Chapter 200Agad na yumakap sa amin ang kambal, parehong puno ng sigla at saya."Tito Jimmie! Tita Claire!" masayang sigaw ni Jenny habang mahigpit akong niyakap.Si John naman ay sumabit sa braso ni Jimmie. "Tito! May dala ba kayong pasalubong?" tanong niya habang nakangiti ng malaki, halatang may inaasahan.Napatawa ako at tumingin kay Jimmie, na tila ba nagulat sa tanong ni John. "Pasalubong? Aba, nag-shopping lang kami para sa bahay, hindi para sa mga pasalubong!" biro ni Jimmie."Ay! Wala kayong dala?" kunwaring malungkot na sabi ni Jenny habang nakapamewang.Napangiti ako at hinaplos ang ulo niya. "Syempre meron! Hindi naman namin kayo nakakalimutan!" sabay labas ko ng dalawang maliit na paper bag mula sa dala naming gamit."Ano 'yan? Ano 'yan?" sabik na tanong ni John habang pilit niyang sinisilip ang laman ng bag."Buksan niyo na!" sagot ko, at agad nilang kinuha ang kanilang mga paper bag.Pagbukas nila, napuno ng sigaw ng tuwa ang paligid. "Wow! New coloring books and crayon
Chapter 201Si Jammie naman ay natatawa, ngunit sa halip na direktang sagutin, nilapitan ang kambal at kneel down sa harap nila. "Alam niyo ba, mga paborito kong tanong yan? Pero ngayon, baka kailangan niyo pa ng konting pasensya. May mga bagay na kailangan muna nating gawing tama bago tayo maghintay ng mga 'baby'!" "Huh? Eh, bakit, Daddy?" tanong ni John, na nahulog sa pagiging seryoso ng usapan. Nagkatinginan si Kiera at Jammie. "Teka lang, may plano pa kami, pero hindi namin muna sasabihin," sabi ni Kiera, kaya nagpatuloy lang ang usapan sa ibang bagay. Tumawa ako ng malumanay at tumingin kay Jimmie. "Tama, hindi lahat ng sorpresa ay kailangang malaman agad, hindi ba?" Ngumiti si Jimmie at tumango. "Oo nga, baka mabigla kayo sa mga susunod na plano namin."Nagkatinginan sina John at Jenny, halatang hindi pa rin sila kuntento sa sagot ng kanilang mga magulang. Napakamot ng ulo si John bago muling nagsalita."Eh, Daddy, paano kung gusto na namin ng baby brother o baby sister? Hin
Chapter 202JIMMIE POVHabang nakaupo ako sa sofa at pinagmamasdan ang kambal na masayang nagkukuwento kay Kiera, hindi ko maiwasang balikan ang nangyari kanina.Nang tanungin kami ni Jenny at John kung may bagong baby na sina Kiera at Jammie, halos hindi ko napigilan ang tawa ko. Mukhang sabik na sabik ang kambal na magkaroon ng bagong kapatid o pinsan. Pero ang mas nakakatawa, kung paano sinubukan ni Jammie at Kiera na umiwas sa tanong—halatang hindi pa sila handa sa usapang iyon.Napatingin ako kay Claire, na tahimik na hinahaplos ang tiyan niya habang nakikinig sa usapan. Alam kong siya rin ay naiintriga sa posibilidad na masundan na ang kambal."Ang bilis talaga ng panahon," bulong ko sa sarili habang iniisip kung paano kami napunta sa ganitong sitwasyon. Dati, puro trabaho at negosyo lang ang nasa isip namin ni Jammie, pero ngayon, pamilya na ang priority namin.Biglang napansin ko si Kiera na lihim na nakangiti kay Jammie, na parang may gustong sabihin pero pinipigilan niya lan
Chapter 203"Mas ma swerte ako sayo, mahal!" sambit ko. "Sige na matulog kana dahil maaga pa tayo bukas para sa blessing ng bago nating mansyon, good night mahal," dagdag kong sabi. "Good night din, mahal," tugon naman ni Claire saka ko hinalikan ang kanyang nuo. Habang nakahiga si Claire, hinaplos ko ang buhok niya at pinagmasdan ang mukha niyang payapa. Hindi ko maiwasang mapangiti—sa lahat ng pinagdaanan namin, sa lahat ng pagsubok, masaya ako na nandito kami ngayon, mas matibay at mas buo bilang pamilya.Dahan-dahan akong nahiga sa tabi niya at hinila siya palapit sa akin. Ramdam ko ang init ng katawan niya laban sa akin, ang pintig ng puso niyang tumutugma sa akin. "Mahal, salamat," bulong ko, kahit alam kong baka hindi na niya marinig dahil unti-unti nang bumibigat ang kanyang mga mata."Para saan?" mahinang sagot niya, pilit pa ring gising."Sa lahat. Sa pagiging matiyaga, sa pagmamahal mo sa akin at sa pamilya natin," sagot ko habang hinahaplos ang tiyan niyang unti-unti nan
Chapter 204Pagkatapos ng buong araw na selebrasyon at pagbabasbas sa aming bagong tahanan, napagdesisyunan naming dito na rin matulog. Pakiramdam ko ay mas magiging espesyal ang unang gabing ito kasama ang pamilya.Dahil medyo magulo pa ang bahay mula sa handaan, humiram muna kami ng mga kasambahay mula sa mansyon nila Mommy upang tumulong sa paglilinis. Sa susunod na linggo pa kasi darating ang mga kasambahay na kinuha namin sa agency, kaya malaking tulong ang may katuwang sa pagliligpit."Salamat talaga sa inyo," sabi ni Claire sa mga kasambahay habang inaayos nila ang sala. "Kung wala kayo, baka abutin pa kami ng madaling araw sa paglilinis.""Naku, wala pong anuman, Ma’am Claire," sagot ng isa sa kanila. "Mas mabuti na pong maayos agad ang bahay para komportable kayong matulog mamaya."Habang abala sila sa paglilinis, nilibot ko ang buong bahay upang siguraduhin na lahat ay maayos. Ang kambal naman, na sobrang excited sa bagong bahay, ay parang may sariling mundo habang tumatakbo
Chapter 205Nagkatinginan kami ni Claire, parehong kinakabahan at excited. Hinigpitan ko ang hawak sa kamay niya habang naghihintay sa sasabihin ng doktor.Ngumiti ang doktor at tiningnan kami. "Congratulations! Magkakaroon kayo ng kambal!"Napamulagat si Claire. "Ano po? Kambal?"Napanganga rin ako sa gulat, pero agad na napalitan ng tuwa ang nararamdaman ko. "Dalawa sila, Dok?"Tumango ang doktor at itinuro sa screen. "Oo, dalawang malulusog na baby! Narito ang isa, at narito ang isa pa. Pareho silang maayos at nasa tamang paglaki."Hindi ko napigilan ang mapangiti nang husto at tingnan si Claire, na ngayon ay namumuo na ang luha sa mata dahil sa tuwa. "Mahal… kambal!"Tumawa siya nang mahina habang pinapahid ang luha sa pisngi. "Hindi ko inaasahan 'to, Jimmie!"Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan iyon. "Grabe, mahal. Ang saya-saya ko! Magiging daddy na ako ng dalawang baby!"Napatingin ako sa screen at hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Dalawang maliit na buhay ang lum
Chapter 206Makalipas ang ilang araw, mas lalong naging abala ang buong pamilya sa paghahanda para sa paglipat namin ni Claire sa bagong mansyon. Nagsimula na ring dumating ang mga kasambahay na kinuha namin mula sa agency, kaya mas naging maayos at mabilis ang lahat.Habang tinutulungan kong ayusin ang mga gamit sa nursery room ng kambal namin, biglang pumasok si Claire, hawak ang isang maliit na baby onesie na may nakasulat na "Daddy’s Little Miracle.""Mahal, tingnan mo! Ang cute nito!" excited niyang sabi habang ipinapakita sa akin.Napangiti ako at lumapit sa kanya. "Ang liit! Hindi pa rin ako makapaniwala na magiging tatay na ako ng kambal.""Ako rin," sagot niya, hinahaplos ang tiyan niya. "Pero excited na akong makita sila. Lalo na kung sino ang mas kamukha mo at sino ang mas kamukha ko."Natawa ako. "Sana mas mana sila sa'yo. Para siguradong magaganda at mababait!""At sana naman, may mana rin sila sa'yo," sagot niya, ngumiti nang matamis. "Para siguradong matalino at respons
Chapter 207Sabay na napanganga ang kambal. "Ay! Oo nga no!" sagot ni John, sabay tawa.Lumapit ako at tinapik ang ulo ng kambal. "Wag kayong mainip, malalaman din natin yan sa tamang panahon. Basta ang mahalaga, healthy si baby.""Oo nga naman," dagdag ni Claire, na hinahaplos din ang sarili niyang tiyan. "At siguradong magiging magkasundo ang babies namin ni Sarah!"Napangiti si Sarah at tumango. "Siyempre! Sigurado akong magiging close sila, gaya nating magkakapatid."Sa gitna ng usapan, biglang nagsalita si Jenny, tila seryoso. "Pero kapag lumabas na si baby, dapat favorite pa rin kami ni Tita Sarah at Tito Emer, ha?"Natawa si Emer at lumuhod para mas makita ang kambal. "Naku, walang pwedeng pumalit sa inyo sa puso namin, promise 'yan!"Tuwang-tuwa ang kambal at agad na yumakap sa kanilang tita at tito.Habang pinapanood ko sila, napangiti ako. Sa bawat bagong miyembro ng pamilya, mas lumalalim ang pagmamahalan namin. At sa bawat tawanan, mas lalong tumitibay ang samahan namin bi
Author’s Note Maraming salamat sa lahat ng nagbasa at sumubaybay sa kwentong ito. Isa itong kwento ng pagmamahal, pamilya, at tunay na pagkakaibigan—mga bagay na hindi nasusukat ng panahon o distansya. Sa kabila ng mga pagsubok, sa dulo ng lahat, ang mahalaga ay ang mga taong nananatili sa ating tabi, anuman ang mangyari. Ang pagsusulat ng kwentong ito ay isang magandang paglalakbay, at umaasa akong naiparamdam ko sa inyo ang tamis ng pag-ibig at ang halaga ng matibay na samahan. Hanggang sa susunod nating kwento! — INDAY STORIES Sana sabay-sabay ang kwento ni Althea qt Angie ang dalawang pa nilang magkaibigan sa Book #2 at suportahan po ninyo ang bago kong story upang makapasok man lang sa ranking pamamagitan pag vote po ninyo ang THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE. Maraming salamat po....
Chapter 293 The Last Chapter. Kinabukasan Habang abala ako sa pag-aayos ng mesa para sa almusal, biglang nag-ring ang aking phone. Agad kong sinagot ito nang makita ang pangalan ng tumatawag. "Bruha! Guess what?!" sigaw sa kabilang linya. Napangiti ako. "Angie?! Diyos ko, ang aga-aga, sigaw ka agad!" sagot ko, pero hindi ko maitago ang excitement sa boses ko. "Alam mo bang andito na ako sa bansa? At hindi lang ako—kasama ko si Heart!" Halos mabitiwan ko ang phone sa sobrang tuwa. "What?! Totoo ba ‘yan?! Kailan pa?! Nasaan kayo ngayon?!" "Surprise! Nasa harap na kami ng bahay mo!" Napamura ako sa gulat at dali-daling tumakbo palabas. Pagbukas ko ng pinto, tumambad sa akin sina Angie at Heart, parehong nakangiti nang malapad habang kumakaway. "Bruhaaaaaa!!!" sigaw ko sabay takbo at niyakap silang dalawa ng mahigpit. "Althea, dahan-dahan naman! Para kang toro!" natatawang reklamo ni Heart pero niyakap niya rin ako pabalik. "Grabe, ang tagal nating ‘di nagkita! Parang kailan
Back to Present “Oh my gosh, Mommy. Nakakilig naman ang love life ninyo ni Dad!” sabi ni Elena habang nakangiti at yakap-yakap ang unan niya. “Parang sa pelikula lang! Ang daming eksena, tapos may action, comedy, at super sweet na moments!” Napatawa ako sa reaksyon ng anak ko. “Talaga, anak?” “Oo naman! Grabe, Mommy, hindi ko in-expect na si Daddy pala ‘yung laging napag-tripan ni Tito Brandon at Tito Kurt noon! Tapos ikaw pa ‘yung strong and independent woman na kinatatakutan nila dati? Wow! Goals!” Napangiti ako at tinignan ang asawa kong nakaupo sa tabi ko. Nakangiti rin ito habang nakikinig sa amin. “Pero Mommy, ang pinaka-nakakatawa talaga—‘yung kay Tito Brandon at kay Nurse Heart! Ano kaya nangyari sa kanila after no’n? Diba parang may something?” tanong ni Elena, sabik na malaman ang sumunod na kwento. Napatingin ako sa asawa ko, at kita ko ang pag-iling niya na may halong tawa. “Huwag mong sabihin sa’kin na gusto mong marinig ang love story ni Brandon?” “Yes, Mom
Chapter 291Final ChapterTahimik ang silid nang biglang marinig ko ang boses ni Kurt—pero parang may halong boses ni Brandon habang nagsasalita siya.“Ilang views na ba ‘yan?” tanong ni Kurt, kaya nagtataka ako. Hindi muna ako nagpahalata na kanina pa akong gising.“Walang hiya, bro! Malapit nang maabutan ang sayo! Hahaha!” sagot ni Brandon. Napilitang akong bumangon sa kama.“Views? Ano na namang pinag-uusapan n’yo, Kurt?”“Oh, gising ka na pala, Jay,” sagot niya. “Akalain mo ‘yon, isang bully ni Kurt noon, hinimatay sa delivery room? Hahaha!” sabat ni Althea, may halong panunukso.“Ang pangit ng mukha mo, bro, nung lumabas ka sa delivery room! Mukha kang takot na takot! Hahaha!” dagdag pa ni Brandon, lalong ginagatungan ang asaran.“Hoy, Brandon! Baka mas malala pa sayo ‘yan kapag nag-asawa ka,” sagot ko.“No, no, no! Hindi mangyayari ‘yon, bro!” mabilis niyang tanggi.Biglang bumukas ang pinto at lumabas ang isang nurse. “Hello, everyone! Andito na ang mga cute-cute na babies!”Do
Chapter 290 Jayson POV Four Years Later “Mom, good morning!” sabay tawag ng tatlong taong gulang na kambal naming sina Emerson at Esmerald habang masiglang tumatakbo papunta kay Janeth. “Good morning, babies!” Masayang sinalubong ni Janeth ang dalawa at hinalikan sa pisngi. “Good morning din, Hubby…” malambing niyang bati sa akin. “Good morning too, Wife…” sagot ko naman, sabay halik sa kanyang labi. “Ewww! Nakakadiri ka, Dad! Hindi pa nga nagbabrush si Mommy ng teeth,” reklamo ni Eme habang patawa-tawang sumampa sa kama at tumatalon-talon pa. “Careful, Eme, baka madaganan mo ang tummy ni Mommy…” paalala ni Emer sa kapatid niya. “Ups… sorry, Kuya! Halika na, Mommy, let’s eat na! I’m so hungry na…” “Let’s go, Wife…” Akmang tatayo na ito nang bigla itong napangiwi sa sakit na naramdaman niya sa kanyang tiyan. “Hubby, parang manganganak na ata ako… Ahhh! Ang sakit!” Napamura ako sa gulat. “F**k! Emer, tawagin mo ang driver! Kunin mo ang cellphone ko at tawagan si Daddylo mo
Chapter 289Jayson POVFlashback Pagkalabas ni Janeth sa library, hindi ko maiwasang mapangiti habang sinusundan siya ng tingin. Hindi pa rin ako makapaniwala—ang babaeng bumuhay muli sa matagal nang natutulog kong puso ay siya rin palang aking napangasawa. At hindi lang basta asawa, kundi ang sekretaryang ilang gabi ko nang pinapantasya.Shit. Ramdam ko ang paninigas ng alaga ko sa loob ng suot kong slacks. Ilang minuto akong nanatili sa library, pinapakalma ang sarili, bago ako lumabas. Sakto namang pababa sina Mom at Dad mula sa hagdan."Mom, Dad, saan kayo pupunta?" tanong ko, bahagyang nag-aalangan sa kanilang malalawak na ngiti."Aalis muna kami ng daddy mo, son," sagot ni Mom, may kasamang pilyang kindat. "Para may pagkakataon kayong makabuo ng apo ko. Sana babae, para may maisasama akong mag-shopping at mag-ayos ng buhok!""Mom… apo agad?" Napakamot ako sa batok, hindi makapaniwala sa diretsahan niyang sagot."Why not?" singit naman ni Dad. "Matanda na kami, gusto naming may
Chapter 288Janeth’s POV"Sa sandali lang ha, maliligo muna ako," sabi ko dito upang makaiwas sa kanyang mapanuksong tingin sa akin. Habang nasa loob pa din ako sa kanyang silid ay hindi mo maiwasang mag-isip kong totoo ba itong lahat. "Totoo ba ‘to? As in real?" Yan ang paulit-ulit na tanong sa isip ko habang nakatayo sa loob ng kwarto ni Jayson. Kung panaginip lang ito, sana ‘wag na akong magising.Napatingin ako sa kama, at doon ko napansin ang isang neatly folded na damit pang-babae—may kasamang underwear at bra. Hmmm... kanino kaya ‘to?Lumapit ako at napansin ang isang maliit na note sa ibabaw. Agad ko itong binasa.To: JanethWear this, honey.From: MommyNapangiti ako nang makita ang sulat. Talaga si Mommy, ha? Ang bilis akong tanggapin bilang asawa ng anak niya.Wala na akong sinayang na oras at dumiretso na ako sa banyo para maligo.Ahhhh, ang sarap ng tubig.Habang sinasabon ang katawan, napatingin ako sa lagayan ng shampoo at sabon. Napangiti ako nang makita ang panglal
Chapter 287 Jayson POV "By the way, hindi tayo papasok ngayon," sabi ko habang nakasandal sa upuan, pinagmamasdan ang reaksyon ni Janeth. Napakunot ang noo niya. "Bakit, boss? May pupuntahan ho ba kayo? Kung gano'n, pwede na ho ba akong mag-mall? Pawala lang ng stress, hehehe." Napailing ako. "Yes and no." "H-ho?" nagtatakang tanong niya. "Yes, dahil may pupuntahan tayo. No, dahil honeymoon natin ngayon." Halos mapatalon siya sa kinatatayuan niya. "A-ano ho? H-honeymoon natin?" Ngumiti ako at tumayo mula sa aking upuan, dahan-dahang lumapit sa kanya. "Yes. And stop calling me boss. Just call me hubby." "Pe-pero, boss—" "Shhh..." Pinatigil ko siya, sabay taas ng kilay. Napalunok siya. "H-hubby..." Ngumiti ako sa narinig ko, pero halatang labag sa loob niya kaya masama ang tingin niya sa akin. "Bakit parang napipilitan ka?" tanong ko, nakataas ang isang kilay. "Gusto mo ba dito na lang tayo mag-honeymoon?" Bigla siyang napailing nang mabilis. "Sabi ko nga, hubby ang tawag
Chapter 286Janeth POV"Shit! Ang sakit ng ulo ko..." Napaungol ako habang marahang hinawakan ang aking noo. Ngunit natigilan ako nang mapansin kong hindi ito ang kwarto ko. Napabangon ako at napatingin sa paligid, nagtataka.Napako ang tingin ko sa isang picture frame."Shit! Shit! Bakit ako nandito sa kwarto ni boss?" Mabilis akong bumangon, sinikap kong hindi gumawa ng ingay habang dahan-dahang binuksan ang pinto. Ngunit halos mabangga ko si boss nang bigla siyang lumitaw sa harapan ko, nakakunot ang noo.Napalunok ako at pilit na ngumiti. "Hehehe… G-good morning, boss!""Follow me to the library.""Y-yes, boss..."Kinakabahan akong sumunod sa kanya. Ang daming tumatakbo sa isip ko—baka may nagawa akong mali? Baka tanggalin niya ako sa trabaho? Wag naman sana, Lord!Nang makarating ako sa harap ng library, nanlalamig na ang kamay ko sa kaba. Wala akong choice kundi kumatok.Tok! Tok! Tok!"Come in."Dahan-dahan akong pumasok at agad na nagmakaawa. "B-boss, kung ano man ang kasalana