All Chapters of PAHIRAM NG ISANG GABI (Book #1) : Chapter 191 - Chapter 200

Chapter 191 "Siya nga pala, anak, Jimmie!" biglang sabi ni Dad, kaya napatingin ako sa kanya. "Bukas na bukas ay pwede niyo nang bilhan ang bagong mansyon na pinatayo ko para sa inyong mag-asawa." Napanganga ako sa narinig ko. "Ano po?! Mansyon?! Para sa amin ni Claire?!" gulat kong tanong, halos hindi makapaniwala. Tumango si Daddy Brandon at may ipinakita pang mga larawan sa kanyang phone. "Oo naman! Hindi ko hahayaang sa maliit na bahay lang kayo titira, lalo na't may parating kayong baby. Dapat maluwag at kumpleto ang magiging tahanan niyo!" Napalunok ako at napatingin kay Claire, na kitang-kita rin ang excitement sa kanyang mga mata. "T-talaga po, Dad?" nanginginig pa ang boses ng asawa ko. "Hindi lang 'talaga,' Claire! Sigurado!" sabat ni Mommy Heart na abot-tainga ang ngiti. "Gusto namin ni Daddy na magkaroon kayo ng sariling bahay na talagang para lang sa inyong pamilya." Biglang napatalon sa tuwa si Jenny at John. "Yay! May bagong bahay sina Tito at Tita! Pwede ba kamin

Chapter 193 Nagtinginan sina Kiera at Jammie bago tumikhim ang asawa ng kakambal ko. "Eh kasi, parang... may gusto yata ‘yon kay Claire noon, di ba?" Natawa nang mahina si Claire habang sinandalan ako. "Hala, matagal na ‘yon! Crush lang naman niya ako noon, pero wala namang nangyari." Napangiti ako at inakbayan siya. "Wala akong pake kahit may nagkagusto sa'yo noon, love. Ang importante, ako ang pinakasalan mo!" "Yieeeeee!" sabay na kantiyaw nina Jenny at John, na ikinatawa naming lahat. "Grabe, Tito Jimmie, parang hindi tumatanda! Kinikilig pa rin kay Tita Claire!" sabi ni Jenny, na lalo pang nagpasaya sa hapunan namin. Maya-maya, dumating na ulit ang delivery mula kay Ramon, at agad naming tinikman ang kanyang specialty dessert. Habang kumakain, biglang sumeryoso si Jammie. "Jimmie, kailan kayo lilipat sa bagong mansyon?" tanong niya. Napatingin ako kay Claire at ngumiti. "Siguro next week? Para may oras pa kami makapaghanda at para matulungan din sina Tatay at Nanay

Chapter 195 Napangiti siya at umiling. "Honestly? Wala na talaga akong naramdaman. Nang makita ko siya, naisip ko lang, ‘Ah, okay, nandito siya.’ Pero nung lumingon ako kay Kiera at nakita kong okay lang siya, wala na. Wala nang ibang mahalaga," wika ni Jammie. Napangiti si Kiera at sinandal ang ulo sa balikat ni Jammie. "Good answer. Safe ka na matulog sa kama mamaya," agad na tugon ni Kieta dito. Nagtawanan kami ulit. Si Claire naman ay umiling at napatingin sa akin. "Buti na lang, Jimmie. Hindi ko kailangang dumaan sa ganyan, yung magseselos," lambing nitong sabi. Napangiti ako at hinawakan ang kamay niya. "Siyempre, baby. Wala nang ibang babae sa mundo ko kundi ikaw lang," proud kong sabi dito. Napatango si Claire, pero kita kong napangiti siya, kahit kunwari pa siyang seryoso. At sa huli, nagtuloy-tuloy lang ang masayang usapan namin. Alam kong kahit may dumaan mang multo ng nakaraan, hindi na nito magagambala ang matibay na pundasyon ng pagmamahalan nina Jammie at Kie

Chapter 197 "Uh… hindi naman sa ganon," mabilis niyang sagot. "Pero mas importante ka kaysa sa kahit anong issue kay Anne." Napatingin ako sa kanya at napangiti nang bahagya. Well, good answer. Tumayo siya at lumapit sa akin. "May gusto ka pa bang kainin, baby? Ice cream? Fries? Kahit anong gusto mo, bibilhin ko." Si Kiera ay tumawa. "Mukhang ‘yan na ang magiging strategy mo every time may hormonal mood swings si Claire, ha." Tumawa ako nang mahina at tumango. "Sige na nga. Gusto ko ng strawberry milkshake." "On it!" mabilis na sagot ni Jimmie habang nagmamadaling umalis para umorder. Habang pinagmamasdan ko siyang naglalakad papunta sa counter, napangiti ako nang bahagya. Kahit na minsan naiirita ako, kahit na minsan may mga hindi ko maintindihang emosyon, alam kong wala akong dapat ipag-alala. Dahil si Jimmie? Mahal na mahal niya ako. At sa kabila ng lahat, ‘yon lang naman ang importante.Si Kiera naman ay nakangiti lang habang tumingin sa akin. "Claire, normal lang ‘yan. K

Chapter 199 Pagkatapos naming maisayos ang mga gamit ay umuwi kami sa mansyon kung saan kami nakatira pagsamantala. At bukas ay maaga kaming para sa pag blessing ng bago naming mansyon saka kami lilipat. Napahawak ako sa aking umbok na tiyan. "4 months na lang baby at lalabas kana d'yan," ngiti kong bulong habang hinahaplos ang tiyan ko. Habang nakaupo kami sa sasakyan papunta sa temporaryong mansyon, hindi ko pa rin maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na buwan. Hindi ko na mahintindihan kung paano dumaan ang mga araw, at sa bawat araw na lumilipas, nararamdaman ko ang bigat ng pagiging ina, pati na rin ang excitement na makita ang magiging anak namin. Napansin ni Jimmie ang tahimik kong pagmumuni-muni. "Ano, baby? Anong iniisip mo?" tanong niya habang nagmamaneho, ang tono'y puno ng pag-aalala. Hinaplos ko ang tiyan ko, at ngumiti ng bahagya. "Wala, iniisip ko lang… kung paano ko haharapin ang pagiging nanay. Tumatanda na ako, Jimmie." Tumawa si Jimmie at pinigilan an