All Chapters of ข้ามขอบฟ้า มาหารัก : Chapter 21 - Chapter 30

ใกล้เวลา 5 โมงเย็น อุษายังเตร็ดเตร่อยู่แถวฟร้อนท์ ช่วยนิโคล่าต้อนรับลูกค้า จนเดเนียลออกจากห้องทำงานมาเจอเข้ากับอุษาพอดี “อ้าว สวัสดีเดเนียล ช่วงนี้คุณคงเหนื่อย ฉันไม่ค่อยได้อยู่ช่วยอะไรเท่าไหร่ แล้วฉันได้ยินข่าวที่ดีมากมา เลยอยากถามคุณ”เดเนียลยิ้มแบบมีเลศนัย “ข่าวดีเกี่ยวกับอะไร?”“เอมิเลียบอกว่าเธอมีความคิดจะแต่งงานแล้วมีลูกเธอดูพร้อมกับการมีครอบครัวมากนะ ฉันดีใจมากเลย”เขายิ้มแก้มปริ หน้าแดงขึ้นมา“เธอว่าแบบนั้นเหรอ ผมกำลังคิดว่าเธอจริงจังกับการทำงานมามาก อยากให้พักผ่อนเพื่อเตรียมตัวเป็นคุณแม่ แต่เธอเป็นห่วงคุณ อุษา”อุษาทำท่าใช้ความคิดนิดหนึ่ง “ฉันจะตั้งใจทำงานให้มากขึ้นอีก เธอจะได้ไม่ต้องห่วงอะไร”“เอมิเลียคงไม่อยากลาออก บอกว่าที่นี่คือบ้านหลังที่สองไปแล้ว แต่ถ้าท้องเมื่อไหร่คงต้องให้พักยาวเลย เพื่อสุขภาพของเธอเองด้วย”อุษาพยักหน้าเห็นด้วย “แต่คุณยังอยู่ที่นี่..ใช่มั้ย?”“อยู่สิ ผมอยากทำงานต่อ ตอนนี้พอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง อาจซื้อคอนโดสักห้องไม่ไกลที่นี่ มาทำงานสะดวกและดูแลเธอที่อยู่บ้านได้ง่าย และยังอยากดูแลทุกคนที่นี่ด้วย”อุษาโผเข้ากอดเดเนียล เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนอบอุ่นจริงๆ

สี่โมงเย็น อุษาลงไปที่ฟร้อนท์เพื่อรอเจนภัสเข้ามาฝึกงาน ระหว่างรอ เธอยืนพูดคุยกับนิโคล่า เอมี่และไซม่อนเจนนภัสมาเลทไปสิบห้านาที ซึ่งทำให้อุษาไม่ประทับใจเท่าไหร่ แต่ก็พยายามพูดดีด้วย“เจน เธอมาเข้าทำงานเลทไปหน่อยนะ นี่ขนาดแค่มาเรียนรู้งาน เราต้องเกรงใจคนที่เขาจะเลิกงานด้วย”เจนนภัสชักสีหน้าไม่พอใจต่อหน้าทุกคนทันที “ฉันมีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อยเลยมาช้า แต่นี่ก็ไม่ใช่วันทำงานจริงนี่ ถ้าวันเริ่มงานจริงฉันมาเลท ค่อยด่าก็ยังไม่สาย เพื่อนรัก”นิโคล่าเชิดหน้าใส่เจนนภัสในทันที “คนที่เธอต้องร่วมงานต่อไป ไม่ใช่อุษานะ แต่เป็นฉันและทุกคนที่ฟร้อนท์นี่ เพราะอุษาไปเป็นเลขานุการแล้ว ที่อุษายังมาอยู่ตรงนี้เพราะเป็นห่วงการทำงานของคุณหรอกนะ”เจนนภัสยิ้มมุมปากให้นิโคล่า ก่อนจะหันไปพูดกับอุษา “โอ้โห ยินดีด้วย เลื่อนตำแหน่งไวแต่ทุกคนไม่ยักกะคิดอะไร หลายคนก็ทำมาก่อนเธอนะอูฐ เยี่ยมสุดๆ ฉันคงต้องขอคำแนะนำแล้วว่า..ทำ ท่า ไหน..ถึงได้ขึ้นไวขนาดนี้”ทุกคนไม่เข้าใจว่า อูฐ สรรพนามที่เจนนภัสเรียกอุษาแปลว่าอะไร หรือ นิกเนมที่คนไทยใช้เรียกกันแต่อุษารู้ดีกว่าใครถึงนิสัยของคนที่กล้าเรียกตัวเองว่าเพื่อนโดยไม่ละอายใจอะไรสัก

หลังจากฮาร์วี่กลับมาได้สามสี่วันผ่านมาแล้ว เขาไม่กล้าส่งข้อความหาอุษา แม้ว่าเธอจะส่งข้อความมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบบ้างเป็นระยะก็ตาม ซึ่งอุษาเองก็คิดว่าเขาไม่ตอบกลับเลย คงเพราะไม่อยากคุยกับเธออีกแล้ว จึงไม่รบกวนเขาอีกส่วนนาตาเลีย หลังจากที่ฮาร์วี่บินกลับไปก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าฮาร์วี่ พิเศษกว่าผู้ชายคนอื่นที่เธอเคยเจอมาShop ได้ส่งนาฬิกาที่แพทริคสั่ง โดยไอด้าจัดการรับไว้ให้ เธอนำมันมาไว้ที่โต๊ะในห้องทำงานของแพทริค และถือโอกาสแอบลองใส่ ซึ่งพอดีกับข้อมือเธอ ก่อนจะนำกลับไว้ในกล่องตามเดิม เธอโทรหาเขาเพื่อแจ้ง“คุณแพทริค มีร้านนำนาฬิกาที่คุณสั่งไว้มาส่ง ฉันวางไว้ที่ห้องให้แล้ว”“ผมจะไปเอาเอง”เขาออกจากห้องทำงาน ไปหาอุษาที่ห้องทำงานของเธอ แต่ไม่เจอ เลยโทรตามว่าอยู่ที่ไหน“ไปที่ Smith Grand กับผมหน่อยที่รัก”“มีอะไรเหรอ? วันนี้คุณไม่ได้มีนัดอะไรกับใครเป็นพิเศษนะ”“แล้วอยู่ที่ไหน ผมมาหาคุณที่ห้องทำงานไม่เจอ งั้นผมรอที่ล็อบบี้นะ”อุษารีบเดินมาที่ล็อบบี้ เจอเขานั่งดื่มกาแฟพร้อมกับคุยโทรศัพท์อยู่“แค่นี้นะ ไว้คุยกัน” แพทริควางสายก่อนจะลุกขึ้น จับหน้าเธอแล้วเอานิ้วเขี่ยแก้มเบาๆ“ไง

นาตาเลียกลับบ้านที่แอลเอได้หลายวัน แต่เธอยังคิดถึงผู้ชายคนที่เธอสนุกด้วยที่มาลิบู การอยู่บ้านเฉยๆ มันน่าเบื่อมากสำหรับเธอ แต่การทำงานนั้นยิ่งหนักกว่าเพราะเธอยังขี้เกียจและอยากใช้ชีวิตเที่ยวให้คุ้มก่อนลองโทรหาเขาดีกว่า พ่อนักบวชคนนั้น..ฮาร์วี่เห็นเบอร์แปลกโทรมา เขานึกว่าลูกค้า พอรับสาย เขาแทบหยุดหายใจ“ไฮ้ ฮาร์วี่ ทำอะไรอยู่ รู้สึกดีขึ้นหรือยัง? ฉันว่าจะไปเที่ยวแถวละแวก Mission Bay ฉันดูไว้แล้วว่าจะไป Balboa Park ด้วย ว่างมั้ย ไปเป็นเพื่อนทีสิ”“ผมต้องทำงานน่ะ แล้วอาทิตย์หน้าต้องไปธุระ งานวันเกิดลูกชายเพื่อนของแม่ที่ Bel Air”นาตาเลียหยุดคิด แต่ก็ไม่ถามอะไรต่อ “งั้นรอคุณว่างก็ได้ ฉันอยากมีเพื่อนเที่ยว ถ้าไปแถวนั้น”ฮาร์วี่เดินถึงบ้านพอดีเมื่อคุยจบ นึกถึงนาตาเลียแล้วเขาปวดหัวนาตาเลียวางสายแล้วไปหาพ่อของเธอที่ห้องโถงรับแขก “พ่อรู้มั้ยว่าที่ Bel Air มีงานวันเกิดใครอังคารหน้า?”พ่อของเธอเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น “ปกติเคยสนใจด้วยรึ กว่าจะออกงานแต่ละที วันนั้นลุงของลูกบังคับให้ไปถึงจะไป เห็นเต้นรำกับลูกชายบ้านสมิธ เขาไม่ติดต่อลูกหลังจากจบงานเหรอ?”นาตาเลียยักไหล่ ยิ้มมุมปาก “เขาท่าทางหยิ่งมา

แพทริคเข้าห้องน้ำ เขาไปนอนในอ่างอาบน้ำ อารมณ์ที่แปรปรวนของเขาสงบลงแล้ว แต่กลับกลายเป็นความเศร้าแทน เขากลัวความคิดที่ว่า จริงๆแล้วเธอชอบฮาร์วี่ ที่ตัวเธอยังอยู่กับเขาเพราะตื้อเธอ จนมามีความสัมพันธ์กับเขาเสียก่อน ได้แต่ตัวแล้วหัวใจเธอไปอยู่ที่ไหน?อีกทั้งอุษาเองก็เคยถามเขาครั้งหนึ่งเรื่องออกจากงานก่อนครบสัญญาต้องจ่ายเท่าไหร่ เธอจะกล้าถามได้ยังไง ถ้าไม่มีคนเสนอจะช่วยอยู่ข้างหลังอุษานั่งอยู่ที่ปลายเตียง เธอไม่รู้สึกว่าผิดต่อเขาและเขาควรผิดหวังบ้าง ในชีวิตของแพทริคอยากได้อะไรก็ต้องได้ เธอแค่อยากทำให้รู้ว่าเขาไม่ใช่เจ้าชีวิตของใครเธอออกจากห้องไปที่ฟร้อนท์ข้างล่าง จนกระทั่งแพทริคที่เผลอหลับ ออกมาจากห้องน้ำไม่เจอเธอ มีแต่โน้ตไว้บนเตียงว่าลงไปรอที่ล็อบบี้ เมื่อเขาลงไปก็บอกเธอให้ขึ้นรถของโรงแรมเพื่อไปสนามบินด้วยกัน ตลอดทางทั้งนั่งในรถและพอขึ้นไปบนเครื่องบินส่วนตัว เขาเงียบแล้วเอาแต่มองไปนอกหน้าต่าง อุษารู้สึกอึดอัดและถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว แพทริคได้ยินก็พูดขึ้นโดยที่ยังมองออกไปข้างนอกเหมือนเดิม“ผมหวังว่าคุณจะพูดอะไรก็ได้ พยายามอธิบายหรือแก้ตัว จะโกหกก็ได้ว่าไม่ได้คุยกับเขาข้างหลังผม”“ฉันคุยก