“ทีแรกพวกกูก็นั่งดื่ม รอมึงกันอยู่ที่โต๊ะเนี่ยแหละ แล้วกูก็เห็นน้องชะเอมนั้นเดินขึ้นมาทักทาย กูเลยชวนน้องมันนั่งรอมึงอยู่ที่โต๊ะนี้ก่อน กูเดินขึ้นไปที่ห้องมึงแล้วได้ยินเสียงมึงคุยกับผู้หญิงอยู่ บิดประตูแล้วแต่มันดันล็อค แอบฟังอยู่เห็นท่าจะไม่ดีก็เลยรีบเดินไปถามลูกน้องคนสนิทของมึงดู มันก็เลยรีบยื่นกุญแจให้ กูก็รีบวิ่งขึ้นไปไขแล้วก็เจอพวกมึงกำลัง อ๊อกๆกันอยู่” เจมส์จึงเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พายุได้ฟัง“ไอ้สัส! ประโยคหลังไม่ต้องย้ำ” พายุรีบบอกไอ้เจมส์เพื่อนรักว่าไม่ต้องพูดก็ได้นะไอ้ประโยคหลังน่ะ“น้องชะเอมที่เห็นว่าไอ้เจมส์ไปนานก็เลยเดินขึ้นไปตาม พวกกูก็เลยเดินขึ้นไปพร้อมกับน้อง” นีโอจึงได้พูดต่อเมื่อเห็นว่าไอ้เจมส์เล่าในส่วนของมันจบแล้ว“อืม งั้นกูกลับห้องก่อนแล้วกัน” พายุเตรียมบอกลาเพื่อนๆพลางลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมที่จะเดินขึ้นไปปลุกคนตัวเล็กให้กลับห้องด้วยกัน“ไม่อยู่ดื่มกับพวกกูก่อนเหรอ” ขุนพลเอ่ยชวนเพื่อนสนิทก่อนที่พายุจะเดินออกไป“ใครมันจะไปอยู่ไหวกูเพลียอยากนอน” พายุส่ายหน้าเป็นเชิงว่าตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ เขาพึ่งทำเรื่องอย่างว่าไป ปล่อยน้ำออกไปตั้งเยอะตอนนี้เหนื่อยและเพลียเป็นอย่
“เรากำลังจะบอกกับพี่ว่าเราไม่อยากหมั้นกับพี่สินะครับ ถึงได้ยัดเยียดพี่สาวของเรามาให้พี่แบบนี้” ใบหน้าหล่อลูกครึ่งพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขาก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าชะเอมไม่ได้ชอบเขาแต่ทำไมถึงต้องยัยเยียดคนอื่นมาให้เขาด้วย แล้วยิ่งเป็นแชมเปญคนที่เขา..“ไม่ใช่นะคะ อย่าเรียกว่ายัดเยียดแบบนั้นสิคะ คือชะเอมก็แค่อยากจะบอกว่าพี่แชมเปญของชะเอมดีพร้อมทุกอย่างเหมาะสมกับพี่ไบรอันมากๆเลยนะคะ ทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา อายุ เข้ากันได้ดีหมดเลย” ชะเอมรีบยกมือขึ้นมาช่วยกันปฏิเสธ เธอก็แค่อยากจะบอกว่าทั้งพี่ไบรอันกับพี่แชมเปญดูเหมาะสมกัน“แต่ใจพี่..” ไบรอันหลุบมองไปทางอื่น ตอนนี้ใจเขามีแต่ชะเอม“พี่ไบรอันก็อย่าพึ่งรีบร้อนเลยนะคะ ค่อยๆดูกันไปเรื่อยๆ”“เราบอกพี่ เราก็อย่าลืมบอกตัวเองไว้ด้วยแล้วกัน ค่อยๆดูกันไปให้โอกาสพี่บ้าง..นะครับ” ไบรอันรีบบอกให้เธอให้โอกาสเขาบ้าง ค่อยๆดูกันไปอย่างที่ปากเธอบอก“คือชะเอม..มีคนในใจแล้วค่ะ ชะเอมบอกกับพี่ตรงๆเลย ชะเอมไม่อยากปิดบังซ่อนเร้น” ชะเอมตัดสินใจบอกความจริงกับพี่ชายอย่างไบรอันไปตามตรงว่าเธอมีคนในใจอยู่แล้วในตอนนี้ เธอไม่อยากปิดบังเขา อยากให้เขาได้ตัดใจจากเธอ“เร
“รวยอยู่แล้วจะมาขอเงินกันทำไม” แชมเปญคิดว่าเขาพูดไปถึงเรื่องเงินๆทองกับเธอ ใบหน้าสวยสุดเซ็กซี่ขมวดคิ้วงุนงงด้วยความสงสัย บ้านก็รวยยังจะมาขอเงินกันอีกเนี่ยนะ“ค่าปิดปากที่ว่าไม่ใช่เงิน” เขาบอกเธอพร้อมกับสบนัยน์ตาคู่สวยบอกความหมายเป็นนัย“แล้วมันคืออะไร อะ..อื้อ~”ไบรอันคว้าท้ายทอยของแชมเปญคว้าเข้ามาหาตัวแล้วกดจูบอย่างดูดดื่มแลกลิ้นระรัว มืออีกข้างสัมผัสไปตามเรืองร่างของแชมเปญอย่างถือวิสาสะทางด้านชะเอมที่แอบดูจากในห้องนอนก็รีบเอามือปิดปากตัวเอง ภาพเหตุการณ์ที่เห็นมันทำเธอแทบช็อค กะจะเป็นแม่สื่อให้พวกพี่เขาทั้งสองคนแท้ๆ เธอแค่จะแอบฟังว่าพวกพี่เขาคุยอะไรกันบ้าง กลับกลายเป็นว่าต้องมาได้ยินเรื่องอะไรก็ไม่รู้ของพี่ทั้งสองคน พวกเขามีความสัมพันธ์กันแล้วชะเอมนึกถึงคำที่พี่แชมเปญเคยบอกเอาไว้เลย ‘นายนั่นไม่ใช่คนดีหรอกนะ’กรี๊ด~ แบบนี้ฉันก็ไม่ต้องหมั้นกับพี่ไบรอันแล้วซิ“ไอ้คนเลว! กลับไปได้แล้ว” แชมเปญผลักดันอกแกร่งของชายหนุ่มออกห่างจนสำเร็จ ไบรอันผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากบางของแชมเปญ ใจจริงยังไม่อยากพอด้วยซ้ำแต่ตอนนี้สถานที่ไม่เอื้ออำนวย เอาไว้วันหลังก็ยังได้ ยังมีเวลาอีกเยอะ“หึ! ฉันกลับก็ได้แ
วันต่อมา4โมงเย็นชะเอมกับเพื่อนๆต่างก็แยกย้ายกันที่จะกลับบ้านใครบ้านมัน คนตัวเล็กเดินไปยังรถยนต์ของเธอที่จอดอยู่แต่ยังไม่ทันที่จะถึงรถก็มีมือของใครไม่รู้คว้าหมับเข้าที่แขนเธอจากทางด้านหลัง“อ๊ะ! พี่พายุ..มาได้ไงคะเนี่ย” ชะเอมหันหลังกลับไปเตรียมที่จะด่าเต็มที่แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อคนที่เข้ามาหาเธอจากทางด้านหลังนั้นคือ..พี่พายุ“เลิกเรียนแล้วใช่มั้ย? ไปกับฉัน” ชายหนุ่มจ้องหน้าเธอวันนี้เขามาแปลกดูไม่ยิ้มใบหน้าดูเคร่งเครียดยังไงก็ไม่รู้ เขาดึงมือเธอให้ไปที่รถเขาที่จอดอยู่ไม่ไกลจากรถของเธอสักเท่าไหร่“แต่วันนี้ชะเอมเอารถมานะคะ” ร่างบางพยายามยื้อดึงแขนเขาไว้ก็วันนี้เธอเอารถมา จะให้มาจอดทิ้งไว้ที่มหาลัยแบบนี้อีกแล้วเหรอ กลับใครกลับมันก็ได้นี่แล้วค่อยไปเจอกันก็ยังได้“จอดไว้นี่ พรุ่งนี้ฉันจะมาส่งเธอที่มหาลัย” พายุยังคงดึงรั้งแขนเธอให้เดินตามเขาไปยังรถของเขา แต่พอเธอยังไม่ยอมเดินไปอีกเขาจึงหันหน้ากลับมามองจ้องเธอ สีหน้าของเขาตอนนี้ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ ดูน่ากลัวเป็นบ้าไม่รู้ว่าเครียดจากงานหรือใครไปทำอะไรให้เขาโกรธ“แต่ว่า..งั้นก็ได้ค่ะ โกรธอะไรใครมาเนี่ย” สุดท้ายเธอก็จำต้องยอมเดินตามเขาไปเงี
“นี่พี่อัดวิดีโอเอาไว้จริงๆสินะคะ วันนั้นที่หนูเห็น” อกข้างซ้ายเต้นแรงมากขึ้นเมื่อสิ่งที่เธอเห็นวันนั้นมันเป็นเรื่องจริง เขาแอบถ่ายคลิปลับระหว่างเขากับเธอเอาไว้ เขาเป็นพวกชอบแอบถ่ายเหรอเนี่ย“ใช่ฉันอัดมันเอาไว้ดูเล่น ไม่ได้อยากจะเอามาใช้แบล็คเมล์เธอหรอกนะ” ชายหนุ่มยอมรับออกมาหน้าตาเฉย เขาอยากเก็บเอาไว้ดูเล่นก็เท่านั้นก็บอกแล้วว่าเขาน่ะไม่ใช่คนดีอะไรแต่เรื่องแบบนี้คู่รักบางคู่เขาก็ทำกันไม่ใช่หรอกเหรอ“แล้วนี่มันไม่เรียกว่าแบล็คเมล์เหรอคะ” ชะเอมพูดไปน้ำตาก็เริ่มหยดไหลออกมา ชายหนุ่มที่เธอชอบที่เธอรักทำไมทำกับเธอแบบนี้ ถ่ายคลิปเก็บไว้ไม่พอยังจะเอามันออกมาขู่เธออีก“ไปบอกมันกับครอบครัวเธอก่อนแล้วฉันลบคลิปนั่นทิ้ง” เขายื่นคำขาดบอกเธอให้เธอไปบอกครอบครัวและบอกมันด้วยไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่เธอกำลังจะหมั้นกับมัน“พี่นี่แม่งโคตรชั่วเลย..ฮึก เสียแรงที่..” น้ำตาร่วงหล่นมาเป็นสาย แม่งโคตรเจ็บใจเลยว่าจะไม่รักไม่ชอบใครแล้วแท้ๆแต่ดันมารักมาชอบคนอย่างเขา“ที่อะไร”“ที่เผลอไปชอบคนอย่างพี่ไง..ฮึก หนูจะหมั้นค่ะไม่อยากอยู่กับคนอย่างพี่อีกแล้ว คนเลว! ลองนึกดูว่าถ้าคลิปหลุดออกไปหนูจะทำยังไง ไอ้คนใจร้าย..ฮึก ก็
ชะเอมเงียบไม่ได้ตอบคำถามของพายุ เธอเจ็บและจุกเขาทำเธอรุนแรง ร่างกายบอบบางสั่นกระเพื่อมเคลื่อนไหวไปแทบทุกสัดส่วน ใบหน้าสวยหันหนีเมินไปทางอื่น เธอไม่อยากมองเขาไอ้คนใจร้ายที่ไม่เคยฟังและไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“จะบอกไม่บอก?” พายุมองไปยังใบหน้าสวยของชะเอมผู้หญิงที่ทำให้เขาคลั่งไคล้ลุ่มหลงจนแทบบ้า มือหนาจับขาเรียวของเธอแยกออกจากกันให้มากขึ้นแล้วโน้มตัวลงมาถามเธอใกล้ๆอีกครั้ง ใบหน้าของเขาอยู่ระดับเดียวกับใบหน้าของเธอ ทุกทีที่ตอกกระแทกเข้าออก เขาจะได้เห็นใบหน้าสวยหวานทำสีหน้าเหยเกไปด้วยความเจ็บปนเสียวแบบใกล้ๆจนเขาอยากจะก้มตัวลงไปจูบทาบทับริมฝีปากบางของเธอ“อ๊ะพี่! บะ..เบาหน่อยมันจุก”ชายหนุ่มยังคงเร่งเครื่องกระแทกท่อนลำเข้าออกด้วยความเร็วและแรงจนตัวเธอกระเพื่อมสั่นไหวไปทั้งตัว หน้าอกอวบเสียดสีไปมากับแผงอกของชายหนุ่มจนมันแข็งเป็นไต“ก็บอกมาสักทีฉันรอฟังอยู่” ชายหนุ่มถามเธออีกครั้ง เขาจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายถ้ายังไม่ยอมตอบกัน เธอได้คลานลงจากเตียงแน่ เธอรู้ว่าเขาพูดจริงและเธอไม่อยากโดนเขาเอาจนต้องคลานลงจากเตียงแบบนั้น“ไม่ได้ทำอะไรเลย อะ..อ๊ะ พะ..พี่แชมเปญก็อยู่ในห้องด้วย อื้อ~” พายุถึงกับอึ้งไปเล
ชายหนุ่มออกแรงดึงร่างเธอเข้ามาสวมกอด ฝ่ามือหนาลูบปลอบโยนคนตัวเล็กในอ้อมกอดอย่างเบามือทะนุถนอมราวกับไข่ในหิน เขาอาจจะหวงเธอมากไปหน่อยแต่เป็นใครก็ต้องคิดแล้วมั้ย ชายหญิงชวนกันขึ้นไปบนห้องโดยที่ลืมนึกไปว่าบนห้องนั้นยังมีพี่สาวเธออีกคนที่อยู่ในห้องนั้นด้วย“...”“ขอโทษจริงๆที่ผ่านมาที่ไม่เคยเชื่อใจเธอเลย” พายุขอโทษเธอออกมาจากใจอีกครั้งและไม่รู้ว่ามันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เขาได้พูดคำๆนี้ออกมาจากปากเขาแต่มันก็ทำให้ใจเธอเต้นแรงใจอ่อนยวบ เขาเป็นผู้ชายปากร้ายก็จริงแต่บางมุมเขาก็ดูอ่อนโยนซะเหลือเกินอย่างเช่นในตอนนี้“ก็คือครอบครัวของพี่ไบรอันเขาต้องการที่จะให้ลูกชายของเขาหมั้นกับครอบครัวหนูคนไหนก็ได้ค่ะ” ชะเอมตัดสินใจพูดออกมาว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเป็นมายังไง เธออยากจะบอกกับเขาตั้งนานแล้วแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดจากตรงไหน“แล้วทำไมเธอถึงบอกว่าเป็นเธอล่ะ?” พี่เขาคงหมายถึงตอนที่ฉันบอกว่าพี่ไบรอันคือว่าที่คู่หมั้นของฉันนั่นแหละ“ก็ทั้งพี่แชมเปญกับพี่เชอรีนเขาไม่ยอมหมั้นน่ะสิคะ เรื่องหมั้นก็เลยตกมาถึงตัวหนูและดูเหมือนพี่ไบรอันเขาก็ดูจะโอเคที่รู้ว่าจะต้องหมั้นกับหนูด้วย..แต่บอกไว้ก่อนเลยนะคะว่าหนูไ
"ฉันเนี่ยนะมีคนอื่นเธอหรือเปล่า" พายุใช้นิ้วชี้ ชี้เข้าหาตัวเองว่าเขาเนี่ยนะที่จะมีคนอื่นเป็นเธอมากกว่ามั้ยก็เธอทั้งสวยทั้งฮอตขนาดไอ้ฝรั่งนั่นยังชอบเธอเลย"ไม่ใช่หนูแน่!!" ชะเอมรีบปฏิเสธเธอเป็นคนรักจริงถ้าคบใครก็จะคบแค่ทีละคน“เอาเถอะถ้าเธอยังไม่อยากให้ฉันบอกใครก็ไม่เป็นไรส่วนเรื่องหมั้นฉันจะเป็นคนจัดการเอง” เขาพยักหน้ารับรู้ในความแน่วแน่ของหญิงสาวร่างเล็กพร้อมทั้งบอกเธอไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องหมั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน“จัดการยังไงของพี่~” คนน้องยังคงสงสัยว่าเขาจะจัดการยังไง“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ารู้เลย” เขาไม่อยากบอกเธอว่าเขาจะจัดการยังไง“ใครเด็ก!! หนูอยู่ปี2แล้วนะอายุยี่สิบปีแล้วด้วย!” เธอที่โดนกล่าวหาว่ายังเป็นเด็กรีบโต้แย้งเขากลับไปทันที“ยังไงก็เด็กกว่าฉันอยู่ดี” จ้าพ่อคนแก่“ชิ..คนแก่ หนูไปอาบน้ำดีกว่าถอยไปหน่อยค่ะ” ชะเอมเลือกที่จะไปอาบน้ำดีกว่าต้องมานั่งทะเลาะกับเขาแบบนี้ ร่างบางบอกให้คนพี่ถอยหนี เธอจะลงทางฝั่งที่ถนัดซึ่งก็คือทางฝั่งที่พายุนอนอยู่มือเรียวยังคงจับผ้าห่มที่ใช้ห่อกายเอาไว้แน่นเตรียมที่จะก้าวเท้าลงจากที่นอนแต่ยังไม่ทันที่จะลงก็โดนคนตัวโตอุ้มเธอให้ลอยขึ้น
1 เดือนผ่านไปคอนโดพายุชะเอมกำลังนั่งดูซีรี่ย์เกาหลีอยู่ที่โซฟาภายในห้องรับแขก มือเรียวหยิบขนมกรุบกรอบที่วางอยู่ในจานหยิบขึ้นใส่ปากทีละชิ้นๆด้วยความเอร็ดอร่อยไม่นานนักพายุก็ได้เดินออกมาจากห้องนอนด้วยชุดเสื้อยืดสีดำกางเกงวอร์มสีเทา เขาเดินมานั่งลงยังโซฟาตัวเดียวกันกับที่ชะเอมภรรยาสุดที่รักกำลังนั่งอยู่กลิ่นฉุนๆเริ่มลอยมาเตะจมูกของชะเอมทำให้เธอเริ่มทำจมูกฟุตฟิตๆหาว่ากลิ่นเหม็นมาจากที่ไหน เธอขยับกายเข้าไปใกล้ชิดสามีหนุ่มและเริ่มรู้แล้วว่ากลิ่นมาจากตัวของพี่พายุนี่เอง“พี่พายุนี่พี่อาบน้ำหรือยังคะ? ทำไมตัวพี่เหม็นจัง!!” ชะเอมที่อยู่ดีๆก็ได้กลิ่นเหม็นจากเนื้อตัวของสามีอย่างพี่พายุ เธอจึงไม่รอช้าเอ่ยถามเขาออกไปพร้อมกับเอามือตัวเองปิดปากปิดจมูกไปด้วย“เหม็นอะไรกันฉันอาบน้ำแล้วนะ” พายุถึงกับชะงักไปเล็กน้อยเมื่อภรรยาสาวบอกว่าได้กลิ่นเหม็นจากร่างกายเขาทั้งๆที่เขาพึ่งจะเข้าไปอาบน้ำมาหมาดๆ“ไม่รู้ค่ะ แต่เหม็น เหม็นมากๆเลย” ชะเอมส่ายหน้าไปมาแล้วหยิบยาดมที่วางอยู่แถวนั้นขึ้นมาสูดดมความหอมของสมุนไพรที่อยู่ภายในหลอดยาดม“อาการแบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอท้องแล้วหรอกเหรอ” พายุจ้องมองไปยังใบหน้าสวยหวานของภรรย
ห้างสรรพสินค้าตอนนี้พายุกับสายฟ้ากำลังเดินมองหาร้านอาหารที่ว่างและคนไม่เยอะเพื่อที่จะได้เข้าไปนั่งกินภายในร้าน จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงถักเปียสองข้างเดินเข้ามาชนพายุ จึงทำให้ทั้งพายุและเด็กผู้หญิงคนนั้นล้มลงไปที่พื้น“โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ พี่เจ็บตรงไหนมั้ยคะ ชะเอมไม่ได้ตั้งใจ” เด็กผู้หญิงคนนั้นรีบลุกขึ้นและยื่นมือมาช่วยพยุงแขนพายุและถามเขาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย พายุเงยหน้าขึ้นสบตากับเด็กผู้หญิงคนนั้นโดยบังเอิญ ริมฝีปากอมชมพู ใบหน้าขาวนวลเนียน ใบหน้ารูปไข่ ดูแล้วน่าจะเป็นเด็กมัธยมต้นซึ่งดูได้จากดาวที่ปักอยู่ที่ริมปกเสื้อนักเรียนของเธอ“ไม่เป็นไรแล้วเราเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” พายุลุกขึ้นยืนสายตาจดจ่ออยู่กับใบหน้าเธอ เขายกมือขึ้นลูบท้ายทอย คลี่ยิ้มอย่างขัดเขินเสียอาการเป็นอย่างมาก“ไม่เจ็บค่ะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ” เด็กสาวส่ายหัวไปมาแล้วรีบกล่าวคำขอโทษไปยังเขาอีกครั้งที่ทำให้ต้องมาเสียเวลาแบบนี้“งั้นถ้าพี่ไม่ได้เป็นอะไร ชะเอมขอตัวก่อนนะคะ” เธอพูดเสร็จก็เดินออกไปเพราะมีคุณพ่อคุณแม่ของเธอรออยู่ภายในร้านอาหารเด็กสาวคนนั้นเดินออกไปพร้อมกับหัวใจของเขาตึกตักๆ“น่ารักจัง” พายุยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวโดยท
แจ๊ะ! แจ๊ะ!เสียงนิ้วที่กดกระแทกขยับเข้าออกผสมปนเปไปกับน้ำหวานสีใสที่ค่อยๆทยอยหลั่งไหลออกมามันช่างดูลื่นหูน่าฟังสำหรับชายหนุ่มยิ่งหนัก“พี่พายุ หนูจะเสร็จ” หญิงสาวบิดเกร็งไปทั้งร่าง เงยหน้าขึ้นมองเพดาน หลับตาพริ้ม ความเสียวกำลังเล่นงานไปทั่วทั้งตัวของเธอ พายุต้องรีบขยับนิ้วเข้าออกให้แรงขึ้นๆ ระรัวลิ้นไปตามกลีบดอกไม้เนียนให้ถ้วนทั่วแผล็บ! แผล็บ! แจ๊ะ! แจ๊ะ!เสียงน่าอายดังไปทั่วทั้งห้องพักของทางโรงแรม“พี่..อื้อ! อ่า อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายย” ร่างบางกระตุกถี่เกร็งภายในปลดปล่อยน้ำหวานสีใสไหลออกมา สมองขาวโพลนเธอรู้สึกดีเป็นอย่างมาก นอนอยู่กับที่ให้ชายหนุ่มได้ทำการดูดกลืนน้ำหวานสีใสของภายในร่องรักของเธอจนหมด"ฉันทำความสะอาดให้แล้ว มาทำลูกกันเถอะนะ" พายุพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่าดูเซ็กซี่อยู่ไม่น้อย ตอนนี้ร่างกายเขาเปลือยเปล่า เขาถอดเสื้อออกไปตอนไหนไม่รู้ แก่นกายผงาดชี้หน้าคนที่กำลังนอนหายใจเหนื่อยหอบ“ดูดนมให้หน่อยได้มั้ยครับ” เขาพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนราบไปกับที่นอนพร้อมกับจ้องมองว่าเธอจะยอมตกลงทำตามสิ่งที่เขาร้องขอหรือไม่“ก็ได้ค่ะแต่หนูทำไม่ค่อยเป็นนะคะ พี่ก็รู้~”“ขึ้นมาคร่อมตัวฉันเลย คนสวย~”ชะ
“ชะเอมอยากขอบคุณพี่พายุที่รักและใจดีกับชะเอมมาตลอดแม้ว่าบางครั้งชะเอมก็อาจจะทำตัวไม่น่ารักไปบ้างแต่พี่ก็ไม่เคยโกรธอะไรชะเอมเลย ขอบคุณพี่พายุมากนะคะและหนูอยากจะบอกกับพี่ว่า หนูก็รักพี่พายุมากๆเหมือนกันค่ะ ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของพี่พายุรวมไปถึงคุณพ่อคุณแม่ของชะเอมด้วยที่ตลอดมาให้ความรักและคอยเอ็นดูชะเอม รักพวกท่านนะคะ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมงานแต่งของพวกเราในวันนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ”แชมเปญ เชอรีน รวมไปถึงไบรอันเดินเข้ามาร่วมแสดงความยินดีกับน้องสาวคนเล็กของพวกเธอ“พี่ยินดีกับเราด้วยนะน้องรัก” แชมเปญเดินเข้ามาโอบกอดชะเอมด้วยความยินดีที่น้องสาวคนเล็กของบ้านมีวันนี้ มีคนรักที่ดีและได้แต่งงานกับคนที่เธอเป็นฝ่ายเลือกเอง“ขอบคุณค่ะพี่แชมเปญ ว่าแต่เมื่อไหร่พี่จะมีน้องสักทีคะ ว่าไงคะพี่ไบรอัน” สองพี่น้องผละออกจากกันจนได้เห็นน้ำตาของคนพี่ที่ไหลซึมออกมาด้วยความดีใจ ชะเอมรีบใช้มือเช็ดคาบน้ำตาที่อยู่บนใบหน้าของพี่สาวและไม่ลืมที่จะเอ่ยแซวไปยังพี่เขยที่ยืนอยู่ข้างๆ“เรานี่นะ” แชมเปญมันเขี้ยวจึงเอื้อมมือไปหยิกแขนน้องสาวเบาๆที่ชอบพูดแซวเธอกับไบรอันอยู่เรื่อย“ยินดีกับคุณพายุและน้องชะเอมด้วยนะ
บ้านเลิศกิจเดชาพายุเดินเข้ามาพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ของเขาแล้วยกมือขึ้นไหว้ไปยังคุณพ่อคุณแม่ของชะเอมทันทีโดยไม่ลืมที่จะหันไปมองหญิงสาวคนรักที่นั่งอยู่ข้างๆกับคุณพ่อคุณแม่ของเธอ“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ วันนี้ผมพาคุณพ่อคุณแม่ของผมมาพูดคุยถึงเรื่องงานแต่งงานระหว่างผมกับชะเอมครับ” ปากพูดกับพ่อแม่ของชะเอมแต่สายตานี่สิกลับมองจ้องไปยังลูกสาวของพวกท่านไม่ละสายตา“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ของหนูชะเอม” มานพ คุณพ่อของพายุเอ่ยคำทักทายไปยังพ่อแม่ของหนูชะเอม“สวัสดีครับคุณมานพ คุณนพนภา เชิญพวกคุณนั่งก่อนครับ” เตวิชพ่อของชะเอมรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินยิ้มเข้าไปทักทายพ่อแม่ของทางฝั่งพายุเช่นกันพร้อมกับผายมือเชิญให้พวกเขาทั้งสองนั่งลงยังโซฟาในห้องรับแขก“ขอบคุณครับคุณเตวิช วันนี้ผมอยากจะมาพูดคุยถึงเรื่องงานแต่งของเจ้าลูกชายคนโตของผมกับลูกสาวคนเล็กของพวกคุณครับ ผมอยากจัดงานแต่งของลูกๆเราให้เร็วที่สุด พวกคุณจะว่าอะไรมั้ยครับ”“พวกผมยินดีเป็นอย่างมากครับ พายุเองก็เป็นคนดีคงจะสามารถดูแลลูกสาวของผมได้เป็นอย่างดี จริงมั้ยลูกสาวพ่อ” เตวิชมองไปยังพายุคนที่ลูกสาวของตนรักและหันมาถามความคิดเห็นจากทางลูกสาวเหมือนกับอยากจะ
“ชะเอม~” พายุตะโกนเรียกชื่อคนตัวเล็กซึ่งก็ไร้เสียงตอบรับใดๆ “สงสัยจะอยู่ในห้องน้ำ” เขาหยัดกายลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอนหนานุ่มแล้วทอดมองไปยังห้องน้ำและคิดว่าเธอคงจะอยู่ในนั้นอย่างแน่นอนและมันก็เป็นดังที่เขาคิดเมื่อประตูห้องน้ำได้ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างบางที่เดินเช็ดผมที่พึ่งจะสระเสร็จแล้วเดินออกมา“พี่ตื่นแล้วเหรอคะ หนูปลุกตั้งหลายรอบเลย” ชะเอมที่เดินเช็ดผมออกมาเห็นพี่พายุของเธอตื่นแล้ว เธอจึงเดินเข้ามาคุยกับเขาพลางเช็ดผมของตัวเองไปด้วย“ไม่เห็นจะได้ยินเสียงเธอปลุกเลย” พายุแก้ตัวด้วยการที่บอกกับเธอไปว่าเขาไม่เห็นจะได้ยินเสียงปลุกของคนตัวเล็กเลย“ไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ หนูหิวแล้ว!!” คนตัวเล็กอดที่จะอมยิ้มไม่ได้พร้อมกับส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาไปกับคำพูดของชายหนุ่ม เธอรีบบอกให้เขาไปอาบน้ำได้แล้วอาบเสร็จจะได้ออกไปหาอะไรกินกัน“หิวข้าวหรือหิว..อะไร หืม~” พายุใช้สายตาเจ้าเล่ห์ถามเธอพร้อมกับมองไปยังแก่นกายของตัวเองที่มันยังนอนหลับใหลอยู่ในนิทรา ไม่หลับก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วก็เมื่อคืนไอ้เจ้าลูกชายของพี่เขาทำงานหนักมาก หนักพอๆกับน้องสาวของฉันนี่แหละ“พี่พายุยังจะมาเล่นอีกป่านนี้ก็ต้องหิวข้าวสิคะ สายม
“เบาหน่อยได้มั้ยคะ อ๊ะ!”ปลายลิ้นตวัดลงบนหัวนมพร้อมกับปล่อยน้ำลายออกมาจากปากของตัวเองแล้วใช้ปลายลิ้นปาดเลียจนชุ่มยอดอกเธอ เอวสอบยังคงตอกอัดกระแทกเข้าออกอย่างไม่มีทีท่าว่าจะยอมผ่อนแรงให้เบาลงตามคำขอของคนตัวเล็กตับ! ตับ! ตับ!เสียงหยาบโลนเนื้อกระทบเนื้อดังกึกก้องไปทั่วห้อง“ซี๊ดโคตรดี~” พายุเปล่งเสียงครางออกมาไม่ขาดสายเมื่อร่องเล็กของชะเอมกำลังบีบรัดตัวตนอันใหญ่โตของเขาเอาไว้แน่น“พี่เบาเสียงลงหน่อย! อ๊ะ ดะ เดี๋ยวพี่สายฟ้ากับอลิสจะได้ยินเอา อื้อ~” ชะเอมใบหน้าขึ้นสีแดงเขินอายไปกับความเสียงดังของพี่พายุ เธอรีบเอานิ้วชี้ปิดปากพี่พายุและบอกให้พี่เขาช่วยลดเสียงลงหน่อย กลัวว่าห้องด้านข้างอาจจะได้ยินเข้า“เรื่องธรรมชาติของผัวเมียมั้ย? มาต่อให้จบกันดีกว่าฉันอยากแตกในตัวเธอแล้ว..คนสวย” ชายหนุ่มตอบกลับมาอย่างหน้าตาย พายุหยัดกายลุกขึ้นหลังตรงอีกครั้ง จับขาเรียวแยกออกกว้างมากขึ้นพร้อมกับเริ่มขยับเอวสอบกดกระแทกเข้าออกร่องรูสวย เขาเลื่อนมือไปเขี่ยขยี้ปุ่มเสียวรัวๆจนน้ำใส่เริ่มไหลเยิ้มออกมา“อะ อ๊ะ อย่า พะ พี่พายุ หนูเสียว” ชะเอมที่โดนกระทำถึงกับร้องครางเสียงหลงออกมาอย่างไม่ได้ศัพท์ สะโพกสอบขยับโยกหม
ชายหนุ่มโยนเสื้อชั้นในของเธอทิ้งลงไปที่พื้นห้อง เขาค่อยๆขยับตัวหมุดลงไปในผ้าห่มผืนหนาเลิกเสื้อยืดของคนตัวเล็กขึ้นมากองเอาไว้บนเนินอกอวบพร้อมกับจับร่างบอบบางพลิกให้นอนหงายและเหมือนว่าจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นที่ค่อนข้างจะดังมากๆของเธอด้วยนะตึกตัก! ตึกตัก!"หลับแล้วทำไมใจเต้นแรง"ไม่รอช้าผมจึงแกล้งแนบใบหน้าชิดอกด้านซ้ายของเธอเพื่อที่จะฟังเสียงหัวใจของเธอได้อย่างชัดเจนและถือโอกาสใช้ใบหน้าถูไถไปกับหน้าอกอวบของเขา(อ๊ะ สะ..เสียวค่ะพี่สายฟ้า)(อ่าส์ โคตรแน่น)เสียงครางจากห้องข้างๆยังคงดังมาไม่ขาดสายให้ตายเถอะทำไมฉันต้องมาอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมอย่างนี้ด้วย ไม่ไหวๆ ขืนไม่ทำอะไรสักอย่างมีหวังต้องจบลงด้วยการทำเรื่องอย่างว่าอย่างแน่นอน งั้นเอาแบบนี้ก็แล้วกัน รีบวิ่งไปขังตัวเองเอาไว้ในห้องน้ำดีกว่าชะเอมเริ่มขยับเขยื้อนตัวพลางใช้มือผลักดันใบหน้าของเขาออกจากหน้าอกเธอ ใบหน้าเขาถูไปมาจนหัวนมของเธอมันแข็งเป็นไตหมดแล้วและเมื่อดันเขาออกไปได้สำเร็จก็เตรียมพร้อมที่จะลุกหนีออกจากเตียงนอนแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ลุกขึ้นนั่งก็โดนคนตัวใหญ่ผลักเธอนอนลงตามเดิมและขึ้นมาคร่อมร่างของเธอเอาไว้อีกครั้ง“ปล่อยนะลุกออกไป
ประเทศเกาหลีตอนนี้ชะเอม พี่พายุ และคู่รักข้าวใหม่ปลามันอย่างพี่สายฟ้ากับยัยอลิสได้เดินทางมาถึงยังห้องพักกันแล้วและเป็นครั้งแรกของพวกสาวๆที่ได้เห็นหิมะตกกับตาของตัวเองจึงทำให้พวกเธอนั้นดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ ส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความดีใจโดยเฉพาะอลิสที่ดูจะเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่"กรี๊ด~หิมะตก ชะเอมถ่ายรูปให้ฉันที" อลิสกรีดร้องออกมาเมื่อมาเกาหลีคราวนี้ได้เห็นหิมะตกเป็นครั้งแรก มันสวยมากเหมือนในซีรี่ย์ที่พวกเธอชอบดูเลย สวยจนต้องถ่ายรูปเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ"มาๆเดี๋ยวเปลี่ยนกันถ่าย" ชะเอมยังอดขำไม่ได้กับท่าทีตื่นเต้นดีใจสุดขีดของเพื่อนสนิท รีบหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายใบเก่งเอาขึ้นมากดถ่ายรูปให้กับเธอ"ก็แค่หิมะตก ไม่เคยเห็นเหรอไง" เสียงพูดของชายหนุ่มด้านหลังดังขึ้นอย่างไม่ดังมากนักแต่มันก็ดังพอที่ชะเอมจะได้ยิน ใบหน้าสวยเท่ของเธอหุบยิ้มลงทันทีเมื่อโดนคนบ้าพูดขัดจังหวะขึ้น เธอจึงหันกลับไปตอบเสียงแข็งทันควัน"ไม่เคยค่ะ" พร้อมกับหันใบหน้ากลับมายิ้มแย้มถ่ายรูปสลับสับเปลี่ยนกันกับอลิสดังเดิม"กูจองห้องเอาทั้งหมด 3 ห้อง" สายฟ้าลอบมองพายุสลับกับชะเอมไปมาพร้อมกับหลุดขำออกมาเพียงครู่ก่อนท