Lahat ng Kabanata ng Ex-wife Return: Love Me Again: Kabanata 311 - Kabanata 320

Habang papunta sa ospital, agad na tinawagan ni Luisa si Dominic.Agad itong sumagot. "Mom, anong nangyari? May problema ba?""Paki-contak na ang ospital. Kakaunti na lang parating na kami. Nagkaroon ng aksidente sa parking lot kanina. Nasaktan si Lera sa braso para iligtas ako."Dahil dito, agad na tumugon si Dominic.Pagkatapos ng tawag, tinawagan ulit ni Luisa sina Alliana at ang asawa nito para ipaalam ang pagkakasugat ni Lera Gale sa kamay.Nang marinig nilang nasaktan ang kanilang anak, labis silang nag-alala. Inalam nila kung saang ospital sila pupunta at agad nilang pupuntahan ito.Magaling si Dominic. Nang dumating si Luisa at si Lera Gale sa ospital, may doktor na naghihintay sa pinto."Mrs. Villafuerte, Miss Ferrer, paki-dala sila dito." Utos ng doctor sa mga nurse at inalalayan ang mga ito. Sinuri ng doktor ang sugat ni Lera Gale at inihatid sila papunta sa isang departmento.Hinihimas ni Lera Gale ang kanyang braso habang pinapa-check up, at tila wala ng dugo sa mukha.S

Narinig ito ni Lera Gale at napatigil, pagkatapos ay tiningnan ang pinto at napansin na naroroon si Dominic. Nang makita ito, agad niyang binalik-tanaw ang mga sinabi at ginawa niya kanina, at nakaramdam ng ginhawa dahil sa hindi naman siya nahulog sa mga maling galaw. Dahan-dahan niyang itinaas ang mata at tumingin kay Luisa sa tabi niya, sabay sabi ng malumanay."Tita, huwag na po. Ito po ang nararapat kong gawin. Hindi naman po kailangang magpasalamat pa, wala po kayong utang na loob sa akin."Tumaas ang kilay ni Luisa, "Bata ka, sinadya mong sabihin iyan para ma-guilty ako, hindi ba?"Tahimik lang na tumango si Lera Gale.Bumaling si Luisa at muling tiningnan si Dominic, "Kung hindi dahil kay Lera, baka hindi ako nakatayo dito ngayon. Ang utang na loob na ito ay sa pamilya Villafuerte na. Natakot ako at wala na akong lakas para alagaan siya, kaya si Lera na ang ipagkakatiwala ko sa'yo. Kailangan mong alagaan siya ng mabuti para sa akin."Sandaling tumahimik ang lahat at nakatingin

Nagtagal si Luisa at ang kanyang grupo sa loob ng ward kasama si Lera Gale.Bagamat mukhang maayos ang pakikitungo ni Lera Gale, labis siyang naiinis sa presensya nila. Wala siyang ibang layunin kundi magamit si Luisa upang mapalapit kay Dominic. Ngayong naroon na si Dominic, ngunit ayaw pang umalis ng mga matatanda, unti-unti nang nawawala ang pasensya niya. Sa kabila nito, nananatili siyang mukhang mabait at mahinahon."Lera, grabe ang natamo mong pinsala. Kailangang magpahinga ka sa kama sa loob ng dalawang araw. Hayaan mo na si Dominic na mag-asikaso ng lahat," ani Luisa habang nakaupo sa gilid ng kama. Maingat niyang hinaplos ang naka-plaster na braso ni Lera, bakas ang awa sa kanyang mukha.Bahagyang nakahiga si Lera Gale, nakikinig ngunit halatang hindi na interesado. Sa kabila nito, ngumiti siya nang may bahid ng pagkukunwari."Alam ko po, salamat sa inyong pag-aalala, Tita. Magiging maingat ako, pero...Habang nagsasalita, tila sinadya niyang lingunin si Dominic na nakatayo m

Para patunayan ang sinabi niya, tumayo si Luisa at nagpaalam pagkatapos ng lunch."Medyo pagod din ako. Gusto kong umuwi na muna at magpahinga. Hayaan mong si Dominic na ang mag-alaga sa'yo."Pagkasabi noon, tumingin si Luisa kay Dominic. "Wala namang dapat gawin sa kumpanya ngayon, di ba?"Tumango si Dominic nang walang imik."Eh di, si Lera na lang ang iaasa ko sa'yo. Magandang alagaan mo siya." Paalala ni Luisa at binanggit pa ang kondisyon ni Lera Gale bago siya humarap at umalis.Pagtingin nila kay Luisa na umalis, hindi na rin nagtagal si Allianna at ang asawa nito at umalis na nang hindi nag-iistorbo. Naiwan na lang sina Dominic at Lera Gale sa kwarto.Sandaling naging mahirap ang hangin sa kwarto.Pinipisil ni Lera Gale ang kanyang mga palad, naramdaman ang hindi magandang pakiramdam.Noong mga nakaraang panahon, kahit malayo si Dominic, hindi siya ganito. Hindi siya man lang tumingin sa mga sugat niya.Dahil sa pagkakita ng babaeng iyon, nabago ang lahat. Nasira ang kanilang

Hindi alam ni Avigail na ang kanyang karamdaman ay may ganitong kalaking epekto sa dalawang bata, kaya't hindi niya naiwasang mawalan ng salita sa sandaling iyon.Nang magbalik-tanaw, naaalala niyang siya ang nag-alaga sa dalawang bata mula nang sila ay ipinanganak. Para sa mga mata ng mga bata, siya ay palaging parang isang bayani, nag-aalaga at nagpoprotekta sa kanila ng mabuti.Ngunit sa mga pagkakataong ito, siya'y nagkasakit na ng sobra, isang bagay na hindi pa nila naranasan. Kaya naman, hindi nakapagtataka na sila ay natatakot.Tahimik na nag-isip si Avigail ng matagal, bago dahan-dahang lumapit at hinaplos ang mga ulo ng mga bata. May kalungkutang iniisip, "Salamat sa inyong malasakit, mga anak. Dahil nag-aalala kayo na baka magkasakit ako ulit, mananatili na lang ako sa labas at hindi muna lulusong sa tubig."Nagtinginan ang dalawang bata at pagkatapos ng ilang saglit na pag-iisip, sumang-ayon silang tumango ng mahinahon.Si Avigail ay ngumiti ng may kaluwagan, nag-ayos ng ga