บททั้งหมดของ เล่ห์หวนรัก: บทที่ 81 - บทที่ 90

จันทร์เจ้ามองบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าแล้วได้แต่ลอบถอนหายใจ ไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไปจะเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อคืนได้คุยกับมารดา ท่านก็กังวลเรื่องนี้ไม่น้อยเช่นกัน ภาวินเป็นบิดาบังเกิดเกล้าของพราวนภา เขาจะต้องหาทางพาเด็กไปแน่"เชิญครับ" ภาวินออกมาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะย่อตัวลงตรงหน้าพราวนภาแล้วกางแขนออก"ให้พ่อวินอุ้มหน่อยได้ไหมเอ่ย"เด็กน้อยเงยหน้ามองมารดา เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้าอนุญาตจึงโผเข้าไปหาบิดาทันที"คุณปู่คุณย่าแล้วก็อาคินซื้อของเล่นไว้ให้หนูเยอะแยะเลยลูก เราเข้าไปดูกันดีกว่าเนอะ"ภาวินอุ้มบุตรสาวเดินลิ่วเข้าไปในบ้าน จันทร์เจ้าหันไปมองชินดนัย เขายิ้มให้แล้วชวนให้เธอเข้าไปในบ้านด้วยกันเมื่อเข้ามาถึงห้องรับแขกอันกว้างใหญ่ ภาวินก็แนะนำให้จันทร์เจ้ารู้จักกับบิดามารดาและน้องชายของเขา มารดาของภาวินดูอ่อนกว่าอายุจริงมาก อาจเพราะทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องสำอางจึงต้องดูแลตัวเองอย่างสม่ำเสมอคุณผู้หญิงของบ้านดูท่าทางจะชอบจันทร์เจ้าไม่น้อยเพราะเอ่ยปากชมอยู่ตลอดว่าเลี้ยงพราวนภาได้ดีมาก ขณะเดียวกันก็เอาอกเอาใจหลานสาวตัวน้อยไ

จากนั้นทั้งหมดก็พากันลงมานั่งคุยกันในห้องรับแขก ดวงตาของจันทร์เจ้ายังคงบวมแดงจากการร้องไห้อย่างหนัก แต่สีหน้าก็ดูดีขึ้นมากเมื่อได้แก้วตาดวงใจกลับคืนมา"ผมคิดว่าคงให้หนูพราวอยู่ที่นี่ไปก่อน แต่ที่อยากขอร้องคุณจันทร์ก็คือถ้าเป็นไปได้วันหยุดเสาร์อาทิตย์ผมอยากให้คุณพาหนูพราวไปนอนค้างที่บ้านของผมบ้าง คุณพ่อกับคุณแม่ท่านอยากอยู่ใกล้หลานบ้าง ผมพาไปอยู่ที่นั่นได้แค่ครึ่งวันยังหลงกันทั้งบ้านเลยเพราะแกช่างคุยช่างอ้อน"ภาวินพูดไปยิ้มไป สีหน้าแววตาดูมีความสุขเมื่อนึกถึงตอนที่เจ้าตัวเล็กพูดจาเจื้อยแจ้วกับคุณปู่คุณย่า ชั่วระยะเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง พราวนภาทำให้บ้านของเขามีสีสันขึ้นมาไม่น้อยเลย"ได้ค่ะ หยุดเสาร์อาทิตย์จันทร์จะพาแกไปค้างที่โน่น""พี่ค้างด้วย" ชินดนัยพูดแทรกขึ้นมาทันที เรื่องอะไรเขาจะให้แฟนตัวเองไปนอนค้างอ้างแรมบ้านผู้ชายคนอื่น"กูไม่ได้ชวนมึงเลยครับเพื่อน" ภาวินพูดกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นเพื่อนรักแสดงออกอย่างชัดเจนว่าหวงแฟนสาวมากแค่ไหน แค่ตนเล่าว่ามารดาของเขาชอบจันทร์เจ้า และต้องการให้เขาจีบหญิงสาวเพื่อจะได้แต่งงานแล้วเข้ามาอยู่ที่บ้านทั้งแม่ทั้งลูก ชิ

"ฉันยังไม่แจกตอนนี้ รอนังวีวี่มาก่อน นี่ฉันอุตส่าห์บอกมันว่านัดกันตอนหกโมงครึ่งนะเนี่ย แต่นี่ปาไปทุ่มครึ่งแล้วนางยังไม่เสด็จมา ใครก็ได้จุดธูปเรียกมันหน่อยซิ"ทันทีที่ไปรมาพูดจบ ประตูห้องวีไอพีที่จัดเลี้ยงก็ถูกเปิดออก ตามมาด้วยร่างระหงในชุดเดรสรัดรูปสีดำ เจ้าตัวเยื้องย่างเข้ามาในห้องราวกับนางพญาโดยไม่ยอมสบตาใคร เมื่อถึงเก้าอี้ว่างก็วางกระเป๋าสะพายแบรนด์ดังที่หลายคนรู้ดีว่าราคาไม่ต่ำกว่าสามแสนลงบนโต๊ะ จากนั้นจึงค่อยกวาดตามองทุกคนทั้งรอยยิ้มเรียวปากสีสดของวรัชยาค่อย ๆ หุบลงเมื่อเห็นชายหนุ่มเพียงหนึ่งเดียวที่นั่งอยู่ ก่อนจะพึมพำอย่างแผ่วเบา"พี่ชิน" สายตาของวรัชยาเบนไปที่หญิงสาวข้างกายเขา "ยายจันทร์""โอ๊ยหล่อน เปิดตัวมาแบบรัชดาลัยเธียเตอร์มาก เขานัดกันหกโมงครึ่งแต่หล่อนเพิ่งมาเอาป่านนี้ โหงพรายที่หล่อนเลี้ยงไว้เพิ่งกระซิบบอกรึไงยะ" เพื่อนที่เป็นสาวประเภทสองคนหนึ่งอดแขวะวรัชยาไม่ได้"ฉันก็ต้องมีติดธุระกันบ้างสิ ฉันไม่ได้ทำงานเป็นพนักงานประจำเหมือนพวกเธอนะ ฉันมีธุรกิจส่วนตัวก็รู้ ๆ กันอยู่"วรัชยาพยายามวางตัวให้นิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะชายห

ในเช้าวันทำงานอันแสนวุ่นวาย จันทร์เจ้าค่อย ๆ เคลื่อนรถไปบนท้องถนนอย่างเชื่องช้าเพราะการจราจรติดขัดอย่างผิดปกติ หญิงสาวถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายพลางคิดในใจว่าข้างหน้าคงเกิดอุบัติเหตุเป็นแน่ เธอมองเวลาบนแผงคอนโซลหน้ารถ อีกแค่สิบห้านาทีก็จะถึงเวลาเข้างานแล้ว แต่ตอนนี้เธอยังไม่ครึ่งทางเลยด้วยซ้ำจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทร. ไปบอกชายหนุ่มผู้ซึ่งพ่วงทั้งตำแหน่งเจ้านายและชายคนรักว่าตนคงเข้าทำงานสาย"อุ๊ย! แย่จริง" จันทร์เจ้าพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดเมื่อโทรศัพท์เกิดหลุดมือหล่นไปอยู่ใกล้เท้า เธอมองทางข้างหน้า เห็นว่ารถยังคงเคลื่อนตัวไปได้อย่างเชื่องช้าจึงเหยียบเบรกค้างไว้ครึ่งเดียวเพื่อชะลอความเร็วรถก่อนจะก้มลงเก็บโทรศัพท์มือถือกึก!"อุ๊ยตายแล้ว!" หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าชั่วเสี้ยววินาทีที่ตนละสายตาจากท้องถนนเพื่อก้มเก็บโทรศัพท์นั้นจะส่งผลให้รถของเธอชนเข้ากับรถคันหน้าเข้าจนได้ แม้จะไม่รุนแรงเพราะรถเคลื่อนที่ด้วยความเร็วไม่ต่างจากคลาน แต่อย่างไรเสียก็ถือว่าเธอเป็นฝ่ายผิดที่ไปชนเขาก่อนรถคันหน้าจอดนิ่งพร้อมกับเปิดไฟกะพริบ จากนั้นประตูฝั

ชายหนุ่มไม่แสดงท่าทีเอาอกเอาใจมากจนเกินไปอย่างที่ผู้ชายคนหนึ่งปฏิบัติต่อหญิงสาวที่ตนมีใจให้เพราะไม่ต้องการให้เธอรู้สึกอึดอัด ซึ่งนับว่าเป็นผลดีกับเขามากเพราะจันทร์เจ้าพูดกับเขาอย่างที่คุยกับคนรู้จักทั่วไป ไม่มีท่าทีปิดกั้นหรือระแวงจนเขาไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้เธอทั้งคู่สั่งกับข้าวมาสามอย่าง หลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยแล้วโทรศัพท์ของภัทรพลก็มีสายเรียกเข้า ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าเป็นสายจากเลขานุการของตนเขาจึงต้องกดรับเพราะหากไม่ใช่เรื่องสำคัญ เลขาฯ ของเขาจะไม่โทร. มาในเวลาพักเที่ยงอย่างนี้เป็นแน่"ผมขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์สักครู่นะครับ" เขาพูดกับจันทร์เจ้าแล้วรีบลุกขึ้นก้าวเร็ว ๆ ออกจากร้านอาหารทันที จากนั้นก็เดินห่างออกไปจากหน้าร้านโดยเดินไปทางห้องน้ำเพราะตั้งใจจะเข้าไปทำธุระส่วนตัวด้วยชินดนัยเห็นผู้ชายที่อยู่กับแฟนสาวของตนกำลังเดินคุยโทรศัพท์ไปทางห้องน้ำ เขาจึงเดินอ้อมจากอีกด้านตามไปทันทีชายหนุ่มคนนั้นคุยโทรศัพท์เสร็จก็จัดการทำธุระส่วนตัว ส่วนชินดนัยก็ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างมือเพื่อรออีกฝ่ายอย่างใจเย็น จนกระทั่งผู้ชายคนนั้นเดินมาล้างมือในอ่างท