“แล้วจะรีบเดินไปไหน” เสียงทุ้มเอ่ยถามหญิงสาวที่เดินนำหน้าก็รู้ว่าเธองอนเขาแต่ไม่เข้าใจว่าจะรีบเดินเร็วอีกทำไมในเมื่อตอนนี้ก็ได้ออกมาจากงานแล้ว“หนูจะกลับห้อง!” ฉันบอกกับพี่พายุไปด้วยอารมณ์ที่กำลังโกรธไม่อยากที่จะคุยกับเขาเลยด้วยซ้ำในตอนนี้“งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งที่คอนโด” พี่พายุเขาก็ยังอาสาที่จะไปส่งฉันอยู่ได้ คนยิ่งไม่อยากเห็นหน้าก็ยังจะมาคอยตามกันอยู่ได้“ไม่ต้องค่ะ หนูกลับเองได้ แท็กซี่ก็มี” ฉันบอกกับเขาออกไปโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ“แต่ฉันมีเรื่องที่ต้องคุยกับเธอ”“จิ๊ เอาไว้ค่อยคุยวันหลังได้มั้ยคะ” ชะเอมหยุดเดินแล้วหันหน้ามองเขา ใบหน้าเรียวสวยกำลังอารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด ขมวดคิ้วจนแทบจะชนกัน“ไม่! ฉันจะคุยวันนี้และเดี๋ยวนี้ด้วย มานี่! ไปขึ้นรถของฉัน” พายุรีบตอบปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับเริ่มฉุดกระชากร่างบางของชะเอมให้เดินไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลเท่าไรจากตรงที่ทั้งสองได้ยืนพูดคุยกันอยู่“ปล่อยนะ โอเคๆยอมไปด้วยแล้ว พี่ปล่อยหนูสักที” หญิงสาวพยายามสะบัดมือให้หลุดออกจากการควบคุมของร่างหนาแต่ก็ไม่สำเร็จ เขามีแรงกำลังมากเกินไปเธอจึงเริ่มใช้ไม้อ่อนโดยการบอกว่ายอมไปด้ว
"เฮ้อ..ช่างเหอะ ไม่อยากจะพูดถึง""เอ่อแก..ฉันกับพี่สายฟ้าจะไปฮันนีมูนกันที่เกาหลีนะ แกไปด้วยกันนะรอบนี้" อลิสพูดความตั้งใจออกมา ที่มาหาชะเอมในวันนี้ก็ด้วยความเป็นห่วงเป็นอันดับหนึ่งส่วนรองลงมาก็เพื่อที่อยากจะมาชวนเธอให้ไปเที่ยวด้วยกันตามคำสัญญาที่ให้ไว้"ไปฮันนีมูนก็ต้องไปกันสองคนดิจะมาชวนฉันไปด้วยทำไมเล่า" ชะเอมมองหน้าเพื่อนสาวพูดออกไปตามความเป็นจริง ไปฮันนีมูนใครเขาชวนคนอื่นไปด้วยกันไม่มีหรอก"คือแบบว่าเห็นพี่สายฟ้าบอกว่าพี่พายุก็คงจะไปด้วย" อลิสเม้มปากแน่นแต่ก็ต้องพูดตามที่เธอได้ยินมาให้ชะเอมได้รับรู้"ถ้างั้นฉันไม่ไป!" ชะเอมเมื่อรู้ว่าเขาคนนั้นจะไปกับทริปในครั้งนี้ด้วย เธอจึงรีบตอบกลับปฏิเสธเสียงแข็ง"ชะเอมไปด้วยกันเถอะนะ ไหนแกสัญญากับฉันเอาไว้แล้วนี่นาว่าจะไปเกาหลีด้วยกันสักครั้ง" อลิสรีบส่งสายตาออดอ้อนเว้าวอนไปยังเพื่อนสนิท ยกอ้างเอาคำสัญญาที่เคยให้ไว้เอาออกมาใช้"ฉันก็อยากไปอยู่แต่ไม่อยากเจอพี่เขา" ชะเอมได้แต่ถอนหายใจออกมาใจอยากไปอยู่แต่ก็ไม่ได้อยากไปเจอพี่เขา อยากไปเที่ยวกับอลิสตามภาษาสาวๆถึงแม้จะมีพี่สายฟ้าเดินตามก็เหอะแต่ก็แค่คนเดียวมั้ย ก๊อกๆ"เสียงใครมาอ่ะ พี่แชมเปญมาเหรอ
ประเทศเกาหลีตอนนี้ชะเอม พี่พายุ และคู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่างพี่สายฟ้ากับยัยอลิสได้เดินทางมาถึงยังห้องพักกันแล้วและเป็นครั้งแรกของพวกสาวๆที่ได้เห็นหิมะตกกับตาของตัวเองจึงทำให้พวกเธอนั้นดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ ส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจโดยเฉพาะอลิสที่ดูจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่"กรี๊ด~หิมะตก ชะเอมถ่ายรูปให้ฉันที" อลิสกรีดร้องออกมาเมื่อมาเกาหลีคราวนี้ได้เห็นหิมะตกเป็นครั้งแรก มันสวยมากเหมือนในซีรี่ย์ที่พวกเธอชอบดูเลย สวยจนต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ"มาๆเดี๋ยวเปลี่ยนกันถ่าย" ชะเอมยังอดขำไม่ได้กับท่าทีตื่นเต้นดีใจสุดขีดของเพื่อนสนิท รีบหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายใบเก่งเอาขึ้นมากดถ่ายรูปให้กับเธอ"ก็แค่หิมะตก ไม่เคยเห็นเหรอไง" เสียงพูดของชายหนุ่มด้านหลังดังขึ้นอย่างไม่ดังมากนักแต่มันก็ดังพอที่ชะเอมจะได้ยิน ใบหน้าสวยเท่ของเธอหุบยิ้มลงทันทีเมื่อโดนคนบ้าพูดขัดจังหวะขึ้น เธอจึงหันกลับไปตอบเสียงแข็งทันควัน"ไม่เคยค่ะ" พร้อมกับหันใบหน้ากลับมายิ้มแย้มถ่ายรูปสลับสับเปลี่ยนกันกับอลิสดังเดิม"กูจองห้องเอาทั้งหมด 3 ห้อง" สายฟ้าลอบมองพายุสลับกับชะเอมไปมาพร้อมกับหลุดขำออกมาเพียงครู่ก่อนท
ผับ Storm Nightชายวัยกลางคนกำลังโดนเหล่าชายฉกรรจ์ชุดดำรุมกระทืบซ้อมจนกระอักเลือดนอนกองจมกองเลือดอยู่บนพื้นห้อง ใบหน้าเหยเกไปด้วยความเจ็บ“เอามันออกไป!”ชายหนุ่มเจ้าของผับที่ยืนหันหลังให้กับเหล่าชายหนุ่มชุดดำพูดออกคำสั่งเสียงแข็ง“ครับ”หัวหน้าชายชุดดำขานรับคำของเจ้านาย พร้อมกับโค้งตัวลาและส่งสัญญาณให้กับลูกน้องที่เหลือของเขาพามันออกไปสายฟ้าชายหนุ่มหน้าตาดีใบหน้าหล่อเหลาก็ได้เดินสวนเข้ามาเจอเข้าพอดี เขาจึงได้ออกปากถามไปยังชายผู้เป็นเจ้าของคำสั่งที่ยืนหันหลังยกดื่มแก้วเหล้าในมืออยู่“อะไรกันว่ะพี่ ไอ้นี่คือ?”เขาที่โดนถามจึงได้หันหลังกลับมาแล้วมองดูไปยังสายฟ้าและเริ่มพูดแถลงว่าคนเมื่อกี้มันเป็นใครกัน“ลูกหนี้กูเอง มันติดหนี้กูอยู่ 5ล้าน”“อืม แล้วช่วงนี้เป็นไง เห็นเงียบๆไปกูเลยแวะเข้ามาดู พ่อเป็นห่วงมึงไอ้พายุ”สายฟ้าเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาแล้วพูดถามผู้เป็นพี่ออกไปด้วยความเป็นห่วง เพราะช่วงหลังๆพี่ชายของเขาเงียบหายไป“หึ! ช่วงนี้งานเยอะก็เลยไม่ค่อยได้เข้าไปบ้าน”เจ้าของผับที่นี่ก็คือ พายุ เขาเป็นลูกชายคนโตของบ้าน จิรกุลชัย มีน้องชาย1คนนั่นก็คือสายฟ้า (จากเรื่องสัญญารักมัดใจเธอ)เขากับน้องช
ผับ Storm Night“กรี๊ดมึง ผู้ชายคนนั้นเขาหล่อมากอ่ะ กูอยากได้เขา” หญิงสาวสวยหุ่นบอบบางแต่งตัวด้วยชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสุดเซ็กซี่พูดขึ้นหลังจากที่กลุ่มของพวกเธอได้เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะภายในร้าน พลางชี้มือไปที่ชายหนุ่มที่มีใบหน้าสุดหล่อเหลาคมคายชุดดำ ซึ่งนั่งกันอยู่ในโซนVIPกับกลุ่มเพื่อน“เออจริงด้วย หล่อมาก กูเชียร์ มึงเข้าไปขอเบอร์เขาเลย” เพื่อนของเธอมองตามมือของเธอไปก็พบเข้ากับชายหนุ่มคนที่เพื่อนของเธอพูดถึง มันจริงดั่งคำที่นางกล่าว ผู้ชายคนนี้กราวใจดูแบดบอยมาก มีรอยสักอยู่ที่คอและตรงช่วงหน้าอก รีบหันมาพูดเชียร์เพื่อนสาวคนสวยให้เข้าไปจีบผู้ชายคนนั้น“อือ~ กูดูสวยหรือยังว่ะ” ร่างบางสุดเซ็กซี่ลุกยืนขึ้นขยับเสื้อผ้าให้เข้าที่หันไปหาเพื่อนๆว่าให้ช่วยมองให้ทีว่าดูดีหรือยัง เมื่อเพื่อนบอกผ่าน หญิงสาวก็เดินเข้าไปยังโต๊ะที่มีชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งกันอยู่ถึง4คนด้วยความมั่นใจไปกับหน้าตาที่ดูสวยเซ็กซี่ของตัวเอง ในใจเธอคิดว่าถ้าไม่ได้คนที่เธอหมายตาไว้ก็ขอใครสักคนใครก็ได้ใน3คนนี้ที่เหลือเพราะแต่ละคนก็งานดีกันทั้งนั้น“สวัสดีค่ะ ขอนั่งด้วยคนจะได้มั้ยคะ” หญิงสาวที่หมายตาในชายหนุ่มก็ได้พูดขึ้นขยับกายเด
ขุนพลที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมาบ้าง เขารู้นิสัยของพายุเป็นอย่างดีเพราะรู้จักและเป็นเพื่อนสนิทกันมานานแต่ก็ยังอยากที่จะถามย้ำๆให้ได้ยินกับหูอีกสักครั้ง“กูยังชอบผู้หญิงเหมือนเดิมแต่แค่ยังหาคนที่ใช่ไม่ได้ก็เท่านั้น” พายุจึงได้ตอบกลับเน้นน้ำเสียงดังฟังชัดแน่นอนไปยังเพื่อนๆของเขาให้ได้รับรู้ให้แน่ชัดอีกครั้งคอนโดพายุเช้าวันต่อมา7.30 น.เมื่อคืนพายุกับเพื่อนดื่มกันจนเกือบจะโต้รุ่ง เขาได้กลับมานอนยังคอนโดของเขาและนอนได้เพียงไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะไปทำงานยังบริษัทของผู้เป็นพ่อ มันเหมือนเป็นความเคยชินไม่ว่าจะนอนดึกแค่ไหนก็ตามพายุก็จะตื่นเช้าอยู่เสมอพายุหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายให้สะอาด 10นาทีผ่านไป เขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อเชิ้ตสีดําแบรนด์ดังนำขึ้นมาสวมใส่ ทุกๆอย่างในห้องนี้ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยสีดำไปซะส่วนใหญ่ในตอนเช้าถึงช่วงเย็นเขาเป็นถึงรองประธานบริษัทแต่พอช่วงดึกๆเป็นต้นไปก็จะกลายเป็นเจ้าของผับดูแลควบคุมสั่งการกิจการร้านผับ บ่อนคาสิโน และธุรกิจสีเทาอีกหลายอย่างแต่งตัวเสร็จอะไรเสร็จก็เดินออกจากห้องเพื่อไปทำงานที่บริษัทของ
ก๊อกๆเสียงเคาะประตูดังขึ้น“เข้ามา” พายุจึงได้ส่งเสียงบอกให้เข้ามาได้“ขออนุญาตครับคุณพายุ คุณอิทธิมาขอพบคุณพายุครับ” ลูกน้องคนสนิทอย่างวีรวิทย์ได้เดินเข้ามาและแจ้งไปยังผู้เป็นเจ้านายของเขา“อืม ให้เขาเข้ามาได้”“ครับ” โค้งคำนับและเดินออกไปยังหน้าห้องทำงานของพายุ ผายมือเชิญแขกที่มาขอพบให้เข้ามาพบกับผู้เป็นเจ้านายของเขา“เชิญครับ”“สวัสดีครับ ผมอิทธินะครับคุณพายุ” คนมาใหม่ได้เริ่มกล่าวแนะตัวเองให้พายุได้รู้จักอย่างเป็นทางการ“ครับยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน เชิญนั่งก่อน” พายุยิ้มรับพร้อมกับบอกให้เขานั้นนั่งลงก่อนแล้วค่อยมาเริ่มพูดคุยกัน“เชิญพูดเรื่องของคุณมาได้เลยครับ” พายุที่เห็นว่าทางฝั่งเขานั้นยังเงียบ จึงได้เริ่มพูดขึ้นมาก่อน“ครับ วันนี้ผมจะมาเสนอยาตัวใหม่ที่ทางผมพึ่งคิดค้นได้ครับ มันเป็นยากล่อมประสาทชนิดรุนแรง และนี่ครับผมจะให้ทางคุณพายุได้นำไปทดลองใช้ก่อน ใช้ไม่กี่หยดก็เห็นผลแล้วครับ”“ครับ เอาไว้ผมจะติดต่อไปแล้วกัน”“ถ้างั้นวันนี้ผมขอตัวลาก่อนแล้วกันนะครับและนี่เป็นนามบัตรของผมครับ หวังว่าคุณจะพอใจไปกับสินค้าของผม” อิทธิได้ขอตัวลากลับไปก่อน เขาทิ้งตัวอย่างทดลองเอาไว้กับพายุ“ผมว
อลิสกับชะเอมหายออกไปเดินเล่นกันที่ริมชายหาดประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง พอเมื่อเธอกลับมาก็รีบขึ้นมาบนเตียงนอนทันที เพราะอากาศข้างนอกยังค่อนข้างแดดร้อนอยู่ด้วย ความเพลียจึงทำให้เธอเผลอหลับไปเมื่อเห็นว่าเธอหลับไปแล้ว สายฟ้าเดินมาเคาะประตูห้องของชะเอม หญิงสาวเดินมาเปิดประตูให้เขา ไม่รอช้าเขาจึงได้พูดขึ้น“ชะเอม เราช่วยไปซื้อของและก็ซื้อเค้กแทนพี่หน่อยได้มั้ยครับ”“เค้กเหรอคะ” ชะเอมทำใบหน้างุนงงเอ่ยปากถามกลับไปยังพี่สายฟ้าอย่างคนที่ลืมในวันเกิดของเพื่อนสนิทตนเอง“ใช่ครับ วันนี้วันเกิดอลิส” สายฟ้ายิ้มรับพร้อมกับเฉลยว่าวันนี้คือวันเกิดของอลิสเพื่อนสนิทของเธอเอง“เออจริงด้วย! ลืมได้ไงเนี่ย งั้นได้เลยค่ะพี่ เดี๋ยวชะเอมจัดการให้” ชะเอมเบิกตาโตอย่างตกใจ พอพี่สายฟ้าบอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดของอลิส เธอก็จำขึ้นมาได้ทันที ยิ้มตอบกลับไปพร้อมกับบอกว่าจะจัดการเรื่องเค้กให้เรียบร้อยและระหว่างที่พูดคุยกันอยู่พายุก็ได้เดินออกมาพอดี“ขอบคุณครับ พายุ มึงช่วยไปเป็นเพื่อนน้องชะเอมหน่อย” สายฟ้าหันไปมองสบตากับพี่ชายเมื่อทุกอย่างได้เป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้ เอ่ยปากพูดให้พายุช่วยไปเป็นเพื่อนชะเอมหน่อย“เอ่อ ไม่ต้องก็ได
ประเทศเกาหลีตอนนี้ชะเอม พี่พายุ และคู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่างพี่สายฟ้ากับยัยอลิสได้เดินทางมาถึงยังห้องพักกันแล้วและเป็นครั้งแรกของพวกสาวๆที่ได้เห็นหิมะตกกับตาของตัวเองจึงทำให้พวกเธอนั้นดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ ส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจโดยเฉพาะอลิสที่ดูจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่"กรี๊ด~หิมะตก ชะเอมถ่ายรูปให้ฉันที" อลิสกรีดร้องออกมาเมื่อมาเกาหลีคราวนี้ได้เห็นหิมะตกเป็นครั้งแรก มันสวยมากเหมือนในซีรี่ย์ที่พวกเธอชอบดูเลย สวยจนต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ"มาๆเดี๋ยวเปลี่ยนกันถ่าย" ชะเอมยังอดขำไม่ได้กับท่าทีตื่นเต้นดีใจสุดขีดของเพื่อนสนิท รีบหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายใบเก่งเอาขึ้นมากดถ่ายรูปให้กับเธอ"ก็แค่หิมะตก ไม่เคยเห็นเหรอไง" เสียงพูดของชายหนุ่มด้านหลังดังขึ้นอย่างไม่ดังมากนักแต่มันก็ดังพอที่ชะเอมจะได้ยิน ใบหน้าสวยเท่ของเธอหุบยิ้มลงทันทีเมื่อโดนคนบ้าพูดขัดจังหวะขึ้น เธอจึงหันกลับไปตอบเสียงแข็งทันควัน"ไม่เคยค่ะ" พร้อมกับหันใบหน้ากลับมายิ้มแย้มถ่ายรูปสลับสับเปลี่ยนกันกับอลิสดังเดิม"กูจองห้องเอาทั้งหมด 3 ห้อง" สายฟ้าลอบมองพายุสลับกับชะเอมไปมาพร้อมกับหลุดขำออกมาเพียงครู่ก่อนท
"เฮ้อ..ช่างเหอะ ไม่อยากจะพูดถึง""เอ่อแก..ฉันกับพี่สายฟ้าจะไปฮันนีมูนกันที่เกาหลีนะ แกไปด้วยกันนะรอบนี้" อลิสพูดความตั้งใจออกมา ที่มาหาชะเอมในวันนี้ก็ด้วยความเป็นห่วงเป็นอันดับหนึ่งส่วนรองลงมาก็เพื่อที่อยากจะมาชวนเธอให้ไปเที่ยวด้วยกันตามคำสัญญาที่ให้ไว้"ไปฮันนีมูนก็ต้องไปกันสองคนดิจะมาชวนฉันไปด้วยทำไมเล่า" ชะเอมมองหน้าเพื่อนสาวพูดออกไปตามความเป็นจริง ไปฮันนีมูนใครเขาชวนคนอื่นไปด้วยกันไม่มีหรอก"คือแบบว่าเห็นพี่สายฟ้าบอกว่าพี่พายุก็คงจะไปด้วย" อลิสเม้มปากแน่นแต่ก็ต้องพูดตามที่เธอได้ยินมาให้ชะเอมได้รับรู้"ถ้างั้นฉันไม่ไป!" ชะเอมเมื่อรู้ว่าเขาคนนั้นจะไปกับทริปในครั้งนี้ด้วย เธอจึงรีบตอบกลับปฏิเสธเสียงแข็ง"ชะเอมไปด้วยกันเถอะนะ ไหนแกสัญญากับฉันเอาไว้แล้วนี่นาว่าจะไปเกาหลีด้วยกันสักครั้ง" อลิสรีบส่งสายตาออดอ้อนเว้าวอนไปยังเพื่อนสนิท ยกอ้างเอาคำสัญญาที่เคยให้ไว้เอาออกมาใช้"ฉันก็อยากไปอยู่แต่ไม่อยากเจอพี่เขา" ชะเอมได้แต่ถอนหายใจออกมาใจอยากไปอยู่แต่ก็ไม่ได้อยากไปเจอพี่เขา อยากไปเที่ยวกับอลิสตามภาษาสาวๆถึงแม้จะมีพี่สายฟ้าเดินตามก็เหอะแต่ก็แค่คนเดียวมั้ย ก๊อกๆ"เสียงใครมาอ่ะ พี่แชมเปญมาเหรอ
“แล้วจะรีบเดินไปไหน” เสียงทุ้มเอ่ยถามหญิงสาวที่เดินนำหน้าก็รู้ว่าเธองอนเขาแต่ไม่เข้าใจว่าจะรีบเดินเร็วอีกทำไมในเมื่อตอนนี้ก็ได้ออกมาจากงานแล้ว“หนูจะกลับห้อง!” ฉันบอกกับพี่พายุไปด้วยอารมณ์ที่กำลังโกรธไม่อยากที่จะคุยกับเขาเลยด้วยซ้ำในตอนนี้“งั้นเดี๋ยวฉันไปส่งที่คอนโด” พี่พายุเขาก็ยังอาสาที่จะไปส่งฉันอยู่ได้ คนยิ่งไม่อยากเห็นหน้าก็ยังจะมาคอยตามกันอยู่ได้“ไม่ต้องค่ะ หนูกลับเองได้ แท็กซี่ก็มี” ฉันบอกกับเขาออกไปโดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ“แต่ฉันมีเรื่องที่ต้องคุยกับเธอ”“จิ๊ เอาไว้ค่อยคุยวันหลังได้มั้ยคะ” ชะเอมหยุดเดินแล้วหันหน้ามองเขา ใบหน้าเรียวสวยกำลังอารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด ขมวดคิ้วจนแทบจะชนกัน“ไม่! ฉันจะคุยวันนี้และเดี๋ยวนี้ด้วย มานี่! ไปขึ้นรถของฉัน” พายุรีบตอบปฏิเสธเสียงแข็งพร้อมกับเริ่มฉุดกระชากร่างบางของชะเอมให้เดินไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลเท่าไรจากตรงที่ทั้งสองได้ยืนพูดคุยกันอยู่“ปล่อยนะ โอเคๆยอมไปด้วยแล้ว พี่ปล่อยหนูสักที” หญิงสาวพยายามสะบัดมือให้หลุดออกจากการควบคุมของร่างหนาแต่ก็ไม่สำเร็จ เขามีแรงกำลังมากเกินไปเธอจึงเริ่มใช้ไม้อ่อนโดยการบอกว่ายอมไปด้ว
“คุณแม่ สวัสดีค่ะ” ลินดายกมือขึ้นไหว้คุณแม่ของพี่พายุพร้อมกับฉีกยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติแต่ดูยังไงก็พอรู้ว่าเธอคงมีเรื่องทุกข์อยู่ข้างภายในใจหรือว่าจะเป็นเรื่องพี่พายุที่ปฏิเสธความรักของเธอ“มาคนเดียวหรือลูก” คุณแม่เอ่ยถามลินดา เมื่อเห็นว่าเธอเดินเข้ามาเพียงแค่คนเดียว“ลินดามากับคุณแม่ค่ะอยู่ทางด้านนั้น” เธอส่ายหน้าเล็กน้อยและผายมือบอกกับคุณแม่พี่พายุว่าคุณแม่ของเธอยืนอยู่ตรงบริเวณจุดที่มีอาหาร“เด็กๆงั้นแม่ขอตัวไปคุยกับเพื่อนก่อนนะ” คุณแม่พี่พายุเมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนเองนั้นยืนอยู่ตรงจุดไหนแล้วก็รีบเดินออกไปจากตรงนี้ทันทีและเมื่อคุณแม่ของพี่พายุเดินออกไปแล้ว ลินดาจึงใช้จังหวะนี้ขอคุยกับทางพี่พายุ ขอคุยด้วยทั้งๆที่ฉันยืนอยู่ข้างกายพี่เขาเนี่ยนะทุเรศสิ้นดี“พี่พายุ น้องลินมีเรื่องที่อยากจะคุยกับพี่ค่ะ” เสียงหวานพูดออดอ้อนบอกกับพายุว่าเธอนั้นกำลังมีเรื่องที่ต้องการจะคุยกับเขา“เรื่องอะไร”“ไปคุยกันสองคนจะได้มั้ยคะ น้องลินไม่อยากพูดตรงนี้ น้องลินอาย” ลินดาก้มหน้าลงเล็กน้อยเหมือนกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้“ฉันขอไปคุยกับลินดาสักครู่นะ เดี๋ยวฉันรีบกลับมา” พายุคิดชั่งใจอยู่สักครู่แล้วจึงหันหน้ากล
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกเราลงไปนั่งกินที่โต๊ะกันเถอะเดี๋ยวพวกมันจะรอนาน” พายุส่ายหน้าไปมาเขาไม่รู้เลยว่าเพื่อนรักพาผู้หญิงคนนั้นไปไหนยังไงเขาก็ไม่คิดที่จะสนใจเธออยู่แล้ว ไม่แน่ไอ้เจมส์มันอาจจะทำอย่างที่ปากพูดออกมาก็ได้“ค่ะ” ทั้งคู่เดินจับมือกันลงไปยังโต๊ะที่ทางกลุ่มเพื่อนของพายุได้นั่งกันอยู่“ไง เคลียร์กันเข้าใจแล้วใช่มั้ย” เดินมาถึงก็เจอประโยคแซวจากปากของไอ้ขุนพลก่อนเลย“อืม แล้วไอ้เจมส์ล่ะ” พายุมองไปทั่วทั้งโต๊ะก็ไม่เห็นไอ้เจมส์ เขาจึงถามด้วยความสงสัยออกไปหรือมันอาจจะพาลินดาไปทัวร์สรวงสวรรค์อยู่ก็เป็นได้ ยังไงก็ได้เขาไม่ได้คิดที่จะสนใจเธออยู่แล้ว“ไอ้เจมส์ได้ผู้หญิงสวยๆขนาดนั้นก็ต้องกลับไปจัดต่อแล้วมั้ยวะ” ขุนพลที่นั่งดื่มอยู่กับเด็กดริ้งก็พูดขึ้นถึงไอ้เจมส์เพื่อนรักที่มันได้ของดีระดับพรีเมี่ยมก็ต้องรีบเอากลับไปจัดการปราบพยศให้เข็ดหลาบ“หึ! เหี้ยจริงครับเพื่อนกู แต่ก็ดี..เธอจะได้เลิกยุ่งวุ่นวายกับกูสักที เมียกูหึงแล้วหึงอีก” พายุถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ ดีแล้วจริงๆที่ได้ไอ้เจมส์มาช่วยกันลินดาออกไป“พี่พายุ!”“ยินดีด้วยนะน้องชะเอม เรียนจบสักทีแล้วนี่จะแต่งงานกับเพื่อนพี่เมื
เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดกว้างออก ชายหนุ่มชุดดำลูกน้องของพายุเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของชายหนุ่มและที่เขาเข้ามาก็เพราะว่ามีคนต้องการขอเข้าพบเจ้านายหนุ่มของเขา“นายครับ ‘คุณลินดา’ เธอมาขอพบนายครับ” ลูกน้องได้บอกชื่อของบุคคลที่ยืนรออยู่ทางด้านหน้าห้องทำงานของพายุและบุคคลที่อยากจะขอพบกับเขาก็คือผู้หญิงคนนั้นลูกสาวของเพื่อนคุณแม่ของเขานั่นเองแถมยังพ่วงด้วยตำแหน่งเจ้าของบริษัทผลิตไวน์ที่ส่งไวน์ให้กับทางร้านของเขาอีกด้วย“บอกไปว่าฉันไม่ว่าง!” ด้วยความที่ยังไม่อยากเจอเพราะกลัวเธอคิดไปไกลจึงทำให้พายุบอกกับลูกน้องออกไปว่าเขายังไม่ว่างไม่ต้องการพบในตอนนี้“ครับ” ลูกน้องโค้งตัวเล็กน้อยพร้อมกับเดินถอยหลังแล้วออกไปบอกเธอและไม่นานเขาก็เข้ามาในห้องอีกครั้งเมื่อเธอคนนั้นยังไม่ยอมกลับและต้องการที่จะขอพบเจ้านายของเขาเสียให้ได้“เธอบอกว่าขอครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายครับ” ลูกน้องพูดตามคำพูดร้องขอของหญิงสาวหน้าห้อง“อืม งั้นก็ให้เธอเข้ามา” พายุถอนหายใจและบอกให้ลินดาเข้ามาพบเขาได้เพื่อจะได้เป็นการตัดปัญหาถ้าไม่เจอตอนนี้เธอก็คงจะหาเรื่องมาเจอเขาอีกจนได้“สวัสดีค่ะพี่พายุ น้องลินแวะเอา
“หา! แฟนชะเอมเหรอคะ สวัสดีค่ะพี่พายุ” เชอรีนที่ไม่เคยพบกับพี่พายุมาก่อนก็ตกใจเล็กน้อยก่อนที่จะยกมือขึ้นไหว้ไปยังชายหนุ่มที่ดูแล้วก็น่าจะเป็นรุ่นพี่ของเธออยู่“สวัสดีครับน้องเชอรีน” พายุทักทายไปยังพี่สาวของชะเอมด้วยความเป็นกันเอง“เชอรีน เธอเป็นลูกสาวคนกลางของพ่อ พ่อกับแม่มีแต่ลูกสาวทั้งนั้นเลย” เตวิชอธิบายเพิ่มเติมถึงครอบครัวของเขา เขานั้นมีแต่ลูกสาว แชมเปญเป็นคนโต เชอรีนเป็นคนกลางและชะเอมเป็นคนสุดท้อง“ส่วนบ้านผมมีแต่ผู้ชายครับ ผมเป็นพี่ชายคนโต สายฟ้าแฟนของอลิสเป็นน้องชายของผมเองครับ” พายุบอกกับคุณพ่อของชะเอมว่าที่บ้านของเขามีแต่ลูกชาย“ลูกสาวผมจะได้เป็นสะใภ้ใหญ่ส่วนอลิสเป็นสะใภ้เล็กอย่างนั้นเหรอลูก” เตวิชเอ่ยแซวชะเอมที่กำลังจะได้กลายเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้านพายุ“คุณพ่ออ่า~อย่าแซวกันแบบนี้สิคะ” ชะเอมก้มหน้าลงเล็กน้อยไม่กล้าสบตากับผู้เป็นพ่อเมื่อโดนแซวกันซึ่งๆหน้าแบบนี้เป็นใครบ้างที่จะไม่เขินและเมื่อได้พูดคุยกันให้เข้าใจแล้ว พายุก็ได้ขอตัวกลับก่อนเขายังมีงานที่ต้องทำอีกมากแต่ก่อนที่จะกลับพายุก็ขอใช้เวลาอยู่กับชะเอมตามลำพังสักครู่“หายงอนหรือยัง”
“แล้วทำไงถึงจะชอบ!” พายุกระชับอ้อมกอดรับรู้ว่าเธอเขินพร้อมทั้งกระซิบเข้าที่ใบหูขาวเนียนชวนหลงใหล“พี่ยังไม่ได้ตอบคำถามของหนูเลยว่าพี่ตามหนูมาที่นี่ได้ยังไงกันคะ” ชะเอมรีบยกมือเอาขึ้นมาปิดใบหูทั้งสองข้างเอาไว้แล้วรีบชวนคุยเรื่องอื่นเพื่อเปลี่ยนประเด็น“ลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันให้คนติดตามเธออยู่ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนฉันก็หาเธอเจออยู่ดี นั่นคุณพ่อกับคุณแม่ของเธอใช่มั้ย?” ชายหนุ่มแกล้งพูดตรงซอกคอขาวของเธอแต่แล้วสายตาก็มองไปเห็นเข้ากับบุคคลที่น่าจะเป็นคุณพ่อคุณแม่ของชะเอมจึงแกล้งทำเป็นถามเธอเล่นให้ตกใจกลัว“ชะ ใช่ค่ะ พี่คิดจะทำอะไร แล้วนั่นพี่จะเดินเข้าไปหาพวกท่านทำไม อย่าบอกนะว่า..กรี๊ด~ พี่พายุ!” พอเธอตอบว่าใช่เท่านั้นแหละชายหนุ่มก็ปล่อยร่างกายเธอให้เป็นอิสระแล้วเดินไปทางที่คุณพ่อกับคุณแม่ของชะเอมยืนอยู่“สวัสดีครับคุณเตวิช” พายุเข้ามายืนอยู่ทางด้านหน้าของคุณพ่อคุณแม่ของหญิงสาวที่ตนเองรักแล้วกล่าวคำทักทายพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ด้วยความเคารพ“ครับ ไม่ทราบว่าคุณคือ” เตวิชยิ้มรับด้วยความมึนงงโดยไม่รู้เลยว่าตัวเองนั้นกำลังยืนคุยอยู่กับใคร“ผมชื่อพายุครับเป็นแฟนของน้องชะเอม” พายุเริ่มแนะนำตัวเองกับ
ทีแรกลินดาก็ดูเหมือนว่าจะไม่ยอมแต่พอได้เห็นแววตาของพายุเข้า หญิงสาวก็เริ่มตอบตกลงที่จะกลับไปก่อนในทันที“มีเรื่องอะไรเหรอลูก” พายุพาคุณแม่ของเขาขึ้นลิฟท์เดินขึ้นมายังห้องทำงานของเขา แม่เอ่ยถามลูกทันทีเมื่อเดินเข้ามาภายในห้องทำงาน“คุณแม่คงสงสัยใช่มั้ยครับว่าทำไมถึงได้เจอชะเอมที่บริษัทของเรา” ทั้งคู่เดินไปนั่งยังเก้าอี้รับแขกมุมห้อง พายุเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน เขาต้องการที่จะบอกเรื่องของเขากับชะเอมให้คุณแม่ได้รับรู้ เขาจะไม่ยอมเสียเธอไปโดยเด็ดขาด“ใช่ แม่สงสัยอยู่” แม่มองไปยังลูกชายคนโตเพื่อรอฟังคำตอบจากปากของพายุ“ผมจะบอกกับคุณแม่ครับ ผมกับชะเอม พวกเรารักกัน คบกันมาได้ตั้งแต่ตอนที่น้องยังอยู่ปี2 จน ตอนนี้เธอใกล้จะเรียนจบแล้ว”“จะ จริงเหรอ! ทำไมเราไม่เห็นจะบอกแม่เลย” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อได้ยินคำสารภาพจากปากของลูกชายคนโตเป็นอย่างที่เธอได้คิดเอาไว้นั่นแหละ นี่ลูกชายของเธอคบอยู่กับหนูชะเอมแล้วอย่างนั้นเหรอ เด็กพวกนี้เนี่ยนะแอบซุ่มเงียบไม่ยอมบอกเธอเลยนะ“ผมกลัวว่าคุณแม่จะเข้ามาวุ่นวายกับพวกเรายังไงละครับ แล้วอีกอย่างน้องก็ขอผมเอาไว้ว่าเรียนจบค่อยบอกทั้งสองฝ่าย เธออยากที่จะลองใช้ชีวิตศึกษาด