บททั้งหมดของ ฤดีคีริน...เพียงรักนี้มีเรา: บทที่ 21 - บทที่ 30

“นี่ไงครับ ที่พี่ชลอยากดู ฤดีเขาถอนต้นกล้าจากใต้ต้นกระถินเทพามาปลูกใส่ถุงไว้ เห็นว่าจะเอาไปขายให้ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะขายยังไง แต่เขาอยากทำผมก็ปล่อยเขาทำไป ผลไม้เขาก็เก็บไปขายให้ผมจนหมดสวนแล้ว ไหนจะช่วยทำกับข้าว ทำความสะอาดบ้าน ถ้าไม่ได้เขาช่วยผมก็ลำบากเหมือนกัน” คีรินมายืนดูเธอปลูกต้นกล้าพลางคุยกับบิดาและพี่ชายด้วยท่าทางภูมิใจ“ฤดีจะขายต้นเท่าไหร่ครับเนี่ย” ชลธรทรุดนั่งลงตรงหน้าพลางถาม มือก็หยิบถุงที่เธอปลูกแล้วขึ้นมาดู“เอ่อ ต้นขนาดนี้น่าจะยังต้นละ 5-7 บาทค่ะ แต่ฤดีว่าจะให้ต้นสูงกว่านี้หน่อยค่ะค่อยขาย ให้โตสักสามสิบเซ็น น่าจะอยู่ที่ต้นละ 10 บาท” เธอตอบแล้วยิ้มแก้มปริ ที่เห็นชลธรสนใจสิ่งที่เธอทำ“งั้นพี่สั่งฤดีไว้สักสองพันต้นก่อนได้ไหม จองไว้ก่อนเลย พอต้นโตได้สักสิบบาท พี่จะมาเอา”“จริงหรือคะ พี่ชลจองจริง ๆ หรือแค่แกล้งฤดีเล่นคะ” หญิงสาวถามอย่างไม่อยากเชื่อ อีกฝ่ายยิ้มดวงตาเป็นประกายอ่อนหวานก่อนจะตอบว่า“จริงสิครับ เอ หรือจะเอาสักห้าพันต้นดี ปลูกไม้ไว้สักหน่อยก็ดีเหมือนกันนะครับคุณพ่อ ที่แปลงใหม่ของเราก็เหลือพื้นที่อีกตั้งเยอะ” ชลธรหันไปถามบิดา“ก็ตามใจเถอะ ทุเรียนเราก็ปลูกเยอะแล้ว แ

เป็นเวลาสามวันแล้วที่เพียงฤดีย้ายมาอยู่ห้องคุณปู่คุณย่าของเขา ตอนเช้าเธอจะรีบตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อไปรดน้ำผัก ก่อนจะกลับมาทำอาหารเช้า แล้วรีบไปเก็บผลไม้ในสวนเพื่อไปขายที่บ้านของนิดกับเล็กในวันที่มีนักท่องเที่ยวมาล่องแพ โดยที่คีรินขับรถไปส่ง แล้วเธอจะเดินกลับมาเองตอนช่วงเที่ยง ๆ เพราะเขาตัดหญ้าตรงทางเดินไว้ให้แล้ว แต่ก็ย้ำเสมอว่าถ้าไม่อยากกลับเอง ก็ให้โทร. บอก เขาจะขับรถมารับส่วนคีรินตอนเช้าถึงบ่ายแก่ ๆ เขาจะอยู่ในแปลงสวนป่า คอยดูช่างเลื่อยไม้ให้ได้จำนวนตามที่ต้องการ และตัดหญ้าในสวนผลไม้ไปบ้าง ก่อนจะกลับมาราวสี่ถึงห้าโมงเย็นเพื่อปรับปรุงห้องนอนให้เพียงฤดีหญิงสาวคอยส่งไม้บ้างส่งตะปูบ้าง ส่งน็อตหรือสว่านให้บ้าง ขณะที่เขาขึ้นไปทำฝ้าเพดานให้เธอ ตอนนี้ฝ้าเพดานของเธอปูด้วยไม้มีความละเอียดประณีต ผนังห้องฝั่งหนึ่งก็บุไม้ทั้งผนัง เขาถอดหลอดไฟนีออนแบบหลอดยาวออก บอกว่าจะเปลี่ยนไฟให้ใหม่“เราจะถ่ายรูปทำไม หืม ถ่ายตั้งแต่ทำวันแรกแล้ว จะถ่ายทุกวันเลยเหรอ” เขาถามเมื่อเห็นว่าเธอถ่ายวีดีโอตอนที่เขาทำงานอยู่เรื่อย ๆ“ก็ฤดีอยากเก็บไว้ดูตอนมันเสร็จแล้วนี่คะ แ

เพียงฤดีเข้าห้องพักแล้วหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาเปิดเครื่อง เพื่อต่อสัญญาณไวไฟให้กับคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ก ก่อนจะเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กขึ้นมาเพื่อจะเขียนนิยาย ระหว่างรอหน้าจอพร้อมสำหรับทำงาน เธอก็หยิบสมุดบันทึกมาเขียนบัญชีรับจ่ายเงินในวันนี้ ก่อนจะแยกเงินสามสิบเปอร์เซ็นต์ของตัวเองออกจากเงินที่ขายได้วันนี้แล้วใส่ไว้ในซองเล็ก ๆ เสียงสมาร์ตโฟนดังขึ้น เธอจึงรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นสายของนภาธร“เป็นยังไงบ้างแก ไม่เปิดเครื่องเลย ฉันโทร. หาตั้งหลายรอบแล้ว”“อ้อ แกก็รู้ว่าฉันไม่อยากรับสายแม่กับพี่ท็อปเลยปิดเครื่องน่ะ”“ฉันก็รู้ ว่าแต่ตอนนี้พวกเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ”“วันก่อนเผลอรับสายไปทีนึง แม่ก็ยังว่าฉันเห็นแก่ตัวทิ้งครอบครัว จะขอเงินเพิ่มทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ฉันก็จะไม่มีกินอยู่แล้ว ฉันก็เลยไม่รับสายอีก รอให้ถึงวันที่หนึ่งก่อนค่อยโอน ไม่อย่างนั้นก็คงใช้หมดก่อนสิ้นเดือนอีกแน่ ๆ แล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนมาให้อีก กว่าเงินจะออกอีกทีก็วันที่ยี่สิบโน่นพอดีแม็กซ์ดันบอกไปว่าฉันเอาเงินไปซื้อที่ดินหมดแล้ว ให้ช่วยประหยัด อย่ามาขอเงินฉันอีก เท่านั้นแหละ ก็ด่าฉันยกใหญ่พ

๗ย้ายห้อง           เพียงฤดีรีบย้ายของออกจากห้อง หลังจากที่เธอรับประทานอาหารเช้าเสร็จ ห้องนี้ดีหน่อยตรงที่มีเตียงนอนไม้ กับตู้เสื้อผ้าไม้แบบโบราณกับชั้นวางของ ทำให้เธอสามารถจัดข้าวของวางได้อย่างเป็นระเบียบขึ้นส่วนคีรินเดินออกไปจากบ้านตามช่างเลื่อยไม้เข้าไปในสวนตั้งแต่กินข้าวเสร็จ เสียงเลื่อยไม้และเสียงตะโกนโหวกเหวกยังดังแว่วมาตลอดเวลาใช้เวลาไม่นานนักก็จัดของในห้องนอนเสร็จ เพียงฤดีจึงเดินไปเก็บมะพร้าวใส่กระสอบลากกลับมาหนึ่งกระสอบ ซึ่งเป็นจำนวนหลายลูกทีเดียว เอามาวางไว้หน้าบ้าน แล้วเข้าไปเตรียมอาหารเที่ยงครอบฝาชีเอาไว้ให้เขาในครัวก่อนจะเข้าไปเอาซองเมล็ดพันธุ์ผักที่เธอซื้อมาตอนออกไปซื้อของกับคีรินคราวก่อน กับจอบขนาดเล็กและพร้าหนึ่งด้ามเดินไปยังที่ดินของตัวเอง เมื่อไปถึงเธอก็สำรวจพื้นที่ตามที่เพื่อนชี้บอกเอาไว้ ว่ามีหมุดเป็นเสาปูนทาสีแดงปักอยู่ที่ดินแปลงของเธออยู่ติดกับถนนลูกรังซึ่งเป็นทางผ่านไปยังที่ดินแปลงของคีริน ลักษณะเป็นพื้นที

หญิงสาวเดินไปเปิดประตูสีขาวที่เมื่อก่อนไม่เคยมี ด้านในเป็นห้องน้ำขนาดไม่ใหญ่นัก แต่มีอ่างล้างหน้า โถแบบชักโครก และส่วนอาบน้ำฝักบัวแบบเรนชาวเวอร์ที่มีกระจกกั้น ภายในห้องน้ำปูกระเบื้องสีขาวดูสะอาดตา“โอ้โห ฤดีไม่เคยมีห้องนอนสวยแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ”“ชอบไหมล่ะ” เธอพยักหน้าพร้อมกับยิ้มกว้าง“ชอบก็ดีแล้ว จะได้อยู่ได้นาน ๆ ไม่ต้องงอแงรีบจะย้ายออกอีก ต่อไปเราก็ต้องช่วยเป็นลูกมือพี่รีโนเวทส่วนอื่นของบ้านด้วย โอเคไหม” หญิงสาวยิ้มกว้างพยักหน้ารับคำ“โอเคเลยค่ะ” ก่อนจะทำหน้าเสียดายอย่างที่สุดแล้วว่า“แต่เสียดายจังเลยค่ะ ฤดีมัวแต่ไปขายของ ไม่ได้ถ่ายคลิปไว้ลงช่องเลย”คีรินยิ้มอ่อนโยนเอ่ยว่า“พี่ถ่ายไว้เยอะแยะเลย ส่งอีเมลมาให้พี่ เดี๋ยวพี่ส่งคลิปให้เราเอาไปตัด”เธอดีใจจนเผลอไปกอดแขนของเขา“ว้าว จริงหรือคะ ดีใจจัง ช่องมีคนติดตามเกือบร้อยคนแล้วนะคะพี่คีริน  เดี๋ยวฤดีจะแยกลงเป็นตอน ๆ แล้วค่อยทำคลิปสรุปตั้งแต่ต้นจนจบอีกคลิป จะได้มีคลิปวางหลายคลิปหน่อย คนจะได้ติดตาม” เธอว่าก่อนจะปล่อยมือจากแขนเขาแล้วยิ้มเก้อ ๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่ค่อยเ