All Chapters of คู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด: Chapter 41 - Chapter 50

“พวกเจ้า! นี่เป็นแผนร้ายที่พวกเจ้าวางกับดักเอาไว้แล้วสินะ ชินหยางอ๋องคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่รู้ธรรมเนียมศึกเช่นท่านจะเล่นสกปรกเช่นนี้”“เดี๋ยวก่อนองค์ชายสาม ข้าน้อยขอบังอาจพูดสักหน่อย เท่าที่ฟังมาท่านเป็นผู้เริ่มก่อเรื่อง ปล้นยาถอนพิษที่ยังหลอมไม่เสร็จไปก่อน แล้วเหตุใดจึงกล่าวโทษผู้อื่นเช่นนั้นเล่า”“ใช่ข้าเห็นด้วยกับใต้เท้าฟู่นะ หากท่านไม่เล่นสกปรกจับคนเป็นตัวประกันก่อนที่ยาถอนพิษจะปรุงเสร็จคงไม่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้หรอก”องค์ชายสามโกรธจนพูดไม่ออกแต่ก็เถียงไม่ได้ เพราะทุกอย่างมันเริ่มมาจากที่เขาต้องการปล้นยาถอนพิษเพื่อจะไม่ต้องเจรจาต่อและรีบกลับไปจัดทัพเข้าโจมตีลู่โจวอีกครั้ง แต่ไม่คิดเลยว่ายาถอนพิษที่หลอมไม่สมบูรณ์จะเล่นงานเขาจนเกือบตายเช่นนี้“ฟางหลีม่าน เจ้าช่างเป็นสตรีที่ร้ายกาจมากกว่าที่ข้าคิดเอาไว้มากนัก”สายตาขององค์ชายสามทำให้ท่านอ๋องไม่พอพระทัย เขาไม่ชอบให้ชายอื่นมองฟางหลีม่านเช่นนี้ “เหยาเหยา เจ้าไปอยู่หลังฉากกั้น"“แต่ว่า” "เชื่อข้า หากไม่มีคำสั่งของข้าห้ามเจ้าออกมาเป็นอันขาด”อาเจินสาวใช้คนใหม่ที่ท่านอ๋องให้มาดูแลนางเดินเข้ามาย่อคำนับและพยุงหลีม่านเดินเข้าไปด้านใน แม้ว่านางจ

“ข้ายอมรับว่าอยากให้เจ้าทำยาถอนพิษ แต่ก่อนหน้านี้ไม่คิดเลยว่าจะต้องสังหารเขา แต่ในเมื่อเขากล้าเข้ามายุ่งกับเจ้านั่นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ข้าหมดความอดทน เหยาเหยาเจ้าน่าจะเข้าใจข้านะ”“เพราะหม่อมฉันเข้าใจ หม่อมฉันจึงไม่โกรธเพียงแค่เสียดายเท่านั้นที่อุตส่าห์ดั้นด้นขึ้นเขาไปเพื่อหาสมุนไพรมาทำยาถอนพิษ สุดท้ายไม่ได้ใช้ประโยชน์เลย"“ไม่ถึงกับไม่ได้ใช้ประโยชน์หรอก อย่างน้อยเจ้าก็ได้รู้ว่าวิชาแพทย์ของเจ้าเก่งไม่แพ้ท่านหมอตงท่านตาของเจ้า อีกอย่างยาถอนพิษนั่นอาจจะต้องใช้งานอีกครั้งจริง ๆ เพราะว่าซีเป่ยยังต้องการยาถอนพิษนี้ ข้าจึงได้เสนอมอบให้ทางองค์ชายใหญ่สองเม็ด แต่ว่าเรื่องนี้ถึงอย่างไรก็คงต้องถามความสมัครใจของเจ้าเสียก่อน”“หมายความว่าพวกเขายังต้องการยาถอนพิษนี้อยู่งั้นหรือเพคะ ทั้ง ๆ ที่พวกเขามิได้ถูกพิษ”“ที่จริงแล้วยาถอนพิษนี้มิได้ใช้แค่ถอนพิษซัวหลินลู่มิใช่หรือ องค์ชายใหญ่ยังมีน้องสาวอีกคนหนึ่ง องค์หญิงเจ็ดที่ป่วยจากโรคบางอย่างที่คล้าย ๆ กับถูกพิษของซัวหลินลู่ เพียงแต่อาการไม่ได้หนักจนต้องตัดแขนขาเหมือนกับองค์ชายสาม ดังนั้นข้าจึงนำเรื่องนี้ไปต่อรองกับเขาเพื่อให้การเจรจาสงบศึกชายแดนจะได้สงบ

ฟางหลีม่านเดินออกมาจากเรือนรับรองขององค์หญิงด้วยสติที่แทบจะหลุดลอย อาเจินที่รออยู่ด้านนอกรีบเดินมาพยุงนางเอาไว้เมื่อเห็นว่าสีหน้าของหลีม่านไม่ค่อยดีนัก“ท่านเป็นอะไรหรือไม่”“อาเจินข้าไม่เป็นไร ข้า…อยากกลับไปที่ห้องโถงสักครู่”“เจ้าค่ะข้าพยุงท่านไปเอง”หลีม่านเป็นคนบอกให้อาเจินเรียกนางว่าคุณหนูฟางแทนคำว่าพระชายาอย่างที่องครักษ์คนอื่น ๆ เรียก เพราะนางรู้สึกไม่คุ้นชินกับคำนี้ อาเจินเป็นสาวใช้ที่ซื่อสัตย์มากเลยทีเดียวอีกทั้งก็ยังไว้ใจได้ คำไหนที่หลีม่านบอกว่าเป็นความลับ นางก็จะไม่นำความนี้ไปทูลท่านอ๋องตามที่ขอ ไม่นานเมื่อทั้งสองมาถึงโถงงานเลี้ยง หลีม่านจึงหันมามองอาเจินและสาวใช้ที่เดินตามมาอีกสี่คน“พวกเจ้ารออยู่ข้างนอกนี้เถอะ ข้าจะไปเพียงบอกลาท่านอ๋องเพียงครู่เดียวก็จะกลับแล้ว”""เพคะพระชายา""หลีม่านเดินเข้าไปยังด้านหน้าห้องโถง นางตัดสินใจจะไม่เดินเข้าไปเพราะอยากจะยืนฟังอยู่ด้านนอก ไม่นานก็ได้ยินเสียงขององค์ชายใหญ่และน่าจะเป็นขุนนางที่ติดตามมาด้วยพูดถึงเรื่องสัญญาสงบศึกซึ่งฟังดูก็น่าจะราบรื่นดีจนกระทั่งองค์ชายใหญ่ตรัสเรื่องขององค์หญิงออกมา“ครั้งนี้ที่ข้านำองค์หญิงมาด้วย ท่านอ๋องคงทรา

ระหว่างทางกลับซีโจว“คุณหนูดื่มน้ำสักหน่อยเถิดเจ้าค่ะ”“ขอบใจนะเจียวจู”“คุณหนูท่านให้ข้ากลับไปดูแลท่านก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ ถึงอย่างไรนางก็เป็น…”“เจียวจู อาเจินมิใช่คนอื่นอีกอย่างตอนนี้เจ้าก็ต้องดูแลท่านโหวน้อย เขาบอกกับข้าว่าได้บอกกับบิดามารดาของพวกเขาเรื่องของเจ้าแล้วและยินดีตบแต่งเจ้าให้กับท่านโหวมิใช่หรือ”“แต่ข้ายังเป็นห่วงคุณหนูอยู่ ท่านโหวน้อยเองก็ทราบอีกอย่างแม้ว่าจะแต่งงานกันได้ท่านก็รู้ว่าข้ามิอาจได้เป็นเมียเอก เป็นได้อย่างมากก็แค่อนุเท่านั้น”“เจ้าเชื่อมั่นในความรักของท่านโหวน้อยที่มีต่อเจ้าหรือไม่เล่าเจียวจู”“ข้าเชื่อเจ้าค่ะ ท่านโหวน้อยดีต่อข้าไม่ต่างกับที่ทำกับท่านแต่ว่าพอเห็นคุณหนูเป็นแบบนี้ข้าก็ไม่อยากทิ้งท่านไป”“เจ้าไม่ต้องห่วงข้าหรอกเด็กโง่ ในเมื่อตอนนี้ท่านโหวน้อยดีกับเจ้าเช่นนั้นเจ้าก็ต้องดูแลเขาให้ดีเข้าใจไหม”“คุณหนู”“คุณหนูเจ้าคะ รีบออกเดินทางดีกว่าเราต้องรีบออกจากป่านี้ไปจะได้เข้าเมืองข้างหน้าหากเข้าเมืองไปค่ำเราจะหาที่พักลำบากเจ้าค่ะ”“ไปสิข้าหายเหนื่อยแล้วล่ะ เจียวจูเจ้าก็รีบกลับไปที่รถม้าเถอะ”"เจ้าค่ะ"อาเจินสั่งให้รถม้าออกเดินทาง นางพยายามที่จะถ่วงเวลาแล

เกิดความเงียบขึ้นในห้อง บรรยากาศนั้นค่อนข้างอึดอัดไม่น้อยแม้ว่าจะมิได้พูดเรื่องที่เกี่ยวกับความเป็นความตาย“ม่านเอ๋อร์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าราชโองการที่ออกไปแล้วไม่มีทางขัดได้”“ลูกทราบเจ้าค่ะ แต่กฎของราชสำนักเองก็มีเช่นกัน หากท่านพ่อทราบแล้วก็คงพอจะรู้ว่าที่ลูกอยากถอนหมั้นเพราะอะไร”ฟางเฉินหันมามองหน้าบุตรสาวคนรอง สีหน้าของนางแบกความเศร้ามาตั้งแต่ลู่โจวถึงซีโจวสินะ เหตุใดเขาจะมองไม่ออกเพราะโดยปกติแล้วฟางหลีม่านเป็นคนที่ยิ้มง่ายและมีแววตาที่สดใสร่าเริง อีกทั้งนางยังชื่นชมชินหยางอ๋องผู้นี้มาโดยตลอด และก็เป็นนางที่ตัดสินใจจะไปหาเขาที่ลู่โจว แต่ท่าทีระหว่างตอนไปกับตอนที่นางกลับมาครั้งนี้ ช่างแตกต่างกันยิ่งนัก“แม้ว่าองค์หญิงของซีเป่ยผู้นั้นจะมาพร้อมกับสัญญาเชื่อมสัมพันธ์ แต่ตราบใดที่ยังไม่มีราชโองการลงมาเจ้าก็ยังขัดราชโองการไม่ได้”“แต่ถ้าหากว่าท่านอ๋องต้องอภิเษกกับองค์หญิงจริง ๆ ลูกก็สามารถใช้ข้ออ้างนี้ถอนหมั้นได้โดยไม่ต้องถูกลงโทษข้อหาขัดราชโองการได้เช่นกัน”“เรื่องนี้พ่อคิดว่าควรจะต้องรอท่านอ๋องกับพี่ใหญ่ของเจ้ากลับมาก่อนถึงจะสามารถปรึกษากันอีกครั้ง”“ไม่ว่าจะตำแหน่งพระชายาเอก หรือชายารอ