All Chapters of ข้ามขอบฟ้า มาหารัก : Chapter 11 - Chapter 20

ฮาร์วี่พอได้ยินก็กระอักกระอ่วนทันที เมื่อรถเข้าไปจอด พนักงานยกกระเป๋าก็มาช่วย เขาเดินเข้าไปกับเบลล่า ไซม่อนจำได้ทันที เพราะเขาเคยมารออุษา หัวหน้างานของแผนกนี้ ฮาร์วี่ทำหน้าเรียบเฉย แต่ในใจเขาหดหู่ที่มาที่นี่“พักสองท่านใช่มั้ย รบกวนขอเอกสารประจำตัวของทั้งคู่ด้วย”“พักคนเดียว” ฮาร์วี่รีบชิงตอบ จนเบลล่าหันขวับไปมองเขา แล้วเริ่มกระเง้ากระงอด“เบ็บ..ใจคอจะให้ฉันอยู่คนเดียวเนี่ยนะ”“ที่นี่ให้สุนัขตัวโตสองตัวเข้าพักด้วยได้ไหม?” ฮาร์วี่แกล้งถามไซม่อน“ต้องขออภัยจริงๆ ทางเราไม่สามารถอนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงเข้าพักได้”“เอางี้ คุณพักผ่อน ว่างๆผมก็มานั่งเล่นด้วยบ้าง ถ้าผมขนงานมาทำ คุณจะนอนไม่ได้เปล่าๆ”เบลล่าไม่เข้าใจและเริ่มงอนเขา ทั้งคู่เดินตามพนักงานขนกระเป๋าขึ้นไปชั้น 7 เมื่อไปถึงห้องพักของเบลล่า ฮาร์วี่รู้สึกใจหวิวๆขึ้นมากะทันหัน เพราะเขารู้ว่าอุษาก็อยู่ที่นี่แต่ตอนนี้เธอน่าจะกำลังพักผ่อนที่ห้อง“คุณนอนพักก่อนนะ พรุ่งนี้ผมจะมารับสายๆแล้วเราไปเที่ยวกัน คุณอยากไปไหนบอกได้ ผมจะพาไป”ฮาร์วี่พยายามบ่ายเบี่ยง เขาไม่อยากอยู่ที่นี่“เบ็บบบ อยู่คืนนี้ไม่ได้เหรอ ฉันคิดถึงคุณจะตายเนี่ย”“ผมไม่ได้เอาเ

ห้อง715 ฝั่งตรงข้ามกันนั้น ฮาร์วี่เมาจนหัวถึงหมอนก็หลับ เบลล่านอนมองดูหน้าตาเขาที่น่ารักมากเวลาหลับ เธอไม่เคยเห็นฮาร์วี่ดื่มหนักแบบนี้มาก่อน “ไปอาบน้ำอีกรอบดีกว่า ทำไมรู้สึกคันจมูกเหมือนมีขนหมาตามมาด้วยนะ”ทางห้องฝั่งตรงข้าม แพทริคไปเข้าห้องน้ำ อุษาจัดการเช็ดทำความสะอาดทั้งตัวเธอและบนเตียง แล้วใส่เสื้อผ้า นั่งรอเขา“อ้าว ไม่นอนล่ะ ใส่ชุดจะไปไหน?”“ฉันจะกลับห้องก่อน ถ้าเอมิเลียรู้ คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่” “ผมจ่ายค่าห้องนี้ไปแล้ว ทางบัญชีจะได้ไม่ต้องมีปัญหา ส่วนตอนนี้เราคงต้องทำข้อตกลงกันหน่อย”เขาไปนั่งข้างเธอ ที่นั่งมองพื้นอยู่ เธอเหนื่อยอ่อน แต่ก็ดูเชื่อฟังอย่างว่าง่ายไม่เหมือนก่อนจะเกิดเรื่อง“ข้อแรก เราควรทำเรื่องนี้ให้ถูกต้อง ผมยังยืนยันจะคุยเรื่องเรากับครอบครัวของเราทั้งคู่ ข้อสอง คุณอยากทำงานต่อหรือไม่ทำ ผมไม่ห้ามและจะไม่ปรับหรือฟ้องคุณ ถ้าคุณตัดสินใจไม่ทำงานต่อ จากข้อที่สอง กรณีคุณอยากทำต่อ พอครบสัญญา เราค่อยมาคุยอีกทีเรื่องเอกสารที่ต้องทำถ้าอยู่ต่อที่นี่ ระหว่างนั้นเราอาจหมั้นกันไว้ก่อน แต่ถ้าไม่อยากทำแล้ว ผมจะให้คุณอยู่ที่บ้านคอยดูแลผม โดยจะรับผิดชอบทุกอย่างและให้เงินดูแลคุณทุก

8.30 น.อุษาตื่นเพราะเสียงข้อความเข้าจากแพทริค ในขณะที่มีอีกข้อความส่งเข้ามาด้วย จากฮาร์วี่..เขาส่งรูปแจสเปอร์และเชสเตอร์ที่นั่งอยู่ริมทะเลด้วยกันในยามเช้าฮาร์วี่คงพาสุนัขของเขาไปเดินตอนเช้านี้ เพราะอาทิตย์นี้เธอไม่ได้ไป เขาจะปรับความเข้าใจกับเบลล่าหรือยังนะ?อุษาโทรหาโรสมาเรียเพื่อชวนกินมื้อเช้าด้วยกัน ห้องอาหารในตอนเก้าโมงเช้า พนักงานมีไม่มากนัก“อุษา ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลย แต่ดูสวยอวบอิ่มขึ้น มีความรักก็แบบนี้”“ไม่หรอก ฉันคงกินเยอะน่ะ กับเขาก็..ยอมรับว่าคบ แต่ฉันยังสองจิตสองใจ ไม่รู้อะไรติดในใจฉัน บอกไม่ถูก”“เอาเถอะ ของแบบนี้เวลาเท่านั้นที่บอกได้”เมื่อกินกันเสร็จทั้งสองคนก็แยกย้าย อุษากลับไปยังห้องพักเพื่อรอเวลาเที่ยงที่แพทริคนัดเธอไว้ เธออดไม่ได้ที่จะส่งข้อความไปหาฮาร์วี่ แล้วเตรียมเสื้อผ้าและแต่งหน้าทำผม“อาทิตย์หน้าก็จะได้เจอกันแล้ว รอหน่อยนะ”ฮาร์วี่ที่นั่งอยู่ริมหาด ดูรูปของเธอในโทรศัพท์ เมื่อเห็นข้อความเธอตอบกลับมา เขาดีใจมาก รีบพิมพ์ตอบเธอไป“ไว้เราพาพวกเขามาเดินเล่นด้วยกันอีก ผมจะรอ”จากนั้นฮาร์วี่ส่งข้อความไปหาเบลล่าเพื่อจะถามว่าเธอต้องการไปไหนหรือทำอะไรในวันสุดท้าย

ระหว่างเดินออกจากล็อบบี้โรงแรม เธอไม่สนใจว่าตอนนี้มันจะกี่โมง แต่ต้องบอกและคุยกับฮาร์วี่ เขาแปลกใจที่อุษาโทรหาตอนดึกแบบนี้ แต่ก็รีบรับสายอย่างเร็ว“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” “เปล่า คุณไปหาเบลล่าหน่อย ฉันกลัวเธอไม่ปลอดภัย ไม่ต้องถามอะไรตอนนี้ ไปที่ห้องเธอที”ฮาร์วี่รีบเดินออกจากบ้าน เขาไม่เอารถไปเพราะเสียเวลาเปิดประตูโรงรถ ทางด้านอุษาโทรหาเจนนภัส เพื่อคุยเรื่องงานให้จบ เจนนภัสตอบตกลงแบบไม่เต็มใจนัก เธอต้องลาออกจากร้านของราฟาเอลก่อน ถึงจะแจ้งวันที่แน่นอนที่เริ่มงานได้อีกครั้ง อุษาจึงอาบน้ำและจัดสิ่งของต่างๆที่แพทริคซื้อให้ รวมถึงถอดเครื่องประดับเก็บไว้อย่างดี ฮาร์วี่เดินตรงขึ้นไปที่ห้องของเบลล่า เคาะอยู่หลายครั้ง เลยตัดสินใจโทรหาแต่เธอไม่รับสาย ไม่นานนักเบลล่ามาเปิดประตูในสภาพใส่แค่ผ้าเช็ดตัวอยู่ เธอถึงกับตกใจที่เขามา สีหน้าดูกังวลอย่างชัดเจน “เอ่อ คุณมีอะไร มาหาฉันกลางดึก?”“คุณเมาเหรอ? กลิ่นเหล้าแรงมาก”ทันใดนั้น ตาของเขาเห็นผู้ชายที่เดินอยู่ด้านในห้องของเธอ กำลังตรงมาที่ประตู“นี่ใครเบลล่า? แล้วนายเป็นใคร?”หมดกันเบลล่า…จบแล้ว... เธอก้มหน้าจับผ้าเช็ดตัวเอาไว้“อ้อ ผมเป็นคนรู้จักกับ

อุษากลับมาที่ห้อง โทรขอโทษเอมิเลียที่เพื่อนของเธอไม่พร้อมเริ่มทำงาน น่าจะอีก 2-3 วัน ซึ่งเอมิเลียไม่ได้ว่าอะไร ช่วงนี้ทุกคนทำงานกะเดิมไปก่อนจนกว่าเจนนภัสจะมาได้ ฮาร์วี่ขับรถผ่านโรงแรมแล้วตรงกลับบ้าน เขารู้สึกโล่งใจที่ได้พูดในสิ่งที่อยากพูดออกไปเพราะลึกๆเขาเชื่อจากสายตา อ้อมกอด และจูบนั้นที่บ้านของเขาอุษาอาบน้ำแล้ว ยังไม่ได้กินข้าวเย็น จึงทำอาหารสำเร็จรูปกินง่ายๆในห้อง แล้วคุยกับพ่อและแม่ ตอนนี้ที่เมืองไทยคือตอนเช้า ส่วนแพทริคเผลอนอนงีบแล้วหลับไปด้วยความเพลีย เพราะเขาไปตีกอล์ฟกับเพื่อนหลายชั่วโมง เมื่อตื่นขึ้นมาก็เกือบสามทุ่ม เขานึกได้ว่าอุษากลับมาพร้อมเขาแล้วออกไปเยี่ยมเจนนภัส จึงโทรหาอุษา“ที่รัก ผมเผลอหลับนิดหน่อย หิวเลย ไปกินข้าวกัน คุณยังไม่ได้กินเหมือนกันใช่มั้ย?”“ฉันกินอะไรนิดหน่อยที่ห้องแล้ว ตอนนี้ยังมีร้านอาหารเปิดอีกเหรอ?”“งั้นคุณกินอะไรที่ห้อง ทำให้ผมกินบ้างสิ”“คุณจะมากินอาหารกระป๋องที่ห้องพักพนักงานเนี่ยนะ คิดได้ไงเนี่ย”แพทริคไม่ได้สนใจที่เธอพูด วางสายและเดินดุ่มๆไปที่ตึกของพนักงาน ไม่มีใครอยู่ด้านนอก เขารีบไปที่หน้าห้องของเธอแล้วเคาะประตู อุษาเปิดให้พร้อมกับทำหน้าบึ้ง