บททั้งหมดของ เล่ห์ร้อนรัก: บทที่ 71 - บทที่ 80

“พี่ปก”อลินดาพยายามเรียกชื่อปกเกล้าอยู่หลายครั้งเพราะอยากให้เขาฟื้นคืนสติ หญิงสาวคอยบีบมือและตบแก้มเขาเบา ๆ แบบนี้มาร่วมชั่วโมงแล้ว แม้เขาจะยังไม่ตอบสนองเธอก็ไม่ย่อท้อ เธอให้กำลังใจตัวเองตลอดเวลาว่าเขาจะไม่เป็นอะไร เธอเชื่อที่เขาเคยบอกว่าเขาเป็นคนดวงแข็ง จะไม่ยอมตายง่าย ๆ แน่นอนแรงกระตุกอย่างแผ่วเบาจากมือของชายหนุ่มทำให้อลินดาดีใจจนน้ำตาคลอเบ้า เอ่ยเรียกชื่อเขาอีกหลายครั้งจนในที่สุดปกเกล้าก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น“พี่ฟื้นแล้ว ฟื้นสักที”จู่ ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาเองอย่างห้ามไม่อยู่ ทั้งที่ปกติเธอไม่ใช่คนเจ้าน้ำตา เธอร้องไห้น้อยครั้งมากเพราะเคยสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะเป็นคนเข้มแข็ง และจะทำหลายสิ่งหลายอย่างให้ได้ไม่ต่างจากผู้ชาย เธอเกลียดคำพูดที่ว่าผู้หญิงเป็นเพศที่อ่อนแออะไรทำนองนี้เสมอปกเกล้าขมวดคิ้วมุ่นและครางเบา ๆ พลางยกมือขึ้นจับศีรษะตนเอง อลินดาจึงช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้นนั่ง“พี่เป็นยังไงบ้าง มึนหัวไหม ปวดหัวรึเปล่า หรือเจ็บตรงไหนไหม”เธอถามรัวด้วยความเป็นห่วงพร้อมกับสังเกตปฏิกิริยาของเขาไปด้วย เธอเคยได้ยิน

“พี่นิรุตติ์ล้อผมเล่นแล้ว แหม ติดคุกอะไรกัน ฟังแล้วมันหวาดเสียนะพี่คำนี้น่ะ”“เฮอะ! ล้อเล่นที่ไหนกัน เห็นกูเป็นคนอารมณ์ขันไปได้ กูก็แค่อยากมาเตือนมึงไว้เพราะเดี๋ยวอีกสักพักก็คงมีทั้งตำรวจทั้งนักข่าวมาเต็มบ้านมึงไปหมด อย่าลืมจัดหาน้ำท่าไว้รับแขกให้ดีด้วยล่ะ ไม่อย่างนั้นคนอื่นเขาจะเอาไปพูดได้ว่าเป็นถึงส.ส.ค้ายาแต่แค่น้ำเย็นสักแก้วก็ยังงก”นิรุตติ์ไม่ยอมนั่งบนโซฟา ยังคงเดินแกว่งไม้ตะพดในมือเล่นเหมือนกำลังเดินชมนกชมไม้“พี่นิรุตติ์จะพูดอะไรก็ไว้หน้าผมบ้างเถอะพี่ เรื่องแบบนี้มันเรื่องใหญ่พี่จะมาพูดพล่อย ๆ แบบนี้ได้ยังไงผมเสียหายนะ” นทีหน้าบึ้งด้วยความไม่พอใจ“มึงเป็นใครวะทำไมกูต้องไว้หน้ามึง” พูดจบนิรุตติ์ก็เงื้อไม้ตะพดฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของนทีด้วยความรวดเร็วพร้อมกับพูดว่า“นี่สำหรับการที่มึงอยู่ดีไม่ว่าดีแต่เสือกมายุ่งกับพวกกู” จากนั้นก็ฟาดลงไปอีกเป็นครั้งที่สอง“นี่สำหรับการที่มึงสอนลูกได้ห่วยแตกแล้วทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อน”นิรุตติ์ฟาดลงไปอีกเป็นครั้งที่สาม ไม่สนใจเสี

ในกระท่อมไม้หลังเก่ากลางทุ่งนา มีร่างของชายคนหนึ่งถูกมัดไว้กับเสากลางเรือนเพียงลำพัง ใบหน้าของเขาบวมช้ำ มีรอยเลือดเกรอะกรังติดตามหน้าและลำคอหลายแห่ง ใบหน้าขาวซีดไร้สีเลือดเพราะไม่มีอาหารและน้ำตกถึงท้องมาหนึ่งวันเต็มเสื้อผ้าราคาแพงของเขามีแต่รอยเปื้อนดิน แต่บรรดาเครื่องประดับที่ราคารวมกันเฉียดล้านนั้นยังคงแวววาวตามค่าของมันดังเดิมเสียงรถจักรยานยนต์หลายคันรวมทั้งเสียงรถยนต์ดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนกระทั่งจอดหน้ากระท่อม เฮียไช้ลืมตาขึ้นมองพร้อมกับคลี่ยิ้มอย่างยินดีที่ในที่สุดก็จะมีคนมาช่วยแล้ว“ช่วยด้วย ผมอยู่ในนี้ ช่วยผมด้วย”เสียงแหบแห้งนั้นไม่ต่างอะไรกับเสียงกระซิบ แต่เขาก็ยังยิ้มอย่างมีความหวัง แต่แล้วรอยยิ้มนั้นก็ค่อย ๆ หายไปทีละนิดเมื่อเห็นว่ากลุ่มคนที่เดินเข้ามาในกระท่อมนั้นเป็นใครเฮียไช้เบิกตากว้างด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นสิ่งของที่แต่ละคนถือติดมือมาด้วย เขารู้ทันทีว่าตนจะต้องเจอกับอะไรบ้าง เพราะเหยื่อรายล่าสุดที่เขาซ้อมอย่างทารุณนั้นคือหนุ่มนักศึกษาซึ่งตอนนี้เนื้อตัวของชายหนุ่มคนนั้นก็ยังมีแต่รอยแผลเต็มไปหมด

อลินดากำลังจะยกมือเคาะประตูห้องมารดาแต่ก็ถูกผู้เป็นบิดาจิกผมกระชากไปทางด้านหลังอย่างแรงแล้วใช้แขนรัดตัวเธอเอาไว้แน่นโดยที่มือข้างหนึ่งปิดปากเธอเอาไว้ด้วย เด็กสาวพยายามดิ้นรนสุดแรงเกิดจนกระทั่งรู้สึกได้ว่าร่างของตนลอยละลิ่วหงายไปด้านหลังพร้อมกับเขา จากนั้นศีรษะก็กระแทกเข้ากับอะไรบางอย่าง และสุดท้ายสติก็ดับวูบ...อลินดาเล่ามาถึงตอนที่ตนฟื้นมาแล้วเห็นบิดานอนจมกองเลือดอยู่ปลายเท้าโดยที่มือของเขายังกุมข้อเท้าของเธออยู่ และหลังจากนั้นความโกลาหลวุ่นวายก็เกิดขึ้นในบ้านเพราะเสียงกรีดร้องของเธอ“มิน่าล่ะ เสียงถึงได้แหบ แล้วนี่ยังเจ็บอยู่บ้างไหม”ปกเกล้าลูบผมของเธออย่างแผ่วเบาทะนุถนอม ใครจะเชื่อว่าเรื่องเลวร้ายแบบนี้จะเกิดขึ้นกับคนใกล้ชิดของตน“ไม่เจ็บแล้ว แต่ถ้าต้องใช้เสียงมาก ๆ หรือตะโกนเสียงดังก็จะเจ็บคอเหมือนเวลาหวัดลงคอน่ะ”“โชคดีนะที่เธอผ่านเรื่องแบบนั้นมาได้โดยไม่เสียสติไปก่อน”ลำพังการเกือบถูกล่วงละเมิดก็ร้ายแรงพออยู่แล้ว แต่นี่ยังถูกกระทำจากบิดาบังเกิดเกล้าอีก“ก็เกือบไป แต่อย่างที่เล่าใ

อลินดายืนกดเงินที่ตู้เอทีเอ็มที่เดิม หลังจากเก็บเงินในกระเป๋าสตางค์เรียบร้อยแล้วจึงหันกลับมา เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นเทรนเนอร์หนุ่มคนเดิมยืนยิ้มให้อย่างเคย“พักนี้ผมไม่ค่อยเจอคุณเลย อยู่อีกสาขาหรือครับ”“ใช่ค่ะ ดูแลสลับกันไปเรื่อย ๆ” ในเมื่อเขาชี้นำคำตอบมาให้แล้ว เธอจึงไม่จำเป็นต้องคิดหาคำตอบอื่นเพราะไม่ใช่เรื่องจำเป็นที่จะต้องบอกเขาว่าตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเธอไปอยู่บุรีรัมย์ทั้งเดือน“ถึงว่าสิครับ ไม่เจอเลย ตอนแรกแอบใจหายนึกว่าคุณลาออกไปแล้วเสียอีก”“งานสมัยนี้หายากจะตาย จะลาออกทำไมละคะ”เธอมองไปทางหน้าร้านสปาของตน เห็นมีลูกค้ากำลังเดินเข้าไปจึงเอ่ยปากขอตัวกับเขา ชายหนุ่มจึงพูดว่า“ผมยังเสนอให้คุณเหมือนเดิมนะครับถ้าคุณสนใจจะนวด ผมบริการให้ฟรีเลยถ้าเป็นคุณ”ช่วงนี้อรชุมาไม่ได้เรียกใช้บริการเขาแล้วเพราะเจ้าหล่อนติดใจหมอนวดหนุ่มคนอื่น อีกทั้งพักหลังนี้อรชุมาจะติดใจการนวดแล้วนาบแบบแซนวิชที่ต้องใช้หมอนวดชายสองคน เขาจึงไม่ต้องหลอกล่อสาวสวยคนนี้ให้มาใช้บริ