นึกว่าไอ้ปราบมันจะถอดใจที่ไหนได้มาเกือบทุกวัน งานการไม่ทำบ้างหรือไงไล่ก็แล้วด่าก็แล้วขู่ก็แล้ว เหมือนเดิมหน้ามึนเหมือนเดิม มาบ่อยจนเกรงใจไอ้ฟาร์มันถ้าถามความรู้สึกตอนนี้ ผมก็ตอบไม่ถูก ถามว่ายังรักไหม ก็ยังรัก อยู่ด้วยกันมาตั้ง 4 ปีนี่เนอะทั้งผูกพันทั้งยังนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เรื่องดีของปราบก็มี เรื่องแย่ก็มี แต่ถ้าถามว่าอยากกลับไปคบไหมเป็นคำถามที่ตอบยากมาก ความเจ็บปวดหนึ่งเดือนที่มันทิ้งผมไป หนึ่งเดือนที่ปล่อยให้ผมใช้ชีวิตเพียงลำพังมันโคตรทรมานกับการรอใครสักคนกว่าจะผ่านไปได้แต่ละวันเหมือนใจจะขาดเวลาเดินโคตรจะช้า ยิ่งมารู้ว่ามันให้ความสำคัญกับอีกคนที่รู้จักไม่กี่เดือนมากกว่าผมที่อยู่กับมันมาตั้ง 4 ปี ผมต้องรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ ถ้าจะให้อภัยแล้วกลับไปคบกันความรู้สึกผมคงไม่เหมือนเดิมคงระแวงมากกว่าเดิมถึงปราบบอกจะเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ก็เถอะ บางทีการปล่อยมือครั้งนี้มันอาจจะดีก็ได้ต่างคนต่างไปใช้ชีวิตของตัวเอง ได้ทบทวนตัวเองมากขึ้น แต่ปราบนี้สิดันทุรังไม่ยอมปล่อยมือเสนอหน้ามาร้านสักทุกวันวันนี้โซนรู้สึกล้า ตอนเที่ยงเลยพักออกมาว่าจะไปหาอะไรกิน อีกอย่างวันนี้ลูกค้าไม่เยอะ พอเปิดประตูอ
โซนกว่าจะกลับถึงบ้านตะวันใกล้จะตกดินแล้ว ลงจากรถโดยสารประจำทางเดินชมนกชมต้นไม้ไปเลื้อยปล่อยตัวปล่อยใจสลัดความกังวลออกจากหัวสลัดความเครียดที่แสดงออกทางใบหน้าก่อนจะถึงบ้านของตัวเอง"แม่สวัสดีครับ"ใบหน้าคมฉีกยิ้มกว้าง"อ้าว!!เจ้าตัวแสบเป็นไงมาไงอยู่ๆกลับมาบ้านได้""คิดถึง…ครับ"เดินไปโอบกอดคนเป็นแม่หอมแก้มซ้ายขวา"ไม่เห็นโทรมาบอกพ่อกับแม่เลย""อยากมาเซอร์ไพรส์ครับ""ไม่ได้เตรียมอาหารไว้เลย หิวไหมเดินทางมาทั้งวัน""หิวสิครับท้องร้องจ๊อกๆแล้ว"มือหน้าลูบวนที่ท้องโชว์ให้คนเป็นแม่ดู"พ่อ!!!ดูสิใครมา"แม่หันหน้าไปทางหลังบ้านส่งเสียงเรียกพ่อดังจนทั่วบ้านด้วยความดีใจ"-""พ่อ!!""อะไรแม่เรียกเสียงดังจนไปถึงท้ายสวนเลย"พ่อตะโกนมาจากหลังบ้านพร้อมเดินออกมา"ดูสิใครมา""ไอ้ลูกหมา มาอีกแล้ว เพิ่งกลับไปไม่กี่เดือนไม่ใช่เหรอ""คิดถึงพ่อกับแม่เลยกลับมา""แน่นะ""แน่สิพ่อ""มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า'"ไม่สบายใจอะไรล่ะพ่อฉีกยิ้มจนจะถึงหูอยู่แล้วมีความสุขจะตาย""เอาเถอะๆกลับมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำให้สบายตัวแม่ทำกับข้าวให้กิน"โซนขึ้นไปอาบน้ำตามที่แม่บอกพอโซนขึ้นไปบนบ้าน คนเป็นพ่อแม่ลูกเปลี่ยนไปนิดเดียวทำไมจะไ
"ปราบ!!"เจ้าของชื่อหันมองหาตามเสียงเรียกหลังจากที่โซนเห็นปราบร้องตะโกนอย่างตกใจ พ่อโซนหันมองทั้งลูกชายและคนที่ไม่เคยเห็นหน้าสลับไปมาอย่างสงสัย"มึงมาทำอะไรที่นี่"โซนสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ตัวปราบด้วยความร้อนรนใจ โซนขบกรามแน่นกัดฟันถามคนพี่"มาหามึงไง ใครบอกมึงหนีกูมา"น้ำเสียงราบเรียบ"รู้ว่ากูหนีแล้วจะตามกูมาทำไม""มึงหนี กูก็ตามมึงแบบนี้แหละจนกว่ามึงจะกลับมาคบกับกูเหมือนเดิม"ปราบไม่มีท่าทีเกรงกลัวใดๆตอบอย่างหน้าตาเฉยชายวัยกลางคนที่เดินตามกันมากับลูกชายหันไปหาลูกชายและเอ่ยถามถึงผู้มาใหม่"ใครละตัวแสบ""อ..เอ่อ..ป..ปราบ..ป.เป็น.."โซนที่เหมือนพึ่งรู้ตัวว่าพ่อมองอยู่ก็แนะนำสั้นๆ แต่อึกอักว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรกับตัวเอง หลบสายตาปราบที่จ้องมอง "สวัสดีครับ""สวัสดี คงเป็นเพื่อนเจ้าตัวแสบสินะ"พ่อเลยคิดเองเออเองว่าเป็นเพื่อนของลูกชายและเข้าไปทักทายตามประสาคนแก่อัธยาศัยดี"เข้าบ้านก่อน มาถึงนานหรือยังเข้ามาดื่มน้ำเย็นๆก่อน "ค..ครับ""โซนพาเพื่อนเข้าบ้านสิ ยืนอ้ำอึ้งอึกอักอยู่นั่นแหละ"โซนเห็นพ่อพูดอย่างนั้นก็ไม่รู้จะขัดอะไรได้แต่เดินเข้าบ้านตามไป แต่พอก้าวขาเข้าไปในบ้านกับเห็นคู่ชายหญิงวัยกลางคนก
2 เดือนผ่านไปช่วงที่โซนกลับบ้านอยู่กับครอบครัว เขาได้กำลังใจดีจากครอบครัว ทุกอย่างเลยดูง่ายขึ้น แต่สิ่งที่กังวลก็ยังพอมีนั่นก็คือเรื่องปราบ เขาคงปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อน ตอนนี้โซนกลับมาใช้ชีวิตปกติ รับงานสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิม สภาพจิตใจดีขึ้นหน่อยไม่ห่อเหี่ยวเหมือนช่วงแรก อาจจะเป็นเพราะรับงานสักเยอะจนไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นอีกอย่างเจอลูกค้ามากหน้าหลายตาพูดคุยแลกเปลี่ยนได้มุมมองความคิดหลายด้านทำให้มองโลกกว้างขึ้นแต่ในหัวก็ฉุกคิดขึ้นมาตลอด ปราบมันหายไปเลยตั้งแต่วันที่พาพ่อแม่ไปหาเขาที่บ้านวันนั้น หรือมันจะถอดใจจริงๆ ยอมแพ้จริงๆเหรอ ไหนบอกรักกูไงแค่นี้ก็ถอยแล้ว อ่อนจังว่ะไม่สมกับความเถื่อนเลย ป่านนี้คงทำใจได้มีคนอื่นไปแล้วมั้งเหลือแต่เรานี่แหละยังหนีออกจากตรงนี้ไม่ได้ หนีไกลขนาดไหนสุดท้ายวนกลับมาที่เดิม คิดถึงแต่วันเก่าๆนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาด้วยกัน แต่ช่วงนี้เห็นเฮียคิงมาร้านคนเดียวไม่เห็นปราบมาด้วยเหมือนก่อน และแล้วโซนต้องสลัดความคิดทุกอย่างออกจากหัวเพราะ…ครื่น ครื่นเบอร์ที่โชว์ขึ้นหน้าจอเป็นเบอร์ของพี่ลีลูกน้องเคยสนิทของปราบมีเรื่องอะไรหรือเปล่าปกติพี่ลีไม่เคยโทรมาหาถ้าไม่จำ
"สรุปกูมาคุยหรือมาเก็บกวาดบ้านให้มันวะเนี่ย"ปากบ่นแต่มือก็ยังทำ "เก็บวันเดียวคงไม่เสร็จทำพอเดินได้ก็พอ" สักพักคนพี่ก็เดินออกมาจากห้อง"โซนกูอาบน้ำเสร็จแล้ว"ปราบเดินมายืนด้านหลังของโซน"ค่อยเป็นผู้เป็นคนกับเขาหน่อย….ทำไมไม่ใส่เสื้อ"คนน้องหันหน้ามามองสำรวจ สายตาไล่กวาดมองตั้งแต่หัวจนมาสะดุดที่ลอนกล้ามท้องถึงจะไม่ชัดเหมือนก่อนแต่ยังคงความเซ็กซี่อยู่เพราะอีกคนคงไม่ได้ฟิตหุ่นเหมือนแต่ก่อน"ยังกับไม่เคยเห็น""เคยเห็นแต่มันไม่เหมือนกัน""มีอะไรก็พูดมาเลย หรือมึงจะกลับมาอยู่กับกู""เรื่องงาน"โซนเดินไปนั่งที่โซฟา ปราบเดินไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ"อื่อ""ทำไมไม่เข้าบ่อน ที่ร้านรักบิ๊กไบค์ก็ด้วย""ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำ ให้กูหาเงินมาทำไม ในเมื่อคนที่กูอยากให้ใช้ เขาทิ้งกูไปแล้ว""หาเพื่อตัวมึงไง ไหนจะพ่อแม่ลูกน้องมึงอีก""พ่อแม่เขามีเหลือกินเหลือใช้แล้ว ร้านไม่ไหวก็ปิด""ปราบที่กูพูดเข้าใจบ้างไหม""จะให้ทำยังไง""กลับไปทำงานพี่ลีจะไม่ไหวแล้ว""ลีนี่เองที่ไปฟ้องมึง""ไม่ต้องไปโทษพี่ลีเลย""กูไม่ได้โทษ จะให้เงินพิเศษมันต่างหาก พูดยังไงให้มึงกลับมาบ้านได้ กูตามตื๊อตามง้อแทบตายมึงไม่ยอมกลับมา""เลิกพูดเล
"กูจะกลับแล้ว ดึกแล้วไม่รู้มีแท็กซี่หรือเปล่าจะเที่ยงคืนแล้ว""ไม่มีก็นอนนี่""ไม่ดีมั้ง"ทำไมรู้สึกแปลกๆไม่ค่อยคุ้นชินเหมือนคนจีบกันใหม่ๆเคอะเขินยังไงไม่รู้"ไม่ดียังไงอยู่มากี่ปีแล้วนอนแค่วันเดียวคงไม่เป็นไรหรอก ถ้าจะให้กูไปส่งกว่ากูจะกลับมาถึงบ้านอีก ไม่ได้นอนกันพอดี""งั้นกูยืมรถมึงขับกลับ เดี๋ยวกูเอามาคืน""จะกลับให้ได้เลย.. มึงคิดว่ากูจะให้มึงขับกลับคนเดียวดึกป่านนี้ นอนนี่แหละ มึงนอนห้องนี้"ปราบชี้ไปที่ห้องนอนที่ใช้นอนทุกวัน "มึงล่ะ""เดี๋ยวกูไปนอนอีกห้องมึงจะได้สบายใจ"เป็นบ้านชั้นเดียวมี 2 ห้องนอน ตอนซื้อปราบมันอยากได้หลังพอดีๆไม่ใหญ่ไม่เล็กมากอยู่กันแค่สองคน"ก็ได้""ปราบผอมลงหรือเปล่าเนี่ย""นิดหน่อย""กูว่าไม่นิดหน่อยแล้วดูสภาพมึง""กินไม่ลง""เฮ้อ""หิวไหม""อื่อ สักเสร็จก็รีบมานี่เลย""แป๊บหนึ่งไปดูที่ครัวก่อนมีอะไรให้ทำบ้าง"พูดเสร็จปราบเดินหายเข้าไปในครัว ไม่นานเดินออกพร้อมสีหน้าไม่ค่อยดี"ไม่มีเลยของเน่าค้างตู้หมดแล้ว มีแต่มาม่า กินไปก่อนนะ""อื่อ""ไปอาบน้ำ กูต้มน้ำรอกว่าจะร้อนมึงอาบเสร็จพอดี""แต่กูไม่มีเสื้อผ้า""เสื้อผ้ามึงก็มีเต็มตู้""นึกว่ามึงทิ้งไปแล้ว""กูจะทิ
"เอาวะจะได้คุยให้จบจะได้ตัดปัญหาสักที"ก๊อก ก๊อกฟรืด ฟรืด"เฮียมีคนมาขอพบครับ เขาบอกว่ามาจากบริษัทนำเข้าอะไหล่รถบิ๊กไบค์"ธีร์วิ่งขึ้นมาจากด้านล่างมารายงานเจ้าของร้าน"อื่อ ไปพาเขาขึ้นมา"สุดท้ายก็ต้องเชิญจีนขึ้นมาบนห้องทำงานเพราะเหตุการณ์หลังจากนี้ เขาคงไม่ไคล้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไหร่นัก เพราะจีนคงไม่คุยแค่เรื่องงานอย่างเดียวดูจากการมาในครั้งนี้ฟรืด ฟรืดเป็นธีร์ที่เปิดประตูเข้ามาอีกครั้งตามด้วยคุณจีนที่เดิมตามมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นมิตร"ออกไปก่อน"ปราบเชิดหน้าให้เซฟที่อยู่ในห้องกับเขาตั้งแต่แรกและธีร์ที่พึ่งขึ้นมาพร้อมจีนให้ออกไปจากห้องก่อน ไม่ใช่ว่าเขาอยากอยู่สองต่อสองกับจีน เพียงเพราะกลัวว่าจีนจะพูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกมามันจะทำให้คนอื่นมองจีนไม่ดีร่วมถึงตัวปราบด้วย เพราะจีนก็เป็นถึงผู้บริหาร คนอื่นจะเอาไปพูดต่อในทางที่ไม่ดีได้"ขอโทษที่รบกวนนะครับปราบ""เชิญนั่งก่อนครับ""ขอบคุณครับ"จีนนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับปราบมีโต๊ะทำงานขั้นกลางระหว่างทั้งสองคน"คุณจีนมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ? มาหาผมถึงนี่"เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาราบเรียบไม่อยากจะเสวนาด้วยเท่าไหร่หนัก"คุณ.. อะไรกันปราบ
หลังจากที่จีนกลับไป ลูกน้องในร้านรักบิ๊กไบค์ต่างมองหน้ากันสีหน้าเครียดๆ"เป็นยังไงบ้างว่ะเซฟ"ธีร์เอ่ยถามเพื่อน"ปีศาจเข้าสิงอีกแล้วว่ะ น่ากลัว""มึงไม่กลับขึ้นไปดูเฮีย""ไม่เอา นอกจากซ้อแล้วก็ไม่มีใครรับมือเฮียได้เลย""อยากรู้จริงๆคุณเขาไปพูดอีท่าไหนเฮียถึงได้อารมณ์ขึ้นแบบนั้น"ลูกน้องยังไม่ทันหายสงสัย อยู่ๆเจ้าของเรื่องเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นบน..."ดูร้านด้วยนะ"ปราบเดินผ่านหน้าลูกน้องไป ด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี "ฮ เฮียจะไปไหน""ไปง้อซ้อของพวงเอ็งไง""แต่เฮียยังเซ็นเอกสารยังไม่เสร็จ""เดี๋ยวกลับมาเซ็น""ไอ้เซฟไหนมึงบอกปีศาจเข้าสิงเฮียไงว่ะ"หลังจากปราบเดินออกไป ธีร์หันไปถามเซฟด้วยความแปลกใจ"ไม่รู้เหมือนกัน ไงเป็นงี้ได้ เดินยิ้มร่าเลย"เซฟถึงกับหยี่ผมตัวเองอย่างงงๆปราบได้เวลาก็ออกไปหาโซนที่ร้านสักพร้อมซื้อชาเขียวเข้มๆๆของโปรดโซนไปด้วยเขาเดินออกจากรถด้วยสีหน้าชื่นบานมองมาจากดาวอังคารยังเห็นรอยยิ้มที่ฉีกกว้างกับบรรยากาศแจ่มใสเริงร่าเลย ฟรืด ฟรืดเด็กในร้านคงเดิมเหงื่อออกเล็กๆเมื่อคิดว่าอาจจะรับมือกับปราบอีกครั้ง "โซนยังสักอยู่ไหม""สักอยู่ครับ""เหลืออีกกี่คิว""เอ่อ…"เด็กผู้ชายคนนั้
1 ปีผ่านไปปราบเหลือบสายตามองแฟนหนุ่มที่นั่งจ้องทีวีตาไม่กะพริบเสียงของหนังเรื่องเจมส์ บอนด์พากย์เสียงไทยดังแววมาหาเขาที่อยู่ในครัวทำกับข้าว ตอนที่ทำๆอยู่มือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเป็นพักๆสายตาคมหยุดอยู่รูปๆหนึ่ง เป็นแหวนวงหนึ่งดีไซน์เรียบๆแต่ข้างในกับฝั่งกะรัตเพชรเม็ดงามไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นมาเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะทำ "เถื่อน!!"เสียงตะโกนเรียกมาจากด้านนอก"ครับ!!"ปราบที่ยังอยู่ในครัวขานตอบรับไปเสียงดัง"เสร็จหรือยังหิวแล้ว เห็นเข้าไปในครัวนานแล้ว""เสร็จแล้วค้าบบ"ปราบรีบยกอาหารที่ทำเสร็จมาจัดวางที่โต๊ะ"กว่าจะเสร็จต้องให้เรียก""ขี้บ่นจังเลยเรา ลุกมากินได้แล้ว"โซนเดินมาหาคนพี่ที่โต๊ะอาหาร นั่งทานอาหารด้วยกัน วันนี้ทั้งสองตกลงกันว่า จะหยุดอยู่บ้านด้วยกันเพราะเป็นวันครบรอบ1ปีที่คบกันมา แต่เหมือนสิ่งที่คุยกันไว้จะไม่เป็นไปตามที่คิด…."วันนี้เฮียเข้าบ่อน อยู่บ้านคนเดียวได้ไหม""วันนี้วันครบรอบ1ปีที่กลับมาคบกัน ไหนบอกจะหยุดใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันไง"โซนกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยต้องวางซ้อนลงทันที ด้วยหน้าตาที่บึ้งตึงแสดงความไม่พอใจ"เฮียไปแป๊บเดียว ลีโทรมาตามตั้งแต่เช้าแล้ว""ทำไมต้องเป็นวันน
โซนงัวเงียตื่นขึ้นมา มือควานหาโทรศัพท์เป็นอันดับแรก พยายามหลี่ตามองเวลาที่ปรากฏตรงหน้าจอเพราะยังปรับสายตาไม่ได้ แต่ต้องดีดตัวเองลุกนั่งด้วยความตกใจเพราะตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว กวาดสายตามองจนทั่วห้องก็ไม่เห็นคนพี่"เถื่อน"ขานเรียกทั้งที่ยังอยู่บนเตียงนอน"ครับ""เถื่อน!!""ค้าบบ…"ปราบวิ่งเข้ามาในห้องนอนหน้าตาตื่น ด้วยสภาพที่สวมแค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวท่อนบนไม่สวมเสื้อแต่ถูกบดบังรูปร่างด้วยผ้ากันเปื้อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูแซ่บและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน โซนต้องสลัดภาพความคิดนี้ออกจากหัว…"สายแล้วทำไมไม่ปลุก""เห็นนอนสบายเลยไม่กล้าปลุก""ปานนี้ไอ้ฟาร์ด่ากูแล้ว""เฮียโทรไปบอกฟาร์แล้วว่าวันนี้โซนไม่เข้าร้าน"ปราบอยากให้คนน้องได้นอนเต็มอิ่มเห็นรับงานสักทุกวันจนไม่มีเวลาพัก เลยถือวิสาสะใช้โทรศัพท์ของคนน้องโทรหาฟาร์"เฮีย!!!? "โซนไม่ได้ตกใจที่ปราบโทรหาฟาร์แต่ตกใจคำที่ปราบใช้แทนตัวเองซึ่งไม่ได้ใช้คำนี้กับเขาบ่อยนัก"ครับ""กูไม่ได้เรียกมึง แค่อุทาน""อ้าว!!เหรอ? ""เป็นบ้าอะไรของมึงอีกเนี่ย แทนตัวเองว่าเฮียทำไม""ไม่ได้เป็นบ้าอยากเป็นผู้ชายอบอุ่นในสายตามึงไง""ตายกูตาย ตายแน่ๆ กู""จะรีบตายไปไหนอย
ทั้งสองกลับมาจากดูร้านสักที่ปราบทำไว้ให้ แวะกินข้าวระหว่างทาง กว่าจะมาถึงบ้านก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว"ปราบให้กูนอนห้องไหน""ห้องนี้"ปราบนิ้วชี้ไปห้องที่เคยนอนด้วยกัน แล้วปราบก็เดินเอาของกินขนมที่ซื้อมาไว้เผื่อคนน้องหิวตอนดึก ส่วนโซนเดินเข้าไปอาบน้ำพอเสร็จแล้วล้มตัวนอนลงที่นอน เห็นคนพี่เดินเข้ามาในห้องแต่ไม่ได้ทักท้วงอะไร คิดว่าคงเข้ามาอาบน้ำเพราะเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวอยู่ในห้องนี้หมด โซนเลยเผลอหลับด้วยความเพลีย"อื่อ" โซนรู้สึกไม่สบายตัวอึดอัดเหมือนมีอะไรมากดทับช่วงอก"อื่อ~ ปราบหายใจไม่ออก"โซนลืมตาดูเห็นแขนคนพี่กอดรัดที่อก ขาก่ายตรงเอวแน่น"อยู่นิ่งๆ""ไหนบอกให้กูนอนห้องนี้""ใช่ ให้มึงนอนห้องนี้ไง""ทำไมมึงยังมานอนกับกู""กูก็นอนห้องนี้เหมือนกัน""ไปนอนห้องนู้น""แอร์ยังไม่ได้ซ่อมเลยกูร้อน""มึงนี่เจ้าเล่ห์จังนะ""เจ้าเล่ห์ที่ไหนไม่ได้เจ้าเล่ห์ซะหน่อย""ขยับไปเลยกูจะนอน""กอดหน่อย ไม่ได้กอดเป็นปีแล้ว""เนียนเลยนะมึง""กลับมาคบกันแล้วกอดไม่ได้เหรอสงสารกูหน่อยโซน""เออก็ได้เห็นว่าทำตัวดีมาตลอดหรอกนะ""ขอบคุณครับพี่เมตตา""ฮ่าๆๆ"โซนหลุดขำกับคำพูดเย้าแหย่ของคุณพี่"โซน""ว่า""ถ้าจะกรุณากว่
1ปีผ่านไปโซนยังสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิมที่สำคัญลูกค้าเยอะกว่าเดิม จนต้องจองคิวข้ามเดือนข้ามปีกันเลยทีเดียวตอนนี้สถานะผมกับปราบก็ยังไม่ได้เลื่อนขั้นกลับมาเป็นแฟน มันก็ยังตามจีบผมเหมือนเดิมตามที่มันพูดไว้เมื่อปีที่แล้ว มาหาผมเกือบทุกวันงานการไม่รู้ได้ทำหรือเปล่า เดียวมารับไปกินข้าว เดียวซื้อนั่นนี่มาให้กลัวผมสักทั้งวันไม่มีเวลากินข้าว พาไปเที่ยวบ้างบางโอกาสแต่ว่าวันนี้ผิดแปลกไปจากทุกวันไม่เห็นแม้เงาของเจ้าตัว…"ลูกค้าหมดแล้วมึงมานั่งจ้องประตูอะไรตรงนี้โซน"ฟาร์เดินออกมาจากห้องสักเห็นโซนนั่งหน้าหงอยอยู่แถวประตูทางออกของร้าน"เปล่า""เปล่านี่คือ""พี่โซนนั่งรอแฟนอยู่ครับลูกพี่"วุฒิเด็กในร้านที่ยืนอยู่แถวนั้นพูดแทรกขึ้นมา"แฟน..?"ฟาร์หันไปมองหน้าเด็กในร้าน"ใช่ครับ ผู้ชายตัวใหญ่ๆหล่อๆที่มาบ่อยๆแต่วันนี้ยังไม่เห็นมา""อ๋อ..ก็เลยมานั่งมองประตูรอเขา"ฟาร์หันมามองหน้าโซนอีกครั้ง"อะ..อะไรของมึง กูนั่งเล่น"โซนพูดตะกุกตะกักทำหน้าเลิ่กลั่ก"อ้อเหรอ"ฟาร์ยกยิ้มมุมปากยิ่งเห็นเพื่อนทำตัวมีพิรุธยิ่งอยากแกล้ง"ก็ใช่น่ะสิมึงสงสัยอะไร""ยังไม่ใจอ่อนให้เฮียปราบอีกเหรอ""กูกลัว"สีหน้าเปลี่ยนทันทีรอยยิ้
หลังจากที่จีนกลับไป ลูกน้องในร้านรักบิ๊กไบค์ต่างมองหน้ากันสีหน้าเครียดๆ"เป็นยังไงบ้างว่ะเซฟ"ธีร์เอ่ยถามเพื่อน"ปีศาจเข้าสิงอีกแล้วว่ะ น่ากลัว""มึงไม่กลับขึ้นไปดูเฮีย""ไม่เอา นอกจากซ้อแล้วก็ไม่มีใครรับมือเฮียได้เลย""อยากรู้จริงๆคุณเขาไปพูดอีท่าไหนเฮียถึงได้อารมณ์ขึ้นแบบนั้น"ลูกน้องยังไม่ทันหายสงสัย อยู่ๆเจ้าของเรื่องเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นบน..."ดูร้านด้วยนะ"ปราบเดินผ่านหน้าลูกน้องไป ด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี "ฮ เฮียจะไปไหน""ไปง้อซ้อของพวงเอ็งไง""แต่เฮียยังเซ็นเอกสารยังไม่เสร็จ""เดี๋ยวกลับมาเซ็น""ไอ้เซฟไหนมึงบอกปีศาจเข้าสิงเฮียไงว่ะ"หลังจากปราบเดินออกไป ธีร์หันไปถามเซฟด้วยความแปลกใจ"ไม่รู้เหมือนกัน ไงเป็นงี้ได้ เดินยิ้มร่าเลย"เซฟถึงกับหยี่ผมตัวเองอย่างงงๆปราบได้เวลาก็ออกไปหาโซนที่ร้านสักพร้อมซื้อชาเขียวเข้มๆๆของโปรดโซนไปด้วยเขาเดินออกจากรถด้วยสีหน้าชื่นบานมองมาจากดาวอังคารยังเห็นรอยยิ้มที่ฉีกกว้างกับบรรยากาศแจ่มใสเริงร่าเลย ฟรืด ฟรืดเด็กในร้านคงเดิมเหงื่อออกเล็กๆเมื่อคิดว่าอาจจะรับมือกับปราบอีกครั้ง "โซนยังสักอยู่ไหม""สักอยู่ครับ""เหลืออีกกี่คิว""เอ่อ…"เด็กผู้ชายคนนั้
"เอาวะจะได้คุยให้จบจะได้ตัดปัญหาสักที"ก๊อก ก๊อกฟรืด ฟรืด"เฮียมีคนมาขอพบครับ เขาบอกว่ามาจากบริษัทนำเข้าอะไหล่รถบิ๊กไบค์"ธีร์วิ่งขึ้นมาจากด้านล่างมารายงานเจ้าของร้าน"อื่อ ไปพาเขาขึ้นมา"สุดท้ายก็ต้องเชิญจีนขึ้นมาบนห้องทำงานเพราะเหตุการณ์หลังจากนี้ เขาคงไม่ไคล้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไหร่นัก เพราะจีนคงไม่คุยแค่เรื่องงานอย่างเดียวดูจากการมาในครั้งนี้ฟรืด ฟรืดเป็นธีร์ที่เปิดประตูเข้ามาอีกครั้งตามด้วยคุณจีนที่เดิมตามมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นมิตร"ออกไปก่อน"ปราบเชิดหน้าให้เซฟที่อยู่ในห้องกับเขาตั้งแต่แรกและธีร์ที่พึ่งขึ้นมาพร้อมจีนให้ออกไปจากห้องก่อน ไม่ใช่ว่าเขาอยากอยู่สองต่อสองกับจีน เพียงเพราะกลัวว่าจีนจะพูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกมามันจะทำให้คนอื่นมองจีนไม่ดีร่วมถึงตัวปราบด้วย เพราะจีนก็เป็นถึงผู้บริหาร คนอื่นจะเอาไปพูดต่อในทางที่ไม่ดีได้"ขอโทษที่รบกวนนะครับปราบ""เชิญนั่งก่อนครับ""ขอบคุณครับ"จีนนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับปราบมีโต๊ะทำงานขั้นกลางระหว่างทั้งสองคน"คุณจีนมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ? มาหาผมถึงนี่"เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาราบเรียบไม่อยากจะเสวนาด้วยเท่าไหร่หนัก"คุณ.. อะไรกันปราบ
"กูจะกลับแล้ว ดึกแล้วไม่รู้มีแท็กซี่หรือเปล่าจะเที่ยงคืนแล้ว""ไม่มีก็นอนนี่""ไม่ดีมั้ง"ทำไมรู้สึกแปลกๆไม่ค่อยคุ้นชินเหมือนคนจีบกันใหม่ๆเคอะเขินยังไงไม่รู้"ไม่ดียังไงอยู่มากี่ปีแล้วนอนแค่วันเดียวคงไม่เป็นไรหรอก ถ้าจะให้กูไปส่งกว่ากูจะกลับมาถึงบ้านอีก ไม่ได้นอนกันพอดี""งั้นกูยืมรถมึงขับกลับ เดี๋ยวกูเอามาคืน""จะกลับให้ได้เลย.. มึงคิดว่ากูจะให้มึงขับกลับคนเดียวดึกป่านนี้ นอนนี่แหละ มึงนอนห้องนี้"ปราบชี้ไปที่ห้องนอนที่ใช้นอนทุกวัน "มึงล่ะ""เดี๋ยวกูไปนอนอีกห้องมึงจะได้สบายใจ"เป็นบ้านชั้นเดียวมี 2 ห้องนอน ตอนซื้อปราบมันอยากได้หลังพอดีๆไม่ใหญ่ไม่เล็กมากอยู่กันแค่สองคน"ก็ได้""ปราบผอมลงหรือเปล่าเนี่ย""นิดหน่อย""กูว่าไม่นิดหน่อยแล้วดูสภาพมึง""กินไม่ลง""เฮ้อ""หิวไหม""อื่อ สักเสร็จก็รีบมานี่เลย""แป๊บหนึ่งไปดูที่ครัวก่อนมีอะไรให้ทำบ้าง"พูดเสร็จปราบเดินหายเข้าไปในครัว ไม่นานเดินออกพร้อมสีหน้าไม่ค่อยดี"ไม่มีเลยของเน่าค้างตู้หมดแล้ว มีแต่มาม่า กินไปก่อนนะ""อื่อ""ไปอาบน้ำ กูต้มน้ำรอกว่าจะร้อนมึงอาบเสร็จพอดี""แต่กูไม่มีเสื้อผ้า""เสื้อผ้ามึงก็มีเต็มตู้""นึกว่ามึงทิ้งไปแล้ว""กูจะทิ
"สรุปกูมาคุยหรือมาเก็บกวาดบ้านให้มันวะเนี่ย"ปากบ่นแต่มือก็ยังทำ "เก็บวันเดียวคงไม่เสร็จทำพอเดินได้ก็พอ" สักพักคนพี่ก็เดินออกมาจากห้อง"โซนกูอาบน้ำเสร็จแล้ว"ปราบเดินมายืนด้านหลังของโซน"ค่อยเป็นผู้เป็นคนกับเขาหน่อย….ทำไมไม่ใส่เสื้อ"คนน้องหันหน้ามามองสำรวจ สายตาไล่กวาดมองตั้งแต่หัวจนมาสะดุดที่ลอนกล้ามท้องถึงจะไม่ชัดเหมือนก่อนแต่ยังคงความเซ็กซี่อยู่เพราะอีกคนคงไม่ได้ฟิตหุ่นเหมือนแต่ก่อน"ยังกับไม่เคยเห็น""เคยเห็นแต่มันไม่เหมือนกัน""มีอะไรก็พูดมาเลย หรือมึงจะกลับมาอยู่กับกู""เรื่องงาน"โซนเดินไปนั่งที่โซฟา ปราบเดินไปทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ"อื่อ""ทำไมไม่เข้าบ่อน ที่ร้านรักบิ๊กไบค์ก็ด้วย""ไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำ ให้กูหาเงินมาทำไม ในเมื่อคนที่กูอยากให้ใช้ เขาทิ้งกูไปแล้ว""หาเพื่อตัวมึงไง ไหนจะพ่อแม่ลูกน้องมึงอีก""พ่อแม่เขามีเหลือกินเหลือใช้แล้ว ร้านไม่ไหวก็ปิด""ปราบที่กูพูดเข้าใจบ้างไหม""จะให้ทำยังไง""กลับไปทำงานพี่ลีจะไม่ไหวแล้ว""ลีนี่เองที่ไปฟ้องมึง""ไม่ต้องไปโทษพี่ลีเลย""กูไม่ได้โทษ จะให้เงินพิเศษมันต่างหาก พูดยังไงให้มึงกลับมาบ้านได้ กูตามตื๊อตามง้อแทบตายมึงไม่ยอมกลับมา""เลิกพูดเล
2 เดือนผ่านไปช่วงที่โซนกลับบ้านอยู่กับครอบครัว เขาได้กำลังใจดีจากครอบครัว ทุกอย่างเลยดูง่ายขึ้น แต่สิ่งที่กังวลก็ยังพอมีนั่นก็คือเรื่องปราบ เขาคงปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปก่อน ตอนนี้โซนกลับมาใช้ชีวิตปกติ รับงานสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิม สภาพจิตใจดีขึ้นหน่อยไม่ห่อเหี่ยวเหมือนช่วงแรก อาจจะเป็นเพราะรับงานสักเยอะจนไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นอีกอย่างเจอลูกค้ามากหน้าหลายตาพูดคุยแลกเปลี่ยนได้มุมมองความคิดหลายด้านทำให้มองโลกกว้างขึ้นแต่ในหัวก็ฉุกคิดขึ้นมาตลอด ปราบมันหายไปเลยตั้งแต่วันที่พาพ่อแม่ไปหาเขาที่บ้านวันนั้น หรือมันจะถอดใจจริงๆ ยอมแพ้จริงๆเหรอ ไหนบอกรักกูไงแค่นี้ก็ถอยแล้ว อ่อนจังว่ะไม่สมกับความเถื่อนเลย ป่านนี้คงทำใจได้มีคนอื่นไปแล้วมั้งเหลือแต่เรานี่แหละยังหนีออกจากตรงนี้ไม่ได้ หนีไกลขนาดไหนสุดท้ายวนกลับมาที่เดิม คิดถึงแต่วันเก่าๆนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาด้วยกัน แต่ช่วงนี้เห็นเฮียคิงมาร้านคนเดียวไม่เห็นปราบมาด้วยเหมือนก่อน และแล้วโซนต้องสลัดความคิดทุกอย่างออกจากหัวเพราะ…ครื่น ครื่นเบอร์ที่โชว์ขึ้นหน้าจอเป็นเบอร์ของพี่ลีลูกน้องเคยสนิทของปราบมีเรื่องอะไรหรือเปล่าปกติพี่ลีไม่เคยโทรมาหาถ้าไม่จำ