All Chapters of Ex-wife Return: Love Me Again: Chapter 291 - Chapter 300

Nang matapos na ang pag-aalaga ni Skylei kay Avigail, nagsalita si Dominic na nasa gilid. "Matapos kong palitan ang gamot niya kagabi, iniisip na niyang pumunta dito para magbigay ng gamot sa iyo. Kung hindi ko siya pinigilan, tiyak na pumunta siya kagabi."Nang marinig ito, mas lalo pang nahulog ang puso ni Avigail. Habang pinagmamasdan ang maliit na bata na maingat na binabalutan ang kanyang sugat, tahimik niyang pinasalamatan si Skylei. "Salamat sa pag-aalala mo Skylei."Tumingin si Sky at ngumiti nang magaan sa kanya.Sa tabi, ang dalawang bata ay nanonood sa maliit na kapatid na nag-aalaga sa kanilang Mommy, at nang nais nilang magsalita, narinig nila ang boses ni Dominic, kaya't agad na tumigas ang kanilang mga mukha.Dahil sa pagkawala ng kanilang kapatid kahapon, nag-aalala sila, kaya hindi nila ipinakita ang kanilang emosyon kay Dominic, sa kanilang ama.Ngunit ngayong nahanap na ang kapatid, naiisip nila na baka siya ay maligaw dahil dito, at may kinalaman din siya dito.A

Tumingin si Little Sky sa likod ni Avigail Suarez na may luha sa mata, at hindi mapigilang pumatak ang mga luha mula sa kanyang mga mata.Hindi inaasahan ng dalawang maliit na bata na magiging ganito ka-bagsik ang kanilang Mommy sa maliit na kapatid. Nagtaka sila at natigil sandali bago nila narealize at tumakbo patungo kay Little Sky upang aliwin siya.“Little Sky, huwag ka nang umiyak. Talaga pong abala si Mommy sa mga araw na ito. Pag tapos na si Mommy, makakapunta ka ulit at makipaglaro sa amin!” sabi ni Dale habang nakangiti sa maliit na kapatid.Hindi kumilos si Little Sky.Kumuha si Dane ng panyo upang punasan ang mga luha ng maliit na bata at mahinahong nagsalita. “Maghihintay kami at aalagaan ka namin sa kindergarten. Mahal ka din ni Mommy. Huwag kang malungkot. Kung patuloy kang umiyak at maging pangit, hindi ka na mamahalin ni Mommy.”Nang marinig ito, dahan-dahang huminto ang pag-iyak ni Little Sky, ngunit may alinlangan pa rin sa kanyang mukha.Tumango si Dale at nagsalit

Matapos umalis sa pamilya Villafuerte’s mansyon, ang kalungkutan at paghihirap sa mukha ni Lera Gale ay nawala, pinalitan ng malamig na ekspresyon.Naghihintay si Len sa sasakyan. Nang makita ang pangit na mukha ni Fu Lera Gale nang sumakay siya, nagtanong siya nang maingat. "Ms. Lera, saan tayo pupunta?"Tiningnan ni Lera Gale ang mukha niya sa salamin ng rearview nang malamig. "Sa kumpanya."Sumang-ayon si Len at sinimulan nang magmaneho patungong kumpanya, ngunit narinig mula sa likod si Lera Gale na nagsalita ng iritado."Kalimutan mo na, diretso na tayo sa bahay!"Wala siyang gana na pumunta sa kumpanya at makita ang mga magulong tao roon!Sayang nga't siya pa ang nagpunta kay Luisa kaninang umaga. Akala niya tutulungan siya nitong makipag-usap kay Dominic agad, tulad ng dati, kapag nakita siyang umiiyak.Pero hindi niya inasahan na magiging wala rin ang pagpunta niyang iyon.Walang silbi ang mga sinabi ni Luisa.Pagkatapos humupa ang galit ni Dominic, tiyak na malalaman ng laha

Pasado alas otso ng gabi, magkasama na ang buong grupo mula sa institusyon nang pumunta si Avigail sa Ayala Building.Pagdating nila sa pribadong silid, sabay-sabay na nagtaas ng mga baso ang lahat para magbigay-pugay kay Avigail.“Simula nang dumating si Dr. Suarez sa ating institusyon, hindi lang niya naresolba ang malaking problema natin sa mga sangkap ng medisina, kundi pinangunahan niya rin tayo sa napakaraming proyekto. Kung ano ang institusyon ngayon, utang natin iyon kay Dr. Suarez!”“Akala ko talaga hindi na magagawa ang proyektong ito, pero buti na lang at sobrang galing at tapang ni Dr. Suarez! Napakaganda na nga, napakahusay pa! Nakakainggit talaga!”“...”Isa-isang pumuri ang mga tao, at narinig lahat iyon ni Avigail.Ngumiti si Avigail nang may tiwala sa sarili, tumayo, at sumagot, “Ginagawa ko lang ang nararapat, pero dapat ako ang magpasalamat sa inyo sa tiwala ninyo at pakikipagtulungan sa akin.”Noong bumalik siya sa bansa, inasahan niyang magiging mahirap ang sitwasy

Napansin ni Henry na parang may kakaiba sa mukha ni Avigail, pero hindi niya alam kung bakit. Sinulyapan niya ang cellphone na biglang ibinaba ng kanyang amo at mabilis na lumapit kay Avigail."Hindi ka ba nagdala ng payong? Nasaan ang kotse mo? Hindi pa naman baba si Mr. President, ihahatid na muna kita," sabi ni Henry habang inihahanda ang payong sa kanyang kamay.Agad siyang pinigilan ni Avigail. "Hindi na, may hinihintay pa ako."Narinig ito ni Henry at hindi na ito pinansin. Tumango siya at tumayo sa tabi niya.Ayaw talagang makita ni Avigail si Dominic. Habang iniisip niyang matagal pa bago ito bumaba, tiningnan niya ang malakas na ulan sa labas at nagdalawang-isip. Ilang segundo ang lumipas bago siya tahimik na lumayo kay Henry.Plano niyang umalis bago pa lumabas ang lalaki.Sa oras na tatapak na siya sa ulan, narinig niya ulit ang boses ni Henry mula sa likuran."Mr. Presidenet, nandito ka na. Akala ko--..."Hindi niya alam kung ano ang nangyari, pero biglang natigil ang boses