อุษาทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็ไปหาแพทริคที่ห้องพักของเขา แล้วทานมื้อเย็นด้วยกัน หลังจากนั้นเขาก็ถามถึงเรื่องที่เกิดขึ้นและจะพาเธอไปสถานีตำรวจกับโรงพยาบาล แต่อุษาปฏิเสธ“ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น..แล้วพรุ่งนี้คุณต้องไปทำงานที่นู้น ฉันต้องไปด้วยมั้ย? หรือไม่ต้อง”“ไม่ต้องไป คุณเตรียมตัวสำหรับอยู่กับครอบครัวผมสี่วัน เดี๋ยวคุณเอากระเป๋าเดินทางใบใหญ่ของผมไป ผมไม่ต้องใช้ ของใช้ผมมีทุกที่”เขาลุกจากเก้าอี้ มาดึงมือเธอจะไปที่ห้องนอน แต่เธอเอากระเป๋าใบเล็กที่พกแปรงฟันมา แล้วเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป แพทริคไปยืนที่ประตูห้องน้ำ ดูเธอที่แปรงฟันอยู่ จนอุษาต้องยืนหันหลังให้“จริงๆผมไม่ได้แคร์ ถ้าเจนจะออกไป ทำไมต้องไปปกป้องเพื่อนแบบนั้นด้วย ผมโชคดีมากที่ไม่เคยมีเพื่อนนิสัยแบบนี้”อุษาบ้วนแล้วเช็ดปากก่อนจะตอบเขา“เจนไม่เคยรู้ตัวว่าเธอไม่มีเพื่อนเพราะตัวเธอเอง แล้วมามองว่าฉันที่อยู่เงียบๆเป็นคนไม่มีเพื่อน ฉันแค่เลือกคบคน เจนต่างหากที่เกาะติดฉันมาตลอด อะไรแย่ๆหลายอย่างที่เธอทำ บางครั้งฉันต้องทำเป็นปิดตาข้างนึง”อุษาเดินมาจ้องตาเขา “คุณส่งเจนไปทำงานที่นู้นสิ ที่ Smith Grand ไอด้าอาจอยากได้คนช่วยงาน”แพทริคทำคิ
แพทริคเข้าห้องน้ำ เขาไปนอนในอ่างอาบน้ำ อารมณ์ที่แปรปรวนของเขาสงบลงแล้ว แต่กลับกลายเป็นความเศร้าแทน เขากลัวความคิดที่ว่า จริงๆแล้วเธอชอบฮาร์วี่ ที่ตัวเธอยังอยู่กับเขาเพราะตื้อเธอ จนมามีความสัมพันธ์กับเขาเสียก่อน ได้แต่ตัวแล้วหัวใจเธอไปอยู่ที่ไหน?อีกทั้งอุษาเองก็เคยถามเขาครั้งหนึ่งเรื่องออกจากงานก่อนครบสัญญาต้องจ่ายเท่าไหร่ เธอจะกล้าถามได้ยังไง ถ้าไม่มีคนเสนอจะช่วยอยู่ข้างหลังอุษานั่งอยู่ที่ปลายเตียง เธอไม่รู้สึกว่าผิดต่อเขาและเขาควรผิดหวังบ้าง ในชีวิตของแพทริคอยากได้อะไรก็ต้องได้ เธอแค่อยากทำให้รู้ว่าเขาไม่ใช่เจ้าชีวิตของใครเธอออกจากห้องไปที่ฟร้อนท์ข้างล่าง จนกระทั่งแพทริคที่เผลอหลับ ออกมาจากห้องน้ำไม่เจอเธอ มีแต่โน้ตไว้บนเตียงว่าลงไปรอที่ล็อบบี้ เมื่อเขาลงไปก็บอกเธอให้ขึ้นรถของโรงแรมเพื่อไปสนามบินด้วยกัน ตลอดทางทั้งนั่งในรถและพอขึ้นไปบนเครื่องบินส่วนตัว เขาเงียบแล้วเอาแต่มองไปนอกหน้าต่าง อุษารู้สึกอึดอัดและถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว แพทริคได้ยินก็พูดขึ้นโดยที่ยังมองออกไปข้างนอกเหมือนเดิม“ผมหวังว่าคุณจะพูดอะไรก็ได้ พยายามอธิบายหรือแก้ตัว จะโกหกก็ได้ว่าไม่ได้คุยกับเขาข้างหลังผม”“ฉันคุยก
รุ่งเช้า อุษารู้สึกตัวจากแสงที่ผ่านผ้าม่านแสนสวยเข้ามา แต่เธอขยับตัวไม่ถนัด เพราะแพทริคนอนคว่ำ ศีรษะของเขานอนซบไหล่ แขนพาดลำตัวเธออยู่ เขาเริ่มลืมตาเพราะเธอขยับตัว“กี่โมงแล้ว คุณตื่นแล้วเหรอ?”เสียงเขางัวเงีย ผมสีทองยุ่งเหยิง ตาสีฟ้าของเขาช่างสวยงาม เมื่อกระทบแสงแรกยามเช้า“ไม่รู้สิ แต่น่าจะเช้าอยู่”แพทริคลุกนั่ง ไปเอาโทรศัพท์มาดู อุษาถึงเห็นว่าเขาโป๊ จนเธอต้องนอนตะแคงหันหน้าไปทางอื่น เสียงเขาบอกให้เธอนอนต่อ “ยังไม่เจ็ดโมงเลย นอนต่อเถอะที่รัก”เขามุดผ้าห่มมานอนกอด ลมหายใจร้อนผ่าวของเขารดต้นคอเธอแบบนี้ใครจะนอนต่อได้ละ….“ตัวหอมจัง ทำผมตื่น”เธอนอนมองออกไปนอกหน้าต่างบานใหญ่ ถึงเห็นพื้นที่สวนกว้างมาก จนผงกหัวชะเง้อดู ทำท่าจะลุกจากเตียงแต่แพทริคกอดเธอแน่น “ผมอยากได้..”“ต่อไปฉันจะคิดครั้งละหมื่นเหรียญ คุณก็เอาพลังงานฉันไปเยอะเหมือนกัน”อุษาแกล้งพูดติดตลกแล้วกัดแขนเขาที่ให้เธอหนุนอยู่“จ่ายให้ก่อนเลยแสนนึง ตอนนี้เลยมั้ย เอาเลขบัญชีคุณมาสิ”เธอหัวเราะขำ เขาจั้กกะจี้เธอให้หัวเราะอีก “ฉันให้ผ่อน 10 เดือน เริ่มเดือนหน้า โอเคมั้ย?”“ยังไงนะ?! หมายถึงเดือนละครั้ง? ผมคงขาดใจตายก่อน แสนนึงนี
ฮาร์วี่จองโรงแรมห้าดาวที่ Bel Air ไว้สำหรับตัวเองและแม่ของเขา จะเข้าพักวันอาทิตย์แล้วกลับวันพุธ ระหว่างนี้นาตาเลียโทรหาเขาบ่อยมากเสียจนเขาแกล้งไม่รับสาย มันทำให้เขาเริ่มกลัวเธอขึ้นมา แล้วเขาก็นึกถึงคนๆหนึ่ง..อุษาเงียบไป..หรืออยู่กับแพทริคจนแค่ส่งข้อความหาเขาก็ยังไม่ได้งั้นเหรอ..เขาพาเชสเตอร์และแจสเปอร์ขึ้นรถ ขับออกไปที่ไหนสักแห่ง ที่จะทำให้เขารู้สึกสบายใจขึ้นได้บนเครื่องบิน....อุษาสนใจมองนอกหน้าต่าง ดูปุยเมฆและท้องฟ้า แพทริคเอาผ้ามาคลุมไหล่ให้ “ที่รัก งีบหน่อยมั้ย บินตั้งหกชั่วโมง”“คุณล่ะ ง่วงมั้ย?”อุษาถามกลับ ขณะที่แพทริคดึงแขนเธอให้มานั่งข้างๆในอ้อมแขนเขา“ไม่ง่วง แต่คิดเรื่องที่เราทำด้วยกันบนเครื่องบิน ครั้งแรกในชีวิตผมเลย”เขากระซิบบอกแล้วยิ้มกรุ้มกริ่ม จนอุษาหน้าร้อนผ่าว “ถ้าพ่อแม่คุณได้ยินนี่แย่เลย”เธอซบเขาแล้วหลับตาลง ส่วนพ่อแม่ของเขานั่งอ่านหนังสือและคุยกันเบาๆอยู่โซนด้านหน้า ไม่ห่างจากพวกเขามากนักหกชั่วโมงผ่านไป เกือบจะห้าโมงเย็น...เมื่อถึงสนามบินเจเอฟเค ก็มีรถหรูคันใหญ่สีดำมารอรับอยู่แล้ว เพื่อไปที่เพ้นท์เฮ้าส์ของครอบครัวสมิธ อยู่ชั้นที่ 60 เป็นอาคารสูง 800 ฟุ
เช้าวันจันทร์ที่ Smith Grand เอมิเลียเข้ามาเพื่อจัดการงานให้แพทริคตามปกติ แล้วเรียกให้เจนนภัสเข้ามาหาที่ห้อง“เจนนภัส อาทิตย์หน้าเธอไปทำส่วนของแคชเชียร์ ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องรับคนใหม่เพิ่ม งานที่ไอด้าทำอยู่ ทำคนเดียวไหว เวลาเข้างานก็เหมือนเดิมกับตอนนี้”เจนนภัสกำลังจะอ้าปาก แต่เมื่อเห็นสายตาของเอมิเลียก็ไม่กล้า ได้แต่ขอตัวกลับไปที่ห้องทำงาน“คุณไอด้า ฉันต้องลงไปอยู่แคชเชียร์กับพวกที่ฟร้อนท์ ทำไม? ฉันอยากอยู่ที่นี่เพื่อช่วยงานคุณมากกว่า ตำแหน่งคุณก็ไม่ได้ต่ำกว่าเอมิเลีย ทำไมเธอมาสั่งงานฉันไม่ใช่คุณล่ะ”ไอด้าที่นั่งทำงานอยู่ เงยหน้ามอง “ไม่เป็นไร ทำไปก่อน แล้วฉันค่อยถามคุณแพทริคให้”ไอด้าก้มหน้าทำงานต่อ แต่ความขุ่นข้องใจทำให้เธอออกไปหาเอมิเลียที่ห้องทำงานของแพทริค “ฉันอยากคุยกับคุณหน่อย เอมิเลีย”เอมิเลียเงยหน้ามองเฉยๆ ก่อนจะตอบ...“ว่ามาสิ อ้อ ดูท่าทางจะเรื่องเจนนภัสล่ะสินะ”ไอด้าเลื่อนเก้าอี้มานั่งไขว่ห้าง ท่าทางสบายๆ “ด้วยความเคารพนะ อืม..จริงๆคุณแพทริคเป็นคนเอาเจนมาให้ฉัน แจ้งชัดเจนว่าให้มาช่วยงานฉัน เลยอยากทราบเหตุผลที่คุณให้เธอลงไปทำงานข้างล่างสักหน่อย”เอมิเลียยิ้มมุมปาก ก่อนจะว
ฮาร์วี่เห็นว่าสบโอกาส จึงบอกนาตาเลียว่าจะไปเอาเครื่องดื่มใหม่ เนื่องจากเขาไม่ดื่มแอลกอฮอล์ แต่จริงๆแล้วเขาตรงไปรออุษาที่หน้าห้องน้ำ พอเธอออกมาเห็นเขารออยู่ก็สะอึกและยืนนิ่งๆ ฮาร์วี่ก้าวตรงเข้ามาหา“โลกกลมนะ ไม่คิดว่าจะมางานเดียวกัน ก็แอบคิดอยู่ว่ากลับวันพุธเหมือนกัน”อุษายิ้มให้ เธอดูสวยหวานมากมาย ถ้าอยู่สองต่อสอง เขาคงห้ามใจตัวเองไม่ไหว“คุณมาเข้าห้องน้ำเหรอ งั้นฉันขอตัวก่อน”ในใจเธอรู้สึกว้าวุ่นที่เห็นเขากับสาวสวยผมทอง เลยไม่มีคำพูดอะไรที่จะคุยกับเขา พอจะเดินหนีไป ฮาร์วี่ก็จับแขนเธอไว้ แล้วดึงพาเดินไปคุยด้านหลังของงาน“ผมมากับนาตาเลียเพราะแม่อยากให้เทคแคร์เธอ พอดีครอบครัวเธอก็พักที่เดียวกัน ผมอยากให้คุณรู้จักคุณแม่ผมบ้าง”“อย่าพึ่งเลย มันดูไม่ให้เกียรติผู้หญิงที่คุณพามาด้วย ฉันยินดีที่เห็นคุณมีคนที่เหมาะสมกันดีอยู่ข้างๆ”ฮาร์วี่ใช้สายตาที่เหมือนสัมผัสตัวเธออยู่ จนอุษาแทบจะหยุดหายใจ เขามองที่ริมฝีปากและเนินอกที่เปิดเผยของเธอในชุดเดรสที่น่ารัก พร้อมยอมรับกับตัวเองว่าอิจฉาแพทริคที่ได้เธอเป็นแฟน ฮาร์วี่จับมือเธอขึ้นมาจูบ พลางสบสายตากัน จนอุษาต้องดึงมือออก ก่อนจะหันหลังกลับออกไป“ผมรักคุ
เช้าที่สดใส ทั้งฟร้อนท์รอการมาของอุษาเพราะข่าวคราวที่คุยกันในแชทกลุ่ม จนกระทั่งอุษามาถึง ทุกคนพากันกล่าวแสดงความยินดี อุษาเอาของฝากเล็กๆน้อยๆมาให้ครบทุกคนด้วย แอลลี่นั่งด้านในได้ยินทุกอย่าง จึงรีบส่งข้อความไปให้ไอด้า อุษาถามนิโคล่าถึงพัสดุปริศนา นิโคล่าจึงชวนให้ไปที่ห้องทำงานของเธอกับเดเนียล แล้วเอากล่องขนาดเล็กให้ ซึ่งเบามาก อุษาลองเขย่าดูแล้วยักไหล่“นิโคล่า ช่วยอะไรทีสิ ฉันอยากได้ภาพจากกล้องวงจรปิดคนที่เอาพัสดุนี้มาให้ฉันจะได้มั้ย แต่ว่าไม่ต้องบอกใครนะ”“ได้สิ แล้วฉันจะส่งให้เธอทันที”อุษาเปิดกล่องนั้น ของข้างในคือ แฟลชไดร์ฟอันหนึ่ง ทั้งสองมองหน้ากัน นิโคล่าจับมืออุษา“ไม่รู้หรอกนะ มันคืออะไร ถ้ามีอะไรที่ดูท่าไม่ดีบอกฉันได้ แต่ตอนนี้ไม่ต้องพูดกับใคร ดีที่สุด”อุษาจับมือกับนิโคล่า แล้วขึ้นไปคุยงานกับเอมิเลีย“ยินดีด้วยอุษา หมั้นกันแล้วจนได้ ฉันเองรู้สึกดีใจที่เขาจะได้คนที่ดี ฝากด้วยนะ”เอมิเลียมีสีหน้าที่ยินดีอย่างจริงใจ“แต่ฉันยังไม่ได้บอกพ่อแม่เลย เวลาชอบคลาดเคลื่อนกัน อยากบอกพวกท่านตรงๆไม่อยากส่งข้อความ”“ฉันเองก็มีเรื่องจะบอกเหมือนกัน วันนี้ต้องไปที่ Smith Grand กับคุณแพทริคด้ว
อุษาเดินกลับมาที่โรงแรมแล้วหยุดทักทายโซเฟียกับเอมี่ ก่อนจะขึ้นไปห้องทำงานที่ชั้นสอง แอลลี่ที่นั่งด้านในเคาน์เตอร์สำหรับรับจองห้องพัก ขอให้โซเฟียดูแลให้เธอสักครู่ เพราะต้องการไปห้องน้ำ “ไอด้า เท่าที่เห็นยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรนะ คิดว่าจะได้ผลมั้ย? ตอนนี้ยิ่งหมั้นแล้ว มันอาจไม่มีผลอะไรต่อเธอเลย”“ไม่เป็นไร ขอบคุณมากแอลลี่ รบกวนบอกความคืบหน้าทีนะ ถ้าฉันได้อย่างที่ตั้งใจจะไม่ลืมเธอแน่นอน”อุษาเสียบแฟลชไดร์ฟกับคอมพิวเตอร์ในห้องทำงานของเธอ มีไฟล์คลิปประมาณ 12 คลิป แค่คลิปแรกเปิดไปได้เพียงสองสามนาทีเท่านั้น อุษาใจเต้นแรง มือไม้สั่น เธอพยายามตั้งสติแล้วโทรหาเอมิเลียว่าไม่ค่อยสบาย ขอลาป่วยช่วงบ่ายนี้เพื่อไปพักที่ห้องของเธอ และเหมือนบางคนจะรับรู้ มีสายโทรเข้ามา…“อุษา ได้ดูหรือยังว่ามันคืออะไร? ผมเกริ่นกับนักสืบเอกชนไว้แล้วตอนคุณกลับออกไป”เขาได้ยินเสียงเธอกระหืดกระหอบ มีเสียงเปิดแล้วปิดประตูอุษากลืนน้ำลายอย่างยากเย็นก่อนจะตอบ“มันแย่มากจริงๆ..สำหรับฉัน ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง คุณยังไม่ต้องติดต่อมา ฉันจะติดต่อคุณไปเอง”ฮาร์วี่วางสาย เขารู้สึกเป็นห่วงและวิตก จนกระทั่งแม่ของเขามาชวนออกไปทานอาหารเย็นท
ก่อนวันแต่งงานหนึ่งอาทิตย์ แขกเหรื่อเริ่มทยอยไปที่โมนาโกกันบ้างแล้ว พนักงานที่ได้รับเชิญ ทั้งจากที่ Smith Grand และ ลา ฮอยย่า ซีวิว ขึ้นเครื่องฟรีจากการสนับสนุนของแพทริค เขาจ้าง outsource มาทำงานแทนพนักงานทุกคนที่เป็นเพื่อนของภรรยาครอบครัวและญาติของอุษา รวมถึงตัวเธอเอง พร้อมทีมที่ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมและพยาบาลส่วนตัว นั่งเครื่องบินส่วนตัวมาลงที่ Flying 7Air Monaco โดยแพทริคจะไม่ได้เจอภรรยาของเขาก่อนวันแต่งงานเป็นเวลาสามวันจาก Monte Carlo Harbor จะสามารถมองเห็น Port Hercule ที่มีเรือยอร์ชส่วนตัวราคาแพงและเรือขนาดใหญ่อย่างเรือสำราญก็มีให้เห็นจอดอยู่ รวมถึง Ivory Cruise เรือสำราญของแพทริคและทิมโมธี ที่จะใช้จัดงานแต่งงานก็เทียบท่ารอแล้ว ซึ่งชื่อเรือลำนี้ แพทริคได้แรงบันดาลใจจากสีผิวที่เหมือนสีงาช้างของอุษานั่นเองเพื่อนๆของอุษาทั้งหมดจะเข้าพักที่ Fairmont Hairpin ยกเว้นโรสมาเรียและนาตาเลียที่ท้องโตกันทั้งคู่ จะพักที่เดียวกันกับครอบครัวสมิธ,ริชมอนด์,ควินน์,พ่อแม่ของอุษาและญาติ ณ Hotel de Paris ทั้งสองจะได้รับการดูแลอย่างดีจากพยาบาลส่วนตัวที่แพทริคจัดหาไว้ให้งานแต่งงานจะจัดครึ่งวันเช้า ช่วง
เจนน่าเสนอกับแพทริค ว่าได้บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ตั้งอยู่บนถนน Bishops Ln อยู่ตรงข้ามกับห้องแสดงงานศิลปะ ALDIs Brown Fine แถมไม่ไกลจากโรงแรม แต่ที่เขาชอบคือ มีร้านหนังสือและร้านดอกไม้ใกล้ๆด้วย “ตกแต่งพร้อมอยู่ได้เลย คุณแพทริค”เขาตกลงและนัดชำระเงินภายในวันนั้น จากนั้นจ้างบริษัทขนย้ายสิ่งของบางอย่างที่จำเป็นต้องใช้และเครื่องประดับของมีค่าต่างๆ เพราะยังเก็บคอนโดเอาไว้อยู่การที่พ่อแม่ของเธอลางานมาเพราะลูกสาวไม่สบาย ทำให้ดูแลได้เต็มที่ จนอุษาเริ่มดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาตามใจเธอทุกอย่าง เพราะไม่อยากให้อารมณ์แปรปรวนหรือเกิดอาการ Mama Blues หลังคลอดได้ ในอาทิตย์แรกที่พ่อแม่เธอมา แพทริคจัดการพาอุษาไปจดทะเบียนสมรสและเขียนสัญญาให้ไว้ โดยมีทนายคือ เฮนรี่พ่อของฮาร์วี่อยู่ด้วยเนื้อใหญ่ใจความของสัญญาและพินัยกรรม คือ ถ้าเขานอกใจเธอ ทรัพย์สินครึ่งหนึ่งจะเป็นของเธอ อีกครึ่งหนึ่งจะเป็นของลูกและเขาต้องจ่ายรายเดือนให้เธอตลอดชีวิต แต่ถ้าเขาตาย ทรัพย์สินทุกอย่างจะเป็นของเธอและลูกโดยอัตโนมัติ“คุณไม่ต้องเขียนสัญญาอะไรให้ผม ผมรักคุณโดยไม่มีเงื่อนไข ขอโทษที่ดูแลไม่ดีพอ”อุษาร้องไห้ในสิ่งที่เขาทำให้เธอกั
ไอด้าไปที่ Smith Grand เพื่อจะเอาบิลค่าใช้จ่ายของแพทริเซียไปรับเงิน เห็นเจนนภัสที่อยู่ในเคาน์เตอร์“ไง เจนนภัส ตายจริง ยังอดทนทำงานที่นี่อยู่อีกนะ?”เจนนภัสทำหน้า เบะปาก จนไอด้ายื่นหน้าเข้าไปใกล้“ตอนนี้ฉันไม่ต้องทำงาน เพราะลูกสาวฉันได้ใช้นามสกุลสมิธแล้ว อ้อ แพทริคให้ฉันเอาบิลค่าใช้จ่ายมาเบิกเงิน แต่ตอนนี้ใครเป็นผู้จัดการที่นี่กันนะ”ทุกคนในเคาน์เตอร์ที่ได้ยินสิ่งนี้ถึงกับอึ้ง ก่อนที่พนักงานคนหนึ่งจะตอบคำถาม“ตอนนี้คุณนิโคล่า ดูแลแทนชั่วคราว คุณสามารถไปหาเธอได้ที่ ลา ฮอยย่า”ไอด้าเลิกคิ้ว ทำท่าคิดครู่หนึ่ง “คุณแพทริคไม่อยู่เหรอ?”“เขากับอุษาไปงานแต่งงานของสาวสวยลูกคุณหนู ที่ลอนดอน เอ้า เขาไม่บอกเธอกับ…ลูกล่ะ”เจนนภัสชิงตอบด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ก่อนจะแขวะต่อ“ฉันได้ยินมาว่า เขาจัดงานแต่งที่ไทยไปแล้ว ไม่นานนี้คงจัดงานที่นี่..อย่างใหญ่โต แล้วถ้าอุษาท้องนะ ลูกนอกสมรสอาจตกกระป๋องไปเลยเชียวแหละ”“เชิญดักดานแบบนี้ต่อไปเถอะ เจน”ไอด้ามองว่าเจนชั้นต่ำเกินกว่าจะต่อปากต่อคำด้วย เธอกลับออกไป เพื่อไปที่ ลา ฮอยย่า เขามารับแพทริเซียอาทิตย์เว้นอาทิตย์ เพราะมัวเอาใจผู้หญิงเอเชียจืดชืดคนนั้นเพื่อไปเที่ย
“นี่เรามาที่ไหนแพทริค? ดูแปลกมาก”อุษามองจากหน้าต่างบนเครื่อง เธอไม่แน่ใจเพราะหลับมาตลอดทาง ใช้เวลาสามชั่วโมงครึ่งจากเจนีวามาที่นี่“อังการา ตุรกี ตอนนี้แวะเติมเชื้อเพลิง เดี๋ยวเราไปพักที่โรงแรมก่อน”รถของโรงแรมมารับและไปส่งที่ Occidental Ankara โรงแรมหรูสี่ดาว ทำเลที่ตั้งของโรงแรมนั้นสวยงามมาก แพทริคชวนเธอเดินเล่นจับมือกันในยามค่ำคืน แสงไฟในอังการาช่างโรแมนติก พอรุ่งเช้า นักบินแจ้งให้เดินทางต่อได้และไปลงที่สนามบิน Gaziantep Airport ก่อนที่จะเหมารถไปส่งที่ Halfeti Marina และเข้าพักที่ Cerher Konagi รวมเวลาทั้งหมดที่ออกจากอังการาจนถึง Halfeti Marina 2 ชั่วโมงเศษๆ“นี่คุณชวนฉันมาผจญภัยหรอกเหรอเนี่ย ถึงว่าพกการ์ดตัวโตไปด้วยทุกที่”อุษากล่าวขำๆ แต่เธอสนุกที่ได้เที่ยวกับเขามากจริงๆ เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวจากที่เอามาไม่เยอะ ที่ยุโรปเขาช้อปให้เธอจนต้องซื้อกระเป๋าเพิ่มสิบใบ“ยุโรปพวกอพยพเยอะ ขี้ขโมย แล้วมาที่นี่ เป็นเมืองที่ผมก็ไม่เคยมา ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน”เขาให้เธอพักผ่อนเล็กน้อยและสั่ง Afternoon Tea มาให้ “ที่รัก มาตุรกีต้องดื่มนี่นะ ดีต่อสุขภาพ ลองชิมดู ผมไปดื่มที่คาเฟ่ตุรกีกับเพื่อนบ่อ
เครื่องบินลงสู่สนามบินซานดิเอโก้บ่ายโมง แพทริคให้ลิมูซีนไปส่งที่คอนโดอุษายังเห็นทุกอย่างวางที่เดิมเหมือนตอนที่ออกไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เขาเข้ามากอดเธอไว้“ผมนั่งร้องไห้ทั้งคืน ตอนหาคุณไม่เจอ ไม่เคยใจสลายแบบนี้มาก่อน หัวใจจะหยุดเต้น หายใจก็ไม่ค่อยออก”“ขี้แยจัง” เธอใช้นิ้วจิ้มปลายจมูกเขาเบาๆ ก่อนที่แพทริคจะกอดเธอลงไปนอนบนเตียง“อ่ะ อ่ะ ยังไม่ใช่เวลานี้” เขาสลด เอาหน้าซบที่ซอกคอเธอ ทางด้านไอด้าที่หางานใหม่ได้ในโรงแรมเล็กๆที่หนึ่งไม่ไกลจากที่พักและ Smith Grand เพราะเงินเดือนที่ได้มา มันจะไม่พอใช้ ถ้าเธอไม่ดิ้นรนทำอะไร จากผู้จัดการโรงแรมหรู กลับต้องมาอยู่ตำแหน่งต้อนรับส่วนหน้าโรงแรมสองดาว มันทำให้เธอเจ็บใจ.....เธอตัดสินใจโทรหาแพทริคอีกครั้งหลังจากที่โทรเรื่องขึ้นเช็คไม่ได้ จากนั้นเขาก็ไม่รับสายอีกเลยแพทริคที่กำลังนอนกอดอุษา พอเห็นเบอร์ไอด้า เขาถึงกับตาวาว เอาแขนที่โอบเธอออก แล้วมานั่งปลายเตียง“ผู้หญิงคนนั้นโทรมา จะให้ผมคุยมั้ย?” “ไม่เป็นไร คุยเถอะ”อุษาย้ายมานั่งข้างๆจับมือเขาไว้ พยักหน้าให้เขารับสาย “มีอะไร?”“คุณไม่แฟร์ ฉันต้องใช้เงินในการดูแลลูกด้วย คุณให้ออกจากงานกะทันหันหัน
แพทริคขับมาถึงก่อน พอลงรถเข้ามาในบ้าน แม่เริ่มกังวลที่เห็นว่าที่ลูกเขยจะต้องนอนเปิดพัดลมที่โซฟาห้องรับแขก“ให้เขานอนห้องลูกดีกว่า แล้วลูกไปนอนกับแม่”แม่ชี้ที่ไปเขาและห้องนอนของอุษา แต่เธอทำหน้าเชิงว่าไม่อยากให้มานอนที่ห้องเธอ แพทริคทำท่าว่าเข้าใจที่แม่พูด“บอกแม่คุณว่า ผมนอนที่นี่แหละ คุณจะได้อยู่กับกุหลาบสวยๆทั้งห้องตามลำพัง”พอแปลให้แม่ฟัง ทั้งพ่อและแม่ก็แย้งเธอขึ้นมา“มันน่าเกลียดให้เขามานอนตากยุงตรงนี้ งั้นก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน”“แพทริค คุณไปอาบน้ำที่ห้องฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจะรอนาตาเลียกับฮาร์วี่ก่อน ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้านะ ใช้ได้เลย”พ่อแม่และแพทริค แยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ไม่นานนักฮาร์วี่ขับรถเข้ามาพอดี อุษาออกมาหาและยิ้มให้นาตาเลียที่ลงรถมาก่อน“อุษา พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไปเที่ยวไหนดี?”“เดี๋ยวคืนนี้จะดูว่าไปที่ไหนแล้วจะบอกนะ เอ่อ ฮาร์วี่ ฉันอยากคุยด้วยได้มั้ย?”“งั้นฉันกลับโรงแรมก่อนนะ อยากอาบน้ำหน่อย”นาตาเลียเดินไปแล้ว อุษาชวนฮาร์วี่คุยที่สวนนอกบ้าน เธอเอาสเปรย์ฉีดกันยุงให้ตัวเธอและเขา“ก่อนที่ยุงบ้านฉันจะสูบเลือดคุณจนหมด”จากที่เงียบมาตั้งแต่ไปกินข้าว เขายิ้มบางๆให้เธอ
แพทริคและนาตาเลียขึ้นเครื่องไฟล์ทเช้าตรู่ ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงก็มาถึงในเวลาเจ็ดโมง โดยนัดเจอกับล่ามชื่อ วิน ที่มารอรับพวกเขาที่สนามบินเชียงใหม่ ในขณะที่อุษาบอกพ่อกับแม่ในเช้านี้ว่าต้องการไปที่วัด ฮาร์วี่มารอตั้งแต่เช้า เมื่อเธอออกมา เขาตะลึงเหมือนเห็นนางฟ้าอุษาเกล้าผมมวยสูงหลวมๆ ผ้าฝ้ายเกาะอก ใส่ผ้าซิ่นสีแดง เข็มขัดเงิน มีผ้าคล้องแขนไว้สำหรับคลุมไหล่สีขาว โชว์ผิวเนียนสว่างใสที่หลังและไหล่“ป๊าให้ยืมรถ เผื่อจะไปซื้ออาหารหรือของทำบุญ แถวตลาดมีขาย คุณฝรั่งคงขับได้อยู่ รถมันเก่าหน่อยนะ”เมื่ออุษาบอกฮาร์วี่ เขาพนมมือขอบคุณแบบเกร็งๆ พ่อและแม่ของเธอดูจะเอ็นดูเขาอยู่เหมือนกันที่สนามบิน ล่ามถือกระดาษที่เขียนชื่อแพทริคชูไปมาจนเจอกัน “สวัสดีคุณแพทริค ผมชื่อวิน แต่เพื่อนๆมักเรียกว่า วินนี่ ยินดีที่รู้จัก คนจ้างบอกผมว่า ถ้าแปลดีๆให้แฟนคุณแพทริคหายโกรธ ผมจะได้ทิปพิเศษ ไม่ต้องห่วง ผมจะอวยคุณให้ดีเลยเชียว”นาตาเลียชอบใจล่ามคนนี้มาก ส่วนแพทริคมัวตะลึงกับวินนี่อยู่“ฉันชื่อนาตาเลีย เป็นน้องสาวเขา ถ้าคุณแปลให้เราดีๆ ฉันจะทิปให้ช้อปเคาน์เตอร์แบรนด์ โอเคมั้ย”“โอเค ไปกันเถอะ”วินนี่ออกเดินนำไปที่จอด
แพทริคโทรหาเจนน่า เพื่อจะใช้บริการทนายความของเฮนรี่ ซึ่งเขานัดพบเฮนรี่เพื่อให้รายละเอียดในตอนเย็น “ฉันยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร หลังจากฉันกลับไปแล้ว อุษาถึงต้องหนีไป มีใครไปทำอะไรให้เธอแน่ๆ”นาตาเลียที่นั่งกินมื้อเที่ยงกับแพทริคที่ภัตตาคารของโรงแรมถามขึ้นมา หลังจากเขาวางสายจากเจนน่า“ผมอยากขอให้คุณพยายามติดต่ออุษาให้หน่อยนะ ตอนนี้น่าจะปิดเครื่อง สัก 4-5 ทุ่ม เธออาจจะรอเปลี่ยนเครื่อง”แพทริคไม่ตอบเรื่องไอด้าเพราะมีหลายเรื่องในหัวที่ต้องเรียงลำดับทำอันไหนก่อนหลังหลังจากกินเสร็จ นาตาเลียขอตัวไปทำงานให้เอมิเลียที่ห้องทำงานเก่าของไมเคิล ส่วนแพทริครอทิมโมธีที่ห้องรับรอง “เฮ้ เพื่อน ทำไมหน้าตาแบบนั้น? นอนน้อยหรือไม่ได้นอน แล้วที่เลื่อนนัดคุย เกิดอะไรขึ้น? ฟังจากน้ำเสียงไม่ดีเลยนะ”“ฉันโดนอดีตเล่นงานคู่หมั้นฉัน ไม่น่ารับเข้ามาทำงานจริงๆ ทุกคนบอกให้รับเอาไว้ สุดท้ายงูพิษก็คืองูพิษ อุษาถอดแหวนหมั้นหนีกลับไทย แล้วที่เป็นห่วงเพราะฮาร์วี่พาเธอไป”“ห่ะ อะไรนะ? ฮาร์วี่น่ะเหรอ คืออะไร? ฉันงง”“ฮาร์วี่ชอบอุษามานานแล้ว เวลาเธอมีเรื่องอะไรก็ตาม เขาจะโผล่มาตลอด เฮ้อ..เอาเถอะ เรื่องเรือนำเที่ยวของเรา เอก
แพทริคกับอุษาออกไปยังคอนโดที่ตกแต่งเสร็จแล้ว ขับมาก็เจอรถเฟอร์รารี่สีแดงของฮาร์วี่จอดอยู่ “คุณรู้มั้ยว่าเขาจะมา?”แพทริคถามพลางมองอุษาที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง เธอส่ายหน้า ทั้งคู่ลงจากรถก็มีพนักงานสาวมายืนรอที่หน้าคอนโด ฮาร์วี่ออกจากรถ แล้วเดินมาหาพวกเขา“สวัสดีอุษา ไงแพทริค พอดีผมมาดูความเรียบร้อยให้คอนโดคุณด้วย เพราะนาตาเลียก็ซื้อคอนโดใกล้ๆนี้เหมือนกัน”สายตาของฮาร์วี่มองที่เธอด้วยความคิดถึง เขาขอกับแม่เสนอตัวมา นั่นเพราะอยากเจอเธอเท่านั้น ส่วนอุษาลืมไปว่าพึ่งมองหน้ากันไม่ติด พอได้ยินเรื่องนาตาเลีย ก็สนอกสนใจ“จริงสิ? แล้วเธอจะเข้าพักได้เมื่อไหร่? อาทิตย์หน้าหรือเปล่า?”“ประมาณนั้นนะ เอาล่ะ ห้องของคุณเอกสารอะไรเรียบร้อยหมดแล้ว เอ้านี่ กุญแจ”ฮาร์วี่พูดยิ้มๆแล้วยื่นให้อุษา ตรงกันข้ามกับแพทริคที่ยืนเป็นหัวหลักหัวตออยู่ รีบเอามือไปรับกุญแจแทน จนเธอหดมือ ท่าทางเก้ๆกังๆ“ฉันเป็นคนซื้อที่นี่ให้เธอ นายไม่จำเป็นต้องพยายามมีบท”แพทริคแทบจะแยกเขี้ยวใส่เขาอยู่แล้ว แต่ฮาร์วี่ก็ยังเหมือนไม่สนใจอะไร“อีกหน่อยก็มี เพราะว่าจะย้ายมาอยู่ห้องใกล้ๆนี่เหมือนกัน คิดไปคิดมา ผมก็ควรแยกออกมาเป็นส่วนตัวจากที่