เอมิเลียที่นั่งจับท้องน้อยด้วยความเจ็บจนร้องไห้ออกมา พร้อมกับด่าไอด้าอย่างรุนแรงด้วยคำหยาบคายมากมายแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เขาโกรธมาก “คุณหาเรื่องไอด้าตลอด นี่ยังด่าเธอต่อหน้าผมด้วยคำชั้นต่ำแบบนี้ได้ยังไง ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ผมไว้ใจคุณมาก คุณคงต้องไปจากที่นี่ตอนนี้เลย”เอมิเลียที่ค่อยๆจับโต๊ะ เพื่อจะยืนขึ้นด้วยขาที่สั่น ตาเธอจ้องเขาด้วยความเสียใจ“แล้วฉันอยู่ตรงไหนในชีวิตคุณ? ฉันก็อยู่บนเตียงคุณเหมือนที่นังนี่อยู่นั่นแหละ”ไอด้าถึงกับร้องไห้โฮ ทรุดลงไปที่เตียง ดูเผินๆช่างน่าสงสาร แล้วแพทริคก็เชื่อแบบนั้นจริงๆ เขาโกรธจนหน้าแดง“ออกไปเดี๋ยวนี้! เอมิเลีย ระหว่างเรามันไม่ได้มีอะไรที่เหมือนกับสิ่งที่เรียกว่าความรักสักนิด”ไอด้าร้องห่มร้องไห้ พร้อมกับไล่ทั้งคู่ไป “คุณทั้งสองคนออกไปซะ…แพท ฉันไม่คิดว่าคุณจะนอนกับคนที่ใจร้ายกับฉัน คุณปกป้องฉันแต่ลับหลังคุณนอนกับเธอ เราเลิกข้องเกี่ยวกันเถอะ”เอมิเลียถึงกับตบมือให้ทั้งน้ำตา จนทั้งคู่ มองมาที่เธอ“แพทริค คุณจะคบกับคนแบบนี้จริงสิ? ถึงกับทำร้ายฉันที่ปกป้องคุณจากคนแย่ๆมาตลอด แก้ปัญหาที่คุณแก้ไม่ตกเรื่องงาน ฉันไม่ได้คิดว่าต้องมารักอะไรมากมาย แต่คุณไม่เ
ใกล้เวลา 5 โมงเย็น อุษายังเตร็ดเตร่อยู่แถวฟร้อนท์ ช่วยนิโคล่าต้อนรับลูกค้า จนเดเนียลออกจากห้องทำงานมาเจอเข้ากับอุษาพอดี “อ้าว สวัสดีเดเนียล ช่วงนี้คุณคงเหนื่อย ฉันไม่ค่อยได้อยู่ช่วยอะไรเท่าไหร่ แล้วฉันได้ยินข่าวที่ดีมากมา เลยอยากถามคุณ”เดเนียลยิ้มแบบมีเลศนัย “ข่าวดีเกี่ยวกับอะไร?”“เอมิเลียบอกว่าเธอมีความคิดจะแต่งงานแล้วมีลูกเธอดูพร้อมกับการมีครอบครัวมากนะ ฉันดีใจมากเลย”เขายิ้มแก้มปริ หน้าแดงขึ้นมา“เธอว่าแบบนั้นเหรอ ผมกำลังคิดว่าเธอจริงจังกับการทำงานมามาก อยากให้พักผ่อนเพื่อเตรียมตัวเป็นคุณแม่ แต่เธอเป็นห่วงคุณ อุษา”อุษาทำท่าใช้ความคิดนิดหนึ่ง “ฉันจะตั้งใจทำงานให้มากขึ้นอีก เธอจะได้ไม่ต้องห่วงอะไร”“เอมิเลียคงไม่อยากลาออก บอกว่าที่นี่คือบ้านหลังที่สองไปแล้ว แต่ถ้าท้องเมื่อไหร่คงต้องให้พักยาวเลย เพื่อสุขภาพของเธอเองด้วย”อุษาพยักหน้าเห็นด้วย “แต่คุณยังอยู่ที่นี่..ใช่มั้ย?”“อยู่สิ ผมอยากทำงานต่อ ตอนนี้พอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง อาจซื้อคอนโดสักห้องไม่ไกลที่นี่ มาทำงานสะดวกและดูแลเธอที่อยู่บ้านได้ง่าย และยังอยากดูแลทุกคนที่นี่ด้วย”อุษาโผเข้ากอดเดเนียล เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนอบอุ่นจริงๆ
แพทริคโทรหาอุษาว่าถึงบ้านแล้ว โดยเขาคิดว่าเธอกำลังทำงานที่ ลา ฮอยย่า เขาเดินเข้าไปในบ้าน พ่อกับแม่ชวนทานมื้อเช้าด้วยกัน แม่เข้ามากอดและหอมแก้ม แต่รู้สึกได้ว่าลูกชายเธอดูแปลกๆ “ลูกชายคุณดูแปลกๆนะ ฟิล”พ่อของแพทริคเงยหน้ามองลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ตอนแพทริคยังเด็กเวลาเขามีคำถามหรือปัญหาอะไร มักจะมีท่าทางแบบนี้เสมอ“มีอะไรหรือเปล่า? ลูกรู้ว่าบอกพ่อกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ”บัตเลอร์จัดการให้คนมาเสิร์ฟซุปและน้ำผลไม้ให้ แพทริคทำมือว่าต้องการเท่านี้“ผมว่ารอมื้อเช้าให้เรียบร้อย อยากคุยเรื่องซีเรียสนิดหน่อย เกี่ยวกับตัวผมเอง”งานนี้ทำเอาฟิลิปและลิซ่าถึงกับตื่นเต้น เพราะนานๆทีลูกชายของพวกเขาจะมีเรื่องอยากพูดแบบซีเรียสสักทีเมื่อทุกคนรับประทานมื้อเช้าเสร็จ ก็ไปรวมตัวที่ห้องนั่งเล่นกลางบ้าน“ที่ผมอยากจะบอก..ตอนนี้ผมคิดว่า ผมอยากจริงจังกับผู้หญิงสักคน”แม่กับพ่อหันไปมองหน้ากันด้วยท่าทางตื่นเต้น ลิซ่าถามลูกชายทันที“ใครกันนะที่ทำให้ลูกอยากจริงจัง ที่ว่าจริงจังนี่ขนาดไหน?”“แม่จำอุษาได้มั้ย ที่แม่รับเธอเข้ามาทำงาน เราเจอเธอที่ร้านอาหารไทย”พ่อของแพทริคทำหน้าซีเรียสขึ้น “ทำไมถึงไปชอบคนที่อยู่ใต้สายงานขอ
สี่โมงเย็น อุษาลงไปที่ฟร้อนท์เพื่อรอเจนภัสเข้ามาฝึกงาน ระหว่างรอ เธอยืนพูดคุยกับนิโคล่า เอมี่และไซม่อนเจนนภัสมาเลทไปสิบห้านาที ซึ่งทำให้อุษาไม่ประทับใจเท่าไหร่ แต่ก็พยายามพูดดีด้วย“เจน เธอมาเข้าทำงานเลทไปหน่อยนะ นี่ขนาดแค่มาเรียนรู้งาน เราต้องเกรงใจคนที่เขาจะเลิกงานด้วย”เจนนภัสชักสีหน้าไม่พอใจต่อหน้าทุกคนทันที “ฉันมีปัญหาส่วนตัวนิดหน่อยเลยมาช้า แต่นี่ก็ไม่ใช่วันทำงานจริงนี่ ถ้าวันเริ่มงานจริงฉันมาเลท ค่อยด่าก็ยังไม่สาย เพื่อนรัก”นิโคล่าเชิดหน้าใส่เจนนภัสในทันที “คนที่เธอต้องร่วมงานต่อไป ไม่ใช่อุษานะ แต่เป็นฉันและทุกคนที่ฟร้อนท์นี่ เพราะอุษาไปเป็นเลขานุการแล้ว ที่อุษายังมาอยู่ตรงนี้เพราะเป็นห่วงการทำงานของคุณหรอกนะ”เจนนภัสยิ้มมุมปากให้นิโคล่า ก่อนจะหันไปพูดกับอุษา “โอ้โห ยินดีด้วย เลื่อนตำแหน่งไวแต่ทุกคนไม่ยักกะคิดอะไร หลายคนก็ทำมาก่อนเธอนะอูฐ เยี่ยมสุดๆ ฉันคงต้องขอคำแนะนำแล้วว่า..ทำ ท่า ไหน..ถึงได้ขึ้นไวขนาดนี้”ทุกคนไม่เข้าใจว่า อูฐ สรรพนามที่เจนนภัสเรียกอุษาแปลว่าอะไร หรือ นิกเนมที่คนไทยใช้เรียกกันแต่อุษารู้ดีกว่าใครถึงนิสัยของคนที่กล้าเรียกตัวเองว่าเพื่อนโดยไม่ละอายใจอะไรสัก
ฮาร์วี่ตื่นมาเจอโน้ตสั้นๆทิ้งไว้บนโต๊ะหัวเตียง เป็นเบอร์ติดต่อของนาตาเลีย เขาลุกนั่งเพื่อเอนหลังและรู้สึกปวดหัว นี่เขาสร้างปัญหาใหญ่ให้ตัวเองเข้าแล้ว….นั่งถอนหายใจอย่างหนักหน่วง ก่อนจะกดโทรหานาตาเลีย“เมื่อคืนผมขอโทษจากใจจริง ผม..สิ้นคิดมาก”เสียงนาตาเลียกลับสดใส ต่างกับเขา “เฮ้ ฮาร์วี่ เราก็แค่ทำอะไรสนุกๆกัน อีกอย่างฉันเป็นคนเสนอความคิดแปลกๆนี้เอง ไม่ต้องคิดมาก วันนี้พ่อแม่ไปเที่ยวกัน แต่ฉันว่าจะไปที่ Malibu Lagoon State Beach ถ้าคุณรู้สึกไม่ค่อยดี ก็ไปเที่ยวเป็นเพื่อนฉันแล้วกัน”“ขอโทษที ผมอยากอยู่คนเดียวดีกว่า”“ไปเที่ยวเป็นเพื่อนฉัน แล้วจะรับคำขอโทษ อยู่คนเดียวในห้องไม่ช่วยให้หายอกหักหรอกนะ เจอกันมื้อเที่ยงที่ห้องอาหารโรงแรม มาให้ได้ล่ะ”เกิดมาเขาไม่เคยวันไนท์สแตนด์มาก่อน แถมเมื่อวานไม่ได้ป้องกันอะไรเลย เขารู้สึกแย่กับตัวเองมาก ถึงกับเครียดจนต้องไปอ้วกในห้องน้ำ ฟากอุษาที่รู้สึกนอนหลับไม่ค่อยสนิท เธอไม่ชินที่เวลานอนแล้วมีคนกอดตลอดเวลา แถมใกล้รุ่งเช้า แพทริคลูบไล้เธอไม่หยุดจนต้องหยิกมือเขา เธอถึงนอนหลับไปได้อีกหน่อย รู้สึกตัวขึ้นมาอีกที ที่เขาปลุกเธอ “ที่รัก จะเก้าโมงแล้ว ตื่นเถอ
หลังจากฮาร์วี่กลับมาได้สามสี่วันผ่านมาแล้ว เขาไม่กล้าส่งข้อความหาอุษา แม้ว่าเธอจะส่งข้อความมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบบ้างเป็นระยะก็ตาม ซึ่งอุษาเองก็คิดว่าเขาไม่ตอบกลับเลย คงเพราะไม่อยากคุยกับเธออีกแล้ว จึงไม่รบกวนเขาอีกส่วนนาตาเลีย หลังจากที่ฮาร์วี่บินกลับไปก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าฮาร์วี่ พิเศษกว่าผู้ชายคนอื่นที่เธอเคยเจอมาShop ได้ส่งนาฬิกาที่แพทริคสั่ง โดยไอด้าจัดการรับไว้ให้ เธอนำมันมาไว้ที่โต๊ะในห้องทำงานของแพทริค และถือโอกาสแอบลองใส่ ซึ่งพอดีกับข้อมือเธอ ก่อนจะนำกลับไว้ในกล่องตามเดิม เธอโทรหาเขาเพื่อแจ้ง“คุณแพทริค มีร้านนำนาฬิกาที่คุณสั่งไว้มาส่ง ฉันวางไว้ที่ห้องให้แล้ว”“ผมจะไปเอาเอง”เขาออกจากห้องทำงาน ไปหาอุษาที่ห้องทำงานของเธอ แต่ไม่เจอ เลยโทรตามว่าอยู่ที่ไหน“ไปที่ Smith Grand กับผมหน่อยที่รัก”“มีอะไรเหรอ? วันนี้คุณไม่ได้มีนัดอะไรกับใครเป็นพิเศษนะ”“แล้วอยู่ที่ไหน ผมมาหาคุณที่ห้องทำงานไม่เจอ งั้นผมรอที่ล็อบบี้นะ”อุษารีบเดินมาที่ล็อบบี้ เจอเขานั่งดื่มกาแฟพร้อมกับคุยโทรศัพท์อยู่“แค่นี้นะ ไว้คุยกัน” แพทริควางสายก่อนจะลุกขึ้น จับหน้าเธอแล้วเอานิ้วเขี่ยแก้มเบาๆ“ไง
ฮาร์วี่ทำงานเงียบๆ อยู่กับสุนัขทั้งสองที่บ้านหลังเล็ก จนพ่อแม่เป็นห่วงที่เขาเก็บตัว ถ้าไม่จำเป็นก็จะไม่ออกมาข้างนอก เขาไม่อยากให้พ่อและแม่กังวล เลยบอกว่าต้องการอยู่กับตัวเองสักพัก “หรือเพราะลูกเราอกหักนะ เฮนรี่”เฮนรี่ยักไหล่ แล้วโอบไหล่เจนน่า “ถ้าลูกอยากเล่า เดี๋ยวเราคงรู้เอง ปล่อยให้อยู่กับตัวเองสักพักคงดีขึ้น”แต่เจนน่าเป็นห่วงลูกชายและอยากให้เขาไปพบปะผู้คนบ้าง“เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะลองคุยกับลูก”ฮาร์วี่เปิดดูรูปของอุษาในโทรศัพท์ มีรูปที่แอบถ่ายเธอตอนที่ไป Sunset Cliffs ด้วย นั่นทำให้เขายิ้มออก ข้อความของเธอที่ส่งมา เขาได้แต่อ่าน ไม่กล้าที่จะตอบสุดท้ายเขาก็แพ้ใจตัวเอง ส่งข้อความหาเธอ…แพทริคและอุษาออกมาจากห้องพัก แล้วไปเก็บของที่ห้องทำงานเพื่อกลับ ลา ฮอยย่า เธอแทบก้าวขาไม่ออก รู้สึกระบมไปหมด มาถึงโต๊ะ เธอเก็บโทรศัพท์ ก็เห็นข้อความของฮาร์วี่ แต่เลือกที่จะไม่สนใจและเก็บเข้ากระเป๋า แพทริคปิดคอมที่โต๊ะเขาแล้ว ก็มาช่วยถือถุงขนมและกระเป๋าให้ “ไปหาหมอหน่อยมั้ย ผมขอโทษจริงๆ”อุษาโบกมือปฏิเสธ แต่สีหน้าเธอดูไม่ดีเท่าไหร่ เขากังวลเอามากๆ“งั้นเราอยู่ที่นี่ก่อน ถ้าคุณดีขึ้นค่อยกลับ”เขาหิ้ว
นาตาเลียกลับบ้านที่แอลเอได้หลายวัน แต่เธอยังคิดถึงผู้ชายคนที่เธอสนุกด้วยที่มาลิบู การอยู่บ้านเฉยๆ มันน่าเบื่อมากสำหรับเธอ แต่การทำงานนั้นยิ่งหนักกว่าเพราะเธอยังขี้เกียจและอยากใช้ชีวิตเที่ยวให้คุ้มก่อนลองโทรหาเขาดีกว่า พ่อนักบวชคนนั้น..ฮาร์วี่เห็นเบอร์แปลกโทรมา เขานึกว่าลูกค้า พอรับสาย เขาแทบหยุดหายใจ“ไฮ้ ฮาร์วี่ ทำอะไรอยู่ รู้สึกดีขึ้นหรือยัง? ฉันว่าจะไปเที่ยวแถวละแวก Mission Bay ฉันดูไว้แล้วว่าจะไป Balboa Park ด้วย ว่างมั้ย ไปเป็นเพื่อนทีสิ”“ผมต้องทำงานน่ะ แล้วอาทิตย์หน้าต้องไปธุระ งานวันเกิดลูกชายเพื่อนของแม่ที่ Bel Air”นาตาเลียหยุดคิด แต่ก็ไม่ถามอะไรต่อ “งั้นรอคุณว่างก็ได้ ฉันอยากมีเพื่อนเที่ยว ถ้าไปแถวนั้น”ฮาร์วี่เดินถึงบ้านพอดีเมื่อคุยจบ นึกถึงนาตาเลียแล้วเขาปวดหัวนาตาเลียวางสายแล้วไปหาพ่อของเธอที่ห้องโถงรับแขก “พ่อรู้มั้ยว่าที่ Bel Air มีงานวันเกิดใครอังคารหน้า?”พ่อของเธอเลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้น “ปกติเคยสนใจด้วยรึ กว่าจะออกงานแต่ละที วันนั้นลุงของลูกบังคับให้ไปถึงจะไป เห็นเต้นรำกับลูกชายบ้านสมิธ เขาไม่ติดต่อลูกหลังจากจบงานเหรอ?”นาตาเลียยักไหล่ ยิ้มมุมปาก “เขาท่าทางหยิ่งมา
แพทริคขับมาถึงก่อน พอลงรถเข้ามาในบ้าน แม่เริ่มกังวลที่เห็นว่าที่ลูกเขยจะต้องนอนเปิดพัดลมที่โซฟาห้องรับแขก“ให้เขานอนห้องลูกดีกว่า แล้วลูกไปนอนกับแม่”แม่ชี้ที่ไปเขาและห้องนอนของอุษา แต่เธอทำหน้าเชิงว่าไม่อยากให้มานอนที่ห้องเธอ แพทริคทำท่าว่าเข้าใจที่แม่พูด“บอกแม่คุณว่า ผมนอนที่นี่แหละ คุณจะได้อยู่กับกุหลาบสวยๆทั้งห้องตามลำพัง”พอแปลให้แม่ฟัง ทั้งพ่อและแม่ก็แย้งเธอขึ้นมา“มันน่าเกลียดให้เขามานอนตากยุงตรงนี้ งั้นก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน”“แพทริค คุณไปอาบน้ำที่ห้องฉันก็ได้ เดี๋ยวฉันจะรอนาตาเลียกับฮาร์วี่ก่อน ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้านะ ใช้ได้เลย”พ่อแม่และแพทริค แยกย้ายกันไปอาบน้ำและพักผ่อน ไม่นานนักฮาร์วี่ขับรถเข้ามาพอดี อุษาออกมาหาและยิ้มให้นาตาเลียที่ลงรถมาก่อน“อุษา พรุ่งนี้วันอาทิตย์ไปเที่ยวไหนดี?”“เดี๋ยวคืนนี้จะดูว่าไปที่ไหนแล้วจะบอกนะ เอ่อ ฮาร์วี่ ฉันอยากคุยด้วยได้มั้ย?”“งั้นฉันกลับโรงแรมก่อนนะ อยากอาบน้ำหน่อย”นาตาเลียเดินไปแล้ว อุษาชวนฮาร์วี่คุยที่สวนนอกบ้าน เธอเอาสเปรย์ฉีดกันยุงให้ตัวเธอและเขา“ก่อนที่ยุงบ้านฉันจะสูบเลือดคุณจนหมด”จากที่เงียบมาตั้งแต่ไปกินข้าว เขายิ้มบางๆให้เธอ
แพทริคและนาตาเลียขึ้นเครื่องไฟล์ทเช้าตรู่ ใช้เวลาแค่หนึ่งชั่วโมงก็มาถึงในเวลาเจ็ดโมง โดยนัดเจอกับล่ามชื่อ วิน ที่มารอรับพวกเขาที่สนามบินเชียงใหม่ ในขณะที่อุษาบอกพ่อกับแม่ในเช้านี้ว่าต้องการไปที่วัด ฮาร์วี่มารอตั้งแต่เช้า เมื่อเธอออกมา เขาตะลึงเหมือนเห็นนางฟ้าอุษาเกล้าผมมวยสูงหลวมๆ ผ้าฝ้ายเกาะอก ใส่ผ้าซิ่นสีแดง เข็มขัดเงิน มีผ้าคล้องแขนไว้สำหรับคลุมไหล่สีขาว โชว์ผิวเนียนสว่างใสที่หลังและไหล่“ป๊าให้ยืมรถ เผื่อจะไปซื้ออาหารหรือของทำบุญ แถวตลาดมีขาย คุณฝรั่งคงขับได้อยู่ รถมันเก่าหน่อยนะ”เมื่ออุษาบอกฮาร์วี่ เขาพนมมือขอบคุณแบบเกร็งๆ พ่อและแม่ของเธอดูจะเอ็นดูเขาอยู่เหมือนกันที่สนามบิน ล่ามถือกระดาษที่เขียนชื่อแพทริคชูไปมาจนเจอกัน “สวัสดีคุณแพทริค ผมชื่อวิน แต่เพื่อนๆมักเรียกว่า วินนี่ ยินดีที่รู้จัก คนจ้างบอกผมว่า ถ้าแปลดีๆให้แฟนคุณแพทริคหายโกรธ ผมจะได้ทิปพิเศษ ไม่ต้องห่วง ผมจะอวยคุณให้ดีเลยเชียว”นาตาเลียชอบใจล่ามคนนี้มาก ส่วนแพทริคมัวตะลึงกับวินนี่อยู่“ฉันชื่อนาตาเลีย เป็นน้องสาวเขา ถ้าคุณแปลให้เราดีๆ ฉันจะทิปให้ช้อปเคาน์เตอร์แบรนด์ โอเคมั้ย”“โอเค ไปกันเถอะ”วินนี่ออกเดินนำไปที่จอด
แพทริคโทรหาเจนน่า เพื่อจะใช้บริการทนายความของเฮนรี่ ซึ่งเขานัดพบเฮนรี่เพื่อให้รายละเอียดในตอนเย็น “ฉันยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไร หลังจากฉันกลับไปแล้ว อุษาถึงต้องหนีไป มีใครไปทำอะไรให้เธอแน่ๆ”นาตาเลียที่นั่งกินมื้อเที่ยงกับแพทริคที่ภัตตาคารของโรงแรมถามขึ้นมา หลังจากเขาวางสายจากเจนน่า“ผมอยากขอให้คุณพยายามติดต่ออุษาให้หน่อยนะ ตอนนี้น่าจะปิดเครื่อง สัก 4-5 ทุ่ม เธออาจจะรอเปลี่ยนเครื่อง”แพทริคไม่ตอบเรื่องไอด้าเพราะมีหลายเรื่องในหัวที่ต้องเรียงลำดับทำอันไหนก่อนหลังหลังจากกินเสร็จ นาตาเลียขอตัวไปทำงานให้เอมิเลียที่ห้องทำงานเก่าของไมเคิล ส่วนแพทริครอทิมโมธีที่ห้องรับรอง “เฮ้ เพื่อน ทำไมหน้าตาแบบนั้น? นอนน้อยหรือไม่ได้นอน แล้วที่เลื่อนนัดคุย เกิดอะไรขึ้น? ฟังจากน้ำเสียงไม่ดีเลยนะ”“ฉันโดนอดีตเล่นงานคู่หมั้นฉัน ไม่น่ารับเข้ามาทำงานจริงๆ ทุกคนบอกให้รับเอาไว้ สุดท้ายงูพิษก็คืองูพิษ อุษาถอดแหวนหมั้นหนีกลับไทย แล้วที่เป็นห่วงเพราะฮาร์วี่พาเธอไป”“ห่ะ อะไรนะ? ฮาร์วี่น่ะเหรอ คืออะไร? ฉันงง”“ฮาร์วี่ชอบอุษามานานแล้ว เวลาเธอมีเรื่องอะไรก็ตาม เขาจะโผล่มาตลอด เฮ้อ..เอาเถอะ เรื่องเรือนำเที่ยวของเรา เอก
แพทริคกับอุษาออกไปยังคอนโดที่ตกแต่งเสร็จแล้ว ขับมาก็เจอรถเฟอร์รารี่สีแดงของฮาร์วี่จอดอยู่ “คุณรู้มั้ยว่าเขาจะมา?”แพทริคถามพลางมองอุษาที่ทำหน้าไม่รู้เรื่อง เธอส่ายหน้า ทั้งคู่ลงจากรถก็มีพนักงานสาวมายืนรอที่หน้าคอนโด ฮาร์วี่ออกจากรถ แล้วเดินมาหาพวกเขา“สวัสดีอุษา ไงแพทริค พอดีผมมาดูความเรียบร้อยให้คอนโดคุณด้วย เพราะนาตาเลียก็ซื้อคอนโดใกล้ๆนี้เหมือนกัน”สายตาของฮาร์วี่มองที่เธอด้วยความคิดถึง เขาขอกับแม่เสนอตัวมา นั่นเพราะอยากเจอเธอเท่านั้น ส่วนอุษาลืมไปว่าพึ่งมองหน้ากันไม่ติด พอได้ยินเรื่องนาตาเลีย ก็สนอกสนใจ“จริงสิ? แล้วเธอจะเข้าพักได้เมื่อไหร่? อาทิตย์หน้าหรือเปล่า?”“ประมาณนั้นนะ เอาล่ะ ห้องของคุณเอกสารอะไรเรียบร้อยหมดแล้ว เอ้านี่ กุญแจ”ฮาร์วี่พูดยิ้มๆแล้วยื่นให้อุษา ตรงกันข้ามกับแพทริคที่ยืนเป็นหัวหลักหัวตออยู่ รีบเอามือไปรับกุญแจแทน จนเธอหดมือ ท่าทางเก้ๆกังๆ“ฉันเป็นคนซื้อที่นี่ให้เธอ นายไม่จำเป็นต้องพยายามมีบท”แพทริคแทบจะแยกเขี้ยวใส่เขาอยู่แล้ว แต่ฮาร์วี่ก็ยังเหมือนไม่สนใจอะไร“อีกหน่อยก็มี เพราะว่าจะย้ายมาอยู่ห้องใกล้ๆนี่เหมือนกัน คิดไปคิดมา ผมก็ควรแยกออกมาเป็นส่วนตัวจากที่
อุษาโทรบอกแพทริคช่วงสาย เกี่ยวกับเรื่องราวตอนเช้า ที่นาตาเลียจะเข้าพักที่โรงแรมเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ก่อนคอนโดจะเสร็จ แล้วเธอกับนาตาเลียจะไปซื้อของด้วยกัน“คุณไม่ค่อยสบาย อยู่ที่ห้องพักผ่อนแล้วกัน ไม่ต้องไป โดนแดดก็จะไม่สบายอีก รถของนาตาเลียทางร้านเอามาส่งจอดอยู่ข้างล่าง แล้วไม่ต้องห่วง ฮาร์วี่ไม่ไปด้วย ฉันจะมาให้ทันมื้อเย็น โอเคนะ”ไม่ทันที่เขาจะตอบ เธอวางสายไปหน้าตาเฉย…แม่ของฮาร์วี่มาหาเขาที่บ้านหลังเล็ก แล้วเคาะประตู ฮาร์วี่เปิดให้ด้วยหน้าตาที่งัวเงีย“เอช นาตาเลียส่งข้อความมา ขอไปอยู่ที่โรงแรมของคุณสมิธที่เธอจะไปฝึกงาน แต่ทำไมกะทันหัน? เห็นบอกแม่ว่าจะไปเริ่มวันจันทร์ ลูกมีปัญหาอะไรกับเธอหรือเปล่า?”“เธอน่าจะมีปัญหากับตัวเธอเองมากกว่า เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ยังกับไบโพล่าร์ ผมขอนอนต่อนะ”“เอ้า” เจนน่าทำหน้า งง ส่วนฮาร์วี่ปิดประตู แล้วล้มตัวลงนอนเหมือนเดิมนาตาเลียและอุษาสนิทสนมกันมากขึ้น อุษาช่วยเธอเลือกชุด เอาใจใส่ว่าเธอจะหิวมั้ย ถ่ายรูปให้ ช่วยถือของ อุษามีท่าทางอากัปกิริยาเหมือนคนมีชาติตระกูลที่ดี ทำให้เธอประทับใจ แม้จะเป็นคนพูดน้อยแต่เป็นผู้รับฟังที่ดีมาก เวลาช่วยออกความเห็น จะได้คำ
แพทริคกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามอุษาที่เดินเร็ว เพื่อตามให้ทันก่อนถึงทางเข้าโรงแรม “อุษา เดี๋ยว..รอผมหน่อย คุณยังโกรธอีกเหรอ? เมินใส่กันแบบนี้ไม่ได้นะ”“คุณเดินช้าเป็นเต่าเอง”เขาเดินจนทันเธอแล้วไปยืนดักหน้าไว้“ผมเชื่อคุณ บอกว่าไม่เคยมีก็คือไม่มี แค่ไม่อยากให้ทำท่าทางห่างเหินแบบนี้”“นาตาเลียฝึกงานที่ไหน?”อุษาเปลี่ยนเรื่องไปเสียเฉยๆ“จะไปที่ Smith Grand เป็นผู้จัดการฝึกหัด เธอจะหาที่พักที่นี่ แล้วขับรถไปกลับเอา ผมเห็นด้วยเพราะว่าผู้หญิงคนเดียวอยู่ที่ดาวน์ทาวน์ไม่น่าจะปลอดภัย”เธอแค่พยักหน้ารับทราบ แล้วเดินตามแพทริคไปขึ้นรถทั้งสองไปถึงที่บาร์ก่อนที่ฮาร์วี่และนาตาเลียจะตามมาสมทบทีหลัง สาวๆคุยกันถูกคอมาก ผิดกับชายหนุ่มสองคนที่ต่างคนต่างจ้องจะแขวะกันตลอด อุษาและนาตาเลียแลกคอนแทคเพื่อไว้ติดต่อกัน“แพทริค..นาตาเลียต้องฝึกงานกับใคร? ไอด้าใช่มั้ย?”อุษาถาม เขาแค่พยักหน้ารับ นาตาเลียกอดแขนอุษา“วันพรุ่งนี้ไปว่ายน้ำกัน หลังจากไปดูรถมือสองสักคัน ไปเป็นเพื่อนหน่อยสิ”“ได้สิ แต่ฉันต้องไปคลินิคก่อนนะตอนเที่ยงเจอกันที่ล็อบบี้โรงแรม โอเคมั้ย”“ผมว่างจะไปส่งพวกคุณเอง”“ผมจะไปช่วยดูรถให้ด้วย พอมีความรู้อย
เอมิเลียมาเคลียร์งานให้แพทริค เมื่อเรียกไอด้ามาถามเรื่องงาน เธอแปลกใจที่แพทริคไม่มาที่นี่ “ฉันนึกว่าวันนี้คุณแพทริคจะมาเสียอีก”เอมิเลียยิ้มสีหน้าเยือกเย็น มองหน้าไอด้าด้วยสายตาที่คมกริบ..“คู่หมั้นป้ายแดงน่ะต้องเข้าใจ อีกอย่าง พึ่งกลับมาถึงก็ทำงานเลย พวกเขาอยู่ด้วยกันสักวันไม่น่าจะเป็นอะไร แล้วเจนเป็นไงบ้าง ทำงานได้มั้ย?”“ก็พอทำได้ไม่มีปัญหาอะไร คุณเอมิเลีย”ไอด้าขอตัวออกไป เธอวิตกกังวลว่า ป่านนี้พวกเขาน่าจะได้ดูกันแล้ว แต่ทำไมเงียบแบบนี้ แอลลี่ก็บอกว่าไม่มีอะไรคืบหน้า แผนสองที่เตรียมไว้คงต้องลองเสี่ยงอีกครั้งฮาร์วี่ที่นั่งทำงานเงียบๆอยู่กับสุนัขทั้งสอง นาตาเลียขอเข้ามาคุยด้วย“ได้สิ มีอะไรล่ะ? แล้วคุณไม่ไปกับแม่ผม ไหนว่ามาหัดทำงาน สนใจอสังหาไม่ใช่เหรอ?”“ก็..ฉันชอบอยู่กับสุนัขมากกว่า แล้วก็เมื่อเช้าที่คุณเล่าทั้งหมด สรุปว่าคุณจะรออุษางั้นสิ? ทำไมถึงคิดว่าเธอจะถอนหมั้น แพทริคบอกเมื่อเช้าว่าเธอจะไม่เลิกกับเขา”“ทำไม? คุณอยากช่วยผมหรือไง?”“ถ้าเธอเสียใจ แสดงว่าเธอรักเขานะ คุณจะแยกเธอกับเขาได้ยังไงกัน”ฮาร์วี่วางเอกสารลง เลิกคิ้วสองข้างมองหน้าเธอแล้วยิ้มมุมปาก เขามีเสน่ห์มากจริงๆสำหร
แพทริคหน้าแดงด้วยความโกรธ และรู้สึกอยากจะร้องไห้“ขอร้องล่ะ ผมไม่รู้ว่าทำผิดอะไรต่อคุณ เราคุยกันดีๆได้มั้ย? ที่รัก ผมทำงานไม่ได้ ถ้าวันนี้เราไม่เคลียร์กันก่อน”“แต่ฉันทำได้ คุณทำไม่ได้ก็ไปนอนพักผ่อน”อุษาเดินไปนั่งที่เก้าอี้ หลับตาแล้วพยายามทำให้ใจเย็นลง“ในแฟลชไดร์ฟมีอะไร? ถึงโกรธผมขนาดนี้”อุษาลืมตาและถลึงตาใส่ จนเขากลัว แล้วลุกขึ้นเดินตรงมาหาแพทริคที่ยืนตัวแข็งอยู่กลางห้อง“ใครบอกคุณเรื่องแฟลชไดร์ฟ? คุณไม่ได้บอกใครอีกใช่มั้ย? มีใครรู้อีกบ้าง?”“เอมิเลียบอกว่านิโคล่าบอกเธอเรื่องนี้ เมื่อคืนเธอเป็นห่วงคุณมาก เลยมาเปิดห้องดูว่าเป็นอะไร เพราะคุณบอกไม่สบาย”“แล้วคุณบอกใครอีกมั้ย? ทำไมต้องให้ถามซ้ำ” เธอตวาดใส่แบบที่ทำเขาอึ้งไปเลย ก่อนเขาจะตอบเสียงอ่อย “ไม่ได้บอกใคร”อุษาได้ยินแบบนั้นก็ไปนั่งที่เดิม เธอพูดขึ้นมาโดยไม่มองหน้าเขา “คุณไม่เคยเชื่อใจฉันเพราะพฤติกรรมของตัวเอง เลยคิดว่าคนอื่นจะเป็นแบบเดียวกัน แล้วถ้าตอนนี้เราคิดเหมือนกันล่ะ ต่างคนต่างไม่เชื่อใจกันอีกแล้ว..”“ผมไม่เลิกกับคุณ เราจะไม่เลิกกัน คนรักกันมันมีหึงหวงได้ เราพึ่งหมั้น มีแพลนจะไปหาพ่อแม่คุณ พ่อแม่ผมรักคุณนะ บอกมาสิอะไรท
อุษาเดินกลับมาที่โรงแรมแล้วหยุดทักทายโซเฟียกับเอมี่ ก่อนจะขึ้นไปห้องทำงานที่ชั้นสอง แอลลี่ที่นั่งด้านในเคาน์เตอร์สำหรับรับจองห้องพัก ขอให้โซเฟียดูแลให้เธอสักครู่ เพราะต้องการไปห้องน้ำ “ไอด้า เท่าที่เห็นยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรนะ คิดว่าจะได้ผลมั้ย? ตอนนี้ยิ่งหมั้นแล้ว มันอาจไม่มีผลอะไรต่อเธอเลย”“ไม่เป็นไร ขอบคุณมากแอลลี่ รบกวนบอกความคืบหน้าทีนะ ถ้าฉันได้อย่างที่ตั้งใจจะไม่ลืมเธอแน่นอน”อุษาเสียบแฟลชไดร์ฟกับคอมพิวเตอร์ในห้องทำงานของเธอ มีไฟล์คลิปประมาณ 12 คลิป แค่คลิปแรกเปิดไปได้เพียงสองสามนาทีเท่านั้น อุษาใจเต้นแรง มือไม้สั่น เธอพยายามตั้งสติแล้วโทรหาเอมิเลียว่าไม่ค่อยสบาย ขอลาป่วยช่วงบ่ายนี้เพื่อไปพักที่ห้องของเธอ และเหมือนบางคนจะรับรู้ มีสายโทรเข้ามา…“อุษา ได้ดูหรือยังว่ามันคืออะไร? ผมเกริ่นกับนักสืบเอกชนไว้แล้วตอนคุณกลับออกไป”เขาได้ยินเสียงเธอกระหืดกระหอบ มีเสียงเปิดแล้วปิดประตูอุษากลืนน้ำลายอย่างยากเย็นก่อนจะตอบ“มันแย่มากจริงๆ..สำหรับฉัน ไว้ค่อยคุยกันทีหลัง คุณยังไม่ต้องติดต่อมา ฉันจะติดต่อคุณไปเอง”ฮาร์วี่วางสาย เขารู้สึกเป็นห่วงและวิตก จนกระทั่งแม่ของเขามาชวนออกไปทานอาหารเย็นท