All Chapters of ปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม: Chapter 81 - Chapter 90

“คุณแม่ สวัสดีค่ะ” ลินดายกมือขึ้นไหว้คุณแม่ของพี่พายุพร้อมกับฉีกยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติแต่ดูยังไงก็พอรู้ว่าเธอคงมีเรื่องทุกข์อยู่ข้างภายในใจหรือว่าจะเป็นเรื่องพี่พายุที่ปฏิเสธความรักของเธอ“มาคนเดียวหรือลูก” คุณแม่เอ่ยถามลินดา เมื่อเห็นว่าเธอเดินเข้ามาเพียงแค่คนเดียว“ลินดามากับคุณแม่ค่ะอยู่ทางด้านนั้น” เธอส่ายหน้าเล็กน้อยและผายมือบอกกับคุณแม่พี่พายุว่าคุณแม่ของเธอยืนอยู่ตรงบริเวณจุดที่มีอาหาร“เด็กๆงั้นแม่ขอตัวไปคุยกับเพื่อนก่อนนะ” คุณแม่พี่พายุเมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนเองนั้นยืนอยู่ตรงจุดไหนแล้วก็รีบเดินออกไปจากตรงนี้ทันทีและเมื่อคุณแม่ของพี่พายุเดินออกไปแล้ว ลินดาจึงใช้จังหวะนี้ขอคุยกับทางพี่พายุ ขอคุยด้วยทั้งๆที่ฉันยืนอยู่ข้างกายพี่เขาเนี่ยนะทุเรศสิ้นดี“พี่พายุ น้องลินมีเรื่องที่อยากจะคุยกับพี่ค่ะ” เสียงหวานพูดออดอ้อนบอกกับพายุว่าเธอนั้นกำลังมีเรื่องที่ต้องการจะคุยกับเขา“เรื่องอะไร”“ไปคุยกันสองคนจะได้มั้ยคะ น้องลินไม่อยากพูดตรงนี้ น้องลินอาย” ลินดาก้มหน้าลงเล็กน้อยเหมือนกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้“ฉันขอไปคุยกับลินดาสักครู่นะ เดี๋ยวฉันรีบกลับมา” พายุคิดชั่งใจอยู่สักครู่แล้วจึงหันหน้ากล

"เฮ้อ..ช่างเหอะ ไม่อยากจะพูดถึง""เอ่อแก..ฉันกับพี่สายฟ้าจะไปฮันนีมูนกันที่เกาหลีนะ แกไปด้วยกันนะรอบนี้" อลิสพูดความตั้งใจออกมา ที่มาหาชะเอมในวันนี้ก็ด้วยความเป็นห่วงเป็นอันดับหนึ่งส่วนรองลงมาก็เพื่อที่อยากจะมาชวนเธอให้ไปเที่ยวด้วยกันตามคำสัญญาที่ให้ไว้"ไปฮันนีมูนก็ต้องไปกันสองคนดิจะมาชวนฉันไปด้วยทำไมเล่า" ชะเอมมองหน้าเพื่อนสาวพูดออกไปตามความเป็นจริง ไปฮันนีมูนใครเขาชวนคนอื่นไปด้วยกันไม่มีหรอก"คือแบบว่าเห็นพี่สายฟ้าบอกว่าพี่พายุก็คงจะไปด้วย" อลิสเม้มปากแน่นแต่ก็ต้องพูดตามที่เธอได้ยินมาให้ชะเอมได้รับรู้"ถ้างั้นฉันไม่ไป!" ชะเอมเมื่อรู้ว่าเขาคนนั้นจะไปกับทริปในครั้งนี้ด้วย เธอจึงรีบตอบกลับปฏิเสธเสียงแข็ง"ชะเอมไปด้วยกันเถอะนะ ไหนแกสัญญากับฉันเอาไว้แล้วนี่นาว่าจะไปเกาหลีด้วยกันสักครั้ง" อลิสรีบส่งสายตาออดอ้อนเว้าวอนไปยังเพื่อนสนิท ยกอ้างเอาคำสัญญาที่เคยให้ไว้เอาออกมาใช้"ฉันก็อยากไปอยู่แต่ไม่อยากเจอพี่เขา" ชะเอมได้แต่ถอนหายใจออกมาใจอยากไปอยู่แต่ก็ไม่ได้อยากไปเจอพี่เขา อยากไปเที่ยวกับอลิสตามภาษาสาวๆถึงแม้จะมีพี่สายฟ้าเดินตามก็เหอะแต่ก็แค่คนเดียวมั้ย ก๊อกๆ"เสียงใครมาอ่ะ พี่แชมเปญมาเหรอ

ชายหนุ่มโยนเสื้อชั้นในของเธอทิ้งลงไปที่พื้นห้อง เขาค่อยๆขยับตัวหมุดลงไปในผ้าห่มผืนหนาเลิกเสื้อยืดของคนตัวเล็กขึ้นมากองเอาไว้บนเนินอกอวบพร้อมกับจับร่างบอบบางพลิกให้นอนหงายและเหมือนว่าจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นที่ค่อนข้างจะดังมากๆของเธอด้วยนะตึกตัก! ตึกตัก!"หลับแล้วทำไมใจเต้นแรง"ไม่รอช้าผมจึงแกล้งแนบใบหน้าชิดอกด้านซ้ายของเธอเพื่อที่จะฟังเสียงหัวใจของเธอได้อย่างชัดเจนและถือโอกาสใช้ใบหน้าถูไถไปกับหน้าอกอวบของเขา(อ๊ะ สะ..เสียวค่ะพี่สายฟ้า)(อ่าส์ โคตรแน่น)เสียงครางจากห้องข้างๆยังคงดังมาไม่ขาดสายให้ตายเถอะทำไมฉันต้องมาอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมอย่างนี้ด้วย ไม่ไหวๆ ขืนไม่ทำอะไรสักอย่างมีหวังต้องจบลงด้วยการทำเรื่องอย่างว่าอย่างแน่นอน งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน รีบวิ่งไปขังตัวเองเอาไว้ในห้องน้ำดีกว่าชะเอมเริ่มขยับเขยื้อนตัวพลางใช้มือผลักดันใบหน้าของเขาออกจากหน้าอกเธอ ใบหน้าเขาถูไปมาจนหัวนมของเธอมันแข็งเป็นไตหมดแล้วและเมื่อดันเขาออกไปได้สำเร็จก็เตรียมพร้อมที่จะลุกหนีออกจากเตียงนอนแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ลุกขึ้นนั่งก็โดนคนตัวใหญ่ผลักเธอนอนลงตามเดิมและขึ้นมาคร่อมร่างของเธอเอาไว้อีกครั้ง“ปล่อยนะลุกออกไป

“ชะเอม~” พายุตะโกนเรียกชื่อคนตัวเล็กซึ่งก็ไร้เสียงตอบรับใดๆ “สงสัยจะอยู่ในห้องน้ำ” เขาหยัดกายลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอนหนานุ่มแล้วทอดมองไปยังห้องน้ำและคิดว่าเธอคงจะอยู่ในนั้นอย่างแน่นอนและมันก็เป็นดังที่เขาคิดเมื่อประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างบางที่เดินเช็ดผมที่พึ่งจะสระเสร็จแล้วเดินออกมา“พี่ตื่นแล้วเหรอคะ หนูปลุกตั้งหลายรอบเลย” ชะเอมที่เดินเช็ดผมออกมาเห็นพี่พายุของเธอตื่นแล้ว เธอจึงเดินเข้ามาคุยกับเขาพลางเช็ดผมของตัวเองไปด้วย“ไม่เห็นจะได้ยินเสียงเธอปลุกเลย” พายุแก้ตัวด้วยการที่บอกกับเธอไปว่าเขาไม่เห็นจะได้ยินเสียงปลุกของคนตัวเล็กเลย“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ หนูหิวแล้ว!!” คนตัวเล็กอดที่จะอมยิ้มไม่ได้พร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาไปกับคำพูดของชายหนุ่ม เธอรีบบอกให้เขาไปอาบน้ำได้แล้วอาบเสร็จจะได้ออกไปหาอะไรกินกัน“หิวข้าวหรือหิว..อะไร หืม~” พายุใช้สายตาเจ้าเล่ห์ถามเธอพร้อมกับมองไปยังแก่นกายของตัวเองที่มันยังนอนหลับใหลอยู่ในนิทรา ไม่หลับก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วก็เมื่อคืนไอ้เจ้าลูกชายของพี่เขาทำงานหนักมาก หนักพอๆกับน้องสาวของฉันนี่แหละ“พี่พายุยังจะมาเล่นอีกป่านนี้ก็ต้องหิวข้าวสิคะ สายม

“ชะเอมอยากขอบคุณพี่พายุที่รักและใจดีกับชะเอมมาตลอดแม้ว่าบางครั้งชะเอมก็อาจจะทำตัวไม่น่ารักไปบ้างแต่พี่ก็ไม่เคยโกรธอะไรชะเอมเลย ขอบคุณพี่พายุมากนะคะและหนูอยากจะบอกกับพี่ว่า หนูก็รักพี่พายุมากๆเหมือนกันค่ะ ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของพี่พายุรวมไปถึงคุณพ่อคุณแม่ของชะเอมด้วยที่ตลอดมาให้ความรักและคอยเอ็นดูชะเอม รักพวกท่านนะคะ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมงานแต่งของพวกเราในวันนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ”แชมเปญ เชอรีน รวมไปถึงไบรอันเดินเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกับน้องสาวคนเล็กของพวกเธอ“พี่ยินดีกับเราด้วยนะน้องรัก” แชมเปญเดินเข้ามาโอบกอดชะเอมด้วยความยินดีที่น้องสาวคนเล็กของบ้านมีวันนี้ มีคนรักที่ดีและได้แต่งงานกับคนที่เธอเป็นฝ่ายเลือกเอง“ขอบคุณค่ะพี่แชมเปญ ว่าแต่เมื่อไหร่พี่จะมีน้องสักทีคะ ว่าไงคะพี่ไบรอัน” สองพี่น้องผละออกจากกันจนได้เห็นน้ำตาของคนพี่ที่ไหลซึมออกมาด้วยความดีใจ ชะเอมรีบใช้มือเช็ดคาบน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าของพี่สาวและไม่ลืมที่จะเอ่ยแซวไปยังพี่เขยที่ยืนอยู่ข้างๆ“เรานี่นะ” แชมเปญมันเขี้ยวจึงเอื้อมมือไปหยิกแขนน้องสาวเบาๆที่ชอบพูดแซวเธอกับไบรอันอยู่เรื่อย“ยินดีกับคุณพายุและน้องชะเอมด้วยนะ