โซนมาถึงบ้านสองทุ่ม บ้านเงียบและมืดสนิท รถยนต์คันโปรดของไอ้เถื่อนก็ไม่มี ดึกป่านนี้ยังไม่กลับมาบ้านอีกจนเวลาผ่านไปสามทุ่มได้ยินเสียงรถไอ้เถื่อนเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน"กินข้าวหรือยัง กูลืมแวะซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้"ปราบทันทีที่ก้าวขาเข้าบ้านเห็นคนน้องดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นก็เอ่ยถามทันที"กินแล้วเพราะกูคิดว่ามึงน่าจะลืมซื้อให้แน่ๆ มึงก็ลืมจริงๆ ทั้งที่ปกติไม่เคยลืมซื้อให้กูเลยนะ ถึงลืมมึงก็วนกลับไปซื้อให้""กูลืมจริงๆ วันหลังแล้วกัน พาไปกินที่ร้านเลย""ไม่ต้องหรอก กูไปกินเอง ไม่อยากรบกวนเวลาทำงานมึง""ไม่ต้องพูดประชดกูเลย ยิ่งเหนื่อยๆอยู่""ไปไหนมาละรอบนี้ น้ำหอมกลิ่นเดิมติดตัวมึงมาอีกแล้ว""กลิ่นน้ำหอมที่ไหนโซนอย่ามาหาเรื่อง""เฮ้อ..เหนื่อยไม่ใช่เหรอไปพักเถอะ""-"ปราบไม่ได้ตอบอะไร"โอกาสไม่ได้มีให้บ่อยๆ นะเถื่อน""เป็นอะไรอีก บอกให้กูไปพัก ยังจะพูดขึ้นมาอีก"โซนเงียบหันหน้ามาดูทีวีต่อ ดูไม่รู้เรื่องแต่จ้องไปอย่างนั้นแหละ สมองคิดไปเรื่องอื่น คิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ได้แค่ปลอบใจตัวเองซ้ำๆว่า"ไม่มีอะไร คิดมากไปเอง ต้องเชื่อใจไอ้เถื่อนสิ อยู่มาตั้งกี่ปี"โซนเดินเข้าไปในห้องนอนที่นอนว่างเปล่า ได้ยิ
"ขอบคุณเศษเสี้ยวเวลาที่มึงเจียดมาให้กูนะ""โซน!!""จะด่าอะไรกูอีก""เฮ้อ..พูดไปมึงก็ไม่เข้าใจกูหรอก""เออกูมันไม่เคยเข้าใจอะไรหรอก""เมาก็ไปนอนโซน"โซนไม่อยากโต้ตอบอะไรส่ายหน้าเบาๆเดินเข้าไปในห้องนอนช่วงนี้ผมทะเลาะกับโซนบ่อยมาก รู้สึกว่าพักหลังๆโซนจะขี้บ่นและเอาแต่ใจกว่าเมื่อก่อนมาก แต่ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะผมไม่มีเวลาให้เหมือนที่ผ่านมา ละเลยความรู้สึกโซนหลายครั้งต่อหลายครั้งโซนคงจะน้อยใจ แต่พูดไปก็เหมือนจะแก้ตัว และทุกครั้งจะจบที่ทะเลาะกันตลอดย้อนไปวันที่โซนกลับไปบ้านที่จันฯ"วันนี้ไม่หอบเมียมาด้วย ปกติห่างกันไม่ได้"โฮปนั่งอยู่โซฟาฝั่งตรงข้ามเอ่ยถามเพื่อนสนิทของตัวเอง"โซนกลับบ้านที่จันฯสองอาทิตย์""ใจไม่ขาดตายเลยเหรอวะ""กูถึงได้ชวนพวกมึงมาดื่มนี่ไง กลับบ้านไปก็นอนไม่หลับ""2 อาทิตย์แป๊บเดียว"คิงที่นั่งอยู่ข้างๆพูดแทรกขึ้นมา"โซนไม่ยอมบอกที่บ้านว่าคบกับกู"หลายครั้งที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรเป็นต้องทะเลาะกับคนน้องตลอด "ให้เวลาน้องมันหน่อยครอบครัวแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน อีกอย่างมึงเป็นผู้ชายน้องก็เป็นผู้ชายต้องให้เวลาน้องคุยกับครอบครัวเขาหน่อย""พ่อแม่กูยังไม่เห็นพูดอะไร พาเข้าบ้านเล
"อื่อ ปราบเอาแขนเอาขามึงออกกูหนัก"คนพี่นอนซ้อนอยู่ด้านหลังทั้งกอดทั้งก่ายขาพาดช่วงเอวจนคนน้องรู้สึกอึดอัด"ทีกูทับทั้งตัวไม่เห็นหนัก"พูดจาหยอกล้อ"ไม่เหมือนกันเว้ย"พยายามยกขาคนพี่ออกแต่ไม่เป็นผล ขาใหญ่เกี่ยวเอวแน่นกว่าเดิม"ไม่เหมือนยังไง หึ "หน้าคมจมูกโด่งฝังลงตรงท้ายทอยฟัดคนน้องยังกับเด็ก"เถื่อนพอเลยกูจั๊กจี้""มึงชอบกูรู้"ผละหน้าขึ้นมาพูดกับคนน้อง"-""หืม ทำไมไม่ใส่เสื้อ"โซนใส่แค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวนอน ทำให้เห็นเรือนร่างที่ขาวกล้ามเป็นมัดเซ็กซี่ชวนให้คนพี่อดใจไม่ไหว"เมื่อคืนกูเมา ใส่กางเกงได้ก็บุญแล้ว""นึกว่าอ่อยกูซะอีก""อ่อยบ้าอ่อยบออะไรของมึง วันนี้ไม่ไปทำงานหรือไง""ไม่ไป หยุดให้เวลากับมึงบ้าง ชอบบ่นว่ากูไม่มีเวลาให้""ถ้ามึงทำงานจริงๆ กูก็ไม่ว่าอะไร""กูไม่ทำงานจริงตรงไหน""อย่าให้กูพูดนะ..""ไม่เอาไม่พูด…โซนวันนี้กูอุตส่าห์หยุดอยู่กับมึงเลิกชวนทะเลาะได้แล้ว""อุตส่าห์? ""อื่อ"มือหนาจับกรอบหน้าคมล็อกไว้ปากหนาบดขยี้ลงริมฝีปากอย่างหนักไม่เปิดโอกาสให้คนน้องได้พูดต่อ"แฮ่กๆ ""จะพูดมากอีกไหม""เถื่อนมึงหยุดเพื่อเอากูนี่นะ? ""ใช่..ไม่ได้เอามาหลายวันแล้ว""ลงทุนจังนะ""อยากจู๋จ
คนน้องทานก๋วยเตี๋ยวไปหลายชามน้อยใจคนพี่นะแต่ด้วยความหิวซัดไปห้าชาม ผ่านไปนานสองนานตาชำเลืองมองทางแล้วมองทางอีกไม่เห็นแม้เงาคนที่บอกจะรีบกลับมา สายตาสลับกลับมามองชามก๋วยเตี๋ยวของคนพี่ที่วางอยู่ตรงหน้าตอนนี้อืดจนเต็มชามไม่มีน้ำซักหยด"ไอ้เถื่อนมันไปเซ็นเอกสารที่ไหนของมันว่ะ"โซนรู้สึกหงุดหงิดนั่งนานจนเกรงใจเจ้าของร้านจ่ายตังค์เสร็จเดินออกมารอหน้าร้านเป็นริมทาง นั่งรอก็แล้วยืนรอก็แล้วตืด ตืด…………ตู๊ด…"เถื่อนไหนบอกจะรีบมา โทรไปก็ไม่รับโดนทิ้งอีกแล้วสินะ ทำงานจนลืมกูอีกแล้ว"โซนบ่นออกมาด้วยความน้อยใจ"ก๋วยเตี๋ยวบอกจะเลี้ยงกูก็จ่ายเอง แต่ก็ช่างเถอะสุดท้ายก็เงินมันอยู่ดี"เงินที่ใช้ทุกวันนี้ก็เงินของคนพี่ที่โอนเข้าบัญชีให้ทุกเดือน ถ้าไม่พอใช้ก็โอนเพิ่มให้ตลอด"กูต้องกลับเองสินะ"โซนบ่นออกมาอย่างไม่สบอารมณ์แม้คนที่ถูกกล่าวถึงจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ก็ตาม"ไลน์ ไลน์"ใครไลน์มาตอนนี้ว่ะคนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ โซนเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูเป็นมีนที่ส่งข้อความมา:มึงอยู่ไหน::อยู่ร้านก๋วยเตี๋ยว::ผัวมึงอยู่ไหน::ถามหามันทำไม::ตอบกูมาก่อน::ไปธุระเกี่ยวกับอะไหล่รถ"(ติ๊ง…รูปภาพ..ไอ้เถื่อนนั่งทานข้าวกับผู้ชายคน
"มึงไปไหนมา""คำถามนี้กูสมควรเป็นคนถาม"คนน้องสวนคนพี่กลับทันที"อย่ามาย้อนกูโซน"คนพี่ลุกจากโซฟาเดินเข้าหาคนน้องที่ยืนนิ่งอยู่ตรงประตู"มึงจำไม่ได้หรือไม่ได้จำ ทิ้งกูไว้ร้านก๋วยเตี๋ยว""กูกลับไปที่ร้านแล้วไม่เห็นมึง โทรหาก็ไม่รับ""กินก๋วยเตี๋ยวข้างทางกับกูมันไม่อร่อย ต้องรีบไปกินร้านอาหารหรูๆกับคนอื่นสินะ""มึงพูดอะไรของมึงโซน"โซนยกโทรศัพท์โชว์หน้าจอที่มีรูปผู้ชายสองคนนั่งทานข้าวอยู่"เอารูปมาจากไหน""จากไหนไม่สำคัญ ที่สำคัญมันคือภาพจริง คนในภาพก็คือมึง""มันไม่มีอะไรโซน"ขยับตัวเข้าใกล้มือจะคว้าจับตรงแขน แต่คนน้องเบี่ยงตัวถอยออกห่าง"อย่ามาจับกู จะไปไหนก็ไป อย่ามายุ่ง""มึงไปไหนมา? ใครมาส่ง?"ปราบยังไม่จบต้องรู้ให้ได้"เรื่องของกู""โซน!!"ปราบเรียกชื่อคนน้องเสียงดังด้วยความโมโหก้าวเท้าเข้าประชิดตัวมือคว้าแขนบีบรั้งแน่นจนเท้าเขย่งไหล่ยกขึ้นต่างระดับกับอีกข้าง"โอ๊ย!!..ปราบ!!..กูเจ็บ"โซนร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บที่คนพี่บีบรัดแขนแน่นจนขยับตัวไม่ได้"มึงจะบอกกูไหม!! ใครมาส่ง?""ปล่อยกูก่อน กูเจ็บ.."ปราบค่อยๆคลายมือออกจากแขนของโซน"พี่รหัสกู""พี่รหัสอีกแล้ว""บังเอิญเจอที่ร้านก๋วยเตี๋
"อ้าว..เฮียทำไมวันนี้มาดึก"ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ลีเห็นเจ้านายตัวเองเดินเข้ามาในบ่อน น้อยครั้งที่ปราบจะมาเวลานี้นอกจากจะมีปัญหาที่ลีแก้ไม่ได้ ปกติปราบจะมาตอนกลางวันหรือไม่ก็ช่วงหัวค่ำ"ว่าจะมาดูบ่อนแล้วจะนอนนี่เลย""นอนนี่?"ลีหน้านิ่วคิ้วขมวดพูดออกมาเสียงดังถามด้วยความสงสัย"เออ..ทำไม?""ก็ไม่ทำไม ปกติดึกขนาดไหนเฮียก็กลับไปนอนบ้าน ""อยากนอนบ่อน""ไม่ใช่ว่าทะเลาะกับเมียนะเฮีย""เออ อย่าถามมาก""รุนแรงถึงขั้นหนีมานอนบ่อนเลยเหรอเฮีย""ถ้ากูไม่มานอนบ่อนนะสิจะรุนแรง""ระวังอีกฝ่ายจะคิดมากเอานะไม่ยอมกลับไปนอนบ้านแบบนี้""สบายใจสิไม่ว่า ปานนี้หลับไปแล้วมั้ง""ผมเกรงว่าจะเป็นห่วงเฮียจนนอนไม่หลับ""จะไปไหนก็ไป กูจะไปนอนแล้ว"อุตส่าห์หยุดงานอยู่กับแมวดื้อซะหน่อย ชอบบ่นว่าผมไม่มีเวลาให้ แต่ความตั้งใจทั้งหมดต้องยุติลงเมื่อคุณจีนโทรมาแจ้งเกี่ยวกับเอกสารที่มีข้อผิดพลาดผมต้องรีบไปแก้ไข จำใจต้องทิ้งเจ้าแมวดื้อไว้ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวคนเดียว แต่พอผมขับรถไปถึงครึ่งทางคุณจีนกลับโทรมาแจ้งว่าให้ไปเจอที่ร้านอาหารเพราะเขามีธุระแถวนั้นกลับเข้าบริษัทเกรงจะไม่ทัน ผมต้องเปลี่ยนทิศทาง เสียเวลาเพิ่มอีก แมวดื้อ
หลังจากที่ทะเลาะกันคิดว่าปราบจะกลับบ้านมาคุยกัน ปราบกับหมกตัวทำแต่งาน โซนโทรหาเพราะนึกว่าวันพรุ่งนี้ปราบคงกลับบ้านมาเคลียร์ แต่ไม่ใช่เลยปราบหายเงียบไป โทรหาก็ไม่รับ ตืด ตืด……ตู๊ด….ตืด ตืด……ตู๊ด…"ทำไมไม่รับสายละเถื่อน..โกรธถึงขั้นไม่อยากคุย..ไม่ยอมกลับมาบ้านเลยเหรอ"โซนพร่ำออกมาด้วยความน้อยใจและกังวลในเวลาเดียวกันติ๊ง เถื่อนอยู่ไหน……..วันนี้กลับบ้านไหม…….ตอบกูหน่อยเถื่อน…….ถ้ากูผิด กูขอโทษ…….กลับมาคุยให้รู้เรื่อง ไม่ใช่เงียบหายไปแบบนี้เถื่อน…….โทรก็ไม่รับพยายามทักไลน์หาตลอดแต่ปราบก็ไม่ตอบกลับมาเลยหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป"กูขี้บ่น งี่เง่า เอาแต่ใจเกินใช่ไหมมึงถึงไม่อยากกลับมาหากู หรือเพราะกูไปกับพี่รหัสมึงถึงโกรธขนาดนี้มันไม่ได้มีอะไรเลยเถื่อนทุกครั้งที่เจอเพราะความบังเอิญ แต่ทุกครั้งที่บังเอิญก็เหตุมาจากมึงชอบทิ้งกู หรือกูเป็นภาระใช้แต่เงินของมึง มึงต้องทำงานงกๆเหนื่อยอยู่คนเดียว ส่วนกูนั่งกินนอนเล่นเกมส์ไปวันๆ ให้มึงหาเลี้ยงมาตั้งหลายปี มึงไม่ยอมให้กูรับงานสักเองถ้าให้กูรับภาระทุกอย่างก็ไม่ตกไปที่มึงหรอก"โซนได้แต่กล่าวโทษตัวเองอยู่แบบนี้ซ้ำๆมาเป็นอาทิตย์แล้ว"มึงอยู่ไหนกัน
"ลีดูบ่อนคนเดียวนะวันนี้"ปราบยุ่งวุ่นวายกับการเตรียมเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะใส่กระเป๋า แต่ปากสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเขาเพียงไม่กี่ก้าว"เฮียจะไปไหน""ไปคุยงาน"ตอบเพียงประโยคสั้นๆ"เฮียคุยงานบ่อยจังช่วงนี้"ลีสนิทกับปราบระดับหนึ่งถึงกล้าถามแบบนี้เพราะลีทำงานกับปราบมานานหลายปี"ลูกค้าที่ร้านรักบิ๊กไบค์เข้าเยอะต้องใช้อะไหล่เยอะ ไม่ดีหรือไงจะมีเงินจ่ายพวกแก""ไอ้ดีมันก็ดีแหละ แต่เฮียเล่นทำงานไม่มีเวลากลับบ้านไปหาโซนเลยนะ""ว่างกูก็กลับเองแหละ"เสียงเรียบนิ่ง"กลับอะไรเฮียเห็นหมกตัวอยู่แต่บ่อนเป็นเดือนๆเมียมาหาก็หลบหน้า แถมให้ผมโกหกรับหน้าแทนอีก สงสารโซนจะตาย"ลีพูดพร่ำออกมาด้วยความรู้สึกผิดต่อโซน"นี่มึงบ่นให้กูอยู่เหรอ?"ละสายตาจากเอกสารเงยหน้ามามองลูกน้องคนสนิท"ไม่ได้บ่นครับ แค่บอกเล่าให้ฟังโซนผอมซูบลงมากขอบตาดำเหมือนคนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเฮียไม่สงสารโซนบ้างหรือไง"เสียงอ่อนลงแต่สายตาจ้องสู้เจ้านายตัวเอง"ทำตัวเอง""เฮียต่างหากทำตัวเอง"เสียงแผ่วเบา"มึงว่าอะไรนะ?""เปล่าๆครับเฮีย ทำตัวให้ว่างกลับไปหาเมียบ้างไม่ใช่ทำตัวให้ยุ่งไม่ยอมกลับไปเจอเมียแบบนี้""ลี!!..จะไปไหนก็ไป ถ้าว่างมากกูจะเ
1 ปีผ่านไปปราบเหลือบสายตามองแฟนหนุ่มที่นั่งจ้องทีวีตาไม่กะพริบเสียงของหนังเรื่องเจมส์ บอนด์พากย์เสียงไทยดังแววมาหาเขาที่อยู่ในครัวทำกับข้าว ตอนที่ทำๆอยู่มือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเป็นพักๆสายตาคมหยุดอยู่รูปๆหนึ่ง เป็นแหวนวงหนึ่งดีไซน์เรียบๆแต่ข้างในกับฝั่งกะรัตเพชรเม็ดงามไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นมาเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะทำ "เถื่อน!!"เสียงตะโกนเรียกมาจากด้านนอก"ครับ!!"ปราบที่ยังอยู่ในครัวขานตอบรับไปเสียงดัง"เสร็จหรือยังหิวแล้ว เห็นเข้าไปในครัวนานแล้ว""เสร็จแล้วค้าบบ"ปราบรีบยกอาหารที่ทำเสร็จมาจัดวางที่โต๊ะ"กว่าจะเสร็จต้องให้เรียก""ขี้บ่นจังเลยเรา ลุกมากินได้แล้ว"โซนเดินมาหาคนพี่ที่โต๊ะอาหาร นั่งทานอาหารด้วยกัน วันนี้ทั้งสองตกลงกันว่า จะหยุดอยู่บ้านด้วยกันเพราะเป็นวันครบรอบ1ปีที่คบกันมา แต่เหมือนสิ่งที่คุยกันไว้จะไม่เป็นไปตามที่คิด…."วันนี้เฮียเข้าบ่อน อยู่บ้านคนเดียวได้ไหม""วันนี้วันครบรอบ1ปีที่กลับมาคบกัน ไหนบอกจะหยุดใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันไง"โซนกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยต้องวางซ้อนลงทันที ด้วยหน้าตาที่บึ้งตึงแสดงความไม่พอใจ"เฮียไปแป๊บเดียว ลีโทรมาตามตั้งแต่เช้าแล้ว""ทำไมต้องเป็นวันน
โซนงัวเงียตื่นขึ้นมา มือควานหาโทรศัพท์เป็นอันดับแรก พยายามหลี่ตามองเวลาที่ปรากฏตรงหน้าจอเพราะยังปรับสายตาไม่ได้ แต่ต้องดีดตัวเองลุกนั่งด้วยความตกใจเพราะตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว กวาดสายตามองจนทั่วห้องก็ไม่เห็นคนพี่"เถื่อน"ขานเรียกทั้งที่ยังอยู่บนเตียงนอน"ครับ""เถื่อน!!""ค้าบบ…"ปราบวิ่งเข้ามาในห้องนอนหน้าตาตื่น ด้วยสภาพที่สวมแค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวท่อนบนไม่สวมเสื้อแต่ถูกบดบังรูปร่างด้วยผ้ากันเปื้อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูแซ่บและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน โซนต้องสลัดภาพความคิดนี้ออกจากหัว…"สายแล้วทำไมไม่ปลุก""เห็นนอนสบายเลยไม่กล้าปลุก""ปานนี้ไอ้ฟาร์ด่ากูแล้ว""เฮียโทรไปบอกฟาร์แล้วว่าวันนี้โซนไม่เข้าร้าน"ปราบอยากให้คนน้องได้นอนเต็มอิ่มเห็นรับงานสักทุกวันจนไม่มีเวลาพัก เลยถือวิสาสะใช้โทรศัพท์ของคนน้องโทรหาฟาร์"เฮีย!!!? "โซนไม่ได้ตกใจที่ปราบโทรหาฟาร์แต่ตกใจคำที่ปราบใช้แทนตัวเองซึ่งไม่ได้ใช้คำนี้กับเขาบ่อยนัก"ครับ""กูไม่ได้เรียกมึง แค่อุทาน""อ้าว!!เหรอ? ""เป็นบ้าอะไรของมึงอีกเนี่ย แทนตัวเองว่าเฮียทำไม""ไม่ได้เป็นบ้าอยากเป็นผู้ชายอบอุ่นในสายตามึงไง""ตายกูตาย ตายแน่ๆ กู""จะรีบตายไปไหนอย
ทั้งสองกลับมาจากดูร้านสักที่ปราบทำไว้ให้ แวะกินข้าวระหว่างทาง กว่าจะมาถึงบ้านก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว"ปราบให้กูนอนห้องไหน""ห้องนี้"ปราบนิ้วชี้ไปห้องที่เคยนอนด้วยกัน แล้วปราบก็เดินเอาของกินขนมที่ซื้อมาไว้เผื่อคนน้องหิวตอนดึก ส่วนโซนเดินเข้าไปอาบน้ำพอเสร็จแล้วล้มตัวนอนลงที่นอน เห็นคนพี่เดินเข้ามาในห้องแต่ไม่ได้ทักท้วงอะไร คิดว่าคงเข้ามาอาบน้ำเพราะเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวอยู่ในห้องนี้หมด โซนเลยเผลอหลับด้วยความเพลีย"อื่อ" โซนรู้สึกไม่สบายตัวอึดอัดเหมือนมีอะไรมากดทับช่วงอก"อื่อ~ ปราบหายใจไม่ออก"โซนลืมตาดูเห็นแขนคนพี่กอดรัดที่อก ขาก่ายตรงเอวแน่น"อยู่นิ่งๆ""ไหนบอกให้กูนอนห้องนี้""ใช่ ให้มึงนอนห้องนี้ไง""ทำไมมึงยังมานอนกับกู""กูก็นอนห้องนี้เหมือนกัน""ไปนอนห้องนู้น""แอร์ยังไม่ได้ซ่อมเลยกูร้อน""มึงนี่เจ้าเล่ห์จังนะ""เจ้าเล่ห์ที่ไหนไม่ได้เจ้าเล่ห์ซะหน่อย""ขยับไปเลยกูจะนอน""กอดหน่อย ไม่ได้กอดเป็นปีแล้ว""เนียนเลยนะมึง""กลับมาคบกันแล้วกอดไม่ได้เหรอสงสารกูหน่อยโซน""เออก็ได้เห็นว่าทำตัวดีมาตลอดหรอกนะ""ขอบคุณครับพี่เมตตา""ฮ่าๆๆ"โซนหลุดขำกับคำพูดเย้าแหย่ของคุณพี่"โซน""ว่า""ถ้าจะกรุณากว่
1ปีผ่านไปโซนยังสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิมที่สำคัญลูกค้าเยอะกว่าเดิม จนต้องจองคิวข้ามเดือนข้ามปีกันเลยทีเดียวตอนนี้สถานะผมกับปราบก็ยังไม่ได้เลื่อนขั้นกลับมาเป็นแฟน มันก็ยังตามจีบผมเหมือนเดิมตามที่มันพูดไว้เมื่อปีที่แล้ว มาหาผมเกือบทุกวันงานการไม่รู้ได้ทำหรือเปล่า เดียวมารับไปกินข้าว เดียวซื้อนั่นนี่มาให้กลัวผมสักทั้งวันไม่มีเวลากินข้าว พาไปเที่ยวบ้างบางโอกาสแต่ว่าวันนี้ผิดแปลกไปจากทุกวันไม่เห็นแม้เงาของเจ้าตัว…"ลูกค้าหมดแล้วมึงมานั่งจ้องประตูอะไรตรงนี้โซน"ฟาร์เดินออกมาจากห้องสักเห็นโซนนั่งหน้าหงอยอยู่แถวประตูทางออกของร้าน"เปล่า""เปล่านี่คือ""พี่โซนนั่งรอแฟนอยู่ครับลูกพี่"วุฒิเด็กในร้านที่ยืนอยู่แถวนั้นพูดแทรกขึ้นมา"แฟน..?"ฟาร์หันไปมองหน้าเด็กในร้าน"ใช่ครับ ผู้ชายตัวใหญ่ๆหล่อๆที่มาบ่อยๆแต่วันนี้ยังไม่เห็นมา""อ๋อ..ก็เลยมานั่งมองประตูรอเขา"ฟาร์หันมามองหน้าโซนอีกครั้ง"อะ..อะไรของมึง กูนั่งเล่น"โซนพูดตะกุกตะกักทำหน้าเลิ่กลั่ก"อ้อเหรอ"ฟาร์ยกยิ้มมุมปากยิ่งเห็นเพื่อนทำตัวมีพิรุธยิ่งอยากแกล้ง"ก็ใช่น่ะสิมึงสงสัยอะไร""ยังไม่ใจอ่อนให้เฮียปราบอีกเหรอ""กูกลัว"สีหน้าเปลี่ยนทันทีรอยยิ้
หลังจากที่จีนกลับไป ลูกน้องในร้านรักบิ๊กไบค์ต่างมองหน้ากันสีหน้าเครียดๆ"เป็นยังไงบ้างว่ะเซฟ"ธีร์เอ่ยถามเพื่อน"ปีศาจเข้าสิงอีกแล้วว่ะ น่ากลัว""มึงไม่กลับขึ้นไปดูเฮีย""ไม่เอา นอกจากซ้อแล้วก็ไม่มีใครรับมือเฮียได้เลย""อยากรู้จริงๆคุณเขาไปพูดอีท่าไหนเฮียถึงได้อารมณ์ขึ้นแบบนั้น"ลูกน้องยังไม่ทันหายสงสัย อยู่ๆเจ้าของเรื่องเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นบน..."ดูร้านด้วยนะ"ปราบเดินผ่านหน้าลูกน้องไป ด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี "ฮ เฮียจะไปไหน""ไปง้อซ้อของพวงเอ็งไง""แต่เฮียยังเซ็นเอกสารยังไม่เสร็จ""เดี๋ยวกลับมาเซ็น""ไอ้เซฟไหนมึงบอกปีศาจเข้าสิงเฮียไงว่ะ"หลังจากปราบเดินออกไป ธีร์หันไปถามเซฟด้วยความแปลกใจ"ไม่รู้เหมือนกัน ไงเป็นงี้ได้ เดินยิ้มร่าเลย"เซฟถึงกับหยี่ผมตัวเองอย่างงงๆปราบได้เวลาก็ออกไปหาโซนที่ร้านสักพร้อมซื้อชาเขียวเข้มๆๆของโปรดโซนไปด้วยเขาเดินออกจากรถด้วยสีหน้าชื่นบานมองมาจากดาวอังคารยังเห็นรอยยิ้มที่ฉีกกว้างกับบรรยากาศแจ่มใสเริงร่าเลย ฟรืด ฟรืดเด็กในร้านคงเดิมเหงื่อออกเล็กๆเมื่อคิดว่าอาจจะรับมือกับปราบอีกครั้ง "โซนยังสักอยู่ไหม""สักอยู่ครับ""เหลืออีกกี่คิว""เอ่อ…"เด็กผู้ชายคนนั้
"เอาวะจะได้คุยให้จบจะได้ตัดปัญหาสักที"ก๊อก ก๊อกฟรืด ฟรืด"เฮียมีคนมาขอพบครับ เขาบอกว่ามาจากบริษัทนำเข้าอะไหล่รถบิ๊กไบค์"ธีร์วิ่งขึ้นมาจากด้านล่างมารายงานเจ้าของร้าน"อื่อ ไปพาเขาขึ้นมา"สุดท้ายก็ต้องเชิญจีนขึ้นมาบนห้องทำงานเพราะเหตุการณ์หลังจากนี้ เขาคงไม่ไคล้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไหร่นัก เพราะจีนคงไม่คุยแค่เรื่องงานอย่างเดียวดูจากการมาในครั้งนี้ฟรืด ฟรืดเป็นธีร์ที่เปิดประตูเข้ามาอีกครั้งตามด้วยคุณจีนที่เดิมตามมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นมิตร"ออกไปก่อน"ปราบเชิดหน้าให้เซฟที่อยู่ในห้องกับเขาตั้งแต่แรกและธีร์ที่พึ่งขึ้นมาพร้อมจีนให้ออกไปจากห้องก่อน ไม่ใช่ว่าเขาอยากอยู่สองต่อสองกับจีน เพียงเพราะกลัวว่าจีนจะพูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกมามันจะทำให้คนอื่นมองจีนไม่ดีร่วมถึงตัวปราบด้วย เพราะจีนก็เป็นถึงผู้บริหาร คนอื่นจะเอาไปพูดต่อในทางที่ไม่ดีได้"ขอโทษที่รบกวนนะครับปราบ""เชิญนั่งก่อนครับ""ขอบคุณครับ"จีนนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับปราบมีโต๊ะทำงานขั้นกลางระหว่างทั้งสองคน"คุณจีนมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ? มาหาผมถึงนี่"เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาราบเรียบไม่อยากจะเสวนาด้วยเท่าไหร่หนัก"คุณ.. อะไรกันปราบ
"กูจะกลับแล้ว ดึกแล้วไม่รู้มีแท็กซี่หรือเปล่าจะเที่ยงคืนแล้ว""ไม่มีก็นอนนี่""ไม่ดีมั้ง"ทำไมรู้สึกแปลกๆไม่ค่อยคุ้นชินเหมือนคนจีบกันใหม่ๆเคอะเขินยังไงไม่รู้"ไม่ดียังไงอยู่มากี่ปีแล้วนอนแค่วันเดียวคงไม่เป็นไรหรอก ถ้าจะให้กูไปส่งกว่ากูจะกลับมาถึงบ้านอีก ไม่ได้นอนกันพอดี""งั้นกูยืมรถมึงขับกลับ เดี๋ยวกูเอามาคืน""จะกลับให้ได้เลย.. มึงคิดว่ากูจะให้มึงขับกลับคนเดียวดึกป่านนี้ นอนนี่แหละ มึงนอนห้องนี้"ปราบชี้ไปที่ห้องนอนที่ใช้นอนทุกวัน "มึงล่ะ""เดี๋ยวกูไปนอนอีกห้องมึงจะได้สบายใจ"เป็นบ้านชั้นเดียวมี 2 ห้องนอน ตอนซื้อปราบมันอยากได้หลังพอดีๆไม่ใหญ่ไม่เล็กมากอยู่กันแค่สองคน"ก็ได้""ปราบผอมลงหรือเปล่าเนี่ย""นิดหน่อย""กูว่าไม่นิดหน่อยแล้วดูสภาพมึง""กินไม่ลง""เฮ้อ""หิวไหม""อื่อ สักเสร็จก็รีบมานี่เลย""แป๊บหนึ่งไปดูที่ครัวก่อนมีอะไรให้ทำบ้าง"พูดเสร็จปราบเดินหายเข้าไปในครัว ไม่นานเดินออกพร้อมสีหน้าไม่ค่อยดี"ไม่มีเลยของเน่าค้างตู้หมดแล้ว มีแต่มาม่า กินไปก่อนนะ""อื่อ""ไปอาบน้ำ กูต้มน้ำรอกว่าจะร้อนมึงอาบเสร็จพอดี""แต่กูไม่มีเสื้อผ้า""เสื้อผ้ามึงก็มีเต็มตู้""นึกว่ามึงทิ้งไปแล้ว""กูจะทิ
"สรุปกูมาคุยหรือมาเก็บกวาดบ้านให้มันวะเนี่ย"ปากบ่นแต่มือก็ยังทำ "เก็บวันเดียวคงไม่เสร็จทำพอเดินได้ก็พอ" สักพักคนพี่ก็เดินออกมาจากห้อง"โซนกูอาบน้ำเสร็จแล้ว"ปราบเดินมายืนด้านหลังของโซน"ค่อยเป็นผู้เป็นคนกับเขาหน่อย….ทำไมไม่ใส่เสื้อ"คนน้องหันหน้ามามองสำรวจ สายตาไล่กวาดมองตั้งแต่หัวจนมาสะดุดที่ลอนกล้ามท้องถึงจะไม่ชัดเหมือนก่อนแต่ยังคงความเซ็กซี่อยู่เพราะอีกคนคงไม่ได้ฟิตหุ่นเหมือนแต่ก่อน"ยังกับไม่เคยเห็น""เคยเห็นแต่มันไม่เหมือนกัน""มีอะไรก็พูดมาเลย หรือมึงจะกลับมาอยู่กับกู""เรื่องงาน"โซนเดินไปนั่งที่โซฟา ปราบเดินไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ"อื่อ""ทำไมไม่เข้าบ่อน ที่ร้านรักบิ๊กไบค์ก็ด้วย""ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำ ให้กูหาเงินมาทำไม ในเมื่อคนที่กูอยากให้ใช้ เขาทิ้งกูไปแล้ว""หาเพื่อตัวมึงไง ไหนจะพ่อแม่ลูกน้องมึงอีก""พ่อแม่เขามีเหลือกินเหลือใช้แล้ว ร้านไม่ไหวก็ปิด""ปราบที่กูพูดเข้าใจบ้างไหม""จะให้ทำยังไง""กลับไปทำงานพี่ลีจะไม่ไหวแล้ว""ลีนี่เองที่ไปฟ้องมึง""ไม่ต้องไปโทษพี่ลีเลย""กูไม่ได้โทษ จะให้เงินพิเศษมันต่างหาก พูดยังไงให้มึงกลับมาบ้านได้ กูตามตื๊อตามง้อแทบตายมึงไม่ยอมกลับมา""เลิกพูดเล
2 เดือนผ่านไปช่วงที่โซนกลับบ้านอยู่กับครอบครัว เขาได้กำลังใจดีจากครอบครัว ทุกอย่างเลยดูง่ายขึ้น แต่สิ่งที่กังวลก็ยังพอมีนั่นก็คือเรื่องปราบ เขาคงปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อน ตอนนี้โซนกลับมาใช้ชีวิตปกติ รับงานสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิม สภาพจิตใจดีขึ้นหน่อยไม่ห่อเหี่ยวเหมือนช่วงแรก อาจจะเป็นเพราะรับงานสักเยอะจนไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นอีกอย่างเจอลูกค้ามากหน้าหลายตาพูดคุยแลกเปลี่ยนได้มุมมองความคิดหลายด้านทำให้มองโลกกว้างขึ้นแต่ในหัวก็ฉุกคิดขึ้นมาตลอด ปราบมันหายไปเลยตั้งแต่วันที่พาพ่อแม่ไปหาเขาที่บ้านวันนั้น หรือมันจะถอดใจจริงๆ ยอมแพ้จริงๆเหรอ ไหนบอกรักกูไงแค่นี้ก็ถอยแล้ว อ่อนจังว่ะไม่สมกับความเถื่อนเลย ป่านนี้คงทำใจได้มีคนอื่นไปแล้วมั้งเหลือแต่เรานี่แหละยังหนีออกจากตรงนี้ไม่ได้ หนีไกลขนาดไหนสุดท้ายวนกลับมาที่เดิม คิดถึงแต่วันเก่าๆนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาด้วยกัน แต่ช่วงนี้เห็นเฮียคิงมาร้านคนเดียวไม่เห็นปราบมาด้วยเหมือนก่อน และแล้วโซนต้องสลัดความคิดทุกอย่างออกจากหัวเพราะ…ครื่น ครื่นเบอร์ที่โชว์ขึ้นหน้าจอเป็นเบอร์ของพี่ลีลูกน้องเคยสนิทของปราบมีเรื่องอะไรหรือเปล่าปกติพี่ลีไม่เคยโทรมาหาถ้าไม่จำ