทักทายตามประสาคนแก่อัธยาศัยดี"เข้าบ้านก่อน มาถึงนานหรือยังเข้ามาดื่มน้ำเย็นๆก่อน "ค..ครับ""โซนพาเพื่อนเข้าบ้านสิ ยืนอ้ำอึ้งอึกอักอยู่นั่นแหละ"โซนเห็นพ่อพูดอย่างนั้นก็ไม่รู้จะขัดอะไรได้แต่เดินเข้าบ้านตามไป แต่พอก้าวขาเข้าไปในบ้านกับเห็นคู่ชายหญิงวัยกลางคนก

"สรุปกูมาคุยหรือมาเก็บกวาดบ้านให้มันวะเนี่ย"ปากบ่นแต่มือก็ยังทำ "เก็บวันเดียวคงไม่เสร็จทำพอเดินได้ก็พอ" สักพักคนพี่ก็เดินออกมาจากห้อง"โซนกูอาบน้ำเสร็จแล้ว"ปราบเดินมายืนด้านหลังของโซน"ค่อยเป็นผู้เป็นคนกับเขาหน่อย….ทำไมไม่ใส่เสื้อ"คนน้องหันหน้ามามองสำรวจ สายตาไล่กวาดมองตั้งแต่หัวจนมาสะดุดที่ลอนกล้ามท้องถึงจะไม่ชัดเหมือนก่อนแต่ยังคงความเซ็กซี่อยู่เพราะอีกคนคงไม่ได้ฟิตหุ่นเหมือนแต่ก่อน"ยังกับไม่เคยเห็น""เคยเห็นแต่มันไม่เหมือนกัน""มีอะไรก็พูดมาเลย หรือมึงจะกลับมาอยู่กับกู""เรื่องงาน"โซนเดินไปนั่งที่โซฟา ปราบเดินไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ"อื่อ""ทำไมไม่เข้าบ่อน ที่ร้านรักบิ๊กไบค์ก็ด้วย""ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำ ให้กูหาเงินมาทำไม ในเมื่อคนที่กูอยากให้ใช้ เขาทิ้งกูไปแล้ว""หาเพื่อตัวมึงไง ไหนจะพ่อแม่ลูกน้องมึงอีก""พ่อแม่เขามีเหลือกินเหลือใช้แล้ว ร้านไม่ไหวก็ปิด""ปราบที่กูพูดเข้าใจบ้างไหม""จะให้ทำยังไง""กลับไปทำงานพี่ลีจะไม่ไหวแล้ว""ลีนี่เองที่ไปฟ้องมึง""ไม่ต้องไปโทษพี่ลีเลย""กูไม่ได้โทษ จะให้เงินพิเศษมันต่างหาก พูดยังไงให้มึงกลับมาบ้านได้ กูตามตื๊อตามง้อแทบตายมึงไม่ยอมกลับมา""เลิกพูดเล