All Chapters of ปลดล็อคสะกดรักคุณหมอมาเฟีย: Chapter 41 - Chapter 50

สิบนาทีถัดมา“เดี๋ยวก่อน ๆ ขอท่านี้อีกรูปหนึ่ง น่ารักสุด ๆ”“หมอ พอเถอะค่ะ”“อีกรูปเดียวเดี๋ยวจะให้เปลี่ยนแล้ว แมวน้อยน่ารักมาก”ชุดนอนผ้าซาตินที่มีปลอกคอแมวพร้อมกระดิ่งสีขาวอยู่บนคอของตันหยง สุดท้ายเธอก็แพ้ลูกอ้อนของแฟนหนุ่มที่ขอให้เธอสวมจนได้เมื่อลองสวมเธอกลับคิดว่าชุดนี้ก็ไม่ได้ต่างกับคอสเพลย์ที่พวกคลั่งอนิเมะใส่กันเพียงแต่ว่าจะใส่ให้คนอื่นเห็นไม่ได้ หมอตะวันถ่ายรูปเธอเก็บเอาไว้เพราะหน้าเธอตอนสวมชุดนี้น่ารักมาก แต่เขาถ่ายให้เห็นเพียงแค่หูแมวและปลอกคอเท่านั้น“พอแล้ว เหนื่อย”“โอเค ๆ พอก็พอ น่ารักมากจริง ๆ นี่ ผมเอารูปนี้ตั้งเป็นวอลล์เปเปอร์”“ไม่เอานะหมอ มันอนาจาร….โห กล้องคุณถ่ายสวยขนาดนี้เลยเหรอคะ”ตันหยงหันไปมองดูรูปในมือถือของเขาและรีบคว้ามือถือเดินไปนอนคว่ำที่เตียงและเลื่อนดูรูป เธอนอนหันหลังพร้อมกับชุดจีสตริงบางเบาที่ตรงบั้นท้ายมีปอมสีขาวเหมือนหางอยู่ด้วย ตะวันล้มตัวลงพร้อมกับเริ่มลูบไปที่ขาอ่อนขึ้นไปที่ท้ายทอย“โห สวยมากเลย หยงจะส่งเข้าเครื่อง อ๊ะ หมอคะ ทำอะไรน่ะ”“กัดก้นแมวไงละ ดูต่อไปสิ”“แต่ว่า แบบนี้ อ๊าา หมอ”“เอาละแมวน้อย สวมปลอกคอแล้ว หันมาทางนี้หน่อย”ตันหยงยอมเล่นก

ตะวันไม่ได้ตอบแต่เขาหันไปมองผู้ชายสามคนที่นั่งรายล้อมพวกเธออยู่ ตันหยงรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังจะเข้าใจผิดจึงได้รีบลุกขึ้นพร้อมกับรีบพูดขัดจังหวะความน่าอึดอัดนี้ทันที“นะ…น้ำ ทุกคนคะ ขอโทษทีคงอยู่กินข้าวด้วยไม่ไ่ด้แล้ว แฟนหยงมารับแล้วค่ะที่รักคะช่วยถือถุงนี้ให้ทีนะคะ น้ำเราไปก่อนนะ ขอโทษทีนะคะไว้เจอกันใหม่ค่ะทุกคน”“ยังจะกล้ามีครั้งหน้าอีกเหรอ!!”ตะวันหันมายิ้มกัดฟันและพูดให้ตันหยงได้ยินแค่คนเดียว แม้ว่าจะยอมใจอ่อนเพราะเธอบอกคนทั้งโต๊ะว่าเขาคือแฟนของเธอก็เถอะ แต่เขาเห็นแบบนี้แล้วไม่พอใจ มาก ๆ เขาอุตส่าห์รีบเคลียร์งานหลังออกมาจากห้องผ่าตัดก็รีบโทรหาเธอทันที ใครจะคิดว่าเธอไม่รับสาย ด้วยความกลัวว่าจะพบเจอเหตุการณ์เหมือนครั้งก่อนก็เลยเปิดมือถือเพื่อตามหาเธอทันที“แล้วพบกันนะครับ”ตะวันดึงกระเป๋าของตันหยงที่วางที่เก้าอี้ออกมาและรวบเอวเธอเดินออกมาพร้อมกับสายตางุนงงและแอบเสียดายเล็กน้อยของเพื่อนแฟนหนุ่มของน้ำ เดิมทีคิดจะสานสัมพันธ์ต่อ ใครจะคิดว่าตันหยงจะมีแฟนแล้ว“หมอคะ หมอ หยงเหนื่อย เดินช้า ๆ หน่อยสิ”ตะวันเดินมาและสะบัดแขนเธอออกและหันมามองตันหยงอย่างเอาเรื่อง“บอกแล้วไงว่าให้รับโทรศัพท์ มั

ตันหยงยอมไว้หน้าเขา ยอมให้ตะวันเดินลากแขนเธอเข้าไปในห้องพักของเขา เมื่อเข้ามาแล้วเขาปิดล็อกประตูทันทีตันหยงหันไปมองพร้อมบิดปากยิ้มเบี้ยว ๆ เล็กน้อยเชิงเยาะหยันจนเขาเริ่มโมโหเมื่อพาเธอเดินเข้าไปแต่ตันหยงสะบัดมือออก และหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานของเขาเท่านั้น“คุณหมอคะ หยงหมดหน้าที่เด็กฝึกงานแล้วค่ะ”“เกิดอะไรขึ้น คุณเป็นอะไรหรือว่าเรื่อง….”“เรื่องอะไรคะ คุณหมอจะพูดอะไร ในตอนนี้คุณหมอจะพูดอะไรอีกคะ”“ผม…ผมขอโทษที่พักนี้ไม่ได้เอาใจใส่คุณ แต่คุณบอกผมว่าอยากมีเวลาส่วนตัวกับเพื่อน ๆ ผมก็เลย…”“แล้วไงคะ แค่นี้….”“ไม่ ไม่ใช่ คุณเป็นอะไรหรือว่าข่าวลือบ้า ๆ นั่นทำให้คุณ…”“คุณหมอตะวันคะ คุณเองก็รู้ว่าหยงไม่ได้เป็นคนหูเบาเชื่อเรื่องข่าวซุบซิบน้ำเน่าพวกนั้น หากจะเชื่อ ทุกอย่างต้องมาจากความคิด และการได้เห็นกับตาได้ยินกับหูเท่านั้น”“หยง คุณกำลังเข้าใจอะไรผมผิดไปหรือเปล่า ผมกับหมออิงไม่ได้เป็นแบบนั้น ผมไม่ได้คิดอะไร…”“ตอนนี้….หมอจะคิดหรือไม่ก็ไม่ได้เกี่ยวกับหยงค่ะ”“ไม่นะตันหยง คุณกำลังพูดอะไรเราคุยกันแล้ว ผมขอโทษที่ผิดนัด ขอโทษที่ไม่ได้ดูแลคุณตอนที่ป่วยอย่างดี ไม่ค่อยได้กลับบ้าน นั่น…”“นั่นแหละ

""อะไรนะ""สีหน้าที่ตกใจของแคทและวัชระทำเอาตะวันตกใจอีกครั้ง แคทนึกย้อนกลับไป เธอเองก็ไม่รู้มาก่อนว่าผู้ป่วยคนนั้นจะเป็นถึงองค์ชายของต่างประเทศที่ถูกส่งมารักษาที่นี่ มิน่าล่ะเรื่องนี้เลยไม่มีคนรู้มากนอกจากหมอที่ทำการผ่าตัดเท่านั้น“นั่นคือเหตุผลที่ผมต้องอยู่โรงพยาบาลกับห้องผ่าตัดมาโดยตลอดหลายวันก่อนหน้านี้ และตอนนี้องค์ชายก็ยังพักรักษาตัวอยู่ที่ห้อง VIP พิเศษชั้นบนซึ่งมีคนของบารามัสบินมาดูแลแล้ว”“แย่ละ แบบนี้หยงก็เลยเข้าใจผิด แต่ว่า…คุณหมอพานัง…ยัยหมอนั่นไปที่ห้องที่หยงอยู่”“นั่น…เพราะว่าคืนนั้น พระราชาของบารามัสเสด็จเป็นการส่วนพระองค์ด้วยเครื่องบินส่วนตัวมาเพื่อเยี่ยมพระอาการองค์ชาย ผมกับอิงฟ้ารับหน้าที่ไปต้อนรับและพาพระราชาของบารามัสมาที่โรงพยาบาล ไม่ได้ไปกันแค่สองคน ยังมีผู้อำนวยการกับหมอศัลยแพทย์กับล่ามไปด้วย แต่ว่าผมจะแวะไปเอาสูท อิงฟ้าบอกว่าอยากเข้าห้องน้ำ ก็เลย….”“เฮ้อ….ตันหยงเอ้ย โดนอีหมอร่านนั่นต้มจนเปื่อยเลย”“ที่รัก อย่าแรงมาก”“หุบปาก!! คุณไม่รู้เหรอว่ามันบอกหยงว่ายังไง บอกคนอื่นว่ายังไง เรียกแค่นี้มันยังน้อยไป มันบอกคนอื่น ๆ ว่ามันกลับมาเมืองไทยเพราะแม่ของหมอตะวันอยากใ

ไม่ทันจะได้พูดอะไรมาก มือถือในมือของหมอตะวันก็สั่นเรียกขึ้นมาในทันที เขามองไปที่หน้าจอจึงได้รู้ว่าเป็นใครที่โทรเข้ามา“คุณป้าเหรอพี่ รับเถอะเดี๋ยวหูชาอีก”“อืม ขอตัวเดี๋ยวนะ”ตะวันเดินออกไปห่างจากพวกเขาเล็กน้อย“ครับแม่ มีอะไร……ว่าอะไรนะ นี่ไปถึงโน่นกันเลยงั้นเหรอ เฮ้อ….แม่ครับ มันไม่ใช่แบบนั้น”เสียงคุณนายศิริขวัญดังออกมาจนวัชระกับแคทต้องมองหน้ากันทันที แม้ว่าจะฟังไม่รู้เรื่องแต่ปลายสายดูจะร้อนใจน่าดูกับเรื่องที่คุยในสายอยู่จนตะวันต้องรีบวาง“พี่ เกิดอะไรขึ้น”“หึ จะอะไรอีกละ อิงฟ้าพาแม่ของเธอไปฟ้องแม่ฉันนะสิ”“อีนี่!! วอนซะแล้วเล่นแบบนี้เหรอ เดี๋ยวแม่จัดชุดใหญ่ไฟหน้าเมรุให้เลย”“แคท อย่าใจร้อนคุยกับพี่ก่อนสิ”“คุณหมอ คุณจะปล่อยไหม ถ้าคุณปล่อยแคทจะเล่นงานมันทางอื่น แต่ถ้าคุณไม่ปล่อย แคทจะร่วมมือกับคุณ แฉอี$#@!”“แคทครับ ผมขอละพูดดี ๆ หน่อย”“ผมไม่ปล่อย คุณจัดการได้เลย”แคทหันมายิ้มให้ตะวันอย่างพอใจพร้อมกับหันมามองวัชระที่อยู่ข้าง ๆ เธอ“ต้องแบบนี้สิคะ เอาละคุณไปพบคุณนายศิริขวัญได้เลย เรื่องนี้ให้แคทจัดการต่อเอง อย่าลืมว่าต้องถูกจังหวะด้วยนะคะ”“ผมขอดูข้อมูลหน่อยจะได้คุยถูกเรื่อง”“ได