All Chapters of ปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม: Chapter 61 - Chapter 70

“พอได้แล้วน่า! เดี๋ยวยัยนี่ก็ได้ตายคามือเธอหรอก” คนตัวโตห้ามปราบไปยังหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เขารู้ว่าเธอกำลังโกรธไปกับคำพูดของฮันน่า แต่ตบตีเธอไปก็เท่านั้นพลางจะเจ็บมือเสียเปล่าๆ“ก็ดูมันพูดเข้า! หนูไม่ชอบ! หนูจะตบมัน! ตบมันอีก!” ใบหน้าสวยพูดขึ้นอีกครั้งด้วยแววตาและอารมณ์ที่กำลังโกรธจัด เธอไม่ชอบฮันน่าอยู่แล้วแล้วไหนยัยนั่นจะพูดจาเรื่องที่ทำกับพี่พายุให้เธอฟังอีก ร่างบางหายใจเข้าออกด้วยความรุนแรงใบหน้ายู่โกรธจนคิ้วขมวดแทบจะชนกัน“พอแล้วน่า ดูสิมือเธอแดงหมดแล้ว ไม่เจ็บบ้างหรือไง” พายุวางเธอลงกับโซฟายาวแล้วหยิบยกมือเรียวของเธอขึ้นมาดู ฝ่ามือทั้งสองข้างของเธอแดงไปหมด เขาถามเธอมองด้วยความห่วงใยสายตาของพายุในตอนนี้ดูละมุนอบอุ่นเหลือเกิน“ก็เจ็บแต่แค้นมากกว่า” เธอรู้ว่าเขาเป็นห่วงใบหน้าสวยเริ่มสีแดงขึ้นเมื่อความเขินอายแล่นเข้ามา ชะเอมหันใบหน้ามองไปทางอื่นพร้อมกับพูดประโยคออกมาแผ่วเบา“แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไงกับฮันน่า” พายุยิ้มมุมปากเขารู้ว่าเธอคงเขินเขาไม่งั้นคงไม่เมินหน้าหนีไปทางอื่นแบบนี้“ให้หนูตบก่อนแล้วค่อยปล่อยออกไป อย่าให้มันมาเหยียบที่นี่หรือที่บริษัทของพี่อีก เข้าใจมั้ยคะ? พี

“เรากำลังจะบอกกับพี่ว่าเราไม่อยากหมั้นกับพี่สินะครับ ถึงได้ยัดเยียดพี่สาวของเรามาให้พี่แบบนี้” ใบหน้าหล่อลูกครึ่งพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขาก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าชะเอมไม่ได้ชอบเขาแต่ทำไมถึงต้องยัยเยียดคนอื่นมาให้เขาด้วย แล้วยิ่งเป็นแชมเปญคนที่เขา..“ไม่ใช่นะคะ อย่าเรียกว่ายัดเยียดแบบนั้นสิคะ คือชะเอมก็แค่อยากจะบอกว่าพี่แชมเปญของชะเอมดีพร้อมทุกอย่างเหมาะสมกับพี่ไบรอันมากๆเลยนะคะ ทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา อายุ เข้ากันได้ดีหมดเลย” ชะเอมรีบยกมือขึ้นมาช่วยกันปฏิเสธ เธอก็แค่อยากจะบอกว่าทั้งพี่ไบรอันกับพี่แชมเปญดูเหมาะสมกัน“แต่ใจพี่..” ไบรอันหลุบมองไปทางอื่น ตอนนี้ใจเขามีแต่ชะเอม“พี่ไบรอันก็อย่าพึ่งรีบร้อนเลยนะคะ ค่อยๆดูกันไปเรื่อยๆ”“เราบอกพี่ เราก็อย่าลืมบอกตัวเองไว้ด้วยแล้วกัน ค่อยๆดูกันไปให้โอกาสพี่บ้าง..นะครับ” ไบรอันรีบบอกให้เธอให้โอกาสเขาบ้าง ค่อยๆดูกันไปอย่างที่ปากเธอบอก“คือชะเอม..มีคนในใจแล้วค่ะ ชะเอมบอกกับพี่ตรงๆเลย ชะเอมไม่อยากปิดบังซ่อนเร้น” ชะเอมตัดสินใจบอกความจริงกับพี่ชายอย่างไบรอันไปตามตรงว่าเธอมีคนในใจอยู่แล้วในตอนนี้ เธอไม่อยากปิดบังเขา อยากให้เขาได้ตัดใจจากเธอ“เร

วันต่อมา4โมงเย็นชะเอมกับเพื่อนๆต่างก็แยกย้ายกันที่จะกลับบ้านใครบ้านมัน คนตัวเล็กเดินไปยังรถยนต์ของเธอที่จอดอยู่แต่ยังไม่ทันที่จะถึงรถก็มีมือของใครไม่รู้คว้าหมับเข้าที่แขนเธอจากทางด้านหลัง“อ๊ะ! พี่พายุ..มาได้ไงคะเนี่ย” ชะเอมหันหลังกลับไปเตรียมที่จะด่าเต็มที่แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อคนที่เข้ามาหาเธอจากทางด้านหลังนั้นคือ..พี่พายุ“เลิกเรียนแล้วใช่มั้ย? ไปกับฉัน” ชายหนุ่มจ้องหน้าเธอวันนี้เขามาแปลกดูไม่ยิ้มใบหน้าดูเคร่งเครียดยังไงก็ไม่รู้ เขาดึงมือเธอให้ไปที่รถเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลจากรถของเธอสักเท่าไหร่“แต่วันนี้ชะเอมเอารถมานะคะ” ร่างบางพยายามยื้อดึงแขนเขาไว้ก็วันนี้เธอเอารถมา จะให้มาจอดทิ้งไว้ที่มหาลัยแบบนี้อีกแล้วเหรอ กลับใครกลับมันก็ได้นี่แล้วค่อยไปเจอกันก็ยังได้“จอดไว้นี่ พรุ่งนี้ฉันจะมาส่งเธอที่มหาลัย” พายุยังคงดึงรั้งแขนเธอให้เดินตามเขาไปยังรถของเขา แต่พอเธอยังไม่ยอมเดินไปอีกเขาจึงหันหน้ากลับมามองจ้องเธอ สีหน้าของเขาตอนนี้ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ ดูน่ากลัวเป็นบ้าไม่รู้ว่าเครียดจากงานหรือใครไปทำอะไรให้เขาโกรธ“แต่ว่า..งั้นก็ได้ค่ะ โกรธอะไรใครมาเนี่ย” สุดท้ายเธอก็จำต้องยอมเดินตามเขาไปเงี

ชะเอมเงียบไม่ได้ตอบคำถามของพายุ เธอเจ็บและจุกเขาทำเธอรุนแรง ร่างกายบอบบางสั่นกระเพื่อมเคลื่อนไหวไปแทบทุกสัดส่วน ใบหน้าสวยหันหนีเมินไปทางอื่น เธอไม่อยากมองเขาไอ้คนใจร้ายที่ไม่เคยฟังและไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“จะบอกไม่บอก?” พายุมองไปยังใบหน้าสวยของชะเอมผู้หญิงที่ทำให้เขาคลั่งไคล้ลุ่มหลงจนแทบบ้า มือหนาจับขาเรียวของเธอแยกออกจากกันให้มากขึ้นแล้วโน้มตัวลงมาถามเธอใกล้ๆอีกครั้ง ใบหน้าของเขาอยู่ระดับเดียวกับใบหน้าของเธอ ทุกทีที่ตอกกระแทกเข้าออก เขาจะได้เห็นใบหน้าสวยหวานทำสีหน้าเหยเกไปด้วยความเจ็บปนเสียวแบบใกล้ๆจนเขาอยากจะก้มตัวลงไปจูบทาบทับริมฝีปากบางของเธอ“อ๊ะพี่! บะ..เบาหน่อยมันจุก”ชายหนุ่มยังคงเร่งเครื่องกระแทกท่อนลำเข้าออกด้วยความเร็วและแรงจนตัวเธอกระเพื่อมสั่นไหวไปทั้งตัว หน้าอกอวบเสียดสีไปมากับแผงอกของชายหนุ่มจนมันแข็งเป็นไต“ก็บอกมาสักทีฉันรอฟังอยู่” ชายหนุ่มถามเธออีกครั้ง เขาจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายถ้ายังไม่ยอมตอบกัน เธอได้คลานลงจากเตียงแน่ เธอรู้ว่าเขาพูดจริงและเธอไม่อยากโดนเขาเอาจนต้องคลานลงจากเตียงแบบนั้น“ไม่ได้ทำอะไรเลย อะ..อ๊ะ พะ..พี่แชมเปญก็อยู่ในห้องด้วย อื้อ~” พายุถึงกับอึ้งไปเล

"ฉันเนี่ยนะมีคนอื่นเธอหรือเปล่า" พายุใช้นิ้วชี้ ชี้เข้าหาตัวเองว่าเขาเนี่ยนะที่จะมีคนอื่นเป็นเธอมากกว่ามั้ยก็เธอทั้งสวยทั้งฮอตขนาดไอ้ฝรั่งนั่นยังชอบเธอเลย"ไม่ใช่หนูแน่!!" ชะเอมรีบปฏิเสธเธอเป็นคนรักจริงถ้าคบใครก็จะคบแค่ทีละคน“เอาเถอะถ้าเธอยังไม่อยากให้ฉันบอกใครก็ไม่เป็นไรส่วนเรื่องหมั้นฉันจะเป็นคนจัดการเอง” เขาพยักหน้ารับรู้ในความแน่วแน่ของหญิงสาวร่างเล็กพร้อมทั้งบอกเธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องหมั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน“จัดการยังไงของพี่~” คนน้องยังคงสงสัยว่าเขาจะจัดการยังไง“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ารู้เลย” เขาไม่อยากบอกเธอว่าเขาจะจัดการยังไง“ใครเด็ก!! หนูอยู่ปี2แล้วนะอายุยี่สิบปีแล้วด้วย!” เธอที่โดนกล่าวหาว่ายังเป็นเด็กรีบโต้แย้งเขากลับไปทันที“ยังไงก็เด็กกว่าฉันอยู่ดี” จ้าพ่อคนแก่“ชิ..คนแก่ หนูไปอาบน้ำดีกว่าถอยไปหน่อยค่ะ” ชะเอมเลือกที่จะไปอาบน้ำดีกว่าต้องมานั่งทะเลาะกับเขาแบบนี้ ร่างบางบอกให้คนพี่ถอยหนี เธอจะลงทางฝั่งที่ถนัดซึ่งก็คือทางฝั่งที่พายุนอนอยู่มือเรียวยังคงจับผ้าห่มที่ใช้ห่อกายเอาไว้แน่นเตรียมที่จะก้าวเท้าลงจากที่นอนแต่ยังไม่ทันที่จะลงก็โดนคนตัวโตอุ้มเธอให้ลอยขึ้น