All Chapters of การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ : Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 19“มากับใคร”ความสงสัยของจิรพัฒน์ได้รับการแก้ไขแล้วเพราะตอนนี้สุวภัทน์ก็อยู่ในบาร์แห่งนี้ด้วยเช่นกัน ดังนั้นแล้วจึงไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจอะไรนักหรอกถ้าหากเขาจะเจอวิญญาณของ 'ช่อลดา'"ตนนี้คือตนเดียวกันกับที่มึงเห็นอยู่สวนลีลาวดีใช่ไหม?"สาปอักษรไถ่ถามคนน้องซึ่งกำลังนั่งเงียบอยู่จากตัวของสาปอักษรเองพอรู้เรื่องราวเหล่านี้อยู่บ้าง เพราะมีครั้งหนึ่งราชาเล่าให้เขาฟังว่าจิรพัฒน์ชอบเห็นวิญญาณในสวนลีลาวดีตั้งแต่ครายังวัยเยาว์ หากแต่ประเด็นของเรื่องคือเจ้าตัวเห็นแค่คนเดียวในขณะที่ผู้อื่นไม่เคยได้พบเจอหรือได้สัมผัสด้วย จนใคร ๆ ต่างก็คิดว่าอีกฝ่ายอาจจะละเมอเพอพกไปเอง มากกว่ามองว่าเรื่องที่จิรพัฒน์บอกนั้นเป็นเรื่องจริง"ใช่""แล้วตอนที่มึงเป็นไอ้จอมเขาเคยชี้หน้ามึงแบบนี้ไหม?""ไม่เลย...มาดีมาก ๆ ยิ้มสวย เวลาปรากฏกายมีแต่กลิ่นหอม""...แต่พี่มึงดูตอนนี้ดิ สวยก็สวยอยู่หรอก แต่อาฆาตอะไรขนาดนั้น" จิรพัฒน์อธิบายไปบ่นไป"เขาตามเมืองเหนือเหรอวะ?""คงงั้น""แล้วจะกลับเลยไหม ราชาบอกว่าไม่ให้มึงนอนที่นี่" สาปอักษรถามตัดบทเพราะคนตรงหน้าเริ่มแสดงอาการหงุดหงิด"กลับเลยก็ได้""งั้นเดี๋ยวกูไปส่ง""พี่ม

ตอนที่ 21"กุมารเด็ก"เขียนโดย : รสผลไม้"เกิดอะไรขึ้น?" เสียงขรึมของราชาเอ่ยถามเด็กสองคนเมืองเหนือและเพลิงอัคคีรวมไปถึงเดินดิน แสดงท่าทีตกใจเพียงเล็กน้อย หากแต่ทุกคนไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองสถานการณ์ตรงหน้าเพื่อพิจารณาเหตุการณ์เท่านั้น"พ่อจ๋าาาา~ เบ้งกลัว!""ไอ้เบ้ง ไอ้ควาย ไอ้โง่!!!" สมสมรกุมารทองระดับเทพเริ่มบรรเลงเพลงด่าเพื่อนทันที~เพล้ง!~แจกันที่วางอยู่บนโต๊ะกลางห้องโถง ถูกจิรพัฒน์หยิบขึ้นมาปาใส่ผนังห้องด้วยความโมโห มีใครเคยบอกรึเปล่าว่าเจ้าจอมเป็นพวกหงุดหงิดง่าย โดยเฉพาะเหตุการณ์นี้ก็เช่นกัน จอมไม่ได้ควบคุมอารมณ์ตัวเองเก่งขนาดนั้น"มึงก็ใจเย็น ๆ หน่อย" ราชรณวรเอ่ยเตือนคนน้องด้วยใบหน้าราบเรียบ"เบ้งมีอะไร?" เขาเอ่ยถามลูกชายของตนต่อเมื่อเห็นว่าจิรพัฒน์สะบัดหน้าหนีไปทางอื่นแล้ว"หมอนตีเบ้ง เบ้งไล่ตามเสือสมิงที่มันจะมาทำร้ายอาจอม แต่เบ้งไม่ได้ชวนหมอน หมอนมันเลยตีเบ้ง แง~~""ไล่เสือที่ไหนลูก มีสองตัวเหรอครับ อาจอมเพิ่งฆ่าอีกตัวไปเองนะ" ราชาทั้งถามทั้งอธิบายกับเด็กตรงหน้า"เบ้งไม่รู้ แต่เบ้งไล่ตามไปฆ่าแค่ตัวเดียว""มึงฆ่าอะไรเบ้ง เดี๋ยวกูสับศอก ไอ้โง่! ถ้าไม่มีกูป่านนี้มึงตายไปแล้

ตอนที่ 23“ยามรุ่งสาง”พระเพลิงกลับมาถึงเพนท์เฮ้าส์ในช่วงเวลาราวตีสามกว่า หลังจากถูกเปิดตาที่สามไป ด้านราชาเพื่อนสนิทได้ออกปากเตือนเขาแล้วว่าอย่าเพิ่งกลับมาเพราะที่เพนท์เฮ้าส์เต็มไปด้วยของไสย์ศาสตร์สกปรกไม่ใช่ว่าเพลิงอัคคีไม่เชื่อในคำเตือนของเพื่อนนะเพียงแต่เขาอยากพิสูจน์ให้แน่ใจเท่านั้น คราแรกคิดจะชวนเสือป่าสาปอักษรมาด้วย แต่รายนั้นก็เอาแต่ถามเขาว่า เพนท์เฮ้าส์มึงมีผีไหม ถ้ามีกูไม่ไปนะ! แล้วแบบนี้เพลิงจะกล้าพาอีกฝ่ายมาได้ยังไงเล่า!วันนี้รถที่อดีตนักฆ่าขับเป็นฟอร์ดมัสแตงตัวท็อปสีเขียวมะนาว ซึ่งเขาเพิ่งได้มันมาจากพี่ชายอย่างเจ้าจักรจักรพรรดิหุ้นส่วนของเมืองเมืองเหนือ รถหรูจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าเพนท์เฮ้าส์พร้อมลางสังหรของอดีตนักฆ่าย้ำเตือนเขาในใจเสมอว่าอย่าคิดก้าวเดินลงไปเด็ดขาด!แต่ไหนแต่ไรเพลิงอัคคีนั้นชอบความตื่นเต้น ชอบความท้าทาย ชอบอาการของความหวาดกลัวที่น่าน ๆ ทีจะเกิดขึ้น และตอนนี้เขากำลังรู้สึกถึงมัน เพลิงอมยิ้มเล็กน้อยและเปิดประตูรถด้วยมือหนาพร้อมขายาวก้าวลงจากฟอร์ดมัสแตงคันงาม เมื่อยามเท้าเหยียบธรณีดินของเพนท์เฮ้าส์ ลมหนาวพัดโชยเข้ามาปะทะร่างสูง เพลิงจึงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเพ

ตอนที่ 25“องค์ใด”ภายในเรือนลับ เจ้าของเรือนอย่างจิรพัฒน์ เดินวนอยู่รอบตัวเรือนเพื่อสำรวจความผิดปกติสักพัก ไม่นานนักร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขาใบหน้าที่คุ้นชิน เพราะเห็นกันมายาวนานเหลือเกิน องค์รัชทายาทแห่งนรก 'เฮเดส' หรือ 'ขุนเขา' ผู้อยู่เหนือห่วงแห่งกาลเวลาทั้งปวง บัดนี้เขากำลังยืนกอดอกแผ่นหลังชิดกับผนังห้องของตัวเรือนลับ"เจอกันอีกแล้วนะ"อีกฝ่ายเอ่ยทักทาย เชื่อเถอะในบรรดาผู้คนที่จิรพัฒน์เห็นมาทั้งหมดในชีวิต องค์ที่อยู่ตรงหน้างามล้ำกว่าฝั่งสรวงสวรรค์เป็นไหน ๆ"เบื่อที่จะเจอแล้วขุน""กว่ากูจะลงมาเยือนได้ลำบากพอตัวเลยนะ" อีกฝ่ายเอ่ย"กูว่าที่กูสันดานต่ำคงเป็นเพราะรับองค์ของมึงมาแน่ ๆ เลยวะขุน""เหอะ! มึงต่ำอยู่แล้วเถอะ""ถ้ากูต่ำอยู่แล้ว ชาวสวรรค์จะมาขอให้กูรับองค์ทำไม" จิรพัฒน์ยกคิ้วยิ้มตอบกลับด้วยท่าทางยียวน"วันนี้กูไม่ให้อีกองค์ของมึงลงนะจอม ไม่อนุญาต!" ขุนเขาเอ่ย เจ้าจอมรับองค์หลายองค์มาก นั้นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้คนตัวเล็กเปลืองพลังชีวิตเยอะกว่าปกติ ครั้นเวลาให้องค์ทวยเทพเสด็จเยือน"หมายถึงน้องชายของมึงเหรอ?""อืม""ไม่ต้องกังวลหรอก ไอ้ตัวที่อยู่ข้างนอกก็รอกูอยู่""ตัว

ตอนที่ 27“พิธีถอนของ”เมื่อแม่เลี้ยงของนายแบบคนสวยขาออกไปจากเพนท์เฮ้าส์แล้ว พิธีกรรมเหนือธรรมชาติกำลังจะเริ่มขึ้นโดยผู้ใช้คุณไสยสองคน เทียนสีขาวถูกนำมาจุดวางภายในบ้านตามจุดต่าง ๆ ที่สำคัญ อาทิเช่น ห้องครัว น้องนอน ห้องน้ำ รวมไปถึงห้องโถง และเช่นเคยครั้งนี้จิรพัฒน์เป็นผู้เริ่มพิธีโดยมีราชรณวรคนพี่คอยให้ความช่วยเหลืออยู่ข้าง ๆ ตลอดเวลาดอกไม้งามถูกจัดใส่พานทองสีสวย สายสิญจน์ถูกพันรอบเทียนทุกแท่ง นี่เป็นหนึ่งในพิธีกรรมชั้นสูงตามที่ตกลงกันครั้งนี้พวกเขาจะไม่ทำพิธีทางสายขาวแสนบริสุทธิ์และเป็นเมตตาแบบที่ราชรณวรอยากทำหากแต่ทั้งสองเลือกพิธีทางสายดำ เพื่อตัดปัญหาในเรื่องของเวลาและผลลัพธ์ที่ต้องการกริชเล่มงามของจิรพัฒน์ถูกนำมาใช้อีกครั้ง มันคือของศักดิ์สิทธิ์มีชีวิต มันมีวิญญาณเป็นของตน เพียงไม่นานเจ้าจอมจึงค่อย ๆ บรรจงใช้กริชกรีดลงไปบนนิ้วสวยตนให้มันได้เชยชิมเลือดวิญญาณของเจ้านาย เลือดสีแดงสดไหลลงกริชคมเพื่อทำพิธีอัญเชิญ“โอม พะยามะราชะ อุปาทะวะตายะ มะหิสสะ พาหะนายะ ทักขิณะทิสะฐิตายะ อาคัจฉัญภุญชะตุ ขิปปะยะตุ วิปปะยะตุสะวาหะ สะวาหายะสัพพะ อุปาทะวะ วินาสายะ สัพพะอันตะรายะ วินาสายะ สุขะว