All Chapters of โซนปราบคนเถื่อน: Chapter 11 - Chapter 20

ส่วนอีกคนอย่างไอ้โฮปแม้จะดูโง่ๆ แต่หน้าตามันก็ดี โดยเฉพาะเส้นผมสีบลอนด์กรรมพันธุ์ฝรั่งจ๋าๆ ซึ่งหาได้ยากนักในหมู่พวกลูกครึ่ง ที่บ้านมันเป็นข้าราชการแทบจะทั้งหมดทำให้มีหน้ามีตาในสังคม แต่พอโตมันกับผ่าเหล่าผ่ากอมาเปิดร้านขนมซะงั้นผมเคยถามมันไปว่าทำไมถึงไม่เป็นข้าราชการแบบที่พ่อแม่อยากให้เป็น"เอาจริงๆนะ ไอ้การที่กูโตมากับครอบครัวที่เป็นราชการมันไม่ทำให้กูรู้สึกภูมิใจจนอยากเป็นอะไรขนาดนั้น มันก็จริงที่พ่อแม่รวมถึงตัวกูมีหน้ามีตาในสังคมที่เหนือกว่าคนทั่วๆ ไป แต่กูรู้สึกอึดอัดกับมันว่ะหลายๆ ครั้ง ตั้งแต่เด็กๆ พ่อแม่มักจะคาดหวังว่ากูจะเป็นเหมือนเขาคาดหวังให้กูเหนือกว่าเขากูรู้สึกเหมือนนั้นไม่ใช่ชีวิตที่เป็นของกูเอง ตอนกูทะเลาะกับพ่อแม่ก่อนจะออกมาสร้างตัวเอง พ่อพูดกับกูประโยคหนึ่งที่ตอนนี้ก็ยังจำได้ไม่ลืม..."ถ้ามึงอวดดีขนาดนั้นคิดว่าชีวิตที่มึงเลือกมันดีกว่าที่พ่อกับแม่ให้มึง มึงก็ออกไปจากบ้านเลย กูจะไม่ให้เงินมึงสักบาทไม่ส่งเสียแล้วกูจะคอยดูว่ามึงจะอยู่ได้โดยที่ไม่มีพ่อกับแม่หรือเปล่า" ดวงตาโฮปแดงก่ำหลังจบคำพูดพ่อเขามองไปที่แม่เพื่อหวังให้แม่เห็นด้วยกับเขา แต่ไม่เลยคนเป็นแม่ตวัดสายตาที่เป็น

"เถื่อน..ตื่น"โซนนั่งคุกเข่าอยู่ข้างๆ ปราบที่นอนหลับอยู่ เขย่าตัวคนพี่เบาๆ"อื่อ. .กี่โมงแล้ว"เสียงยืดยานดวงตายังปิดสนิท"ตีห้าครึ่ง""จะปลุกทำไมแต่เช้า"น้ำเสียงติดหงุดหงิด"อยากดูดวงอาทิตย์ขึ้น""ยังกับไม่เคยเห็น""มันไม่เหมือนกัน เขาบอกดวงอาทิตย์ขึ้นที่นี่สวยมาก""อื่อ""ถ้ายังนอนต่อกูไม่รอแล้วนะ"ไม่ใช่คำขู่แต่เขาทำจริง"อื่อลุกแล้ว"คนพี่ได้ยินแบบนั้นรีบลุกขึ้นอย่างไวทั้งสองเดินมาที่จุดชมดวงอาทิตย์ขึ้น ห่างจากที่พักประมาณ 800 เมตร น้องๆและพี่ในทริปเริ่มเดินมากันเยอะแล้ว"มานั่งนี้มา กว่าดวงอาทิตย์จะขึ้น ยืนเมื่อยขาซะก่อน"ปราบนั่งลงตรงลานหิน เรียกให้โซนมานั่งข้างๆ"อ่ะ..เถื่อน"โซนกำลังจะนั่งลงข้างๆ แต่โดนมือหนาของคนพี่จับมานั่งตรงกลางระหว่างขาของตัวเองที่นั่งชันเข่าอยู่ กลายเป็นว่าคนพี่นั่งช้อนอยู่ด้านหลังคนน้อง"ไม่อายคนอื่นบ้างหรือไงเถื่อน""อายทำไมโตๆกันแล้ว ใครๆก็ทำกัน"คางเกยบนไหล่กว้างกอดเอวของคนน้องไว้แน่น"ไม่ต้องกอดแน่นขนาดนั้นก็ได้เถื่อน""ตอนเช้าๆมันหนาวอากาศยังเย็นอยู่ ให้กูกอดหน่อย กูขาดความอบอุ่น""มึงนี่เนียนตลอดเลย""เออ กูอยากกอดมึงพอใจหรือยัง""อืม""ไง!!มึงลุกไหว?"

"ออกมาก่อน ทำไมพึ่งมาถึง"เท้าเหยียบลงพื้นบ้านปุ๊บเสียงมัจจุราชดังขึ้นมาทันที ปราบนั่งอยู่โซฟาห้องนั่งเล่นสายตาจ้องมองอีกคนที่พึ่งเดินเข้าบ้านมา"-"ขี้เกียจพูดด้วยไม่อยากคุยไม่อยากตอบ ชอบเงียบใส่ดีนัก พอเงียบกลับบ้างจะรู้สึกยังไง"กูถามมึงไม่ได้ยินหรือไง"พูดเสียงดังขึ้นกว่าเดิม"-"โซนตวัดสายตามองแวบหนึ่งทำเมินไม่มองปราบ จับหิ้วกระเป๋าสัมภาระจะเดินเข้าห้อง"อย่าให้กูโมโหนะโซน"ยิ่งโซนไม่ตอบ อารมณ์ของปราบยิ่งร้อนกว่าเดิม"พูดกับกูได้แล้วเหรอ เห็นเงียบใส่กูตั้งนาน""มากับใคร? "ปราบไม่สนใจคำพูดของอีกคนเลย จะเอาคำตอบที่เขาอยากรู้อย่างเดียว"เรื่องของกู""กูถามว่ามึงมากับใคร?"ปราบสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้คว้าข้อมือโซนกำไว้แน่นจนมือหนาของปราบขึ้นเอ็นบูดนูน นัยน์ตาแดงก่ำใบหน้าคมขึ้นแดงระเรื่อ"โอ๊ย!!!เถื่อน.. มึงมีแต่ใช้กำลังกับกู"โซนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่อีกฝ่ายบีบแน่นจนขึ้นรอยแดง กระเป๋าที่หอบหิ้วอยู่ในมือถึงกับร่วงหล่นลงพื้น"เถื่อนปล่อย"โซนบอกความต้องการโดยใช้สายตามองที่ข้อมือของตัวเองสลับกับหน้าปราบ"-""กูบอกให้ปล่อย""ปัก"โซนคว้าหมัดใส่หน้าคนพี่จนหน้าหันสะบัดไปอีกข้างแต่มือยังไม่ปล่อย ก

ปราบโทรหาโซนก็ไม่รับสายแอบไปเกเรที่ไหนหรือเปล่า ปราบหลังจากคุยงานเสร็จรีบกลับมาที่ร้านกว่าจะมาถึงร้านก็มืดค่ำลูกน้องกลับกันหมดแล้วไฟเปิดแค่ชั้นล่างของร้าน ปราบเดินขึ้นไปห้องทำงานชั้นบนที่มืดไร้แสงสว่าง เห็นโซนยังนอนหลับสบายอยู่บนโซฟาตัวเดิม ถ้าโจรเข้าร้านคงโดนฆ่าตาย ยกเคล้าไปหมดแล้ว"โซน"ปราบเดินมายืนข้างโซฟาข้างๆคนที่นอนหลับอยู่"-""โซน"เสียงดังกว่าเดิม"อื่อ"โซนงัวเงียลืมตาตื่นได้แต่ตอบในลำคอ"ฮื่อ..โซน ทำไมตัวร้อนแบบนี้"มือหนาจับแขนกล้ามเป็นมัดของโซนเขย่าตัวสั่นไหวไปทั่วร่าง มือสัมผัสถึงไอร้อนจากร่างกายของคนน้อง"กูไม่เป็นไรแค่เพลียๆ"เสียงแหบแห้ง มือขยี่ตาพยายามลืมตาขึ้นมองคนพี่"ไปหาหมอ"ปราบนั่งเบียดลงข้างๆคนน้อง มือหนาวางทาบหลังมือลงหน้าผากกว้างเพื่อวัดอุณหภูมิ"ไม่ไป กินยาไปแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้น""กลับบ้าน เดินไหวไหม หรือให้อุ้มไป""ไหวๆ"ปราบประคองให้ลุกขึ้นนั่ง โซนพยายามยันตัวเองให้ยืนขึ้นตรงแต่ทรงตัวไม่อยู่จะเซล้ม ดีที่คนพี่รับไว้ทันไม่อย่างงั้นตัวคงล้มคะมำลงไปกองที่พื้น"ยืนยังไม่อยู่เลย จะเดินไหวได้ไง มากูอุ้มเร็วกว่า"ปราบยืนประกบหน้า แขนสองข้างกอดตรงเอวยกคนน้องขึ้นขาเกี่ยวตรง

"แต่กูได้กลิ่นจากตัวมึง ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอมที่มึงใช้"เสียงเรียบนิ่งแต่เย็นชาถึงขั้วหัวใจ"ที่ผับไอ้โฮปคนเยอะเดินเบียดกันไปมา กลิ่นน้ำหอมคงติดเสื้อกูมาด้วย""คงเบียดกันมากสินะกลิ่นน้ำหอมถึงติดมาแรงขนาดนี้""-""ปกติไปผับเฮียโฮปดื่มอยู่ห้อง VIP ไม่ใช่เหรอ""วันนี้ลงมาดื่มข้างล่าง""เหรอ""มีอะไรอีกโซน ชอบจับผิด ทำงานเหนื่อยๆ เครียดๆ อยากดื่มกับเพื่อนบ้างเซ้าซี้อยู่ได้""ไปดื่มกับเพื่อนกูไม่เคยว่าไม่เคยห้ามมึงเลยนะเถื่อน ช่างมันเถอะ ถ้าเหนื่อยขนาดนั้นก็ไปพัก"ปราบทำหน้าไม่ค่อยพอใจเดินเข้าห้องไปโซนทิ้งตัวลงนั่งโซฟาตัวเดิมคิดอะไรเรื่อยเปื่อยฟุ้งซ่านไปเรื่อย ทิ้งห่างสักพักค่อยเดินเข้าไปห้องนอนเห็นคนพี่หลับไปแล้วพร้อมสวมชุดนอนสบายตัวโซนขึ้นไปนอนข้างๆ คนที่นอนหลับสบาย ปกติทุกคืนคนพี่จะนอนกอดเขาตลอด แต่วันนี้คงเพลียมากแถมเมาด้วย โซนเลยเป็นฝ่ายกอดแทน เมื่อแขนแกร่งสัมผัสโดนตัวคนพี่ตะแคงข้างพลิกตัวหันหน้าหนีไปอีกฝั่งขยับตัวนิดหน่อยนอนหลับหายใจสม่ำเสมอ ส่วนคนน้องเห็นพฤติกรรมคนพี่เปลี่ยนไปยิ่งคิดมากกว่าเดิมพยายามข่มตาแต่ไม่หลับความรู้สึกสับสนวนเวียนตีกันไปหมด"คงไม่มีอะไรหรอกคิดมากไปเอง"โซนได้แต่ปลอ